Βιβλία που μας συγκλόνισαν...

[nanstenka]

Γεια χαρά!!:bigsmile:

Κατά το στιχάκι και όλα τα αγαπημένα ευκαιρία :idea:να μιλήσουμε και για λογοτεχνία!!

Θα μ' ενδιέφερε πολύ να μάθω τα βιβλία που σας συγκλόνισαν, που σας άλλαξαν, που σας έκαναν να δείτε τη ζωή διαφορετικά, που σας έπλασαν ή απλά σας συνόδεψαν ευχάριστα, κοινώς τα βιβλία που αγαπήσατε!!:love::love:

Και ξεκινώ λέγοντας...καθώς η λίστα θα μπορούσε να είναι ανεξάντλητη...

Η Ασκητική του Καζαντζάκη γιατί με άλλαξε,άπαντα της Ζυράννας Ζατέλη και ιδίως το πρώτο μέρος του Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους γιατί το βίωσα και γιατί λατρεύω το σύμπαν της, Το 1984 του Όργουελ, Το άρωμα του ονείρου του Ρόμπινς , Σιντάρτα του Έσσε, τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, Η μικρά Αγγλία της Καρυστιάνη, η Βραδύτητα του Κούντερα είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Με τη Ζατέλη όμως έχω τρέλλα. Φυσικά και αλλα πολλά πάντα υποκειμενικά, πάντα συνδεδεμένα με τη ζωή μας...Θα επανέλθω;)

[MELINE]

Γειά σου...ωραίο θέμα! :cheesy:Λοιπόν.... "Ο τελευταίος στεναγμός του Μαυριτανού" γιατί είχε απίστευτη πλοκή , ανατροπή και σε έβαζε σε έναν άγνωστο ανατολίτικο κόσμο. "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" το απόλυτο βιβλίο για να ζεις την κάθε μέρα σου πραγματικά και να βλέπεις την ομορφιά μέσα στα πάντα, όλα μα όλα τα αρχαία κείμενα δράματα ή κωμωδίες γιατί είναι συγκλονιστικό να βλέπεις μια τόσο ολοκληρωμένη δραματουργία 2.500 χρόνια πισω, και ¨Η φαλακρή τραγουδίστρια" που είναι θεατρικό κείμενο του παραλόγου και εκφράζει την παγκόσμια και διαχρονική αλήθεια του "άλλα λέω, άλλα πραγματικά εννοώ και άλλα καταλαβαίνει ο κάθε ένας που με ακούει"!!! :blink:

[Maroulita]

Όντως πολύ ωραίο θέμα!! Για την περίπτωσή μου τώρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων που έχω διαβάσει στην ενήλικη ζωή μου είχε να κάνει με την επιστήμη που καταπιάνομαι, τη γλωσσολογία. Υπάρχουν όμως κάποια βιβλία που με έχουν συνεπάρει, όπως η τριλογία του Στρατή Τσίρκα "Ακυβέρνητες πολιτείες" (Η Λέσχη, Αριάγνη και η Νυχτερίδα), το "Ζ" του Βασίλη Βασιλικού, "το νούμερο 31328" του Ηλία Βενέζη, όλα τα βιβλία του Αντώνη Σαμαράκη, η "Αντιγνώση" της Λίλης Ζωγράφου.... από ξένη λογοτεχνία, πιο παλιά διάβαζα μανιωδώς Stephen King, ειδικά τα καλοκαίρια στην παραλία! Φοβερός συνδυασμός δεν έχω να πω!! :)

[*Astropeleki*]

Δύο βιβλία που πραγματικά με συγκλόνισαν και κατά τη διάρκεια που τα διάβαζα αλλά μου έχουν μείνει μέχρι και τώρα χαραγμένα στην μνήμη μου, είναι
το Ποτέ χωρίς την κόρη μου, των Μπέτι Μαχμουντί & Ουίλιαμ Χόφερ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την προσπάθεια μιας γυναίκας (στην περίπτωσή μας μιας Αμερικανίδας), η οποία παντρεύεται κάποιον Ιρανό, ο οποίος ζούσε στην Αμερική και εργαζόταν ως μεγαλογιατρός και στην προσπάθειά του να γυρίσει ο ίδιος στην πατρίδα του αλλά να πάρει μαζί του την γυναίκα και την κόρη του, τις κρατά αιχμάλωτες εκεί. Δείχνει την προσπάθεια της γυναίκας αυτής να λύσει τα δεσμά του άντρα της και την σκλαβιά της χώρας στην οποία ζουν και που η γυναίκα θεωρείται κατώτερη και άβουλο ον. Περιγράφει τον αγώνα αυτής της γυναίκας και όλα τα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο της, να φύγει από την Τεχεράνη πεζή και να φτάσει στην Τουρκία, για να βρει την Αμερικανική Πρεσβεία και να μπορέσει να γυρίσει πίσω στη πατρίδα με την κόρη της.

Το δεύτερο βιβλίο είναι το Λουλούδι της ερήμου, των Γουόρις Ντίρι και Κάθλην Μίλλερ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την ιστορία μιας κοπέλας, γόνου μιας παραδοσιακής σομαλικής οικογένειας νομάδων. Το έθιμο του λαού αυτού είναι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των γυναίκων στην τρυφερή ηλικία της προ-εφηβείας και ο γάμος τους με πολύ μεγαλύτερους άνδρες, ηλικιωμένους για την ακρίβεια. Περιγράφει τον πόνο που ένιωσε, τα προβλήματα και την φυγή από την καταπιεστική της οικογένεια, στα 13 της μόλις χρόνια, ώντας αγράμματη και πάμπτωχη. Καταλήγει με θετική έκβαση. Η κοπέλα πλέον εργάζεται ως τοπ μόντελ στην Αμερική, είναι παντρεμένη με έναν άντρα, ο οποίος την σέβεται και την αγαπά πάρα πολύ και με την κόρη που απέκτησαν από το γάμο τους.

Αξίζει να τα διαβάσετε και τα δύο αυτά βιβλία. Προσωπικά ένιωσα φρίκη όταν τα διάβαζα και αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη αυτά τα έθιμα, αυτή η καταπίεση σε αυτούς τους πολιτισμούς.
Πόσο πίσω είναι οι άλλοι, πόσο μπροστά είμαστε εμείς (οι των δυτικών πολιτισμών).... πόσο τεράστιο είναι το χάσμα ανάμεσά μας!

[Fotini Christodoulou]

Πράγματι kia είναι και τα δύο πολύ ωραία βιβλία :bigsmile:

Συγκλονίστηκα και συγκινήθηκα διαβαζοντας το κλασσικό "Ματωμένα χώματα", το οποίο είναι και απο τα αγαπημένα μου βιβλία και επίσης την συλλογή του Σαμαρακη "Zητείται Ελπίς" . Ενα βιβλίο που με άγγιξε ιδιαίτερα επίσης είναι το "Γυναίκες που δεν λύγισαν" (ξεχναω το όνομα της συγγραφεως) το οποίο πραγματεύεται την ζωή τεσσάρων γενεών μαύρων γυναικών στην Αμερική ξεκινώντας απο την εποχή της δουλείας.
Αγαπημένοι συγγραφείς πάντως που εχω διαβασει όλη την σειρά των βιβλίων τους είναι η Ρόζαμουντ Πίλτσερ,Κάθυ Κέλλυ και ο Τ.Ρόμπινς για διαφορετικούς λόγους ο καθένας!

[kmakri]

Καλημέρα σε όλους.
"Οι πύλες της φωτιάς" του Σ.Πρέσφιλντ, ενός αμερικανού συγγραφέα, που περιγράφει την μάχη στις Θερμοπύλες μεταξύ των 300 Σπαρτιατών και Περσικού στρατού, ήταν ένα βιβλίο που μου χάρισε εικόνες τις οποίες δεν μπόρεσα να δω(!!) διαβάζοντας τόσα χρόνια Ιστορία.Ασύλληπτο....
" Ο Αλχημιστής" του Π.Κοέλο, με οδήγησε στο να κυνηγήσω τον προσωπικό μου μύθο, πόσες αλήθειες μαζεμένες σε λίγες σελίδες..
"Η Αίθουσα του Θρόνου" του Αθανασιάδη με έκανε να σκεφτώ πόσο τα ομώνυμα έλκονται μεταξύ τους..
" Οι γέφυρες της Μάντισον" έδωσαν μία διαφορετική διάσταση στην αγάπη , τον έρωτα και τον συμβιβασμό...
Το " Οδός Αβύσου αριθμός 0" του Μ. Λουντέμη με προβλημάτισε και με στενοχώρησε σε πολύ νεανική ηλικία και σε συνδιασμό με "Την γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα" του Κάτρη διαμόρφωσε τα πολιτικά πιστεύω μου..


