Γρήγορες Διελεύσεις: Διαχείριση του καθημερινού στρες στη ζωή μας (1ο)
Μπορεί η αστρολογία να μας βοηθήσει στο χειρισμό του καθημερινού και βασανιστικού άγχους μας; Βεβαίως και μπορεί!
Το στρες είναι πρώτο στον κατάλογο προβλημάτων υγείας στην Αμερική. Ο καθημερινός βομβαρδισμός από προκλήσεις, πιέσεις, ευκαιρίες, ακόμα και φανταστικές αλλαγές έχει ως αποτέλεσμα την αφομοίωση μιας χρόνιας ανησυχίας, ο βαθμός της οποίας διαφέρει για τον καθένα. Μπορεί όμως και να ξεπεράσει τα όρια.
Μια μικρή δόση άγχους μπορεί να είναι μέχρι και δημιουργική, όμως το υπερβολικό στρες μπορεί να καταλήξει σε σωματικές ασθένειες, διανοητική δυσλειτουργία και απομόνωση από τους στόχους και τις επιθυμίες μας. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να το χειριστούμε, αλλά συχνά δεν ξέρουμε τον τρόπο για να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Εισαγωγή
Με μια γρήγορη ματιά στα ζώδια, βλέπουμε ότι οι εσωτερικές πλανητικές διελεύσεις δεν έχουν μεγάλη διάρκεια – μια ώρα, μια μέρα ή λίγο περισσότερο, εάν είναι στατικοί ή ανάδρομοι στην πορεία τους. Πέρα από το ότι συμπίπτουν με τις τάσεις σε διέλευση και καμιά φορά πυροδοτούν εξωτερικές πλανητικές διελεύσεις σε δράση, τείνουμε να μην τους δίνουμε τόση βαρύτητα. Μπορούν οι εσωτερικοί πλανήτες να καθρεφτίσουν κάτι περισσότερο από ένα στιγμιαίο γεγονός ή ενεργοποίηση; Σίγουρα μπορούν, όταν καταμετρήσουμε τα βάρη του καθημερινού στρες.
Οι διελεύσεις των εσωτερικών πλανητών, από τον Ήλιο στον ¶ρη, σηματοδοτούν διακυμάνσεις στις καθημερινές μας εμπειρίες που συνδέονται με το στρες. Μέσα από την παρατήρηση αυτών των γρήγορα κινουμένων σωμάτων, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το στρες της καθημερινότητάς μας και να αναπτύξουμε τεχνικές για την αντιμετώπισή του, που να συνδέονται άμεσα με την αστρολογία. Κι αφού το στρες είναι το επικρατέστερο πρόβλημα υγείας στην Αμερική, γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε την Αστρολογία ως μέσο και εργαλείο για την κατανόηση και τη μείωσή του, τόσο για μας όσο και για τους συνεργάτες μας.
Τι είναι το στρες;
Το στρες είναι η αλλαγή – σωματική, συναισθηματική, ακόμα και υποθετική. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή –θετικά ή αρνητικά– δεν αλλάζει και πολύ τα φυσιολογικά αποτελέσματα. Η οργάνωση ενός γάμου ή η πτώση με αλεξίπτωτο μπορούν να εκδηλώσουν την ίδια αντίδραση στο σώμα μας, όπως η απώλεια εργασίας, η αντιμετώπιση ασθένειας ή η συμμετοχή σε λεκτικές διαμάχες. Δώστε προσοχή σε αυτές τις τρεις κύριες κατηγορίες στρεσογόνων (καταστάσεις ή εμπειρίες που προκαλούν στρες) και τους εσωτερικούς πλανήτες που σχετίζονται με αυτές.
