Η άλλη σεξουαλικότητα είναι μία μορφή που από πολλούς είναι καταγγελλόμενη, από άλλους μη αποδεκτή και από άλλους απλώς αφύσικη. Για το άτομο όμως που την βιώνει η διαφορετική σεξουαλικότητα είναι πηγή έμπνευσης και ουσιαστικής ικανοποίησής του. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτήν την διαφορετικότητα είναι απαραίτητο να δούμε τις πηγές έκφρασης του ατόμου. Για να μπορέσουμε να την ερμηνεύσουμε όμως πρώτα πρέπει να δούμε αν προέρχεται από βιολογικούς ή από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες. Η φροϋδική θεωρία και η νέα ψυχανάλυση τοποθετούν το πρόβλημα ξεκάθαρα στη σχέση του παιδιού με τους δύο γονείς. Κάθε διαφορετική σεξουαλική ικανοποίηση η οποία δεν είναι σύμφωνη με τις κοινωνικές νόρμες είναι αποτέλεσμα της σχέσεως των γονέων με το παιδί. Το βασικό θέμα της φροϋδικής θεωρίας δεν είναι άλλο από το ότι τελικά η μητέρα σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό δυσφημίζει την ίδια την φαλλική λειτουργία του πατέρα. Ο δε πατέρας, με τον δικό του τρόπο, ή είναι αμέτοχος μέσα στο σπίτι ή με κάποιον τρόπο «εκδικείται» μέσω της φαλλικής φιγούρας το ίδιο του το παιδί. Μία τέτοια άποψη στην αστρολογία δεν θα μπορούσε να μην περιέχει, αν μη τι άλλο, την παρουσία της Σελήνης και του Κρόνου σε τέτοιες θέσεις που να προκαλούν προβλήματα.
Εδώ όμως θα πρέπει να επιδείξουμε πολύ μεγάλη προσοχή διότι για την παραδοσιακή αστρολογία η Σελήνη, για παράδειγμα, στον Καρκίνο είναι μία πολύ καλή θέση, κάτι που όμως πολλές φορές αποδεικνύεται εσφαλμένο, γιατί ιδιαίτερα για τα αγόρια μία υπερπροστατευτική μητέρα ουσιαστικά οδηγεί τον γιο της σε «γάμο» με την ίδια και του περιορίζει αρκετά την περαιτέρω εξέλιξη.
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, αυτή της κληρονομικότητας. Σύμφωνα με αυτήν, οι διάφορες σεξουαλικές ανάγκες του ατόμου προέρχονται από λανθασμένες συνδέσεις του ανθρώπινου DNA. Σε αυτήν την περίπτωση ουσιαστικά το άτομο πρέπει να κοιτάξει τους λεγόμενους κληρονομικούς οίκους αλλά και τη θέση του Πλούτωνα, της Έριδας και της Σίδνας στο χάρτη. Πολύ σημαντικό είναι επίσης σε αυτή την περίπτωση να δούμε κατά πόσο ο χάρτης αυτός έχει ενεργοποιημένους πλανήτες μέσω αντισκιών ιδιαίτερα με τους κυβερνήτες των κληρονομικών οίκων και του Πλούτωνα.
Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την συμβολή των γεγονότων που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα ενός ατόμου, όπως για παράδειγμα ένα πολύ μεγάλο σοκ κατά τη διάρκεια της ζωής του, κάτι που βέβαια αστρολογικά θα φανεί μόνο μέσα από τις διελεύσεις και από τα άλλα σχήματα πρόβλεψης. Στην πραγματικότητα όμως η αλήθεια βρίσκεται στην κοινή συνισταμένη αυτών των τριών απόψεων. Αντικειμενικά υπάρχουν εκατομμύρια χάρτες που υποδεικνύουν προβλήματα με τους γονείς, επίσης εκατομμύρια χάρτες που βασίζουν την κληρονομικότητα και εκατομμύρια χάρτες οι οποίοι έχουν να κάνουν κυρίως με μελλοντικά σχήματα που θα δημιουργήσουν στη συνέχεια προβλήματα.
