Μητέρα - Κόρη: Μαμά σε μισώ …αλλά γιατί σε λατρεύω;

Πόσο καρμικός μπορεί να είναι ένας έρωτας με γενέθλιο Κρόνο στο ζώδιο του Λέοντα όταν λόγοι ανώτερης βίας εξανάγκασαν μία μητέρα καθαρά από φόβο και μόνο, να κλεφτεί και να παντρευτεί κρυφά μέσα σε μία νύχτα με έναν άντρα που ελάχιστα γνώριζε. Τι αντίκτυπο θα μπορούσε να είχε αυτή η τόσο βεβιασμένη και απερίσκεπτη στάση ενός τότε μόλις 17χρονου κοριτσιού στην κόρη που εννέα μήνες αργότερα απέκτησε ή ίδια όντας ακόμα ανήλικη;

Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί των άρθρων:
Μητέρα - Κόρη: Μαμά σε μισώ …αλλά γιατί σε λατρεύω; (Μέρος 1ο)
Μητέρα - Κόρη: Μαμά σε μισώ …αλλά γιατί σε λατρεύω; (Μέρος 2ο)
Μητέρα - Κόρη: Μαμά σε μισώ …αλλά γιατί σε λατρεύω; (Μέρος 3ο)

Χρυσανθη πρωτα απ ολα θελω να σου εκφρασω τις ευχαριστιες μου για το πολυ συγκινητικο αστροψυχογραφημα που εγραψες.

Δεν νομιζω να υπαρχει ανθρωπος - αλλα ιδιαιτερα γυναικα - που να μην ενοιωσε εστω εναν ανεπαισθητο κραδασμο... Οποια και αν ηταν/ειναι η σχεση της με την μητερα της.

Δεν ξερω πραγματικα, στις ιδιαιτερα περιπλοκες σχεσεις μεταξυ αυτων των δυο γυναικων, τι θα ηταν προτιμοτερο. Να ειχαν συμβιωσει μετα την γεννηση της μιας απο την αλλη, η οχι? Ειναι κατι που δεν θα το μαθουμε ποτε.
Οποτε κρινοντας απο τα αποτελεσματα, μπορει να λεμε: Γιατι να τυχει σε μενα μια τετοια μητερα? Η, ευτυχως που υπαρχει η ΜΑΝΟΥΛΑ μου... Η, τι κριμα που δεν ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΟΤΕ.

Το σιγουρο παντως ειναι πως οσο και αν η κοινωνια μας φερεται ως πατριαρχικη, στην ουσια της ειναι ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗ.
Η ΜΗΤΕΡΑ καθοριζει την συμπεριφορα και των γιων της και των θυγατερων της απεναντι στο αλλο φυλλο καθως και απεναντι στα παιδια τους. Και η θα ακολουθησουν το ιδιο με αυτην μονοπατι - καλο η κακο -, η θα ΤΗΝ θεωρησουν ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ.

Ακομα και η απουσια της - για οποιονδηποτε λογο - λειτουργει. Ας μην ξεχναμε πως γεννηθηκαμε μαζι της. Καθε θηλυκο που γεννιεται φερει μεσα του ολα τα ωαρια ηδη στις ωοθηκες. Σε ποιο αλλο μερος λοιπον, αναπαραγεται το συλλογικο ασυνειδητο αν οχι στις σκοτεινες ανεξιχνιαστες κολλωδεις πτυχες της μητρας? [Σεληνη/Πλουτωνας - κατα προτιμηση σε καλη οψη].

Ενα απο τα θαυμαστα σ' αυτην την ιστορια ειναι, πως οι αστρολογικοι χαρτες συναστριας, ξεδιπλωνουν καλα θαμενα μυστικα, λυνουν γριφους και τακτοποιουν καθε ειδους σχεση στο δικο της το συρταρι.

Τα παντα δεν πρεπει να ειναι καλα τακτοποιημενα μεσα μας για να υπαρχει ταξη και στην ζωη μας? Χρειαζεται ομως δυναμη και λογικη απογυμνωμενες απο συναισθηματα, για να συμμαζεψεις τα ασυμμαζευτα και για να δωσεις συγχωρεση ειδικα οταν δεν σου ζητανε συγνωμη ποτε.

