Πόνος και πάθη στον αστρολογικό χάρτη

Η ανθρώπινη φύση αναζητά πάντα να ξεφύγει από τον πόνο. Τα πάθη την δεσμεύουν και την κάνουν να μην μπορεί να ξεπεράσει αδυναμίες, έρωτες, απογοητεύσεις, αρνητικές καταστάσεις κάθε είδους. Η εξισορρόπηση είναι απαραίτητη, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε το μονοπάτι της ζωής, να τολμήσουμε ξανά, να αγαπήσουμε και να επιτρέψουμε να μας αγαπήσουν.

Η αστρολογία, είναι ένα μέσον κατανόησης της ίδιας μας της ύπαρξης και αν χρησιμοποιηθεί σωστά, θα έχουμε την δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη μας, να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε πιο ευτυχισμένη την ζωή μας. Ποιο νέο στοιχείο μπορεί να προστεθεί στον χάρτη μας και να μας ενημερώσει για όλες τις αδυναμίες μας; Οι Κένταυροι!

Ήταν το 1996 που ξεκίνησα την διερεύνηση του Χείρωνα, ενός πλανητοειδούς που έκλεινε σχεδόν δύο δεκαετίες από την ανακάλυψή του και στη σημειολογία του ανακάλυψα πολλές σημαντικές πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου. Το ερέθισμα τόσο δυνατό, που αποφάσισα να καταγράψω σε ένα βιβλίο τις πληροφορίες αυτές, και να προσπαθήσω να αναδείξω στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό της αστρολογίας, ένα θέμα που ως τότε δεν είχε παρουσιαστεί στην ελληνική βιβλιογραφία. Θεώρησα πως ό,τι είχα να δώσω πάνω στον Χείρωνα, το είχα δώσει. Δεν ήθελα, αν και μου το είχαν προτείνει, να ασχοληθώ εκτενέστερα, έχοντας την άποψη πως «όλα είχαν περιγραφεί από πλευράς μου».

Ωστόσο, σήμερα, μετά από περισσότερο από μία δεκαετία από την πρώτη έκδοση πάνω στον Χείρωνα, το υλικό που διαθέτω για στους Κενταύρους έχει πολλαπλασιαστεί, σε σημείο που ένοιωσα την ανάγκη να προχωρήσω σε μία δεύτερη προσπάθεια στο ίδιο θέμα. Μόνο που αυτή τη φορά, το βουνό των Κενταύρων κι ολόκληρη η συντροφιά του Χείρωνα, βρίσκονται παρόντα στην μελέτη μου.

Αν ταξιδέψουμε μαζί, σΆ εκείνη την μακρινή εποχή, όπου ο μύθος μπλέκει με την πραγματικότητα, όπου οι θεοί ήταν σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους – ποιος ξέρει – ίσως ανακαλύψουμε τη θεϊκή σπίθα μέσα μας….

Οι αστρολόγοι που ασχολήθηκαν με την μελέτη των Κενταύρων, διατύπωσαν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις διερευνώντας την σημειολογία τους και εξετάζοντας πολλά ωροσκόπια. Ακολουθώντας το παράδειγμά τους, διαπίστωσα πως οι Κένταυροι ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Ψυχολογικής Αστρολογίας και μπορούν να εξηγήσουν πολλά εσωτερικά μας προβλήματα. Προβλήματα που φέρνουν δυσαρμονία στις σχέσεις μας και εμποδίζουν την ευτυχία μας.

Ειπώθηκε πως τα σώματα αυτά, ανήκουν στην ζώνη Kuiper. Η Μ. Reinhart πιστεύει ότι οι Κένταυροι, είναι σαν τους «πρόσφυγες, δραπέτες ή αγγελιοφόρους » από τον πέρα του Πλούτωνα κόσμο, της ζώνης Kuiper.

