Ας δείξουμε όλοι ανθρωπιά

Είναι γνωστό πως όλοι μας διανύουμε μια περίοδο λιτότητας, ανέχειας κι έντονης δυσαρέσκειας. Το τελευταίο καιρό προσπαθώ παρέα με κάποιους άλλους ώστε να μαζευτούν χρήματα για ένα κορίτσι από τη Κύπρο το οποίο νοσεί από τα 11 του χρόνια. Δυστυχώς η κατάσταση της έχει φτάσει στο απροχώρητο, χρειάζεται κάθε εβδομάδα περίπου 300 ευρώ για να κάνει τις θεραπείες της ενώ μετά βίας τη δέχονται στο νοσκομείο εξαιτίας της δύσκολης κατάστασης της. Εκείνο το οποίο θέλω από εσάς είναι να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο, είναι δικά της λόγια τα οποία έχει γράψει κατά καιρούς στο facebook. Δυστυχώς πλέον δεν είναι σε θέση να γράφει, μπαίνει η αδερφή της ώστε να ενημερωνονται οι άνθρωποι που ανησυχούν για εκείνη. Επικαλούμαι την ποσειδώνια κι ευαίσθητη φύση σας και σας ζητώ να στηρίξετε οικονομικά τη Μαρία (στο βαθμό που μπορεί ο καθένας από εσάς βεβαίως )ώστε να υποφέρει όσο το δυνατόν λιγότερο.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Παρακάτω γράφω περίπου από τι πάσχω και πως περνώ την καθημερινότητα μου...

Γλοίωμα/επενδύμωμα στο κεφάλι..ενδοκρανια αυξημένη υπέρταση και τοξικό εγκεφαλονωτιαιο υγρό. Χρόνια εγκεφαλίτιδα. (το μοναδικό σε μένα, δηλαδή η δικιά μου περίπτωση όπου είναι μοναδική στο κεφάλι τουλάχιστον, είναι πως ο κακοήθεις όγκος, το γλοίωμα, έρχεται σαν πραγματικό τέρας στο κεφάλι μου, μου καταστρέφει υγιείς κύτταρα, μου αφήνει τα τοξικά και τα κακά κύτταρα και φεύγει σαν κλέφτης. Μετά ξανά από την αρχή. Έτσι δεν μπορούν ούτε με ακτινοθεραπεία μα ούτε και με επέμβαση να επέμβουν...άρα και έτσι ξαφνικά μπορεί να φύγω από αιφνίδιο θάνατο...)

Καρκίνος στην κοιλιά (όπου μέχρι και εδω δεν μπορούν να χειρουργειθούν οι όγκοι "τέρατα" όπως τα χαρακτήρισαν στην Αμερική αλλά και όσοι γιατροί τα βλέπουν, διότι με άφησαν να φτάσω μέχρι εδω που έφτασα και μετά αποφάσισαν να με στείλουν εκεί που έπρεπε να πάω προ καιρού. Ούτε βιοψία δεν μπορούν να μου κάνουν διότι λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας θα χαθω. Αυτό θα γίνει επειδή ηδη οι όγκοι κολλησαν στα γειτονικά όργανα, όπως έντερο, σπληνα, συκώτι, νεφρά και επηρεάζουν καρδιά και πνεύμονες...)

Η σπάνια αυτοάνοση ασθένεια μου "Nerobehcet's disease" (όπου εδω και 11 χρόνια δεν θα έπρεπε να ζούσα, σύμφωνα με τον τροπο που μου έκανε την επίθεση της στο σώμα μου και πάντα σύμφωνα με τους γιατρούς...) γιατί μου καταστρέφει τον ίδιο τον οργανισμό...

Μου είπαν όλοι οι γιατροί και εδω και στο εξωτερικό, Ευρώπη, και Αμερική, πως είμαι μοναδική περίπτωση στον κόσμο... και αν οχι μοναδική, είμαι μία περίπτωση στα 2/3 δισεκατομμύρια...