Κατα την δικη μου αποψη, τρεις ειναι οι πλανητες που "παιζουν" σ' αυτην την σχεση: Σεληνη, Αφροδιτη και Κρονος. Ο τελευταιος δεν ηταν αυτος που ετρωγε τα παιδια του?

Σε καποια ιστορια παντως, ο Κρονος της μητερας τσακισε στην κυριολεξια με τετραγωνα και αντιθεσεις την Σεληνη και την Αφροδιτη της κορης της και οτι αλλο βρηκε εμπρος του, απεναντι του και πλαγιομετωπικα. Ενας Κρονος στον Ζυγο, ανελεητος και αλαζονικος σε τριγωνο με την Αφροδιτη στους Διδυμους που τετραγωνιζε με Ουρανο στους Ιχθεις [παρεμεινε σε διασταση με τον αντρα της μεχρι που αυτος πεθανε, και σαν νομιμη συζυγος τον κληρονομησε]. Η δε Σεληνη της στον Ταυρο σε τετραγωνο με τον Αρη στον Υδροχοο. Οψη Σεληνης/Αφροδιτης? Ουτε μισο τετραγωνο/εξαγωνο. Εκτος και αν αρχισουμε να υπολογιζουμε μεσοδιαστηματα.
Δεν ειναι να απορει κανεις που αυτη η μητερα ελεγε στην κορη της πως απο την πρωτη στιγμη που εμαθε πως ειναι εγκυος εκανε τα αδυνατα δυνατα για να αποβαλλει!!! Μαλλον επειδη δεν τα καταφερε, λιγα χρονια αργοτερα εστειλε στην κορη της τον λογαριασμο.... Το "εγω θυσιαστηκα και παρεμεινα παντρεμενη με τον πατερα σου τοσα χρονια" εδινε και επαιρνε.
Αυτη η γυναικα δεν μπορεσε ποτε να χωνεψει το γεγονος πως η κορη της ειχε προσωπικη ζωη. Πολεμησε με απιστευτες σκηνες καθε φιλια της καθως και καθε σχεση της με το αλλο φυλλο.
Το ονειρο της ηταν, και τολεγε συνεχεια στην κορη της: Να βρουΜΕ ενα καλο παιδι να παντρευτεις και να ακους αυτα που θα σου λεω για να τον κανουΜΕ ο,τι θελουΜΕ!!!!
Ας μην αναφερθω στην θρησκοληψια της [προοδευμενη αναδρομη Αφροδιτη σε αντιθεση με προοδευμενο αναδρομο Δια στον Τοξοτη]...
Και οταν η φιλη μου παντρευτηκε αυτον που η ιδια διαλεξε και χωρις να ρωτησει την μητερα της, τοτε αυτη η γυναικα αρχισε να "θαβει" στην κυριολεξια την κορη της και μπροστα στον αντρα της και μπροστα στα παιδια της δειχνοντας την προτιμηση της στον γαμπρο της, ουτε καν στα εγγονια της!

Μια χαρα κοριτσι ηταν και ειναι η φιλη μου. Αξιαγαπητη, σοβαρη, εξυπνη και πολυ πανω απο το μετριο εμφανισιμη. Η ιδια και μεταξυ μας, εξακολουθει να αποκαλει την μητερα της "Μηδεια"... Οταν ομως αρχισα να ασχολουμαι με την αστρολογια σκεφτηκα πως το "Κρονος" θα της ταιριαζε καλυτερα. Και οταν η Χρυσανθη ανοιξε το θεμα, ζητησα απο την φιλη μου την ημερομηνια γεννησης της μητερας της. Εμεινα εμβροντητη... Δεν ειμαι αστρολογος, αλλα πεντε πραγματα που ΦΩΝΑΖΟΥΝ εδω και χρονια δεν μπορεις να τα παρερμηνευσεις.