Η Barbara Hand Clow συνδυάζει την ανακάλυψη του Χείρωνα, με θεραπείες πνευματικές, ομοιοπαθητική, ψυχοθεραπεία, προφητεία, ταλέντα και χαρίσματα, καθώς όλα αυτά άρχισαν να διαδίδονται περίπου παράλληλα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των περισσοτέρων αστρολόγων που ασχολήθηκαν με την μελέτη των Κενταύρων, πως (στην πλειονότητα – όχι για τις ελάχιστες εξαιρέσεις των ευγενών Κενταύρων), συνδέονται με τρία βασικά θέματα:

ενέργεια του νερού (το νερό όμως έχει σχέση με τον κόσμο στων συγκινήσεων)
φυσικές καταστροφές, ιδιαίτερα κοντά σε ροή υδάτων, (όπως βροχή, ποτάμια, πλημμύρες) και γη (πέτρες, βράχοι)
το χάος, που φέρνει δραματικά γεγονότα, σπάει τα όρια ασφαλείας, αλλά και τα εμπόδια ή τα φράγματα προστασίας (στην ουσία τις δικλείδες ασφαλείας μας)

Ο Juan Antonio Revilla υποστηρίζει πως οι Κένταυροι μιλούν για πάθη. Είναι αλήθεια πως από την περιήγησή μας στους μύθους, τους βλέπουμε να ζουν κάτω από το καθεστώς του πάθους. Αντίθετα με τους αστεροειδείς της μεσαίας ζώνης, δηλαδή της ζώνης μεταξύ ¶ρη και Δία, οι Κένταυροι έχουν μία «άγρια συμπεριφορά» και διάθεση να πλησιάσουν τον ήλιο κάθετα, όπως οι κομήτες. Έρχονται από πολύ μακρύτερα σημεία και ενώ ανήκουν στο ηλιακό σύστημα, έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση του ήλιου, με ενσωματωμένα κομμάτια που τους κάνουν πολύ ασταθείς. Βασικά τους θέματα είναι το τρίπτυχο: πληγή-δηλητήριο-θάνατος. Αντιπροσωπεύουν μία σκληρή χρονική ενσωμάτωση στις ζωές μας, μία σφοδρή επιθυμία και ένα πόνο, μέσα από την αγωνία. Οι αστεροειδείς της ζώνης μεταξύ ¶ρη και Δία, μοιάζουν τακτοποιημένοι, πολιτισμένοι. Οι Κένταυροι, έχουν μία περιθωριακή συμπεριφορά και συνδέονται λόγω αυτής, με τον Πλούτωνα.

Επικρατεί γύρω τους το δηλητήριο και ο θάνατος (συμβολικός, φυσικός ή τρόπος μεταμόρφωσης; ). Ο Revilla θεωρεί τους Κενταύρους, πως είναι οκτάβες του Πλούτωνα, λόγω δυναμικής τους και λόγω εκκεντρικότητας. Ο Χείρωνας είναι ο ευγενέστερος όλων και τα χαρακτηριστικά της κίνησής του είναι πιο ήπια πολλών άλλων. Αλλά κι αυτός έχει κάτι το ελλιπές, μία δυσαναλογία, ένα πόνο.

Όλοι κινούνται επιθετικά προς τον Ήλιο, με ασταθείς χαοτικές τροχιές και στην συνέχεια φεύγουν πολύ μακριά. Αυτή η κίνηση μοιάζει με καταλύτη, που «κτυπά», ανοίγει, ξυπνά, όπως το κέντρισμα από τα βέλη του Ηρακλή, επιβάλλοντας τον πόνο, την θλίψη ή και τον θάνατο. Υπάρχουν κι άλλα σώματα που έχουν εκκεντρικές τροχιές, αλλά δεν πηγαίνουν από τον Κρόνο ως τον Πλούτωνα, όπως οι Κένταυροι, γινόμενοι η «γέφυρα επικοινωνίας» με τους εξωτερικούς πλανήτες. Μοιάζουν με αγγελιοφόρους από τον ένα κόσμο στον άλλο. Αλλά είναι αργοί και γίνονται απόμακροι, καθώς μας πλησιάζουν. Μοιάζουν με τα σκοτεινά σημεία της ψυχής που ματώνουν, αλλά δεν τα βλέπουμε. Μπορούμε μέσα από αυτούς, να δούμε πού αιμορραγούμε και να θεραπεύσουμε τον πόνο, βρίσκοντας την λύτρωση που μας αξίζει!

