Βασιλης Παπαδολιας
04-01-2009, 01:25 PM
Ξεκινώντας από σήμερα - και με την άδεια του Myhoroscope - θα ήθελα να ξεκινήσω μία σειρά δημοσιευμάτων που είναι αποσπάσματα από μία προσπάθεια συγγραφής ενός νέου βιβλίου...
Ελπίζω να βοηθήσουν στις συζητήσεις και να δώσουν αφορμές για προβληματισμό...
Ξεκινώ με την Εισαγωγή του Βιβλίου...
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τι είναι η Αστρολογία; Ένα ερώτημα που έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολύ κόσμο. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τον ανυποψίαστο τηλεθεατή, που ακούει τηλεοπτικές προβλέψεις; Ή από το μοναχικό σπουδαστή, που προσπαθεί να πάρει τις πρώτες βάσεις της αστρολογικής γνώσης; Και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων - αλλά και άλλοι πιο ειδικοί και πιο πεπειραμένοι – βρίσκονται μία ή παραπάνω φορές στη ζωή τους αντιμέτωποι με το ερώτημα του τι είναι η Αστρολογία.
Οι μόνοι που δείχνουν απολύτως σίγουροι για το τι είναι η Αστρολογία είναι όσοι δεν πιστεύουν σε αυτήν. Όσοι δεν έχουν την περιέργεια να ερευνήσουν τι στο καλό βρίσκουν όλοι αυτοί που ασχολούνται μαζί της και που έχουν μάθει να πιστεύουν ότι στη ζωή τα πάντα εξηγούνται από τη λογική.
Με αυτούς τους ανθρώπους η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να συζητήσει κανείς για το τι είναι η Αστρολογία. Κι αυτό γιατί ψάχνουν βεβαιότητες εκεί που δεν υπάρχουν και αποδείξεις εκεί που υπάρχουν μόνο ενδείξεις.
Το βασικό πρόβλημα στο να αποδείξει κανείς την αξία της Αστρολογίας είναι η ίδια η απόδειξη. Στην εποχή μας θεωρούμε κάτι αποδεδειγμένο εφόσον έχει μία λογική, μπορεί να επαληθευτεί στο εργαστήριο ή να υποστεί μία σειρά από μετρήσεις. Ορίζουμε κάτι μέσα από τη μέτρηση των ιδιοτήτων του και θεωρούμε ότι υπάρχει εφόσον μπορούμε να το παρατηρήσουμε και να το αναπαράγουμε.
Η εμπειρία της ζωής όμως μας δείχνει ότι υπάρχουν και άλλοι τρόπο να αποδείξει κανείς την ύπαρξη ενός πράγματος. Υπάρχει το προσωπικό μας βίωμα και η προσωπική μας κρίση. Μπορούμε ωστόσο να βασιστούμε σε κάτι τόσο υποκειμενικό όσο προσωπική μας κρίση; Μπορούμε υπό προϋποθέσεις. Εφόσον η ίδια η ζωή και οι εμπειρίες της μας έχουν επιβεβαιώσει ότι κάτι που σκεφτόμαστε ισχύει.
Μέρος της προσωπικής μας κρίσης είναι κι αυτό που λέμε διαίσθηση. Μία μητέρα δε χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση για να νιώσει τι χρειάζεται το παιδί της. Ένας ερωτευμένος νιώθει να είναι συντονισμένος με το σύντροφο του και διαισθάνεται τι νιώθει. Τα όνειρα μας δε χρειάζονται όργανα παρατήρησης για να μας δείξουν ότι σχετίζονται με γεγονότα που μας συμβαίνουν ή – γιατί όχι – πρόκειται ίσως να μας συμβούν. Και η προσωπική αίσθηση που μας αφήνει μία πρώτη γνωριμία χαράσσεται για πολύ καιρό μέσα μας και μας κάνει να διαμορφώνουμε άποψη για κάποιον πέρα από λογικά επιχειρήματα.
Ο κόσμος και η καθημερινότητα μας δεν κινούνται πάντα με γνώμονα την τετράγωνη λογική. Υπάρχει μία κατηγορία εμπειριών που δεν καταμετριέται, δεν επαληθεύεται και δεν αποδεικνύεται. ΣΆ αυτές τις εμπειρίες εντάσσεται κατά τη γνώμη μου – εν μέρει τουλάχιστον – κι αυτό που ονομάζουμε Αστρολογία.
Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι της Αστρολογίας που δε θα μπορέσουμε ποτέ να εξηγήσουμε επιστημονικά. Θα μείνει για μας πάντα υποκειμενικό και πάντα μυστήριο. Και ευτυχώς κατά τη γνώμη μου που είναι έτσι. Γιατί αλλιώς θα χάναμε ένα μεγάλο κομμάτι από τη γοητεία της Αστρολογίας και καθένας από μας θα σταματούσε να προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μέσα από αυτήν.
Πέρα από τις προβλέψεις η Αστρολογία θα περιέχει πάντα κι ένα βιωματικό κομμάτι. Ένα κομμάτι που δεν επαληθεύεται. Είναι το συμβολικό της κομμάτι μέσα από το οποίο προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη ζωή και τους νόμους της εξέλιξη της. Είναι μία φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής, που ενώ είναι διατυπωμένη σε μία κοινή γλώσσα σημαίνει για τον καθένα υποκειμενικά και κάτι διαφορετικό.
