Μέσα απο θέματα μεταφυσικής και μυστικισμού και ότι από παιδί μπορούσε να χαρακτηριστει και να τυλιχθεί γύρω από ένα πέπλο τέτοιο ,πάντοτε μου τραβούσε το ενδιαφέρον .Σαφώς το άγνωστο με ανάγκαζε να χαιδεύω επιφανειακά τη γνώση των όσων μάθαινα και για πολλά χρόνια δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική εμβάνθυση παρά μόνο μια επιφανειακή γνωριμία με το άγνωστο η ανάγκη όμως και η επιθυμία να θέλω να μάθω ήρθε πολλά χρόνια αργότερα με την ωριμότητα και τις ψυχικέσ αντοχέσ για να με φέρουν πιο κοντά στη Γνώση θεμάτων οπού μόνο η ψυχή μπορούσε να συμφωνήσει η να διαφωνησει μιας και είναι η μόνη που γνωρίζει .
Δεν κρύβω βέβαια πως η ηλικία μου και η ελλειψη εμπειρίας δεν μου επέτρεψαν πολλά πράγματα από αυτα που θα ήθελα να ξέρω προφανώς γιατί δνε έιναι η κατάλληλη στιγμή ακόμα ,συνεχίζω όμως να θέλω να μάθω και να βρώ την αλήθεια και τη γνώση του εαυτου και των ανθρώπων γύρω μου.
Η αστρολογία κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μου και κάθε φορά που αναζητώ κάτι δεν σας κρύβω οτι βρίσκω και κάτι περισσότερο ,ακόμα όμως η γνώση αυτή βρίσκεται κάτω από το πέπλο της υποκειμενικότητας και όχι ενος καθαρού συναισθήματος μιας καθαρής σκέψης κ αγνής για να βγάλω την ουσία της γνώσης που μου προσφέρεται
Το ερώτημα μου είναι το εξής :Αν η ψυχή σε κάθε ενσάρκωση της βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη και αν η ζωή είναι ένας πνευματικός δρόμος οπού ο καθένας πρέπει να επιβιώσει για να επιτύχγει την εξέλιξη της ψυχής του ,όταν ο άνθρωπος στρέφεται στον εαυτό του να τον γνωρίσει, να τον βιώσει ,όταν πρέπει να απομακρύνει τα κακως κείμενα μέσα του και να φτάσει και να αναδείξει τα καλά μέρη μέχρι που πρέπει να φτάσει ο εαυτός για να επιτύχει αυτη την εξέλιξη όταν το ιδανικό και το τέλειο δεν το γνωρίζουμε και ο θάνατος ποιά είναι η συμβολική του σημασία σε όλα αυτά ,κάθε στιγμή και κάθε λεπτο που βιώνουμε εδώ είναι ένας μικρός θάνατος και μια μικρή γέννα το οριστικό τέλος τι γέννηση αποφέρει .
Οι αρετές και οι αξίες ,η αλήθεια και το Είναι ,η γνώση που επέρχεται για τον καθένα μέσα από διαφορετικούσ δρόμους για να καταλήξει κάπου ,που όμως ποιά είναι η τελείοτητα της ανθώπινης φύσης ?Από που ο άνθρωπος- όταν κατανοεί πως η ζωή είναι μια πνευματική οδός- πρέπει να αρχίσει για να την εξελίξει με το οριστικό τέλος επέρχεται και ή αφύπνιση η πνευματική?
Αν η αστρολογία μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον εαυτο μας το πολύ βάθος η πιο βαθυά γνώση που έγγυται σε ποιές πράξεις μας ?σε ποιά ποιότητα ?και σε ποιόν υποκειμενισμό είμαστε εγκλωβισμένοι ?
Αν κάποιος θέλει να εξελιχθεί πνευματικά ο ''ήρωας'' μπορεί να αποκλίσει της μοίρας του? αν λάβουμε υπ οψιν οτι το οτιδήποτε είναι μοιραίο μπορεί ο κάθε άνθρωπος να κάνει την υπέρβαση στη ζωή του ?
Ο έρωτας είναι συγκλονιστικός και θεικός όταν διαρρέει στο είναι μας ,αυτή η θεικότητα που χάνεται κάποια στιγμή είναι μια ένδειξη θείας χάρης ,εξέλιξης ?
Αν υπάρχει κάποιος που γνωρίζει και είναι στο χώρο της αστρολογίας ή ασχολείται χρόνια με θέματα και ερωτήματα αυτής της φύσεως θα ήθελα να με βοηθήσει παραθέτοντας βιβλιογραφία που πιστεύει πως μπορούν να απαντήσουν σε κάποια τουλάχιστον ερωτηματικά ή απο την εμπειρία του ίσως να μου δώσει λίγη φώτιση:unsure: γιατί οι σκέψεις μου εμπλέκονται συχνά σε ένα λαβύρινθο που συνήθως με εξαντλεί πνευματικά.
Υπάρχει κάτι που να υπαγορεύει το αληθές και όχι να βρίσκουμε μονίμως το υλικως υπαρκτόν.?
Ερευνούμε για το αληθές και δεν βρίσκουμε παρά το υλικώς υπαρκτόν (Οδυσσέας Ελύτης).
Ευχαριστώ πολύ και συγχωρείστε τη φλυαρία μου αυτή ,που δεν αντιστοιχεί παρά μόνο σε έναν άνθρωπο που ξέρεί ότι δεν ξέρει τίποτε