Λευχαιμία ή λεμφωμα...Ακόμα εδω δεν μπορούν να γίνουν σαφής γιατί κάτι τους δυσκολεύει στο αίμα μου που είναι αδύναμο...

Παθαίνω Συγκοπές καρδιάς λόγω εγκεφάλου με σπασμούς όπου συμβαίνουν καθημερινά.. και αυτό ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να μου προκαλέσει αιφνίδιο θάνατο..

(αυτό με τις συγκοπές συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος μου δεν μπορεί να δώσει σωστές λειτουργειες για να λειτουργεισουν σωστά τα όργανα μου λόγω του οτι είναι πολύ άσχημα το κεφάλι με οτι έχει εκεί μέσα)...

...και άλλες τόσες δεισλειτουργειες... καρδιά, πνεύμονες, νεφρά (τα νεφρά μου άρχισαν να επηρεάζονται άσχημα διότι δεν ουρώ φυσιολογικά λόγω εγκεφαλικού προβλήματος)...

...Εξαιτίας λοιπόν του υπουργείου Υγείας αλλά και της κοινωνίας βρίσκομαι εδω που βρίσκομαι τώρα...μου γύρισαν τις πλάτες και με έχουν ηδη ξεγραμενη από τη ζωή... ναι..οκ, είμαι 27 ετών. Τέρμα να τους στερώ τις ανάσες τους. Ας πάρουν τις δικές μου εφόσον τους ευχαριστεί...και εφόσον αισθάνονται πως θα τους τελειώσουν...

Τώρα κάνω chemo/ορμονοθεραπεια σε ενεσιμη (είμαι στην Τρίτη ένεση...ουφ πόσες θεραπείες να κάνω...πόσα να υποστώ...; κουραζομαι και εγώ που τα γράφω..εξωφρενικά όλα όμως αληθινά δηστυχώς για αυτούς που με αγαπούν και ευτυχώς γι αυτούς που με σέρνουν στην άκρη...).. Αυτή η θεραπεία μου την κάνουν ελπίζοντας πως θα σταματήσουν να τρέφονται οι όγκοι στην κοιλιά...

Οι πόνοι μου όπως θα καταλαβαίνεις εσύ που θα με διαβάσεις.. είναι φρικτοί...γι αυτό παίρνω μορφινη σε καθημερινή βάση σε υγρή μορφή (αρκετά μεγάλες δόσεις)...μαζί με patch μορφίνης όπου την αλλάζω καθε 3 μέρες...και άλλα τόσα φάρμακα την ημέρα για να αντέχω να είμαι εδώ... Σύμφωνα με αξιολογήσεις όπου μου έκαναν, οι πόνοι μου κρίνονται εώς οι πιο φρικτοι πόνοι στο κόσμο όπου μόνο και αυτοί μπορούν να με σκοτώσουν. Μου κόβουν την ανάσα μου. Έτσι όταν και με αυτά τα ναρκωτικά που παίρνω δεν αντέχω και είμαι αναισθητη πλέον, με πανε στο νοσοκομείο και μου βάζουν έξτρα ενεσιμες μορφινες και άλλα διάφορα για να μπορούν να με φέρουν πίσω...

Τι να πω...αυτά είναι μια γεύση που μπορεί να "αντιληφθεί" κανείς το πως ζω την καθημερινότητα μου...

Ο οικογ. μου γιατρός ψάχνει απεγνωσμένα και άλλα κέντρα είτε ευρώπη είτε Αμερική για να μας δώσουν ελπίδες έστω για μια ποιότητα και σταθερότητα...όμως εδω που καταλήξαμε (και μιλώ για όλους μας)...είναι αδύνατον να μαζευτούν χρήματα ούτως ώστε μόλις βρει το κατάλληλο κέντρο... την επόμενη να πεταω για το ταξίδι της ελπίδας ξανά...διαρκώς πρέπει να μαζεύονται χρήματα... είμαστε όλοι όμως φτωχοί. Γιατί κάποιοι κύριοι με τα κοστούμια και τις γραβατες μας κατέληξαν να μην μπορούμε να ελπίζουμε... και γενικότερα νιώθω αποκομμένη από την κοινωνία που με έφερε στον κόσμο...