Κατερίνα

ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ

[kritikia]

Έχω μια αδυναμία στον Καζαντζάκη, ίσως και λόγω της καταγωγής μου.. Όλη η σειρά του "Ταξιδεύοντας" γιατί γεμίζει κάθε φορά το μυαλό μου με νέες εικόνες και χρώματα.. και αυτό που λατρεύω πραγματικά είναι "Ο Καπετάν Μιχάλης" γιατί κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω καινούρια νοήματα, ίσως όσο μεγαλώνω αντιλαμβάνομαι το ύφος του διαφορετικά.

[starfish]

Τρια βιβλια που με συγκλονισαν, αλλα δεν θα τα ξαναδιαβαζα με τιποτα, ειναι:
"Το μηδεν και το απειρο" του Καιστλερ, το "1984" του Οργουελ και το "Τα μαυρα φεγγαρια του ερωτα". Ωστοσο, υπαρχουν πολλα περισσοτερα που με επηρρεασαν με ποικιλους τροπους, και μεσα σ αυτα - την εποχη της εφηβειας- το "Κατεδαφιζομεθα" και τα "Ματωμενα χωματα" της Σωτηριου, "Το λαθος" και οι συλλογες διηγηματων του Α. Σαμαρακη, τα διηγηματα του Δημητρη Χατζη.
Απο ποιηση, παρ οτι δεν πολυασχολουμαι, ο Σεφερης και το "Αξιον εστι" του Ελυτη, πραγματικα με συγκλονισαν, χωρις να μπορω να εκφρασω με λογια το γιατι.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Συμφωνώ κι εγώ για το 1984, όπως επίσης και για τα προαναφερθέντα "Οι πύλες της φωτιάς" και "ο Αλχημιστής". Προσωπικά όμως θα έβαζα στα βιβλία και πιο ειδικές εκδόσεις, όπως η Εσωτερική Αστρολογία της Μπέιλη ή το Κβραντική Φυσική και Πραγματικότητα, που έχω διαβάσει και άνοιξαν κάποιους ορίζοντες κατανόησης της πραγματικότητας.

[elenikol]

Το "ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ" του Αλέξη Σταμάτη. Μυθιστόρημα με ενδιαφέρουσες αναζητήσεις ... και ανακαλύψεις

[mirellia]

48 Νόμοι της Δύναμης Εκδόσεις Έσοπτρον..

Ψάχνοντας για Κοχύλια Πίλτσμουρ

[kiaRRa]

Μακράν το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το Νησί της προηγούμενης ημέρας του Ουμπέρτο Έκο. Ακολουθεί το Εκκρεμές του Φουκώ του ίδιου συγγραφέα και το Αναλαμπή του Ν. Θέμελη! Πραγματικά υπέροχα βιβλία:bigsmile:

[Λευκή]

Πολύ ωραίο θέμα, εύχομαι να δω πολλές ακόμα απαντήσεις :bigsmile:

Σχετικά με την Ρόζαμουντ Πίλτσερ ,μου έκανε λίγο εντύπωση η αναφορά σ αυτήν.Έχει τύχει να διαβάσω δύο βιβλία της(Σεπτέμβρης και Ψάχνοντας για κοχύλια).Απ ό,τι θυμάμαι, η συγραφέας έχει μια " εμμονή " με συγκεκριμένα ονόματα που αναφέρει και στα δύο αυτά βιβλία :bigsmile: και με τις περιγραφές των σκοτσέζικων τοπίων.Γενικά τα βρήκα παρόμοια ,και γι αυτό δε θυμάμαι ακριβώς την υπόθεση του καθενός αλλά στον Σεπτέμβρη μου είχε αρέσει ένα κομμάτι αφιερωμένο στην άρρωστη από καρκίνο μποέμισσα που άφησε το σπασμένο μπουκάλι απ το άρωμά της στο δωμάτιό της το βράδυ που αυτοκτόνησε, με αποτέλεσμα το χαρακτηριστικό άρωμά της να καλύπτει τα πάντα ¨σαν σάβανο".Κατά τα άλλα περιέγραφαν γενικά μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.Απλά μου έκανε εντύπωση που η roadrunner το ανέφερε και μ έκανε ν αναρωτηθώ αν αυτό σχετίζεται με τις ιστορίες θαμμένες στο παρελθόν (αλλά αξέχαστες)που περιγράφει η συγγραφέας,πράγματα ιδιαιτέρως αγαπητά και οικεία στους Καρκίνους :love:

Σχετικά με τον περίφημο Αλχημιστή,τον έχω διαβάσει, δεν μου άρεσε και δεν μου έχει μείνει τίποτα απολύτως :blink: Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον ομαδικό θαυμασμό γι αυτό το βιβλίο και ποια είναι αυτή η κατάσταση που ταυτίζονται όλοι :unsure:

Όσον αφορά τα βιβλία που μου έχουν μείνει ,θα συμφωνήσω με το 1984 που είναι το πιο πικρό,απαισιόδοξο,άγριο,με� �αγχολικό και τρομακτικό βιβλίο που θα μπορούσα να διαβάσω και ακόμα δεν έχω βρει την κατάλληλη λέξη για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η ανάγνωσή του.

Για τελείως διαφορετικούς λόγους μπορώ να αναφέρω τα Ψάθινα Καπέλα και Τα Δέντρα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη.Βιβλία ναι μεν λογοτεχνικά αλλά που αγγίζουν καθαρά τη γυναικεία ψυχολογία.Είχα κλείσει τα 17 όταν τα διάβασα,ήταν μεσοκαλόκαιρο και είχα πολλά "καινούρια " στο κεφάλι μου,και αυτά τα δύο βιβλία θα έχουν να μου θυμίζουν εκείνη την εποχή.΄

Υπάρχει φυσικά και το Σπίτι του Ύπνου του Τζόναθαν Κόου,που του έχω αφιερώσει την υπογραφή μου.Εδώ ό,τι και να πω είναι λίγο,μόνο όποιος το έχει διαβάσει μπορεί να καταλάβει τι αριστούργημα είναι,και από άποψη δεσίματος πλοκής και από άποψη περιεχομένου ,μαζί με όλους τους προβληματισμούς που μπορεί να δημιουργήσει στον καθένα.Ίσως να μ έχει στοιχειώσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο που έχω διαβάσει...

Τέλος υπάρχουν και κάποια άλλα βιβλία που κυριολεκτικά είναι διαχρονικά αλλά δεν έχουν τόση σχέση με τη λογοτεχνία και δεν θεωρώ σκόπιμο να τα ανφέρω για την ώρα.


Μετά υποβολής : τώρα μόλις πρόσεξα ότι και η άλλη κοπέλα που ανέφερε το ψάχνοντας για κοχύλια είναι καρκίνος.Μήπως να αρχίσουμε να κοιτάμε και λίγο ζωδιακά το θέμα? :D

[Μητσάκος]

Εχω μια απορία. Εμένα τα βιβλία που με "συγκλόνισαν" τα διάβασα και όταν ήμουν σε μικρή ηλικία και κάποια ελάχιστα όταν πια είχα μεγαλώσει κάμποσο. Από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι πολύ δύσκολα θα με "συγκλονίσει" ένα βιβλίο. Βλέπω όμως ότι οι περισσότεροι/ες που ποστάρουν αναφέρουν βιβλία που διαβάστηκαν από μια ηλικία και μετά. Σε μικρότερη ηλικία δεν είχαν διαβάσει κάτι συγκλονιστικό? Εμένα ας πούμε με είχε συγκλονίσει ο Δον Κιχώτης και τώρα που το θυμάμαι και μια παλιά σειρά αστυνομικών ιστοριών του 40 και του 50 που είχε ο πατέρας μου και κάτι άλλα που πολύ με συγκλόνισαν γιατί ήμουν πιτσιρικάς και η φαντασία μου ήταν πιο εύκολο να με ταξιδέψει ακόμα και αν βρισκόμουν χουχουλιασμένος κάτω από την κουβέρτα. Από το Λοσ Αντζελες και τις προσπάθειες του Μάρλοου να εξιχνιάσει ένα έγκλημα, μέχρι την Σκιάθο του κοσμοκαλόγερου παρέα με την Δουλτσινέα και από την Αράλη του 1918 με τα διλήμματα μεταξύ αγάπης και επανάστασης έως και 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα. Τότε ήταν που συγκλονιζόμουν, μετά πάει και η αθωότητα, πάει και το παλιάμπελο.

[Fotini Christodoulou]

Έχεις δίκιο σε αυτό Μητσάκο!
Το Ματωμένα χώματα το διάβασα στα 11 και συγκλονίστηκα απο το τί είναι ικανός να κάνει ο ανθρωπος σε έναν άλλο.:cry:

Η στιγμή που ξεχωρίζω όμως είναι το πρώτο βιβλίο του Ιουλίου Βέρν που διάβασα-το "2 χρόνια διακοπές"!Η περιπέτεια της επιβίωσης των πιτσιρικιών του βιβλίου τότε με είχε συγκλονίσει και εγινε η αφορμή να ξεκινήσει μια ιστορία αγαπης με τα βιβλία γενικώς!


