Aστρολογικές Ερμηνείες και Συστήματα Αναφοράς

[Βασιλης Παπαδολιας]

Εισαγωγή
Ένα από τα δυσκολότερα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένα νέος σπουδαστής στο χώρο της αστρολογίας είναι η σύνταξη της ερμηνείας ενός αστρολογικού χάρτη. Η ερμηνεία αυτή βασίζεται συνήθως στα πρώτα στάδια των μαθημάτων σε συνταγές και προτάσεις αστρολόγων δασκάλων, στην πορεία όμως καθώς ο σπουδαστής γίνεται πιο έμπειρος καλείται να παράγει μόνος του τις αστρολογικές ερμηνείες και – ακόμα δυσκολότερο –να αξιολογήσει τις προσπάθειες του και να δει πόσο τελικά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου: Αστρολογικές ερμηνείες και συστήματα αναφοράς (http://php56.astrowin3.org/forum/%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%AF%CE%B1-148/%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%B5%C F%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%C E%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82-14067/)

[Βασιλης Παπαδολιας]

Καλημέρα σε όλους...

λίγο δύσκολο το θέμα του συγκεκριμένου άρθρου και κάπως γενικό...

για το λόγο αυτό θα ήθελα να δώσω και κάποιες πιο συγκεκιρμένες πληροφορίες για το ρόλο των πλανητών στα διάφορα συστήματα αναφοράς όπως τα παρουσιάζει ο Ρουντίαρ. Πιστεύω έτσι να γίνει πιο πρακτικό το θέμα για τον αναγνώστη.

Στο βιολογικό επίπεδο λοιπόν ο Ρουντίαρ θεωρεί ότι οι πλανήτες που εξετάζουμε είναι οι πλανήτες μέχρι τον Κρόνο. Πιστεύει ότι η βιολογική ενέργεια του Ήλιου (το ενεργειακό του σώμα ας πούμε) δε φτάνει στους εξωκρόνιους πλανήτες. Αναφέρει ως ένδειξη γι' αυτό ότι ο ηλιακός άνεμος έχει μετρηθεί από τους επιστήμονες ότι δεν ξεπερνά την τροχιά του Κρόνου.


Στο επίπεδο αυτό λοιπόν ο Ήλιος εκφράζει έννοιες όπως ο βιολογικός πατέρας, η ανδρική γονιμότητα και η ζωτικότητα.

Η Σελήνη εκφράζει τη βιολογική μητέρα, τη γυναικεία γονιμότητα και τους κύκλους της έμμηνου ρύσης.

Ο Ερμής το νευρικό σύστημα, η Αφροδίτη τα γεννητικά όργανα ως εστία του σπέρματος ή του ωαρίου, ενώ ο ¶ρης την ανδρική ικανότητα διείσδυσης στη μορφή και με αυτή την έννοια τη δύναμη του σπόρου που εισέρχεται στο χώμα, τη δύναμη του σπέρματος που γονιμοποιεί, τη μυική δύναμη που επιτελεί έργο.

Ο Δϊας εκφράζει το μεταβολισμό και γενικά τα συστήματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη του σώματος, ενώ ο Κρόνος τη δομή και το σκελετό του.


Στο κοινωνικό επίπεδο οι σημασίες των πλανητών (επιλεκτικά όπως σταχυολογώ από την πραγματεία του) είναι οι εξής:


Ο Κρόνος είναι ο πατέρας, ως αρχηγός της οικογένειας, ο φέρων τον νόμο της κοινωνίας στο μικρόκοσμο του σπιτιού.

Η Σελήνη είναι η μάνα-τροφός, αυτή που μεγαλώνει το παιδί, η μεσολαβήτρια μεταξύ του πατέρα / νόμου της κοινωνίας και παιδιού, αλλά και η μεσολαβήτρια μεταξύ του κοινωνικού συστήματος αναφοράς που μεταφέρει ο πατέρας και των βιολογικών αναγκών του παιδιού. Έτσι βοηθά στο μετασχηματισμό του ψυχισμού του παιδιού ώστε από το βιολογικό επίπεδο των βασικών αναγκών του να εισέλθει προοδευτικά στο κοινωνικό επίπεδο, από όπου μετά θα το αναλάβει ο πατέρας ή η κοινωνία για την περαιτέρω εκπαίδευση του.