Είναι μέσα από την κατανόηση αυτής της γλώσσας που καθένας από μας αποκτά κλειδιά για να ερμηνεύσει πώς εμφανίζεται στον εαυτό του αυτό που ονομάζουμε μυστήριο της ζωής. Να αναγνωρίσει τις προσωπικές του αξίες και να συλλάβει μέσα του το βασικό νόημα των πραγμάτων. Να βρει βαθιά μέσα του τις δικές του απαντήσεις και να πιστέψει στο νόημα της ζωής. Από μία άποψη η Αστρολογία θα είναι πάντα εν μέρει και μία θρησκευτική εμπειρία.
Είναι αυτή η χρήση της Αστρολογίας που προσωπικά με είχε πάντα γοητεύσει. Όχι τόσο οι μαθηματικές εξισώσεις και η ακρίβεια της πρόβλεψης όσο η εμβάθυνση στο νόημα κάποιων συμβόλων, η κατανόηση της λειτουργίας των πραγμάτων και η αίσθηση της προσωπικής πνευματικής συμμετοχής σε ένα συλλογικό και συμπαντικό γίγνεσθαι.
Κι είναι αυτή η συμμετοχή που επιτρέπει στον καθένα από μας να γνωρίσει τον εαυτό του. Γιατί, αν δεν υπήρχε αυτή η συμμετοχή θα είχαμε απλά να κάνουμε με μία στατιστική μελέτη συμπεριφορών ή έστω μία πρόβλεψη ανάλογη ενός μετεωρολογικού δελτίου.
Στο βιβλίο του «Η ¶λλη Αστρολογία» o κύριος Γιάννης Συμεώνογλου γράφει ότι στο Σύμπαν υπάρχουν πάντα δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις. Η τάξη και η αταξία. Οι κύκλοι και η ευθεία γραμμή. Η πρόβλεψη και η ανατροπή. Το πεπρωμένο κι η ελεύθερη βούληση. Είναι με αυτή την έννοια που προσωπικά πιστεύω ότι η ζωή μας είναι διαλεκτική.
Προκαθοριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τα πράγματα, έχουμε όμως και μέσα μας ένα σπινθήρα προόδου. Ανήκουμε σε συλλογικές ζωές με συγκεκριμένη και προκαθορισμένη αποστολή, χωρίς όμως προκαθορισμένο ούτε βέβαιο αποτέλεσμα. Είμαστε πάντα εν δυνάμει. ΚατΆ εικόνα Θεού όχι όμως ακόμα και καθΆ ομοίωση.
Και με την έννοια αυτή συμμετέχουμε πάντα και συν-διαμορφώνουμε τη ζωή. Και όχι μόνο τη δική μας ζωή αλλά και το Σύμπαν ολόκληρο.
Καθένας από μας έχει το δικό του χώρο ευθύνης του Σύμπαντος, στον οποίο εξαρτάται από αυτόν το πώς θα πάνε τα πράγματα. Και είναι με αυτή την έννοια που στα μάτια του Σύμπαντος τελικά είμαστε όλοι ίσοι. Γιατί δεν έχει σημασία αν εμείς είμαστε ανώτερα ή κατώτερα όντα. Σημασία έχει ότι η επίτευξη του Σκοπού εξαρτάται το ίδιο από την παρέμβαση τη δική μας όσο και από την παρέμβαση άλλων υψηλοτέρων δυνάμεων.
Κανείς λοιπόν δεν υπολείπεται και κανείς δε μας περισσεύει. Και είναι αυτό το δίδαγμα που μπορεί πιστεύω να αποκομίσει κανείς μεταξύ άλλων, μελετώντας Αστρολογία. Το δίδαγμα του ουμανισμού, της ανάγκης του ενός για τον άλλο και της υπερβατικής έννοιας της δημοκρατίας. Στη μοίρα μας μέσα στο Σύμπαν είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας. Κι η παρέμβαση έστω και ενός μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει τους άλλους.
Στο βιβλίο του «Astrology of Transformation» ο μεγάλος αστρολόγος Dane Rudhyar συμβολίζει τη διαλεκτική αυτή σχέση Εγώ και Ψυχής με τη σχέση μεταξύ Ήλιου και Σελήνης. Το αυτεξούσιο και η γνώση ότι κατά βάθος όλα είναι δεμένα μεταξύ τους. Η προσωπική συγκρότηση αλλά και το κάλεσμα της φυλής ή του Σύμπαντος. Είναι αυτή η αλληλεπίδραση που οδηγεί τη ζωή και το Σύμπαν στην εξέλιξη του. Και η Αστρολογία μία τουλάχιστον από τις γλώσσες εκείνες που μπορεί να μας δώσει το κλειδί για την κατανόηση της.
Η αλήθεια είναι ότι δε συμφωνούν όλοι οι μελετητές της Αστρολογίας με τις παραπάνω απόψεις. Δε γοητεύονται όλοι το ίδιο από το βιωματικό χαρακτήρα αυτής της τέχνης. ¶λλοι πιστεύουν ότι η Αστρολογία είναι μία εν δυνάμει φυσική επιστήμη. Μία επιστήμη που εξετάζει δυνάμεις που προέρχονται από τους πλανήτες, δυνάμεις που δεν μπορούμε όμως εμείς μέχρι σήμερα να μετρήσουμε, παρά μόνο να δούμε τα αποτελέσματα τους.
