Ζωή και Ζώδια
15-04-2009, 03:49 PM
Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μια έντονη προσπάθεια ερμηνείας και αξιολόγησης των θεμάτων που σχετίζονται με τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό κατά τον πρώτο αιώνα, κυρίως λόγω της ανακάλυψης χαμένων για πολλά χρόνια κειμένων, που πρόσφεραν μαρτυρίες από ανθρώπους παρόντες την εποχή που ζούσε ο Ιησούς. Όταν οι επιστήμονες βρήκαν και αστρολογικά κείμενα μέσα στους παπύρους της Νεκρής Θάλασσας, αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν την υποτιθέμενη ως τότε εχθρική σχέση ανάμεσα στην αστρολογία και τον αρχαίο ιουδαϊσμό. Επιπλέον, μεγαλύτερες ακόμη εκπλήξεις έμελλε να παρουσιαστούν.
Με την μετάφραση αρχαίων αιγυπτιακών και βαβυλωνιακών κειμένων, οι επιστήμονες έγιναν γνώστες της αστρολογικής ορολογίας που χρησιμοποιούσαν στην Μέση Ανατολή πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ξαφνικά, πολλοί αινιγματικοί στίχοι της Βίβλου κατέστη δυνατόν να ερμηνευθούν και διαπιστώθηκε ότι περιέγραφαν αστρολογικά σχήματα στον ουρανό. Για κάποιον λόγο, αυτές οι αναπάντεχες ανακαλύψεις δεν προσέλαβαν αρκετή δημοσιότητα. ΑντΆ αυτού, οι φερόμενοι ως αυθεντίες της Βίβλου, έκαναν κάποιες αναφορές σε αυτές τις ανακαλύψεις από καιρού εις καιρόν σε κάποια επιστημονικά περιοδικά. Εμείς όμως που ασχολούμαστε με την αστρολογία, έχοντας ως γνώμονα την ελευθερία στην πληροφόρηση αλλά και την γνώση, μακριά από δογματικές και εσωστρεφείς προσεγγίσεις, επιθυμούμε να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη των προβληματισμών που γεννιούνται και προάγουν την ελεύθερη σκέψη. Στο πλαίσιο αυτό, ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα σημεία που υποδεικνύουν την άμεση σχέση βιβλικών αναφορών με την αστρολογία.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ
Το ζώδιο του Ιησού
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/img_openbibleandrevchart.jpg Αυτό είναι ένα αντικείμενο ατελείωτων συζητήσεων ανάμεσα σε αστρολόγους. Ποιο είναι το ζώδιο του Ιησού; Οι χριστιανοί γιορτάζουν την γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, που σημαίνει ότι είναι Αιγόκερως. Εν τούτοις, δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι υπήρχε γιορτή που να ονομαζόταν Χριστούγεννα πριν από το 336 μ.Χ. Οι πλειοψηφία των ειδικών συμφωνούν ότι οι χριστιανοί του 4ου αιώνα διάλεξαν την 25η Δεκεμβρίου για την νέα αυτή γιορτή, διότι αντιστοιχούσε με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Ενώ οι παγανιστές γιόρταζαν την συμβολική γέννηση του Ήλιου, οι χριστιανοί τιμούσαν τη γέννηση του Χριστού. Έτσι όμως γεννιέται το ερώτημα: Πότε γεννήθηκε ο Χριστός; Αν και η χρονολογία της γέννησης του Ιησού παραμένει αντικείμενο διαφωνιών, είναι ξεκάθαρο σε ποια περίοδο μέσα στο χρόνο γεννήθηκε: Οι επιστήμονες ήδη το γνώριζαν. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο ξεκινάει με μία αναφορά ότι, κατά τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη, ένας ιερέας άτεκνος, ονομαζόμενος Ζαχαρίας, υπηρετούσε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Καθώς άναβε θυμίαμα στο βωμό, ένας άγγελος παρουσιάστηκε δίπλα του και του ανήγγειλε ότι, με την χάρη του Θεού, η ηλικιωμένη σύζυγός του Ελισάβετ επρόκειτο επιτέλους να μείνει έγκυος. Το παιδί τους προοριζόταν να «προηγηθεί του Κυρίου για να προετοιμάσει τον δρόμο Του» (1:76). Ο Λουκάς επίσης μας λέει ότι αυτό το αγόρι –το οποίο είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής– γεννήθηκε 6 μήνες πριν από τον Χριστό (1:36). Εάν προσδιορισθεί ο χρόνος γέννησης του Ιωάννη, τότε μπορούμε να μάθουμε την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Ευτυχώς, η Αγ. Γραφή μάς δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες. Στην εποχή του Ηρώδη του Μεγάλου, ο ιουδαϊκός λευιτικός κλήρος (και όχι οι αρχιερείς) ήταν χωρισμένος σε 24 ιερατικές γενεές, διασκορπισμένες σε όλη την Παλαιστίνη. Ο κάθε ένας λευίτης είχε καθήκον να παρουσιάζεται στον ναό της Ιερουσαλήμ σε προκαθορισμένες περιόδους κάθε χρόνο, ανάλογα με την σειρά που είχε κληρωθεί να εφημερεύει-ιερατεύει η γενεά του. Ο Λουκάς στο εδάφιο 1:5 λέει ότι ο Ζαχαρίας ανήκε στη «γενεά του Αβιά», που σημαίνει ότι η περίοδος της υπηρεσίας του εκεί ήταν τον Μάιο. Ο Λουκάς επίσης αφήνει να εννοηθεί ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος αμέσως μετά την επιστροφή του Ζαχαρία από την Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε τον Ιούνιο. Ο Ιωάννης γεννήθηκε πιθανόν τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Εάν η εξιστόρηση των γεγονότων στις Γραφές είναι ακριβής, τότε ο Ιησούς είναι είτε Λέων, είτε Παρθένος.
Αυτά είναι όσα μπορούν να προσφέρουν οι επιστήμονες. Από εδώ και πέρα, παραλαμβάνουν την σκυτάλη οι αστρολόγοι. Σύμφωνα με μία εβραϊκή προφητεία, ο Μεσσίας έμελλε να γεννηθεί από την βασιλική γενιά του Ιούδα (Γιεχούντα), γενάρχη μίας από τις 12 ιστορικές φυλές του Ισραήλ, και για τον λόγο αυτό καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε να αποδειχθεί ότι ο Ιησούς κατάγεται από την συγκεκριμένη πατριά. (Την εποχή που ζούσε ο Ιησούς ο Ήλιος θα έπρεπε να είχε συμπληρώσει την διέλευσή του από τον Λέοντα στον Τροπικό ζωδιακό και να είχε εισέλθει στην Παρθένο στις 26 Αυγούστου. Στον αστρικό ζωδιακό, αυτό πρέπει να έγινε στις 22 Αυγούστου. Οι Ματθαίος και Λουκάς κατέγραψαν εκτενώς το γενεαλογικό δένδρο που οδηγούσε την καταγωγή της οικογένειας του Ιησού στον Βασιλιά Δαυίδ και στον Ιούδα). Το βιβλίο της Γένεσης περιγράφει τον πατριάρχη ως εξής: «ο Ιούδας είναι ένα μικρό λιονταράκι …ξάπλωνε όπως ένα λιοντάρι ή μια λέαινα» (49.9-10). Η παρομοίωση με λιοντάρι είναι έντονα υποδηλωτική-αντιπροσωπευτική.
Σίγουρα η δυναμική, χαρισματική προσωπικότητα του Ιησού μοιάζει περισσότερο σαν του Λέοντα παρά σαν της Παρθένου, ζώδιο το οποίο ταιριάζει περισσότερο στην μητέρα του Μαρία. Εάν ο Ιησούς ήταν Λέων, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής – γεννημένος 6 μήνες νωρίτερα – πιθανότατα ήταν Υδροχόος. Έλεγε ο Ιωάννης για τον Ιησού. «Εκείνος πρέπει να δοξαστεί, ενώ εγώ πρέπει να ταπεινωθώ» (Ιωάννης 3.30). Θα μπορούσε να υπήρχε κάποιος αστρονομικός συμβολισμός εδώ: Καθώς ο Λέων ανατέλλει πάνω από τον ωροσκόπο, ο Υδροχόος κατεβαίνει κάτω από τον ορίζοντα. Ο Ιωάννης ήταν ένας εικονοκλάστης αναμορφωτής, ο οποίος οδηγούσε ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό για να τους βαφτίσει. Ποιο άλλο ζώδιο αντιπροσωπεύει καλύτερα τον Ιωάννη από τον Υδροχόο, από τον οποίο ρέει το ουράνιο ύδωρ;
Η Βασιλεία των Ουρανών
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_jesus.jpg Εκτός από το θέμα της ημερομηνίας γέννησης του Ιησού και τις αναφορές στο μυστηριώδες άστρο της Βηθλεέμ, υπάρχουν, αλήθεια, άλλες αστρολογικές αναφορές μέσα στην Βίβλο; (1). Ασφαλώς και υπάρχουν. Και αυτό είναι απολύτως φυσικό, αφού η αστρολογία ήταν ένα από τα μεγάλα ενδιαφέροντα και των πλουσίων και των φτωχών κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. Ο Καίσαρ Αύγουστος, αυτοκράτορας της Ρώμης κατά την παιδική ηλικία του Ιησού, για παράδειγμα, είχε σφραγίσει το ζωδιακό σύμβολο της Σελήνης στα νομίσματα.
