1 Attachment(s)
Αστεροειδής 433 Έρως: Η Αστρολογία του Έρωτα (1)
Πότε θα ερωτευτώ; Πού είναι η αδερφή ψυχή μου; Είναι αυτή η σχέση κατάλληλη για μένα; Οι πιο συχνές ερωτήσεις, στις οποίες οι αστρολόγοι καλούνται να απαντήσουν, έχουν να κάνουν με την αγάπη. Πώς απαντάμε; Που πέφτει το μάτι πρώτα σε ένα ωροσκόπιο; Θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε την Αφροδίτη, για να ανακαλύψουμε ποιά είναι αυτά που εκτιμούμε και προσελκύουμε. Στη συνέχεια, θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στη Σελήνη για να διερευνήσουμε το πώς φροντίζουμε τους άλλους, αλλά και το πώς μας φροντίζουν. Κοιτάζουμε τον ωροσκόπο και τον Άρη - σημειοδότες της πρωτοβουλίας και της έκφρασης της ζωτικής ενέργειας. Προσέχουμε τον έβδομο και πέμπτο οίκο, τους κυβερνήτες τους και τις διελεύσεις ή τυχόν προόδους που κρύβονται στον ορίζοντα. Μελετούμε το χάρτη στο σύνολό του. Εν τούτοις, πόσοι από εμάς κοιτάζουν τον πιο εξειδικευμένο δείκτη της έλξης στο ηλιακό σύστημα; Πόσοι από εμάς δίνουν σημασία στον Eros;
Ο Αστεροειδής 433 Eros μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για ένα πολύ συγκεκριμένο είδος αγάπης. Όταν ενεργοποιείται από διέλευση, όψη ή σε συναστρία, ο Eros ξυπνάει πάθη που αγνοούν την παρηγοριά και τη ζεστασιά της Σελήνης, τον αισθησιασμό της Αφροδίτης ή τις επιθυμίες του Άρη. Ο Eros δεν έχει να κάνει με σχέσεις που μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς. Δεν έχει να κάνει με το να περνάει πάντα το δικό μας ή με το να κερδίζουμε στην αγάπη. Δεν έχει να κάνει με την αφοσίωση ή την αρμονία. Ο Eros περιγράφει κάτι εντελώς διαφορετικό. Περιγράφει τη φύση της ερωτικής αγάπης.
Αρχικά, ίσως να φαίνεται υπερβολικό να μελετάμε τον αστεροειδή 433 Eros, όταν στο ωροσκόπιο υπάρχουν ένα σωρό άλλα σημαντικά σύμβολα. Μεσοδιαστήματα, Αραβικοί κλήροι, απλανείς αστέρες, Κένταυροι και άλλα πλανητικά σώματα, δεν είναι ήδη αρκετά πολύπλοκο; Όπως είπε ο εξέχων αστρολόγος και συγγραφέας Denis Elwell: «Εδώ μιλάμε για ανθρώπινες υπάρξεις. Πρέπει να είναι περίπλοκο!». Πού μπορούμε να βρούμε λοιπόν αυτόν τον μικρό πλανητοειδή που πήρε το όνομά του από το θεό του έρωτα;
Ο Eros είναι ένας από τους κοντινούς στη Γη αστεροειδείς (Near Earth Asteroids), γνωστός επίσης και ως πλανητοειδής που παρεμβάλλεται στην τροχιά άλλων πλανητών (planet crosser). Κινείται ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Άρη, και χρειάζεται 1,76 χρόνια για μία πλήρη περιστροφή. Μέσα στη σιωπηλή του πορεία, ο Eros προκάλεσε τώρα το ενδιαφέρον των επιστημόνων, επειδή φιλοξενεί τον πρώτο δορυφόρο που πλησίασε, μπήκε σε τροχιά και προσεδαφίστηκε ποτέ σε έναν αστεροειδή. Με δεδομένο τον σύνδεσμο που υπάρχει ανάμεσα στην ανακάλυψη κάποιου πλανήτη και την αφύπνιση των κοινωνικών αξιών που αντιπροσωπεύει αυτός, είναι καιρός η αστρολογική κοινότητα να ανακαλύψει και τη σημασία του Eros.
