υλικός και πνευματικός κόσμος

Στις σκέψεις μου προσπαθώ να φανερώσω το σκοπό της ύπαρξης ,ψάχνω κάτι που θα ξεκαθαρίζει τον προορισμό μου και τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να το πετύχω, αλλά βρίσκομαι πάντα σε ένα χάος .Εκλαμβάνω τη ζωή άλλοτε υλιστικά και άλλοτε να πλαισιώνεται από πνευματικούς νόμους που προσπαθω να προσδιορίσω και να καταπιαστω απο αυτούς .Δεν ξέρω αν η ζωή η ίδια μας δίνει χρόνο αρκετό να απαντήσουμε και να πράξουμε ανάλογα .Φαντάζομαι πως το σύμπαν μας δίνει το χρόνο που πρέπει να έχουμε αλλά αν η ελεύθερη βούληση δεν εκπέμπει τα μηνυματα τότε άλλη μια ζωή εξέλιξης έχει χαθεί .Σκέφτομαι αν υπάρχουν πρότυπα πνευματικής ζωής και διανόησης για να στηριχθούμε .Αν ο κόσμος μας είναι τόσο υλιστικός ,τότε που έγκειται η πνευματική εξέλιξη .Τη ζωή μας τη κοσμεί η διαφθορά και συναισθήματα που δεν φανερώνουν ανθρώπους ιδιαίτερα εκλεπτυσμένους και εξελιγμένους πως κανείς μπορεί να καταλαβει τι είναι αυτό που ψάχνει , αφου το μόνιμο άγχος του καθενός είναι πως θα βρεί λεφτά για να ζήσει και λογικό είναι και όχι πως μέσα από όλα αυτα θα ανυψωθεί για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Πόσες άμυνες να αναπτύξει κανείς γύρω από ένα κόσμο που βλέπει το όμορφο και θέλει να το καταστρέψει ?
:unsure:Μήπως υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρότυπο για τον καθένα η το τέλος είναι το ίδιο για όλους από διαφορετικούς δρόμους που πρέπει να πάρουμε για να καταλήξουμε σε αυτόν ?Μιλάμε για αξίες, πρότυπα τα οποία τα φτιάχνουμε ή τα ανακαλύπτουμε στη ζωή και τα ακολουθούμε και ποια είναι αυτά τι απότελεσματα έχουν ,τι ανθρώπους στην τελική διαμόρφώνουν?ο Χριστός η ο Βούδας θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρότυπα ,ένας αρχαίος φιλόσοφος θα μπορούσε να θεωρηθεί πρότυπο ,αφού κάθε κοινωνία αλλάζει ,οι παραδόσεις εξαλείφονται ,αλλάζουν ,χάνονται ,δημιουργούνται άλλες ,Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή για τη ζωή που ζούμε ή ο άνθρωπος πρέπει μονίμως να παραπαίει στην αμφιβολία του ποιός είναι και τι ήρθε να κάνει και η ελευθερία που έγκειται σε έναν κόσμο αδυσώπητο ?
Μου λένε συνέχεια πως τα μικρά και καθημερινά πράγματα είναι και τα πιο όμορφα τα πιο σημαντικά και ανακαλύπτω πως όλες αυτες οι φιλοσοφημένες κ κλισέ φράσεις είναι παρμένες από τις πολλές αμερικάνικες ταινίες που βλέπουμε και γενικότερα από την προπαγάνδα και τα πρότυπα ζωής που μας προβάλλουν ,Αν στην τελική δεν τα πιστεύουμε αυτά που λέμε ,τελικά τι είναι πιο αληθινό για μας από τη στιγμή που όλοι μας είμαστε γεμάτοι από ψέμα και περιττά στολίδια .Για να βρεί κανείς την αλήθεια δεν θα πρέπει να απαλλάξει τον εαυτο του απο πράγματα μέσα μας στα οποία δεν έγινε ποτέ αληθινή διεργασία και που απλώς επαναλαμβάνουμε βάζω και τον εαυτό μου μέσα για να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους άλλους κάτι.
Εκείνο που καταλαβαίνω είναι πώς όταν οι πράξεις μας δεν κάνουν δυστυχισμένους τους άλλους και τον εαυτό μας και όταν αυτές μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό ληθαράκι που θα βοηθήσει και εμάς τους ίδιους και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας ,τότε έχουμε κάνει μια σημαντική αρχή γιατί δεν βρίσκω άλλο καλύτερο σκοπό για να υπάρχουμε .