...αυτήν την κοινωνία που με έκανε ανίκανη να μπορώ να κάνω αυτά που θέλω. Τα αυτονόητα. Τα όνειρα μου. Το μόνο που κατάφερα σαν ανίκανη είναι να πάρω δυο πτυχία στην ψυχολογία με βραβεία και θέλω πολύ να προχωρήσω για το μεταπτυχιακό αν τελικά τα καταφέρω από Σεμπτέμβρη… θέλω να νιώσω κάπου, έστω λίγο χρήσιμη. Να προσφέρω και εγω σε αυτή την κοινωνία μπας και με κοιτάξει με καλύτερο μάτι. Μα πάνω απ´ όλα το κάνω για να βοηθήσω ανθρώπους που με χρειάζονται…

…Τουλάχιστον ξέρω πως αυτά τα πτυχία (το δεύτερο θα τελειώσει το καλοκαίρι) τα πήρα με το σπαθί μου. Όπως και τα βραβεία... την στιγμή που όλοι νόμιζαν πως δεν πρόκειται να τα καταφέρω...όλες τις εξετάσεις τις έκανα από το σπίτι. Τουλάχιστον τα τελευταία δυο χρόνια όπου η κατάσταση μου έγινε εξαιρετικά επώδυνη και κρίσιμη, τα κάνω όλα στο σπίτι…

(...ας μην αναφερθώ για τα φάρμακα και για το φαγητό... "ο νοών νοητον")

Αλλά για τα φάρμακα θα αναφερθώ, διότι δεν υπάρχουν χρήματα πλέον όπου είχαν μαζευτεί από τον έρανο… τελείωσαν και θα μείνω δίχως αυτά.. όπου αν μείνω (όπου έμεινε ήδη) δίχως αυτά, είναι ζήτημα χρόνου, το πόσο θα κρατηθώ στην ζωή… αυτά τα φάρμακα δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο, εχτός από ελάχιστα όπου είναι εντελώς απομίμηση, με όλη την κυριολεξία της λέξεως… κάθε εβδομάδα χρειαζόμαστε 250 με 300€ ευρώ για φάρμακα… οπότε είναι αδύνατον αυτό…πλέον και ο κόσμος, αρνείται κατηγορηματικά να με βοηθήσει, διότι μου το λένε ξεκάθαρα.. δεν είμαι παιδί, ούτε μάνα για να έχω δικαίωμα στη ζωή…

Είμαι πολύ αδύναμη. Για να τα γράψω όλα αυτά με τόσο χαζό και αδύναμο εγκέφαλο, με τρεμαμενα χέρια και φρικτούς πόνους, έκανα πάνω από μια ώρα…

Δεν θέλω άλλωστε φιλανθρωπία. Αυτό που ζητάω είναι ενα χέρι αγάπης σε όλες τις στιγμές και λαμπερά μάτια που να μπορούν να με κοιτάξουν κατάματα αληθινά και από καρδιάς.

Για να είμαι εδω που είμαι τώρα, είναι επειδή εχω μια νεράιδα, τη Νεφέλη μου, πάνω απ´ όλα ευχαριστώ τον Θεό που μου την έστειλε (αλλά που μου δίνει την δύναμη να αντέχω).. έπειτα από χρόνια και χρόνια προσευχές μου. Είναι ο άγγελος μου. Το λαμπερό αστέρι μου. Όπως και η μανούλα μου!! Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω όλους εσάς τους αγωνιστές που δεν φοβάστε να με κοιταξετε ευθέως στα μάτια και να μου δώσετε απλωχερα το χέρι σας.