Ο Ήλιος είναι ο χαρακτήρας του ατόμου, όπως του τον "εν-τυπώνει" η κοινωνία. Η έννοια της "εν-τύπωσης" είναι εσωτεριστική αλλά δεν απέχει πολύ από τις πρωταρχικές διδαχές που παίρνουμε ως παιδιά, που "τυπώνονται" στο υποσυνείδητο μας χωρίς να τις κρίνουμε. Ο Ρουντίαρ πιστεύει ότι η απόδοση του χαρακτήρα (ο Γιώργος είναι καλό παιδί, καλός μαθητής), της ταμπέλας γίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό μέσω του μηχανισμού του ονόματος που μας δίνουν. Το όνομα συνοδεύει δηλαδή επιθυμητές ιδιότητες χαρακτήρα που η κοινωνία / γονείς θα ήθελαν να έχουμε. Υποσυνείδητα υπάρχει πάντα μία τάση μέσα μας να εκφράσουμε αυτές τις ιδιότητες για να επιτύχουμε αποδοχή.

Οι πλανήτες ¶ρης και Αφροδίτη και Δίας και Κρόνος λειτουργούν ως δίπολα. Η Αφροδίτη εκτός από τις συναισθηματικές σχέσεις είναι η αίσθηση αξιών που έχουμε, η στάση που κρατάμε απέναντι στα ιδεώδη της ομάδας που ζούμε. Ο ¶ρης είναι η δύναμη αλλαγής των δεδομένων, όταν η Αφροδίτη μας κρίνει ότι δε μας αρέσουν τα ιδεώδη αυτά και η δεδομένη κατάσταση που ζούμε.

Ο Δϊας είναι η σύναψη διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων. Η έννοια της οργάνωσης των ανθρώπων, της ανάθεσης εργασιών, της συλλογικής δράσης και εργασίας που οδηγεί στην ανάπτυξη της ομάδας.

Ο Κρόνος είναι η ιεραρχία. Οι νόμοι που στέκουν ως όριο στο Δία και δεν μπορούν να παραβιαστούν. Ο αρχηγός που επιτρέπει τις πρωτοβουλίες συλλογικής δουλειάς του Δία όσο δε θίγονται οι νόμοι της ομάδας. Ο Δίας από την άλλη αμφισβητεί συνεχώς τον Κρόνο και προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια του, επεκτείνοντας την ομάδα.

Στο κοινωνικό επίπεδο η Αφροδίτη κι ο Δίας θεωρούνται ευνοϊκοί πλανήτες επειδή προάγουν τη συνοχή και την ανάπτυξη της ομάδας, ενώ ο ¶ρης και ο Κρόνος κακεργέτες, επειδή φέρνουν αλλαγές και περιορισμούς στη λειτουργία της.

Ο Ερμής είναι βοηθητικός πλανήτης τόσο στη λειτουργία της οργάνωσης του Ερμή όσο και στην εύρεση ιεραρχιών και δομών για την ομάδα.

Οι εξωκρόνιοι πλανήτες στο επίπεδο αυτό λειτουργούν μόνο συλλογικά. Επηρεάζουν έννοιες όπως η παιδεία, η μόδα, η κοινή γνώμη. Δε λειτουργούν σε ατομικό επίπεδο.


Στο ατομικό επίπεδο οι σημασίες των πλανητών (σταχυολογώντας και πάλι) είναι οι εξής:


Ο Ήλιος δίνει την επιθυμία του ατόμου να ξεχωρίσει, να φτιάξει τη δική του ομάδα στην οποία θα είναι αρχηγός - βασιλιάς, το δικό του κόσμο.

Η Σελήνη δίνει τις επιθυμίες των άλλων, τον παράγοντα που ο Ήλιος προτιμά να αγνοεί επειδή δεν το καταλαβαίνει. Είναι το υποσυνείδητο και οι απωθήσεις.

