Μετενσάρκωση - μεγάλο αφιέρωμα, έρευνα

[Έλενα Κάντζιου]

«Είπαν οι σοφοί: φθαρτά είναι τα σώματα και μόνον η ψυχή τους είναι άφθαρτη και αμέτρητη που ανθρώπου νους δεν νιώθει, γιατί αυτή είναι απεριόριστη. Και εκείνος που νομίζει πως σκοτώνει η ψυχή και ο άλλος που πιστεύει πως σκοτώνεται αυτή και οι δύο τίποτε δεν ξέρουν γιατί η άφθαρτη ψυχή ούτε φθείρεται ούτε φθείρει, δεν γεννιέται, δεν πεθαίνει ούτε και ξαναγεννιέται, μια που δεν γεννήθηκε ποτέ. Είναι αγέννητη και αρχαία και παντοτινή και αιώνια. Κι ούτε ποτέ λιγοστεύει, ούτε και μπορεί να αλλάξει, ούτε αν σκοτωθεί το σώμα χάνεται κι αυτή μαζί του. Την ψυχή όποιος πιστεύει πως είναι άφθαρτη και αιώνια, πως ποτέ δεν γεννήθηκε, ούτε και άλλαξε ποτέ, πώς μπορεί πλέον να νομίζει πως αυτός θα τη σκοτώσει ή πως θα σταθεί αιτία του χαμού της; Όπως κάθε άνθρωπος αφήνει τα φορέματά του τα παλιά για να πάρει άλλα καινούργια, έτσι και η ψυχή πετάει τα παλιά τα σώματά της και άλλα ντύνεται καινούργια. Την ψυχή σπαθί δεν κόβει, ούτε φωτιά την καίει. Νερό δεν την μαλακώνει, ούτε την ξεραίνει αγέρας, για αυτό τη λένε άκοπτη, άκαφτη και αμαλάκωτη, αμάραντη και αχάλαστη, και ολούθε πως περνάει άναρχη και αμετάβλητη, αόρατη, ανείπωτη, απάτητη. Τέτοια σαν ξέρεις την ψυχή, δεν πρέπει να λυπάσαι» Για τη άφθαρτη ψυχή από το βιβλίο «Μπαγκαβάτ Γκιτά»


Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου [Καρμική] Μετενσάρκωση - μεγάλο αφιέρωμα, έρευνα (http://php56.astrowin3.org/forum/%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%C E%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-151/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%BD%CF%83%CE%AC%CF%81%C E%BA%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-12133/)

[vikoza]

Aυτό ιαχύει μόνο για το ζώδιο του Ήλιου ή και όλων των πλανητών στα σντιστοιχα ζώδια;;;:wacko:

[Fryni]

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας, αν και από ιστορική άποψη νομίζω ότι πάσχει σοβαρά, τουλάχιστον στο κομάτι αρχαία Ελλάδα. Σε ποιο αλήθεια έργο του δηλώνει ο Πλάτων "την πτώση της ψυχής σε ένα ανθρώπινο σώμα εξαιτίας της αμαρτίας";;; Γνωρίζετε ότι πηγές όπως ο Διογένης Λαέρτιος τον οποίο επικαλείστε για τον Πυθαγόρα έχουν αποδειχτεί μυθοπλαστικές και αναξιόπιστες ήδη από την αρχαιότητα; Όσο ενδιαφέρον και να είναι ένα άρθρο και όσο συναρπαστικό το θέμα του, είναι απαραίτητο οι πληροφορίες που παρατίθενται να ερευνώνται έστω με στοιχειώδη εξακρίβωση και προσεκτική ανάγνωση των πηγών. Φιλικά, Φρύνη

[Μητσάκος]

