1 Attachment(s)
Σπάζοντας το Αυγό: Ουρανός! Ζωή και Θάνατος και τα μεγάλα εξελικτικά βήματα
Ο Λόγος της αποκάλυψης εκ των έσω και όχι από το εξωτερικό περιβάλλον (Θεό ή κάτι άλλο). Αν σπάσει το Αυγό από μέσα του τότε έχουμε την αρχή της ζωής τότε έχουμε ένα νέο ξεκίνημα. Αν το αυγό σπάσει από έξω τότε έχουμε τον θάνατο και την διακοπή της εξέλιξης.
Τι είναι όμως το Αυγό; Το Αυγό είναι τα προσωπικά μας όρια, η ζωή μας έτσι όπως την ξέρουμε, το ασφαλές περιβάλλον στο οποίο ζούμε και έχουμε τη δυνατότητα να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε. Σε ένα μεγάλο βαθμό η Σελήνη και ο Κρόνος έχουν να κάνουν με το Αυγό καθότι η μεν Σελήνη έχει να κάνει με όλα τα συστατικά της εξέλιξης μέσα στο αυγό και την ασφάλεια που μας παρέχεται ενώ ο Κρόνος είναι το κέλυφος. Τα όρια της συνείδησης μας και τα όρια του εαυτού μας.
Ο Κρόνος όμως δεν μπαίνει σαν ένα όριο αρνητικό στην πραγματικότητα. Το κέλυφος είναι για να μας προστατέψει, για να μπορέσουμε να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο πέταγμα σε μία άλλη εξέλιξη. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα άτομα που δέχτηκαν το ξύπνημα από τους εξωκρόνιους, νωρίτερα από ότι θα μπορούσαν, οδηγήθηκαν σε ψυχολογικές διαταραχές και μεγάλες ανισορροπίες στο ανοσοποιητικό τους σύστημα. Ένα πρώιμο ξύπνημα λίγες είναι οι φορές που κάποιος μπορεί να το διαχειριστεί σωστά.
Συνήθως ακόμη χρειάζεται μία μετέπειτα αρκετά μεγάλη προσήλωση και ηρεμία καθότι χρειάζεται ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου να διαχειριστεί τις δονήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ιστορία του Αποστόλου Παύλου ο ίδιος τυφλώθηκε στην αποκάλυψη του Θεού. Ανεξαρτήτως αν κάποιος είναι πιστός ή όχι το σημαντικό στην ιστορία είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πρέπει να διαχειριστεί σωστά την αποκάλυψη στη ζωή του.
Για την εξέλιξη του ανθρώπου, το κέλυφος του Αυγού δεν είναι άλλο από τα όρια της εκάστοτε έκφανσης του ανθρώπινου είδους όπου μέσα από την εξέλιξη του διαμορφώνει καινούρια όρια και καινούριες κρίσεις για να μπορέσουν αυτά τα όρια να ξεπεραστούν.
Ο Κόσμος έχει λοιπόν δύο σημαντικούς τρόπους εξέλιξης, ο ένας είναι όταν υπάρχει εκ των έσω μία δημιουργική αλλαγή και σπάσιμο των ορίων στην οποία η μετάβαση έχει μικρές ουσιαστικά απώλειες και δεν έχουμε πολλά προβλήματα και ο δεύτερος αυτός της εξωτερικής «παρέμβασης» που φέρνει τον σκληρό αγώνα για επιβίωση και που πολύ λίγοι μπορούν να επιβιώσουν ενώ στο υποκείμενο αν του συμβεί κάτι τέτοιο έχουμε στην πραγματικότητα το τέλος της προηγούμενης συμπεριφοράς ενώ αν δεν προσαρμοστεί μπορεί να έχουμε και το θάνατο του.
Έτσι λοιπόν ο Κρόνος στην πραγματικότητα είναι ένας σταθεροποιητικός παράγοντας ο οποίος λειτουργεί με δύο τρόπους. Από τη μία προστατεύει αλλά από την άλλη προσπαθεί να εμποδίσει την όποια προσπάθεια εξόδου από τις δυσκολίες της προστασίας του. Έτσι ο Κρόνος / Χρόνος είναι ουσιαστικά τα πεπερασμένα μας όρια που από τη μία μας προστατεύουν και από την άλλη μας περιορίζουν. Σε αυτό συνεργάζεται τέλεια με τη Σελήνη όπου η Σελήνη είναι υπεύθυνη στην Διατήρηση και ανάπτυξη του ατόμου μέσα στη χωροχρονική φυλακή του Κρόνου.