Επίσης, οι πρώτοι χριστιανοί είχαν και αυτοί γοητευτεί από τα άστρα. Πολλά κείμενά τους, όπως Η Ιδέα της Μεγάλης μας Δύναμης, Η κατά Παύλον Αποκάλυψις, και Η Πρώτη κατά Ιάκωβον Αποκάλυψις, μνημονεύουν αστρολογικά θέματα (2). Ένα βασικό πρόβλημα των χριστιανών ήταν ότι οι ενσαρκωμένες ψυχές πρέπει να απελευθερωθούν από την επιβαρυντική επιρροή των πλανητών, ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν στον Παράδεισο μετά τον θάνατο. Ένα γνωστό γραπτό, το «Πίστη Σοφίας», περιγράφει πως ο Ιησούς πετούσε στον ουρανό, σπρώχνοντας τους πλανήτες και αλλάζοντας την τροχιά τους, ώστε να μην λειτουργούν πλέον οι πλανητικές όψεις (3). Στην αρχαιότητα, η κοσμική αστρολογία ήταν πολύ πιο σημαντική απΆ όσο είναι σήμερα. Οι αστρολόγοι όφειλαν να προβλέπουν την άνοδο και την πτώση βασιλιάδων και βασιλείων, σύμφωνα με τους μεγάλους κύκλους του χρόνου (4). Συμπτωματικά, στα χρόνια του Χριστού, αρκετοί τέτοιοι κύκλοι έφθαναν στο τέλος τους, και μία νέα εποχή, καθορισμένη από μεγάλες αλλαγές στον ουρανό, ξεκινούσε. Ο πρώτος από αυτούς τους κύκλους είχε προσδιορισθεί από τον Εβραίο προφήτη Δανιήλ. Περίπου 6 αιώνες προ Χριστού, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ ανακήρυξε τον Δανιήλ «αρχηγό των μάγων, Χαλδαίων και αστρολόγων» (5). Ο Δανιήλ είχε με τόλμη προβλέψει ότι περίπου μετά από «εβδομήντα εβδομάδες από χρόνια» θα επέλθει «το τέλος της αμαρτίας» και «ένας ευλογημένος, ένας πρίγκιπας» θα εγερθεί «και θα αποκαταστήσει και θα χτίσει την Ιερουσαλήμ» (6).
Σύμφωνα με αρκετές απόψεις, στην εποχή του Ιησού, η ημέρα της αποκατάστασης πλησίαζε. Οι Εβραίοι ζηλωτές περίμεναν με λαχτάρα τον «ευλογημένο» (μεσσία, στα Αραμαϊκά), ο οποίος θα έδιωχνε τους Ρωμαίους κατακτητές από την Παλαιστίνη και θα έφερνε ξανά την αυτονομία στους Εβραίους. Αρκετοί επίδοξοι μεσσίες παρουσιάστηκαν, οι οποίοι άμεσα εξολοθρεύτηκαν από τους Ρωμαίους. Ο πιο γνωστός από τους Μεσσίες, ήταν, φυσικά, ο Ιησούς ο Ναζωραίος (7). Μίλησε για την «βασιλεία των Ουρανών», η οποία έμελλε να έρθει άμεσα, και διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι μία νέα εποχή θα ξεκινούσε επί των ημερών τους (8). Μία γενιά αργότερα, μία νέα εποχή όντως ξεκίνησε, αλλά δεν σηματοδότησε τον θρίαμβο του εβραϊκού έθνους που οι μαθητές του Ιησού είχαν οραματιστεί. Το 70 μ.Χ., η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, ο ναός τους γκρεμίστηκε και οι Εβραίοι έχασαν την πατρίδα τους για 2.000 χρόνια. Η νέα εποχή ήταν τελικά η χριστιανική εποχή. Η «Γη της Επαγγελίας» ήταν μια πνευματική και όχι υλική έννοια. Και η με δόξες επιστροφή του Ιησού, για να κυβερνήσει τη Γη, θα έπαιρνε πολύ, πάρα πολύ περισσότερο χρόνο απΆ όσο αρχικά είχε υπολογισθεί.
Ο Αστρολόγος του Ιησού
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_beast.jpg Περί τα τέλη του πρώτου αιώνα, στην Πάτμο του Αιγαίου πελάγους, ο οραματιστής Ιωάννης, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό ψάχνοντας για σημάδια περί τον ερχομό του Ιησού. Το χειρόγραφο που συνέταξε «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη», έμελλε να είναι το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου. Και βέβαια αναγνωρισμένοι ακαδημαϊκοί τώρα παραδέχονται ότι η Αποκάλυψη είναι βασικά μία εργασία κοσμικής αστρολογίας (9). Ναι, για πολλούς ο Ιωάννης της Πάτμου ήταν ένας αστρολόγος. Πάντως, η αστρολογία που χρησιμοποιούσε ήταν πολύ διαφορετική από την αστρολογία που χρησιμοποιούμε σήμερα, καθώς ακολουθούσε την σημιτική παράδοση της «αστρικής προφητείας», όπως ακριβώς και τα βιβλία του Ιεζεκιήλ, του Δανιήλ και του Ζαχαρία, στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτή η αστρολογία δεν είχε σχέση με κατάστρωση ωροσκοπίων και ανάλυση όψεων ή οικοθεσίας. Απλώς, ο προφήτης «έστρεφε το βλέμμα του» (10) προς τα άστρα, ή « έβλεπε μέσα στην νύχτα» (19) τους αστερισμούς, ή «άνοιγαν οι ουρανοί» (11), όπου οράματα αγγέλων (τα άστρα) αποκάλυπταν τα μυστικά του μέλλοντος. Πολύ συχνά η Βίβλος μάς λέει ότι οι προφήτες έψαχναν στον ουρανό για σημάδια από τον Θεό και μηνύματα αποκαλυπτικά του θείου σχεδίου. «Τότε, είδα έναν άλλο οιωνό στους Ουρανούς, μεγαλοπρεπή και υπέροχο», γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη 15:1.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι επιστήμονες δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι η Βίβλος κυριολεκτεί. Οι βιβλικοί προφήτες πράγματι κοιτούσαν τον νυχτερινό ουρανό. Τα σουρεαλιστικά οράματα που έβλεπαν από ουράνιους τροχούς, ουράνια κηροπήγια, ιπτάμενους παπύρους και αιώνιους «παρατηρητές» γνωρίζουμε σήμερα ότι ήταν αστερισμοί και άλλα ουράνια φαινόμενα. Τα «εφτά μάτια του Κυρίου» που «κάλυπταν ολόκληρη την Γη», όπως αναφέρει ο Ζαχαρίας 4:10, δεν ήταν άλλο από τους 7 βασικούς πλανήτες. Οι Εβραίοι και οι πρώτοι χριστιανοί «αστρικοί προφήτες» επέτρεπαν στον εαυτό τους να «ανυψωθούν» ή «να κυριευθούν από το Πνεύμα», έστρεφαν το βλέμμα προς τον ουρανό όπου «ο Θεός του Παραδείσου»,
«ο Υπέρτατος», διοικούσε τις λεγεώνες του από φωτεινούς αγγέλους – τα άστρα (12). Και οι άγγελοι μερικές φορές μαρτυρούσαν τα μυστικά της μοίρας των λαών στους κοινούς θνητούς. Για τους αστρικούς προφήτες της Βίβλου, ο ουρανός ήταν ένας περιστρεφόμενος πάπυρος με γραφές που μόνον οραματιστές σαν αυτούς μπορούσαν να ερμηνεύσουν. Οι εκλείψεις, οι κομήτες, οι μετεωρίτες, οι ανατέλλοντες αστέρες κατά καιρούς, ακόμη και οι ξαφνικοί κεραυνοί η οι αστραπές κάπου στον ουρανό, όλα αυτά τα φαινόμενα πίστευαν ότι ήταν κάποια μηνύματα που εξέφραζαν το θέλημα του Θεού. Τα αστέρια διασκορπισμένα ακανόνιστα στον ουρανό, σχημάτιζαν φιγούρες εγκύων γυναικών και στριφτών φιδιών, ιπτάμενων δράκων και τεράτων με 10 κέρατα και 7 κεφάλια –όλα αυτά έφερναν φοβερά μαντάτα στους μελετητές του ουρανού. ¶λλες φορές, το φωτεινό στερέωμα έμοιαζε με λαμπερή πόλη στον ουρανό, στα μάτια του εκστασιασμένου ουράνιου παρατηρητή. Από την θέση του στην κορυφή κάποιου λόφου, τα αστέρια που τρεμόσβηναν στον νυχτερινό ουρανό, έμοιαζαν με τους πυρσούς που τρεμόπαιζαν στην πόλη, στην πεδιάδα πέρα από τον λόφο. Ευρισκόμενος σε κατάσταση υπνώσεως, ο Ιωάννης της Πάτμου εξιστορεί το ουράνιο όραμά του: «ένας από τους επτά πλανητικούς αγγέλους με μετέφερε πνευματικά σε ένα τεράστιο, ψηλό βουνό, και μου έδειξε την πόλη της Ιερουσαλήμ καθώς κατέβαινε μέσα από το ουρανό… ακτινοβολώντας σαν το πιο λαμπερό διαμάντι, καθαρή σαν κρύσταλλο. Είχε ένα τεράστιο, ψηλό τείχος γύρω της, με δώδεκα πύλες και στην κάθε πύλη υπήρχε ένας άγγελος» (13). Με εξαιρετική ποιητική δεξιοτεχνία, ο Ιωάννης περιγράφει τους δώδεκα οίκους και τα δώδεκα ζώδια.
Η ουράνια Ιερουσαλήμ ήταν ο ουράνιος θόλος του νυχτερινού ουρανού, «που κατέβαινε από τον ουρανό», καθώς οι δυτικές προς αυτήν περιοχές σιγά- σιγά έδυαν κάτω από τον ορίζοντα. Κοιτάζοντας μέσα από «μία πόρτα στον ουρανό», ο Ιωάννης βλέπει τέσσερις οντότητες γύρω από τον θρόνο του Θεού, «η πρώτη ζωντανή οντότητα έμοιαζε με λιοντάρι, η δεύτερη με βόδι, η τρίτη είχε πρόσωπο ανθρώπου και η τέταρτη έμοιαζε με αετό που πετούσε». Η κάθε μία από αυτές τις οντότητες είναι «γεμάτη από μάτια, και τραγουδούσαν συνεχώς, μέρα-νύχτα» (14). Προφανώς περιγράφει τα τέσσερα σταθερά ζώδια (Λέων, Ταύρος, Υδροχόος, Σκορπιός), που αιώνια περικλείουν τον Ουράνιο Βόρειο Πόλο –το μοναδικό σημείο στον ουρανό που δεν κινείται, και που γύρω του όλες οι στρατιές του ουρανού περιστρέφονται ευλαβικά. Τα «μάτια» γύρω από τις τέσσερις οντότητες είναι τα μεμονωμένα άστρα, οι μυστηριώδεις ουράνιοι «παρατηρητές» που αναφέρονται στην Βίβλο.
