Μοναξιά...Την φοβάστε??

"Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς"

(στίχος απο νεό τραγουδιστή μας..)

Με αφορμή αυτο το τραγούδι (που παρεπιπτόντως μ'άρεσει πάρα πολυ) ψαχούλευα μέσα σε ενα site με στίχους και είδα πολλά τραγούδια που μιλάνε για την μοναξία και τον φόβο μας να μην έρθει και γίνει η "κολλιτή μας φιλενάδα"...
¶λλοι φοβούντε τον θάνατο και άλλοι την μοναξιά - άλλοι βέβαια και τα 2 . Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας που την αναζητάμε αλλά παράλληλα την μισούμε...Είναι καλύτερη όμως η μοναξιά ή ένας "κύκλος" με άτομα που απλά συμβιβαζόμαστε γιατι δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας ???

(Ξέρω όλο αισιόδοξα τοπικς βάζω :toung: :toung: )

Και ένα άλλο τραγούδι (από τα αγαπημένα μου) λέει

"Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα,
μη μ'αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα" (Πυξ Λαξ)...........

Η μοναξιά αποτελεί σημαντικό μέρος στη ζωή μας. Προσωπικά πολλές φορές την αναζητώ...επομένως δεν την φοβάμαι.... Όταν πλέον έχω "χορτάσει" αυτά που θέλω να κάνω παρέα με την μοναξιά μου, γυρνάω στην πραγματικότητα. Και πολλές φορές η μοναξιά με βοηθάει να δω καταστάσεις και γεγονότα με άλλη οπτική. Η μοναξιά σε βάζει σε μια διαδικασία επανεξέτασης και επαναπροσαρμογής.

όντως στην μοναξιά βρίσκεις τις λύσεις σου ... αμα δεν μένεις όμως μόνος δεν μπορείς να έχεις και την μοναξιά σου την ώρα που την θές..:embarrest :embarrest :cry: :cry: (εκτος αν βγάλεις αεροπορικά εισιτηρια για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για Χαβάι και τους στείλεις ταξιδάκι αναψυχής) !!!! :weird: :wacko: :blink:

Ναι δυστυχώς όταν δε μένεις μόνος σου δεν μπορείς να βρεις εύκολα την μοναξιά σου.... παρόλαυτά όμως μπορείς να χαθείς στις σκέψεις σου.... κάπως έτσι απομονώνεσαι από τους άλλους και ζεις κατά κάποιον τρόπο μες τη μοναξιά σου!

εκτός αν εκεί που προσπαθείς να χαθείς σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα φώναζοντας το όνομα σου κάθε λίγο και λιγάκι... (τελικά η μόνη λύση ειναι το εισητήριο που έλεγα πιο πάνω):bigsmile: :blink:

καλά τώρα τι να πω...
ήμουν στο αυτοκίνητο πριν δέκα λεπτά και σκεφτόμουν πως αυτό που έλεγε σε ένα τραγούδι του ο Χατζηγιάννης για ποιον πόνεσα, για ποιον τέλειωσα, για ποιον άρχισα...τέτοια πράγματα τέλος πάντων και είχα πιάσει όλη τη γκάμα σχέσεων μου, φιλικών και μη, αισθηματικών και μη και κατάλαβα πως είμαι μόνη μου...
ετρεξα και τρέχω για όλους, προσπαθω να τους ευχαριστήσω πάντα όλους γιατι; για να τους χρειαστω και να είναι busy...να ένα πρόσωπο της μοναξιάς...

κι όμως...εχει κι άλλα πρόσωπα...αυτά που δεν φαίνονται, είναι σαν διάφανα...
έχω επιλέξει τα τελευταία 5 χρόνια να είμαι μόνη μου...η μοναξιά αυτή δεν σε πειράζει γιατί έχεις βάλει έτσι τις προτεραιότητες σου και είσαι ευτυχισμένος...αυτή η ίδια μοναξιά όμως γίνεται χειρότερη, βγάζει δόντια και νύχια και θέλει να σε κατασπαράξει σαν αρπακτικό...πότε; όταν οι γύρω σου που έχουν τις υγιείς σχέσεις δεν μπορούν εύκολα να σε δεχτούν σε μια μεγάλη παρέα γιατί θα είσαι το μόνο "μπακούρι"...τότε τη νιώθεις στο πετσί σου τη μοναξιά...

η μονάξια υπάρχει γύρω μας και μέσα μας, στον αέρα που αναπνέουμε σε ό,τι ακούμε και βλέπουμε...είτε την επιλέγουμε είτε όχι είναι εκεί...μπορεί να είναι κανείς ανάμεσα σε χιλιάδες άτομα και να να νιώθει μόνος, να είναι μόνος...

Ναι την φοβάμαι τη μοναξιά...αλλά τους φόβους μου όλους του έχω αντιμετωπίσει γι'αυτό και την επιλέγω συνειδητά...γιατί θα αποφασίσω εγώ πότε θα τη διώξω ακόμα κι αν αυτό γίνει ασυναίσθητα...

