Απλανείς Αστέρες - Αλκυόνη

Οι απλανείς αστέρες είναι ουράνια σώματα,, οι σπουδαιότεροι των οποίων (Α΄, Β΄, Γ΄, ΄και Δ μεγέθους) είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό. Αυτός είναι ο λόγος που είναι γνωστοί από την αρχαιότητα. Δεν μετακινούνται εύκολα στις ζωδιακές μοίρες γι’ αυτό τους λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας. Από αυτή τη στήλη θα σας παρουσιάσουμε τους σπουδαιότερους απλανείς και θα σας συμβουλεύσουμε για το πώς αυτοί εκφράζονται αστρολογικά σ’ έναν γενέθλιο χάρτη. Η ανοχή σε όψεις για τους απλανείς του Α΄ μεγέθους είναι 6ο, του Β΄ μεγέθους 5ο , του Γ΄4ο και του Δ΄ 3ο μοίρες.



Αλκυόνη 29ο 51΄ Ταύρου (Θέση στο Ζωδιακό το 1990)

Η’ Ταύρου – Γ’ Μεγέθους - ( με ανοχή 5ο όμως, επειδή πρόκειται για το σμήνος των Πλειάδων)

Η Αλκυόνη είναι ο κύριος αστέρας στην αστέρινη συγκέντρωση των Πλειάδων, ο οποίος πήρε το όνομά του από την Νύμφη Αλκυόνη. Στην αστρολογία πολλές φορές την αποκαλούν με το όνομα όλων των αστέρων της, δλαδή «Πλειάδες», που τις τοποθετούν στις συντεταγμένες της Αλκυόνης.

Οι Πλειάδες φαίνονται με γυμνό οφθαλμό και, σύμφωνα με το αστρονομικό τους μέγεθος, είναι:
η Αλκυόνη (η Ταύρου) 3ου μεγέθους, η Ηλέκτρα 3,5ου μεγέθους, η Μαία, η Ταϋγέτη, η Κελαινώ και η Στερόπη 4ου μεγέθους, η Μερόπη, η οποία είναι αφανής, και οι γονείς τους, ο Άτλας και η Πλειόνη η οποία διακρίνεται μόνον από άτομα με πολύ αυξημένη όραση. Στους «Καταστερισμούς» του Ερατοσθένους του Κυρηναίου, αναφέρεται το μυθολογικό τους προφίλ: «Στο τμήμα του Ταύρου που ονομάζεται ράχη βρίσκεται η Πλειάς, η οποία αποτελείται από 7 αστέρες. Λέγεται ότι αυτές είναι οι θυγατέρες του Άτλαντος, γι’ αυτό ονομάζεται επτάστερη. Δεν είναι ορατές δε και οι 7, αλλά οι 6. Η αιτία είναι, όπως λέγεται, η εξής: Οι μεν 6 λένε ότι συνευρέθηκαν με θεούς, η δε μία με θνητό. Τρεις, λοιπόν, συνευρέθηκαν με το Δία, η Ηλέκτρα από την οποία γεννήθηκε ο Δάρδανος, η Μαία, από την οποία γεννήθηκε ο Ερμής και η Ταϋγέτη από την οποία γεννήθηκε ο Λακεδαίμων. Με τον Ποσειδώνα συνευρέθηκαν η Αλκυόνη από την οποία γεννήθηκε ο Υριεύς και η Κελαινώ, από την οποία γεννήθηκε ο Λεύκος. Η Στερόπη δε, λέγεται, ότι συνευρέθη με τον Άρη κι έτσι γεννήθηκε ο Οινόμαος. Η Μερόπη όμως συνευρέθηκε με το θνητό Σίσυφο, γι’ αυτό είναι πάντα αφανής. Αυτές δοξάζονται πολύ από τους ανθρώπους, γιατί για κάθε εποχή τους παρέχουν καιρικές ενδείξεις. Σύμφωνα με τον Ίππαρχο έχουν μια θέση που πλησιάζει πολύ το τριγωνικό σχήμα».