Σχετικά με την Ρόζαμουντ Πίλτσερ ,μου έκανε λίγο εντύπωση η αναφορά σ αυτήν.Έχει τύχει να διαβάσω δύο βιβλία της(Σεπτέμβρης και Ψάχνοντας για κοχύλια).Απ ό,τι θυμάμαι, η συγραφέας έχει μια " εμμονή " με συγκεκριμένα ονόματα που αναφέρει και στα δύο αυτά βιβλία :bigsmile: και με τις περιγραφές των σκοτσέζικων τοπίων.Γενικά τα βρήκα παρόμοια ,και γι αυτό δε θυμάμαι ακριβώς την υπόθεση του καθενός αλλά στον Σεπτέμβρη μου είχε αρέσει ένα κομμάτι αφιερωμένο στην άρρωστη από καρκίνο μποέμισσα που άφησε το σπασμένο μπουκάλι απ το άρωμά της στο δωμάτιό της το βράδυ που αυτοκτόνησε, με αποτέλεσμα το χαρακτηριστικό άρωμά της να καλύπτει τα πάντα ¨σαν σάβανο".Κατά τα άλλα περιέγραφαν γενικά μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.Απλά μου έκανε εντύπωση που η roadrunner το ανέφερε και μ έκανε ν αναρωτηθώ αν αυτό σχετίζεται με τις ιστορίες θαμμένες στο παρελθόν (αλλά αξέχαστες)που περιγράφει η συγγραφέας,πράγματα ιδιαιτέρως αγαπητά και οικεία στους Καρκίνους :love:

Με τσάκωσες! Αναφορές στα Σκωτσέζικα τοπία αλλά και στην αγγλική ύπαιθρο, ιστορίες απο το παρελθόν, μυστικά,αποκαλύψεις ανάμεσα στο τσάι και τα μπισκότα βουτύρου και -συνήθως -χάπι εντ!Ο αγαπημένος μου συνδυασμός όντως!Τα δύο που αναφέρεις, είναι απο τ'αγαπημένα μου βιβλία!Αν και απλά ,χωρις "υψηλά νοήματα"σε μεταφέρουν στο κλίμα μιας άλλης εποχής, μιας άλλης χώρας και προσωπικά λατρευω να τα διαβάζω στις διακοπές μου!

Μια και αναφερθηκε στο αρχικό ερώτημα ποιό βιβλίο θεωρούμε οτι μας επηρέασε έντονα στην ζωή μας , θα επέλεγα την "Ουράνια Προφητεία",που διαβασα πριν 10 χρόνια και άλλαξε τον τρόπο που αντιμετώπιζα την ζωή!

[Βασιλης Παπαδολιας]

Σχετικά με τον περίφημο Αλχημιστή,τον έχω διαβάσει, δεν μου άρεσε και δεν μου έχει μείνει τίποτα απολύτως :blink: Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον ομαδικό θαυμασμό γι αυτό το βιβλίο και ποια είναι αυτή η κατάσταση που ταυτίζονται όλοι :unsure:


Πράγματι από λογοτεχνικής πλευράς ο Αλχημιστής δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... Αν έχεις ασχοληθεί με εσωτερισμό πάντως, ο Αλχημιστής σου θυμίζει πολλά, στάδια μύησης, κλπ. Έχει δηλαδή νόημα πίσω από τις γραμμές που διαβάζεις...

[mirellia]

Καλημέρα
Σε πιο μικρή ηλικία.. ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ.../"Ιστορίες με τον Μικέ"
Πιο μετά επίσης "Αγουρα Πορτοκάλια.."(δεν θυμάμαι ποιου ήταν...

[mirellia]

Ξέχασα επίσης να αναφέρω και την Λωξαντρα, και το Καλημέρα Θλίψη της Σαγκάν...

[konteo]

Εγω εχω τρελο κολλημα με τον Ξανθούλη-ταχω διαβασει ολα! δυστυχως δεν μου πολυαρεσει η ξενη λογοτεχνι-και προφανως δεν εχω γνωση καποιων ιδιαιτερων βιβλιων. Απο ελληνικη ειναι πολλα τα αγαπημενα μου οπως "Βαμμενα Κοκκινα Μαλλια", "Η Μεγαλη Χιμαιρα", "Η αιθουσα του θρονου" "Δυο φορες Ελληνας" κ.α.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Ωραίο θέμα... θα' παιζε ίσως και καμιά ψηφοφορία εδώ, αλλά τα βιβλία είναι πάρα πολλά και από διαφορετικές κατηγορίες...

[Λευκή]

Πράγματι από λογοτεχνικής πλευράς ο Αλχημιστής δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... Αν έχεις ασχοληθεί με εσωτερισμό πάντως, ο Αλχημιστής σου θυμίζει πολλά, στάδια μύησης, κλπ. Έχει δηλαδή νόημα πίσω από τις γραμμές που διαβάζεις...

Η αλήθεια είναι πως όντως δεν έχω ασχοληθεί(αν εξαιρέσεις μια προσπάθεια να διαβάσω εσωτερική αστρολογία απ τον ¶λαν Λίο που όμως προτίμησα να την αναβάλλω για άλλη στιγμή...)Απλά ο Αλχημιστής είναι γραμμένος από έναν κύριο για τον οποίο, παρόλο που έχω διαβάσει ομολογουμένως ευχάριστα κάποια βιβλία του,έχω την αίσθηση ότι είναι υπέρ του δέοντος αυτό που αποκαλούμε εμπορικός... Η εσωτερική αστρολογία του ¶λαν Λίο δηλαδή πιστεύω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως "εγχειρίδιο",ενώ ο αλχημιστής...δεν ξέρω,μπερδεύτηκα τώρα..:sick:

Σχετικά με την ψηφοφορία πάντως,νομίζω πως γίνεται σε κάποιο βαθμό,αν τα χωρίσουμε σε κατηγορίες(πχ λογοτεχνια ελληνική και ξένη,κοινωνικά ,πολιτικά,λευκώματα,άρλεκι� �:blink:,αστρολογία και τα λοιπά.

Μητσάκος σωστή η παρατήρηση!Ψηφίζω Μικρό Πρίγκηπα.Απλό.λιτό,απέριττ� � και με τις μεγαλύτερες αλήθειες μέσα.Αν θυμηθώ κι άλλα θα επανέλθω.

[Maroulita]

Κι εγώ τον Μικρό Πρίγκηπα τον είχα διαβάσει με αφορμή το σχολικό απόσπασμα που φαντάζομαι οι περισσότεροι έχουμε διδαχθεί στο γυμνάσιο. Τότε με είχε καρδίσει και πώς όχι; Ακόμα και τώρα που πλέον τον διδάσκω, βλέπω πόσο προσιτό και οικείο είναι -έστω αυτό το μικρό απόσπασμα- στις ψυχές των παιδιών και πώς τα μηνύματά του ανακαλύπτονται με μία ευκολία... Γενικότερα πιο μικρή, το έριχνα πιο πολύ στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία: Ζώρζ Σαρρή, Γαλατία Σουρέλη, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου (πωπω τί θυμήθηκα τώρα...), είχα φτιάξει ολόκληρη συλλογή και όλα διαβασμένα τις χειμερινές και κυρίως τις καλοκαιρινές διακοπές....

Την ψηφοφορία, παιδιά, την ετοιμάζουμε... :bigsmile:

[nanstenka]

Πω πω βιβλίααααα!!! Και δυστυχώς αυτές τις μέρες παραίδω μια εργασία και δεν μπορώ να συμμετάσχω:wacko:

Πάντως από μια γρήγορη ματιά συμφωνώ με πολλούς από εσάς...Πολλά τα έχω ήδη διαβάσει άλλα ήρθαν στα χέρια μου και δεν τα διάβασα ποτέ όπως το Ψάχνοντας για κοχύλια ας πούμε!! Ως Καρκίνος δηλ. επιβάλλεται να το διαβάσω????;

Θέωρώ το Μικρό Πρίγκηπα μεγαλειώδες έργο με μεγάλα και πανανθρώπινα νοήματα και αναλλοίωτο στο χρόνο...¶λλωστε τυχαίνει να βρίσκομαι και στην πόλη του!! Στη Λυόν. Έχω διαβάσει κι εγώ γλωσσολογία και τη λατρεύω...αν και στα γαλλικά.