Πριν όμως προχωρήσουμε στην λεγόμενη άλλη σεξουαλικότητα θα πρέπει να δούμε πότε πειράζει και ποτέ δεν πειράζει να υπάρχει. Για παράδειγμα, όταν κάποιος παρουσιάζει ομοφυλοφιλία, άρα έχει μία διαφορετική μορφή σεξουαλικότητας στη ζωή του, σημαίνει ότι πρέπει να δούμε και μία δυσμορφία στο χάρτη του; Όχι απαραίτητα, και αυτό γιατί το αν ο αστρολόγος χαρακτηρίσει κάτι «κακό» ή καλό στο χάρτη του ομοφυλόφιλου είναι καθαρά θέμα του δικού του ηθικοκοινωνικού συστήματος το οποίο τον επηρεάζει και τον κάνει να βλέπει την ομοφυλοφιλία σαν κάτι δυσλειτουργικό και άσχημο ή το αντίθετο. Ένας αστρολόγος, για παράδειγμα, στην αρχαία Αθήνα ίσως και να μην έβλεπε κάτι προβληματικό. Αυτό λοιπόν που θα δούμε στο χάρτη δεν είναι απαραίτητα η ανωμαλία του χάρτη ως προς την κοινωνία αλλά μάλλον η «ανωμαλία» της κοινωνίας απέναντι στις ιδιότητες του χάρτη. Αυτό όμως δεν συμβαίνει μόνο με την ομοφυλοφιλία: Εκατομμύρια γυναίκες οι οποίες δεν δείχνουν τόσο θηλυκές όσο οι άλλες καταδικάζονται στην ειρωνεία -ή χαρακτηρίζονται και λεσβίες- επειδή απλώς και μόνο δεν μπορούν να συμπεριφερθούν όπως ζητάει και απαιτεί το σεξουαλικό πρότυπο.
Τελικά χάνουν το δυναμικό τους στη ζωή, γίνονται δυσλειτουργικές απλώς και μόνο επειδή δεν είναι τόσο «γυναίκες». Βέβαια πολλές φορές αυτές οι γυναίκες μπορούν να ικανοποιήσουν έναν άνδρα πολύ περισσότερο από τις πλαστικές κυρίες που μιμούνται στην ναρκισσιστική τους δυσλειτουργία αυτό που απαιτεί το κοινωνικό σύνολο. Για να μπορέσει λοιπόν να διαπιστωθεί μία άλλη σεξουαλικότητα στο χάρτη απαιτείται να υπάρχει ως δεδομένο ένα ζήτημα δυσφορίας σε θέματα Κρόνου και ένας Ουρανός ο οποίος «πυρπολεί» το κεντρικό σύστημα του χάρτη (το οποίο βέβαια είναι το ηλιοσεληνιακό δίπολο αλλά και οι άξονες -συμπεριλαμβανομένου του Vertex, το οποίο δυστυχώς πολλοί αστρολόγοι δεν μπορούν να το σεβαστούν ίσως όσο θα έπρεπε). Θα μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μία άρρωστη και διαφορετική σεξουαλικότητα μόνο όταν έχουμε ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται την σεξουαλικότητά του σαν προβληματική. Αυτό θα το καταλάβουμε γιατί θα ανιχνεύσουμε κάποια δεδομένα χαρακτηριστικά τα οποία φαίνονται στην καθημερινότητα τους:
- Τα άτομα όταν εγκαταλείπονται από τον ή την σύντροφό τους νιώθουν ότι χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους. Βιώνουν έναν ψυχολογικό θάνατο και φθάνουν είτε στην κατάθλιψη είτε στην μανία και στην υστερία. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει το άτομο να έχει χαρακτηριστικά είτε ναρκισσιστή είτε ιστριονικού. Αστρολογικά χρειάζεται ένας βεβαρημένος ή καμένος κυβερνήτης του 1ου οίκου καθώς και έντονες όψεις του Πλούτωνα με πλανήτες που σχετίζονται στον εκάστοτε χάρτη με το σεξουαλικό προφίλ του ατόμου ( Άρης-Αφροδίτη κυβερνήτες 2ου, 5ου, 8ου, 11ου )
- Ο σύντροφος από πηγή ευχαρίστησης γίνεται σε κάθε σχέση πηγή πόνου και το άτομο χάνει την ταυτότητά του και διυλίζεται η αίσθηση του «εγώ». Για αυτό χρειάζεται ένας προβληματικός 2ος και 11ος καθώς και δύσκολες σχέσεις του κυβερνήτη του 7ου με τον Ποσειδώνα. Οπωσδήποτε αυτοί που έχουν έντονο Ποσειδώνα αυξάνουν την πιθανότητα να κάνουν μία σχέση η οποία θα είναι προβληματική.