Οσο για την σοφια που δινει ο Κρονος [ειτε ο δικος σου, ειτε των αλλων], εγω την δεχομαι μονον οταν κανει καλες οψεις. Σε ολες τις αλλες σε σακατευει. Τι σοφια να δωσει οταν εχεις Αφροδιτη σε τετραγωνο με Σεληνη και ερχεται ο Κρονος και τις αποκεφαλιζει?
Πως λεγανε παλια: Σε δερνω για το καλο σου?
Με το ζορι δηλαδη σοφος?
Σημερα ο Κρονος θα πηγαινε στην φυλακη για κακοποιηση ειτε λεκτικη, ειτε ψυχικη, ειτε σωματικη. Η στην καλυτερη των περιπτωσεων, θα τον εστελναν για καναπεδατη ψυχαναλυση. [Συγχωρεστε με, αλλα του ταχω και εγω μαζεμενα].

Εχω μαθει και εγω πια πως συμπεριφερεται και μολις αρχισει και πλησιαζει με κακες διαθεσεις καποιο σημειο δικο μου η των παιδιων μου, μπαινουμε στο "καταφυγιο" αρματωμενοι - οποια ερμηνεια και αν δινει καποιος σε αυτο.

Για να μην πολυλογω ομως, εγω αυτον θεωρω υπαιτιο για την διαμορφωση ολων των χρονιων σχεσεων.

Κλεινοντας θελω να πω πως η μητρικη αγαπη ειναι αυτονοητη. Οταν αυτη δεν εκφραζεται, κατι δεν παει καλα. Και η εκφραση αυτη εχει μια οψη. Της μεγαλης αγκαλιας της Σεληνης απο τη μια και της Αφροδιτης απο την αλλη. Της Ψυχης και της προσφορας. Της ΜΑΝΟΥΛΑΣ!!! Κανενας δεν πληγωθηκε/παραστρατησε επειδη τον αγαπησαν.

Χρυσανθη και παλι σε ευχαριστω για το υπεροχο θεμα σου!!!

Αγαπητή μου Τερέζα καλησπέρα,

Πιστεύω πως απλώς με ένα άρθρο -όσο εμπεριστατωμένο και εάν είναι αυτό - δύσκολο έως ακατόρθωτο να ειπωθούν τα της σχέσης μάνας -κόρης.

Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνήσω ότι ο Κρόνος , ή μονο Κρόνος είναι εκείνος προς τον οποίον θα πρέπει να στρέψει κανείς το βλοσυρό του κατηγορώ.

Αλοίμον. Αλλιώς εγώ με έναν Κρόνο/Ζυγό σε όψη αντίθεσης με τον Αρη/Κριό και τετράγωνο με τον Ουρανό /Καρκίνο, θα έπρεπε να είχα αποδημήσει προ χιλιάδων ετών δια αυτοχειρίας στον ύψιστο εάν με δεχόταν, αλλιώς θα ήταν εκεί ο άλλος.........ο κακός.

Δεν σε σακατεύει απαραίητα ο Κρόνος με τις κακές όψεις. Αυτό γιατί -όπως και για όλα όσα συζητάμε εδώ - ένας βαλλόμενος Κρόνος μπορεί να δείχνει και την στωικότητα ή αν θες τα βάρη που και το ίδιο το παιδί επωμίζεται λόγω των κακουχιών της μάνας του, και αντίστροφα.

Μπορεί να δείχνει ότι το καρμικό μονοπάτι αυτής της μάνας ή της κόρης ήταν να σηκώσει το βάρος μιας αθέλητης ασθένειας, ή την ανάγκη και των δύο να παλέψουν για την επιβίωση τους.

Πολλά τα σενάρια, πολλές οι εκδοχές, πολλές και οι υπόνοιες. Για εμένα πάντως που τον έζησα φουλ του άσσου ως παιδί της μανούλας μου, δεν μου κακόπαισε. Για εμένα επίσης που τον έζησα ως μάνα των παιδιών μου, με εξολόθρευσε....................

Τελικά πιστεύω πως πιότερη σημασία έχει η θαλπωρή, η ζεστασιά, η φροντίδα που εάν έχει υπάρξει ένθεν και ένθεν, μένει έστω και η ανάμνηση τους να σε φροντίζει και να σε περιποιείεται όσο ζεις.