Στον Δυτικό βιομηχανοποιημένο κόσμο, οι άνθρωποι δεν θεωρούν ότι οι πλανήτες και οι αστέρες είναι ζωντανά όντα, και γιΆ αυτό μας ξενίζει το γεγονός ότι οι «στρατιές των ουρανών», ακόμη και μερικοί από τους γνωστούς αγγέλους που αναφέρονται στη Βίβλο, απλώς, ήταν αστέρια (15). Πάντως, για τους αρχαίους οι πλανήτες και οι αστέρες ρύθμιζαν τις ώρες, τις εποχές και τα χρόνια. Ήταν οι ιδανικοί υπηρέτες του Θεού και οι αξιωματικοί του, που διατηρούσαν την τάξη στον κόσμο και επιβεβαίωναν το μεγαλείο του Δημιουργού. Όποιος προσπάθησε να διαβάσει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, σκόνταψε πάνω στις παράξενες και δυσνόητες πνευματικές αναφορές. Από την στιγμή, όμως, που θα προσεγγίσουμε το κείμενο αστρολογικά, οι περιγραφές αυτές θα αρχίσουν να αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης μιλάει για «24 πρεσβύτερους» και για «24 θρόνους» (16).
Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι οι Βαβυλώνιοι αστρονόμοι μετρούσαν την διάρκεια μίας μέρας και μίας νύχτας με δώδεκα δίωρα, δηλαδή τις σημερινές 24 ώρες διάρκειας μίας ημέρας. 24 αστέρια είχαν αναλάβει να προσδιορίζουν τα 12 δίωρα καθώς τα αστέρια ανέτελλαν και έδυαν. Αυτά τα αστέρια ήταν οι «24 πρεσβύτεροι» τους οποίους ανέφερε ο Ιωάννης. Οι «Τέσσερις Ιππότες της Αποκαλύψεως» είναι μία από τις παλαιότερες και πλέον ανησυχητικές εικόνες της Αποκαλύψεως. Ορμούν μέσα από τον ουρανό, σκορπίζοντας λοιμούς, πολέμους, πείνα, και θάνατο. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αντιπροσώπευαν κομήτες. ¶λλοι πίστευαν ότι ήταν ανθρωπόμορφες αστρικές θεότητες. Φαίνεται ότι ήταν ημίθεοι του ζωδιακού, ο ένας μετά τον άλλο σε σειρά, οι οποίοι κυβερνούσαν συνεχόμενες διαδοχικά εποχές, και είχαν κατονομαστεί Λέων, Παρθένος, Ζυγός και Σκορπιός (17).
Μέχρι το τέλος των Αιώνων
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_revelation.jpg Ο Ιωάννης της Πάτμου οραματίστηκε, μεταξύ άλλων, την πτώση της «παντοδύναμης πόλης της Βαβυλώνας» (18). Όμως, εύκολα υποθέτουμε ότι δεν αναφερόταν στην Βαβυλώνα, η οποία είχε ήδη κυριευθεί από τους Πέρσες έξι αιώνες νωρίτερα. Εννοούσε την πτώση της μισητής πόλης της Ρώμης, αλλά δεν τολμούσε να το ξεστομίσει. Το 64 μ.Χ., κάποιος έβαλε φωτιά στην Ρώμη, και αφού οι χριστιανοί απειλούσαν να το κάνουν, ο αυτοκράτωρ Νέρων έκαιγε ζωντανούς τους χριστιανούς ως τρομοκράτες. Ο Ιωάννης μεν έγραψε «Βαβυλώνα» αλλά όλοι ήξεραν ποια πόλη εννοούσε. O Ιωάννης συνεχίζει και περιγράφει μία σειρά από φοβερές καταστροφές που θα εξαφανίσουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης. Ο Χριστός θα εμφανισθεί επί της Γης, οι χριστιανοί μάρτυρες θα αναστηθούν και θα βασιλεύσουν μαζί του για χίλια χρόνια. Μετά, και οι υπόλοιποι νεκροί θα εγερθούν από τους τάφους τους . Μία τελική σύγκρουση με τον Σατανά και η τελική κρίση θα ακολουθήσουν. Μετά, τελικά, ο Ιωάννης βλέπει «έναν νέο Ουρανό και μία νέα Γη, διότι ο προηγούμενος Ουρανός και η προηγούμενη Γη έχουν εκλείψει» (19).
Οι χριστιανοί δεν ήταν η μόνη ομάδα ανθρώπων που περίμεναν τον ερχομό του Σωτήρα. Αιώνες νωρίτερα, ο Ζωροάστρης, ο μυθικός μάγος, είχε προβλέψει ότι στο τέλος της εποχής ένα ιδιαίτερα προικισμένο παιδί αποκαλούμενο «σωτήρας» επρόκειτο να γεννηθεί από μία παρθένο. Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο, ο ενάρετος βασιλιάς θα ξεκινούσε έναν νέο κόσμο στον οποίο το κακό θα είναι ανύπαρκτο. Οι νεκροί θα εγείροντο από τους τάφους τους για να κριθούν, και οι αγνοί θα ζούσαν για πάντα σε μία ανανεωμένη Γη. Αναμφισβήτητα ο Ιωάννης είχε επηρεαστεί από την ζωροαστρική παράδοση όταν διετύπωσε την παρόμοια προφητεία του (20). Πότε θα γινόταν αυτή η καταστροφή; Ο Ιησούς περίμενε την νέα εποχή να ξεκινήσει πολύ σύντομα. Το ίδιο και ο Ιωάννης της Πάτμου. Στο κορυφαίο όραμά του, ο Ιωάννης ακούει την ακτινοβολούσα οντότητα που καθόταν στον Ουράνιο θρόνο να αναφωνεί, «Εγώ είμαι το ¶λφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος» (21). Εάν οι «εβδομήντα εβδομάδες από χρόνια» του Δανιήλ προέβλεπαν το τέλος των αιώνων, το ίδιο έκαναν και οι κινούμενοι ουρανοί. Η θέση του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία βρισκόταν στην 0 μοίρα του Κριού, η οποία σηματοδοτούσε «την αρχή και το τέλος» του ζωδιακού από την εποχή των Σουμερίων, 3.000 χρόνια νωρίτερα. Ήταν δύσκολο να προσδιορισθεί το πού ακριβώς βρισκόταν η 0 μοίρα του Κριού, αλλά όσοι παρατηρούσαν τον ουρανό για πολλά χρόνια μπορούσαν να δουν ότι η εποχή του Κριού έφθανε στο τέλος της. Ο κύκλος των κοσμικών εποχών τελείωνε στο αρχικό του σημείο. Πώς θα μπορούσε ένα τόσο σημαντικό ουράνιο φαινόμενο να μην επαναρρύθμιζε τον χρόνο; Σίγουρα, ο «πρώτος Ουρανός» επρόκειτο να πάψει να υπάρχει και ένας «νέος Ουρανός» επρόκειτο να ανατείλει. (22)
Ο χριστιανικός συμβολισμός είναι προφανής. «Και μεταξύ του θρόνου και των τεσσάρων ζωντανών όντων και ανάμεσα στους πρεσβύτερους, είδα έναν αμνό να στέκεται, σαν να είχε σφαγιασθεί» γράφει ο Ιωάννης στο Κεφάλαιο 5. Η εποχή του Κριού τελείωνε, καθώς και ο χρόνος, όπως τον ξέραμε. Το ουράνιο πρόβατο είχε σφαγιασθεί, ακριβώς όπως και ο Ιησούς, καθώς ο Ιωάννης περιγράφει, «διότι Συ εσφαγιάσθεις και με το αίμα Σου λυτρώθηκαν από τον Θεό άνθρωποι και φυλές σε όλο τον κόσμο». Στο όραμα του Ιωάννη, εκατομμύρια ουράνιες φωνές ανέκραξαν:
«¶ξιος ο σφαγιασθείς Αμνός… Σε Εκείνον που κάθεται στον θρόνο και στον Αμνό ευλογία και τιμή και δόξα και παντοδυναμία για πάντα!». Η έκφραση «για πάντα» στα αρχαία ελληνικά ήταν «εις τους αιώνες των αιώνων», όπου όμως η λέξη αιών έχει, συν τοις άλλοις, και την έννοια του κύκλου, οπότε μιλάμε «για κύκλους επί κύκλων» και είναι ξεκάθαρο ότι υπονοεί αστρολογικές εποχές. Η πλειοψηφία των χριστιανών θεολόγων έχει απορρίψει αυτήν την αστρολογική ερμηνεία του προφήτη Ιωάννη, διότι ο άξονας των ισημεριών μετατοπίσθηκε και δεν έγινε τίποτε. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να υπάρχει, όμως, μία νέα εποχή ξεκίνησε. Στον Δυτικό κόσμο, για την προηγούμενη εποχή αναφέρονται με π.Χ. (προ Χριστού) και μετά την γέννηση του Ιησού με μ.Χ. ( μετά Χριστόν) (23). Είτε επαληθευθεί είτε όχι το όραμα του Ιωάννη, οι χριστιανοί πιστεύουν με λατρεία την υπόσχεση του Ιησού: «Είμαι κοντά σας όλες τις ημέρες μέχρι το τέλος του χρόνου» (24). Η διδασκαλία του και τώρα ακόμη εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους, και το πνεύμα του παραμένει ολοζώντανο στις καρδιές τους. Υπάρχει βέβαια και μία εναλλακτική ερμηνεία του οράματος του Ιωάννη για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, προερχόμενη από την αρχαία παράδοση των Ινδών και Βουδιστών Καλατσάκρα (τροχός του χρόνου). Το έτος 2425 μ.Χ. πρόκειται να ενσαρκωθεί η ινδική θεότης Κάλκι και αφού έλθει από την Σαμπάλα, θα πολεμήσει ενάντια στο κακό και θα καθιερώσει μια νέα παγκόσμια εποχή ειρήνης και διαφώτισης που θα διαρκέσει περίπου 2.000 χρόνια (25). Σημειώστε ότι το έτος 2425 αντιστοιχεί με την αρχή της εποχής του Υδροχόου στο ινδικό αστρικό ζωδιακό σύστημα. Λίγο πριν αποβιώσει ο Χριστός, οι μαθητές του τον ρώτησαν πού πρέπει να ψάξουν να τον βρουν. Τους απάντησε «να ακολουθήσετε έναν άνδρα που κουβαλάει ένα δοχείο με νερό» (Λουκάς 22.10). Μήπως ο Ιωάννης περίμενε την Δευτέρα Παρουσία στο τέλος της εποχής του Κριού αντί να την περιμένει στο τέλος των Ιχθύων; Είναι πιθανόν Ιησούς και Κάλκι να είναι το ίδιο πρόσωπο;
Οι πολυάριθμες αστρολογικές αναφορές μέσα στην Βίβλο προσφέρουν μία ενδιαφέρουσα όψη της αστρολογικής προφητείας στην πράξη, κάτι που ήταν συνηθισμένο τα χρόνια του Χριστού –μία ολόκληρη εποχή αστρολογικής πρακτικής η οποία είχε σχεδόν απόλυτα ξεχαστεί. Καθώς μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για την αστρολογία της αρχαιότητας, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για την εβραιο-χριστιανική θρησκευτική μας παράδοση. Μελετώντας την Βίβλο συνυπολογίζοντας και τις αστρολογικές αναφορές, η αντίληψή μας για τα επουράνια γίνεται πλουσιότερη και πιο ξεκάθαρη.