¶λλοι πάλι πιστεύουν ότι η Αστρολογία έχει μεταφυσική εξήγηση. Ότι υπάρχουν δυνάμεις μη ανθρώπινες που επενεργούν πάνω στο Σύμπαν σαν οντότητες με νοημοσύνη. Κι ότι οι πλανήτες δεν είναι παρά η εξωτερική εκδήλωση αυτών των οντοτήτων.
Κάποιοι άλλοι τέλος πιστεύουν ότι η Αστρολογία δεν είναι παρά ένα κοσμικό ρολόι. Ένα ρολόι που μας δείχνει τις ώρες που συμβαίνουν κάποια γεγονότα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα αιτιολογεί κιόλας. Απλά μας ειδοποιεί για την έλευση τους. Και μας επιτρέπει να κάνουμε προβλέψεις βασισμένοι στο γεγονός ότι για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι παρατηρούσαν συμπτώσεις γεγονότων και θέσεων πλανητών. Και χρησιμοποιώντας αυτές τις παρατηρήσεις έμαθαν να προβλέπουν. Χωρίς να έχουν καταφέρει να εξηγήσουν όμως ποια είναι η πραγματική αιτία που δημιουργεί τα γεγονότα.
Οι αντιθέσεις αυτές δεν είναι κάτι νέο στο χώρο της Αστρολογίας. Από τα αρχαία χρόνια ακόμα οι απόψεις διχάζονταν για την αιτία βρίσκεται πίσω από την επιτυχία της αστρολογικής πρόβλεψης. Ο αρχαίος φιλόσοφος Πλωτίνος ήταν ο πρώτος που υποστήριξε από τα ρωμαϊκά χρόνια ότι υπάρχουν ζωντανές οντότητες πίσω από τους πλανήτες και εκτός των άλλων στηλίτευσε τους αστρολόγους της εποχής του επειδή διέδιδαν ότι οι πλανήτες έχουν κάποιου είδους φυσική επίδραση στους ανθρώπους.
Ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η πίστη στην ύπαρξη φυσικών δυνάμεων, θεωρήθηκε και η Αστρολογία σαν μία μορφή ειδωλολατρίας. Οι πρώτοι ιεράρχες της Εκκλησίας απέρριπταν την Αστρολογία, επειδή εκείνη υποστήριζε την ύπαρξη φυσικών δυνάμεων πίσω από τους πλανήτες. Η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα η Αστρολογία κατηγορείται - από την Επιστήμη αυτή τη φορά - για το ακριβώς αντίθετο.
Όπως επίσης και το γεγονός η ίδια η Εκκλησία – η Δυτική τουλάχιστον - που απέρριψε την Αστρολογία ως ειδωλολατρική την αγκάλιασε αργότερα και αποτέλεσε και την αιτία της παρΆ ολίγον καταστροφής της. Απορρίπτοντας τις εκκλησιαστικές δεισιδαιμονίες της Καθολικής Εκκλησίας η Ευρώπη της Μεταρρύθμισης απέρριψε μαζί και την Αστρολογία ως μία από αυτές.
Η ιστορία της Αστρολογίας είναι γεμάτη από ιδεολογικές συγκρούσεις ανθρώπων που την ερμήνευαν καθένας τους με βάση τις δικές του ιδέες. Το ευτύχημα είναι όμως ότι παρά τις ιδεολογικές συγκρούσεις οι ίδιοι άνθρωποι συνέχισαν να την εξασκούν εντατικά, συνέχισαν να ερευνούν, συνέχισαν να διδάσκουν.
Έτσι η Αστρολογία συνέχισε να εξελίσσεται και να μένει ζωντανή παρά τις αντιξοότητες. Και υπό την έννοια αυτή αξίζει να θαυμάζει κανείς αυτούς τους ανθρώπους, που στην πορεία του χρόνου ταυτίστηκαν με την ύπαρξη της Αστρολογίας και έδωσαν καμιά φορά και τη ζωή τους για τη συνέχιση της ύπαρξης της. Που της έδωσαν τη δυνατότητα να επιβιώσει σε σκοτεινούς αιώνες μέχρι να έρθουν άλλες εποχές που να της ανοίξουν νέους ορίζοντες. Να της δώσουν νέα ώθηση και να την ξαναφέρουν στο προσκήνιο της αναζήτησης.
Μία τέτοια εποχή πιστεύω ότι είναι και η εποχή μας. Ξεκινώντας από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, η ανανέωση της Αστρολογίας και το άνοιγμα της σε νέες μεθόδους ήταν εντυπωσιακή. Τόσο σε επίπεδο ερμηνείας όσο και σε επίπεδο μεθοδολογικών εργαλείων η Αστρολογία του 20ου αιώνα θα έχει να περηφανεύεται ότι άφησε το στίγμα της στην ιστορία.
Ψυχολογική Αστρολογία, Κοσμοβιολογία, Αρμονικό Ωροσκόπιο, Αστροχαρτογραφία, Εξελικτική Αστρολογία κ.ά. είναι λίγες μόνο από τις νέες τεχνικές ανάλυσης και ερμηνείας του 20ου αιώνα, τεχνικές που μας δείχνουν αν μη τι άλλο ένα οργασμό έρευνας και ενασχόλησης ανθρώπων που δεν ήταν μόνο Αστρολόγοι επαγγελματίες, αλλά και επιστήμονες, ψυχολόγοι, γιατροί και άνθρωποι από άλλες ειδικότητες.