Ο Ουρανός είναι αυτός που θα σπάσει το Αυγό, αυτός που θα μας βοηθήσει να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα στη ζωή μας και θα μας δώσει τη δυνατότητα στο κατά πόσο -είτε στο σπάσιμο εκ των έσω ή εκ των έξω- μπορούμε να επιβιώσουμε. Σε αυτό το επίπεδο η Σελήνη ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ με τον Ουρανό καθότι μία σωστή ανάπτυξη μέσα στο μικρόκοσμο μας μπορεί να μας βοηθήσει στις περισσότερες περιπτώσεις να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε και να επιβιώσουμε.
Ο Ουρανός βέβαια αν στο υποκείμενο μπορεί να φέρει το σπάσιμο του Αυγού μέσα σε μία 80ετία περίπου για το σύνολο μιας κοινωνίας και για τα μεγάλα εξελικτικά βήματα της ανθρωπότητας η κίνηση του Ουρανού του ίδιου δεν φτάνει. Εδώ όμως είναι πολύ σημαντικό όμως πια ο αστρολόγος να μπορέσει να τολμήσει να κοιτάξει τους Δεσμούς των βαριών πλανητών που οι αστρολόγοι που μελετάμε μεγάλες αλλαγές στην ανθρωπότητα, δεν τους έχουμε δώσει την πρέπουσα σημασία. Γιατί αν η πορεία των Πλανητών είναι η καθεαυτή επιρροή τους, οι δεσμοί είναι ο λόγος όλης της παρουσίας του πλανήτη τη δεδομένη στιγμή.
Οι πλέον σύγχρονες επιστημονικές έρευνες μιλάνε για ξαφνικά εξελικτικά βήματα προς τα εμπρός όπου ξαφνικά όση εξέλιξη μπορεί να μην έχει συμβεί μέσα σε χιλιάδες εκατοντάδες χρόνια, μπορεί ξαφνικά να γίνει μέσα σε λίγες χρονικά στιγμές εν συγκρίσει με το μέγεθος της συνολικής ζωής επάνω στο πλανήτη. Στην πραγματικότητα όμως είναι γεγονότα που μπορούν και αστρολογικά να γίνουν αντιληπτά. Βέβαια είναι πιο εύκολο να βρεις το Ουράνιο χτύπημα εκ των έσω καθότι είναι μία ασφαλής διαδικασία που έρχεται μέσα από τη Σελήνη και μπορείς να την εντοπίσεις σχετικά εύκολα.
Όταν όμως το Χτύπημα έρχεται από έξω και υπάρχει ουσιαστικά το «χάος» που θα πρέπει στο μυαλό μας να μπει σε μία τάξη, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Γι' αυτό το λόγο εξάλλου και οτιδήποτε είναι έξω από το Αυγό το ονομάσαμε τελικά θεό με πολλούς τρόπους. Αν όμως κατανοήσουμε τη φύση και δυνατότητες του Ουρανού, θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε πολύ καλύτερα να καταλάβουμε και το επέκεινα.
Ο Ουρανός λοιπόν είναι το πρώτο βήμα μας στην ύπαρξη της ανθρωπότητας σε επίπεδα που μέχρι στιγμής δεν είχαμε φανταστεί. Η θεωρία των υπερχορδών μπορεί να μας δώσει μία πρώτη κατανόηση ενός κόσμου γεμάτο δονήσεις όπου η πρωταρχική βέβαια δόνηση είναι αυτή του Ουρανού που σπάει το κέλυφος της μυωπικής μας ύπαρξης.
Ο γαλαξίας είναι ένα τεράστιο σύστημα που ανήκει σε ένα ακόμη μεγαλύτερο σύστημα. Η αστρολογία στο μέλλον θα πρέπει να αντιληφθεί και να πάρει ως πολύ σημαντικό το ότι βρισκόμαστε σε μία θάλασσα δονήσεων που πιθανόν πολλές από αυτές ο μέσος αστρολόγος δεν μπορεί να καταλάβει. Σαν τυφλοπόντικες στην πραγματικότητα μόλις αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε το φως και να μετατρεπόμαστε σε κάτι πολύ διαφορετικό.
Προς το παρόν όμως είμαστε πολύ πιο σίγουροι και έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης όταν το Ουράνιο χτύπημα έρθει από τις υποσυνείδητες / ασυνείδητες δυνάμεις του εαυτού μας που απλά μπορεί να μας τις ξυπνήσουν διάφορες εξωτερικές επιρροές, παρά όταν εμείς ξυπνήσουμε το «χάος» εκεί έξω και δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τίποτα.
Βέβαια η εικόνα του μέσα και του έξω είναι μία ψευδαίσθηση. Όλα δημιουργούνται από τον Ήλιο και την επιρροή του που μας κάνει να θεωρούμε ότι υπάρχει το εσωτερικό και το εξωτερικό. Στην πραγματικότητα όλα είναι ένα αλλά για αυτό θα μιλήσουμε σε ένα άλλο άρθρο.