φαντάζομαι πως έτσι είναι.....:unsure:

Είναι πολλά τα ερωτήματα που βάζεις - και δύσκολα.. :unsure: Δεν υπάρχουν αφοριστικές απαντήσεις σε τέτοια θέματα, άλλωστε είναι τόσο μεγάλη οι «ποικιλότητά» μας που δύσκολα ο «τέλειος κήπος» του ενός θα ικανοποιούσε μεγάλη μερίδα των άλλων. Και όσο λιγότερη η μετριότητά του τόσο λιγότερη η αποδοχή που θα τυγχάνει.

Με αυτή τη λογική (χωρίς να θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες σε ολόκληρο το μηνυμά σου) διαφωνώ και με το απόφθεγμα που καταλήγεις. Οι ενέργειες αμοιβαίου κέρδους, όπως θα μεταφράζαμε την αμερικάνικη win-win situation, είναι μια ιδεατά ιδανική κατάσταση που όμως στην ουσία είναι ανέφικτη σχεδόν πάντα. Εκείνο που χρειάζεται είναι ανεπτυγμένη κρίση και περιχαράκωση του τί θα επιτρέψουμε να μας αγγίζει και τί όχι, ανάλογα με τις εκάστοτε ικανότητες (= εμπειρίες) και τις δυνάμεις μας. Αυτές οι επιλογές, με τις οποίες ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι στη ζωή, πάντοτε αφήνουν γκρίζους λεκέδες στο χαλί μας, μιας και το απόλυτο καλό ή το απόλυτο κακό είναι εξ ίσου απόλυτα θεωρητικές έννοιες...!

Αγαπητέ Μελχιάρ,
αυτή η βασανιστική υπαρξιακή κατάσταση στην οποία δεν βρίσκει κανείς λογική και νόημα στην ζωή όπως την βλέπει γύρω του είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσει να αναζητά μια άλλη αλήθεια που θα δώσει νόημα στην ύπαρξή του. Απ' αυτή την άποψη θα έλεγα ότι είσαι σε καλό δρόμο.

Μπορεί κανείς να ξεκινήσει τις αναζητήσεις του μέσα από τις μεγάλες διδασκαλίες που δόθηκαν, όπως του Ιησού ή του Βούδα που αναφέρεις... κι όπου τον βγάλει ο δρόμος!

Πιστεύω κι εγώ αυτό που λες στην τελευταία σου πρόταση: το να αγαπάς τους άλλους χωρίς όρους και διακρίσεις είναι ένα σημαντικό ξεκίνημα, καθόλου εύκολο όμως. Αυτό σε φέρνει συνεχώς αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και την κάθαρση των συναισθημάτων και των σκέψεων σου σε βαθμό ώστε να μπορεί κανείς να πει ότι αυτό είναι και το τέλος του δρόμου!! Γιατί η αγάπη, πιστεύω, είναι ο μόνος τρόπος για να βιώσεις την ενότητα των πάντων κι αυτή η ενότητα δίνει τελικά νόημα στην ύπαρξη.

Το να αποδέχεσαι την άγνοια σου πιστεύω ότι είναι μια καλή αρχή για έναν άνθρωπο που δείχνει αποφασισμένος να διερευνήσει "την αλήθεια και τη γνώση του εαυτού του και των ανθρώπων", όπως λες
Ας ονομάσουμε την προσπαθειά σου "πνευματικότητα" για να ξέρουμε και οι δύο σε τι αναφερόμαστε.
Η πνευματικότητα είναι ένας δρόμος. Θα μου επιτρέψεις για μια στιγμούλα να γίνω ποιητική και να σου πω ότι τον δρόμο δεν τον διάλεξες εσύ, αυτός σε επέλεξε. Είσαι λοιπόν ένας οδοιπόρος
Όπως κάθε οδοιπόρος που σέβεται τον εαυτό και το ταξίδι του καλό θα ήταν ν' ακολουθήσεις κάποιους κανόνες, κάποιες οδηγίες που θα σου επιτρέψουν να προχωρήσεις γρήγορα, με ασφάλεια και, το κυριώτερο, να φτάσεις στον προορισμό σου.
Με όλο το θάρρος της υποκειμενικότητας που αναφέρει ο προηγούμενος χρήστης σου δίνω τις οδηγίες που έχω στη διαθεσή μου :

1η ΟΔΗΓΙΑ : Μείνε σε αυτά που καταλαβαίνεις. Η γνώση που θα σου φανεί χρήσιμη είναι πάντα στα μέτρα σου. Όπως γράφω κάπου αλλού οι Μεγάλες Αλήθειες δεν μπερδεύουν το Νου, δεν θέλουν κόπο για να τις καταλάβει κάποιος, είναι σχεδόν αυτονόητες. Οι Μεγάλες Αλήθειες απαντούν στα ερωτημάτα μας, δεν είναι σπαζοκεφαλιές.