Τι αφορά ο θεός του έρωτα; Το ίδιο το όνομά του (Eros/Έρως) είναι η αρχαία ελληνική λέξη για την ερωτική αγάπη, παρόλο που η έννοιά της δεν είναι απαραίτητα σεξουαλική. Ο Έρως για τους Αρχαίους Έλληνες σηματοδοτούσε την ένωση των ψυχών, έτσι που μεταμορφώνονταν μακροπρόθεσμα. Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε κατάσταση εξαιρετικής οικειότητας, συναισθηματικού ρίσκου, απαγορευμένου πάθους ή δημιουργικής έκφρασης. Η Harriet Eisman περιγράφει τον Eros με σύγχρονους όρους:
“Ο Eros χαρίζει ομορφιά, νόημα, φέρνει κάτι το θεϊκό στις ζωές μας. Έρχεται σε μας μέσω μιας πολύ συγκεκριμένης μορφής επιφοίτησης, μια παθιασμένης έμπνευσης που ξυπνά ένας συγκεκριμένος εραστής, δάσκαλος, μελωδία ή ένα τοπίο. Επιθυμούμε διακαώς να την ακολουθούμε πάντα. Αλλά δεν δείχνει μόνο αυτό. Γιατί ο Eros φέρνει επίσης εμμονές, σκληρότητα, εγκατάλειψη και προδοσία. Μπορεί να έρθει μέσα από την οδύνη…”
Ο Eros έχει να κάνει με την ένωση με το αντικείμενο της αγάπης ώστε να φέρουμε την αλλαγή, απλά γιατί έτσι πρέπει. Με τον Eros, υπάρχει τεράστιο ρίσκο, κίνδυνος και συχνά εξαναγκασμός είτε το αντικείμενο είναι πρόσωπο, είτε κάποια δημιουργική ενασχόληση ή κάποιο θεϊκό σύμβολο. Όταν ο Eros ενός ατόμου, σχηματίζει κάποια όψη με τον Eros ενός άλλου, όσο ανεπηρέαστοι και αν είναι οι υπόλοιποι πλανήτες, κάτι ξεκινάει να κινείται κάτω από την επιφάνεια. Αν του δοθεί η ευκαιρία να λειτουργήσει, εξαπολύει πάντα μια ισχυρότατη ενέργεια.
Η Αφροδίτη και ο Eros ίσως αρχικά να φαίνονται όμοιοι σε ένα ωροσκόπιο. Είναι και οι δύο θεότητες της αγάπης και συμβολίζουν την εμπλοκή με ένα άλλο πρόσωπο, ή μία δημιουργική ασχολία. Εξάλλου, και οι δύο είναι και μυθολογικά στενά συνδεδεμένοι. Κι όμως, δεν είναι το ίδιο. Κατανοώντας τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο αυτές θεότητες, μυθολογικά αλλά και φυσικά, η διάκρισή τους στο ωροσκόπιο γίνεται πλέον φανερή.
Η Αφροδίτη, ως θεά της αγάπης, μας δελεάζει να κάνουμε σχέσεις ανάλογα με τα κέφια της, όπως περιγράφονται από την τοποθέτησή της σε ζώδιο, οίκο αλλά και από τις όψεις που σχηματίζει. Η Αφροδίτη μας προσκαλεί να συνδεθούμε, να επιλέξουμε, να υποκύψουμε, να χαρούμε τη σεξουαλική αλλά και την κοινωνική επαφή και να βιώσουμε την ομορφιά. Στο σημείο εκείνο του χάρτη που κυβερνάει η Αφροδίτη, βρίσκουμε τον προσανατολισμό μας, την επιθυμία για κοινωνικά σημαντικές σχέσεις και αξίες καθώς και την εκτίμηση της ομορφιάς.