'Οταν διάβασα τον Αλχημιστή και τελείωσα...έμεινα χωρίς κάτι στο μυαλό...και με απορία που έχει τόσο αγαπηθεί από τον κόσμο...Με άφησε κενή... το θεώρησα εξαιρετικά απλό. Δεν ξαναδιάβασα ποτέ Κοέλο από τότε

Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μονάδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

Τελευταία θυμήθηκα ένα άλλο βιβλίο που είχα λατρέψει Τα 100 χρόνια μοναξιά ... έχω την αίσθηση ότι έζησα και τα 100..

Κανένας δεν διαβάζει Ζατέλη βρε παιδιά:sad2:??????

[Μητσάκος]

Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

Όχι και μοναδικός, όχι και μοναδικός !
Και εγώ αυτό θεωρώ, ότι είναι δηλαδή αισιόδοξο το μήνυμα :bigsmile:
(Το γεγονός ότι είμαι Τοξότης δεν το θεωρώ σημαντικό ή ενδεικτικό οποιασδήποτε κλίσης :cheesy: )

[nanstenka]

Ωραίο θέμα... θα' παιζε ίσως και καμιά ψηφοφορία εδώ, αλλά τα βιβλία είναι πάρα πολλά και από διαφορετικές κατηγορίες...

Μια ψηφοφορία θα ήταν ιδανική..Εμένα το θέμα με ενδιαφέρει και προσωπικά για μια εργασία που ετοιμάζω γύρω από το βιβλίο...Έχω σκοπό με την πρώτη ευκαιρία που θα βρω χρόνο να ανεβάσω ένα ερωτηματολόγιο...ΕΊναι συγκριτική για τη θέση του βιβλίου και την ανάγνωση σε Ελλάδα και Γαλλία αντίστοιχα...Είναι κρίμα αλλά και αναμενόμενο...θα μας φάνε οι Γάλλοι!!!:bigsmile:

Πράγματι διαβάζουν πολύ...και οι Έλληνες το πάνε κατά διαόλου

[Maroulita]

Έκτακτη ανακοίνωση! :bigsmile:

Στο συγκεκριμένο θρεντ προστέθηκε ψηφοφορία, με θέμα "τί είδους βιβλία διαβάζετε;", όπου μπορείτε να επιλέξετε (παραπάνω από ένα ειδος) το είδος που διαβάζετε. Αν τυχόν μου έχει ξεφύγει κάποιο, μπορείτε να μου στείλετε ένα μήνυμα για να το προσθέσω!! :)

[nanstenka]

Όχι και μοναδικός, όχι και μοναδικός !
Και εγώ αυτό θεωρώ, ότι είναι δηλαδή αισιόδοξο το μήνυμα :bigsmile:
(Το γεγονός ότι είμαι Τοξότης δεν το θεωρώ σημαντικό ή ενδεικτικό οποιασδήποτε κλίσης :cheesy: )

Πλάκα κάνεις???? Και τραγωδία να δεις αισιόδοξη θα μου την πεις!!!!
Πάντως με έπεισε και χαίρομαι που έχεις αυτήν την άποψη αγαπητέ! ¶ρα είμαστε 3!!

Όσο για την παιδική ηλικία έχεις δίκιο...Μπορώ να θυμηθώ εύκολα ταινίες που με συγκλόνισαν αλλά για βιβλία...
έχω χαραγμένο στη μνήμη μου το ¶ξιον εστί που ο πατέρας μου μου το είχε απαγγείλει όλο όταν ήμουν παιδί και μου το εξηγούσε μαζί με πολλά άλλα σε ατελείωτες νυχτερινές και θερινές βόλτες στην παραλία...Αυτό με σημάδεψε για πάντα από την παιδική μέχρι την ενήλικη ζωή μου, δεν το ξεχνώ ποτέ και τον θυμάμαι πάντα τώρα που δεν με συνοδεύει πια.....γιατί ό,τι είμαι σε εκείνον το χρωστώ..

Θυμάμαι επίσης έντονα ότι σαν παιδί έπεσα σε βαρια κατάθλιψη και συγκλονίστικα από το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ....Αυτό είναι μια πολύ πικρή παιδική μου ανάμνηση...δεν ξέρω αν έκανα καλά που το διάβασα τότε...

[Fotini Christodoulou]

Αφού προσθέσω στην όμορφη λίστα που έχει δημιουργηθεί και τον Κηπο του Προφήτη του Καλίλ Γκιμπράν, το "Η μάνα"της Περλ Μπάκ ,καθώς και το Επιστροφή απο την Λήθη του Θεμελη....τα οποία είναι επίσης αγαπημενα (αλλά η ζεστη με κανει να ξεχνάω ΑΚΟΜΗ πιο πολύ.:wacko: )


....δεν τα διάβασα ποτέ όπως το Ψάχνοντας για κοχύλια ας πούμε!! Ως Καρκίνος δηλ. επιβάλλεται να το διαβάσω????;

Επιβάλλεται επιβάλλεται!:cheesy:


Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μονάδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

Εμένα μια καθηγήτρια επέμενε στο μεγαλείο του Κούντερα,δοκίμασα κι εγώ να διαβάσω...αλλά μαλλον είχα κακή συναστρία μαζι του και με πηρε ο ύπνος:cry::embarrest
Τοσα ειπατε για το 1984 , που θα το πάρω να το διαβασω για να εχω άποψη:toung:

Για τον Αλχημιστή θα συμφωνήσω γενικώς ότι δεν μου έκανε ιδιαιτερη εντύπωση.

[Λευκή]

ψήφισα αλλά φοβάμαι ότι έκανα μια πατάτα και διπλοψήφισα...:embarrest :embarrest :embarrest

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;
Για να καταλάβετε τι εννοώ ,θα αναφέρω ότι μπορεί να πάρω 3 βιβλία και να τα διαβάζω ταυτόχρονα ,δηλαδή ξεκινάω το ένα και το διαβάζω δυο μέρες,μετά το παρατάω και ξεκινάω το άλλο και μετά το τρίτο και ξανά μανά απ την αρχή,λίγο ακατάστατα δηλαδή!Η απορία μου γεννήθηκε διαβάζοντας ένα ένθετο πριν καμποσο καιρό σε μια εφημερίδα,που είχε ένα χιουμοριστικό άρθρο για τις διάφορες κατηγορίες αναγνωστών κι έψαχνα να βρώ σε ποια ανήκω και λέω ααα λες να έχουν κι άλλοι το χούι μου; :toung:

[Fotini Christodoulou]

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;
Για να καταλάβετε τι εννοώ ,θα αναφέρω ότι μπορεί να πάρω 3 βιβλία και να τα διαβάζω ταυτόχρονα ,δηλαδή ξεκινάω το ένα και το διαβάζω δυο μέρες,μετά το παρατάω και ξεκινάω το άλλο και μετά το τρίτο και ξανά μανά απ την αρχή,λίγο ακατάστατα δηλαδή!Η απορία μου γεννήθηκε διαβάζοντας ένα ένθετο πριν καμποσο καιρό σε μια εφημερίδα,που είχε ένα χιουμοριστικό άρθρο για τις διάφορες κατηγορίες αναγνωστών κι έψαχνα να βρώ σε ποια ανήκω και λέω ααα λες να έχουν κι άλλοι το χούι μου; :toung:

Ανηκω στην κατηγορία βιβλιοφάγος (που δεν συμφέρει:cry:).Εξαρτάται κι απο τον όγκο του βιβλίου βέβαια αλλά γενικώς με το που θα πέσει βιβλίο στα χέρια μου θα το διαβάσω μέχρι τέλους ακόμα κι αν ξενυχτήσω.:bigsmile:

[Λευκή]

πρέπει να είσαι σ αυτούς που αποκαλεί τελειομανείς τότε :toung: αυτοί δηλαδή που δεν αφήνουν το βιβλίο απ τα χέρια τους μέχρι να το τελειώσουν,δεν προσπερνάνε σελίδες και φυσικά δεν διαβάζουν άλλο παράλληλα ή ενδιάμεσα! Για πείτε, για πείτε...:toung:

[Maroulita]

Κι εγώ παράλληλα δεν μπορώ να διαβάσω... ξεκινάω ένα και αν με συνεπάρει, μπορεί και να ξενυχτήσω, να το πάρω στην παραλία για να πάρει χρώμα :weird: κλπ. κλπ... Ένα σας λέω... ένας καθηγητής μου -καλή του ώρα- έπαιρνε στην παραλία λεξικά... :wacko:

[nanstenka]

Ανηκω στην κατηγορία βιβλιοφάγος (που δεν συμφέρει:cry:).Εξαρτάται κι απο τον όγκο του βιβλίου βέβαια αλλά γενικώς με το που θα πέσει βιβλίο στα χέρια μου θα το διαβάσω μέχρι τέλους ακόμα κι αν ξενυχτήσω.:bigsmile:

Εγώ πάλι εξαρτάται το βιβλίο...Αν με τραβήξει πολύ μπορεί να το διαβλάσω σε μια νύχτα γενικά όμως το καθυστερώ για να το απολάυσω!!!