Τι σημαίνει όμως «Κένταυρος» και πώς αυτό μπορεί να μας ενημερώσει;

Πρόκειται για ένα μυθικό όν, σύνθετο, όπου είναι άλογο από την μέση και κάτω και άνθρωπος από την μέση και πάνω.

Θεωρείται πως η λέξη «Κένταυρος» δημιουργήθηκε από τις λέξεις: «κεντώ» και «ταύρος», στην Θεσσαλία, σε μία πολύ παλιά εποχή. Ο βασιλιάς της περιοχής είχε πολλά ζώα και προσέλαβε ιππείς να τα προσέχουν όταν έβοσκαν, ώστε να μη χαθούν. Στην περίοδο του ζευγαρώματος, οι ταύροι διασκορπίζονταν. Οι ιππείς αυτοί, είχαν την βουκέντρα και «κεντούσαν» τα ζώα, όταν ήθελαν να τα ωθήσουν προς τη σωστή διαδρομή τους. Πήραν την επονομασία, λοιπόν, «Κένταυροι» και ήταν μία ομάδα δυνατών ανδρών, που δούλευαν σκληρά. Η μυθοπλασία, τους έκανε να είναι ενωμένοι με το άλογό τους, καθώς περνούσαν όλη την ημέρα πάνω σΆ αυτό.

Στην Ιλιάδα, οι Κένταυροι καλούνται «φύρες» και παρουσιάζονται σαν δασύτριχοι αγριάνθρωποι που κατοικούν τα βουνά της Θεσσαλίας.
Στην Οδύσσεια, παρομοιάζονται με τους Σάτυρους για τα βίαια ένστικτά τους. Αργότερα όμως, αναφέρονται ως όντα με διπλή φύση, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα.
Ο Πίνδαρος, αναφέρει στο έργο του «Πύθια» πως οι Κένταυροι κατάγονται από τον Ιξίωνα και τη Νεφέλη. Ο μύθος αυτός έχει ιδιαίτερο συμβολισμό και θα τον περιγράψω στην ενότητα για τον Ιξίωνα.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, αναφέρει πως οι Κένταυροι ήταν παιδιά του θεού Απόλλωνα και της νύμφης Στίλβης. Γεννήθηκαν στην κοιλάδα του Πηνειού. Ο Απόλλων, ηλιακός θεός του φωτός, ενώθηκε με την Στίλβη, την «λάμπουσα στο νυχτερινό φως των άστρων». Το φως της ημέρας και της νύχτας ενώνεται, μέσα από την αγάπη. Κι από την αγάπη αυτή, προκύπτουν δύο παιδιά: ο Λαπίθης και ο Κένταυρος.
Ο Λαπίθης μοιάζει να είναι παιδί της ημέρας και ο Κένταυρος παιδί της νύχτας. Από τον πατέρα τους αποκτούν τις γνώσεις της Αλήθειας, της σοφίας, της Ιατρικής, της Μουσικής, από τη μητέρα τους έχουν τη δυνατότητα να μελετούν τη νύχτα τα άστρα. Ο Λαπίθης είναι ον ευγενικό, φιλόξενο, γενναιόδωρο, γιγαντόσωμο, αλλά με καθαρά ανθρώπινη μορφή. Ο αδελφός του Κένταυρος, είναι δύσμορφος, άγριος, επιθετικός, με έντονα πάθη. Είναι αυτός που δεν έχει εξισορροπήσει το λογικό μέρος (ανθρώπινο) με το άλογων (το δίχως λογική, τον ίππο).

Στην ουσία, μέσα από αυτή την ένωση, έχουμε τα δύο αδέλφια, που απεικονίζουν τη διπλή επιλογή που υπάρχει στους ανθρώπους. Την θετική πλευρά και την αρνητική. Δεν διαφέρει, έχω την γνώμη, με τον μύθο του Κάιν και του ¶βελ, στην εβραϊκή παράδοση. Κι εκεί τα δύο αδέλφια, αντιπροσώπευαν τις δύο τάσεις της ανθρωπότητας. Οι δύο τάσεις της ανθρωπότητας, φαίνονται και στον μύθο του Ηρακλή, είτε με τον δίδυμο αδελφό του Ιφικλή, είτε όταν είναι στο δίλημμα μεταξύ του δρόμου της Αρετής και της Κακίας. Κάθε φιλοσοφία, κάθε παράδοση, ανά τους αιώνες, περιέχει τον συμβολισμό της δυαδικότητας.

