Αρης - Πλούτωνας, Η ψυχολογική διερεύνηση της αντιμετώπισης του κινδύνου

[Βασιλης Παπαδολιας]

Ο συσχετισμός ¶ρη Πλούτωνα δεν είναι καινοφανής στις καταχωρήσεις αυτού του site ούτε είναι πρωτόγνωρος σε σχέση με τη γενικότερη αστρολογική βιβλιογραφία. Υπό την έννοια αυτή μία ακόμα προσέγγιση πάνω στο θέμα ίσως και να θεωρούνταν από πολλούς περιττή. Στην πραγματικότητα όμως κάθε όψη έχει έτσι κι αλλιώς ένα ξεχωριστό βιωματικό χαρακτήρα για τον καθένα από μας. Εφόσον επομένως η προσέγγιση έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην εμβάθυνση και κατανόηση του θέματος δεν παύει να είναι χρήσιμη και δημιουργική.



Διαβάστε το

Αρης - Πλούτωνας, Η ψυχολογική διερεύνηση της αντιμετώπισης του κινδύνου - Αστρολογία ωροσκόπιο προβλέψεις ζώδια (http://www.myhoroscope.gr/%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1%C F%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%C F%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B4/)

[toniats]

Αγαπητέ Βασίλη

σε αυτή την τοποθέτησή σου αναπόφευκτη για μένα η ρήση του αγαπητού, σε όλους σας, Νίτσε : "ότι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατο"

Η προσωπική μου ένσταση είναι : μήπως ότι δε με σκοτώνει άμεσα, με σκοτώνει λίγο-λίγο στη συνέχεια;

Εξηγούμαι: Σε συνθήκες κρίσης "όταν βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στο τοίχο" συνήθως ο άνθρωπος επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις επιβιώσης που του βρίσκονται, Κρόνους (αντοχή σε συνθήκες πίεσης), Πλούτωνες (ένα βαθύ ένστικτό επιβίωσης, που οπλίζει το χέρι και την καρδιά σου -η καρδιά έχει συναισθήματα και νοιώθει φόβο, το πνεύμα όχι-) και ¶ρη (ο πολεμιστής, αυτός που υπερασπίζεται Θερμοπύλες). Και πολεμάει.

Νομίζω πως αυτό θα γίνεται πάντα, ακόμα και στην εποχή που ο Πλούτωνας θα βρεθεί στον ντελικάτο Ζυγό. Στο κάτω-κάτω γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται στη μάχη ακόμα κι όταν ο Κρόνος τους βουλιάζει στον λασπώδη βυθό της θάλασσας των Ιχθύων, η (και) ο ¶ρης τους χάνεται στη μάχη της λεπτομέρειας του Παρθένου.
Τα ένστικτα της επιβίωσης, από όποια σκοπιά να τα δούμε (αστρολογική, ψυχολογική και ιστορική) είναι αρχέγονα και γιαυτό πανίσχυρα.

Όμως τι γίνεται όταν τα δύσκολα περάσουν, όταν τελειώσει η μάχη και σταθείς, μπαρουτοκαπνισμένος αλλά ζωντανός, στη μέση ενός καταστραμμένου τοπίου;; Εκεί που υπήρχε ομορφιά και τάξη, εκεί που ήταν το σπίτι σου και η ζωή σου, τώρα καπνίζουν ερείπια....(συμβολικώς)

Τότε αρχίζει ένας, κατα τη γνώμη μου, μεγαλύτερος πόλεμος. Ο πόλεμος με τον φόβο της επανάληψης της μάχης, ο φόβος της εγκατάλειψης -απο τους αδιάφορους γονείς- του παιδιού στο δάσος για να πεθάνει. Και εδώ έχουμε αρχέγονες μνήμες, γιαυτό η θλίψη και ο φόβος μας είναι τεράστιοι, επικίνδυνοι γκρεμοί....σκεπτόμαστε πλέον πως με ένα μικρό παραπάτημα, ένα μικρό μας λάθος ....χαθήκαμε...

Η απορία μας είναι: γιατί συνέβη σε μας; Γιατί έπρεπε να πολεμήσουμε εμείς; Γιατί έπρεπε να βρεθούμε στη θέση που βρεθήκαμε, απεχθανόμαστε τις δυσκολίες και ο Κοσμικός Νους οφείλει να το γνωρίζει αυτό και να μας αφήσει στην ησυχία μας!!

Εντελώς αντίθετα στις συνηθειές μου δεν θέτω το ερώτημα ρητορικώς, για να απαντήσω ως φωστήρας στην συνέχεια.... περιμένω την τοποθέτησή σου.....