Έχω όμως τις εξής αρχές

Ξέρω πάντα τί διαβάζω και γιατί
Ένα βιβλίο τη φορά
Δεν διαβάζω ποτέ το ΄τέλος
Και δεν το αφήνω στη μέση ακόμα κι αν αποδειχθεί αφόρητο

[Fotini Christodoulou]

Εγώ πάλι εξαρτάται το βιβλίο...Αν με τραβήξει πολύ μπορεί να το διαβλάσω σε μια νύχτα γενικά όμως το καθυστερώ για να το απολάυσω!!!

Έχω όμως τις εξής αρχές..


Για να είμαι ειλικρινής τα διαβάζω μονοκοπανιά γιατί
α)είμαι περίεργη τι θα γίνει μετά
β)ειμαι ανυπόμονη και δεν αντέχω να περιμένω ούτε ένα λεπτό.(Παραδέχομαι επίσης ότι μία φορά έσκασα απο την περιέργεια και έκανα ζαβολιά διαβαζοντας το τέλος.:amazed:)

[Μητσάκος]

Πλάκα κάνεις???? Και τραγωδία να δεις αισιόδοξη θα μου την πεις!!!!
..............
Θυμάμαι επίσης έντονα ότι σαν παιδί έπεσα σε βαρια κατάθλιψη και συγκλονίστικα από το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ....Αυτό είναι μια πολύ πικρή παιδική μου ανάμνηση...δεν ξέρω αν έκανα καλά που το διάβασα τότε...
Δεν κάνω πλάκα και δεν μπορώ να καταλάβω το ότι δεν βρίσκετε και τα αισιόδοξα μηνύματα μιας υπόθεσης, έστω και τραγικής :worried: (ακόμα και όταν συμβαίνει σε εμάς τους ίδιους).
Την Αννα Φρανκ καλά έκανες και την διάβασες.

[Μητσάκος]

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;

Το ότι κάποιος συνειδητοποίησε σε μεγάλο βαθμό το που οδηγούν κάποιες πρακτικές και αφού περιτύλιξε το ζόφο με καταπληκτική λογοτεχνική ατμόσφαιρα βοήθησε να αφυπνιστούν πολλές συνειδήσεις. :bigsmile:

[Maroulita]

Το ότι κάποιος συνειδητοποίησε σε μεγάλο βαθμό το που οδηγούν κάποιες πρακτικές και αφού περιτύλιξε το ζόφο με καταπληκτική λογοτεχνική ατμόσφαιρα βοήθησε να αφυπνιστούν πολλές συνειδήσεις. :bigsmile:

Ε, τότε θα πρέπει να το διαβάσουν άλλοι τόσοι (μεταξύ άλλων και εγώ...), διότι απαιτείται στις μέρες μας καθολική αφύπνιση!

[Μητσάκος]

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;

Κανονικά όπως όλοι οι άνθρωποι (δυτικοί) από αριστερά προς τα δεξιά και 2-3 βιβλία εναλλαξ, γυρνώντας προς τα πίσω για να θυμηθώ τι έλεγε πριν και ρίχνοντας μια ματιά στο τέλος, τσαλακώνοντας τις σελίδες γιατί μου έχει πέσει ο σελιδοδείκτης που μου δωρίσαν όταν αγόρασα το βιβλίο, σπάζοντας την ράχη τους για να τα διπλώσω και να τα πιάνω καλύτερα και φυσικά χωρίς να μπορώ να τα βρω μετά από κάποιο καιρό γιατί κάποιος τα δανείστηκε και δεν μου τα επέστρεψε. Ουφ.:cheesy:

[Μητσάκος]

Ε, τότε θα πρέπει να το διαβάσουν άλλοι τόσοι (μεταξύ άλλων και εγώ...), διότι απαιτείται στις μέρες μας καθολική αφύπνιση!
Μπα, τώρα μας έχει πάρει η κάτω βόλτα. Θέλει άλλες μεθόδους αφύπνισης και αντίστασης (βγαίνουμε και εκτός θέματος, άστο καλύτερα. Διάβασέτο όμως, καλό είναι. Έχει μουντή και ψυχρή ατμόσφαιρα, ότι πρέπει με τον καιρό που έχουμε :nuts: )

[Λευκή]

Δεν αρκεί η αφύπνιση της συνείδησης.Χρειάζεται κι η αλλαγή της προς το καλύτερο και αυτή δεν υφίσταται ακόμα δυστυχώς:bigsmile:
Πάντως ένα πράγμα που δε μπορώ να βλέπω στα βιβλία είναι να τα τσαλακώνουν και να τα κακομεταχειρίζονται και κυρίως να κάνουν αυτήν την φρικτή τσάκιση στο σημείο που δένουν.Μ αρρωσταίνει!:mad:Εναλλάξ εννοείς παράλληλα όπως εγώ;:toung:

[*Astropeleki*]

Προσωπικά όταν ήμουν πιο μικρή, δεν διάβαζα βιβλία, καθ' ότι δεν μου άρεσε και πολύ η ενασχόληση...εδώ δεν μου άρεσε το σχολείο και τα μαθήματα...σαν παιδί και γω! :embarrest Τι να λέμε τώρα :bigsmile::toung:

Τα πολλά βιβλία άρχισα να τα διαβάζω στο Πανεπιστήμιο, που για ανάγκη ενός μαθήματος που είχα (υποχρεωτικού), Παιδική λογοτεχνία, έπρεπε να διαβάζουμε κάποια κλασικά βιβλία για παιδιά και έφηβους, όπως το Καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, Η Αλίκη πίσω από τον καθρέφτη, Παραμύθι χωρίς όνομα, Πινόκιο (ακόμη και αυτό), Ο Μικρός Πρίγκιπας.
Πριν απο αυτά τα βιβλία, ειχα ξεκινήσει να διαβάζω Χάρυ Πότερ. ¶σχετα αν λένε ότι είναι παιδικά βιβλία, προσωπικά δεν τα βρίσκω και τόσο παιδικά. Οι περιγραφή των σκηνών στα βιβλία μόνο για μικρά παιδιά δεν είναι. Ομολογώ πως από αυτή τη σειρά δεν έχω αφήσει ούτε ένα αδιάβαστο και τα διαβάσω με μεγάλη αγωνία για το τί θα γίνει παρακάτω.

Γενικά όταν πιάνω να διαβάσω ένα βιβλίο, εάν μου τραβήξει το ενδιαφέρον, θα παραμείνω μόνο σε αυτό και θα το διαβάσω πολύ γρήγορα, καθώς η δράση και το μυστήριο με εξιτάρουν και όλο λέω άντε ένα κεφαλαιάκι ακόμη θα διαβάσω και τελικά καταλήγω να έχω διαβάσει όλο το βιβλίο μέσα σε λίγες μέρες...ή και ώρες!
Εάν το βιβλίο δεν μου τραβήξει το ενδιαφέρον, συνήθως το παρατάω. Είναι αυτό που λέμε να μου κάνει κλικ! Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα για εφήβους, τα περισσότερα από τα οποία πλέον δεν θυμάμαι.... Πχ από τίτλους που μου έρχονται στο μυαλό τώρα είναι το 33, Σπίτι για 5, Χωρίς οικογένεια, Με οικογένεια και πολλά πολλά άλλα.....
Είχα ξεκινήσει κάποτε και τον Γητευτή των αλόγων, το οποίο τελικά παράτησα.... παράξενο για μένα που έχω ένα πάθος με τα άλογα.
Επίσης, είχα ξεκινήσει να διαβάζω τον Αρχοντα των δαχτυλιδιών, αλλά αυτό έγινε αφότου ειχα δει την ταινία.

Και έρχομαι να ρωτήσω το εξής.... Πόσο εύκολα διαβάζετε ένα βιβλίο που έχει μεταφερθεί και στην κινηματογραφική οθόνη; Δηλαδή, διαβάζετε πρώτα το βιβλίο και μετά βλέπετε την ταινία; Αν δείτε την ταινία πρώτα, διαβάζετε με την ίδια αγωνία και το βιβλίο; Ή δεν το προσπαθείτε καθόλου; Προσωπικά, ακόμη και τις Μάγισσες της Σμύρνης είχα προσπαθήσει να διαβάσω, αλλά αφού είχα δει την σειρά, αλλά και πάλι το παράτησα. Έχω παρατηρήσει λοιπον σε μένα ότι, αν δω πρώτα την ταινία και μετά δοκιμάσω να διαβάσω το βιβλίο, το παρατάω. Ενώ το αντίθετο, όχι. :bigsmile:

Στη ψηφοφορία ψήφισα φυσικά Παιδικά βιβλία (ε λόγω επαγγέλματος δεν μπορώ να τα αποφύγω ...και να θελα δηλαδή... :toung:), λογοτεχνικά, μυθιστορήματα, διηγήματα, επιστημονικής φαντασίας και αστρολογίας (πιο πρόσφατα).