Ο Κένταυρος, λοιπόν, είναι η εικόνα του ανθρώπου που πάσχει, διαιρεμένος ανάμεσα στα ένστικτα και την πνευματική του κληρονομιά, την θεία υπόσταση. Η αγριότητα που τον χαρακτηρίζει εν γένει, είναι η εσωτερική του ανισορροπία. Βιώματα, τραύματα, εμπειρίες που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πλήττουν την «αύρα» του. Από τον άνθρωπο που κεντά τον ταύρο, ερχόμαστε στη συνέχεια της μυθολογίας, στον άνθρωπο που «κεντά την αύρα» του. Κι αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο να το κατανοήσουμε.

Οι αρχαίοι σοφοί, γνώριζαν πως ένα σώμα όταν πάσχει, δεν πάσχει μόνο στο εξωτερικό του περίβλημα της ύλης. Αλλά και στα υπόλοιπα σώματα, τα πιο λεπτοφυή, που περιβάλλουν το υλικό (φυσικό). Η αύρα, είναι το πρώτο έξω από το φυσικό. Στην Επίδαυρο, που ήταν θεραπευτικό κέντρο της αρχαιότητας, η θεραπεία συνίστατο στην «επίδραση επί της αύρας». Κάθε ασθένεια, πριν εκδηλωθεί στο σώμα, εκδηλώνεται στην αύρα, η οποία αποτελεί και την ασπίδα προστασίας μας, κατά κάποιο τρόπο. Αυτό το περίβλημα, λοιπόν, κεντιέται από τα πάθη μας (τρυπιέται, βάλλεται). Όταν, μέσα από το πρίσμα της αστρολογίας, κατανοήσουμε με τους Κενταύρους πού έχουμε υποστεί βλάβη, μπορούμε να θεραπεύσουμε την αύρα και στη συνέχεια το σώμα μας. Μπορούμε να στηρίξουμε την ύπαρξή μας και να της δώσουμε την ευκαιρία να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες μέσα από τη σοφία της γνώσης.

Στο βιβλίο «Κένταυροι, Αμαζόνες, Μέδουσα» της Αλτάνης, περιγράφεται πως ο Ηνίοχος, είναι αυτός που έχει την συνειδητοποίηση της πνευματικότητας και ο Κένταυρος, είναι αυτός που έχει την ανεξέλικτη φύση. Αν και θεωρώ πως ο Κένταυρος περιέχει και τα δύο και πως όλοι λίγο-πολύ έχουμε στοιχεία Κενταύρου μέσα μας, κάτι που αποδεικνύει και η αστρολογική έρευνα στην οποία αναφέρεται αναλυτικά το παρόν βιβλίο, θα παρουσιάσω τις θέσεις της συγγραφέως, με τις αντιθέσεις όπως τις τοποθετεί, γιατί έχουν ενδιαφέρον:

http://i168.photobucket.com/albums/u.../kentauroi.jpg

Θεωρώ πως έχουμε μέσα μας και το έλλογο μέρος, τον Ηνίοχο και το άλογο μέρος, που παρουσιάζεται μέσω του Κενταύρου. Το καλό και το κακό. Το υψηλό και το χαμηλό. ¶λλοτε λειτουργούμε με το ένα, άλλοτε με το άλλο, κι αυτό γίνεται περισσότερο ή λιγότερο συχνά, ανάλογα με την εξέλιξη της ψυχής μας.

