Re: Αποχαιρετισμός στην Α.
Παντα πιστευα, οτι ειναι ιερη η στιγμη που ενας ανθρωπος αποφασιζει να καταθεσει την ψυχη του.
Κι αυτη την ωρα που διαβαζουμε τα λογια σου, σκυβουμε το κεφαλι οσοι τουλαχιστον απο εμας βρεθηκαμε σ αυτη την ιδια τραγικη θεση. Να μην αναγνωριζουμε τον εαυτο μας, γιατι ο ποσειδωνας εκτελουσε την διαβρωση και την αποδομηση της ψυχης μας.
Τινα μου, εχω κι εγω προσευχηθει βαθεια πρωτα για να γινει το <θαυμα>, που δεν εγινε ποτε και μετα προσευχηθηκα το ιδιο θερμα για την <αποχωρηση> του πατερα μου και της καλυτερης φιλης μου.
Βιωσα ομως το <θαυμα> στην περιπτωση της μητερας μου. Κι αυτη ειναι η αλλη πλευρα του ιδιου νομισματος.
Τινα μου, σε περιμενουμε πισω, οποτε εσυ το αποφασισεις. Προς το παρον να ξερεις, οτι σου κραταω το χερι σιωπηλα.........:love:
Re: Αποχαιρετισμός στην Α.
Πόσο δίκιο έχεις Τίνα…. Κι έλεγα , μόνο εγώ το νιώθω αυτό; Είναι φορές που είναι πολύ κουραστικό να ακούς ότι όλα γίνονται για κάποιο καλό σκοπό και φέτος που ο καλύτερός μου φίλος έφυγε από τη ζωή στα 42 του , επώδυνα, μόνο οργή και θλίψη μπορώ να νιώθω. Καμία ανακούφιση από αυτό που έβλεπα στον χάρτη μου να έρχεται Μόνο κενό και θλίψη. Τίποτα σοφό δεν βρίσκω στον πόνο και στην απόλυα. Τίποτα δεν έμαθα, εκτός από το ότι έχασα έναν άνθρωπο με τον οποίο έχω κάνει τις πιο βαθιές συζητήσεις της ζωής μου και τα πιο τρανταχτά γέλια.
Δεν ξέρω ποια συμπαντική σοφία του επεφύλασσε μια τέτοια σκληρή μοίρα από την μέρα που γεννήθηκε και πραγματικά δεν θέλω να ξέρω μία!
Ωστόσο, καταλαβαίνω πως νιώθεις και είμαι σίγουρη ότι σε κάθε περίπτωση αποφασίζεις το σωστό. Κάποτε είχαμε μιλήσει για τον Πλούτωνα και υπήρξαμε και οι δύο άκρως αισιόδοξες για τις "τρίλιζες" που κάνει στους χάρτες μας . Τώρα που το ζούμε είναι αλλιώς. Δεν ξέρω όμως αν τελικά είναι χρήσιμο να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις και να χρυσώνουμε το χάπι. Ο πόνος, το μοιραίο και το τραγικό, είναι μέρος της ζωής και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε και συμφιλιωθούμε μαζί του, τόσο το καλύτερο.
Ο εκλιπόν φίλος μου είχε ένα απίστευτο χιούμορ και λίγο πριν το τέλος του έλεγε : « Το μόνο σίγουρο στη ζωή, είναι οι φόροι και ο θάνατος».
Καλή ενδοσκόπηση και καλό Πλούτωνα.
Re: Αποχαιρετισμός στην Α.
Δεν με απογοητευεις Τινα μου:love:γιατι πανω απ΄ολα εισαι φιλη μου
και μετα δασκαλα μου
Περνας δυσκολους καιρούς ...
και εκανες πολυ καλα που θελεις να κανεις παυση
να ξεκουραστει η ψυχη και το μυαλο σου
εγω ,εμεις εδω ειμαστε παντα κοντα σου
και οτι σε αγαπαω -αγαπαμε πολυ αυτο το ξερεις
Για μενα εισαι το πιο ζεστο ,αληθεινο , αισιοδοξο κοριτσι
επισης εισουν παντα διπλα στους μαθητες σου δινοντας την γνωση σου απλοχερα .
με εκτιμηση και αγαπη Κουκι:love:
Re: Αποχαιρετισμός στην Α.
Έχουμε όλοι δικαίωμα στην ξεκούραση, Τίνα. Πέρασα κι εγώ περίοδο άρνησης για πέντε χρόνια στη δεκαετία των 20. Όπως μεταμορφώνονται όλοι, μεταμορφωνόμαστε κι εμείς. Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από τους μαθητές μας. Απλά πληροφορίες μεταφέρουμε. Και κάποια στιγμή καλούμαστε να αναμετρηθούμε κι εμείς με τον εαυτό μας. Μπες χωρίς εμπόδια σ' αυτόν τον κύκλο και κοίταξε τον εαυτό σου. Εμείς δεν πάμε πουθενά. Αν αποφασίσεις να επανέλθεις, εδώ θα είμαστε.
Re: Αποχαιρετισμός στην Α.
Τίνα μου, με τάραξες συθέμελα μ' αυτά που γράφεις γιατί σ' αγαπάω τόσο πολύ που πονάω στην σκέψη ότι πονάς αλλά και γιατί γνωρίζω βαθειά την αλήθεια των όσων λες.
Ο Πλούτωνας είναι το σκοτάδι της απόγνωσης, το αδιέξοδο της ψυχής όταν χάνει το νόημα της ύπαρξης. Στην ηλικία που είμαι τώρα όμως ξέρω ότι αυτές οι κρίσεις κάποια στιγμή περνάνε και ξαναβρίσκουμε την προοπτική μας. Είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος, Τίνα μου, δεν σε φοβάμαι...