Αναφορές και παρατηρήσεις
1.Ο μύθος με τους μάγους και το μυστηριώδες άστρο τους εμφανίζεται στο κατά Ματθαίον 2. Υπάρχει τεράστια κειμενογραφία για την πιθανή ταυτότητα του ¶στρου της Βηθλεέμ.
2. Το σύγγραμμα Nag Hammadi Library, που επιμελήθηκε ο James M. Robinson (Harper Collins, 1990), είναι ένας θησαυρός των πρώιμων χριστιανικών κειμένων.
3. Το έργο Πίστης Σοφία αναφέρει με λεπτομέρειες την θριαμβευτική επικράτηση του Ιησού πάνω στους πλανήτες και τους κύκλους του χρόνου. Οι επιστήμονες χρονολογούν αυτό το κείμενο γύρω στον 3ο αιώνα. Οι μελετητές της βεδικής αστρολογίας γνωρίζουν ότι το Chandi αναφέρει τον Mahisha, τον κυβερνήτη του χρόνου, ο οποίος μεταμορφώνεται μέσα από τα τέσσερα σταθερά ζώδια του αρχαίου ινδικού ζωδιακού, κατά την διάρκεια της μάχης του εναντίον της Μεγάλης Θεάς. Όπως και ο Ιησούς έτσι και η Θεά έσωσε τους πιστούς της από τις δεσμευτικές δυνάμεις του πεπρωμένου.
4. Στο βιβλίο της.... A Thousand Suns (YES International Publishers, 2004), περιγράφονται τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Ρωμαίοι αστρολόγοι τους πρώτους αιώνες μ.Χ., όταν οι προβλέψεις τους για δολοφονίες επιφανών πολιτικών έβγαιναν αληθινές!
5. Δανιήλ 5.11. Ναι, πρόκειται για τον γνωστό Δανιήλ που πέταξαν στον λάκκο με τα λιοντάρια.
6. Δανιήλ 9.24. The Jesus Dynasty (σημ.5), σελ.142-144, εξηγεί τους δυσερμήνευτους αστρολογικούς κύκλους των Εβραίων, που αναφέρονται σε αυτή την προφητεία.
7. Υπάρχει μία σοβαρή θεολογική διαφωνία σχετικά με το αν η Βίβλος εννοεί «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ» ή «Ο Ιησούς ο Ναζωραίος». Οι Ναζωραίοι ήταν μία γνωστική ομάδα οι οποίοι έδιναν έμφαση στην βάπτιση. Ήταν γνωστοί σαν αστρολόγοι. Μουσουλμάνοι ηγέτες τούς συνέδεσαν αργότερα με τη Σαβιανή αστρολογία. Οι Ναζωραίοι υπάρχουν σήμερα, ζουν στο Ιράκ και ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υπήρξαν διδάσκαλοι στην παράδοσή τους. Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο The Mandaens, Edmonto Lupieri, ενός λαμπρού Ιταλού επιστήμονα από το Πανεπιστήμιο του Ούντινε (William B. Eerdmans Publishing Co. 2002). Το βιβλίο A Thousand Suns, επίσης ασχολείται με τους εκπληκτικούς αν και καλά τεκμηριωμένους ισχυρισμούς των Ναζωραίων.
8. Για την προφητεία του Ιησού περί μίας επικείμενης αποκάλυψης , βλέπε Μάρκος 9.1, Μάρκος 13.30, και Λουκάς 22.28-30. Η προφητεία του Ιησού αναφέρθηκε από τον αδελφό του James, εδάφιο 5.9. Από τον απόστολο Πέτρο στο 1 Πέτρος 4.7 και τον Παύλο, απόστολο στους ειδωλολάτρες, στο 1 Κορίνθιοι 7.29-31.
9. Οι επιστήμονες διαφωνούν σχετικά με το πότε έγραψε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης. Μερικοί υπολογίζουν γύρω στο 60 μ.Χ., πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. ¶λλοι, το 96 μ.Χ. Για λεπτομερή ανάλυση της αστρολογικής παρουσίας στην Αποκάλυψη, διαβάστε το βιβλίο του Jacques Chevalier, A Postmodern Revelation: Signs of Astrology and the Apocalypse, University of Toronto Press, 1997.
10.Ζαχαρίας 1.18, 2.1, 5.1, 6.1, κλπ.
11. Ζαχαρίας 1.8.
12. Ιεζεκιήλ 1.1
13. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ έτσι περιγράφει την εμπειρία του: «Το χέρι του Κυρίου έτσι ήρθε επάνω μου. Τότε εγώ αντίκρισα με δέος μία μορφή φλεγόμενη να προτείνει ένα χέρι, και να με πιάνει από το κεφάλι` και το Πνεύμα αυτό με ανύψωσε μεταξύ Γης και Ουρανού, και μου έδειξε οράματα του Θεού…» (Ιεζεκιήλ 8.1-3). Κάποιοι μελετητές πιθανολογούσαν ότι αυτές ο περιγραφές μοιάζουν με παραισθήσεις, και ότι οι προφήτες μάλλον έπαιρναν κάποιες ουσίες σαν ναρκωτικά. Και όμως, όλη αυτή η φανταστική περιγραφή οραμάτων στην Βίβλο ήταν κοινή γνώση σε όσους είχαν γράψει για την Αποκάλυψη. Η άποψη ότι ο προφήτες έπαιρναν ναρκωτικές ουσίες είναι αρκετά αδύναμη, είναι πιθανότερο η έντονη και βαθιά πίστη τους να τους έφερνε συχνά σε εκστασιασμό.
14. Αποκάλυψη 21.10-12
15. Αποκάλυψη 4.6-8
16.Οι Ινδοί τιμούν τα άστρα σαν λαμπρές θεότητες (η σύγχρονη αγγλική λέξη «divine» έχει ρίζα στην σανσκριτική λέξη deva, που σημαίνει «λαμπρός θεός»). Η ιουδαιο-χριστανική/ισλαμική παράδοση, καταδικάζει την πίστη στα άστρα, αλλά τιμώντας τους πλανήτες και τα άστρα στην καθημερινή μου πνευματική ενασχόληση, καλλιεργώ μία ευλαβική σχέση με το Σύμπαν, χωρίς αρνητικό αντίκτυπο στη σχέση μου με τον Δημιουργό. Μερικές από τις Αγγελικές μορφές που περιγράφονται στη Βίβλο είναι προφανές ότι είναι άστρα. Η λέξη ΅άγγελοςΆ έχει σχέση με την αρχαία Βεδική λέξη angiras, μία οντότης που μεσολαβούσε μεταξύ ανθρώπων και του Θεού.
17.Αποκάλυψη 4.4
18. Bruce J. Malina, On the Genre and Message of Revelation: Star Visions and Sky Journeys, Hendrickson Publishers, 1995, σελ.120-128. Ο Μαλίνα είναι καθηγητής Βιβλικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Creighton στην Omaha.
19. Αποκάλυψη 18.
20. Αποκάλυψη 20.4-15, 21.1
21. Ένα χειρόγραφο ζωροαστρικό με τον τίτλο Ζοστριανός διατηρήθηκε αυτούσιο στα γραπτά Nag Hamadi (σημ.10 πιο πάνω) και κάποια από τα πρώτα χριστιανικά κείμενα, όπως το Τhe Concept of our Great Power, φαίνεται ότι ερμηνεύουν την χριστιανική ιστορία με ζωροαστρικούς όρους. Θυμηθείτε ότι «οι σοφοί από την Ανατολή» που οδηγήθηκαν από το άστρο στην φάτνη του Ιησού ήταν μάγοι(= ζωροάστρες κληρικοί).
22. Αποκάλυψη 21.6
23. Γιατί το σημείο ισημερίας και όχι αυτό το του χειμερινού ηλιοστασίου να σηματοδοτεί το τέλος του χρόνου; Πιθανώς, διότι σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, τα άστρα στο φωτεινό ήμισυ του έτους, από την εαρινή μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία, αντιπροσώπευαν τους θεούς του φωτός η τις αγγελικές μορφές, ενώ τα άστρα του σκοτεινού μισού του χρόνου, από την φθινοπωρινή μέχρι την εαρινή ισημερία, αντιπροσώπευαν τις δαιμονικές δυνάμεις. Ο Ιωάννης ίσως να είχε φανταστεί ότι όταν η εαρινή ισημερία έφθανε στην 0 μοίρα του Κριού, η τελική μάχη μεταξύ των δυνάμεων του φωτός και του σκότους θα ελάμβανε χώρα.
24. Κατά διαβολική σύμπτωση, περίπου 2 αιώνες αργότερα, ο χρόνος σταμάτησε, κατά κάποιον τρόπο. Ευρωπαίοι αστρονόμοι όρισαν το σημείο 0 μοίρες Κριού, ως την θέση του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία, δημιουργώντας τον Τροπικό Ζωδιακό που χρησιμοποιούν οι Δυτικοί αστρολόγοι σήμερα.
25. Ματθαίος 28.20.
26.Δαλάι Λάμα, The Kalachakra Tantra, Wisdom Publications 1985, σελ.59-65.