Ο Ερμής είναι βοηθητικός πλανήτης του Ήλιου και τον βοηθά στην έκφραση της ταυτότητας του.

Ο ¶ρης είναι η προσπάθεια του ατόμου να ξεχωρίσει, ενώ η Αφροδίτη εκφράζει το προσωπικό πια σύστημα αξιών.

Ο Δίας είναι η περηφάνια που νιώθει το άτομο για τις επιτυχίες του. Το μπράβο ή το κίνητρο που πρέπει να έχει για να εξελιχθεί ατομικά.

Οι παραδοσιακές σημασίες των πλανητών εδώ μπορεί να αλλάζουν. Ο ¶ρης θεωρείται μάλλον ευνοίκός πλανήτης καθώς προάγει την ατομικότητα ενώ ο Δίας μπορεί να θεωρηθεί κακεργέτης επειδή μπορεί να φέρει την έπαρση.

Ο Κρόνος είναι η εξωτερική όψη της ζωής που το άτομο θεωρεί δική του. Τα υπάρχοντα του, η εξωτερική του εμφάνιση, το όριο που ξεχωρίζει τι είναι δικό του σε σχέση με τους άλλους.

Ο Ουρανός στο επίπεδο αυτό εκφράζει την ξεχωριστή ευφυία. Μέσω αυτής το άτομο μπορεί να ξεχωρίζει από τους άλλους αλλά και να φέρνει αλλαγές που αλλάζουν όλη την κοινωνία.

Ο Ποσειδώνας εκφράζει μία αίσθηση μοναδικότητας που προκύπτει από μεταφυσικές εμπνεύσεις. Το άτομο έχει μεταφυσικές εμπειρίες που προοδευτικά - αν καταλάβει ότι συμβαίνουν μόνο σε αυτό - του δίνουν μία αίσθηση ότι δεν είναι σαν τους άλλους.

Ο Πλούτωνας εκφράζει μία αίσθηση μοναδικότητας που προκύπτει από την εμπειρία. Το άτομο περνάει δυσκολίες που χαλυβδώνουν το χαρακτήρα του και το κάνουν να μαθαίνει να δρα χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς. Μέσα από αυτές τις δυσκολίες αποκτά αίσθηση της μοναδικότητας.


Το δυσκολότερο επίπεδο για να το καταλάβουμε είναι αυτό που ακολουθεί τώρα. Σε κάποια σημεία πιθανόν και η απόδοση που θα διαβάσει ο αναγνώστης να θέλει επανεξέταση, καθώς πρόκειται για ανεξερεύνητο πεδίο και πιθανόν να μην έχω καταλάβει και καλά το Ρουντίαρ.

Το επίπεδο αυτό είναι η υπέρβαση της ατομικότητας. Στο πεδίο αυτό το άτομο που έχει διαμορφώσει το δικό του βασίλειο, καλείται να ενωθεί με κάτι πέρα από τον εαυτό του. Εσωτεριστικά αυτό είναι η ψυχή του. Είναι λίγο δύσκολο όμως να πούμε τι είναι αυτό με τα λόγια της ψυχολογίας. Ο Γιουνγκ έκανε μία προσπάθεια να το περιγράψει λέγοντας ότι είναι ένωση με το συλλογικό ασυνείδητο. Ο Ρουντίαρ πιστεύει ότι δεν είναι ακριβώς αυτό. Υπάρχει λέει πέρα από το άτομο, η έννοια της πανανθρώπινης οικογένειας. Στην πανανθρώπινη αυτή οικογένεια έχει καθένας μας μία θέση. Γίνεται σεβαστός σαν άτομο, αλλά παράλληλα υποτάσσει εθελοντικά το εγώ του στην υπηρεσία της. Αυτό ακούγεται πολύ χριστιανικό, αλλά ο Ρουντίαρ λέει ότι είναι και εμπειρία που νιώθεται στον οργανισμό μας. Δυστυχώς παραμένει για τους περισσότερους από μας άγνωστο πώς βιώνεται, μια που οι περισσότεροι βολοδέρνουμε κάπου μεταξύ του κοινωνικού και ατομικού πεδίου.