Οι Πλειάδες ήταν παρθένες σύντροφοι της Αρτέμιδας και μεταφέρθηκαν στον Ουρανό για να γλιτώσουν από τον Ωρίωνα ή, σύμφωνα με άλλη μυθολογική εκδοχή, από τη θλίψη τους για την ταλαιπωρία του πατέρα τους, ο οποίος κρατούσε στους ώμους του τη Γη. Οι Πλειάδες αποτελούν ένα ανοιχτό σμήνος αστέρων που βρίσκεται δεξιά από τον αστερισμό του Ταύρου, όπως αναφέρθηκε. Το σμήνος αυτό είναι η Πούλια της λαϊκής παράδοσης. Οι Πλειάδες περιλαμβάνουν 25.000 άστρα από τα οποία διακρίνονται επτά με γυμνό οφθαλμό. Ο λαμπρότερος των αστέρων, η Αλκυόνη, βρίσκεται στο κέντρο και αποτελεί την μία από τις κορυφές του ρομβοειδούς τετραπλεύρου, του οποίου οι άλλες τρεις κορυφές, σύμφωνα με την πορεία των δεικτών του ρολογιού, καταλαμβάνονται από τη Μαία, την Ηλέκτρα και τη Στερόπη. Η διαγώνιος του ρόμβου, ξεκινώντας από την Αλκυόνη και καταλήγοντας στην Ηλέκτρα, προεκτεινόμενη συναντά τον Άτλαντα. Νεότερες αστρονομικές έρευνες απέδειξαν ότι υπάρχει φυσικός δεσμός μεταξύ των αστέρων του σμήνους και ότι αυτοί έχουν πιθανότατα κοινή καταγωγή.

Η ημερομηνία της μεσουρανήσεως των Πλειάδων -περίπου την 17η Νοεμβρίου- εθεωρείτο σημαντική και άρχιζαν οι τελετές προς τιμήν της θεάς Ίσιδος. Η ίδια ημέρα εορταζόταν και από τους Πέρσες, ο βασιλιάς των οποίων εκείνη την ημέρα έκανε ό,τι του ζήταγαν οι υπήκοοί του. Την ίδια ημέρα άρχιζε και το έτος πολλών ανατολικών λαών, οι οποίοι συσχέτιζαν τους επτά αστέρες με τα επτά αγαθά πνεύματα των Βεδών και της Ζινδαβέστας, ή φαντάζονταν ότι μέσα στο σμήνος των Πλειάδων βρίσκεται η κατοικία των θεών τους και το κέντρο του Σύμπαντος. Παρόμοιες δοξασίες είχαν και μερικές φυλές της Αυστραλίας και της Πολυνησίας. Για τους Αρχαίους Έλληνες, οι Πλειάδες ήταν οι ευνοϊκοί για τα ταξίδια τους αστέρες, γιατί με την ανάδυσή τους από τον Ήλιο όριζαν το Μάιο, ο οποίος ήταν ο κατάλληλος μήνας για να τα ξεκινήσουν. Γι’αυτό αναφέρουν ότι το όνομά τους προέρχεται από το ρήμα «πλέω», η πιο έγκυρη, όμως, ετυμολογία τους είναι από τη λέξη «πλείονες» λόγω του μεγάλου τους αριθμού. Οι Πλειάδες αναφέρονται αστρονομικά στα Κινέζικα Χρονικά του 2357 π.Χ. οπότε η Αλκυόνη, ο λαμπρότερος αστέρας τους, βρισκόταν κοντά στο εαρινό σημείο, ενώ σήμερα είναι 24ο βορειότερα από τον Ισημερινό. Ο Al Biruni, αναφέροντας αυτή τη θέση, σημειώνει ότι βρέθηκε «σε μερικά βιβλία του Ερμή του Τρισμέγιστου» και γράφει: « Τούτο πρέπει να έχει συμβεί προ 3.000 ετών περίπου …». Μερικοί ποιητές (όπως ο Αθηναίος, ο Ησίοδος, ο Πίνδαρος και ο Σιμωνίδης) τις ονομάζουν «Πελειάδες», εξομοιώνοντάς τις με περιστέρες, τις οποίες κυνηγά ο κυνηγός Ωρίων, η δε Σαπφώ λέει ότι η δύση τους συμπίπτει με τα μεσάνυκτα.

Αλλά, ας ασχοληθούμε με την Αλκυόνη.