Linda Johnsen, M.S: εκδοτική επιμελήτρια Βεδικής Αστρολογίας στο περιοδικό ΤΜΑ και στο Yoga Plus Magazine. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου A Thousand Suns: Designing your Future with Vedic Astrology καθώς και άλλων επτά βιβλίων για την Ινδική παράδοση. Το τελευταίο βιβλίο της που συνέγραψε με την Maggie Jacobus, είναι το Kirtan! Chanting as a spiritual Path. Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της: thousandsuns.org (http://www.ThousandSuns.org)
Απόδοση στα ελληνικά και επιμέλεια Παντελίδης Μιχάλης, Δημ. Μέλλος.
Με την μετάφραση αρχαίων αιγυπτιακών και βαβυλωνιακών κειμένων, οι επιστήμονες έγιναν γνώστες της αστρολογικής ορολογίας που χρησιμοποιούσαν στην Μέση Ανατολή πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ξαφνικά, πολλοί αινιγματικοί στίχοι της Βίβλου κατέστη δυνατόν να ερμηνευθούν και διαπιστώθηκε ότι περιέγραφαν αστρολογικά σχήματα στον ουρανό. Για κάποιον λόγο, αυτές οι αναπάντεχες ανακαλύψεις δεν προσέλαβαν αρκετή δημοσιότητα. ΑντΆ αυτού, οι φερόμενοι ως αυθεντίες της Βίβλου, έκαναν κάποιες αναφορές σε αυτές τις ανακαλύψεις από καιρού εις καιρόν σε κάποια επιστημονικά περιοδικά. Εμείς όμως που ασχολούμαστε με την αστρολογία, έχοντας ως γνώμονα την ελευθερία στην πληροφόρηση αλλά και την γνώση, μακριά από δογματικές και εσωστρεφείς προσεγγίσεις, επιθυμούμε να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη των προβληματισμών που γεννιούνται και προάγουν την ελεύθερη σκέψη. Στο πλαίσιο αυτό, ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα σημεία που υποδεικνύουν την άμεση σχέση βιβλικών αναφορών με την αστρολογία.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ
Το ζώδιο του Ιησού
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/img_openbibleandrevchart.jpg Αυτό είναι ένα αντικείμενο ατελείωτων συζητήσεων ανάμεσα σε αστρολόγους. Ποιο είναι το ζώδιο του Ιησού; Οι χριστιανοί γιορτάζουν την γέννηση του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου, που σημαίνει ότι είναι Αιγόκερως. Εν τούτοις, δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι υπήρχε γιορτή που να ονομαζόταν Χριστούγεννα πριν από το 336 μ.Χ. Οι πλειοψηφία των ειδικών συμφωνούν ότι οι χριστιανοί του 4ου αιώνα διάλεξαν την 25η Δεκεμβρίου για την νέα αυτή γιορτή, διότι αντιστοιχούσε με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Ενώ οι παγανιστές γιόρταζαν την συμβολική γέννηση του Ήλιου, οι χριστιανοί τιμούσαν τη γέννηση του Χριστού. Έτσι όμως γεννιέται το ερώτημα: Πότε γεννήθηκε ο Χριστός; Αν και η χρονολογία της γέννησης του Ιησού παραμένει αντικείμενο διαφωνιών, είναι ξεκάθαρο σε ποια περίοδο μέσα στο χρόνο γεννήθηκε: Οι επιστήμονες ήδη το γνώριζαν. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο ξεκινάει με μία αναφορά ότι, κατά τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη, ένας ιερέας άτεκνος, ονομαζόμενος Ζαχαρίας, υπηρετούσε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Καθώς άναβε θυμίαμα στο βωμό, ένας άγγελος παρουσιάστηκε δίπλα του και του ανήγγειλε ότι, με την χάρη του Θεού, η ηλικιωμένη σύζυγός του Ελισάβετ επρόκειτο επιτέλους να μείνει έγκυος. Το παιδί τους προοριζόταν να «προηγηθεί του Κυρίου για να προετοιμάσει τον δρόμο Του» (1:76). Ο Λουκάς επίσης μας λέει ότι αυτό το αγόρι –το οποίο είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής– γεννήθηκε 6 μήνες πριν από τον Χριστό (1:36). Εάν προσδιορισθεί ο χρόνος γέννησης του Ιωάννη, τότε μπορούμε να μάθουμε την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Ευτυχώς, η Αγ. Γραφή μάς δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες. Στην εποχή του Ηρώδη του Μεγάλου, ο ιουδαϊκός λευιτικός κλήρος (και όχι οι αρχιερείς) ήταν χωρισμένος σε 24 ιερατικές γενεές, διασκορπισμένες σε όλη την Παλαιστίνη. Ο κάθε ένας λευίτης είχε καθήκον να παρουσιάζεται στον ναό της Ιερουσαλήμ σε προκαθορισμένες περιόδους κάθε χρόνο, ανάλογα με την σειρά που είχε κληρωθεί να εφημερεύει-ιερατεύει η γενεά του. Ο Λουκάς στο εδάφιο 1:5 λέει ότι ο Ζαχαρίας ανήκε στη «γενεά του Αβιά», που σημαίνει ότι η περίοδος της υπηρεσίας του εκεί ήταν τον Μάιο. Ο Λουκάς επίσης αφήνει να εννοηθεί ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος αμέσως μετά την επιστροφή του Ζαχαρία από την Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε τον Ιούνιο. Ο Ιωάννης γεννήθηκε πιθανόν τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Εάν η εξιστόρηση των γεγονότων στις Γραφές είναι ακριβής, τότε ο Ιησούς είναι είτε Λέων, είτε Παρθένος.
Αυτά είναι όσα μπορούν να προσφέρουν οι επιστήμονες. Από εδώ και πέρα, παραλαμβάνουν την σκυτάλη οι αστρολόγοι. Σύμφωνα με μία εβραϊκή προφητεία, ο Μεσσίας έμελλε να γεννηθεί από την βασιλική γενιά του Ιούδα (Γιεχούντα), γενάρχη μίας από τις 12 ιστορικές φυλές του Ισραήλ, και για τον λόγο αυτό καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε να αποδειχθεί ότι ο Ιησούς κατάγεται από την συγκεκριμένη πατριά. (Την εποχή που ζούσε ο Ιησούς ο Ήλιος θα έπρεπε να είχε συμπληρώσει την διέλευσή του από τον Λέοντα στον Τροπικό ζωδιακό και να είχε εισέλθει στην Παρθένο στις 26 Αυγούστου. Στον αστρικό ζωδιακό, αυτό πρέπει να έγινε στις 22 Αυγούστου. Οι Ματθαίος και Λουκάς κατέγραψαν εκτενώς το γενεαλογικό δένδρο που οδηγούσε την καταγωγή της οικογένειας του Ιησού στον Βασιλιά Δαυίδ και στον Ιούδα). Το βιβλίο της Γένεσης περιγράφει τον πατριάρχη ως εξής: «ο Ιούδας είναι ένα μικρό λιονταράκι …ξάπλωνε όπως ένα λιοντάρι ή μια λέαινα» (49.9-10). Η παρομοίωση με λιοντάρι είναι έντονα υποδηλωτική-αντιπροσωπευτική.
Σίγουρα η δυναμική, χαρισματική προσωπικότητα του Ιησού μοιάζει περισσότερο σαν του Λέοντα παρά σαν της Παρθένου, ζώδιο το οποίο ταιριάζει περισσότερο στην μητέρα του Μαρία. Εάν ο Ιησούς ήταν Λέων, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής – γεννημένος 6 μήνες νωρίτερα – πιθανότατα ήταν Υδροχόος. Έλεγε ο Ιωάννης για τον Ιησού. «Εκείνος πρέπει να δοξαστεί, ενώ εγώ πρέπει να ταπεινωθώ» (Ιωάννης 3.30). Θα μπορούσε να υπήρχε κάποιος αστρονομικός συμβολισμός εδώ: Καθώς ο Λέων ανατέλλει πάνω από τον ωροσκόπο, ο Υδροχόος κατεβαίνει κάτω από τον ορίζοντα. Ο Ιωάννης ήταν ένας εικονοκλάστης αναμορφωτής, ο οποίος οδηγούσε ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό για να τους βαφτίσει. Ποιο άλλο ζώδιο αντιπροσωπεύει καλύτερα τον Ιωάννη από τον Υδροχόο, από τον οποίο ρέει το ουράνιο ύδωρ;
Η Βασιλεία των Ουρανών
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_jesus.jpg Εκτός από το θέμα της ημερομηνίας γέννησης του Ιησού και τις αναφορές στο μυστηριώδες άστρο της Βηθλεέμ, υπάρχουν, αλήθεια, άλλες αστρολογικές αναφορές μέσα στην Βίβλο; (1). Ασφαλώς και υπάρχουν. Και αυτό είναι απολύτως φυσικό, αφού η αστρολογία ήταν ένα από τα μεγάλα ενδιαφέροντα και των πλουσίων και των φτωχών κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. Ο Καίσαρ Αύγουστος, αυτοκράτορας της Ρώμης κατά την παιδική ηλικία του Ιησού, για παράδειγμα, είχε σφραγίσει το ζωδιακό σύμβολο της Σελήνης στα νομίσματα.
Επίσης, οι πρώτοι χριστιανοί είχαν και αυτοί γοητευτεί από τα άστρα. Πολλά κείμενά τους, όπως Η Ιδέα της Μεγάλης μας Δύναμης, Η κατά Παύλον Αποκάλυψις, και Η Πρώτη κατά Ιάκωβον Αποκάλυψις, μνημονεύουν αστρολογικά θέματα (2). Ένα βασικό πρόβλημα των χριστιανών ήταν ότι οι ενσαρκωμένες ψυχές πρέπει να απελευθερωθούν από την επιβαρυντική επιρροή των πλανητών, ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν στον Παράδεισο μετά τον θάνατο. Ένα γνωστό γραπτό, το «Πίστη Σοφίας», περιγράφει πως ο Ιησούς πετούσε στον ουρανό, σπρώχνοντας τους πλανήτες και αλλάζοντας την τροχιά τους, ώστε να μην λειτουργούν πλέον οι πλανητικές όψεις (3). Στην αρχαιότητα, η κοσμική αστρολογία ήταν πολύ πιο σημαντική απΆ όσο είναι σήμερα. Οι αστρολόγοι όφειλαν να προβλέπουν την άνοδο και την πτώση βασιλιάδων και βασιλείων, σύμφωνα με τους μεγάλους κύκλους του χρόνου (4). Συμπτωματικά, στα χρόνια του Χριστού, αρκετοί τέτοιοι κύκλοι έφθαναν στο τέλος τους, και μία νέα εποχή, καθορισμένη από μεγάλες αλλαγές στον ουρανό, ξεκινούσε. Ο πρώτος από αυτούς τους κύκλους είχε προσδιορισθεί από τον Εβραίο προφήτη Δανιήλ. Περίπου 6 αιώνες προ Χριστού, ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ ανακήρυξε τον Δανιήλ «αρχηγό των μάγων, Χαλδαίων και αστρολόγων» (5). Ο Δανιήλ είχε με τόλμη προβλέψει ότι περίπου μετά από «εβδομήντα εβδομάδες από χρόνια» θα επέλθει «το τέλος της αμαρτίας» και «ένας ευλογημένος, ένας πρίγκιπας» θα εγερθεί «και θα αποκαταστήσει και θα χτίσει την Ιερουσαλήμ» (6).