Τίποτε πιο δυνατό τίποτε πιο τρυφερό τίποτε πιο συνταραχτικό από το μητρικό άγγιγμα, αν υπήρξε. Ακόμα και ένας τόσο κακοτράχηλος Κρόνος, πίστεψε με συγκινείται, και όσο αυστηρός και κακουργηματικός και εάν ήταν στην ζωή σου, τόσο σωστός, συνεπής και δίκαιος είναι στην τελική σου κρίση στο τι εκείνη μπόρεσε ή δεν μπόρεσε ή στο μέχρι εσύ μπόρεσες ή όχι.

Ετσι νομίζω μπαίνουν πιο σωστά τα ζύγια φίλη μου Τερέζα. Εάν μάλιστα μπουν τότε πίστεψε με ένθεν και ένθεν τα όποια παραπτώματα γίνονται καίρια Κρόνια αλλά από την καλή. Στο τέλος -τέλος, έτσι παίρνεις το μάθημα σου και με τον καιρό καταλαβαίνεις γιατί η μάνα σου δεν ήταν σωστή αν δεν ήταν, αλλά και το τι ήταν εκείνο που τελικά έφταιξε πραγματικά και εσύ ως μάνα ήσουν ίσως λειψή ή ακόμα χειρότερα κακή με όλη την σημασία της λέξης.

Πάντως ευχαριστώ θερμα για όλες τις επισημάνσεις σου. Το θέμα μου ήταν, είναι, και παραμένει. Ενθεν και ενθεν η ειλικρινής συγγνώμη και η συγχώρεση! Αν τόσο η μάνα μπορέσει να συγχωρήσει τον εαυτό της για ότι δεν κατάφερε, αν η κόρη δεχτεί την συγγνώμη της μάνας, και τελικά αν και οι δύο παραμερίσουν τα στραβά και τα άσχημα, ε τότε φίλη μου ο Κρόνος γίνεται και για τις δύο ο σοφός αν και πολύ αυστηρός.

Φιλικά,

Χρυσάνθη

Το καλυτερο μας το φύλαγε για το τέλος η Χρυσάνθη..πολύ ωραίο άρθρο και η προσωπική σου εξομολόγηση πολύ συγκινητική.
Να περιμένουμε και άρθρο με τη σχέση μπαμπά κόρης?Εγώ εκει"χάνω",από μικρή.Με τη μαμά αν και δεν συμφωνούμε πάντα,όλα είναι καλά,η Σελήνη μου είναι σε σύνοδο με τον ωροσκόπο της και σε τρίγωνο με Αφροδίτη και άλλα πολλά συνηγορούν σ'αυτό.
Τheresa alma στα όσα λες για τον Κρόνο συμφωνώ..

Μαρία μου καλημέρα,

Εχω διαπιστώσει ότι συζητήσεις αστρολογικού περιεχομένου σαν αυτή μαμάς -κόρης χρειάζονται κατά την άποψη μου μία κάπως πιο σύνθετη ανάλυση. Με αυτό εννοώ ότι είναι προτιμότερο πως για να κερδίσει κανείς μία πιο εμπεριστατωμένη εικόνα, θα πρέπει στην όποια ανάλυση να συμπεριλαμβάνει και άλλες πτυχές όψεων και πλανητών.

Σκεπτόμενη αυτά, εάν και εφόσον το θείο σύμπαν το θελήσει, θα καταπιαστώ μετά χαράς και με το θέμα πατέρα -κόρης, όπως όμως και πατέρα -γιου, λαμβάνοντας υπόψη την πιο καρμική τους χροιά και διάσταση η οποία απορρέει και από την όψη χιαστί, όπου και όταν αυτή υπάρχει.

Οσον αφορά σε αυτό που είπες "εκεί τα χάνω", αρκεί να σου εξομολογηθώ πως εγώ προσωπικά πορεύτηκα ολάκερη την ζωή μου με μία μόνο κουβέντα της μάνας μου η οποία λέγοντας και ξαναλέγοντα μου ότι την αποφράδα μέρα που γεννήθηκα ήρθε ο πατέρας μου και της είπε: τέρμα τα αστεία. Εως εδώ ήτανε, τώρα χωρίζουμε οριστικά!

Τάχθηκα -εσφαλμένα βέβαια - υπέρ της και κατά του, ώστε και την ζωή μου την πήγα στραβά, αλλά και χρειάστηκα δεκαετίες ολόκληρες μέχρι να καταλάβω και να χωνέψω πως τέτοιου είδους εγωιστικά δηλητήρια, δηλητηριάζουν γενεές και γενεές.

