ΘΕΟΣΟΦΙΑ - Ο oγκόλιθος της εσωτερικής αναζήτησης

Η Θεοσοφία δεν είναι θρησκεία. Είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που αφορά στην αιώνια αλήθεια που όλες οι θρησκείες πρεσβεύουν.
Οι οπαδοί της Θεοσοφίας τη θεωρούν το θεμέλιο, πάνω στο οποίο χτίζεται το οικοδόμημα των θρησκειών.
Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με τις θεοσοφιστικές αξίες, μεθόδους και αντιλήψεις, το έργο της είναι τεράστιο και η προσφορά της στην ανθρωπότητα μόνο με ένα ανεκτίμητο διαμάντι μπορεί να συγκριθεί.
Στο σύμβολο του πεντάκτινου αστεριού που την εκπροσωπεί, απεικονίζονται το Αστέρι του Δαυίδ, δύο τρίγωνα ενωμένα σε ανερχόμενο και κατερχόμενο με ξεχωριστούς συμβολισμούς που συνθέτουν τον έναν, δηλαδή την απεικόνιση της επταπλής σύνθεσης του ανθρώπου και του σύμπαντος, το Αιγυπτιακό σύμβολο Ανκ, που δηλώνει τη ζωή και τη γέννηση ενώ αστρολογικά είναι το σημείο της Αφροδίτης, του αδελφού πλανήτη της Γης και ο "φύλακας" της ανθρωπότητας.
Η Σβάστικα σύμβολο του Ινδουισμού και Βουδισμού, ο πύρινος σταυρός, που αντιπροσωπεύει τις πανίσχυρες δυνάμεις της φύσης και που αργότερα παραποιήθηκε από τους Ναζί, ο Ουροβόρος Οφις που συμβολίζει την αιώνια κυκλική χρονική κίνηση και το Ωμ, την ιερή λέξη AUM που αντιπροσωπεύει το λόγο ή τον δημιουργικό ήχο.
Περιβάλλεται δε από τη ρήση: «Δεν υπάρχει υψηλότερη θρησκεία, από την αλήθεια». (There is no religion, higher than truth).

Η ίδρυση της Θεοσοφικής εταιρίας στις 8/9/1875 έγινε από την (Helena Petrovna Blavatsky) και τον αχώριστο συνεργάτη της, συνταγματάρχη Henry Steel Olcott.
Εκείνη ορίστηκε σαν γραμματέας κι εκείνος σαν ισόβιος Πρόεδρος.
H Madame Blavatsky γεννήθηκε στις 12/8/1831 στις 2.17 το πρωί στο Αικατερινοσλάβ της τότε Σοβιετικής αυτοκρατορίας.
Στην ηλικία των 17 ετών παντρεύτηκε τον κατά 23 χρόνια μεγαλύτερό της Νικηφόρο Μπλαβάτσκι, και τρεις μήνες αργότερα το έσκασε με ένα άλογο, για να περιπλανηθεί και να γνωρίσει τον κόσμο, μια περιπλάνηση που κράτησε δέκα ολόκληρα χρόνια.
Μετά από έναν αποτυχημένο γάμο και αφού είχε ασπαστεί το Βουδισμό ακολουθώντας μοναχικό βίο, με φήμες για τη γέννηση ενός παραμορφωμένου παιδιού που πέθανε, το 1873 μεταναστεύει στην Αμερική.
Η ίδια μιλούσε για λευκό γάμο από τον οποίο έκτοτε παρέμεινε παρθένα.
Αυτό βεβαιώνεται και από τον γιατρό της σε επιστολή του που ανέφερε:
«Η αναλυτική εξέταση δείχνει ότι η μαντάμ Μπλαβάτσκυ ποτέ δεν έμεινε έγκυος και επομένως δεν μπορούσε να είχε παιδιά ούτε και αποβολές. Δόκτωρ Οπενχάιμ».

Το τοπίο όμως αυτό είναι θολό και δεν μπορεί κανείς να μιλήσει με ακριβή γνώση για αυτό το κομμάτι της ζωής της.
Παντρεύτηκε δεύτερη φορά και χώρισε αμέσως, ενώ είχε αρχίσει να εντυπωσιάζει με τις ψυχικές της ικανότητες που άγγιζαν το απίστευτο.
Ο αποκρυφισμός και η μαγεία ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της και η ίδια θεωρείτο μεγάλο διάμεσο.
Στη βάφτισή της μια ξαδέρφη της, που και εκείνη ήταν μικρό κοριτσάκι, κρατώντας τη λαμπάδα αφαιρέθηκε και έβαλε φωτιά στα άμφια του ιερέα, ο οποίος ναι μεν σώθηκε, αλλά πολλοί από όσους προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, έπαθαν εγκαύματα στα πρόσωπα τους. Πολλοί προληπτικοί είπαν ότι η ζωή του μικρού κοριτσιού θα ήταν γεμάτη από δοκιμασίες και δυστυχίες.
Είχε μια καταπληκτική έφεση στις γλώσσες αφού μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, αρχαία Ελληνικά, Σανσκριτικά, Αραβικά, και Εβραϊκά, έπαιζε καταπληκτικό πιάνο και βιολί αλλά της άρεσε υπερβολικά και η ζωή στη φύση. Οι ικανότητες της στο να ιππεύει ήταν όμοιες με εκείνες των Κοζάκων και των Μογγόλων.
Οι εμπειρίες των συνομιλιών της με τις νύμφες στα 4 της χρόνια, μπορούν να γίνουν ένα ογκώδες μυθιστόρημα σε συνάρτηση με τις νευρωτικές της καταστάσεις, ή τουλάχιστον ερμηνευμένες ως παθολογικές από τους άλλους, από την ίδια όμως όχι.
Σε ηλικία 14 ετών έπεσε από τη σέλλα του αλόγου μπροστά σε πολύ κόσμο που την παρακολουθούσε με έκπληξη και αντί να πέσει στο έδαφος, παρέμεινε στον αέρα αιωρούμενη, μέχρι που ξανακάθισε επάνω στη σέλλα.
Η ζωή της ήταν ένας διαρκής αγώνας και μια περιπέτεια την οποία επόπτευαν πάντα οι Διδάσκαλοί της.

Οπως η ίδια λέει, συνάντησε τον Διδάσκαλο Μορύα στις 12/8/1951 στο Λονδίνο στα μάτια του οποίου αναγνώρισε αμέσως τα οράματα της παιδικής της ηλικίας.
Είχε άλλους δύο Διδασκάλους, αλλά για τον Μορύα αναφέρονταν πάντα με συγκίνηση.
Το συγγραφικό έργο της είναι σπουδαίο αν και εξειδικευμένο, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη τετράτομη «Μυστική Δοξασία».
Στα αναρίθμητα ταξίδια της που χαρακτηρίζονταν ως δοκιμασίες, πολέμησε σε μάχες όπου σε μία από αυτές τραυματίστηκε κοντά στην καρδιά από στιλέτο.
Φιλάσθενη, υποφέροντας από θυρεοειδή και ύστερα από την καρδιά της, πέθανε τελικά το 1891 και αποτεφρώθηκε, με ένα μέρος από τις στάχτες της να ρίχνεται στον ποταμό Γάγγη στην Ινδία.

Ο Henry Steel Olcott ήταν επίσης μια μεγάλη φυσιογνωμία και οντότητα.
Γεννήθηκε στην Οράγγη της Νέας Υόρκης στις 2/8/1832.
Σπούδασε γεωπόνος, αλλά η πορεία του ήταν πολυδιάστατη όπως των περισσότερων αποκρυφιστών.
Στον Αμερικανικό εμφύλιο έφερε εις πέρας μια δύσκολη αποστολή που αφορούσε στη διαφθορά και ο τότε υπουργός στρατιωτικών υποθέσεων εξέδωσε ημερήσια διαταγή προς κοινοποίηση των επιτευγμάτων του Olcott, λέγοντας ότι η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, σαν να είχε επιτευχθεί στο πεδίο της μάχης, αποδίδοντάς του το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Οταν παραιτήθηκε από το στρατό, διετέλεσε δικηγόρος και δημοσιογράφος.
Η γνωριμία με την Blavatsky ήταν μοιραία και κατΆ αυτούς προκαθορισμένη.
Ο Οlcott εντυπωσιάστηκε από εκείνη και από τη στιγμή που της άναψε το τσιγάρο, ακολούθησαν ισόβια κοινή εσωτερική πορεία.
Το μεταφυσικό στοιχείο που τους ένωνε ήταν βαθύ και πλήρως αναγνωρίσιμο μεταξύ τους.
Η ενασχόληση του Olcott με την εσωτέρα θεραπευτική, ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του, από το οποίο πήρε ένα σπουδαίο μάθημα.
Με τη βοήθεια των Διδασκάλων όπως πάντα φρόντιζε να επισημαίνει, άρχιζε να θεραπεύει ανθρώπους. Μία αναφορά λέει πως σε ένα ταξίδι του διάρκειας 57 ημερών, διάνυσε 7.000 μίλια και θεράπευσε 2.812 άτομα.

Αντιμετωπίστηκε πλέον ως "Φαινόμενο" για τις πραγματικά θαυμαστές θεραπείες του.
Το θέμα είχε πάρει τόση διάσταση που ο Olcott αναγκάστηκε να κάνει δήλωση στον τύπο, στις 11/7/1883.
Στη δήλωσή του αυτή προσπάθησε να εξηγήσει πως δεν κάνει θαύματα αλλά προσπαθεί να ανακουφίσει τη δυστυχία και τον πόνο, πως δεν αναπληρώνει όργανα του σώματος, δεν επαρκεί για όλη την Ινδία και βεβαίως τονίζει ξανά, τη βοήθεια των πολύτιμων Διδασκάλων του και τη συνεχή παρουσία αυτών στο πλευρό του.

Ωστόσο μετά από λίγο καιρό, σταμάτησε κάθε θεραπευτική δραστηριότητα, διότι συνειδητοποίησε πως αυτό που έκανε δεν είχε καμία ηθική βελτίωση στους ανθρώπους.

15 μέρες πριν από τον θάνατό του, έγραψε ένα τελευταίο μήνυμα προς την ανθρωπότητα, ζητώντας να το διαβάσουν επάνω από το νεκρό του κορμί.
Αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του Γενικού Καλού και το όραμά του για μια Παγκόσμια Αδελφότητα, θα αιωρείται στα βάθη των αιώνων.

Μετά το θάνατο του Olcott to 1907, διάδοχος στην Ηγεσία της Θεοσοφικής Εταιρείας ορίστηκε η Annie Besant.
Η Besant γεννήθηκε στις 1/10/1847 στις 5.29 το απόγευμα στο Λονδίνο.
Ο γάμος της με τον ιερωμένο Frank Besant αλλά και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, ήταν αυτά που την οδήγησαν στο δρόμο της Θεοσοφίας.

Απαρνήθηκε το Χριστιανισμό και επί σειρά ετών αρθρογραφούσε για τα δικαιώματα των γυναικών.
Στο κίνημα της Θεοσοφίας θα προσχωρήσει το 1890.
Ηταν αφοσιωμένη μαθήτρια της Blavatsky και της θεοσοφίας γενικότερα και το 1898 ίδρυσε θεοσοφική σχολή στην πόλη Μπεναρές των Ινδιών.
Εγραψε βιβλία αλλά το έργο της εστιάστηκε αλλού.

Ο φανατισμός που την διακατείχε την έφερε πολλές φορές σε δύσκολη θέση, όπως με την περίπτωση του Κρισναμούρτι (Jιddu Krιshnamurti)..
Ο στενός συνεργάτης της Charles Webster Leadbeater ανακάλυψε τον μικρό Κρισναμούρτι σε μια παραλία και τον μύησε στη Θεοσοφία.
Η Besant προσπάθησε να τον επιβάλλει ως Μεσσία, ώσπου ο Κρισναμούρτι να αποποιηθεί το ρόλο αυτό, αλλά και να χαράξει έναν άλλο δρόμο.
Επέλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της στην Ινδία...

Charles Webster Leadbeater

Ο Leadbeater γεννήθηκε στις 16/2/1854.
Eγινε μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας το 1883.
Αντίθετα με την Annie Besant λέγεται πως δεν έτυχε θερμής υποδοχής εκ μέρους της Ε.Π.Μ. ούτε και έγινε δεκτός στην Εσώτερη Ομάδα.
Μία άλλη εκδοχή λέει πως συνάντησε την Blavatsky το 1884 η οποία διέκρινε την ανεπτυγμένη του διόραση, χωρίς βέβαια το ένα να αναιρεί το άλλο.
Σπούδασε θεολογία και άσκησε το ιερατικό καθήκον.
Το 1833 παραιτήθηκε από τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα για να ασχοληθεί με το Θεοσοφικό έργο.
Δεν παραιτήθηκε όμως ποτέ από την Τεκτονική του ιδιότητα, η οποία του προκάλεσε και κάποιες διαμάχες με τη Θεοσοφική εταιρία.
Γύρω από το όνομά του υπήρξαν πολλές αμφισβητήσεις, όπως η αποκάλυψη ότι η ειλικρίνειά του ήταν αμφισβητήσιμη διότι οι δηλώσεις του για την ηλικία του, την οικογένειά του στη Νότιο Αμερική και ο υπαινιγμός του ότι είχε φοιτήσει στην Οξφόρδη αποδείχτηκαν αργότερα ψευδείς.
Ο ίδιος ισχυρίζονταν πως είχε στενή και διαρκή σχέση όχι μόνο με έναν αλλά με πολλούς Διδασκάλους, ακόμα και με τους υψηλά ιστάμενους στην Ιεραρχία, από τους οποίους ισχυριζόταν ότι είχε εκπαιδευτεί κατά περιόδους σε θέματα όπως η αγωγή του Κρισναμούρτι.