Σύμφωνα με αρκετές απόψεις, στην εποχή του Ιησού, η ημέρα της αποκατάστασης πλησίαζε. Οι Εβραίοι ζηλωτές περίμεναν με λαχτάρα τον «ευλογημένο» (μεσσία, στα Αραμαϊκά), ο οποίος θα έδιωχνε τους Ρωμαίους κατακτητές από την Παλαιστίνη και θα έφερνε ξανά την αυτονομία στους Εβραίους. Αρκετοί επίδοξοι μεσσίες παρουσιάστηκαν, οι οποίοι άμεσα εξολοθρεύτηκαν από τους Ρωμαίους. Ο πιο γνωστός από τους Μεσσίες, ήταν, φυσικά, ο Ιησούς ο Ναζωραίος (7). Μίλησε για την «βασιλεία των Ουρανών», η οποία έμελλε να έρθει άμεσα, και διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι μία νέα εποχή θα ξεκινούσε επί των ημερών τους (8). Μία γενιά αργότερα, μία νέα εποχή όντως ξεκίνησε, αλλά δεν σηματοδότησε τον θρίαμβο του εβραϊκού έθνους που οι μαθητές του Ιησού είχαν οραματιστεί. Το 70 μ.Χ., η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, ο ναός τους γκρεμίστηκε και οι Εβραίοι έχασαν την πατρίδα τους για 2.000 χρόνια. Η νέα εποχή ήταν τελικά η χριστιανική εποχή. Η «Γη της Επαγγελίας» ήταν μια πνευματική και όχι υλική έννοια. Και η με δόξες επιστροφή του Ιησού, για να κυβερνήσει τη Γη, θα έπαιρνε πολύ, πάρα πολύ περισσότερο χρόνο απΆ όσο αρχικά είχε υπολογισθεί.
Ο Αστρολόγος του Ιησού
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_beast.jpg Περί τα τέλη του πρώτου αιώνα, στην Πάτμο του Αιγαίου πελάγους, ο οραματιστής Ιωάννης, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό ψάχνοντας για σημάδια περί τον ερχομό του Ιησού. Το χειρόγραφο που συνέταξε «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη», έμελλε να είναι το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου. Και βέβαια αναγνωρισμένοι ακαδημαϊκοί τώρα παραδέχονται ότι η Αποκάλυψη είναι βασικά μία εργασία κοσμικής αστρολογίας (9). Ναι, για πολλούς ο Ιωάννης της Πάτμου ήταν ένας αστρολόγος. Πάντως, η αστρολογία που χρησιμοποιούσε ήταν πολύ διαφορετική από την αστρολογία που χρησιμοποιούμε σήμερα, καθώς ακολουθούσε την σημιτική παράδοση της «αστρικής προφητείας», όπως ακριβώς και τα βιβλία του Ιεζεκιήλ, του Δανιήλ και του Ζαχαρία, στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτή η αστρολογία δεν είχε σχέση με κατάστρωση ωροσκοπίων και ανάλυση όψεων ή οικοθεσίας. Απλώς, ο προφήτης «έστρεφε το βλέμμα του» (10) προς τα άστρα, ή « έβλεπε μέσα στην νύχτα» (19) τους αστερισμούς, ή «άνοιγαν οι ουρανοί» (11), όπου οράματα αγγέλων (τα άστρα) αποκάλυπταν τα μυστικά του μέλλοντος. Πολύ συχνά η Βίβλος μάς λέει ότι οι προφήτες έψαχναν στον ουρανό για σημάδια από τον Θεό και μηνύματα αποκαλυπτικά του θείου σχεδίου. «Τότε, είδα έναν άλλο οιωνό στους Ουρανούς, μεγαλοπρεπή και υπέροχο», γράφει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη 15:1.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι επιστήμονες δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι η Βίβλος κυριολεκτεί. Οι βιβλικοί προφήτες πράγματι κοιτούσαν τον νυχτερινό ουρανό. Τα σουρεαλιστικά οράματα που έβλεπαν από ουράνιους τροχούς, ουράνια κηροπήγια, ιπτάμενους παπύρους και αιώνιους «παρατηρητές» γνωρίζουμε σήμερα ότι ήταν αστερισμοί και άλλα ουράνια φαινόμενα. Τα «εφτά μάτια του Κυρίου» που «κάλυπταν ολόκληρη την Γη», όπως αναφέρει ο Ζαχαρίας 4:10, δεν ήταν άλλο από τους 7 βασικούς πλανήτες. Οι Εβραίοι και οι πρώτοι χριστιανοί «αστρικοί προφήτες» επέτρεπαν στον εαυτό τους να «ανυψωθούν» ή «να κυριευθούν από το Πνεύμα», έστρεφαν το βλέμμα προς τον ουρανό όπου «ο Θεός του Παραδείσου»,
«ο Υπέρτατος», διοικούσε τις λεγεώνες του από φωτεινούς αγγέλους – τα άστρα (12). Και οι άγγελοι μερικές φορές μαρτυρούσαν τα μυστικά της μοίρας των λαών στους κοινούς θνητούς. Για τους αστρικούς προφήτες της Βίβλου, ο ουρανός ήταν ένας περιστρεφόμενος πάπυρος με γραφές που μόνον οραματιστές σαν αυτούς μπορούσαν να ερμηνεύσουν. Οι εκλείψεις, οι κομήτες, οι μετεωρίτες, οι ανατέλλοντες αστέρες κατά καιρούς, ακόμη και οι ξαφνικοί κεραυνοί η οι αστραπές κάπου στον ουρανό, όλα αυτά τα φαινόμενα πίστευαν ότι ήταν κάποια μηνύματα που εξέφραζαν το θέλημα του Θεού. Τα αστέρια διασκορπισμένα ακανόνιστα στον ουρανό, σχημάτιζαν φιγούρες εγκύων γυναικών και στριφτών φιδιών, ιπτάμενων δράκων και τεράτων με 10 κέρατα και 7 κεφάλια –όλα αυτά έφερναν φοβερά μαντάτα στους μελετητές του ουρανού. ¶λλες φορές, το φωτεινό στερέωμα έμοιαζε με λαμπερή πόλη στον ουρανό, στα μάτια του εκστασιασμένου ουράνιου παρατηρητή. Από την θέση του στην κορυφή κάποιου λόφου, τα αστέρια που τρεμόσβηναν στον νυχτερινό ουρανό, έμοιαζαν με τους πυρσούς που τρεμόπαιζαν στην πόλη, στην πεδιάδα πέρα από τον λόφο. Ευρισκόμενος σε κατάσταση υπνώσεως, ο Ιωάννης της Πάτμου εξιστορεί το ουράνιο όραμά του: «ένας από τους επτά πλανητικούς αγγέλους με μετέφερε πνευματικά σε ένα τεράστιο, ψηλό βουνό, και μου έδειξε την πόλη της Ιερουσαλήμ καθώς κατέβαινε μέσα από το ουρανό… ακτινοβολώντας σαν το πιο λαμπερό διαμάντι, καθαρή σαν κρύσταλλο. Είχε ένα τεράστιο, ψηλό τείχος γύρω της, με δώδεκα πύλες και στην κάθε πύλη υπήρχε ένας άγγελος» (13). Με εξαιρετική ποιητική δεξιοτεχνία, ο Ιωάννης περιγράφει τους δώδεκα οίκους και τα δώδεκα ζώδια.
Η ουράνια Ιερουσαλήμ ήταν ο ουράνιος θόλος του νυχτερινού ουρανού, «που κατέβαινε από τον ουρανό», καθώς οι δυτικές προς αυτήν περιοχές σιγά- σιγά έδυαν κάτω από τον ορίζοντα. Κοιτάζοντας μέσα από «μία πόρτα στον ουρανό», ο Ιωάννης βλέπει τέσσερις οντότητες γύρω από τον θρόνο του Θεού, «η πρώτη ζωντανή οντότητα έμοιαζε με λιοντάρι, η δεύτερη με βόδι, η τρίτη είχε πρόσωπο ανθρώπου και η τέταρτη έμοιαζε με αετό που πετούσε». Η κάθε μία από αυτές τις οντότητες είναι «γεμάτη από μάτια, και τραγουδούσαν συνεχώς, μέρα-νύχτα» (14). Προφανώς περιγράφει τα τέσσερα σταθερά ζώδια (Λέων, Ταύρος, Υδροχόος, Σκορπιός), που αιώνια περικλείουν τον Ουράνιο Βόρειο Πόλο –το μοναδικό σημείο στον ουρανό που δεν κινείται, και που γύρω του όλες οι στρατιές του ουρανού περιστρέφονται ευλαβικά. Τα «μάτια» γύρω από τις τέσσερις οντότητες είναι τα μεμονωμένα άστρα, οι μυστηριώδεις ουράνιοι «παρατηρητές» που αναφέρονται στην Βίβλο.
Στον Δυτικό βιομηχανοποιημένο κόσμο, οι άνθρωποι δεν θεωρούν ότι οι πλανήτες και οι αστέρες είναι ζωντανά όντα, και γιΆ αυτό μας ξενίζει το γεγονός ότι οι «στρατιές των ουρανών», ακόμη και μερικοί από τους γνωστούς αγγέλους που αναφέρονται στη Βίβλο, απλώς, ήταν αστέρια (15). Πάντως, για τους αρχαίους οι πλανήτες και οι αστέρες ρύθμιζαν τις ώρες, τις εποχές και τα χρόνια. Ήταν οι ιδανικοί υπηρέτες του Θεού και οι αξιωματικοί του, που διατηρούσαν την τάξη στον κόσμο και επιβεβαίωναν το μεγαλείο του Δημιουργού. Όποιος προσπάθησε να διαβάσει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, σκόνταψε πάνω στις παράξενες και δυσνόητες πνευματικές αναφορές. Από την στιγμή, όμως, που θα προσεγγίσουμε το κείμενο αστρολογικά, οι περιγραφές αυτές θα αρχίσουν να αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης μιλάει για «24 πρεσβύτερους» και για «24 θρόνους» (16).
Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι οι Βαβυλώνιοι αστρονόμοι μετρούσαν την διάρκεια μίας μέρας και μίας νύχτας με δώδεκα δίωρα, δηλαδή τις σημερινές 24 ώρες διάρκειας μίας ημέρας. 24 αστέρια είχαν αναλάβει να προσδιορίζουν τα 12 δίωρα καθώς τα αστέρια ανέτελλαν και έδυαν. Αυτά τα αστέρια ήταν οι «24 πρεσβύτεροι» τους οποίους ανέφερε ο Ιωάννης. Οι «Τέσσερις Ιππότες της Αποκαλύψεως» είναι μία από τις παλαιότερες και πλέον ανησυχητικές εικόνες της Αποκαλύψεως. Ορμούν μέσα από τον ουρανό, σκορπίζοντας λοιμούς, πολέμους, πείνα, και θάνατο. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αντιπροσώπευαν κομήτες. ¶λλοι πίστευαν ότι ήταν ανθρωπόμορφες αστρικές θεότητες. Φαίνεται ότι ήταν ημίθεοι του ζωδιακού, ο ένας μετά τον άλλο σε σειρά, οι οποίοι κυβερνούσαν συνεχόμενες διαδοχικά εποχές, και είχαν κατονομαστεί Λέων, Παρθένος, Ζυγός και Σκορπιός (17).
Μέχρι το τέλος των Αιώνων
http://www.myhoroscope.gr/articles/images/_revelation.jpg Ο Ιωάννης της Πάτμου οραματίστηκε, μεταξύ άλλων, την πτώση της «παντοδύναμης πόλης της Βαβυλώνας» (18). Όμως, εύκολα υποθέτουμε ότι δεν αναφερόταν στην Βαβυλώνα, η οποία είχε ήδη κυριευθεί από τους Πέρσες έξι αιώνες νωρίτερα. Εννοούσε την πτώση της μισητής πόλης της Ρώμης, αλλά δεν τολμούσε να το ξεστομίσει. Το 64 μ.Χ., κάποιος έβαλε φωτιά στην Ρώμη, και αφού οι χριστιανοί απειλούσαν να το κάνουν, ο αυτοκράτωρ Νέρων έκαιγε ζωντανούς τους χριστιανούς ως τρομοκράτες. Ο Ιωάννης μεν έγραψε «Βαβυλώνα» αλλά όλοι ήξεραν ποια πόλη εννοούσε. O Ιωάννης συνεχίζει και περιγράφει μία σειρά από φοβερές καταστροφές που θα εξαφανίσουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης. Ο Χριστός θα εμφανισθεί επί της Γης, οι χριστιανοί μάρτυρες θα αναστηθούν και θα βασιλεύσουν μαζί του για χίλια χρόνια. Μετά, και οι υπόλοιποι νεκροί θα εγερθούν από τους τάφους τους . Μία τελική σύγκρουση με τον Σατανά και η τελική κρίση θα ακολουθήσουν. Μετά, τελικά, ο Ιωάννης βλέπει «έναν νέο Ουρανό και μία νέα Γη, διότι ο προηγούμενος Ουρανός και η προηγούμενη Γη έχουν εκλείψει» (19).
Οι χριστιανοί δεν ήταν η μόνη ομάδα ανθρώπων που περίμεναν τον ερχομό του Σωτήρα. Αιώνες νωρίτερα, ο Ζωροάστρης, ο μυθικός μάγος, είχε προβλέψει ότι στο τέλος της εποχής ένα ιδιαίτερα προικισμένο παιδί αποκαλούμενο «σωτήρας» επρόκειτο να γεννηθεί από μία παρθένο. Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο, ο ενάρετος βασιλιάς θα ξεκινούσε έναν νέο κόσμο στον οποίο το κακό θα είναι ανύπαρκτο. Οι νεκροί θα εγείροντο από τους τάφους τους για να κριθούν, και οι αγνοί θα ζούσαν για πάντα σε μία ανανεωμένη Γη. Αναμφισβήτητα ο Ιωάννης είχε επηρεαστεί από την ζωροαστρική παράδοση όταν διετύπωσε την παρόμοια προφητεία του (20). Πότε θα γινόταν αυτή η καταστροφή; Ο Ιησούς περίμενε την νέα εποχή να ξεκινήσει πολύ σύντομα. Το ίδιο και ο Ιωάννης της Πάτμου. Στο κορυφαίο όραμά του, ο Ιωάννης ακούει την ακτινοβολούσα οντότητα που καθόταν στον Ουράνιο θρόνο να αναφωνεί, «Εγώ είμαι το ¶λφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος» (21). Εάν οι «εβδομήντα εβδομάδες από χρόνια» του Δανιήλ προέβλεπαν το τέλος των αιώνων, το ίδιο έκαναν και οι κινούμενοι ουρανοί. Η θέση του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία βρισκόταν στην 0 μοίρα του Κριού, η οποία σηματοδοτούσε «την αρχή και το τέλος» του ζωδιακού από την εποχή των Σουμερίων, 3.000 χρόνια νωρίτερα. Ήταν δύσκολο να προσδιορισθεί το πού ακριβώς βρισκόταν η 0 μοίρα του Κριού, αλλά όσοι παρατηρούσαν τον ουρανό για πολλά χρόνια μπορούσαν να δουν ότι η εποχή του Κριού έφθανε στο τέλος της. Ο κύκλος των κοσμικών εποχών τελείωνε στο αρχικό του σημείο. Πώς θα μπορούσε ένα τόσο σημαντικό ουράνιο φαινόμενο να μην επαναρρύθμιζε τον χρόνο; Σίγουρα, ο «πρώτος Ουρανός» επρόκειτο να πάψει να υπάρχει και ένας «νέος Ουρανός» επρόκειτο να ανατείλει. (22)
Ο χριστιανικός συμβολισμός είναι προφανής. «Και μεταξύ του θρόνου και των τεσσάρων ζωντανών όντων και ανάμεσα στους πρεσβύτερους, είδα έναν αμνό να στέκεται, σαν να είχε σφαγιασθεί» γράφει ο Ιωάννης στο Κεφάλαιο 5. Η εποχή του Κριού τελείωνε, καθώς και ο χρόνος, όπως τον ξέραμε. Το ουράνιο πρόβατο είχε σφαγιασθεί, ακριβώς όπως και ο Ιησούς, καθώς ο Ιωάννης περιγράφει, «διότι Συ εσφαγιάσθεις και με το αίμα Σου λυτρώθηκαν από τον Θεό άνθρωποι και φυλές σε όλο τον κόσμο». Στο όραμα του Ιωάννη, εκατομμύρια ουράνιες φωνές ανέκραξαν:
«¶ξιος ο σφαγιασθείς Αμνός… Σε Εκείνον που κάθεται στον θρόνο και στον Αμνό ευλογία και τιμή και δόξα και παντοδυναμία για πάντα!». Η έκφραση «για πάντα» στα αρχαία ελληνικά ήταν «εις τους αιώνες των αιώνων», όπου όμως η λέξη αιών έχει, συν τοις άλλοις, και την έννοια του κύκλου, οπότε μιλάμε «για κύκλους επί κύκλων» και είναι ξεκάθαρο ότι υπονοεί αστρολογικές εποχές. Η πλειοψηφία των χριστιανών θεολόγων έχει απορρίψει αυτήν την αστρολογική ερμηνεία του προφήτη Ιωάννη, διότι ο άξονας των ισημεριών μετατοπίσθηκε και δεν έγινε τίποτε. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να υπάρχει, όμως, μία νέα εποχή ξεκίνησε. Στον Δυτικό κόσμο, για την προηγούμενη εποχή αναφέρονται με π.Χ. (προ Χριστού) και μετά την γέννηση του Ιησού με μ.Χ. ( μετά Χριστόν) (23). Είτε επαληθευθεί είτε όχι το όραμα του Ιωάννη, οι χριστιανοί πιστεύουν με λατρεία την υπόσχεση του Ιησού: «Είμαι κοντά σας όλες τις ημέρες μέχρι το τέλος του χρόνου» (24). Η διδασκαλία του και τώρα ακόμη εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους, και το πνεύμα του παραμένει ολοζώντανο στις καρδιές τους. Υπάρχει βέβαια και μία εναλλακτική ερμηνεία του οράματος του Ιωάννη για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, προερχόμενη από την αρχαία παράδοση των Ινδών και Βουδιστών Καλατσάκρα (τροχός του χρόνου). Το έτος 2425 μ.Χ. πρόκειται να ενσαρκωθεί η ινδική θεότης Κάλκι και αφού έλθει από την Σαμπάλα, θα πολεμήσει ενάντια στο κακό και θα καθιερώσει μια νέα παγκόσμια εποχή ειρήνης και διαφώτισης που θα διαρκέσει περίπου 2.000 χρόνια (25). Σημειώστε ότι το έτος 2425 αντιστοιχεί με την αρχή της εποχής του Υδροχόου στο ινδικό αστρικό ζωδιακό σύστημα. Λίγο πριν αποβιώσει ο Χριστός, οι μαθητές του τον ρώτησαν πού πρέπει να ψάξουν να τον βρουν. Τους απάντησε «να ακολουθήσετε έναν άνδρα που κουβαλάει ένα δοχείο με νερό» (Λουκάς 22.10). Μήπως ο Ιωάννης περίμενε την Δευτέρα Παρουσία στο τέλος της εποχής του Κριού αντί να την περιμένει στο τέλος των Ιχθύων; Είναι πιθανόν Ιησούς και Κάλκι να είναι το ίδιο πρόσωπο;
Οι πολυάριθμες αστρολογικές αναφορές μέσα στην Βίβλο προσφέρουν μία ενδιαφέρουσα όψη της αστρολογικής προφητείας στην πράξη, κάτι που ήταν συνηθισμένο τα χρόνια του Χριστού –μία ολόκληρη εποχή αστρολογικής πρακτικής η οποία είχε σχεδόν απόλυτα ξεχαστεί. Καθώς μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για την αστρολογία της αρχαιότητας, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για την εβραιο-χριστιανική θρησκευτική μας παράδοση. Μελετώντας την Βίβλο συνυπολογίζοντας και τις αστρολογικές αναφορές, η αντίληψή μας για τα επουράνια γίνεται πλουσιότερη και πιο ξεκάθαρη.