Ο Έρως, είναι ο θεός του έρωτα. Στην πραγματικότητα, προηγείται της θεάς Αφροδίτης, δημιουργώντας τον φανερό κόσμο, αρκετά πριν εκείνη αναδυθεί από τη θάλασσα. Αργότερα, θεωρήθηκε γιος της Αφροδίτης, που ακολουθεί τις προσταγές της, κάνοντας τους ανθρώπους να ερωτεύονται. Ενίοτε όμως ενεργεί μόνος του κάνοντας τα θύματά του να παραδίδονται στην τρέλα του αιθέριου πάθους, όχι από επιλογή και επιθυμία τους αλλά επειδή η μοίρα το όρισε. Μπορεί, λοιπόν, η Αφροδίτη να βασίζεται στη βοήθειά του, άλλοτε ζητώντας ευγενικά τη συμμετοχή του και άλλοτε απαιτώντας εμπράκτως την υποταγή του, αλλά ο Έρως είναι εκείνος ο οποίος εκτοξεύει το βέλος! Μόλις το βέλος τους πληγώσει ακόμα και οι θεοί δεν μπορούν να αρνηθούν τον Έρωτα.
Το σημείο του χάρτη που κυβερνάει ο Eros - ζώδιο, οίκο αλλά και όψεις- δείχνει τα πιστεύω μας, τον προσανατολισμό μας και τις εμπειρίες μας στην ερωτική αγάπη. Σε αυτό εμπεριέχεται το δημιουργικό πάθος, οι μεταμορφωτικές και ενίοτε «απαγορευμένες» ενώσεις και η δύναμη του πεπρωμένου που φανερώνεται μέσω της έντονης οικειότητας του ενός με τον άλλον. Μπορεί επίσης να εμπλέκεται σε αυτό μία άμεση εμπειρία με το Θείο.
Το σεξ και η οικειότητα αντιπροσωπεύονται και από τα δύο πλανητικά σώματα. Η Αφροδίτη έχει το σεξ για αισθησιακή ευχαρίστηση (Ταύρος) ή για να σφραγίσει μία συμφωνία (Ζυγός). Ο Eros έχει το σεξ για την οικειότητα και τη δύναμη που φέρνει, για την δυνατότητά του να μεταμορφώσει αγγίζοντας την αιθέρια ψυχή του άλλου με οποιοδήποτε κόστος. Το ίδιο ισχύει και για τη δημιουργική διαδικασία. Η Αφροδίτη εκτιμά την καλλιτεχνική έκφραση για την ομορφιά της, τη φινέτσα της και την πολιτιστική και αισθησιακή διάρθρωση που προσφέρει. Ο Eros δημιουργεί γιατί ωθείται από τη καρδιά που θέλει να ενωθεί, έστω και για λίγο, με το ανείπωτο. Ο Eros, μέχρι τις μέρες μας, έχει υποτιμηθεί από την κοινωνία μας, γιατί οι επιτυχημένες σχέσεις υπολογίζονται βάσει διάρκειας, αφοσίωσης και τάσης να είναι σταθερές. Ο Eros μας προσφέρει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα, μία ολοκαίνουρια αντίληψη της οικειότητας και της ένωσης η οποία βασίζεται στο ρίσκο και το βάθος.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι αστρολόγοι είχαν μόνο επτά πλανητικά σώματα για να αναθέσουν τις μηχανορραφίες του ανθρώπινου είδους. Οι ιδιότητες του Χείρωνα, του Ουρανού, του Ποσειδώνα, του Πλούτωνα, ήταν συγκεχυμένες με εκείνες του Κρόνου, του Δία ή του Άρη. Καθώς η φύση των εξωτερικών πλανητών εμφανίστηκε στη συνειδητότητα, έτσι έγινε και με τη σημασία και τη διάκριση αυτών στο ωροσκόπιο. Ο Eros μπορεί ενίοτε να “ακούγεται” κάπως σαν την Αφροδίτη, λίγο σαν τον Άρη, κάπως σαν τον Ποσειδώνα, και λίγο σαν τον Πλούτωνα. Με επίγνωση και μελέτη, τα χαρακτηριστικά αυτού του πλανητικού σώματος θα γίνουν διακριτά.