Από την άλλη βέβαια σε ένα χάρτη είναι δυνατό κάποιες πλανήτες να λειτουργούν σε ένα επίπεδο και άλλοι σε άλλο, δείχνοντας ότι το άτομο βρίσκεται σε φάση να περάσει από το ένα επίπεδο στο άλλο.


Στο επίπεδο αυτό ο Ήλιος είναι ο Ήρωας / Υιός που παντρεύεται μυστικιστικά τη Μητέρα / Ψυχή. Πιο πεζά ίσως ο άνδρας που υπηρετεί την κοινωνία ή την ιδανική γυναίκα. Ο Ρουντίαρ λέει ότι αν ένας άνδρας είναι να περάσει από το ατομικό στο υπερβατικό επίπεδο, εμφανίζονται πολλές φορές γυναίκες στη ζωή του με τα χαρακτηριστικά της υπερβατικής γυναίκας που τον βοηθά ή της Λίλιθ που καλείται να τον δοκιμάσει και να δει αν είναι έτοιμος να δοθεί.
Στα αρχαία χρόνια της μητριαρχίας η ένωση αυτή συμβολιζόταν εν μέρει και με τη θυσία του βασιλιά, που επιτρεπόταν να είναι βασιλιάς για ένα χρόνο. Βέβαια η θυσία αυτή είχε και βιολογική σημασιά, αλλά είχε και την έννοια ότι ο βασιλιάς / εγώ θυσιάζεται στο βωμό της Φύσης (με κεφαλαίο ως υπερβατικής οντότητας / θεάς).

Σύμφωνα με το Ρουντίαρ στο επίπεδο αυτό μεγάλο ρόλο παίζει πια η Σελήνη. Η Σελήνη είναι σύμβολο του ¶λλου, του Όλου, προς το οποίο καλούμαστε να ανοιχθούμε.

Ο Ερμής είναι μία γέφυρα που χρησιμοποιείται ώστε η υπερβατική γνώση του συλλογικού να κατέβει στον εγκέφαλο και να γίνει σκέψη και πράξη.

Η Αφροδίτη γειώνει την Ψυχή μας σε επίπεδο πρακτικής ομορφιάς, θεραπειών και συμπαράστασης. Είναι η πονετική πριγκίπισσα που παραστέκεται στους αρρώστους, η δημιουργός φιλανθρωπίας και "κατεβάζει" την συμπαντική αγάπη και τη "γειώνει" στο επίπεδο της κοινωνίας.

Ο ¶ρης, ο Δίας και ο Κρόνος είναι κυρίως εμπόδια σε αυτό το επίπεδο. Ο ¶ρης είναι απειθαρχία που πρέπει να περιοριστεί, ο Δίας έπαρση που εμποδίζει την παράδοση στο Όλο και ο Κρόνος επιμονή σε κανόνες χωρίς περιεχόμενο, κενά τυπιικά.

Η υπέρβαση των πλανητών αυτών γίνεται κατά το Ρουντίαρ με τους εξωκρόνιους πλανήτες. Αν και στην κλασσική αστρολογία θυμάμαι είχα μάθει ότι ο Ουρανός θεωρείται ανώτερη οκτάβα του Ερμή και ο Ποσειδώνας της Αφροδίτης, εδώ ο Ρουντίαρ αντιστοιχεί λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Συνδέει τους πλανήτες μέσω των ζωδίων που κυβερνούσαν παλιά ως παραδοσιακοί και πρόσφατα ως νεοανακαλυφθέντες.

Έτσι ο Ουρανός καλείται να υπερβεί τον Κρόνο, αναδεικνύοντας την κενότητα των τυπικών μορφών και μέσω του αντικομφορμισμού προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι πρέπει να παραμείνουν οι μορφές μόνο που έχουν ουσία.

Ο Ποσειδώνας καλείται να υπερβεί το Δία, διαχέοντας την έπαρση και δίνοντας συμπόνοια, ώστε ο Δίας να κατανοήσει ότι το έργο πρέπει να γίνεται για το σύνολο κι όχι για την προσωπική ανάδειξη.

