Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;

Μία αστρονομική - αστρολογική ανάλυση ενός δισεπίλυτου φαινομένου
Χιλιετίες έχουν περάσει από εκείνο το κοσμικό γεγονός και όμως ύστερα από τόσα χρόνια ακόμη κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε γεννήθηκε ο Χριστός στη Γη, ενώ το σίγουρο είναι ότι πολλές από τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί μέχρι τώρα είναι λανθασμένες, άρα κάπου αλλού βρίσκεται η αλήθεια…..

Υπάρχουν πάρα πολλές θεωρίες γύρω από το τι είναι το άστρο της Βηθλεέμ, το οποίο θα μπορούσε να μας βοηθήσει στο να βρούμε πότε τελικά γεννήθηκε ο Χριστός αλλά τελικά μάλλον φαίνεται ότι όλες είναι αποτυχημένες και θα εξηγήσουμε το γιατί…

1) Ένας κομήτης ή μετεωρίτης ήταν το σώμα που διάλεξε ο Θεός για να δείξει στους μάγους τη γέννηση του Υιού του;

Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος που συνήθως κάνουν άνθρωποι που βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα, ή απλώς δεν θέλουν να ψάξουν ένα ζήτημα και το βλέπουν επιδερμικά. Οι αρχαίοι την εμφάνιση ενός κομήτη την είχαν σαν ένα σημάδι κακού, το οποίο προσπαθούσαν να ξορκίσουν με κάθε τρόπο. Θεωρούσαν ότι η έλευση ενός κομήτη έφερνε μία καταστροφή, κάτι κακό. Για του αρχαίους ουσιαστικά διατάρασσε την εσωτερική αρμονία της τελειότητας, έτσι όπως πίστευαν τουλάχιστον ότι αντικατοπτριζόταν στον ουρανό. Εξάλλου έχουμε αρκετά παραδείγματα τα οποία οι αρχαίοι είχαν συνδέσει με κακά φαινόμενα, όπως η δολοφονία του Καίσαρα το 44 π.χ και ο θάνατος του Καίσαρα Αυγούστου το 14 μ.Χ.

Έτσι λοιπόν, η παρουσία ενός κομήτη σύμφωνα με την παράδοση δεν θα μπορούσε να φέρει το μήνυμα της έλευσης ενός βασιλέα που θα έσωζε την ανθρωπότητα από το σκοτάδι. Εδώ θα πρέπει επίσης να ακυρώσουμε και την άποψη ότι το άστρο ήταν κάποιο μετέωρο, μιας και είναι αδύνατο κάτι τέτοιο να διατηρήσει τη λάμψη του για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όσο έκαναν η μάγοι για να φτάσουν στη Βηθλεέμ.

2)Υπήρξε κάποιος υπερκαινοφανής (σούπερ νόβα) ο οποίος και είχε ως αποτέλεσμα την μόνιμη λάμψη στον Ουρανό;

Αυτό είναι ένα σχετικά πειστικό επιχείρημα το οποίο όμως και πάλι δεν έχει τη δυνατότητα να σταθεί μόνο του, μιας και ένα τέτοιο φαινόμενο διαρκεί πολύ περισσότερο από την περίοδο που μας αναφέρει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (το μόνο ευαγγέλιο που κάνει αναφορά για το άστρο της Βηθλεέμ) μιας και ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να κρατήσει εβδομάδες οπότε από τη στιγμή που το άστρο έσβησε αμέσως μετά τη γέννηση είναι αδύνατον να ήταν ένας υπερκαινοφανής αστέρας. Να σημειώσουμε βέβαια ότι ιστορικά υπερκαινοφανείς αστέρες έχουν παρατηρηθεί τρεις φορές: η μία το 1054 μ.Χ, η άλλη το 1572 και η τελευταία το 1604.

3) Ο πλανήτης Αφροδίτη, ένα πολύ λαμπερό σώμα στον ουρανό, ήταν ο λόγος εμφάνισης του άστρου ;

Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον ακριβώς επειδή η Αφροδίτη είναι ένας γνωστός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, οπότε και θα ήταν αδύνατο ένα τόσο γνωστό σώμα να μπερδευτεί με το άστρο της Βηθλεέμ. Εξάλλου οι θέσεις της και η λάμψη της ήταν τόσο συνηθισμένες για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής που δεν θα μπορούσε να ήταν το σύμβολο ή το κοσμικό σινιάλο για την έλευση του Θεού στη γη.