Ο Ήλιος και ο ¶ρης συνδέονται πρωτίστως με το σωματικό στρες, όπως όταν καταπολεμούμε ένα κρυολόγημα, μια αλλεργία ή μία πιο σοβαρή ασθένεια. Η καθιστική ζωή συμβάλλει στην αύξηση του στρες, όπως επίσης και η υπερβολική σωματική άσκηση, είτε γιατί το παρακάνουμε στο γυμναστήριο, είτε γιατί κάνουμε διπλές βάρδιες στη δουλειά.
Η έλλειψη ύπνου επίσης συμβάλλει στο σωματικό στρες. Ακραία περιβάλλοντα, καθώς επίσης οι τοξίνες, η ατμοσφαιρική και η ηχητική ρύπανση, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η νικοτίνη, επιβαρύνουν το σώμα. Ο υποσιτισμός και οι ορμονικές διαταραχές που συνδέονται με την εφηβεία, την εγκυμοσύνη, τη γέννα, το θηλασμό και την εμμηνόπαυση, συντείνουν στη συσσώρευση του σωματικού στρες.
Το στρες μπορεί να έχει τις ρίζες του στο συναισθηματικό μας κόσμο, όπως για παράδειγμα όταν διανύουμε εποχές αλλαγών σε στενές μας σχέσεις. Αυτός ο τύπος στρες συνδέεται κυρίως με τη Σελήνη και την Αφροδίτη. Καβγάδες, μεθοδεύσεις και απογοητεύσεις μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα του συναισθηματικού στρες. Η χαρά που νιώθουμε με νέες γνωριμίες ή με την εκβάθυνση των σχέσεών μας, μπορεί επίσης να προκαλέσει την εκδήλωση στρες. Η επέκταση της οικογένειάς μας, με νέα μέλη, μπορεί να είναι το ίδιο επιβαρυντικό σε σχέση με το στρες, όσο και όταν η οικογένεια μικραίνει είτε λόγω θανάτου, είτε λόγω απομάκρυνσης ενός μέλους της.
Υψηλά επίπεδα στρες μπορούν επίσης να δημιουργηθούν μέσα από μια κατάσταση υποθετικής αλλαγής, η γνωστή σε μας ανησυχία. Ο Ερμής μπαίνει στο παιχνίδι, καθώς και η ευφάνταστη Σελήνη. Ανησυχούμε για την εύρεση νέας εργασίας στην περίπτωση που αποτύχουμε με την τωρινή. Ανησυχούμε για το τι θα συμβεί αν δεν καταφέρουμε να λύσουμε προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον. Ανησυχούμε ακόμα και για το παρελθόν.
Μέρος αυτής της ανησυχίας αφορά φανταστικά ζητήματα. Μπορεί να ανησυχούμε για τα παιδιά μας, το αγαπημένο μας κατοικίδιο, το αυτοκίνητο ή την ομάδα μας. Ανησυχούμε επίσης για την κυβερνητική στρατηγική ή τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Η περισυλλογή σε όλα αυτά μπορεί να είναι σημαντική και απαραίτητη στην καθημερινότητά μας. Η έντονη ανησυχία, όμως, για πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να ελέγξουμε, δημιουργεί συνήθως το μεγαλύτερο μέρος του στρες που μας καταβάλλει.
Καταστάσεις όπως η αγορά επίπλων, η αναμονή επισκεπτών, η απώλεια ενός σπιτιού ή οι επιπλοκές στο χτίσιμο ενός νέου, οδηγούν στη συσσώρευση του στρες αφού πρόκειται για αλλαγή. Όλοι εντοπίζουμε διαφορετικές επιδράσεις, σε διαφορετικούς βαθμούς, τις οποίες βρίσκουμε ευχάριστα προκλητικές. Παρόλα αυτά, όταν το στρες μας καταβάλει τότε το σώμα θα αντιδράσει με συγκεκριμένο και μετρήσιμο τρόπο.
Η Φυσιολογία του Στρες
Όταν το σώμα έρθει αντιμέτωπο με μια στρεσογόνο κατάσταση, αυτό αντιδρά με πρωτόγονους τρόπους που δεν μπορεί να ελέγξει. Η αντίδραση αυτή μας δίνει τη δυνατότητα να πολεμήσουμε τους εχθρούς μας ή να αποδράσουμε από τον κίνδυνο.