Το κίνητρο αυτής της έρευνας; Η προσωπική αναζήτηση ίσως, χωρίς όμως να παραβλέπουμε και τον υψηλής ποιότητας επαγγελματισμό – όπου όμως αυτός υπήρξε. Τα μέσα; Η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών μαζί με την υποστήριξη ισχυρών υπολογιστικών προγραμμάτων που για πρώτη φορά τέθηκαν στη διάθεση του αστρολόγου τον 20ο αιώνα.
Η μελέτη χιλιάδων περιπτώσεων, η επιστράτευση της Στατιστικής και το βαθύ μπόλιασμα της Αστρολογίας με τη νοοτροπία της ψυχανάλυσης και της αναλυτικής ψυχολογίας οδήγησαν σε μία μεταμόρφωση αυτής της πανάρχαιας τέχνης, που ανάλογη κατά τη δική μου άποψη δύσκολα θα βρει κανείς σε τόσο λίγο διάστημα σε προηγούμενα χρόνια.
Δύσκολα θα βρει κανείς άλλη εποχή με τέτοια εξέλιξη. Δύσκολα όμως θα βρει και άλλη εποχή με τόσο μοιρολατρία. Γιατί η αλήθεια είναι ότι πέρα από τους λεγόμενους «εραστές» του χώρου και τους επαγγελματίες αστρολόγους, οι περισσότεροι «καταναλωτές» του αστρολογικού προϊόντος έχουν μία θέση «πίστης» ή «απόρριψης» απέναντι του.
Κι είναι εκεί που εντοπίζεται πιστεύω η ευθύνη των Αστρολόγων τα χρόνια που έρχονται. Στο να ενθαρρύνουν δηλαδή όχι την απλή κατανάλωση αστρολογικών προϊόντων, αλλά την προσωπική ενασχόληση με την Τέχνη, προκειμένου μέσα από την προσωπική έρευνα να κατανοήσει καθένας από μας ότι πέρα από τις οποιεσδήποτε απλουστευτικές γενικεύσεις, στο βάθος όλων όσων πιστεύουμε και νομίζουμε μοναδικό μέτρο για το τι ισχύει και τι δεν ισχύει παραμένει ο ίδιος ο άνθρωπος.
Είναι γιΆ αυτό το λόγο που πιστεύω ότι η εποχή μας ζητά την εμφάνιση και την ανάπτυξη ενός άλλους είδους Αστρολογίας. Μιας Αστρολογίας λιγότερο βασισμένης σε κανόνες και γενικεύσεις και πιο προσωπικής και βιωματικής και γιΆ αυτό πιο ουσιώδους. Την Αστρολογία αυτή θα μπορούσα να την ονομάσω με μία λέξη Αστρολογία της Αναζήτησης.
Και θα ενέτασσα μέσα σε αυτήν όλες τις αστρολογικές τάσεις εκείνες, που χρησιμοποιούν την Αστρολογία όχι τόσο σαν εργαλείο πρόβλεψης των γεγονότων, όσο σαν ένα εργαλείο αναζήτησης και εξέλιξης της ψυχής. Μία φιλοσοφική γλώσσα αυτοανακάλυψης, ερμηνείας του κόσμου και εξερεύνησης των εαυτού, κατανόησης της λειτουργίας των πραγμάτων αλλά και προετοιμασίας για ένα συνεχώς απρόβλεπτο μέλλον.
Τους σκοπούς αυτούς δεν απαιτείται να επιδιώκει κανείς απαραίτητα με τη χρήση της Αστρολογίας. Προς την ίδια κατεύθυνση μπορεί να μας οδηγήσει και η γενικότερη φιλοσοφική ενασχόληση ή μύηση στο βαθύτερο νόημα της ίδιας της θρησκείας. Στην εποχή μας μάλιστα έχει κανείς πολλές εναλλακτικές δυνατότητες για χρήση εργαλείων ενατένισης και προσωπικής ανάπτυξης.
Απλά σε μας έτυχε ο κλήρος να χρησιμοποιήσουμε γιΆ αυτό το σκοπό την Αστρολογία. Να ακολουθήσουμε το δρόμο αυτό, χωρίς να ξεχνάμε τους άλλους, αλλά το αντίθετο, επικοινωνώντας μαζί τους και παίρνοντας και δίνοντας ερεθίσματα στην πορεία. Το αποτέλεσμα της πορείας μας είναι αυτό που μετράει. Αποτέλεσμα που διαμορφώνει νέες προσωπικότητες, νέα πιστεύω και ανοίγει νέους πνευματικούς ορίζοντες. Ορίζοντες σε γνώσεις, που ποτέ δε φανταζόμαστε ότι υπήρχαν.
Αυτό το ταξίδι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μαζί σε αυτό το βιβλίο. Οδηγώντας ο ένας τον άλλο και μοιραζόμενοι όλοι μαζί την εμπειρία. Μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο, ρωτώντας και κάνοντας καθένας μας την προσωπική του έρευνα. Κι επειδή όλα τα ταξίδια έχουν πάντα από κάπου μία αρχή, ας ξεκινήσουμε κι εμείς το ταξίδι μας από αυτό που θεωρείται αρχή στην ίδια την Αστρολογία. Ας ξεκινήσουμε από το Ζωδιακό Κύκλο.