Ο Πλούτωνας υποτάσσει τον ¶ρη. Μέσω σκληρών συνθηκών και δοκιμασιών, τον μαθαίνει να πειθαρχεί στο καθήκον και να προσφέρει τη δύναμη ως παράγοντας προστασίας και υπηρεσίας του συνόλου.


Αυτές είναι συνοπτικά οι σημασίες των πλανητών...

Πρακτικά σε ένα χάρτη με βάση αυτές τα παραπάνω ανοίγονται νέες δυνατότητες ερμηνείας. Καθένας μπορεί να πειραματιστεί με τα δικά του δεδομένα. Στο δικό μου χάρτη για παράδειγμα υπέθεσα ότι οι αντιθέσεις που υπάρχουν ταυτόχρονα μεταξύ ¶ρη - Σελήνης και Δία - Κρόνου δείχνουν μία σύγκρουση μετάβασης από το κοινωνικό επίπεδο (πώς με ήθελαν οι δικοί μου) στο ατομικό. Οι ¶ρης και Δίας είναι ο ένας ανάδρομος στο προοδευτικό και ο άλλος στο γενέθλιο και μπορεί να συνιστούν ενδείξεις ελλιπούς επίτευξης ατομικότητας στο παρελθόν ή επιτυχίες στην εξασφάλιση της ατομικότητας με σπασμωδικές προσπάθειες κι όχι συνεχείς. Η αμοιβαία υποδοχή Ήλιου - Σελήνης μπορεί να δηλώνει μία προδιάθεση εύρεσης του ιδανικού θηλυκού που θυμίζει τη μετάβαση από το ατομικό στο υπερβατικό ενώ παράλληλα σε ατομικό επίπεδο είναι και η γυναίκα με τις υπερβολικές απαιτήσεις. Η αντίθεση Σελήνης - ¶ρη αν επικεντρωθούμε στο υπερβατικό επίπεδο μπορεί να είναι και αντιστάσεις της ατομικότητας στο υπερβατικό θηλυκό, όταν και όπου απαντηθεί.

Όλα αυτά σαν παράδειγμα βέβαια για να δει κανείς ότι αλλάζοντας το επίπεδο ερμηνείας προκύπτει και άλλη ερμηνεία από τις ίδιες όψεις. Καθένας φυσικά μπορεί από κει και πέρα να πειραματιστεί με το δικό του χάρτη.

Καταλήγοντας να ζητήσω συγγνώμη για το εκτενές του μηνύματος. Πιθανότητα να έπρεπε αυτό να είναι ένα καινούριο άρθρο, αλλά ίσως και να βοηθήσει καλύτερα στην κατανόηση των συστημάτων αναφοράς, όπως περιγράφονται στο παρόν.

[kphssa]

Πολυ καλο και ενδιαφερον αρθρο. Η διαφορετικη περιγραφη και ερμηνεια των πλανητων και οψεων τους απο τα συνηθισμενα δεδομενα, επιβεβαιωνουν για μια ακομα φορα την πολυδιαστατη μορφη της Αστρολογιας. Ο καθε χαρτης ειναι μοναδικος και κατα μοναδικο τροπο λοιπον πρεπει να γινεται και η ερμηνεια του.

Ευχαριστουμε, Βασιλη! :bigsmile:

[Βασιλης Παπαδολιας]

Δεν ξέρω τι δυνατότητες υπάρχουν για να επεκτείνει κανείς αυτό το μοντέλο ερμηνείας του χάρτη. Προσωπικά έχω πειραματιστεί και με άλλα ωροσκόπια καθώς - ακόμη - και με συναστρίες.

Στο κάθε ωροσκόπιο έχουμε τις εν-τυπώσεις του περιβάλλοντος, την ατομικότητα και την υπερβατική πλευρά μας (θυμίζει αυτό το Υπερεγώ, το Εγώ και τον ιδανικό Εαυτό), αλλά και ίσως και τις πλευρές του εαυτού που περιγράφτηκαν στο άρθρο για την Συνδιαλεκτική Ανάλυση (Γονέας, Ενήλικας και Παιδί - το τελευταίο με κάποιες επιφυλάξεις είναι αλήθεια, ίσως να είναι τα όνειρα που κάναμε ως παιδί αλλά όχι το ίδιο το παιδί. Ας θυμηθούμε ότι κατά κάποιες απόψεις το νήπιο κυβερνιέται από τη Σελήνη που είναι κι η ηλικία που είναι πιο ανοικτό στο μεταφυσικό κόσμο).