Η Αλκυόνη ήταν θυγατέρα του Αιόλου, θεού των ανέμων, και αφοσιωμένη σύζυγος του βασιλιά Κήυκα, της Θεσσαλίας. Θέλοντας, ο Κήυκας να συμβουλευθεί το μαντείο του Απόλλωνα, επιχείρησε μεσούσης μιας φοβερής τρικυμίας να ταξιδέψει, αλλά πνίγηκε. Η Αλκυόνη, περιμένοντας το σύζυγό της τον είδε να πλέει νεκρός στη θάλασσα και έπεσε για να τον πιάσει. Ο Δίας την λυπήθηκε και τους μεταμόρφωσε στα γνωστά πουλιά αλκυόνες, και τους έδωσε την εντολή να πετούν πάνω από τα κύματα μετά την τρικυμία, για να φέρνουν τη γαλήνη. Η συνωνυμία μεταξύ του πτηνού και του αστέρα οφείλεται πιθανώς στο γεγονός ότι, όταν η Αλκυόνη μεσουρανεί τις εσπερινές ώρες του χειμερινού ηλιοστασίου, τότε το ομώνυμο πτηνό χτίζει τη φωλιά του και όταν γεννά τα αυγά του επικρατεί νηνεμία. Όπως δε γράφει ο Αιλιανός, «ίσταται τα πελάγη, ειρήνην δε και φιλίαν άγουσιν οι άνεμοι». Οι ημέρες αυτές ονομάζονται «Αλκυονίδες».


Η Αλκυόνη, αστρολογικά, επηρεάζεται από τη Σελήνη σε συνδυασμό με τον Άρη, σύμφωνα με τον Πτολεμαίο. Αυτό σημαίνει ότι, σε καλές όψεις με πλανήτες, δημιουργεί στα άτομα τάση για φιλοδοξία, επιδίωξη προαγωγής στην υπηρεσία, καλή φήμη (υπόληψη), ακόμα και δόξα. Δίνει ταξίδια, επιτυχία στη γεωργία και στη δραστική νόηση. Υποδηλώνει ισχυρά πνευματικά και διανοητικά προσόντα, αλλά με τάση να λειτουργήσουν επικριτικά ή καταστροφικά Η Bernadette Brady στο βιβλίο της «Fixed Stars» κάνει μία εκτενή αναφορά στο θέμα, αναφέροντας τον Φρόυντ, το Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Jim James ως παραδείγματα για την άποψη αυτή: «Υπάρχουν δύο αντικρουόμενα παραδείγματα της Αλκυόνης: Το πρώτο είναι ο Jim Jοnes, ο πνευματικός ηγέτης που οδήγησε πάνω από 500 οπαδούς του σε μαζική αυτοκτονία, στη Γουϊάνα. Είναι δηλαδή ένα παράδειγμα πνευματικής ενόρασης, που, όμως, έγινε άσπλαχνη και προκάλεσε νοητική τύφλωση. Το δεύτερο παράδειγμα αναφέρεται στον Ντα Βίντσι στον οποίο η Αλκυόνη ήταν στον Ωροσκόπο του. Στις εφευρέσεις του και στην τέχνη του αντιλαμβανόμαστε την ενορατική φύση του αστερισμού. Και ο Φρόυντ, έχοντας στο μεσουράνημα του ωροσκοπίου του την Αλκυόνη σε σύνοδο με τον Ερμή, ανέπτυξε διορατική αλλά και επικριτική ενέργεια και την παρουσίασε στα γραπτά του. Κατείχε μεγάλη διορατικότητα στο αντικείμενό του, την ψυχολογία, αλλά αυτή η τάση εκφράστηκε επικριτικά στην ακμή της ζωής του….». Βέβαια, για τον Jim James η αστρολόγος Σίμου Λίλιαν στο βιβλίο της για τον «Χείρωνα» έχει κάνει λεπτομερέστατη ανάλυση για το χάρτη του και υπάρχουν και άλλες παράμετροι που δίνουν τις λεπτομέρειες της πράξεώς του και όχι μόνον η Αλκυόνη.