Ο Leadbeater ανακάλυψε τον μικρό Κισναμούρτι και τον αδερφό του σε μια παραλία της Ινδίας και διακρίνοντας το συμπαγές της αύρας του, τον υιοθέτησε και μαζί με την Besant τον εκπαίδευσαν ως μελλοντικό φορέα του Μαιτρέγια (Νέος Μεσσίας).
Τα κενά για τις αντιμαχίες στη Θεοσοφική εταιρία είναι ως γνωστόν πολλά, γι αυτό και κάθε άνθρωπος κρίνεται από το έργο του.
Εγραψε πολλά βιβλία και κάποια σε συνεργασία με τη Besant, με γνωστότερο τον
« Αστρικό κόσμο».
Ταξίδεψε πάρα πολύ, αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο.
Το 1885 ξεκίνησε με τον Olcott για τη σημερινή Sri Lanka ιδρύοντας μία σχολή που σήμερα παρακολουθούν 6.000 μαθητές σε ένα κτίριο που ονομάζεται "Leadbeater΄s honor".

Ο Leadbeater μπορεί να ήταν μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία, αλλά και μόνο η ανακάλυψη και η εκπαίδευση του Κρισναμούρτι ανεξαρτήτως κινήτρων, του προσδίδει μία ιδιαίτερη εσωτεριστική αξία.

Αλλη μία εξέχουσα προσωπικότητα της θεοσοφίας ήταν ο Rudolf Steiner.
Γεννήθηκε στις 25/2/1861 στις 11.15 το βράδυ στο Κράιγεβεκ της Αυστροουγγαρίας.
Σπούδασε στο πολυτεχνείο της Βιέννης μαθηματικά και φυσική, ενώ συγχρόνως σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και ιστορία, κάνοντας ειδικές μελέτες πάνω στα έργα του Γκαίτε και του Σίλλερ.
Οι διαισθητικές ενορατικές αλλά και μαγικές του ικανότητες τον ώθησαν να αφιερώσει κι αυτός τη ζωή του στο να αφήσει έναν τεράστιο πνευματικό πλούτο στην ανθρωπότητα.
Διαφωνώντας με τη Besant για τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι, ίδρυσε την «Ανθρωποσοφιστική εταιρία» εκφράζοντας τις δικές του απόψεις που αποτυπώθηκαν σε χιλιάδες οπαδούς και μη, μια και το εύρος τους ήταν τεράστιο.

Ο Steiner μέσα από το δαιδαλώδες χαρισματικό μυαλό του και τις τόσες ενασχολήσεις του, ανέδειξε και τη λεγόμενη «Ευρυθμία» μια τεχνική με κινήσεις του σώματος.
Στάσεις και κινήσεις του σώματος που εξωτερικεύουν με οπτικό τρόπο τις αξίες του ήχου και των φθόγγων.
Μέσω αυτού του τελετουργικού χορού στόχος των χορευτών είναι να ελκύσουν πάνω τους «κοσμικές ζωτικές δυνάμεις» και στη συνέχεια να τις μεταβιβάσουν στους θεατές.
Οι κινήσεις στο σύστημα της «Ευρυθμίας» αποτυπώνουν πολλές φορές «πλανητικές ή και ζωδιακές δυνάμεις».Κατά τον Ρούντολφ Στάϊνερ , η απόκρυφη επιστήμη δεν είναι αόριστη αλλά συγκεκριμένη.
Το πεδίο των ερευνών της είναι τελείως καθορισμένο και η διαφορά της απο τις φυσικές επιστήμες δεν υπάρχει στη μέθοδο, αλλά στο θέμα που ερευνάται και στα μέσα, που χρησιμοποιεί για την έρευνα.
Εκτός από τα γραπτά του έργα έδωσε περί τις 6000 διαλέξεις αρκετές από τις οποίες έγιναν βιβλία.