- Η μητέρα είτε εξιδανικεύεται είτε με κάποιον τρόπο η εικόνα που έχει το άτομο για αυτήν είναι θολή. Για αυτήν την περίπτωση χρειάζεται ανάλυση οπωσδήποτε της Σελήνης και του οίκου που σχετίζεται με την μητέρα, ο οποίος θα είναι ή ο 4ος ή ο 10ος , ανάλογα με την επιρροή της μητέρας. Το μορφοείδωλο του πατέρα, επίσης, πάντα είναι απορριπτέο και δεν το αποδέχεται το άτομο με αυτό τον τρόπο. Εδώ έχουμε συνήθως έναν Κρόνο ανάδρομο, ο οποίος με κάποια όψη -έστω και 3ης αρμονικής- επηρεάζει τα φώτα.
- Συνήθως η μητέρα είναι αρκετά ηγεμονική και ισχυρή. Αυτό παρουσιάζεται από τη μία με μία όψη Σελήνης-Πλούτωνα (η οποία στα κορίτσια είναι αρκετά ψυχαναγκαστική ως προς τα αποτελέσματά της) και βέβαια από δύσκολες όψεις Αφροδίτης-Δία (γιατί η Αφροδίτη σε ένα χάρτη προβάλλει επίσης την ανάγκη της μάνας να μπορέσει να δείξει τον ερωτισμό της) και με έναν υπερβολικό πλανήτη όπως ο Δίας στο χάρτη που, αν μη τι άλλο, δείχνει έναν τύπο μητέρας που προσπαθούσε πάντα να κερδίσει όλη την προσοχή και να κλέψει τη λάμψη από τα παιδιά της.
- Πίσω από πραγματικά διαστρεμμένες σεξουαλικές λειτουργίες πάντα κρύβεται η έντονη τάση του ατόμου να εξευτελίσει και να εξευτελιστεί. Αυτό λοιπόν έχει να κάνει πάντα με υπερβολικά τονισμένο τον Ήλιο ή με ακριβώς το αντίθετο φορτίο, έναν δηλαδή όχι ιδιαίτερα τονισμένο Ήλιο.
Τα πάντα πρέπει να είναι ισορροπημένα. Οποιαδήποτε υπερβολή από το καλό στο καλύτερο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι ουσιαστικά τίποτα άλλο από την άρνηση του καλού, άρα το καλύτερο με λίγα λόγια είναι σύμμαχος του κακού. Για αυτόν το λόγο πρέπει οι χάρτες να είναι όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένοι, οποιαδήποτε ανισορροπία μπορεί να γεννήσει πολλαπλά προβλήματα.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι τελικά όσο προβληματικός είναι ο σύντροφός μας τόσο προβληματικοί είμαστε και εμείς και πως αν βιώνουμε ένα πρόβλημα με αυτόν ή αυτήν τότε είναι γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε το θέμα το οποίο προβάλλεται μέσω των σχέσεών μας. Στο επόμενο άρθρο θα συνεχίσουμε με συγκεκριμένες πια μορφές διαφοροποιημένης σεξουαλικότητας και πώς μπορούμε να την καταλάβουμε μέσα από το χάρτη…