[Βασιλης Παπαδολιας]

Μετά ... τίποτα δεν είναι ίδιο. Ο Πλούτωνας σε έχει αλλάξει κι είναι πλέον θέμα άλλων ψυχικών ικανοτήτων να προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση και κατά τη γνώμη μου κυρίως θέμα Κρόνου/Σελήνης. Ένας Κρόνος υγιής που γνωρίζει τα όρια του είναι σε θέση να χτίσει το νέο σπίτι και μία Σελήνη καλό στήριγμα ηθικού μπορεί να σε κρατήσει μακριά από την ψυχική διάλυση. Κι επειδή Κρόνος / Σελήνη είναι οι γονείς μας στην ουσία το θέμα μετά την καταστροφή είναι: Νιώθουμε ότι υπάρχει μέσα μας κάπου μία βάση πρακτική (Κρόνος) αλλά και συναισθηματική (Σελήνη) για να ξαναξεκινήσουμε; Έχουμε μάθει να ξανασηκωνόμαστε; Και τέλος έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε την ιδέα του τίποτα δε θα είναι πια όπως πριν;

[Aries&Libra]

Πολύ, πολύ, πολύ ωραίο άρθρο.
Έχοντας τρίγωνο Πλούτωνα (Παρθένος) με ¶ρη (Ταύρος), στα λόγια φοβάμαι στην πράξη ξεπερνάω τα όρια της αντοχής. Έχω βρεθεί υπό την απειλή όπλου στον κρόταφο, και η δύναμη που ένοιωσα εκείνη την στιγμή ήταν τόσο μοναδική που εξέπληξε ακόμα κι εμένα την ίδια. Όλα στην ζωή μου τα κάνω με τον δύσκολο τρόπο, γιατί μου αρέσει να αγωνίζομαι και να κερδίζω, σαν να είναι βίτσιο σαν να είναι μέσα στο πετσί μου. Μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει στα πάντα και νοιώθω μια ικανοποίηση, λες και είμαι στην ζούγκλα και νικάω τα θηρία. Πολλές φορές μάλιστα νοιώθω άτρωτη και άλλες προκαλώ η ίδια τις μάχες. Αυτό βέβαια δεν λέω οτι είναι καλό όμως είναι σαν αναπόφευκτο.

[zoze]

Μέχρι πριν λίγες μέρες είχα αντίθεση ΄Αρη (από κριο)- Πλούτωνα (ζυγό)!
Φυσικούς κινδύνους ή ατυχήματα ευτυχώς δεν είχα (π.χ. απέφευγα να οδηγάω κλπ... ) αλλά μια ένταση την είχα, η οποία γίνονταν αισθητή και στους άλλους αφού πολλοί ήταν αυτοί που με κοιτούσαν στο άσχετο! Σαν να είχε αυξηθεί η εσωτερική μου θερμοκρασία κατά 10 βαθμούς:bigsmile: Σκέφτηκα να αρχίσω kick-boxing:bigsmile:

Μολονότι την παρατηρούσα αυτή την όψη κατά τη διάρκειά της και το πώς θα με επηρεάσει και προσπαθούσα να το παίξω ατάραχος Βούδας, η επίσης κοινή αντίθεση της κοπέλας μου (πάλι ¶ρης(από κριό) - Πλούτωνας(ζυγός-) την οδήγησε στο να μου πετάξει μια υπόγεια και σκηνοθετημένη πλουτώνια ατάκα για να δοκιμάσει υποτίθεται την ανθεκτικότητα της σχέσης μας και να δει το κατά πόσο την αγαπώ και τη ζηλεύω (ξέρετε αυτά τα γυναικεία...) που η αντίδραση μου τώρα που τη ξαναεξετάζω ήταν λίγο υπερβολική:nuts: Έριξα ένα βρίσιμο και κάτι καντίλια, (αν και δεν τα συνηθίζω λόγω της διαλλακτικότητας της ζυγίσιας μου πλευράς) σαν να ήμουν πυρηνικός αντιδραστήρας που ενεργοποιήθηκα αλλά το ευχαριστήθηκα!:bigsmile:

Και θα συμφωνήσω με το Βασίλη που σε ένα άλλο θέμα ανέφερε ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μαλώνεις ώστε να αδειάζεις και να μη σου βγαίνει έμμεσα ή με τη μορφή ατυχημάτων! Έτσι και μεις καβγαδίσαμε, εκτονωθήκαμε και τώρα που η δύσκολη αυτή όψη φεύγει ξαναρχόμαστε στην ισορροπία μας:love:
Το να μαλώνεις ή να καβγαδίζεις δεν είναι κατ' ανάγκην κακό αρκεί βέβαια να γίνεται με λίγη έστω συνείδηση!

[Μητσάκος]

.......
........Έριξα ένα βρίσιμο και κάτι καντίλια, (αν και δεν τα συνηθίζω λόγω της διαλλακτικότητας της ζυγίσιας μου πλευράς) σαν να ήμουν πυρηνικός αντιδραστήρας που ενεργοποιήθηκα αλλά το ευχαριστήθηκα!:bigsmile:

Και θα συμφωνήσω με το Βασίλη που σε ένα άλλο θέμα ανέφερε ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μαλώνεις ώστε να αδειάζεις και να μη σου βγαίνει έμμεσα ή με τη μορφή ατυχημάτων! ........
.........
Το να μαλώνεις ή να καβγαδίζεις δεν είναι κατ' ανάγκην κακό αρκεί βέβαια να γίνεται με λίγη έστω συνείδηση!
Μ' αρέσει, μ' αρέσει :nuts: Δίνει μια ...άλλη διάσταση στις ..."συντροφικές έριδες", που λένε κι αστρολόγοι :laugh:

[κρασακι]