Οι παιδαγωγικές του μέθοδοι ασκούνται ακόμα από τα σχολεία Waldorf σε όλο τον κόσμο και είναι θησαυροί για την ανθρώπινη γνώση.
Τα σχολεία αυτά είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και ιδρύονται από γονείς.
Μία τεράστια προσφορά που εξυψώνει τον άνθρωπο από τα παιδικά του χρόνια.

Ολη η δεοντολογία του Steiner περικλείεται στη φράση του: "Ο υψηλότερος μας μόχθος είναι να αναπτύξουμε ελεύθερες ανθρώπινες υπάρξεις που να είναι αφεαυτού ικανές να δώσουν έναν προσανατολισμό, να διδάξουν ένα σκοπό στις ζωές τους".

Σημαντική και η προσφορά του ζεύγους των θεοσοφιστών, Nicholas και Helena Roerich.

O Nicholas Roerich γεννήθηκε στις 9/10/1874 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσσίας.
Σπούδασε Νομικά ενώ παράλληλα φοιτούσε στη Σχολή Καλών Τεχνών, εκπληρώνοντας την επιθυμίες του πατέρα του αλλά και του ίδιου.
Τελειώνοντας την πτυχιακή του σε ένα ταξίδι του στην Ευρώπη, γνώρισε και κατόπιν παντρεύτηκε την συγγραφέα και θεραπεύτρια Helena Roerich στις 28/10/1901.
Το 1921 ιδρύει στη Νέα Υόρκη το Ινστιντούτο Ηνωμένων Τεχνών σχεδιάζοντας να πραγματοποιήσει τις καλλιτεχνικές του ιδέες.
Πέρασαν ταλαντούχοι και αξιόλογοι δάσκαλοι, άνθισε ως πρωτοποριακή δύναμη στο χώρο των τεχνών, αλλά επιβίωσε μόνο 16 χρόνια.
Το Μάιο του 1923 ξεκινά με την Helena το ταξίδι στις Ινδίες, από το οποίο προέκυψαν και οι 500 του αριστουργηματικοί πίνακες.

Ο Roerich αποτύπωσε το πνεύμα των Ιμαλαίων και όχι μόνο, δίνοντας με έναν μοναδικό τρόπο τον μυστικισμό και αφήνοντας στην ανθρωπότητα έναν πίνακα όπως «Τη Μητέρα του Κόσμου».
Πίστευε πως η τραχύτητα των βουνών βοηθούσε τον άνθρωπο να βρει το χαμένο του κουράγιο και να αναπτύξει πνευματική δύναμη.
Παρόλα τα εμπόδια, όπου κι αν βρέθηκαν, η πίστη των Ρέριχ στην ουσιαστική καλοσύνη της ζωής και την πνευματικότητα του ανθρώπου ενισχύθηκε.
Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη για το άνοιγμα του Μουσείου Ρέριχ, και χρησιμοποιώντας τον Ερυθρό Σταυρό ως παράδειγμα, πρότεινε μια παγκόσμια συνθήκη για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και κατά τη διάρκεια της ειρήνης και κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Οι προσπάθειές του οδήγησαν τελικά, τον Απρίλιο του 1936, στην υπογραφή της Συνθήκης Ρέριχ από όλα τα μέλη-κράτη της Παναμερικανικής 'Ενωσης στον Λευκό Οίκο της Ουάσινγκτον.
Η συνθήκη είναι ακόμη εν ισχύ, ενώ πολλά άτομα, ομάδες και οργανισμοί προσπαθούν να προωθήσουν την κεντρική ιδέα της.
Μάλιστα, για όλες αυτές τις προσπάθειές του προτάθηκε και ως υποψήφιος για το Νομπέλ Ειρήνης.
Πέθανε στις 13 Δεκεμβρίου του 1947.
Το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάκτες του θάφτηκαν σε μια πλαγιά των βουνών που τόσο αγάπησε και απεικόνισε στα περισσότερα από τα 7.000 έργα που άφησε πίσω του.
Η Helena Roerich τον ακολούθησε σε όλα τα ταξίδια του και πορεύτηκαν μαζί ιδρύοντας την Agni Yoga Sosiety στην Αμερική που θεωρείται ακόμα το κέντρο της Λευκής Αδελφότητας του κόσμου.

Ευχαριστούμε για την ευγενική άδεια αναδημοσίευσης τους "Συμμορίτες"