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας, αν και από ιστορική άποψη νομίζω ότι πάσχει σοβαρά, τουλάχιστον στο κομάτι αρχαία Ελλάδα. Σε ποιο αλήθεια έργο του δηλώνει ο Πλάτων "την πτώση της ψυχής σε ένα ανθρώπινο σώμα εξαιτίας της αμαρτίας";;; Γνωρίζετε ότι πηγές όπως ο Διογένης Λαέρτιος τον οποίο επικαλείστε για τον Πυθαγόρα έχουν αποδειχτεί μυθοπλαστικές και αναξιόπιστες ήδη από την αρχαιότητα; Όσο ενδιαφέρον και να είναι ένα άρθρο και όσο συναρπαστικό το θέμα του, είναι απαραίτητο οι πληροφορίες που παρατίθενται να ερευνώνται έστω με στοιχειώδη εξακρίβωση και προσεκτική ανάγνωση των πηγών. Φιλικά, Φρύνη
Ενδιαφέρον. Θα μπορούσατε να μας παραθέσετε και κάποιες πηγές που να υποστηρίζουν την άποψή σας;

[Katerina Paraskevopoulou]

Πολύ ενδιαφέρουσα εργασία!

Θέλω να σταθώ σε τρία σημεία:

1.ότι στην ιστορία των θρησκευμάτων κυριαρχεί η απορία του ανθρώπου για το ποιός είναι, από πού έρχεται, προς τα πού & γιατί οδεύει και συνυπάρχουν στους λαούς η ευθύγραμμη και η κυκλική θεώρηση του χρόνου. Γενικά κατά την κυκλική θεώρηση του χρόνου, οι άνθρωποι εύκολα πιστεύουν ότι η ψυχή έχει πολλές ευκαιρίες για να δοκιμαστεί και να κριθεί, μέσα από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Κατά την ευθύγραμμη ιστορική πορεία που ακολουθεί και ο χριστιανισμός, υπάρχει αρχή, μέση και τέλος, οπότε θεωρείται ότι η κάθε ψυχή που γεννιέται είναι μοναδική και έχει μόνο μία ευκαιρία....

2.ότι το τι θα γίνει μετά την Ανάσταση είναι θέμα πίστης, υπάρχουν διδασκαλίες στα κατηχητικά μαθήματα ή των θρησκευτικών και καλό είναι να προσέχουμε τις ερμηνείες μας ή τις χρησιμοποιούμενες ορολογίες.

Από την άλλη, στον Χριστιανισμό η «προοπτική» της ανάστασης διδάσκει ότι το πρόσωπο που πεθαίνει θα λάβει πάλι σώμα, θα ξαναζήσει με τα συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που είχε όσο βρισκόταν στη ζωή, αναγνωρίζοντας και έχοντας συνειδητότητα του εαυτού του. και

3. ότι το <<κάρμα>> δεν εξηγείται μόνο από τις προηγούμενες ζωές λόγω μετενσάρκωσης αλλά και με άλλες θεωρήσεις όπως π.χ η κληρονομική αστρολογία.

Ευχαριστώ

[la_luna]

1.ότι στην ιστορία των θρησκευμάτων κυριαρχεί η απορία του ανθρώπου για το ποιός είναι, από πού έρχεται, προς τα πού & γιατί οδεύει και συνυπάρχουν στους λαούς η ευθύγραμμη και η κυκλική θεώρηση του χρόνου. Γενικά κατά την κυκλική θεώρηση του χρόνου, οι άνθρωποι εύκολα πιστεύουν ότι η ψυχή έχει πολλές ευκαιρίες για να δοκιμαστεί και να κριθεί, μέσα από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Κατά την ευθύγραμμη ιστορική πορεία που ακολουθεί και ο χριστιανισμός, υπάρχει αρχή, μέση και τέλος, οπότε θεωρείται ότι η κάθε ψυχή που γεννιέται είναι μοναδική και έχει μόνο μία ευκαιρία....


3. ότι το <<κάρμα>> δεν εξηγείται μόνο από τις προηγούμενες ζωές λόγω μετενσάρκωσης αλλά και με άλλες θεωρήσεις όπως π.χ η κληρονομική αστρολογία.



1. Δηλαδή, η ζωή μας είναι καθαρά θέμα τύχης ... Κάποιος γεννιέται υγιέστατος, πανέμορφος και παμπλούσιος, ενώ κάποιος άλλος άρρωστος, κακάσχημος και πάμφτωχος καθαρά λόγω τύχης... και δίνεται και στους δύο μία και μοναδική ευκαιρία να ζήσουν.... Με τι στόχο όμως να ζήσουν; Δεν είναι άδικο αυτό;

3. Μα η μία έννοια δεν αναιρεί την άλλη... Απ' όσα γνωρίζω, το κάρμα μιας ψυχής είναι αυτό που "ορίζει" το περιβάλλον στο οποίο θα ενσαρκωθεί και τους γονείς (άλλες ψυχές) που θα τη φέρουν στην υλική πραγματικότητα, προσδίδοντάς της και ορισμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας (κληρονομικότητα) προκειμένου να εκπληρώσει τις καρμικές επιταγές της...