Η Μυθολογία του Έρωτα
“Κάποιοι λένε ότι ο Έρως ως συσχετισμός, είναι
ο αρχαιότερος και σπουδαιότερος όλων των θεών…” -- Ean Begg
Ένας αθάνατος θεός, ο Έρως, ξεπηδάει από τις γραφές του ‘Έλληνα ποιητή του όγδοου αιώνα π.Χ., Ησίοδου, ως μία από τις τέσσερις αρχέγονες θεότητες. Ο γιος του Χάους γεννήθηκε από το αυγό της νύχτας, ο Έρως δημιουργεί τον φανερό κόσμο. Άμορφος και άφατος, προηγείται των Ολύμπιων θεών και όλων των φτερωτών πλασμάτων. Ο Έρως του Ησίοδου δεν έχει σώμα, και ελάχιστα μοιάζει με τις εικόνες που συναντάμε σε μετέπειτα θρύλους. Παρόλο που η μορφή του προβάλλει πιο ξεκάθαρα στην μετέπειτα ιστορία, η δύναμή του να ενώνει παραμένει η αρχική και θεμελιώδης αρμοδιότητά του. Η ένωση αυτή σπάνια επιτυγχάνεται χωρίς προβλήματα. Ο Ησίοδος είπε:
“…(ο Έρως) αυτός που λυγίζει τους δυνατούς, αυτός που σε όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους, υπερνικά την ευφυΐα στα μύχια της ψυχής και σε όλα τα δαιμόνια σχέδιά τους…”
Καθώς οι φυσικές ιδιότητες του Έρωτα όλο και αναπτύσσονταν στην μετέπειτα ελληνική μυθολογία, διατυπώνονταν αρκετά αντικρουόμενες απόψεις περί της πατρότητάς του. Γεννήθηκε από τον Ουρανό, τους έναστρους αιθέρες, και τη Γαία, τη μητέρα γη. Επίσης παρουσιάζεται ως γιος της Άρτεμις, θεά της σελήνης, και του απατεωνίσκου Ερμή. Διεκδικεί την Ίριδα, φύλακα του ουράνιου τόξου, και το Ζέφυρο, θεό του βόρειου ανέμου ως γονείς. Στη φοινικική μυθολογία της πρώτης χιλιετίας π.Χ. είναι γιος του Chronas και της Ashtart. Αν και άγνωστος στην Ομηρική εποχή, ο Έλληνας συγγραφέας Ευριπίδης (480-406 π.Χ.) περιγράφει τον Έρωτα λεπτομερώς. Πλέον, εμφανίζεται ως γιος της Αφροδίτης, μια μικρή φτερωτή θεότητα, λυγερόκορμος και θεσπέσιος θεός του έρωτα. Κουβαλώντας το τόξο και τη φαρέτρα του γεμάτη βέλη, επιλεκτικά στοχεύει τις καρδιές των ανυποψίαστων.
“Ο Έρως πετάει πάνω από τη γη και τη θορυβώδη, τρικυμιώδη, αλμυρή θάλασσα και σαγηνεύει αυτόν του οποίου το ξέφρενο μυαλό στοχεύει, φτερωτός και με λάμψη χρυσού, μαγεύει τα πλάσματα στα βουνά, και τις θάλασσες, γοητεύει ό,τι υπάρχει πάνω στη γη και οτιδήποτε ο πυρακτωμένος ήλιος κοιτάει από ψηλά, με τον ίδιο τρόπο, θεούς και ανθρώπους” -- Ευριπίδης
Σε κάποιες περιγραφές, ο Έρωτας διαθέτει δύο διαφορετικά είδη βελών. Αυτά που είναι εμβαπτισμένα στο χρυσό (Ήλιος) κάνουν το θύμα τους να ερωτεύεται παράφορα. Αυτά που είναι βουτηγμένα στο μόλυβδο (Κρόνος) προκαλούν μία εξίσου άγρια αποστροφή. Όπως και να ΄χει, ο Έρωτας είναι αυτός που τώρα δημιουργεί το χάος!