Δυσμενείς όψεις με την Αλκυόνη κάνουν τους συμμετέχοντες πλανήτες, ανάλογα με τις ιδιότητές τους, να δημιουργούν στα άτομα μεγάλα πάθη και βαναυσότητα. Επίσης, δημιουργούν εχθρότητες και κίνδυνο να χαθεί η κοινωνική θέση, συχνά με θάνατο, όπως συνέβη με τον τσάρο Νικόλαο το Β΄, στο χάρτη του οποίου η Αλκυόνη έκανε σύνοδο με τον Ήλιο και τον Άρη του. Σε δυσμενείς όψεις έχουν επισημανθεί διαταραχές της οράσεως, βλάβες των οφθαλμών, ακόμη και τύφλωση (ειδικά αν οι Πλειάδες κάνουν σύνοδο με τον Ήλιο ή τη Σελήνη, ή σχηματίζουν δυσμενή γωνία με τον Άρη ή τον Κρόνο). Ο Robson, η Ebertin και ο Rigor συμφωνούν απόλυτα σε αυτό. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, μετά από επέμβαση στο λαιμό, όπως αναφέρει η Ε. Ebertin, μπορεί να προμηνύουν θάνατο. Στατιστικά, έχει αποδειχθεί ότι συμμετέχουσα η Αλκυόνη σε δυσμενείς όψεις δημιουργεί προβλήματα με το αντίθετο φύλο. Σε όψη, μάλιστα, με τον Ποσειδώνα μπορεί να δημιουργήσει τάση προς την ομοφυλοφιλία. Αλλά, ας δούμε τις όψεις της στον ζωδιακό κύκλο: Στον 7ο οίκο, προκαλεί τύφλωση, εάν ο Κρόνος και ο Άρης είναι με τον απλανή Ρήγουλο. Ο Ερμής δημιουργεί απώλεια σε νομικές υποθέσεις και προβλήματα με τον περίγυρο. Η Αφροδίτη, ανηθικότητα, δυνατά πάθη, δυσμένεια από γυναίκες, απώλεια περιουσίας. Ο Δίας απάτη, υποκρισία, νομικά ή εκκλησιαστικά ζητήματα, εξορία ή φυλάκιση. Ο Κρόνος ανίατες ασθένειες και ο Ουρανός δυσμορφίες εκ γενετής ή από παιδικό ατύχημα. Βέβαια, αν πάρουμε τις σύγχρονες ανακαλύψεις της οφθαλμολογικής επιστήμης για τα προβλήματα που δημιουργεί, ίσως αυτό είναι, πλέον, πιο ήπιο. Ας κάνουμε, μάλιστα, κάποιες σκέψεις επάνω στην συγκεκριμένη άποψη και ας σκεφτούμε ότι μπορεί πλέον να είναι ένα ζωδιακό σημείο στο οποίο βγάζουμε κάποια βιαστικά συμπεράσματα, σαν να είμαστε τυφλοί, δηλαδή, να μην μπορούμε να δούμε το προφανές (εθελοτυφλώντας) ή να εξαγάγουμε άδικες κρίσεις, σε ηπιότερες όψεις, βέβαια, μεταξύ των πλανητών. Αυτό αποτελεί μόνον μία απλή σκέψη, όχι επιστημονική έρευνα, βάσει στατιστικών στοιχείων, γι’ αυτό δεν θέλω να ληφθεί υπ’ όψιν με τη μορφή γεγονότων, αλλά ως ένα σημείο που μπορεί να διερευνηθεί. Η Αλκυόνη, λόγω της θέσεώς της στον ουράνιο θόλο, πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνον μέχρι 66ο μοίρες Βόρεια και 66ο Νότια, στη θέση Latitude, στα γενέθλια ωροσκόπια, δηλαδή, σχεδόν σε όλα.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Τα «Φαινόμενα και Διοσημεία» του Αράτου του Σολέως
• Ευαγγέλου Σπανδάγου, Εκδόσεις «Αίθρα»
• Οι «Καταστερισμοί» του Ερατοσθένους του Κυρηναίου – Ευαγγέλου Σπανδάγου, Εκδόσεις Αίθρα
• «Η Μυθολογία, η Ονοματολογία και τα Αξιοπαρατήρητα των Αστερισμών» - Σταύρου Πλακίδου, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων
• «Απλανείς Αστέρες» των Έμπερτιν και Χόφμαν
• «Σταθεροί Αστέρες», Καραμηνάς Περικλής, Εκδόσεις «Ηλίανθος»
• «Brady’s Book of Fixed Stars», Bernadette Brady-Weiser
• «Χείρων», Σίμου Λίλιαν, Εκδόσεις Ηλίανθος