Printable View
Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είστε μαζί...Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι τον θες και σε θέλει...¶ρα το δύσκολο πού είναι;;;Δεν ξέρω...Μπερδεύτηκα :wacko:Quote:
Originally Posted by kleonis
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο εσείς οι δύο μπορείτε να το λύσετε αυτό που συμβαίνει μεταξύ σας!!!
Quote:
Originally Posted by SKYLOROCK
Απ' ό,τι μου χει πει φοβάται την δέσμευση... Νιώθει ότι αυτή η σχέση τον δεσμεύει πολύ...και γω τι νιωθα αυτό στις αρχές, αλλά το ξεπέρασα με το καιρό!
Ευχαριστώ πολύ και για την απάντηση σου
καλησπέρα κι από μένα, άλλη μια πληγωμένη καρδια!:sad:
πολύ όμορφο το αρχικό κείμενο, αλλά να θέσω μια ερώτηση:
Σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά τι συμβαίνει όταν αυτό το τέλειο (με μερικά μειονεκτήματα σαφώς) εμφανίζεται στη ζωή σου στα 35 σου για 1η φορά; Δηλαδή το καλύτερο πότε θα έρθει; μετά από 35 χρόνια πάλι;
Πριν 1,5 χρόνο γνωρίστηκα με έναν 10 χρόνια μικρότερό μου! ( μη με λιθοβολειτε!!) Εγώ χωρισμένη με 2 παιδιά, πολύ επιφυλακτική στην αρχή, μετά όμως χαλάρωσα και έζησα μαζί του ό,τι δεν εζησα με κανέναν άλλον μέχρι τα 35 μου. Ο απόλυτος έρωτας, η τέλεια αγάπη και από τις 2 πλεύρες. Υποσχέσεις που δώσαμε ο ένας στον αλλον και τις εννόύσαμε (τουλάχιστον εγώ). Ήθελε δέσμευση και παιδιά. Παρόλο που δεν το είχα σχεδιάσει ήμουν διατεθειμένη να του κάνω όσα παιδιά ήθελε. Τόσο τον αγάπησα!
Και ξαφνικά πριν 1,5 μήνα με χώρισε:sad2: Μη με ρωτάτε γιατί! Τον γέμιζα ανασφάλειες λέει! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκε και αμέσως αντικαταστάτρια. Κρατάει ακόμα επαφές μαζί μου, αλλά εγώ του το ξέκοψα (όσο κι αν πονάει) και του είπα να πάρει τις αποφάσεις του! Όχι ότι ελπίζω να τις πάρει, αλλά δεν αντέχω να τον μοιράζομαι!
Και ρωτάω εγώ τώρα: πως ξεχνάς έτσι εύκολα έναν τέτοιο έρωτα, που μπορεί να τον συναντάς και 1 φορά μόνο στη ζωή σου? (δεν ειμαι πιτσιρικα και μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη από τον ενθουσιασμό)!
ΠΩΣ??????:cry:
Τι να κάνω που πολύ βαθειά μέσα μου ελπίζω ότι θα γυρίσει, κι αν δεν γυρίσει πως προχωράω; με τι μέτρο σύγκρισης; Αν εξαιρέσει κανείς τη διαφορά ηλικίας ήταν για μένα ο καλύτερος άντρας της ζωής μου!!!!!!
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΗ ΠΕΡΑ :bigsmile: ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ:sad2: :cheesy:Quote:
Originally Posted by didimos
Νομίζω πως δεν ξεχνάς ποτέ κάποια πράγματα απλά ο χρόνος τα ξεθωριάζει!Quote:
Originally Posted by didimos
Κράτα αυτό που έζησες και να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερή που έζησε μια αληθινή αγάπη όπως λες και που ξέρεις μπορεί να έρθει μιά άλλη αγάπη να σου αποδείξει ότι αυτή δεν ήταν η αληθινή:love:
Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα και όχι μόνο δεν το κατάλαβα αλλά όταν το ακούω εκνευρίζομαι κιόλας!!!!:mad:Quote:
Originally Posted by kleonis
Τι σημαίνει "φοβάμαι τη δέσμευση";;;Όταν θες κάποιον θες να είσαι συνεχώς μαζί του...Πώς γίνεται να σε θέλει και να μη θέλει να δεσμευτεί μαζί σου;;Προσωπικά όταν θέλω κάποιον,τον σκέφτομαι συνέχεια,θέλω να τον βλέπω συνέχεια και εννοείται ότι δε σκέφτομαι "φοβάμαι να δεσμευτώ μαζί του"...Αν τον θέλω πραγματικά θα θέλω να ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δικός μου,ότι τον έχω μόνο εγώ...