Συμπέρασμα μου λοιπόν δεν είναι ούτε το τι πρέπει να λέγεται ή να μην λέγεται, αλλά το να καταλάβουμε όλοι μας πως για κάποιο ανώτερο λόγο -προφανώς άγνωστο σε εμάς ακόμα - το σχέδιο ζωής είναι για όλους μας καλουπωμένο και με το αναλογούν της μετεξέλιξης μας φορτίο.

Αν και δύσκολο να το δεχτούμε, ωστόσο το πεπρωμένο του καθενός από εμάς έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες μία εκ των οποίων είναι η ικανότητα ή όχι της "άφεσης".

Αλήθεια γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ έτοιμοι για την συγχώρεση. Να ένα άρθρο που χρειάζεται, και που κατά την γνώμη μου θα χώραγε πάρα πολύ συζήτηση. Αλήθεια, άραγε γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι να συγχωρούμε;

Φιλικά,

Χρυσάνθη

και εμένα θα με ενδιέφερε κάποιο άρθρο μια μπαμπά και κόρη.. δεν ξέρω αν φταίει που ο άρης του είναι πάνω στον ήλιο μου αλλά μαλώνουμε πολύ εύκολα :wacko:
όμως τον αγαπώ, δεν κρατάω ποτέ κακία.

το θέμα της συγχώρεσης είναι μεγάλο κεφάλαιο.. η συγχώρεση και η αγάπη προϋποθέτουν μεγάλη γενναιοδωρία και έχουν αφετηρία την κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας των άλλων.
:)

Αυτό το "συγγνώμη" στο τέλος του άρθρου τα λέει όλα. Αν είχαμε όλοι τη δύναμη να ζητήσουμε συγγνώμη και να συγχωρέσουμε για να προχωρήσουμε μπροστά, τότε σβήνουμε και παραγράφουμε όλα τα στραβά του παρελθόντος και αποκαλύπτεται αυτό που έκρυβαν: η αγάπη:love:

καλησπερα και καλες γιορτες!!!εξαιρετικο το αρθρο σας και οι οποιες διαπιστωσεις.Εμενα η κορουλα μου εχει τον τεταρτο οικο της στο ταυρο σε αντιθεση με τον ουρανο και τετραγωνο με τον πλουτωνα!!Σαν μητερα θα με χαρακτηριζα πολυ τρυφερη προστατευτικη με μια ταση να την κακομαθω συναμα ομως πολυ κτητικη και ζηλιαρα!!!Στο γενεθλιο μου εχω την πολυσυζητημενη οψη σεληνης τετραγωνο με αφροδιτη!!Φοβαμαι πολυ για την εξελιξη της σχεσης μας γιατι εχω πονταρει και επενδυσει σε αυτη !!!μην την πληγωσω θελημενα η αθελα,μηπως την πνιξω απο την υπερβολικη αγαπη και την κτητικοτητα και μου γυρισει μπουμερανγκ!!!Θα ηθελα πολυ την γνωμη σας!!!Ευχαριστω θερμα και καλες γιορτες σε ολους!

Αγαπητή μου mariannoyla,

Εκείνη την λέξη φοβάμαι τι την ήθελες καλή μου; Αμ εκείνο το σαν μητέρα θα με χαρακτήριζα πολύ προστατευτική; Και τι έχει -αν έχει μέσα ο 4ος της κορούλας σου; Πάντως με μία μάλλον περισσότερο ενορατική και ματιά της πολύχρονης πείρας παρά της αστρολογίας, να σου πω, πως ότι φοβόμαστε αυτό μας συμβαίνει.

Αφέσου στο μητρικό σου ένστικτο, άφησε το φόβο απέξω, αγάπα χωρίς ζήλειες και πάθη και όλα θα πάνε μια χαρά.

Ελπίζω να έλαβες τον υπαινιγμό. Φτιάξε και δούλεψε στα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα σου και προχώρα με αισιοδοξία μπροστά.

Φιλικά,

Χρυσάνθη Σπίγγου