Με εκτίμηση,
Β.Παπαδολιάς
Ελπίζω να βοηθήσουν στις συζητήσεις και να δώσουν αφορμές για προβληματισμό...
Ξεκινώ με την Εισαγωγή του Βιβλίου...
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τι είναι η Αστρολογία; Ένα ερώτημα που έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολύ κόσμο. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τον ανυποψίαστο τηλεθεατή, που ακούει τηλεοπτικές προβλέψεις; Ή από το μοναχικό σπουδαστή, που προσπαθεί να πάρει τις πρώτες βάσεις της αστρολογικής γνώσης; Και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων - αλλά και άλλοι πιο ειδικοί και πιο πεπειραμένοι – βρίσκονται μία ή παραπάνω φορές στη ζωή τους αντιμέτωποι με το ερώτημα του τι είναι η Αστρολογία.
Οι μόνοι που δείχνουν απολύτως σίγουροι για το τι είναι η Αστρολογία είναι όσοι δεν πιστεύουν σε αυτήν. Όσοι δεν έχουν την περιέργεια να ερευνήσουν τι στο καλό βρίσκουν όλοι αυτοί που ασχολούνται μαζί της και που έχουν μάθει να πιστεύουν ότι στη ζωή τα πάντα εξηγούνται από τη λογική.
Με αυτούς τους ανθρώπους η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να συζητήσει κανείς για το τι είναι η Αστρολογία. Κι αυτό γιατί ψάχνουν βεβαιότητες εκεί που δεν υπάρχουν και αποδείξεις εκεί που υπάρχουν μόνο ενδείξεις.
Το βασικό πρόβλημα στο να αποδείξει κανείς την αξία της Αστρολογίας είναι η ίδια η απόδειξη. Στην εποχή μας θεωρούμε κάτι αποδεδειγμένο εφόσον έχει μία λογική, μπορεί να επαληθευτεί στο εργαστήριο ή να υποστεί μία σειρά από μετρήσεις. Ορίζουμε κάτι μέσα από τη μέτρηση των ιδιοτήτων του και θεωρούμε ότι υπάρχει εφόσον μπορούμε να το παρατηρήσουμε και να το αναπαράγουμε.
Η εμπειρία της ζωής όμως μας δείχνει ότι υπάρχουν και άλλοι τρόπο να αποδείξει κανείς την ύπαρξη ενός πράγματος. Υπάρχει το προσωπικό μας βίωμα και η προσωπική μας κρίση. Μπορούμε ωστόσο να βασιστούμε σε κάτι τόσο υποκειμενικό όσο προσωπική μας κρίση; Μπορούμε υπό προϋποθέσεις. Εφόσον η ίδια η ζωή και οι εμπειρίες της μας έχουν επιβεβαιώσει ότι κάτι που σκεφτόμαστε ισχύει.
Μέρος της προσωπικής μας κρίσης είναι κι αυτό που λέμε διαίσθηση. Μία μητέρα δε χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση για να νιώσει τι χρειάζεται το παιδί της. Ένας ερωτευμένος νιώθει να είναι συντονισμένος με το σύντροφο του και διαισθάνεται τι νιώθει. Τα όνειρα μας δε χρειάζονται όργανα παρατήρησης για να μας δείξουν ότι σχετίζονται με γεγονότα που μας συμβαίνουν ή – γιατί όχι – πρόκειται ίσως να μας συμβούν. Και η προσωπική αίσθηση που μας αφήνει μία πρώτη γνωριμία χαράσσεται για πολύ καιρό μέσα μας και μας κάνει να διαμορφώνουμε άποψη για κάποιον πέρα από λογικά επιχειρήματα.
Ο κόσμος και η καθημερινότητα μας δεν κινούνται πάντα με γνώμονα την τετράγωνη λογική. Υπάρχει μία κατηγορία εμπειριών που δεν καταμετριέται, δεν επαληθεύεται και δεν αποδεικνύεται. ΣΆ αυτές τις εμπειρίες εντάσσεται κατά τη γνώμη μου – εν μέρει τουλάχιστον – κι αυτό που ονομάζουμε Αστρολογία.
Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι της Αστρολογίας που δε θα μπορέσουμε ποτέ να εξηγήσουμε επιστημονικά. Θα μείνει για μας πάντα υποκειμενικό και πάντα μυστήριο. Και ευτυχώς κατά τη γνώμη μου που είναι έτσι. Γιατί αλλιώς θα χάναμε ένα μεγάλο κομμάτι από τη γοητεία της Αστρολογίας και καθένας από μας θα σταματούσε να προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μέσα από αυτήν.
Πέρα από τις προβλέψεις η Αστρολογία θα περιέχει πάντα κι ένα βιωματικό κομμάτι. Ένα κομμάτι που δεν επαληθεύεται. Είναι το συμβολικό της κομμάτι μέσα από το οποίο προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη ζωή και τους νόμους της εξέλιξη της. Είναι μία φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής, που ενώ είναι διατυπωμένη σε μία κοινή γλώσσα σημαίνει για τον καθένα υποκειμενικά και κάτι διαφορετικό.