Μήπως να σκεφτόσουν το ενδεχόμενο να είναι κι αυτός ένας από τους κλασικούς πλέον καλοπερασάκηδες που απλά θέλουν να "περνάνε καλά";:wacko:
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ξεχάσεις κάτι που σε γέμιζε τόσο καιρό και σε έκανε πραγματικά χαρούμενη...Quote:
Originally Posted by didimos
Κράτα το στο πίσω μέρος του μυαλού σου ως μια καλή ανάμνηση και να αισθάνεσαι τυχερή που το έζησες έστω για το χρονικό διάστημα που κράτησε..Σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν κάτι τόσο όμορφο ποτέ στη ζωή τους...
Όσο για το δεύτερο ερωτημά σου δεν ξέρω αν γυρίσει,αλλά θα σου έλεγα να προχωρήσεις τη ζωή σου χωρίς να σκέφτεσαι ότι ίσως μια μέρα ξαναεμφανιστεί...Ζήσε κι αν είναι να έρθει να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει...;)
Σχετικά με την δικαιολογία του "φοβάμαι να δεσμευτω", ορισμένες ΜΟΝΟ φορές την καταλαβαίνω. Η οικογένεια ειδικα τους άντρες τους φορτώνει με ένα σωρό ιδέες τύπου " ποια θα τον τυλίξει". Όταν, λοιπόν, αυτοί βλέπουν τη σύντροφο τους να τους φορτώνει με ανεξάντλητη αγάπη και λόγια, δεν παραξενεύομαι και τόσο που χτυπάει κουδουνάκι και το σκάνε από την πίσω πόρτα λέγοντας, ότι φοβούνται να δεσμευτούν.:sad2:
Μην παρεξηγηθώ, όμως, τους καταλαβαίνω αλλα δεν το αποδέχομαι:mad:
Quote:
Originally Posted by SKYLOROCK
Quote:
Originally Posted by kiaRRa
Δεν διαφωνώ ακριβώς απλά δεν νομιζω οτι μπορούμε να γενικεύσουμε και να πούμε ότι όλοι όσοι δεν θέλουν "δεσμευση" ειναι κατακριτέοι "αδεσμευτοι τύποι" οπως μ'αρεσει να λέω.:cheesy:
Γενικά μιλώντας και πάντα με βάση τα δικά μου βιώματα, πολλές φορες επιλέγουμε ασυνείδητα συντρόφους οι οποίοι εξαρχής φαίνεται πώς δεν ειναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε μόνιμη σχέση ή δεσμέυσεις γιατι αποτελούν την ενσάρκωση ουσιαστικά του δικού μας φόβου για δεσμευση ή ακόμα και του φόβου μας για οικειότητα κτλ.
Παντως προσωπικά δεν κατακρίνω και αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι δεν ειμαστε όλοι ίδιοι και δεν έχουμε όλοι την ίδια ευκολια απέναντι στις δεσμευσεις ανεξάρτητα με το φύλο.
Κατακρίνω ίσως την μή δήλωση των προθέσεων / απόψεων εξαρχής ώστε να ξέρει ο εκάστοτε σύντροφος τι μπορεί να περίμένει από εμας.
Όμως αν δηλωθεί και παρόλα αυτά ξεκινησουμε σχέση με την λογική να τον κάνουμε να θελει να δεσμευθει ,τότε...θα πρεπει να δεχτουμε και τις συνέπειες της επιλογης μας. ;)
Υπάρχει κάτι πιο ωραίο από την αίσθηση να περιβάλλεσαι από άπλετη αγάπη? Αυτό δεν είναι βάρος, ούτε κόπος, ούτε εμπόδιο όταν είναι αμφίδρομο.
Η αγάπη είναι που φτυαρίζει το γρασίδι γύρω μας και κάτω μας και μας ανασηκώνει απαλά και σβέλτα. Μας απελευθερώνει, ποτέ δεν πνίγει.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
Όμως, όταν κάποιος πνίγεται από το έντονο συναίσθημά μας, αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή απλά δεν είναι έτοιμος γι αυτό. Μάλλον γιατί η σχέση τον ενδιαφέρει τόσο όσο και το fastfood.