Μέχρι πριν λίγες μέρες είχα αντίθεση ΄Αρη (από κριο)- Πλούτωνα (ζυγό)!
Φυσικούς κινδύνους ή ατυχήματα ευτυχώς δεν είχα (π.χ. απέφευγα να οδηγάω κλπ... ) αλλά μια ένταση την είχα, η οποία γίνονταν αισθητή και στους άλλους αφού πολλοί ήταν αυτοί που με κοιτούσαν στο άσχετο! Σαν να είχε αυξηθεί η εσωτερική μου θερμοκρασία κατά 10 βαθμούς:bigsmile: Σκέφτηκα να αρχίσω kick-boxing:bigsmile:

Μολονότι την παρατηρούσα αυτή την όψη κατά τη διάρκειά της και το πώς θα με επηρεάσει και προσπαθούσα να το παίξω ατάραχος Βούδας, η επίσης κοινή αντίθεση της κοπέλας μου (πάλι ¶ρης(από κριό) - Πλούτωνας(ζυγός-) την οδήγησε στο να μου πετάξει μια υπόγεια και σκηνοθετημένη πλουτώνια ατάκα για να δοκιμάσει υποτίθεται την ανθεκτικότητα της σχέσης μας και να δει το κατά πόσο την αγαπώ και τη ζηλεύω (ξέρετε αυτά τα γυναικεία...) που η αντίδραση μου τώρα που τη ξαναεξετάζω ήταν λίγο υπερβολική:nuts: Έριξα ένα βρίσιμο και κάτι καντίλια, (αν και δεν τα συνηθίζω λόγω της διαλλακτικότητας της ζυγίσιας μου πλευράς) σαν να ήμουν πυρηνικός αντιδραστήρας που ενεργοποιήθηκα αλλά το ευχαριστήθηκα!:bigsmile:

Και θα συμφωνήσω με το Βασίλη που σε ένα άλλο θέμα ανέφερε ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μαλώνεις ώστε να αδειάζεις και να μη σου βγαίνει έμμεσα ή με τη μορφή ατυχημάτων! Έτσι και μεις καβγαδίσαμε, εκτονωθήκαμε και τώρα που η δύσκολη αυτή όψη φεύγει ξαναρχόμαστε στην ισορροπία μας:love:
Το να μαλώνεις ή να καβγαδίζεις δεν είναι κατ' ανάγκην κακό αρκεί βέβαια να γίνεται με λίγη έστω συνείδηση!


Την ίδια όψη είχα κι εγώ πριν λίγες μέρες, όπως και αρκετοί άλλοι γεννημένοι το ίδιο διάστημα...
Μα ακριβώς την ίδια αίσθηση είχα όμως!:nuts:

Τι 10 βαθμούς η εσωτερική θερμοκρασία! 110 λέμε!!
Ένιωθα να βράζω μόνο και μόνο με μια σκέψη, να εκνευρίζομαι σε χρόνο dt όμως και σκεφτόμουν δεν είναι και πολύ φυσιολογικό.....αυτό με έκανε να κοιτάξω λίγο παραπέρα και είδα έτσι ότι την έχω και στο solar arc την ίδια όψη ενεργοποιημένη με ακρίβεια όμως! Τι να πω ίσως συνδυαστικά με την τωρινή διέλευση να έκανε το μπαμ της τις ημέρες αυτές!!
Το έριξα στο τρέξιμο για εκτόνωση όπως πάντα...κάτι έκανε αυτό..πάντα βοηθά! Αλλά ο καβγάς ο καλός δεν αποφεύχθη και πάλι!!

Συμφωνώ και επαυξάνω ότι τα καβγαδάκια έχουν και τα καλά τους κάποιες φορές! Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν καβγαδάκια!? Ανάβουν και τα αίματα κάπως βρε παιδιά στην τελική! δεν είναι κακό! :toung:
Είπαμε καλή η ηρεμία, τάξη και ασφάλεια και σιγουριά καμία όμως...
Εννοείται να μην ξεφεύγουμε βεβαίως βεβαίως...

Πάντως σοβαρά τώρα σε τέτοιες διελεύσεις η γυμναστική και η άσκηση είναι η καλύτερη εκτόνωση και ο καλύτερος τρόπος να διοχετευτεί όλη αυτή η ενέργεια. Αλιώς είναι σαν να μένει κλεισμένη στο σώμα και να ψάχνει τη διέξοδο της...

[vana4]

Είχα και γω την ίδια αίσθηση, έψαχνα αφορμή για να εκραγώ ανα πάσα στιγμή. Με.. φοβήθηκα και εγώ η ίδια. Τσακώθηκα κάποιες φορές.. προσπάθησα και διατήρησα την ψυχραιμία μου κάποιες άλλες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση -και είναι ο λόγος που γράφω αυτό το post -είναι ότι όπως είδα στις διελεύσεις των τελευταίων ημερών δεν έχω τέτοια όψη. Μόνο ένα τετράγωνο γενέθλιου ¶ρη στον Καρκνο (46΄30΄΄) με διελαύνοντα ¶ρη στον Κριό. Φαίνεται λογικό ή να αποτανθώ σε ενδοκρινολόγο ?:laugh::laugh::laugh:

[κρασακι]

Είχα και γω την ίδια αίσθηση, έψαχνα αφορμή για να εκραγώ ανα πάσα στιγμή. Με.. φοβήθηκα και εγώ η ίδια. Τσακώθηκα κάποιες φορές.. προσπάθησα και διατήρησα την ψυχραιμία μου κάποιες άλλες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση -και είναι ο λόγος που γράφω αυτό το post -είναι ότι όπως είδα στις διελεύσεις των τελευταίων ημερών δεν έχω τέτοια όψη. Μόνο ένα τετράγωνο γενέθλιου ¶ρη στον Καρκνο (46΄30΄΄) με διελαύνοντα ¶ρη στον Κριό. Φαίνεται λογικό ή να αποτανθώ σε ενδοκρινολόγο ?:laugh::laugh::laugh:

Δεν χρειάζεται να απευθυνθείς σε ενδοκρινολόγο!:bigsmile:
Την βγάζει την τσίτα της και αυτή η όψη..
Κοίτα την ερμηνεία διέλευσης:

Αρης Τετράγωνο Αρης
Η αυξημένη ενεργητικότητα θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο για όσο διαρκεί αυτή η όψη. Και αυτό, βέβαια από μόνο του δεν θα ήταν κακό, αν παράλληλα αυτή η ενεργητικότητα δεν συνδυαζόταν και με ένα έντονο συναίσθημα περιορισμού που πιθανόν να αισθανθείτε. Αυτό το κοκτέιλ μπορεί να σας οδηγήσει σε συμπεριφορές που δεν είναι αρμόζουσες, όπως π.χ. να γίνετε εσείς πολύ πιεστικοί απέναντι στους άλλους, ή να θυμώσετε πολύ εύκολα και επιπλέον να δείξετε το θυμό σας, ή μπορεί να μην θέλετε να καταλάβετε αυτά που σας λένε και να είστε αυτό που λέμε... «αγύριστο κεφάλι» -κοινώς ...ξεροκέφαλοι.

Καλό θα ήταν λοιπόν, να αποφύγετε βεβιασμένες ενέργειες, την έκθεσή σας σε τολμηρά εγχειρήματα και γενικότερα τις υπερβολές. Μην πιέζετε τους άλλους και αποφύγετε την πίεση από αυτούς. Ούτε εσείς θα είστε στην καλύτερη κατάσταση αλλά ούτε και αυτοί. Αυτοπεριοριστείτε για λίγο, καλό θα σας κάνει. Προσέξτε ιδιαίτερα αν έρχεστε σε επαφή με αιχμηρά αντικείμενα, μηχανές ή εστίες πυρός.

Τώρα μεταξύ μας αν το τετραγωνάκι συνέπεσε με δύσκολες μέρες του μήνα ο αναβρασμός ήταν αναπόφευκτος! :nuts:
Για εμάς τα κοριτσάκια παίζει μεγάλο ρόλο δε λέω..

[wind*1]

Εγώ πάντως την "κατάλαβα" για τα καλά σήμερα την όψη, που ο διελαύνων ¶ρης από τον 1ο οίκο έκανε αντίθεση με Πλούτωνα στον Ζυγό στον 7ο (κατακαημένες συνεργασίες στο στόχαστρο σήμερα)! Νιώθω ότι είμαι ένα καζάνι που βράζει και οι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να φουντώσουν τη φωτιά!!! Ούτε που ξέρω πώς κράτησα την ψυχραιμία μου!!! Είναι κι αυτό το τετράγωνο που κάνει η Αφροδίτη με τον γενέθλιο Ερμή (10ος), που δεν λες ότι βοηθάει κιόλας... Μέρες είναι θα περάσουν... ελπίζω χωρίς θύματα :pain::cheesy::cheesy:

[toniats]

ο. Ο Πλούτωνας σε έχει αλλάξει κι είναι πλέον θέμα άλλων ψυχικών ικανοτήτων να προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση και κατά τη γνώμη μου κυρίως θέμα Κρόνου/Σελήνης. Ένας Κρόνος υγιής που γνωρίζει τα όρια του είναι σε θέση να χτίσει το νέο σπίτι και μία Σελήνη καλό στήριγμα ηθικού μπορεί να σε κρατήσει μακριά από την ψυχική διάλυση. Κι επειδή Κρόνος / Σελήνη είναι οι γονείς μας .;

κατά τη γνώμη μου η Σελήνη έχει μόνο έναν άντρα, τον Ήλιο, αυτός της δίνει το φώς ...

Ποτέ δεν μπόρεσα να κοιτάξω ένα ωροσκόπιο αντιμετωπίζοντας τον Κρόνο σαν πατέρα, μάλλον επηρεασμένη από τη συμπεριφορά του απέναντι στα παιδιά του στην μυθολογία...

Απο την άλλη τίποτα πιο προσωπικό απο μια ερμηνεία στην αστρολογία

[toniats]

. Έχω βρεθεί υπό την απειλή όπλου στον κρόταφο, και η δύναμη που ένοιωσα εκείνη την στιγμή ήταν τόσο μοναδική που εξέπληξε ακόμα κι εμένα την ίδια. ..... Μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει στα πάντα και νοιώθω μια ικανοποίηση, λες και είμαι στην ζούγκλα και νικάω τα θηρία. Πολλές φορές μάλιστα νοιώθω άτρωτη και άλλες προκαλώ η ίδια τις μάχες. Αυτό βέβαια δεν λέω οτι είναι καλό όμως είναι σαν αναπόφευκτο.