4) Ήταν κάποια σημαντική πλανητική σύνοδος;

Μία από τις πιο γνωστές απόψεις είναι αυτή της τριπλής συνόδου που συμμετείχαν ο Δίας και ο Κρόνος.
Αυτό όμως και πάλι είναι λανθασμένο, γιατί κάποιος που έχει αρκετά καλές αστρονομικές ή αστρολογικές γνώσεις γνωρίζει καλά ότι τέτοιες σύνοδοι με τους προαναφερόμενους πλανήτες γίνονται αρκετά συχνά, άρα είναι αδύνατον να είχαν επηρεαστεί οι μάγοι από κάποιο τέτοιο απλό γεγονός που συνέβαινε περίπου κάθε 40 χρόνια.

Αν λοιπόν δεν υπάρχει κάποια άποψη που να μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα τότε τι ήταν αυτό το άστρο;

Πολλοί λένε ότι τελικά ήταν ένα θεϊκό φαινόμενο που δεν μπορεί να μετρηθεί επιστημονικά, άρα τελικά μέσω του άστρου δεν μπορούμε να βρούμε την χρονολογία γέννησης του Χριστού, μιας και το άστρο επειδή ακριβώς δεν ανήκε στο φυσικό κόσμο είναι αδύνατο -με τις δικές μας αισθήσεις και με τον τρόπο που τις επεξεργαζόμαστε- να βρούμε μέσω του άστρου την χρονολογία γέννησης του Χριστού.

Όμως τελικά τα πράγματα ίσως να είναι πολύ πιο απλά. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δηλώνει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε όταν ακόμη ο Ηρώδης ήταν ζωντανός και ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος μας ενημερώνει ότι ο βασιλιάς αυτός πέθανε λίγο πριν από το εβραϊκό Πάσχα και λίγο μετά από μία έκλειψη Σελήνης. Η έκλειψη που δείχνει να είναι πλησιέστερα και πιο σωστά και με άλλους υπολογισμούς είναι αυτή που συνέβη στις 9 Ιανουαρίου του 1 π.Χ., η οποία συνέβη 90 μέρες πριν από το Πάσχα των Εβραίων, οπότε και θα μπορούσαν τα λεγόμενα του Ιώσηπου να συμβούν σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Ταυτόχρονα, σκεφτόμενοι και το ότι ο Χριστός, για να μπορεί να ταιριάζει η ιστορία του με τη ζωή του Ιωάννη (ο Ιωάννης άρχισε να κηρύττει το 15ο έτος της βασιλείας του Τιβέριου), ξεκίνησε τη διδασκαλία του το 29 μ.Χ., δίδαξε 4 χρόνια και το 33 μ.Χ. πρέπει να σταυρώθηκε, άρα και πάλι έχουμε σαν αποτέλεσμα ότι η γέννησή του έγινε στα μέσα του 2 π.Χ.


Ποιες είναι οι αστρολογικές επιρροές

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις επιρροές εκείνης της περιόδου θα πρέπει να δούμε τους τρεις υποψήφιους χάρτες.
Ο πρώτος είναι που συμφωνεί με την προηγούμενη αστρονομική έρευνα, ενώ ο δεύτερος προβάλλεται κυρίως από κάποιους αστρονόμους οι οποίοι υποστηρίζουν την ύπαρξη ακόμη ενός φυσικού φαινομένου στη Γη που ήταν δείκτης η γέννηση του Χριστού και τέλος ο τρίτος χάρτης είναι αυτό που υποστηρίζει η παράδοση. Επειδή βέβαια δεν γνωρίζουμε ημερομηνίες συγκεκριμένες ούτε και ώρες, αυτό που μπορούμε να δούμε μόνο είναι οι βασικές μακροκοσμικές όψεις που υπήρχαν σε κάθε χάρτη.