Τώρα πετάχτηκε όγκος στο μηρό. Αριστερό μηρο. Με παραλύει και πονάει αλλά με πιάνει η μορφίνη (και δεν πονάω τόσο φρικτά) σε αυτό το σημείο...πρέπει να γίνει βιοψια.. αλλά δεν μπορούμε…

... είναι πάρα πολλα... στους πνεύμονες έκανε όγκο, θώρακα για την ακρίβεια... προχτές ο γιατρός μας είπε πως ήδη έγινε στο έντερο σπληνα νεφρα και κάτι άλλο που δεν θυμάμαι, μεταστάσεις (στα γειτονικά όργανα δηλαδή).... Το επόμενο βήμα είναι το συκώτι που φοβάται... Δεν φοβάμαι για όλα αυτα ούτε ποτέ μου, Ειπα Γιατι Εγω... Παρα μόνο λέω πάντα γιατι όχι και Εγω... και πιστεύω όλοι πρέπει να λέμε έτσι, Γιατι αν μείνουμε στο Γιατι, ποτε δεν θα πάμε μπροστά...

…αν νομίζετε πολλοι πως μιζεριαζω και κλαίω για όλα αυτα που μου συμβαίνουν τότε όταν διαβάσετε δικά σας τα συμπεράσματα. Απλά πονάω φρικτα... Αυτο Είναι όλο.

Λοιπόν αυτα ειναι μια αντιγραφή και στην έστειλα σε πολλους…

Μου ζητήθηκε από πολλούς γιατρούς από όλη την Ελλάδα όπου κατέληξαν μετά που είδαν εξετάσεις και μίλησαν με το γιατρό μου πως δεν μπορούν να με βοηθήσουν και χρειάζομαι μεγάλη ομάδα στο εξωτερικό. Και ώσπου υπάρχει ελπίδα πάντα την κηνυγαμε. Μα εδώ είναι και το πρόβλημα. Το δικο μου παράπονο. Ήδη με έβαλαν στην άκρη προς απόσυρση η ίδια η κοινωνία που με έφερε εδώ. Ακόμα και ασθενείς δεν καταλαβαίνουν ούτε πιστεύουν σε όλα αυτα. Δεν με νοιάζει το αν πιστεύουν ή όχι. Αυτό που με νοιάζει είναι πως βλέπω την 45χρονη μανούλα μου να με βλέπει να πονάω φρικτα να θέλει να βοηθήσει έμπρακτα και να μην Μπορει. Να χτυπάμε πόρτες και να τρώμε σφαλιάρες….

Αυτό που θέλω να πω είναι πως με το που θα βρει ο γιατρός μου γιατρούς όπου μιλάει μαζι τους στο εξωτερικό που να μπορούν να μου δώσουν κάποια ποιότητα δεν θα μπορούμε να πάμε γιατί η πολιτεία δεν βοηθάει ούτε ο κόσμος. Γι αυτο ειπα πως δεν ειμαι 2χρονο ή δεκαχρονο... Εδώ τώρα μένω δίχως τα βασικά φάρμακα επιβίωσης. Δίχως φαγητό πολλές φορές αλλά για φαγητό δόξα το θεο κάποιοι ανθρωποι μας φέρνουν, κάποιες φορές… ενώ μέρες μένουμε δίχως τα βασικά που πολλές Φορές τρέμω από αδυναμία (γιατί όπως ειπα μένουμε και δίχως φαγητό)... Όλοι η οικογένεια μου... οχι μονο εγω... αν και έχω υποσιτισμο σαν τα αιθιοπακια μου είπαν και οι γιατροί εντούτοις έστω και μια μπουκιά την μέρα θα την φάω αν υπάρχει... Επιβάλλεται δηλαδή... Δεν πεινάω εξαιτίας τον κάτω όγκων, επειδή με σπρώχνουν... Διάβασε λοιπόν και μιλάμε...

Υγ. Ειμαι δίχως chemo/ορμονο-θεραπεια... δεν σηκώνει ο οργανισμός μου...

…μπορει σε καποιες φασεις να δειτε εντονο υφακι αλλα ειναι επειδη σε πολλους ολα αυτα τους φαινονται αδιανόητα και αστεία, οπως χαρακτηριστικα μου ειπαν και αναληθες.. οκ ειμαι τερας αλλα αυτα ειναι ολα αληθεια…

Μπορείς να ρήξεις και μια ματιά εδώ:

tweety." Το Παλεύω Μέχρι Που Παλεύεται Και Όσο Μπορώ!!" (είναι το ανοικτο μου μπλοκ και μπορει να μπει ελευθερα οποιος θελει…)

tweety." το παλεύω μέχρι που παλεύεται και όσο μπορώ!!"