Τι 10 βαθμούς η εσωτερική θερμοκρασία! 110 λέμε!!
.....
Συμφωνώ και επαυξάνω ότι τα καβγαδάκια έχουν και τα καλά τους κάποιες φορές! Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν καβγαδάκια!? Ανάβουν και τα αίματα κάπως βρε παιδιά στην τελική! δεν είναι κακό! :toung:
Είπαμε καλή η ηρεμία, τάξη και ασφάλεια και σιγουριά καμία όμως...
Εννοείται να μην ξεφεύγουμε βεβαίως βεβαίως...

Πάντως σοβαρά τώρα σε τέτοιες διελεύσεις η γυμναστική και η άσκηση είναι η καλύτερη εκτόνωση και ο καλύτερος τρόπος να διοχετευτεί όλη αυτή η ενέργεια. Αλιώς είναι σαν να μένει κλεισμένη στο σώμα και να ψάχνει τη διέξοδο της...

Και η συνέχεια στην παρατήρη του Βασίλη, σε συζήτηση σε άλλο ποστ, για την εκτόνωση του δυναμικού μέσα απο τις εντάσεις μου προέκυψε ....χθες. Ήμουν σε ένα λεωφορείο, μαζί με την κόρη μου, κι ο οδηγός ένας εξαιρετικά οξύθυμος άνθρωπος, έβρισε όσους επιβάτες μπόρεσε, του δωσαν αφορμές όμως οι παλιοεπιβάτες πχ θέλαν να κατέβουν σε μια στάση που δεν ενέκρινε, προσπάθησαν να παρουν τη βαλιτσα τους κλπ...

...το πράγμα θα χε εξαιρετική πλάκα για μένα αν δεν οδηγούσε τρομερά επικίνδυνα... , με βροχή έτρεχε βρίζοντας τους αργους γιοταχίδες,.....Ως εκ τούτου... η Νικολετα, μια υπέροχη 60αρα απο ένα διπλανό χωριό προσευχόταν συνεχώς, από την ώρα που τον είδε (τον είχε ξανααντιμετωπίσει) και εγώ έκανα ότι μπορούσα καλωντας... ειδικές αγγελικές δυνάμεις να μας συνδράμουν....και φυσικά έχοντας σε πλήρη ετοιμότητα το κινητό (επιτέλους η εφευρεσις δικαιώθηκε στο σύστημα αξιών μου) για να καλέσω την τροχαία..

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όταν ένα Εγώ, η προσωπικότητα ενός ανθρώπου είναι ισχυρή και κυριαρχεί στο Είναι, στην ψυχή του, τότε ο άνθρωπος έχει μια στρεβλή εικόνα του εαυτού του.

Φαντάζεται τον Εαυτό του σαν ένα ον δυνατό και δημιουργικό. Θέλει λοιπόν να δημιουργήσει το προσωπικό του σύμπαν, στο οποίο ο Ήλιος-Δημιουργός είναι ο ίδιος, για την ακρίβεια τα Θέλω και οι Επιθυμίες του.
Απαιτεί λοιπόν από τους άλλους ανθρώπους να είναι όπως θέλει αυτός, δεν αποδέχεται ελαττώματα, διαφωνίες και αμφισβήτηση.

Αυτό το προσωπικό σύμπαν δεν είναι αρμονικό, με την έννοια ότι δεν δονείται όπως το Κοσμικό, αυτό που δημιούργησε ο Θεός
Και ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την δυσαρμονία….μόνο που αντί να την χρεώσει στον εαυτό του, την χρεώνει στους άλλους. Στους άλλους ανθρώπους, στο περιβάλλον, στην κοινωνία, στο Θεό, σε όλους τους άλλους και ποτέ στο Εγώ του. Και θυμώνει μαζί τους!!!



Ένα θυμωμένο Εγώ είναι ένας αστάθμητος και επικίνδυνος παράγοντας.

Οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του κινδυνεύουν από τις αντιδράσεις του, που μπορεί να είναι βίαιες άλλα και από την ένταση των αισθημάτων που τους δημιουργεί, η δράση παράγει αντίδραση, που είναι μιας ίδιας ποιότητας ενέργεια αντίθετης κατεύθυνσης. Οι άνθρωποι που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στο περιβάλλον του νοιώθουν πανικό, εναντίωση και θυμό απέναντί του. Στην καθομιλουμένη «τους πνίγει το δίκιο τους», κυριολεκτικά τους πνίγει!!!