:love::love:

[banta]

Επειδή ζητήθηκε από το μέλος fryni, παραθέτω κάποια από τα βιβλία που αναφέρουν και αναλύουν την φιλοσοφία των Πυθαγόρα, Πλάτωνα και Σωκράτη, για την αθανασία της Ψυχής καθώς και την Μετενσάρκωση.

Το κατά πόσο οι συγκεκριμένες φιλοσοφίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν μυθοπλαστικές, είναι κάτι που αφορά προσωπικά τον κάθε νοήμονα άνθρωπο, που επιλέγει να τις μελετήσει και να τις κατανοήσει.

Το άρθρο είναι άριστα δομημένο και εμπεριστατωμένο.
Ευχαριστούμε πολύ για την άριστη εργασία, κυρία Κάντζιου.

Ο Ηρακλείδης από τον Πόντο, σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο, αναφέρει πως ο Πυθαγόρας έλεγε πως κάποτε υπήρξε Αιθαλίδης και ήταν γιος του Ερμή. Ο Ερμής του ζήτησε να διαλέξει ότι ήθελε, εκτός από την αθανασία. Ζήτησε λοιπόν, όσο ζει, να θυμάται όσα του έχουν συμβεί. Έτσι μπορούσε να επαναφέρει στη μνήμη του τα πάντα από τις προηγούμενες ζωές του.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων ¶παντα,
Βιβλίο Όγδοο (σελ 13 - 553)
Μετάφραση : Μεταφραστική Ομάδα Κάκτου Εκδόσεις Κάκτος (Αθήνα 1994)

Ισχυρίζεται (ο Πυθαγόρας) πως η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, έπειτα ότι μπαίνει σε σώματα άλλων ζωικών ειδών και ακόμα ότι κατά διάφορα χρονικά διαστήματα αυτά που έγιναν κάποτε ξανασυμβαίνουν και ότι τίποτα γενικά δεν είναι καινούριο και ότι όλα τα όντα που έχουν ζωή πρέπει να τα θεωρούμε συγγενικά μας.
G.S. KIRK - J.E. RAVEN - M. SCHOFIELD,
Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι, Πυθαγόρας (σελ 221 - 245)
Μετάφραση: Δημοσθένης Κούρτοβικ
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Αθήνα 1990)
*
Η "Αρμονία των σφαιρών" του Πυθαγόρα, που αναφέρεται σε εκπληκτικής αρμονίας ήχο που παράγεται από την κίνηση των πλανητών και των άστρων. Το "Επταδιάστατο Σύμπαν". Οι Πυθαγόρειοι δέχονταν ότι επτά Δυνάμεις - Δαίμονες φρουρούν τη συνοχή του Σύμπαντος και διατηρούν την αιώνια μονιμότητά του. Για τον λόγο αυτόν η επτάδα ονομαζόταν "Φυλακίτις", όντας προστατευτικής φύσης. Οι σύγχρονοι αστροφυσικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν την πρόσφατη ανακάλυψη ότι το 90% του αστρικού κόσμου είναι αόρατο.
*Οι πανάρχαιοι Έλληνες και η σύγχρονη Αστροφυσική
Ελευθέριος Αθην. Κατσαβουνίδης Αγρονόμος-Τοπογράφος Μηχανικός, Εργολήπτης Δημοσίων Έργων
"Ενημερωτικό Δελτίο". Τ.Ε.Ε, Τεύχος 1936, 7 Ιαν 1997, σελ 84,85