Τελικά, στη ρωμαϊκή μυθολογία κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων π.Χ., ο θεός του έρωτα εμφανίζεται ως Έρωτας (Cupid), γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Απεικονίζεται με καλυμμένα μάτια για να τονιστεί η φύση του έρωτα που φαίνεται να μην κάνει διακρίσεις. Στις μέρες μας, έχει τη μορφή ενός γελαστού βρέφους που με ευχαρίστηση ρίχνει τα βέλη του στις καρδιές των ανυποψίαστων. Τα θύματά του αντιδρούν ανάλογα με τη διάθεσή τους. Η ψυχρή και σκληρή καρδιά πεθαίνει, η ευγενική αλλά ίσως ραγισμένη καρδιά θεραπεύεται μέσα από την έκσταση. Είναι η ίδια η φύση της ερωτικής αγάπης που μεταμορφώνει τους συμμετέχοντες, σύμφωνα με τη δική τους ιδιοσυγκρασία.
Αυτές οι εναλλασσόμενες μορφές του Έρωτα υποδεικνύουν μια προσπάθεια να μετατραπεί η ακατανόητη δύναμη της αγάπης σε μια προσιτή ανθρωποποιημένη φιγούρα που εκπροσωπεί προσωπικά συναισθήματα. Ο Jung είπε για τον Eros:
“Ο Eros θεωρείτο θεός, του οποίου η θεϊκή φύση υπερβαίνει τα ανθρώπινα όριά μας, και για το λόγο αυτό δε μπορούσε να γίνει κατανοητός ούτε και να αντιπροσωπευθεί με κανέναν τρόπο. Ίσως…τολμήσω μία προσέγγιση σε αυτό το δαιμόνιο…αλλά κομπιάζω όταν ψάχνω να βρω τις λέξεις που πιθανώς να εκφράσουν κατάλληλα τα ανυπολόγιστα παράδοξα του έρωτα”
Μερικά από αυτά τα ανυπολόγιστα παράδοξα περιγράφονται στην ερωτική ιστορία της Ψυχής και του Έρωτα, από τον Λούκιο Απουλήιο το 170 μ.Χ. Η ιστορία ξεκινάει με την Ψυχή να βρίσκεται σε μεγάλους μπελάδες. Εξόργισε άθελά της τη θεά Αφροδίτη, επειδή εξελίχθηκε σε μία εκπληκτικά όμορφη κοπέλα. Κάτοικοι από γειτονικά βασίλεια το είχαν παρακάνει, τόσο που συνέκριναν την εμφάνιση της Ψυχής με εκείνη της ίδιας της θεάς της αγάπης. Η Αφροδίτη δεν ήταν καθόλου χαρούμενη με αυτό και έτσι αποφάσισε να κάνει κάτι μοχθηρό!
Εξοργισμένη η θεά, φωνάζει τον γιο της, τον Έρωτα για να τιμωρήσει αυτό το θνητό κορίτσι για το ασυγχώρητο αμάρτημά του. Έπρεπε να τρυπήσει με τα βέλη του την καρδιά της Ψυχής ώστε να την κάνει να ερωτευτεί ένα άγριο πλάσμα. Όμως, ο Έρωτας αιφνιδιάστηκε τόσο από την ομορφιά της, που μόλις την είδε τρυπήθηκε ο ίδιος κατά λάθος με ένα από τα βέλη του. Αμέσως, την ερωτεύεται και την κλέβει στο μαγικό παλάτι του.
Παρόλο που ο Έρωτας είχε τη Ψυχή σα βασίλισσα και ικανοποιούσε την κάθε της ανάγκη, η ζωή με τον Έρωτα έχει κάποιους όρους. Δεν επιτρεπόταν στη Ψυχή να αντικρίσει το πρόσωπο του Έρωτα. Δε της επιτρεπόταν να γνωρίζει ποιος είναι. Αναπόφευκτα, η Ψυχή έγινε ατίθαση και πρόδωσε τον Έρωτα με το να του ρίξει μια φευγαλέα ματιά καθώς εκείνος κοιμόταν. Συγκλονισμένη από την μεγαλοπρέπειά του, πέφτει πάνω σε ένα από τα βέλη του και αβοήθητη χάνει και η ίδια τις αισθήσεις της από έρωτα! Ο Έρωτας εξοργίστηκε τόσο από την προδοσία της που έφυγε αηδιασμένος!