Αυτές οι τρεις πλευρές μπορεί μεταξύ δύο ατόμων να δημιουργούν χιαστί σχέσεις. Έτσι η ατομικότητα του ενός να συνεργάζεται καλά ή όχι με την ατομικότητα του άλλου ή με το κοινωνικό back ground του ή με την "Ψυχή" του.

Κοιτάζοντας τους δύο χάρτες θα μπορούσε να βρει κανείς ποιοι συνδυσαμοί είναι αυτοί που μπορούν να βασιστούν οι δύο σύντροφοι για να συνεργαστούν και ποιοι όχι. Αυτό είναι κάτι ανάλογο με τη μελέτη προ γάμου που κάνουν οι συνδιαλλεκτικοί που εξετάζουν αν ο Γονέας του ενός συντρόφου μπορεί να συνεργαστεί με το Γονέα του άλλου συντρόφου ή με τον Ενήλικα ή με το Παιδί. Και το ίδιο και με τις άλλες πλευρές.

Όλα αυτά βέβαια είναι συνθέσεις που απομένουν να αποδειχτούν στην πράξη και απαιτούν πρώτα να κατέχουμε σωστά τα βασικά. Για όσους αισθάνονται ότι τα κατέχουν πάντως, ανοίγουν νέα πεδία ερμηνείας και κατανόησης τόσο του εαυτού όσο και των σχέσεων.

Αυτονόητο είναι ότι πρέπει να δείξουμε μεγάλη προσοχή σε τέτοιου είδους ερμηνείες. Γιατί η βίωση της "Ψυχής" είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν μπορεί να βγει μέσω κάποιας συνταγής ότι Α + Β μας δίνει αυτό και συνεπώς "δεν ταιριάζετε"....

[gargoyle]

Αυτές οι προσεγγίσεις υποκειμενικού - αν δεν κάνω λάθος - ιδεαλισμού, πολύ μου αρέσουν. Κλασσικά παραδείγματα στοχοπροσηλωμένης αστικής φιλοσοφικής σκέψης, και γι' αυτό άκρως επικίνδυνης.

Οι χρήσεις όρων όπως "κοινωνικό επίπεδο" και "ατομικό επίπεδο" είναι άκρως χαρακτηριστικές όσον αφορά την κατεύθυνση και τις προθέσεις τέτοιων προσπαθειών.

Τι θα πεί "κοινωνικό επίπεδο" στην προκειμένη περίπτωση, όπου υποτίθεται πως εξετάζεται ένα ωροσκόπιο; Είναι ίδιο το "κοινωνικό επίπεδο" του παιδιού του Bill Gates και το ίδιο του παιδιού της κυρά - Ευτέρπης που έχει το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς; Ή έστω, είναι ίδιος ο τρόπος που έστω και υποσυνείδητα, βάσει της επιρροής των πλανητών, όπως με σαφήνεια υπαινίσσεται το άρθρο, αντιλαμβάνονται τα δύο παιδιά την βίωση των αντιδράσεών τους ως προς "το κοινωνικό επίπεδο"; Προσοχή, δεν αναφέρομαι στο αν στο έναν επιδρούν οι πλανήτες ένω στον άλλο οι οίκοι. Αναφέρομαι στο γεγονός πως θεωρείται δεδομένη μια συγκεκριμένη διαδικασία βίωσης ενός εξίσου συγεκριμένου σταδίου, απλώς με διαφορετικά εργαλεία στον καθένα. Στον ένα οι οίκοι, στον άλλο οι πλανήτες ή και τούμπαλιν.

Αντιστοιχα μπορούν να ειπωθούν και για το "ατομικό επίπεδο".