Σωκράτης και Πλάτωνας
Οι απόψεις του Πλάτωνα περί άυλης και αθάνατης ψυχής υπήρξαν καθοριστικές για τους μετέπειτα στοχαστές.
Στον Φαίδωνα του Πλάτωνα, ο Σωκράτης, ως γνήσιος φιλόσοφος, παρουσιάζεται να επιθυμεί να πεθάνει το σώμα του, ώστε να απελευθερωθεί η ψυχή του από τα απατηλά ερεθίσματα των υλικών αισθητηρίων και, έτσι, να κατακτήσει την πραγματική γνώση και σοφία.
Εντούτοις, αντιμετωπίζει τη δυσπιστία καθώς πολλοί αρνούνται τη μετά θάνατον επιβίωση της ψυχής. Για να υποστηρίξει ο Σωκράτης την αθανασία της ψυχής και τον έλλογο χαρακτήρα της, ότι δηλαδή αυτή είναι το «εγώ», η πραγματική έδρα της προσωπικότητας και της υπόστασης του ανθρώπου, εκθέτει τέσσερα επιχειρήματα.

Το πρώτο βασίζεται στην ήδη υπάρχουσα δοξασία της μετενσάρκωσης: αν η ψυχή έφθινε και πέθαινε ύστερα από έναν αριθμό μετενσαρκώσεων, τότε η ζωή θα έπρεπε να έχει εκλείψει από τον κόσμο.
Αντιθέτως, η ζωή εξακολουθεί να υπάρχει και να κάνει τους κύκλους της μέσα στη φύση, και επομένως οι ψυχές είναι αθάνατες.

Το δεύτερο επιχείρημα αντλείται από την ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να αντιλαμβάνεται ιδέες και νοήματα χωρίς να εξαρτάται από τις αισθήσεις του: για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να φανταστεί έναν τέλειο κύκλο χωρίς να έχει δει ποτέ του κάτι τέτοιο στον υλικό κόσμο.
Τούτη η ικανότητα δείχνει ότι η ψυχή κατέχει γνώση από τον κόσμο των Ιδεών και επομένως, προέρχεται από εκεί.

Η συσχέτιση της ψυχής με τον κόσμο των Ιδεών είναι σημαντική και αυτό το δηλώνει ιδιαίτερα το τρίτο επιχείρημα: εφόσον η ψυχή είναι αόρατη, προφανώς συγγενεύει με τον κόσμο των Ιδεών: είναι απλή και ασύνθετη, αδιάλυτη και αιώνια, όπως είναι και οι Ιδέες.

Τέλος, σύμφωνα με το τέταρτο επιχείρημα, εφόσον η ψυχή είναι αυτή που δίνει ζωή στο σώμα και ο χωρισμός ψυχής και σώματος σημαίνει θάνατος για το σώμα, άρα η ίδια διαθέτει αυτονομία ζωής

Στο Συμπόσιο μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη πως, όταν η ψυχή πρόκειται να ενσαρκωθεί, χωρίζεται σε δύο τμήματα που εισέρχονται σε δύο διαφορετικά σώματα. Εντούτοις, τα δύο μέρη της ψυχής έλκονται μεταξύ τους, και έτσι εξηγείται το φαινόμενο του έρωτα.

Στον Φαίδρο παρουσιάζεται η θεωρία ότι ο άνθρωπος έχει τρεις ψυχές: μία στο κεφάλι (έδρα της νόησης), μία στο στήθος (έδρα των συναισθημάτων) και μία στην κοιλιά (έδρα των σωματικών επιθυμιών).

Στην Πολιτεία, όμως, η προσέγγιση αλλάζει με σκοπό να ξεπεραστούν τα κενά των προηγούμενων θεωριών.
Εκεί λοιπόν αναφέρεται ότι ο άνθρωπος έχει μία μόνο ψυχή αλλά τριμερή: τον νουν (νόηση), τον θυμόν (συναίσθημα) και το επιθυμητικόν (επιθυμία).

Στον Τίμαιο, επιπρόσθετα, παρουσιάζεται η θεωρία της τριμερούς ψυχής εφαρμόζεται και στην ψυχή του κόσμου, και αυτή η τριάδα των ιδιοτήτων είναι που εξασφαλίζει την κίνηση στα ουράνια σώματα.

[pluto59]

ευγε , σ ευχαριστουμε για τον χρονο σου και τον κοπο σου .να εισαι καλα. πολυ ωραια δουλεια!!!