Δεν βλέπω κάποιο λόγο, όταν προσπαθεί ένας άνθρωπος να μην υποκύπτει στο θυμό των άλλων, το θυμό που δημιουργεί από εντάσεις και καυγάδες μέχρι κάθε δεινό της ανθρωπότητας, η προσπάθειά του να μεταφράζεται σε αβουλία και παθητικότητα.
Εγώ προσωπικά το βιώνω σαν μια εξαιρετικά ενεργητική θέση…είναι σπουδαίο για μένα να μπορέσω να αντισταθώ στο θυμό του άλλου, που δεν μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να είμαι όπως μου αρέσει και όπως μπορώ. Εδώ μπαίνει η Αναγκαιότητα, στην οποία αναφέρεσαι Βασίλη (αν και στον εσωτερισμό κυκλοφορεί η βρώμα πως είμαστε υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση αναγκαιότητας –με την ενέργεια των σκέψεων και την απόρροια των πράξεων και των λόγων- περισσότερο από όσο νομίζουμε)…

Ας πω ένα παράδειγμα : είμαι μεσήλικη, ατημέλητη και ενενήντα κιλά…

Δεν μπορώ να τρέξω μαραθώνιο, που πολύ θα ήθελα, αλλά δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να θυμώσω με τον εαυτό μου επειδή αυτός ο άλλος άνθρωπος στο προσωπικό του σύστημα αξιών (το Σύμπαν που λέγαμε) πιστεύει πως οι χοντρές πρέπει ή να αδυνατίσουν ή να αυτοκτονήσουν.

Παρομοίως αν είμαι αλλοδαπή φτωχή μετανάστης, μουσουλμάνα με μαντίλα, πακιστανός, όμορφη ξανθιά (άρα ηλίθια και «διαθέσιμη»), κομμώτρια, φιλόσοφος, ανορθόγραφη…δεν έχει τέλος ο κατάλογος της περιθωριοποίησης στον σύμπαν των πολλών και των ισχυρών (που δημιουργεί τις κοινωνικές προπαγάνδες ή τα στερεότυπα)

Θα προσπαθήσω δε να μη θυμώσω με αυτόν που θυμώνει μαζί μου. Γιατί όταν θυμώνω βρίσκομαι στην ίδια θέση με αυτόν, στο έλεος ίδιων δυνάμεων (σε κάποιες θεωρίες του εσωτερισμού). Δεν θυμάμαι και να δικαιώθηκα από την επιχειρηματολογία μου σε ανθρώπους που δεν άκουγαν… μπορώ να πω όμως πως με δικαίωσε η συνέχεια, ο χρόνος…

Επί του πρακτέου : Πόσο Βούδας μπορεί να γίνει ένας δυτικός, κάτοικος μητρόπολης, που εργάζεται δωδεκάωρο σε ιδιωτική επιχείρηση και μένει σε δυάρι στην Κυψέλη δεν νομίζω πως είναι και μεγάλη συζήτηση….Ελάχιστα Βούδας και πολύ Κούδας!!! Δε νομίζω δηλαδή πως εμείς οι ταλαίπωροι, στην πλειοψηφία, πολίτες αυτής της χώρας κινδυνεύουμε από την απάθεια της συνειδητοποιημένης διαφοροποίησης, αλλά ως συνήθως εκφράζω προσωπική άποψη….

[Βασιλης Παπαδολιας]

κατά τη γνώμη μου η Σελήνη έχει μόνο έναν άντρα, τον Ήλιο, αυτός της δίνει το φώς ...

Ποτέ δεν μπόρεσα να κοιτάξω ένα ωροσκόπιο αντιμετωπίζοντας τον Κρόνο σαν πατέρα, μάλλον επηρεασμένη από τη συμπεριφορά του απέναντι στα παιδιά του στην μυθολογία...

Απο την άλλη τίποτα πιο προσωπικό απο μια ερμηνεία στην αστρολογία

σε θέματα επιβιωσης και κινδυνου εχω παρατηρησει κι απο τον προσωπικο μου αν θες χαρτη οτι επεμβαινει ο Κρονος για να σε προστατεψει απο τα χειροτερα. Μπορεί π.χ. να είναι κι ο προϊστάμενος σου αυτός, που καθαρίζει για σένα.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Δεν βλέπω κάποιο λόγο, όταν προσπαθεί ένας άνθρωπος να μην υποκύπτει στο θυμό των άλλων, το θυμό που δημιουργεί από εντάσεις και καυγάδες μέχρι κάθε δεινό της ανθρωπότητας, η προσπάθειά του να μεταφράζεται σε αβουλία και παθητικότητα.
Εγώ προσωπικά το βιώνω σαν μια εξαιρετικά ενεργητική θέση…είναι σπουδαίο για μένα να μπορέσω να αντισταθώ στο θυμό του άλλου, που δεν μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να είμαι όπως μου αρέσει και όπως μπορώ. Εδώ μπαίνει η Αναγκαιότητα, στην οποία αναφέρεσαι Βασίλη (αν και στον εσωτερισμό κυκλοφορεί η βρώμα πως είμαστε υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση αναγκαιότητας –με την ενέργεια των σκέψεων και την απόρροια των πράξεων και των λόγων- περισσότερο από όσο νομίζουμε)…

Αυτό που περιγράφεις, Τόνια, είναι σωστό, αλλά περιγράφεις πώς αντιμετωπίζεις τον ¶ρη του άλλου. Το θέμα που περιγράφω εγώ είναι πώς αντιμετωπίζεις τον Πλούτωνα, όχι τον ¶ρη. ¶μα σου την πέσουν στο σοκάκι τρεις του υποκόσμου, τι θα κάνεις; Διαχείριση θυμού;