Είναι μέσα από την κατανόηση αυτής της γλώσσας που καθένας από μας αποκτά κλειδιά για να ερμηνεύσει πώς εμφανίζεται στον εαυτό του αυτό που ονομάζουμε μυστήριο της ζωής. Να αναγνωρίσει τις προσωπικές του αξίες και να συλλάβει μέσα του το βασικό νόημα των πραγμάτων. Να βρει βαθιά μέσα του τις δικές του απαντήσεις και να πιστέψει στο νόημα της ζωής. Από μία άποψη η Αστρολογία θα είναι πάντα εν μέρει και μία θρησκευτική εμπειρία.
Είναι αυτή η χρήση της Αστρολογίας που προσωπικά με είχε πάντα γοητεύσει. Όχι τόσο οι μαθηματικές εξισώσεις και η ακρίβεια της πρόβλεψης όσο η εμβάθυνση στο νόημα κάποιων συμβόλων, η κατανόηση της λειτουργίας των πραγμάτων και η αίσθηση της προσωπικής πνευματικής συμμετοχής σε ένα συλλογικό και συμπαντικό γίγνεσθαι.
Κι είναι αυτή η συμμετοχή που επιτρέπει στον καθένα από μας να γνωρίσει τον εαυτό του. Γιατί, αν δεν υπήρχε αυτή η συμμετοχή θα είχαμε απλά να κάνουμε με μία στατιστική μελέτη συμπεριφορών ή έστω μία πρόβλεψη ανάλογη ενός μετεωρολογικού δελτίου.
Στο βιβλίο του «Η ¶λλη Αστρολογία» o κύριος Γιάννης Συμεώνογλου γράφει ότι στο Σύμπαν υπάρχουν πάντα δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις. Η τάξη και η αταξία. Οι κύκλοι και η ευθεία γραμμή. Η πρόβλεψη και η ανατροπή. Το πεπρωμένο κι η ελεύθερη βούληση. Είναι με αυτή την έννοια που προσωπικά πιστεύω ότι η ζωή μας είναι διαλεκτική.
Προκαθοριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τα πράγματα, έχουμε όμως και μέσα μας ένα σπινθήρα προόδου. Ανήκουμε σε συλλογικές ζωές με συγκεκριμένη και προκαθορισμένη αποστολή, χωρίς όμως προκαθορισμένο ούτε βέβαιο αποτέλεσμα. Είμαστε πάντα εν δυνάμει. ΚατΆ εικόνα Θεού όχι όμως ακόμα και καθΆ ομοίωση.
Και με την έννοια αυτή συμμετέχουμε πάντα και συν-διαμορφώνουμε τη ζωή. Και όχι μόνο τη δική μας ζωή αλλά και το Σύμπαν ολόκληρο.
Καθένας από μας έχει το δικό του χώρο ευθύνης του Σύμπαντος, στον οποίο εξαρτάται από αυτόν το πώς θα πάνε τα πράγματα. Και είναι με αυτή την έννοια που στα μάτια του Σύμπαντος τελικά είμαστε όλοι ίσοι. Γιατί δεν έχει σημασία αν εμείς είμαστε ανώτερα ή κατώτερα όντα. Σημασία έχει ότι η επίτευξη του Σκοπού εξαρτάται το ίδιο από την παρέμβαση τη δική μας όσο και από την παρέμβαση άλλων υψηλοτέρων δυνάμεων.
Κανείς λοιπόν δεν υπολείπεται και κανείς δε μας περισσεύει. Και είναι αυτό το δίδαγμα που μπορεί πιστεύω να αποκομίσει κανείς μεταξύ άλλων, μελετώντας Αστρολογία. Το δίδαγμα του ουμανισμού, της ανάγκης του ενός για τον άλλο και της υπερβατικής έννοιας της δημοκρατίας. Στη μοίρα μας μέσα στο Σύμπαν είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας. Κι η παρέμβαση έστω και ενός μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει τους άλλους.
Στο βιβλίο του «Astrology of Transformation» ο μεγάλος αστρολόγος Dane Rudhyar συμβολίζει τη διαλεκτική αυτή σχέση Εγώ και Ψυχής με τη σχέση μεταξύ Ήλιου και Σελήνης. Το αυτεξούσιο και η γνώση ότι κατά βάθος όλα είναι δεμένα μεταξύ τους. Η προσωπική συγκρότηση αλλά και το κάλεσμα της φυλής ή του Σύμπαντος. Είναι αυτή η αλληλεπίδραση που οδηγεί τη ζωή και το Σύμπαν στην εξέλιξη του. Και η Αστρολογία μία τουλάχιστον από τις γλώσσες εκείνες που μπορεί να μας δώσει το κλειδί για την κατανόηση της.
Η αλήθεια είναι ότι δε συμφωνούν όλοι οι μελετητές της Αστρολογίας με τις παραπάνω απόψεις. Δε γοητεύονται όλοι το ίδιο από το βιωματικό χαρακτήρα αυτής της τέχνης. ¶λλοι πιστεύουν ότι η Αστρολογία είναι μία εν δυνάμει φυσική επιστήμη. Μία επιστήμη που εξετάζει δυνάμεις που προέρχονται από τους πλανήτες, δυνάμεις που δεν μπορούμε όμως εμείς μέχρι σήμερα να μετρήσουμε, παρά μόνο να δούμε τα αποτελέσματα τους.