με συγχωρείτε για το μεγάλο ποστ και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας...

Αν θες πραγματικά να χαθείς στις σκέψεις σου το κάνεις δίχως να σε αποσυντονίζουν οι άλλοι.... Είναι σα να ζεις στον δικό σου κόσμο ένα πράγμα...
Τώρα βέβαια αν μπορείς να εξασφαλίσεις το εισιτήριο που λες ....μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για τον εαυτό σου και να πας εσύ το ταξιδάκι αναψυχής.... :bigsmile:

χεεχχε kia σαν να έχεις δικαιο..:bigsmile:

stabie : δυστιχώς η ευτιχώς καμιά φορά λειτουργούν έτσι οι φιλικές σχέσεις και εγώ όταν θέλω να γκρινιάξω συνήθως κάνω τάμα να πετύχω τις φίλες μου χωρίς τα έταιρα ήμισι τους (οχι οτι έχω πρόβλημα με τα παιδιά αλλά αλλιως να τα πω στις φίλες μου και αλλιώς και στα αγόρια τους)... εσυ τουλάχιστον έχεις και το αυτοκίνητο μεταφέρεσε όπου θές και όπωτε θές ... τι να πούμε και εμείς που δεν οδηγούμε ????? :sad2: :sad2:

Θεωρώ πως η πιο σκληρή μορφή μοναξιάς είναι αυτή που βιώνει κάποιος όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και παρ' όλα αυτά αισθάνεται μόνος.
Η αλήθεια είναι πως και στην πραγματικότητα να μην είσαι μόνος, στην ουσία παραμένεις.
Όλοι οι άνθρωποι, ως ξεχωριστές οντότητες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είμαστε μόνοι μας! Η "μόλυνσή της" δεν έχει να κάνει μόνο με την συντροφικότητα, ούτε με την φιλία, μα και ούτε γενικότερα με ότι μας περιβάλλει. Πιστεύω πως έχει να κάνει με τους μηχανισμούς της ψυχής και με το πως κάθε νους την αντιλαμβάνεται ανάλογα την περίπτωση.
Έχω ακούσει πολλούς φίλους και όχι μόνο, κατά καιρούς να ομολογούν, πως, η καλύτερη παρέα τους είναι ο εαυτός τους. Είναι το μοναδικό ον που μπορεί να σε καταλάβει, να σε ακούσει, να σε παρηγορήσει ακόμη, με τον δικό του τρόπο, και συ να μένεις και να απολαμβάνεις αυτή την φροντίδα.
Βέβαια αυτό απαιτεί την απόλυτη αποδοχή του εαυτού και την συμφιλίωσή του με το "εγω ".
Προσωπικά , όταν βρέθηκα στην θέση να επιλέξω την μοναξιά και την ηρεμία σε σχέση με την υποτιθέμενη ασφάλεια και την ανύπαρκτη συντροφικότητα, προτίμησα βέβαια την μοναξιά. Ήταν η περίοδος εκείνη της ζωής μου που αναθεώρησα πολλά απο τα καλώς ή κακώς κείμενα της πορείας μου μέχρι τότε, και η κατάληξη του τι θέλω και τι ζητώ απο εκεί και περα!
Δύσκολα χρόνια, επίπονα, που όμως δεν μετάνοιωσα ποτέ για τις επιλογές μου αυτές! Απεναντίας που με έκαναν πιο συνειδητοποιημένη και πιο ώριμη στις αποφάσεις και στα θέλω μου.
Τα πάντα τελικά έχουν ένα τίμημα, το θέμα είναι πόσο αποφασισμένος είναι κανείς να το πληρώσει!
Και όποιος αναφωνήσει πως δεν φοβάται την μοναξιά, ίσως να αμύνεται σ' αυτή λέγοντας το ψεματάκι αυτό....:worried:

"Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα,
μη μ'αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα" (Πυξ Λαξ)...........

Παρεπιπτόντως, απο τα αγαπημένα μου κομμάτια !!:bigsmile:

Η μοναξιά είναι ο χειρότερος φόβος μου! Μπορώ να αντέξω πολλά πράγματα στην ζωή, αλλά την μοναξιά όχι... Συμφωνώ με την dimi ότι η χειρότερη μορφή μοναξιάς είναι όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολλούς κι ώστόσο αισθάνεσαι πιο μόνος/η σου από ποτέ... Μου έχει τύχει αρκετές φορές, αλλά επειδή έχω και μια έμφυτη τάση αισιοδοξίας:amuse: σκέφτομαι ότι ωστόσο υπάρχουν κάπου κάποιοι που με αγαπούν και με θυμούνται... Γιατί ευτυχώς υπάρχουν κάποια ελάχιστα άτομα που νοιάζονται για μένα...:) Κι αυτό φοβάμαι... μην τους χάσω...:worried: Τότε θα είμαι πραγματικά μόνη... Και είναι αφόρητο...:sad: