Originally Posted by
Dion-DoubleDoor
Πάντα πίστευα ότι η ισορροπία διατηρείται από τη σύν-θεση ή αντί-θεση δύο μόνο πόλων -πάρτε για παράδειγμα μια τραμπάλα, όσο απλοϊκό κι αν φαντάζει το παράδειγμα. Το τρίτο στοιχείο, επειδή δε μπορεί να είναι εκ των πραγμάτων πόλος, λειτουργεί ως καταλύτης αυτής της ισορροπίας.
Έχω ακούσει παρόμοιες ιστορίες με αυτή που παραθέσατε. Σε όλες έχω να παρατηρήσω ότι κάτι λείπει: μια άλλου είδους μορφή επικοινωνίας -αυτό συμβαίνει βέβαια και στις διπολικές σχέσεις της μιας βραδιάς-, γι' αυτό και οι καυγάδες ήταν πάνω στο σεξουαλικό μέρος της σχέσης και γι' αυτό και η κοπέλα σταδιακά υφίστατο μια ψυχολογική κούραση και γι' αυτό και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήταν...και είναι πάντα αυτό που είναι...διότι λείπει η ουσιαστική επικοινωνία.
Αλλά τέτοιου είδους σχέσεις δε μας φέρνουν πιο κοντά σε ταπεινά και υπάνθρωπα ένστικτα;;;;Απ' όσο μπορώ να γνωρίζω, διορθώστε με, αν κάνω λάθος, ούτε τα ζώα δε "σχηματίζουν" τρίγωνα. Γιατί το κάνουν τα, έστω έλλογα, όντα, οι άνθρωποι;;;Μόνο για την ηδονή;;;Τελικά, τη βρίσκουν αυτήν την ηδονή;;;Μήπως τελικά τη βρίσκουν σε άλλου είδους σχέσεις, όπου δε χρειάζονται μαθηματικές εξισώσεις ή αναλώσεις σε ξεπέτες;;;