Α) Ο Κρόνος είναι σε τρίγωνο με τον Πλούτωνα, ο Ουρανός σε αντίθεση με τον Πλούτωνα και ο Ποσειδώνας ήταν σε μόνιμες αντιθέσεις με τον Κρόνο.
Β) Ο Ουρανός είναι σε ακρίβεια αντίθεσης με τον Πλούτωνα και ο Δίας είναι σε τετράγωνο μαζί τους.
Γ) Ο Δίας είναι σε σύνοδο με τον Ουρανό και ο Κρόνος είναι σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα.

Παρατηρώντας λοιπόν τον τρίτο χάρτη, που ακολουθεί και η παράδοση, οι όψεις που συμβαίνουν είναι ο Δίας σε σύνοδο με τον Ουρανό και ο Κρόνος σε τετράγωνο με τον Πλούτωνα. Οι δύο αυτές όψεις είναι πολύ σημαντικές: αφενός το τετράγωνο έχει να κάνει με την κοινωνική αλλαγή, από την άλλη η σύνοδος είναι η εκδήλωση μίας ανώτερης πνευματικότητας. Έτσι λοιπόν το πιστεύω της παράδοσης θα μπορούσε να είναι και το ορθό, μιας και οι όψεις μάς αποκαλύπτουν τη δυνατότητα να γεννηθούν πρόσωπα στη Γη που θα έχουν αρκετή δύναμη στο να αλλάξουν το κοινωνικό σύνολο μέσω μίας πνευματικότητας. Το τετράγωνο όμως έχει να κάνει περισσότερο με κρίσεις που θα γεννηθούν στη συνέχεια και έχει μία αρνητική μορφή, κάτι που δεν θα μπορούσε να ανοίξει μία περίοδο όπου ένα πρόσωπο στη Γη θα σηματοδοτούσε σημαντικές αλλαγές.

Στον δεύτερο χάρτη υπάρχει σε ακρίβεια η αντίθεση του Ουρανού με τον Πλούτωνα που σημαίνει μία πολύ σημαντική κοινωνική αλλαγή. Ένα πρόσωπο λοιπόν σε αυτή την περίοδο θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μία σημαντική μεταμόρφωση στα κοινωνικά δεδομένα, αλλά αυτή η όψη υπάρχει και στον πρώτο χάρτη. Έτσι είναι αδύνατον να μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε τις επιρροές μεταξύ των δύο επιρροών. Ο δεύτερος χάρτης που είναι στο 5 π.Χ. έχει επίσης τον Δία να επηρεάζει αυτή την αντίθεση, δίνοντας επέκταση και ανάγκη για αλληλοκατανόηση μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και τη δυνατότητα του ατόμου να μπορεί να επεκτείνει ιδέες στο μυαλό του. Αυτή η όψη λοιπόν όπως φαίνεται είναι αρκετά δυνατό σημάδι αλλά ο πρώτος χάρτης έχει πιο σημαντικές επιρροές.

Ο πρώτος χάρτης είναι για την ημερομηνία που υποστηρίζει η επιστημονική κοινότητα πια με περισσότερη πίστη. Υπάρχει η αντίθεση του Ουρανού με τον Πλούτωνα αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και το τρίγωνο του Πλούτωνα με τον Κρόνο, το οποίο συμβολικά μας θυμίζει τον θάνατο της μορφής και το χτίσιμο από την αρχή. Αυτό μας θυμίζει την ουσιαστική αναμόρφωση της κοινωνίας αλλά μέσα από μία αναγεννησιακή δύναμη. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την αντίθεση του Ποσειδώνα με τον Κρόνο που δηλώνει την ταυτόχρονη θυσία: από τη μία του πνεύματος προς το σώμα, που θα μπορούσε να αναλυθεί με την προσπάθεια της θείας δύναμης να ενσαρκωθεί αλλά ταυτόχρονα και την μετέπειτα θυσία της σάρκας (σταύρωση) για τα υψηλά ιδανικά της οντότητας.

Έτσι λοιπόν πράγματι η χρονιά γέννησης του θείου βρέφους πρέπει να είναι στο 2 π.Χ. Όμως το πιο σημαντικό ίσως να μην είναι τόσο το πότε έγινε η γέννηση αλλά η πίστη στο γεγονός και κυρίως το συναίσθημα ότι υπάρχει ελπίδα στον κόσμο.

Σας εύχομαι χαρούμενες γιορτές και η αγάπη του Χριστού να είναι πάντα μαζί σας