…Και αν θελήσεις να με ακολουθήσεις και στο ιδιωτικό μου μπλοκ, όπου εκει γράφονται πιο ξεκάθαρα για την υγεία μου και από μένα αλλά και από τη νεράιδα μου τη Νεφελη μου, γράψε μου το email σου να σου στείλω πρόσκληση για να εχεις αυτόματα πρόσβαση και εδώ:

Blogger: Sign in

Tweety." Το Παλεύω Μέχρι Που Παλεύεται Και Όσο Μπορώ!!"

My email: mariademetriou@ymail.com

Υπαρχει και ομαδα που εφτιαξαν για μενα.. για βοηθεια... θα την βρεις με το ονομα «Η Μαρία αγωνίζεται να ζήσει!!» ..και εχει σαν φωτο την σκατοφατσα μου ...

Τωρα το κεφαλι μου ειναι πολυ χειροτερα... αυξηθηκε ο ογκος και γεμισε και το υγρο με αιμα στο κεφαλι κανονικα θα επρεπε να κανω χειρουργειο...μια τρυπα στο κεφαλι... λιγες μερες στην ενταντικη...για να φυγει το αιμα και το εξτρα υγρο...μα δεν θα αντεξει ο οργανισμος μου...

Ειμαι πολυ απαγοητευμενη με την εννοια πως τελικα δεν βρισκω βοηθεια απο τον κοσμο γιατι βοηθανε μονο τα μικρα παιδακια και τις μανουλες, που εχουν παιδακια εγω δεν εχω δικαιωμα ζωης…το αισθανομαι και το ξερω... ετσι μου δειχνει τουλαχιστον η κοινωνια…

Εδω τα φαρμακα μου δεν εχω να τα παρω ξανα αλλα περιμενω ενα τελος, και προφανως το δικο μου τελος θα ερθει… ειναι πιο προσιτο να ερθει παρα να ερθει ενα τελος που να τελειωσει ο τεραστιος εφιαλτης που ζω

μαζι με την οικογενεια μου ειμαι στην αναμονη και ποναω...

Οκ δεν ειμαι μωρο μικρο για να με βοηθησουν… μεγαλωσα πλεον καλα κανουν και βοηθανε τα μικρα…το θεμα ειναι πως τοσα χρονια δεν το βαζω κατω και θελω τοσο πολυ να ζησω και εχω θεληση…μα χωρις την βοηθεια του κοσμου…δεν θα μπορεσω να ζησω…

δεν θελω απο εσενα τον απλο κοσμο που δεν μπορει…ζηταω απο αυτους που το οφειλουν και μπορουν…και το βλεπω πως δινουν βοηθεια αλλα σε μενα οχι….

..................................

Ναι θελω να ζήσω τοσο πολυ αγαπημενοι μου φιλοι, μα αν η κοινωνία δεν βαλει το χερι της πολυ σύντομα θα αναγκαστω δίχως την θεληση μου να αφεθώ… ετσι περιμενω ενα τελος... σκληρα λογια αλλα αληθινα… καταλαβαίνεις εσύ τώρα που με διαβάζεις ποσο θελω να ζήσω?...να κανω τα όνειρα μου αληθεια… τα αυτονόητα… να προσφέρω και εγω σε αυτη την κοινωνία παρολο που δεν με βοηθα… με έχουν σαν σκουπιδι και ετσι νιωθω ειλικρινα... διοτι επαναλαμβάνω ξανά "δεν ειμαι μικρο παιδι…" ειμαι μεγαλη πλέον… ουτε μανα ειμαι για να τρεξουν όλοι για βοήθεια... εγω ειμαι σκαρτη σε όλους… σε λιγοτερο απο δυο εβδομαδες θα τελειωσουν τα φαρμακα μου… (τελείωσαν ήδη) ο φαρμακοποιος δεν θελει πλέον να μας κανει πιστωσεις… με την εννοια να μπορει η μαμα μου να του δινει καθε μηνα ενα ποσο απο την συνταξη των παππουδων μου… αρα οταν μεινω δίχως τα φαρμακα επιβιωσης μου θα πεσω σε κώμα... επειτα πρεπει αμεσα να γινουν τρεις βιοψιες… στο μηρο, κατω απο το στηθος και θωρακα… δεν θα γινουν σαφως... γι αυτο και θελω τοσο πολυ αυτο το ταξιδι στ´ ονειρο... να κανω το ονειρο μου πραγματικοτητα και ας πεθανω...(Disney land εννοώ όπου κάποιοι φρόντισαν γι αυτό και σύντομα θα γίνει ) μα αν δεν μου ερθουν πιο πολλα χρηματα θα γινει παραταση ταξιδιου μεχρι να μαζεψουμε για τις πρωτες αναγκες μας εκει... εννοω το φαγητο μας και τις μετακινησεις μας διοτι δεν μπορω να περπατω κιολας… μα φοβάμαι πως δεν θα αντέξω… (αλλά είμαι σίγουρη πως θα αντέξω πλέον)