Θα προσπαθήσω δε να μη θυμώσω με αυτόν που θυμώνει μαζί μου. Γιατί όταν θυμώνω βρίσκομαι στην ίδια θέση με αυτόν, στο έλεος ίδιων δυνάμεων (σε κάποιες θεωρίες του εσωτερισμού). Δεν θυμάμαι και να δικαιώθηκα από την επιχειρηματολογία μου σε ανθρώπους που δεν άκουγαν… μπορώ να πω όμως πως με δικαίωσε η συνέχεια, ο χρόνος…

Πράγματι ισχύει αυτό αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κι ο Χριστός στο ναό πήρε στα χέρια το φραγγέλιο. Ο θυμός είναι εργαλείο προς χρήση και έλεγχο. Προφανώς, αν δεν μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε αποταυτισμένα, καλύτερα να τον αφήσουμε στην ησυχία του (θυμίζω άλλη συζήτηση περί 1ης ακτίνας που είχαμε κάνει) αλλά κι αυτός είναι ένα μονοπάτι.



Επί του πρακτέου : Πόσο Βούδας μπορεί να γίνει ένας δυτικός, κάτοικος μητρόπολης, που εργάζεται δωδεκάωρο σε ιδιωτική επιχείρηση και μένει σε δυάρι στην Κυψέλη δεν νομίζω πως είναι και μεγάλη συζήτηση….Ελάχιστα Βούδας και πολύ Κούδας!!! Δε νομίζω δηλαδή πως εμείς οι ταλαίπωροι, στην πλειοψηφία, πολίτες αυτής της χώρας κινδυνεύουμε από την απάθεια της συνειδητοποιημένης διαφοροποίησης, αλλά ως συνήθως εκφράζω προσωπική άποψη….

Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι είναι η "απάθεια της συνειδητοποιημένης διαφοροποίησης" αλλά η εσωτερική πρόοδος δεν έχει καμμία σχέση με το φαίνεσθαι. Ό δάσκαλος του Dan Millman ήταν βενζινάς κι ο απόστολος Παύλος ήταν σκηνοποιός.

[toniats]

Αυτό που περιγράφεις, Τόνια, είναι σωστό, αλλά περιγράφεις πώς αντιμετωπίζεις τον ¶ρη του άλλου. Το θέμα που περιγράφω εγώ είναι πώς αντιμετωπίζεις τον Πλούτωνα, όχι τον ¶ρη. ¶μα σου την πέσουν στο σοκάκι τρεις του υποκόσμου, τι θα κάνεις; Διαχείριση θυμού;

Χι! χι! πάλι εκτός θέματος με βρίσκεις Βασίλη….

Νομίζω πως για την συνάντηση του ¶ρη μεταξύ αντιπάλων έγραψα στο προηγούμενο ποστ.

Αυτή τη φορά εγώ το θέμα το βίωνα πιο …πλουτώνια!
Εξηγούμαι: όταν σου την ΅πεσουν τρεις μαχαιροβγάλτες, νύχτα σε αδιέξοδο κατά τη γνώμη μου είναι θέμα ¶ρη εφόσον διαθέτεις γεμάτο περίστροφο πχ, ή μαύρη ζώνη σε ανατολίτικες πολεμικές τέχνες ή τουλάχιστον γρήγορα αντανακλαστικά και καλούς χρόνους στα σπριντ….
….σε κάθε άλλη περίπτωση δυστυχώς βλέπεις καταπρόσωπο την μορφή του Χάρου και μια «διαχείριση θυμού» ή τουλάχιστον το να μη το πάρεις προσωπικά είναι κατά την γνώμη μου καλό εφόδιο…(αντιμετώπιση των «υποσυνείδητων φόβων»)

…..με άλλα λόγια ο ¶ρης του άλλου μπορεί να σου αφυπνίσει τον δικό σου Πλούτωνα….ειδικά όταν βρίσκεσαι απροετοίμαστος απέναντι σε θανάσιμο κίνδυνο.
Δεν πολεμάς πάντα με ¶ρη, μερικές φορές πολεμάς με τον Πλούτωνα, ίσως σε περιπτώσεις που όλα Έχουν Καταρρεύσει και εσύ πρέπει (πες το θέλεις) να σταθείς σαν «άμεμπτος πολεμιστής» αν θυμάμαι την ορολογία του Dan Millman

…επίσης, στην δική μου περίπτωση που περιγράφω στο προηγούμενο ποστ μάλλον δεν χρησιμοποίησα ¶ρειες Τέχνες



Πράγματι ισχύει αυτό αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κι ο Χριστός στο ναό πήρε στα χέρια το φραγγέλιο. Ο θυμός είναι εργαλείο προς χρήση και έλεγχο. Προφανώς, αν δεν μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε αποταυτισμένα, καλύτερα να τον αφήσουμε στην ησυχία του (θυμίζω άλλη συζήτηση περί 1ης ακτίνας που είχαμε κάνει) αλλά κι αυτός είναι ένα μονοπάτι.

Οι δρόμοι είναι πολλοί. Οι ταξιδιώτες είναι λίγοι....


Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι είναι η "απάθεια της συνειδητοποιημένης διαφοροποίησης" αλλά η εσωτερική πρόοδος δεν έχει καμμία σχέση με το φαίνεσθαι. Ό δάσκαλος του Dan Millman ήταν βενζινάς κι ο απόστολος Παύλος ήταν σκηνοποιός.

Ένας πολύ μορφωμένος και κοινωνικά καταξιωμένος σκηνοποιός. Στην εφηβεία του ήρθε απο την Ταρσό στα Ιεροσολυμα, ήταν μαθητής του Νομοδιδάσκαλου Γαμαλιήλ, ταύτογχρονα σπούδασε ελληνικά, ήταν Φαρισσαίος και ίσως μέλος του Συμβουλίου του Ναού, εφόσον και η ψήφος του μέτρησε στην καταδίκη του Στέφανου και ήταν ο επικεφαλής του αποσπάσματος που πήγαινε να συλλάβει τους χριστιανούς της Δαμασκού .

Φυσικά η εσωτερική πρόοδος δεν έχει καμμία σχέση με το φαίνεσθαι. Εγώ στην ταλαιπωρία αναφέρομαι...η οποία είναι και αυτή ένας δρόμος

[Βασιλης Παπαδολιας]

Δεν πολεμάς πάντα με ¶ρη, μερικές φορές πολεμάς με τον Πλούτωνα, ίσως σε περιπτώσεις που όλα Έχουν Καταρρεύσει και εσύ πρέπει (πες το θέλεις) να σταθείς σαν «άμεμπτος πολεμιστής» αν θυμάμαι την ορολογία του Dan Millman


Σωστή... εδώ σε παραδέχομαι...με αποστόμωσες...

[toniats]

Σωστή... εδώ σε παραδέχομαι...με αποστόμωσες...

καλέ πως έγινε αυτό???:blink:

[afroditi03]

Καλημέρα! Να ρωτήσω κάτι σχετικό κι εγώ? ΄Οταν σε συναστρία υπάρχει σύνοδος Πλούτωνα - Αρη?

[astarth]

πολυ ωραιο αρθρο, αληθεια! οι αιωνιοι φοβοι μας απο καταβολης κοσμου. το ενστικτο της επιβιωσης κατα τον φροιντ. ο δυνατοτερος επιβιωνει. ο πλουτωνας αποψη μου συμβαλει κ στην εξελιξη αυτο του ενστικτου. ενδομηχα αυτον τον πλανητη-ενεργεια τον θεωρουσα καταλυτη. πολυ καλη εσωτερικη τοποθετηση.

[Αρετή81]

Καλησπέρα σας και καλή Χρονιά!
Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου από τον Πλούτωνα σε αντίθεση με τον Άρη μου στον 7ο αλλά τον ίδιο καιρό και με τον Κρόνο στον 10ο !

(Λίγο καθυστερημένη η απάντηση αλλά τώρα σας βρήκα! Πολύ ωραίο φόρουμ και κρίμα που δεν το βλέπω τόσο ενεργό.... )

Ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής μου.. Με έριξαν στα Τάρταρα της ψυχής, όπου όχι μόνο ήταν πολύ βαθιά, αλλά βίωσα και συναισθήματα τόσο άσχημα για κάποιο άτομο, που δεν το γνώριζα οτι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ έτσι.. Πέρασα επίσης απαίσιες στιγμές που, ούτε στον εχθρό μου που λένε..

Όμως τελικά ο Πλούτωνας ήταν δάσκαλος για μένα! (Και το άτομο που έπαιξε τον πλουτώνιο ρόλο). Αν δεν είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο, δεν θα ήμουν ποτέ αυτό που είμαι τώρα.. άνετη και ακομπλεξάριστη ;) Βίωσα κυριολεκτική Αναγέννηση. Για να βγω από τον λαβύρινθο που είχα μπει ξεκίνησα να ασχολούμαι με Φιλοσοφία, διαλογισμούς, αργότερα ήρθε και η Αστρολογία... Και είμαι αυτή που είμαι τώρα :)

Πρώτα βάζω δάσκαλο τον Πλούτωνα λοιπόν και μετά τον Κρόνο, που οι δικές του δοκιμασίες είναι παιχνιδάκι μπροστά στου άλλου.. Και όλα γίνονται μόνο για την εξέλιξή μας!

Τώρα να δω που έχω για 1μιση χρόνο περίπου τον Πλούτωνα αντίθεση στον Ερμή 7ο Οικο.. Ήθελα να ανοίξω μια δουλειά σε λίγους μήνες, αλλά μάλλον πρέπει να περιμένω, ε; :(

[Αρετή81]

"Να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου από τον Πλούτωνα σε αντίθεση με τον Άρη μου στον 7ο αλλά τον ίδιο καιρό και με τον Κρόνο στον 10ο " Εννοώ τετράγωνο τον Κρόνο :) Το επισημαίνω για να μην μπερδέψω.

Να προσθέσω οτι εκείνη την εποχή είχα και τον Πλούτωνα από διέλευση σε χιαστί με τον Ήλιο μου... εκτός από τα τετράγωνα και τις αντιθέσεις !! :)