¶λλοι πάλι πιστεύουν ότι η Αστρολογία έχει μεταφυσική εξήγηση. Ότι υπάρχουν δυνάμεις μη ανθρώπινες που επενεργούν πάνω στο Σύμπαν σαν οντότητες με νοημοσύνη. Κι ότι οι πλανήτες δεν είναι παρά η εξωτερική εκδήλωση αυτών των οντοτήτων.
Κάποιοι άλλοι τέλος πιστεύουν ότι η Αστρολογία δεν είναι παρά ένα κοσμικό ρολόι. Ένα ρολόι που μας δείχνει τις ώρες που συμβαίνουν κάποια γεγονότα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα αιτιολογεί κιόλας. Απλά μας ειδοποιεί για την έλευση τους. Και μας επιτρέπει να κάνουμε προβλέψεις βασισμένοι στο γεγονός ότι για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι παρατηρούσαν συμπτώσεις γεγονότων και θέσεων πλανητών. Και χρησιμοποιώντας αυτές τις παρατηρήσεις έμαθαν να προβλέπουν. Χωρίς να έχουν καταφέρει να εξηγήσουν όμως ποια είναι η πραγματική αιτία που δημιουργεί τα γεγονότα.
Οι αντιθέσεις αυτές δεν είναι κάτι νέο στο χώρο της Αστρολογίας. Από τα αρχαία χρόνια ακόμα οι απόψεις διχάζονταν για την αιτία βρίσκεται πίσω από την επιτυχία της αστρολογικής πρόβλεψης. Ο αρχαίος φιλόσοφος Πλωτίνος ήταν ο πρώτος που υποστήριξε από τα ρωμαϊκά χρόνια ότι υπάρχουν ζωντανές οντότητες πίσω από τους πλανήτες και εκτός των άλλων στηλίτευσε τους αστρολόγους της εποχής του επειδή διέδιδαν ότι οι πλανήτες έχουν κάποιου είδους φυσική επίδραση στους ανθρώπους.
Ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η πίστη στην ύπαρξη φυσικών δυνάμεων, θεωρήθηκε και η Αστρολογία σαν μία μορφή ειδωλολατρίας. Οι πρώτοι ιεράρχες της Εκκλησίας απέρριπταν την Αστρολογία, επειδή εκείνη υποστήριζε την ύπαρξη φυσικών δυνάμεων πίσω από τους πλανήτες. Η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα η Αστρολογία κατηγορείται - από την Επιστήμη αυτή τη φορά - για το ακριβώς αντίθετο.
Όπως επίσης και το γεγονός η ίδια η Εκκλησία – η Δυτική τουλάχιστον - που απέρριψε την Αστρολογία ως ειδωλολατρική την αγκάλιασε αργότερα και αποτέλεσε και την αιτία της παρΆ ολίγον καταστροφής της. Απορρίπτοντας τις εκκλησιαστικές δεισιδαιμονίες της Καθολικής Εκκλησίας η Ευρώπη της Μεταρρύθμισης απέρριψε μαζί και την Αστρολογία ως μία από αυτές.
Η ιστορία της Αστρολογίας είναι γεμάτη από ιδεολογικές συγκρούσεις ανθρώπων που την ερμήνευαν καθένας τους με βάση τις δικές του ιδέες. Το ευτύχημα είναι όμως ότι παρά τις ιδεολογικές συγκρούσεις οι ίδιοι άνθρωποι συνέχισαν να την εξασκούν εντατικά, συνέχισαν να ερευνούν, συνέχισαν να διδάσκουν.
Έτσι η Αστρολογία συνέχισε να εξελίσσεται και να μένει ζωντανή παρά τις αντιξοότητες. Και υπό την έννοια αυτή αξίζει να θαυμάζει κανείς αυτούς τους ανθρώπους, που στην πορεία του χρόνου ταυτίστηκαν με την ύπαρξη της Αστρολογίας και έδωσαν καμιά φορά και τη ζωή τους για τη συνέχιση της ύπαρξης της. Που της έδωσαν τη δυνατότητα να επιβιώσει σε σκοτεινούς αιώνες μέχρι να έρθουν άλλες εποχές που να της ανοίξουν νέους ορίζοντες. Να της δώσουν νέα ώθηση και να την ξαναφέρουν στο προσκήνιο της αναζήτησης.
Μία τέτοια εποχή πιστεύω ότι είναι και η εποχή μας. Ξεκινώντας από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, η ανανέωση της Αστρολογίας και το άνοιγμα της σε νέες μεθόδους ήταν εντυπωσιακή. Τόσο σε επίπεδο ερμηνείας όσο και σε επίπεδο μεθοδολογικών εργαλείων η Αστρολογία του 20ου αιώνα θα έχει να περηφανεύεται ότι άφησε το στίγμα της στην ιστορία.
Ψυχολογική Αστρολογία, Κοσμοβιολογία, Αρμονικό Ωροσκόπιο, Αστροχαρτογραφία, Εξελικτική Αστρολογία κ.ά. είναι λίγες μόνο από τις νέες τεχνικές ανάλυσης και ερμηνείας του 20ου αιώνα, τεχνικές που μας δείχνουν αν μη τι άλλο ένα οργασμό έρευνας και ενασχόλησης ανθρώπων που δεν ήταν μόνο Αστρολόγοι επαγγελματίες, αλλά και επιστήμονες, ψυχολόγοι, γιατροί και άνθρωποι από άλλες ειδικότητες.
