Όλοι βιάστηκαν να ερμηνεύσουν την τεράστια αποχή από τις πρόσφατες εκλογές, λέγοντας ότι «ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο σύστημα», ότι «έριξε χαστούκι στους επαγγελματίες πολιτικούς της διαφθοράς και της ρεμούλας» και άλλα φαιδρά –για εμένα. Αυτό θα ίσχυε στην περίπτωση που ναι μεν ο κόσμος δεν συμμετείχε στο πανηγυράκι των εκλογών αλλά, από την άλλη, θα πλαισίωνε πολιτικές κινήσεις και δραστηριότητες εκτός των κατεστημένων, θα έδειχνε με κάποιον τρόπο ότι κινείται. Και το θέμα μας είναι ότι δεν υπάρχει κάποια κίνηση, υπάρχει σχεδόν πλήρης απραξία, η οποία, αντικειμενικά, ευνοεί αυτούς που μας φτάσανε έως εδώ και όσους τους πλαισιώνουν –και είναι πολλοί αυτοί.
Είναι αυτοί που δημιούργησαν περιουσίες φοροδιαφεύγοντας για χρόνια, που λαδώνονταν, που κερδοσκοπούσαν, που εισφοροδιαφεύγαν, που με την πρακτική τους συνεπικούρησαν στον εκμαυλισμό της κοινωνίας. Είναι αυτοί που νομίζουν ότι κουτσά στραβά «θα την βγάλουν καθαρή» και δεν τους νοιάζει που κάτι λιγότερο από τους μισούς Έλληνες θα βιώσουν μια τραγωδία, την οποία αυτοί οι «καπάτσοι» δημιούργησαν με την πρακτική τους. Είναι αυτοί οι «καπάτσοι» που ανοίγουν και τώρα το δρόμο σε αυτόν τον ιδιόμορφο ολοκληρωτισμό που αναπτύσσεται.
Οι δυνάμεις των πλανητών που συμμετέχουν στους σχηματισμούς αυτών των χρόνων που διανύουμε (και θα διανύσουμε) εκδηλώνονται με αργό ρυθμό. Δημιουργούν υπόγεια και όχι άμεσα ορατά προϋποθέσεις που όταν το πλήρωμα του χρόνου έρθει φωτίζουν τον ουρανό όχι χάρη στο φως τους αλλά χάρη στην πυριτιδαποθήκη που εκρήγνυται με πάταγο και τα θραύσματά της πίπτουν επί δικαίων και αδίκων.
Δεν είναι εύκολο να προβλέψεις επακριβώς το τι θα συμβεί. Κρόνος, Ουρανός και Πλούτωνας επιδέχονται πολλές ερμηνείες βρισκόμενοι στο Ζυγό, στον Κριό και στον Αιγόκερω. Δεν χρειάζεται όμως να έχει κανείς αστρολογικές γνώσεις για να αποκτήσει μια εικόνα. Αρκεί να σκεφτεί το 1 εκατομμύριο ανέργων και τα εκατομμύρια των άλλων που εξαρτώνται από αυτούς, τη φτώχεια και τον αποκλεισμό της μισής κοινωνίας, την ολοκληρωτικής αντίληψης διακυβέρνηση.
Η κοινωνία θα χωριστεί στα δύο σε μια αντιπαράθεση που η λευκή ψήφος και η αποχή δεν θα συμπεριλαμβάνονται στις επιλογές. Εκεί θα υποχρεωθούμε να πάρουμε θέση, θα πρέπει να δούμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε, καθώς το διακύβευμα δεν θα είναι απλώς η επιβίωσή μας, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: το αν θα θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι ή όχι.