Αναφορές και παρατηρήσεις
1.Ο μύθος με τους μάγους και το μυστηριώδες άστρο τους εμφανίζεται στο κατά Ματθαίον 2. Υπάρχει τεράστια κειμενογραφία για την πιθανή ταυτότητα του ¶στρου της Βηθλεέμ.
2. Το σύγγραμμα Nag Hammadi Library, που επιμελήθηκε ο James M. Robinson (Harper Collins, 1990), είναι ένας θησαυρός των πρώιμων χριστιανικών κειμένων.
3. Το έργο Πίστης Σοφία αναφέρει με λεπτομέρειες την θριαμβευτική επικράτηση του Ιησού πάνω στους πλανήτες και τους κύκλους του χρόνου. Οι επιστήμονες χρονολογούν αυτό το κείμενο γύρω στον 3ο αιώνα. Οι μελετητές της βεδικής αστρολογίας γνωρίζουν ότι το Chandi αναφέρει τον Mahisha, τον κυβερνήτη του χρόνου, ο οποίος μεταμορφώνεται μέσα από τα τέσσερα σταθερά ζώδια του αρχαίου ινδικού ζωδιακού, κατά την διάρκεια της μάχης του εναντίον της Μεγάλης Θεάς. Όπως και ο Ιησούς έτσι και η Θεά έσωσε τους πιστούς της από τις δεσμευτικές δυνάμεις του πεπρωμένου.
4. Στο βιβλίο της.... A Thousand Suns (YES International Publishers, 2004), περιγράφονται τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Ρωμαίοι αστρολόγοι τους πρώτους αιώνες μ.Χ., όταν οι προβλέψεις τους για δολοφονίες επιφανών πολιτικών έβγαιναν αληθινές!
5. Δανιήλ 5.11. Ναι, πρόκειται για τον γνωστό Δανιήλ που πέταξαν στον λάκκο με τα λιοντάρια.
6. Δανιήλ 9.24. The Jesus Dynasty (σημ.5), σελ.142-144, εξηγεί τους δυσερμήνευτους αστρολογικούς κύκλους των Εβραίων, που αναφέρονται σε αυτή την προφητεία.
7. Υπάρχει μία σοβαρή θεολογική διαφωνία σχετικά με το αν η Βίβλος εννοεί «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ» ή «Ο Ιησούς ο Ναζωραίος». Οι Ναζωραίοι ήταν μία γνωστική ομάδα οι οποίοι έδιναν έμφαση στην βάπτιση. Ήταν γνωστοί σαν αστρολόγοι. Μουσουλμάνοι ηγέτες τούς συνέδεσαν αργότερα με τη Σαβιανή αστρολογία. Οι Ναζωραίοι υπάρχουν σήμερα, ζουν στο Ιράκ και ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υπήρξαν διδάσκαλοι στην παράδοσή τους. Περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο The Mandaens, Edmonto Lupieri, ενός λαμπρού Ιταλού επιστήμονα από το Πανεπιστήμιο του Ούντινε (William B. Eerdmans Publishing Co. 2002). Το βιβλίο A Thousand Suns, επίσης ασχολείται με τους εκπληκτικούς αν και καλά τεκμηριωμένους ισχυρισμούς των Ναζωραίων.
8. Για την προφητεία του Ιησού περί μίας επικείμενης αποκάλυψης , βλέπε Μάρκος 9.1, Μάρκος 13.30, και Λουκάς 22.28-30. Η προφητεία του Ιησού αναφέρθηκε από τον αδελφό του James, εδάφιο 5.9. Από τον απόστολο Πέτρο στο 1 Πέτρος 4.7 και τον Παύλο, απόστολο στους ειδωλολάτρες, στο 1 Κορίνθιοι 7.29-31.
9. Οι επιστήμονες διαφωνούν σχετικά με το πότε έγραψε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης. Μερικοί υπολογίζουν γύρω στο 60 μ.Χ., πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. ¶λλοι, το 96 μ.Χ. Για λεπτομερή ανάλυση της αστρολογικής παρουσίας στην Αποκάλυψη, διαβάστε το βιβλίο του Jacques Chevalier, A Postmodern Revelation: Signs of Astrology and the Apocalypse, University of Toronto Press, 1997.
10.Ζαχαρίας 1.18, 2.1, 5.1, 6.1, κλπ.
11. Ζαχαρίας 1.8.
12. Ιεζεκιήλ 1.1
13. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ έτσι περιγράφει την εμπειρία του: «Το χέρι του Κυρίου έτσι ήρθε επάνω μου. Τότε εγώ αντίκρισα με δέος μία μορφή φλεγόμενη να προτείνει ένα χέρι, και να με πιάνει από το κεφάλι` και το Πνεύμα αυτό με ανύψωσε μεταξύ Γης και Ουρανού, και μου έδειξε οράματα του Θεού…» (Ιεζεκιήλ 8.1-3). Κάποιοι μελετητές πιθανολογούσαν ότι αυτές ο περιγραφές μοιάζουν με παραισθήσεις, και ότι οι προφήτες μάλλον έπαιρναν κάποιες ουσίες σαν ναρκωτικά. Και όμως, όλη αυτή η φανταστική περιγραφή οραμάτων στην Βίβλο ήταν κοινή γνώση σε όσους είχαν γράψει για την Αποκάλυψη. Η άποψη ότι ο προφήτες έπαιρναν ναρκωτικές ουσίες είναι αρκετά αδύναμη, είναι πιθανότερο η έντονη και βαθιά πίστη τους να τους έφερνε συχνά σε εκστασιασμό.
14. Αποκάλυψη 21.10-12
15. Αποκάλυψη 4.6-8
16.Οι Ινδοί τιμούν τα άστρα σαν λαμπρές θεότητες (η σύγχρονη αγγλική λέξη «divine» έχει ρίζα στην σανσκριτική λέξη deva, που σημαίνει «λαμπρός θεός»). Η ιουδαιο-χριστανική/ισλαμική παράδοση, καταδικάζει την πίστη στα άστρα, αλλά τιμώντας τους πλανήτες και τα άστρα στην καθημερινή μου πνευματική ενασχόληση, καλλιεργώ μία ευλαβική σχέση με το Σύμπαν, χωρίς αρνητικό αντίκτυπο στη σχέση μου με τον Δημιουργό. Μερικές από τις Αγγελικές μορφές που περιγράφονται στη Βίβλο είναι προφανές ότι είναι άστρα. Η λέξη ΅άγγελοςΆ έχει σχέση με την αρχαία Βεδική λέξη angiras, μία οντότης που μεσολαβούσε μεταξύ ανθρώπων και του Θεού.
17.Αποκάλυψη 4.4
18. Bruce J. Malina, On the Genre and Message of Revelation: Star Visions and Sky Journeys, Hendrickson Publishers, 1995, σελ.120-128. Ο Μαλίνα είναι καθηγητής Βιβλικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Creighton στην Omaha.
19. Αποκάλυψη 18.
20. Αποκάλυψη 20.4-15, 21.1
21. Ένα χειρόγραφο ζωροαστρικό με τον τίτλο Ζοστριανός διατηρήθηκε αυτούσιο στα γραπτά Nag Hamadi (σημ.10 πιο πάνω) και κάποια από τα πρώτα χριστιανικά κείμενα, όπως το Τhe Concept of our Great Power, φαίνεται ότι ερμηνεύουν την χριστιανική ιστορία με ζωροαστρικούς όρους. Θυμηθείτε ότι «οι σοφοί από την Ανατολή» που οδηγήθηκαν από το άστρο στην φάτνη του Ιησού ήταν μάγοι(= ζωροάστρες κληρικοί).
22. Αποκάλυψη 21.6
23. Γιατί το σημείο ισημερίας και όχι αυτό το του χειμερινού ηλιοστασίου να σηματοδοτεί το τέλος του χρόνου; Πιθανώς, διότι σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, τα άστρα στο φωτεινό ήμισυ του έτους, από την εαρινή μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία, αντιπροσώπευαν τους θεούς του φωτός η τις αγγελικές μορφές, ενώ τα άστρα του σκοτεινού μισού του χρόνου, από την φθινοπωρινή μέχρι την εαρινή ισημερία, αντιπροσώπευαν τις δαιμονικές δυνάμεις. Ο Ιωάννης ίσως να είχε φανταστεί ότι όταν η εαρινή ισημερία έφθανε στην 0 μοίρα του Κριού, η τελική μάχη μεταξύ των δυνάμεων του φωτός και του σκότους θα ελάμβανε χώρα.
24. Κατά διαβολική σύμπτωση, περίπου 2 αιώνες αργότερα, ο χρόνος σταμάτησε, κατά κάποιον τρόπο. Ευρωπαίοι αστρονόμοι όρισαν το σημείο 0 μοίρες Κριού, ως την θέση του Ήλιου κατά την εαρινή ισημερία, δημιουργώντας τον Τροπικό Ζωδιακό που χρησιμοποιούν οι Δυτικοί αστρολόγοι σήμερα.
25. Ματθαίος 28.20.
26.Δαλάι Λάμα, The Kalachakra Tantra, Wisdom Publications 1985, σελ.59-65.
Linda Johnsen, M.S: εκδοτική επιμελήτρια Βεδικής Αστρολογίας στο περιοδικό ΤΜΑ και στο Yoga Plus Magazine. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου A Thousand Suns: Designing your Future with Vedic Astrology καθώς και άλλων επτά βιβλίων για την Ινδική παράδοση. Το τελευταίο βιβλίο της που συνέγραψε με την Maggie Jacobus, είναι το Kirtan! Chanting as a spiritual Path. Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της: thousandsuns.org (http://www.ThousandSuns.org)
Απόδοση στα ελληνικά και επιμέλεια Παντελίδης Μιχάλης, Δημ. Μέλλος.