Η Ψυχή, κυριευμένη από αυτοκαταστροφικές ενοχές, προσεύχεται – παραδόξως – στην Αφροδίτη η οποία απαντάει στις προσευχές της, υποβάλλοντάς την σε μία σειρά από σκληρές δοκιμασίες. Αφού λοιπόν η Ψυχή κατάφερε να τις ολοκληρώσει όλες εκτός από τη τελευταία, αποτυγχάνει την κρίσιμη στιγμή. Τότε είναι που ο Έρωτας λυτρώνεται από την κατήφειά του και σώζει τη Ψυχή, ξανά! Έτσι λοιπόν, ο Δίας κάνει τη Ψυχή αθάνατη, και η Ψυχή και ο Έρωτας παντρεύονται στο όρος Όλυμπος, με προσκεκλημένους όλους τους θεούς. Αγωνία, έκσταση, το να βρίσκεσαι στο χείλος της απόγνωσης, όλα αυτά, είναι οι δοκιμασίες της ερωτικής αγάπης.
Ο Πλάτωνας αποκαλούσε τον Έρωτα «Θαυμαστό Δαιμόνιο, διαχειριστή του πεπρωμένου». Ένιωθε ότι η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη σε όλο το σύμπαν, και όταν αυτός ο θεός αγγίζει τη δύναμη αυτή, οι καρδιές ανάβουν, αυτοκρατορίες πέφτουν, μάχες οργιάζουν και κόσμοι αλλάζουν. Επίσης, ένιωθε ότι ο θεός του έρωτα μπορούσε να φέρει κάποιον πιο κοντά στο Θείο. Στο βιβλίο των Εμβλημάτων του Alciato βλέπουμε τον Έρωτα να σπάζει στα δύο τη δύναμη των αιθέρων, παρουσιάζοντας έτσι την ισχύ της ερωτικής αγάπης.
Ο φτερωτός θεός έχει σπάσει το φτερωτό αστρoποβόλημα. Τώρα η Αγάπη δείχνει ότι υπάρχει φωτιά δυνατότερη από τη φωτιά.
Βιβλιογραφία
- Elwell, Dennis, The Cosmic Loom The New Science of Astrology, First Edition Unwin Hyman London 1987. Second Edition: The Urania Trust, The Urania Trust - Home Old Windsor, Slough, Berks UK
- Idemon, Richard, Through the Looking Glass: A Search for the Self in the Mirror of Relationship Samuel Wiser, Inc. York Beach, Maine 1992 pp 14-22
- Eisman, Harriet, The Other Loveliness, PARABOLA, The Magazine of Myth and Tradition, Vol. XX, No. 4. (Winter, 1995)
- Begg, Ean, Myth and Today’s Consciousness, Coventure, Ltd. London, SW1 1984 p 35 Campbell, Joseph, Occidental Mythology: The Masks of God, Penguin Books Ltd. Middlesex, England 1977 p244
- Euripides, Hippolytu, 1270 Crane, Gregory R. (ed.) Retrieved May 1999 from: The Perseus Project, Perseus Digital Library
- Jung, C. G. Memories, Dreams, Reflection. Recorded and Edited by Aniela Jaffe Vintage Books: A Division of Random House New York 1965 p.353
- Lucius Apuleius, The Golden Asse Book 5 Adlington's translation, 1566. This edition by
Martin Guy, 1996 Books: The Golden Asse August 1998 (the full story can be down-loaded here) - Baker, Feltham and Guthrie, Department of English, Memorial University of Newfoundland, Alciato's Book of Emblems: The Force of Love, Emblem 108