Το κίνητρο αυτής της έρευνας; Η προσωπική αναζήτηση ίσως, χωρίς όμως να παραβλέπουμε και τον υψηλής ποιότητας επαγγελματισμό – όπου όμως αυτός υπήρξε. Τα μέσα; Η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών μαζί με την υποστήριξη ισχυρών υπολογιστικών προγραμμάτων που για πρώτη φορά τέθηκαν στη διάθεση του αστρολόγου τον 20ο αιώνα.
Η μελέτη χιλιάδων περιπτώσεων, η επιστράτευση της Στατιστικής και το βαθύ μπόλιασμα της Αστρολογίας με τη νοοτροπία της ψυχανάλυσης και της αναλυτικής ψυχολογίας οδήγησαν σε μία μεταμόρφωση αυτής της πανάρχαιας τέχνης, που ανάλογη κατά τη δική μου άποψη δύσκολα θα βρει κανείς σε τόσο λίγο διάστημα σε προηγούμενα χρόνια.
Δύσκολα θα βρει κανείς άλλη εποχή με τέτοια εξέλιξη. Δύσκολα όμως θα βρει και άλλη εποχή με τόσο μοιρολατρία. Γιατί η αλήθεια είναι ότι πέρα από τους λεγόμενους «εραστές» του χώρου και τους επαγγελματίες αστρολόγους, οι περισσότεροι «καταναλωτές» του αστρολογικού προϊόντος έχουν μία θέση «πίστης» ή «απόρριψης» απέναντι του.
Κι είναι εκεί που εντοπίζεται πιστεύω η ευθύνη των Αστρολόγων τα χρόνια που έρχονται. Στο να ενθαρρύνουν δηλαδή όχι την απλή κατανάλωση αστρολογικών προϊόντων, αλλά την προσωπική ενασχόληση με την Τέχνη, προκειμένου μέσα από την προσωπική έρευνα να κατανοήσει καθένας από μας ότι πέρα από τις οποιεσδήποτε απλουστευτικές γενικεύσεις, στο βάθος όλων όσων πιστεύουμε και νομίζουμε μοναδικό μέτρο για το τι ισχύει και τι δεν ισχύει παραμένει ο ίδιος ο άνθρωπος.
Είναι γιΆ αυτό το λόγο που πιστεύω ότι η εποχή μας ζητά την εμφάνιση και την ανάπτυξη ενός άλλους είδους Αστρολογίας. Μιας Αστρολογίας λιγότερο βασισμένης σε κανόνες και γενικεύσεις και πιο προσωπικής και βιωματικής και γιΆ αυτό πιο ουσιώδους. Την Αστρολογία αυτή θα μπορούσα να την ονομάσω με μία λέξη Αστρολογία της Αναζήτησης.
Και θα ενέτασσα μέσα σε αυτήν όλες τις αστρολογικές τάσεις εκείνες, που χρησιμοποιούν την Αστρολογία όχι τόσο σαν εργαλείο πρόβλεψης των γεγονότων, όσο σαν ένα εργαλείο αναζήτησης και εξέλιξης της ψυχής. Μία φιλοσοφική γλώσσα αυτοανακάλυψης, ερμηνείας του κόσμου και εξερεύνησης των εαυτού, κατανόησης της λειτουργίας των πραγμάτων αλλά και προετοιμασίας για ένα συνεχώς απρόβλεπτο μέλλον.
Τους σκοπούς αυτούς δεν απαιτείται να επιδιώκει κανείς απαραίτητα με τη χρήση της Αστρολογίας. Προς την ίδια κατεύθυνση μπορεί να μας οδηγήσει και η γενικότερη φιλοσοφική ενασχόληση ή μύηση στο βαθύτερο νόημα της ίδιας της θρησκείας. Στην εποχή μας μάλιστα έχει κανείς πολλές εναλλακτικές δυνατότητες για χρήση εργαλείων ενατένισης και προσωπικής ανάπτυξης.
Απλά σε μας έτυχε ο κλήρος να χρησιμοποιήσουμε γιΆ αυτό το σκοπό την Αστρολογία. Να ακολουθήσουμε το δρόμο αυτό, χωρίς να ξεχνάμε τους άλλους, αλλά το αντίθετο, επικοινωνώντας μαζί τους και παίρνοντας και δίνοντας ερεθίσματα στην πορεία. Το αποτέλεσμα της πορείας μας είναι αυτό που μετράει. Αποτέλεσμα που διαμορφώνει νέες προσωπικότητες, νέα πιστεύω και ανοίγει νέους πνευματικούς ορίζοντες. Ορίζοντες σε γνώσεις, που ποτέ δε φανταζόμαστε ότι υπήρχαν.
Αυτό το ταξίδι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μαζί σε αυτό το βιβλίο. Οδηγώντας ο ένας τον άλλο και μοιραζόμενοι όλοι μαζί την εμπειρία. Μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο, ρωτώντας και κάνοντας καθένας μας την προσωπική του έρευνα. Κι επειδή όλα τα ταξίδια έχουν πάντα από κάπου μία αρχή, ας ξεκινήσουμε κι εμείς το ταξίδι μας από αυτό που θεωρείται αρχή στην ίδια την Αστρολογία. Ας ξεκινήσουμε από το Ζωδιακό Κύκλο.
Με εκτίμηση,
Β.Παπαδολιάς