[Λευκή]

κια μου στις μάγισσες της σμύρνης δεν έφταιγε κάτι άλλο εκτός απ το βιβλίο που είναι πολύ κακογραμμένο:bigsmile: ούτε εγω μπόρεσα να το διαβάσω.Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών αλλά για άλλον λόγο,είχε πολλά ονόματα και ζαλιζόμουν :embarrest Γενικά πρώτα η εικόνα και μετά η περιγραφή "δεσμεύει"κάπως τη φαντασία....Μόνο το μη μου λες αντίο παρόλο που δεν έλεγε τίποτα από λογοτεχνικής σκοπιάς κατάφερε να γλιτώσει απ την εικόνα.Το συμπάθησα γιατί μιλούσε για τη Θράκη και σκεφτόμουν τα δικά μου καθώς το διάβαζα :embarrest

[Fotini Christodoulou]

όποτε έχω δεί ταινία βασισμένη σε βιβλίο που έχω διαβάσει η αλήθεια είναι, απογοητεύτηκα .Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.

Το μόνο που πιστευω ήταν αρκετά πιστό, ηταν ο αρχοντας του δακτυλιδιου του Τολκιν κι αυτό προφανώς γιατί δεν επικεντρωνόταν το βιβλιο στους χαρακτήρες όσο στον φανταστικό κόσμο που δημιουργησε ο συγγραφέας.

[*Astropeleki*]

κια μου στις μάγισσες της σμύρνης δεν έφταιγε κάτι άλλο εκτός απ το βιβλίο που είναι πολύ κακογραμμένο:bigsmile: ούτε εγω μπόρεσα να το διαβάσω.
Ίσως...το παράτησα στις πρώτες 30 σελίδες μου φαίνεται....δηλαδή ΑΜΕΣΩΣ. :bigsmile:


Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών αλλά για άλλον λόγο,είχε πολλά ονόματα και ζαλιζόμουν :embarrest
Ναι, έπαιζε και αυτό.... αλλά όταν κάτι το εχω δει πρωτα σε ταινία, μετά βαριέμαι να το διαβάζω. Αν και λένε πως πάντα από τα βιβλία κόβουν πολλά, όπως και αλλοιώνουν.... Εγώ πάλι δεν μπορώ...εκτός αν διαβάσω πρώτα το βιβλίο και μετά δω την ταινία.


Γενικά πρώτα η εικόνα και μετά η περιγραφή "δεσμεύει"κάπως τη φαντασία....Μόνο το μη μου λες αντίο παρόλο που δεν έλεγε τίποτα από λογοτεχνικής σκοπιάς κατάφερε να γλιτώσει απ την εικόνα.Το συμπάθησα γιατί μιλούσε για τη Θράκη και σκεφτόμουν τα δικά μου καθώς το διάβαζα :embarrest
Δεν το έχω διαβάσει..... γιατί εβλεπα την σειρά. :bigsmile: Οπότε καταλαβαίνεις...τζάμπα ο κόπος :cheesy: Αν και ξέρω ότι δεν έχει χάπι εντ στο βιβλίο όπως στην τηλεοπτική σειρά. :cry:

[*Astropeleki*]

Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.
Αν και δεν το έχω διαβάσει, αυτό που λες ισχύει. Με τον λόγο μπορείς να περιγράψεις...φαίνεται ο πλούτος...το συναίσθημα....το νόημα που κρύβεται από πίσω.... Ενώ με μια εικόνα, σε συνδυασμό με κακή ηθοποιία (acting), το χαλάει πολύ! Μία εικόνα=χίλιες λέξεις και χίλιες λέξεις=μία εικόνα :love:

[Βασιλης Παπαδολιας]

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;


Όχι τόσο αισιόδοξο.. μάλλον αποκαλυπτικό και τραγικό το βρήκα... Δείχνει πώς βγαίνει η αγάπη εκτός νόμου...

[e k]

Αποκαλυπτικό και τραγικό θα ήταν εάν το καθεστώς στο οποίο διαδραματίζεται και με τους γύρω στρατευμένους πολίτες λοβοτομημένους, ήταν ξένο προς εμάς. Στην έξαρση της καταναλωτικής τηλεοπτικής κουλτούρας που λυμαινόμαστε, μάλλον η νόρμα είναι. Γιατί, και σήμερα, δεν είναι παραλογισμός το να αγαπάμε και να ονειρευόμαστε, αφού μπορούμε με την άνεση της visa να τα αποκτήσουμε, ή να μας αποκτήσουν? Προφητικό, (για την εποχή του), καμπανάκι, θα το χαρακτήριζα, στο ατέρμονο loop του χρωματιστού και πομπώδους τίποτε –που μας καταπνίγει.
Χίλιοι άνθρωποι γύρω μας, με αισθήματα και ορέξεις κοινές υποτίθεται και με το κιάλι να ανακαλύψουμε κάποιον σαν εμάς.
Το βιβλίο (αλλά και η ταινία που το σταχυολογεί) που ουσιαστικά στερείται happyend (και έτσι θα έπρεπε) είναι σαν καρφί που κατά λάθος κατάπιαμε και θα βρίσκεται πάντα κάπου εκεί μέσα μας, υπενθυμίζοντας μας τις αξίες που χρειάζεται μόνοι μας να ανακαλύψουμε –για να αποκαλυφθούμε.
Στο ίδιο μήκος κύματος και Η Φάρμα Των Ζώων του ίδιου, αλλά και η καυστική σατυρική ταινία Brazil (με τους Robert De Niro Jonathan Pryce και Bob Hoskins).
Η δική μου λίστα ανεβαίνει οσωνούπω ;)

[Βασιλης Παπαδολιας]

Δε νομίζω ότι έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά σε δέκα είκοσι χρόνια ποιος ξέρει...;

[Ζωή και Ζώδια]

Δε νομίζω ότι έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά σε δέκα είκοσι χρόνια ποιος ξέρει...;
Αν κλείσουμε τα μάτια, θα δούμε το σκοτάδι...:bigsmile:

[Αργοναύτης]

Δεν θα ήθελα να αναφέρω ένα βιβλίο που με συγκλόνισε γιατί είναι πολλά και είμαι βιβλιοφάγος. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το ''Η Μεταφυσική του Φύλου'', εκδόσεις Οξύ, του Julius Evola.
Από το βιβλίο αυτό παραθέτω κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό
''Δεν είναι ο έρωτας για τη γυναίκα που κάνει μια γυναίκα επιθυμητή στον άνδρα, αλλά ο έρωτας για το άτμαν (την αρχή που είναι εξ ολοκληρου φως και αθανασία)''.
Δεν θέλω να γράψω πολλά γι'αυτό το βιβλίο, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Αναλύονται θέματα όπως :
- Θεοί άντρες και θεές γυναίκες
- Ιερες τελετές και επικλήσεις
- Το φύλο στη σφαίρα της μύησης και της μαγείας
- Φαινόμενα υπερβατικότητας στον κοσμικό έρωτα κα.

[e k]

... Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το ''Η Μεταφυσική του Φύλου'', εκδόσεις Οξύ, του Julius Evola.

Από το βιβλίο αυτό παραθέτω κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό
''Δεν είναι ο έρωτας για τη γυναίκα που κάνει μια γυναίκα επιθυμητή στον άνδρα, αλλά ο έρωτας για το άτμαν (την αρχή που είναι εξ ολοκληρου φως και αθανασία)''.
Δεν θέλω να γράψω πολλά γι'αυτό το βιβλίο, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Να συμπληρώσω: καλύτερο και απ'το κουμάρι, απ'τα ναρκωτικά και απ'όλες τις μουσικές του κόσμου.
Η μεγαλύτερη καταφρόνευση του θανάτου. Ο e.e.cummings έγραψε: Ζωή σημαίνει να έχεις γεννηθεί, αλλά Τέχνη (http://jbgthebigone.blogspot.com/2007/04/blog-post_2990.html)να είσαι ζωντανός

Θα το τσιμπίσω σίγουρα! ;)

[starfish]