Αν και το βασικότερο θέμα που πραγματεύται το άρθρο και αφορά την ουσία του αντιδραστικού χαρακτήρα όλων αυτών των θεωρήσεων, είναι η επιταγή της "εξέλιξης της συνείδησης".

[Βασιλης Παπαδολιας]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σου, Αργυρώ...

Δυστυχώς η αφετηρία της σκέψης είναι αρκετά διαφορετική και δεν υπάρχει πεδίο διαλόγου. Προσπαθείς να ανάγεις σε κάθε ευκαιρία την αστρολογία σε αντικειμενικές φυσικού τύπου επιδράσεις, ενώ όλη η ψυχολογική αστρολογία (και πριν από αυτήν η εσωτεριστική μια κι ο Rudhyar που εισηγήθηκε τα παραπάνω υπήρξε και εσωτεριστής) βασίζεται στο ότι η πραγματικότητα είναι ιδεαλιστική.

Καταρχήν να πω ότι το άρθρο πιθανότατα σε πολλά σημεία έχει αδυναμίες. Το θέμα είναι δύσκολο και γω δεν ισχυρίζομαι ότι μπορώ να συναγωνιστώ το Rudhyar σε συγγραφική ικανότητα.

Η πρόθεση ωστόσο δεν ήταν σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ ότι οι ερμηνείες και τα βιώματα είναι δεδομένα όπως περιγράφεις. Οι ταξινομήσεις που γίνονται γίνονται για τον ίδιο λόγο που χωρίζουμε τα ζώδια σε τέσσερα στοιχεία και τρεις ποιότητες. Πρόκειται στην ουσία για μεθολογική προσέγγιση ερμηνείας.

Το αν ο ερμηνευτής θα την ερμηνεύσει απόλυτα και θα θεωρήσει όπως λες ότι δύο άνθρωποι βιώνουν τα ίδια πράγματα ή θα κάνει μία σύνθεση των επιπέδων θεωρώντας ότι ο ψυχισμός δρα σε διαφορετικό επίπεδο σε κάθε στιγμή και συνεπώς δύο άνθρωποι δεν μπορεί ποτέ να έχουν την ίδια ακριβώς ακολουθία στιγμών είναι μία άλλη ιστορία.

Αυτά από μένα. Αναμένω τα σχόλια σου και στα άλλα θέματα μου, μια που από ό,τι φαίνεται με έχεις βάλει στο μάτι :)

Καλή σου μέρα...

[gargoyle]

Φυσικά και προσπαθώ κάθε φορά να ανάγω την αστρολογία σε αντικειμενικού τύπου επιδράσεις. ¶λλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που το δηλώνω. Ανήκω στους διαλεκτικούς υλιστές και θεωρώ το συγκεκριμένο φιλοσοφικό ρεύμα ότι καλύτερο έχει προσφέρει η ανθρωπότητα μέχρι τώρα.

Το που βασίζεται η ψυχολογική αστρολογία, τουλάχιστον με τη σημερινή μορφή της, ή έστω την μορφή που παρουσιάζετε εσείς εδώ, το αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ καλά. Και γι' αυτό ακριβώς και το θεωρώ άκρως επικίνδυνο, όπως οτιδήποτε έχει ιδεαλιστικές βάσεις.

Δεν έκανα κριτική του άρθρου όσον αφορά το πλήρες του περιεχομένου του, αντιθέτως θεωρώ πως από τη σκοπιά που το κοιτάζει ο συγγραφέας , είναι πάρα πολύ καλογραμμένο. Εξαιρετικά καλογραμμένο, θα έλεγα. Η κριτική που κάνω αφορά δομικότερα ζητήματα. Πιο πρακτικά, αφορούν τη μεθδοδολογική προσέγγιση ερμηνείας των τετραπλοτήτων και των ποιοτήτων και το θεωρητικό - φιλοσοφικό της υπόβαθρο.