Η κοινωνία μου φερθηκε τοσο αδικα… με πεταξε στην ακρη… τοσους αλλους βοηθάνε… το βλέπω στο φβ αλλά και αλλού... εμενα με παρατησαν... ισως επειδη με θεωρουν ξεγραμενη... μα θελω μεχρι που υπαρχει ελπιδα να την κυνηγαω οπως λεει και ο γιατρος μου στο εξωτερικο... ως πρωτη φαση αμα τελειωσουν τα φαρμακα δεν θα ζήσω πέρα απο δυο μηνες… αλλα ας ειναι να προλαβω το δωρο ζωής για μένα... το ταξιδι στο ονειρο…

…απελπιζομαι γιατι εχω θεληση για ζωη… μα πως απο μόνη πως??... υπαρχει καποιος να μου απαντήσει σε αυτο μου το ερωτημα??... προφανως κανεις... νιωθω τρομερη αδικια μα και σκουπιδι... συγνωμη που σας ζαλησα… σας ευχαριστω απο καρδιάς... χαιρομαι που ειστε εδω κοντα μου,να με αφουγκραστήτε... μπορω να σας προσφέρω την αληθινη μου αγάπη… αυτο έμαθα να δίνω αληθινα… σας ευχαριστω για όλα… εστω που μπηκατε στον κοπο να διαβασετε τα τοσα πολλα… τα τοσα εξωφρενικα που μου συμβαινουν, αλλα είναι αληθεια…

Υγ. Λοιπόν γ΄ραφω εδώ ένα copy paste, όπου έγραψε η νεράιδα μου σε πολλούς άλλους, στο πώς να μπορουν να καταθετουν μέσω ιντερνετ μπανκινγκ… και αν εσεις οι ιδιοι νομιζετε ότι αξιζω το κοπο να ζω αναμεσα σας θα μπει στο κοπο να βοηθησει… να ψαξει το πώς να το κανει… παρακατω δεν ξερω να σας βοηθησω εγω σε αυτά… δεν μπορω… είμαι αδυναμη να το ψαξω από μονη μου και ποναω καθημερινα φρικτα…

…………………………..

«Λοιπόν όταν συνάντησα το πρόβλημα με τις καταθέσεις στην τράπεζα κύπρου που ήταν η μόνη τράπεζα όπου μπορούσαν να καταθέτουν οι ελλαδίτες χωρίς προμήθεια, έψαξα το ζήτημα και βρήκα πως η μόνη λύση είναι το internet banking. Τι είναι αυτό ? Είναι η δυνατότητα που σου προσφέρει μια τράπεζα να κάνεις συναλλαγές μέσω ίντερνετ. Εγώ το δοκίμασα με την εθνική τράπεζα. Πας σε ένα κατάστημα της και κάνεις αίτηση για ίντερνετ banking. H διαδικασία είναι δωρεάν και κρατάει 4 εργάσιμες μέρες. Στο τέλος σε καλούν σου δίνουν ένα μηχανηματάκι που παράγει κλειδάριθμους και σου εξηγούν την διαδικασία. Μόνο έτσι θα μπορείς να καταθέτεις για την Μαρία, χωρίς εμβάσματα και εφορίες. Η μόνη προμήθεια για μεταφορά χρημάτων σε τράπεζα άλλης χώρας είναι 50 λεπτά! Οπότε συμφέρει! Κάνε αυτά που σου είπα και αν έχει άλλες απορίες, εδώ είμαστε πάλι το χρησιμοποιούν κυρίως και επαγγελματίες για τις συναλλαγές τους»