2η ΟΔΗΓΙΑ : Νοιώθω ως το βάθος της καρδιάς μου το ερώτημα σου "που πηγαίνω, προς τα που κατευθύνομαι".
Για να μη στα πολυλογω η απάντηση (στον εσωτερισμό όχι η δική μου) είναι "Πηγαίνεις προς το ΚΕΝΤΡΟ".
Φαντάσου τον Ήλιο. Εσύ είσαι μια ακτίνα του, δηλαδή ένα μικροσκοπικό κομμάτι του Ήλιου. Κάποια στιγμή αποφασίζεις να γνωρίσεις το σύμπαν και γιατί όχι να το φωτίσεις και να το ζεστάνεις. Είπες λοιπόν στο μπαμπά σου τον Ήλιο: "Θέλω να γνωρίσω τον κόσμο γιατί έτσι μόνο θα καταλάβω ποιός είμαι" Ο Ήλιος σε πήρε αγκαλιά (λέμε τώρα) και σου είπε : "Στο καλό να πας ακτίνα μου, πήγαινε να γνωρίσεις τον κόσμο, έτσι θα καταλάβεις ποιός είσαι. Όταν τον γνωρίσεις θα καταλάβεις ότι είσαι ένα κομμάτι από μένα, ότι είσαι Εγώ. Και φυσικά θα επιστρέψεις και θα μείνεις κοντά μου, γιατί εδώ υπάρχει η Πληρότητα και η Γνώση που αναζητάς".
Φεύγουμε λοιπόν εμείς οι ακτινούλες και πάμε μακριά, μακριά από τον Ήλιο (στη μεταφυσική τον λένε Πηγή, στο μάθημα των Θρησκευτικών Θεό). Και πάμε τόσο μακριά (στη μεταφυσική λέμε περνάμε ή πέφτουμε σε επίπεδα ατμικό - βουδικό και μερικά ακαταλαβίστικα ακόμα) και φτάνουμε μακριά, πολύ μακριά από το Θεο, σε ένα αφιλόξενο μέρος που λέγεται "υλικό πεδίο".
Έχουμε φτάσει τόσο μακριά που έχουμε ξεχάσει ότι είμασταν ακτίνες φωτός, έχουμε ξεχάσει πως είμαστε ακτίνες φωτός, έχουμε ξεχάσει πως είμαστε τα παιδιά του Θεού.
Όταν έχεις ξεχάσει ποιός είσαι, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι μια καινούργια αρχή.

Δεν θέλω όμως ποτέ να ξεχάσεις αυτό που θα σου πω : Με κάθε τρόπο σε διαβεβαιώ πως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις και να πιστεύεις πως ο Θεός και ένα μεγάλο πλήθος όντων του Αόρατου Κόσμου, όλα δημιουργήματά του σε παρακολουθεί και προσπαθεί να σε βοηθήσει να επιστρέψεις στην Πηγή, κοντά του.
Δε σε βουτάει να σε γυρίσει Σπίτι γιατί ο Θεός, σαν Θεός που είναι δημιούργησε Νόμους. Οι Νόμοι (Θείο Σχέδιο συνηθέστερα) είναι απόλυτοι, εξαιρέσεις δε γίνονται για κανέναν.
Το Θείο Σχέδιο λοιπόν ορίζει ότι εσύ έχεις "ελεύθερη βούληση", είσαι ένα ον ελεύθερο να αποφασίζει.
Και μη νομίσεις ότι είναι και τόσο βολικό αυτό. Καμιά οντότητα του Φωτός δεν θα σε βοηθήσει να σπάσεις τις αλυσίδες του υλικού πεδίου (μη ξεχνάς μόνος σου ήρθες εδώ) αν 1) δεν τους ζητήσεις βοήθεια και 2) αν δεν πληρώσεις ότι χρωστάς

3η ΟΔΗΓΙΑ : Αυτός είναι ο Δρόμος. Κάνεις ένα κύκλο (μερικά εκατομμύρια χρόνια) και γυρίζεις από εκεί που ξεκίνησες.