Επίσης, εγώ δεν είπα πουθενά αυτό:

Το αν ο ερμηνευτής θα την ερμηνεύσει απόλυτα και θα θεωρήσει όπως λες ότι δύο άνθρωποι βιώνουν τα ίδια πράγματα ή θα κάνει μία σύνθεση των επιπέδων θεωρώντας ότι ο ψυχισμός δρα σε διαφορετικό επίπεδο σε κάθε στιγμή και συνεπώς δύο άνθρωποι δεν μπορεί ποτέ να έχουν την ίδια ακριβώς ακολουθία στιγμών είναι μία άλλη ιστορία.


Αναφέρθηκα σε κάτι άλλο: στην υποχρεωτική αντιμετώπιση "διέλευσης" ενός ατόμου από ένα συγεκριμένο στάδιο, τα χαρακτηριστικά του οποίου θεωρούνται δομικώς προκαθορισμένα ως προς την επίδρασή τους. Είναι διαφορετικό αυτό. Και νομίζω πως αυτές οι θεωρήσεις χαρακτηρίζονται κατά κόρον από αυτό το σκεπτικό.

Σχόλια κάνω σε όσα θέματα προωθούν απόψεις τις οποίες θεωρώ σκοταδιστικές, αντιεπιστημονικές και επικίνδυνες. Δεν τα βάζω προσωπικά με κάνεναν, η αλήθεια είναι όμως πως όσο πιο καλογραμμένο είναι ένα τέτοιο αντιδραστικό άρθρο, τόσο περισσότερο εντυπωσιάζει έναν αμαθή, και μετά δρομολογούνται διάφορες δυσάρεστες κοινωνικές συμπεριφορές.

Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Απλώς το ανέφερα για να εξηγήσω το γιατί ασχολούμαι με τα άρθρα σας και όχι προσωπικά μαζί σας. Σε οτι δε αφορά αυτό το τελευταίο, σας το είπα και μέσω πμ, με αναγκάζετε να σας το πω και δημόσια: Σταματήστε σας παρακαλώ το επιτηδευμένο φιλικό ύφος στις δημόσιες συζητήσεις μας, γιατί ειλικρινά δεν το μπορώ. Λίγη ειλικρίνεια δεν κάνει κακό. Με μια τυπικά ευγενική συμπεριφορά μεταξύ μας νομίζω πως μια χαρά μπορούμε να κάνουμε διάλογο, τόσο σε αυτό, όσο και σε άλλα θέματα.

Καλημέρα και σε σας.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Αναφέρθηκα σε κάτι άλλο: στην υποχρεωτική αντιμετώπιση "διέλευσης" ενός ατόμου από ένα συγεκριμένο στάδιο, τα χαρακτηριστικά του οποίου θεωρούνται δομικώς προκαθορισμένα ως προς την επίδρασή τους. Είναι διαφορετικό αυτό. Και νομίζω πως αυτές οι θεωρήσεις χαρακτηρίζονται κατά κόρον από αυτό το σκεπτικό.


O παραπάνω προβληματισμός σου Αργυρώ είναι σημαντικός και ομολογώ δεν τον είχα σκεφτεί. Επιφυλάσσομαι...



Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Απλώς το ανέφερα για να εξηγήσω το γιατί ασχολούμαι με τα άρθρα σας και όχι προσωπικά μαζί σας. Σε οτι δε αφορά αυτό το τελευταίο, σας το είπα και μέσω πμ, με αναγκάζετε να σας το πω και δημόσια: Σταματήστε σας παρακαλώ το επιτηδευμένο φιλικό ύφος στις δημόσιες συζητήσεις μας, γιατί ειλικρινά δεν το μπορώ. Λίγη ειλικρίνεια δεν κάνει κακό. Με μια τυπικά ευγενική συμπεριφορά μεταξύ μας νομίζω πως μια χαρά μπορούμε να κάνουμε διάλογο, τόσο σε αυτό, όσο και σε άλλα θέματα.
Καλημέρα και σε σας.

Φοβάμαι ότι εδώ δεν μπορώ να σου απαντήσω. Δε νομίζω ότι αφορά τους υπόλοιπους το ότι πιστεύεις ότι το κάνω επίτηδες... Είναι θέμα προσωπικό και καλό είναι να μην ενοχλούμε τους άλλους με τέτοια...

Τα λέμε...