Αλλά για να εξελιχθεί η ψυχή μας, πρέπει να βρούμε αυτά τα «κεντήματα της αύρας», τις οπές που έχουν δημιουργήσει κάθε είδους πάθη και προβλήματα συμπεριφοράς, όπως ωραία περιγράφονται στην αντιπαράθεση που βλέπουμε. Να «ράψουμε» αυτές τις οπές, ώστε να περιφρουρήσουμε την εσωτερική και εξωτερική μας υγεία και να βρούμε τις ισορροπίες μας. Και ο Κένταυρος από μόνος του γίνεται θεός, δάσκαλος, σοφός. Πατά στη γη με το ζωικό του κομμάτι, δηλαδή την ανθρώπινη υλική υπόσταση, αλλά ατενίζει τον ουρανό και τα πνευματικά πεδία, κάτι ανάλογο με τον Τοξότη, τον αστερισμό που συμβολίζεται από ένα Κένταυρο.

Ωστόσο, υπήρξαν και κάποιες ευγενικές προσωπικότητες, μεταξύ των Κενταύρων και αποδεικνύεται, πως έστω και δύσκολα, όλοι μπορούμε να εξελιχθούμε και να ξεφύγουμε από την ενστικτώδη παρόρμηση που μας καταστρέφει.

Σημαντικότερη μορφή όλων ήταν αυτή του Δάσκαλου Χείρωνα, γιου του Κρόνου και της Φιλύρας. Θεός ο ίδιος, δίδαξε και στήριξε κάθε γνώση, είτε αυτή αφορούσε την φιλοσοφία, είτε την ιατρική, είτε την μουσική, είτε και την πολεμική τέχνη. Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, λέει στην Μυθολογία του, πως την πρώτη κατάταξη των άστρων στον ουρανό, την έκανε ο Χείρωνας, για να βοηθήσει τον μαθητή του Ιάσονα, να βρει τον δρόμο για την Κολχίδα, μαζί με τους Αργοναύτες του. Ο Χείρωνας, παρέμεινε δύσμορφος, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει θείο έργο στη πορεία της ζωής του. Δεν θα πάψουμε να έχουμε υλική υπόσταση, υλικές ή ζωικές ανάγκες, αλλά θα προσπαθήσουμε να ενώσουμε τα δύο κομμάτια που συχνά παραμένουν ασύνδετα: το υψηλό και το χαμηλό. Στον σοφό Χείρωνα, αφιερώνεται μεγάλο μέρος αυτής της μελέτης μου, γιατί κατέχει περίοπτη θέση.

Μαζί με τον Χείρωνα όμως, εμφανίζεται μία μεγάλη συντροφιά Κενταύρων, οι περισσότεροι με αρνητικές προεκτάσεις, που δηλώνουν τις οπές που έχουμε επιτρέψει να υπάρχουν στην αύρα μας (κεντήματα της αύρας). Από τα κεντήματά τους πονάμε, αιμορραγούμε και πληγώνουμε τους γύρω μας. Αδυνατούμε να γίνουμε πλήρεις στη ζωή μας. Εμποδίζουμε την χαρά να μπει στην ψυχή μας. Η συντροφιά του Χείρωνα (ο Φόλος, ο Νέσσος, η Χαρικλώ, η Ωκυρρόη, η Υλονόμη και οι υπόλοιποι) μας περιμένουν και μας ανοίγουν τον δρόμο της ανακούφισης. Μαζί τους, κάποια ακόμη μικρή «παρέα» με αστεροειδείς που συνδέονται με το στοιχείο των παθών και των Κενταύρων: ο Ηρακλής, ο Δαμοκλής, ο Ιξίων και η Μέδουσα!

Η θεραπευτική τους δύναμη μας περιμένει, ανοίγει τις πύλες της και είναι έτοιμη να μας στηρίξει ώστε να κλείσουμε τις πληγές μας. Ας τους υποδεχτούμε!

Σημείωση: Μέρος του κειμένου αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο μου, το οποίο εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2007 από τις εκδόσεις Διμελή, (ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 28 & ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ 122, 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ- ΤΗΛ. 210.42.96.237) με τον τίτλο «Η αστρολογία στο βουνό των Κενταύρων».
Στο βιβλίο αναπτύσσεται μία λεπτομερής παρουσίαση-μελέτη όλων των Κενταύρων, με στοιχεία εντελώς νέα για το αναγνωστικό κοινό, οδηγίες για την χρήση τους και παραδείγματα κατανόησης.