Επειδη απουσιαζα κι εχασα επεισοδια απο την μεγαλη ανταποκριση στο θεμα, θα κανω ενα πισωγυρισμα.
Λοιπον ως παιδι -και συμφωνω με τον Μητσακο για την ηλικια που μπορει καποιος να συγκλονιζεται με ..συνεπεια και διαρκεια- τα βιβλια του Βερν, ο Τομ Σωγερ, τα βιβλια του Εκτορος Μαλο και του Λουντεμη. Στα 12 καταβροχθισα τους Αθλιους του Ουγκω, αλλα μια απο τις μεγαλες μου αγαπες ηταν τα περιοδικακια που εβγαιναν καθε εβδομαδα: ο Μικρος καου-μποϋ, ο Μικρος Αρχηγος και ο Μικρος Σεριφης. Ειχα κανει απιθανα πραγματα για να καταφερνω να τα αποκτω και να τα διαβαζω παρακαμπτοντας την γονεϊκη απαγορευση. Τα θυμαμαι τωρα κι απορω με την τοτε εφευρετικοτητα μου!!!
Το "μηδεν και το απειρο", νομιζα οτι ειναι φιλοσοφια.... μεχρι που αρχισα να το διαβαζω! Πολυ πιο σκληρο απο το 1984.
Εχω μεγαλη αδυναμια στον Εκο, κυριως στο "Το ονομα του ροδου" και στο "Εκκρεμες του Φουκω", στον Μαρκες, στην Καρεν Μπλιξεν, στην Αλλιεντε που την λατρευω, στην Ουρσουλα Λε Γκεν [αν ποτε εγραφα, θα ηθελα να της μοιασω], στον Ραουλ-Περεθ Ρεβερτε και γενικοτερα στην ισπανοφωνη λογοτεχνια. Τον Αρχοντα, τον διαβαζω -σχεδον εθιμοτυπικα- μια φορα τον χρονο εδω και 15 χρονια! Τελευταια εχω διαβασει πολλά ιστορικα αστυνομικα μυθιστορηματα, ή και σκετα αστυνομικα.
Μου αρεσει να βλεπω τα βιβλια "διαβασμενα"! Αυτο σημαινει οτι σπαζω την γωνια της σελιδας αντι να βαλω σελιδοδεικτη, το ανοιγω καλα καλα για να "στεκεται " εκει που θελω, αλλα αλλες ζημιες δεν τους κανω!
Οταν ενα βιβλιο μου αρεσει πολυ δεν το αφηνω απο τα χερια μου. Οτι και να συμβαινει γυρω μου, μου ειναι αδιαφορο εως και ενοχλητικο αν με αποσπα απ αυτο.
Διαβαζω ενα βιβλιο τη φορα, αν αυτο το βιβλιο ειναι λογοτεχνια ή ιστορια και με συνεπαρει! Αλλιως μπορει να παιζω με παραπανω απο ενα. Και μου ειναι αδυνατον να διαβασω στην παραλια!!

[zeta1987]

Εγώ παιδιά δεν θα έλεγα ότι είμαι και πολύ φανατική με τα βιβλία γιατί λόγω της σχολής μου δεν έχω χρόνο... :bigsmile: Μικρή διάβαζα πολλά βιβλία αλλά το κλασσικο αγαπημένο μου είναι το "Τζέην Έηρ" μάλιστα μέσα σε 2 μέρες το είχα τελειώσει! Αυτό με είχε συγκλονίσει πολύ...:embarrest

[starfish]

όποτε έχω δεί ταινία βασισμένη σε βιβλίο που έχω διαβάσει η αλήθεια είναι, απογοητεύτηκα .Μεγαλύτερη απογοητευση το Οσα παιρνει ο άνεμος όπου παρά τους φοβερους ηθοποιους, θεωρω δεν αποδόθηκαν οι χαρακτήρες και τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο βιβλιο.

Το μόνο που πιστευω ήταν αρκετά πιστό, ηταν ο αρχοντας του δακτυλιδιου του Τολκιν κι αυτό προφανώς γιατί δεν επικεντρωνόταν το βιβλιο στους χαρακτήρες όσο στον φανταστικό κόσμο που δημιουργησε ο συγγραφέας.

Με τις ταινιες που βασιζονται σε λογοτεχνικα εργα συνηθως τσαντιζομαι! Και στον Αρχοντα, και στο Ονομα του Ροδου, ειχα διαβασει τα βιβλια πριν γυριστουν σε ταινια. Απογοητευτηκα, παρ οτι το καστιγκ και η σκηνοθεσια μου αρεσαν, με ενοχλησαν ομως πολυ οι αλλαγες στο στορυ και ειδικα οταν δεν υπηρχε κανεις λογος να γινουν. Οταν δεν εξυπηρετουσαν τιποτα!
Υποθετω ομως, πως ειναι κοινος τοπος κατι τετοιο και ετσι αποφευγω να βλεπω ταινιες οταν εχω διαβασει το βιβλιο στο οποιο βασιστηκαν. Το αντιθετο [να θελησω να διαβασω το βιβλιο αφου δω την ταινια] δεν μου εχει συμβει ποτε, ακομη κι αν η ταινια θεωρηθηκε αριστουργημα [το "Ποιος φοβαται τη Βιρτζινια Γουλφ π.χ.]

[ScP]

Φαντάζομαι θα υπάρχει τεχνικό πρόβλημα. "Ναι είπε κουνώντας με συγκατάβαση το κεφάλι της και προχώρησε με το ανάλαφρο βήμα της φαντάζοντας από μακριά σαν οπτασία.... μπλα μπλα" του συγγραφέα με το "οκ" του σεναριογράφου. Έχουν τα υπερ και τα κατά τους οι εικόνες και τα γράμματα.

[kiaRRa]

¶λλωστε ένα βιβλίο δεν είναι απαραίτητο να είναι ορισμένο κατά μέγεθος. Αν έκαναν πχ τον ¶ρχοντα των Δαχτυλιδιών ακριβώς όπως ο Τόλκιν το είχε γράψει δεν θα μιλάγαμε για τριλογία αλλά για πολύ(!)λογία! Είναι και το θέμα του προϋπολογισμού κάθε ταινίας που όπως και να' χει αποτελεί μεγαλεπήβολο εγχείρημα. Ένα βιβλίο είναι σαφώς οικονομικότερο να έχει 10 σελίδες παραπάνω από το να προστεθεί μια ολόκληρη σκηνή σε μια ταινία. Επιπλέον, πολλά στοιχεία και από το βιβλίο που παραλείπονται δεν έχουν πάντα κάποιο αντικειμενικό σκοπό ύπαρξης εξ' αρχής, αφού το μόνο που επιτελούν είναι να ξεκουράζουν το μυαλό του αναγνώστη!
Από τη άλλη πλευρά, μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο πρέπει να ακολουθεί και το κύμα των θεατών. Μπορεί οι αναγνώστες κάτι να το βρήκαν θεσπέσιο για την πλοκή στο βιβλίο, αλλά στην απόδοση του στην ταινία να χάνει το βάθος του. Είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση αυτή ενός βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Σίγουρα οι παραγωγοί ξέρουν το συμφέρον τους και αν μπορούσαν δεν θα έκοβαν σκηνές.:bigsmile:

[super_lela]

Γειά χαρά σε όλους,

Αυθόρμητα μου έρχονται στο μυαλό

- Ανδρέας Εμπειρίκος, όλα του τα έργα, τον θαυμάζω γιατί έχει την μοναδική ικανότητα να αποτυπώνει στο χαρτί συναισθήματα, χωρίς να κρύβεται πίσω από "σεμνές" λέξεις.

- Ορχάν Παμούκ, Ίστανμπουλ (δεν ήθελα να τελειώσει)

- Πάολο Κοέλο, Το ημερολόγιο ενός μάγου (το συνιστώ ανεπιφύλακτα) και ο κλασικός αλχημιστής

- Στέλιος Κούλογλου, Ποτέ μην πας μόνος στο ταχυδρομείο (απλά διαμάντι)

- Μένης Κουμανταρέας, Δυο φορές Έλληνας (φυσικά)

- Έρμαν Έσσε, Στα λουτρά (φοβερό γέλιο)

- Γιάννης Ξανθούλης, Ο μεγάλος θανατικός (φοβερό γέλιο δις)

- Ουμπέρτο Έκο, Το όνομα του ρόδου και το εκκρεμές του Φουκώ (κλασικά)

Σίγουρα ξεχνάω κάποια (ντροπή μου!). Δυστυχώς (για την τσέπη μου) είμαι βιβλιοφάγος, το ομολογώ!

:bigsmile:

Σούπερ Λέλα

[Fotini Christodoulou]

Ένα βιβλίο είναι σαφώς οικονομικότερο να έχει 10 σελίδες παραπάνω από το να προστεθεί μια ολόκληρη σκηνή σε μια ταινία. Επιπλέον, πολλά στοιχεία και από το βιβλίο που παραλείπονται δεν έχουν πάντα κάποιο αντικειμενικό σκοπό ύπαρξης εξ' αρχής, αφού το μόνο που επιτελούν είναι να ξεκουράζουν το μυαλό του αναγνώστη!
Από τη άλλη πλευρά, μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο πρέπει να ακολουθεί και το κύμα των θεατών. Μπορεί οι αναγνώστες κάτι να το βρήκαν θεσπέσιο για την πλοκή στο βιβλίο, αλλά στην απόδοση του στην ταινία να χάνει το βάθος του. Είναι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση αυτή ενός βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Σίγουρα οι παραγωγοί ξέρουν το συμφέρον τους και αν μπορούσαν δεν θα έκοβαν σκηνές.:bigsmile:

Συμφωνώ όπως και συμφωνώ και με τον ScP.