Οι Λογαριασμοί:

1] Αριθμός Λογαριασμού από τράπεζα Κυπρου κατάθεσης μέσω ONE BANK (όπου θα έρχονται απευθείας τα χρήματα στο λογαριασμό μου χωρίς καμία χρέωση σε σας) – είναι: 0107 – 00 – 021363 – 00 [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

2] Για τράπεζα Κύπρου πάλι αλλά σε κατάθεση σε όποιασδήποτε άλλης τράπεζας (αν δεν μπορείται στην ίδια) εχτός τράπεζας Κύπρου με ελάχιστα δικαιώματα όπως μας είπαν ο λογαριασμός είναι - IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC) – BCYPCY2N [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]

Maria Demetriou (edw xreiazetai latinikous xaraktires...gi auto sou to edwsa opws exei ta onomata kai stis dyo periptwseis)

3] Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N (Για Ελλάδα, για Κύπρο και για εξωτερικό)

Μαρία Δημητρίου

Αυτα φιλαρακια μου...

Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον αρχηγό εδώ.. Τον μάγκα μου... τον Παναγιώτη μου… ακόμα οφείλω ένα πιο δυνατό και τεράστιο, φωναχτό «σε αγαπάω φιλαράκο μου και σε θαυμάζω»

ποναω.. ακομα να κοιμηθω.. 2 μερες τωρα ξυπνια.. με ενεσεις διαρκως και μορφινες...

αν δειτε καπου στο κειμενο εντονο υφακι.. δεν αναφερομαι σε εσενα προσωπικα που θα με διαβασεις.. αλλα το εγραψα γενικα αυτο το κειμενο σε ολους οπου μου την ειπαν ασχημα.. οπου δεν με πιστεψαν αλλα μετα που ρωτησαν τον γιατρο μου και διευκρινησαν, εβγαλαν τον σκασμο… και απλα την εκαναν με ελαφρα πηδηματακια...

Σας ευχαριστω ξανα και τα λεμε

Φιλακια πολλα

Υγ: σίγουρα πολλές φορές επαναλαμβανομαι, μα συγχωρέστε με, αλλά με αυτό το φτωχό πλέον μυαλό με κάνει να ξεχνάω και να γράφω τα ίδια και τα ίδια... όπως και θα έχω ορθογραφικά λάθη... πάλι ζητάω συγχώρεση...

Μαράκι1985

Υγ – αυτά τα λόγια του αγγελου μας… αυτές είναι οι αληθειες της… οποιος θελει προτου να βγαζει γνωμες διχως λογικη, ας διαβαζει και αν ακομα του φαινονται παρανοικά… προτεινω να εποικηνωνά μαζί της, και να παιρνει τηλ, για περισσοτερες πληροφορίες προς κατανόηση

*θα παρακαλούσα θερμά όποιος είναι διαθέσιμος και μπορεί να μεταφράσει αυτό το κείμενο σε αγγλικά, γιατί πάρα πολλές φορές το ζήτησαν στον άγγελο μας... μα δυστυχώς δεν μπορεί να το κάνει γιατί πονάει... εγώ ως νοσηλεύτρια έχω πάρα πολλές δουλειές... όποιος μπορεί ας το κάνει και να το στείλει στο email: mariademetriou@ymail.com ... είναι το email της Μαρίας μας... να είστε καλά όλοι...*

Η Μαρία πεθαίνει. Δεν έχουμε άλλο χρόνοΤρυποκάρυδος