Καταρχάς, αυξάνονται τα ποσοστά αδρεναλίνης και άλλων ορμονών σχετικών με το στρες. Αυτό αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς και την αρτηριακή πίεση, δίνοντάς μας έτσι τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε πιο γρήγορα, να πολεμάμε πιο δυνατά και ξεφεύγουμε πιο εύκολα. Τα επίπεδα σακχάρου ανεβαίνουν και δημιουργούν επιπλέον ενέργεια, που μας παρέχουν τη δυνατότητα διαρκούς καταπολέμησης και απόδρασης. Το αίμα απομακρύνεται από τα έντερα για να τροφοδοτήσει τους μυς, συμβάλλοντας και πάλι στη μάχη ή την υποχώρηση. Ο θρόμβος μεγαλώνει και μειώνει την αποβολή του μέσα από πληγές και την εσωτερική αιμορραγία.
Αυτός ο μηχανισμός μαχητικότητας ή απόδρασης συνδέεται με τον ¶ρη (εχθρότητα) και τον Κρόνο (φόβος), δύο πλανήτες που κυβερνούν τα επινεφρίδια. Ο μηχανισμός αυτός ήταν μια μορφή εξαιρετικής προστασίας για τους πρωτόγονους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει τα ίδια ωφέλιμα αποτελέσματα για τους σημερινούς ανθρώπους. Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με το στρες, παρόλ' αυτά αδυνατούμε να το πολεμήσουμε ή να το αποφύγουμε, επιτρέποντας έτσι στην αδρεναλίνη μας να φτάνει σε επικίνδυνα υψηλά επίπεδα.
Αυτές οι αυξημένες ορμόνες συνδέονται με καρδιακά νοσήματα, απώλεια μνήμης, αυξημένο γαστρικό λίπος, ουλίτιδες, αναπνευστικές μολύνσεις, διαβήτη, κατάθλιψη, κρυολογήματα, εντερικές διαταραχές, δερματίτιδες, ακόμα και κάποιους τύπους καρκίνου.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η παρατεταμένη παρουσία στρεσογόνων ορμονών στο αίμα, καταπιέζουν τις ανοσοποιητικές αντιδράσεις και μας αφήνουν εκτεθειμένους σε μολυσματικές ασθένειες, σταματούν τα χημικά μηνύματα στον εγκέφαλο και επηρεάζουν τη διάθεση και την εξωτερική εμφάνισή μας. Και αυτό καταλήγει σε ένα φαύλο κύκλο.
- Το στρες προκαλεί, μέσω των επινεδριδίων, την απελευθέρωση των ορμονών που θα υποβοηθήσουν τη μαχητικότητα ή την απόδραση.
- Εάν δεν επιτευχθεί η καύση των ορμονών μέσα από τη διαδικασία της μαχητικότητας ή της απόδρασης, η παρουσία τους στο αίμα αυξάνει την παραγωγή κυττάρων που καταπιέζουν τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπλοκάρουν επίσης κάποιους 'θετικούς' αγγελιοφόρους του εγκεφάλου, επιτρέποντας έτσι την είσοδο περισσότερων 'μελαγχολικών' μηνυμάτων στον εγκέφαλο.
- Αισθανόμαστε νευρικότητα λόγω των στρεσογόνων ορμονών, είμαστε πιο τρωτοί σε διάφορους ιούς, γινόμαστε κυκλοθυμικοί από την αλλαγή των χημικών μηνυμάτων στον εγκέφαλο, υποφέρουμε από σωματικούς πόνους, αϋπνία, κατάθλιψη και φοβίες.
- Αυτό με τη σειρά του αυξάνει τα επίπεδα του στρες και ο κύκλος ξεκινάει και πάλι από την αρχή.
Συνεχίζεται...