4η ΟΔΗΓΙΑ : Η αποστολή σου είναι να διδάξεις το σεβασμό, την ελευθερία και τη γνωση των Διδασκάλων (Δάσκαλους στη μεταφυσική ονομάζουμε οντότητες που έχουν τελειώσει τον κύκλο των ενσαρκώσεων αλλά επέστρεψαν στη Γη, για να βοηθήσουν τους υπόλοιπους. Βλέπε Χριστός, Βούδας...) Προς το παρόν ζήσε τη μέρα σου με σεβασμό και απλότητα. Απολαυσέ την

Αγαπητέ φίλε
Επειδή λες περίπου τα ίδια πράγματα με το προηγούμενο κείμενο που είχε την υπογραφή σου χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας σου ξαναστέλνω όσα σου είχα πει.

Χωρίς να θεωρηθούν θέσφατα εκτιμώ ότι μια κατεύθυνση για να μη βολοδέρνεις από την πόλωση ανάμεσα στον υλικό και πνευματικό κόσμο την δίνουν, ακόμα κι ως επανάληψη.

Γράφεις λοιπόν:
Στις σκέψεις μου προσπαθώ να φανερώσω το σκοπό της ύπαρξης ,ψάχνω κάτι που θα ξεκαθαρίζει τον προορισμό μου και τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να το πετύχω, αλλά βρίσκομαι πάντα σε ένα χάος .Εκλαμβάνω τη ζωή άλλοτε υλιστικά και άλλοτε να πλαισιώνεται από πνευματικούς νόμους που προσπαθω να προσδιορίσω και να καταπιαστω απο αυτούς .

Καλό μου, είναι επόμενο να βρίσκεσαι στο χάος!!
Είτε από χαρακτήρα είτε από εκπαίδευση και περιβάλλον διαχωρίζεις την πνευματικότητα από την πραγματικότητα, την οποία ταυτίζεις με το τι θεωρεί σημαντικό ένας άνθρωπος με υλιστική κατεύθυνση. (Και φυσικά εσύ διαχωρίζεις την θέση σου).
Οι πνευματικοί νόμοι είναι στην ουσία Νόμοι που αφορούν όλες τις εκφράσεις της ζωής κι όχι μόνο την υψηλή πνευματικότητα, όπως και να την ορίζει κάποιος.
Όταν λοιπόν ασχολείσαι με την υλική πλευρά της ζωής δεν κάνεις κάτι που ξεφεύγει από τα Πρότυπα, όποια κι αν είναι αυτά. Βασικά όλοι μας ασχολούμαστε με το τι θα φάμε και που θα βρούμε λεφτά, ειδικά όσοι είμαστε γονείς και ενήλικες.

Προσωπικά τα Πρότυπα που δεν έχουν ( ή οι οπαδοί τους έχουν εξαφανίσει) υλιστική πλευρά με τρομοκρατούν. Οποιαδήποτε οντότητα ενσαρκώνεται είναι ¶νθρωπος και συνυπάρχουν σε αυτή η πνευματικότητα και ο υλικός κόσμος. Αυτό είναι!!

Όταν επιλέξεις να αναπτύξεις την υλική σου πλευρά προσπαθείς να μην ξεχνάς την πνευματικότητα. Υπάρχουν άνθρωποι απόλυτα προσανατολισμένοι σε στόχους όπως είναι τα λεφτά….δεν θέλει και πολύ ψάξιμο για να καταλάβεις ότι έχουν ψυχικές ελλείψεις …ούτε δικαιολογείται να ασχολείσαι και πολύ μαζί τους εφόσον δεν βρίσκεις κοινά σημεία και ανάγκες.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή για τη ζωή που ζούμε ή ο άνθρωπος πρέπει μονίμως να παραπαίει στην αμφιβολία του ποιός είναι και τι ήρθε να κάνει και η ελευθερία που έγκειται σε έναν κόσμο αδυσώπητο ?

Όχι ευτυχώς δεν υπάρχει συνταγή!

Για μένα και το που την ζητάς είναι ανησυχητικό.
Όταν βρεθείς όμως απέναντι σε κάτι που είναι αληθινό –ακόμα και σε ένα καλομαγειρεμένο φαγητό- δεν έχεις αμφιβολίες, ούτε παραπαίεις. Κάθεσαι και τρως. Ακούς και καταλαβαίνεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα, καθότι οι Αλήθειες (πνευματικές και υλικές) είναι ευκολονόητες και αυταπόδεικτες!!

Όπως και να έχει καλή σου όρεξη.
Και την αγάπη μου (ένας υπέροχος δρόμος)