To θέμα είναι οτι λιγοι δημιουργοι-σεναριογράφοι σέβονται τους χαρακτήρες των βιβλίων όπως τους έπλασε ο καθε συγγραφέας.
(Η απλά εγώ εχω αδυναμια στον χαρακτήρα του Ρετ Μπάτλερ και μου κακοφάνηκε το πώς τον εμφάνισαν στην μεγάλη οθόνη;;Μπορεί :bigsmile: :toung:)

[e k]

Ως γνήσιος τεμπελοφιλοσοφιστής, σας παρουσιάζω (με την διαδικασία copy- paste) τα (κατ'εμέ) σημαντικότερα Αμαζωνιοφάγα αντίτυπα:
On the Road - Τζάκ Κέρουακ, Γυμνό γεύμα - Γουίλιαμ Μπάροουζ, Το σοκ του μέλλοντος & Το τρίτο κύμα- ¶λβιν Τόφλερ, Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουρλιαχτό – ¶λλεν Γκίνσμπεργκ, Η Λάμψη της Αστραπής Πίσω από το Βουνό & Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας & ¶νθρωπος για Όλες τις Δουλειές & Βρώμικος Κόσμος – Μπουκόφσκι, Ακου Ανθρωπακο - Βίλχελμ Ράιχ, Ο Τρυποκάρυδος - Τομ Ρόμπινς, Τρία Φεγγάρια στην Πλατεία – Ρόμβος Τέος, Η μαριονέτα και ο νάνος - SLAVOJ ZIZEK
Και οπωσδήποτε το προαναφερθέν 1984 του Όργουελ
Α ναι… και το βιβλίο Σημάτων ΚΟΚ (μην πας σαν τον κάβουρα που λένε…)

[starfish]

**Επειδη τον Αρχοντα τον ξερω σχεδον απ εξω, οι αλλαγες που εγιναν στην ταινια σας βεβαιωνω δεν ειχαν τον παραμικρο λογο υπαρξης!! Ισα ισα που οι χαρακτηρες, οι διαλογοι και το στορυ ειναι εντελως κινηματογραφικα. Δεν μιλω για περικοπες [αυτο εχει ενα νοημα] αλλα για αλλοιωση. Το ιδιο και στο Ονομα του Ροδου.
**Πω πω, τι μου θυμισε ο ek!! Tο Ακου ανθρωπακου του Ραϊχ, και πηρε αμπαριζα ο Γλαρος Ιωναθαν που εδωσε την σκυταλη στον Σινταρτα και τον Λυκο της Στεππας του Εσσε [αλλη εφηβικη και μετεφηβικη λατρεια] και μετα στο Αστειο του Κουντερα, και... και..... Οκ! ειναι ωρα για δουλεια!.....:nuts::cry:

[laziali]

Πρέπει να το σκεφτώ...
Πρέπει να θυμηθώ...διότι έχω ένα προβληματάκι...
Ξεχνώ τίτλους βιβλίων.:embarrest
Θα επανέλθω:toung:

[sagimoon]

Τί να πρωτοθυμηθώ !!!!

Σε όλες τις πόλεις που έζησα 5-6 σύνολο οι πρώτοι που μαθαίνανε την παρουσία μου ήταν οι υπάλληλοι στις δημοτικές βιβλιοθήκες και οι....ταχυδρόμοι.

Σην 2η τάξη του γυμνασίου άρχισα να διαβάζω εξωσχολικά.

Τα πρώτα βιβλία που μου άρεσαν ήταν:

ΤΟ με και χωρίς οικογένεια-2 βιβλία-
.......
Η τριλογία του Λουντέμη
Ένα παιδί μετράει τα άστρα
¶νοιξη
Κάτω από τα κάστρα της Ελπίδας
........
Αργότερα ξένη κλασσική λογοτεχνία

Μανον Λεσκώ
Κόκκινο και Μαύρο
Τα σταφύλια της οργής
Ανατολικά της Εδεμ
¶ννα Καρένινα
Ο Αρχησιδηρουργός
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Χίονια στο Κιλιμάντζαρο
........και πολλά άλλα

ΕΡΙΧ ΜΑΡΙΑ ΡΕΜΑΡΚ έχετε διαβάσει???
Αν όχι ξεκινήστε....με την αψίδα του θριάμβου και αν είναι το στύλ σας έχει κι άλλα.

Κάποια διάβασα ότι άφησε στην μέση τον γητευτή αλόγων. κακώς, γιατί εγώ το δευτερο μισό του βιβλίου το διάβασα δις...και παρεπιπτόντως όλες οι ταινίες είναι κατά πολύ κατώτερες των βιβλίων.

Όσο για το ψάχνοντας για κοχύλια....ε, ναι μάλλον όλες οι καρκινοβατούσες πρέπει να το διαβάσουν....ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...ΚΛΑΨ...

Προσωπικά οι μάγισσες της Σμύρνης μου άρεσε. Έχει τυπωμένες καραμπινάτες αλήθειες....για όσους δηλώνουν κυνηγοί της αλήθειας...

Και για να μην ξεχνιόμαστε!!!
ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΟΗΣΗ ΤΑ

. Ορατών τε και αοράτων
. Παιδικές ιστορίες για μεγάλους της Θεοδώρας Ντάκου....θα με θυμηθήτε !!!

[Basilakis]

Θυμάμαι όταν αποφοίτησα από το Λύκειο μου έκαναν δώρο οι καθηγητές κατά την τελετή αποφοίτησης ένα βιβλίο. Δεν θυμάμαι να έχω αγαπήσει άλλο βιβλίο τόσο πολύ (σημ. οι καθηγητές μου ήθελαν να με ρίξουν στον Καιάδα).

Δεν θα με συνέφερε να το λέω αυτό δεδομένου του τίτλου... αλλά πραγματικά αγάπησα το "Ημερολόγιο ενός Τρελού" του Ν. Γκόγκολ:embarrest

[laziali]

Οφείλω να ομολογήσω πως, ακόμη και αν δεν πρόλαβα το νέο σύστημα εξέτασης με τις κατευθύνσεις στο σχολειο, ξεχώρισα από το βιβλίο των Λογοτεχνικών κειμένων, στο μάθημα κείμενα κατεύθυνσης, Το Αμάρτημα της μητρός μου και την Σονάτα του Σεληνόφωτος (αν θυμάμαι σωστά τους τίτλους). Το βιβλίο το είχα πιάσει στα χέρια μου από μια ξαδέλφη μου, η οποία έδινε εξετάσεις τότε και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να του ρίξω μια ματιά.
Σε συνδυασμό με τα σχόλια που έβλεπα σημειωμένα πάνω στο βιβλίο, για την ανάλυση που έκανε στο σχολείο της η μικρή, ήταν πραγματικά συγκινητικά και τα δύο!:embarrest

[kiaRRa]

Τη Σονάτα του Σεληνόφωτος μας την είχε διδάξει η καθηγήτρια από ένα cd με απαγγελία από το Ρίτσο και με μουσική υπόκρουση από την "Σονάτα υπό το Σεληνόφως" του Μπετόβεν. Όχι απλά συγκινήθηκε όλη η θεωρητική κατεύθυνση, αλλά μείναμε μετά το τέλος της σχολικής ώρας να ακούσουμε ξανά το cd... Απλά απίστευτο

[nanstenka]

Θυμάμαι όταν αποφοίτησα από το Λύκειο μου έκαναν δώρο οι καθηγητές κατά την τελετή αποφοίτησης ένα βιβλίο. Δεν θυμάμαι να έχω αγαπήσει άλλο βιβλίο τόσο πολύ (σημ. οι καθηγητές μου ήθελαν να με ρίξουν στον Καιάδα).

Δεν θα με συνέφερε να το λέω αυτό δεδομένου του τίτλου... αλλά πραγματικά αγάπησα το "Ημερολόγιο ενός Τρελού" του Ν. Γκόγκολ:embarrest

Είναι απίστευτο κείμενο...Το έχω δει και ανεβασμένο στο θέατρο.Στο τέλος το βίωνα τόσο πολύ που με δυσκολία εκεί στην επίκληση προς τη μητέρα λίγο πριν το ΤΕΛΟΣ, συγκρατήθηκα να μην ξεσπάσω σε λυγμούς...
Πάντως ίσως να σε ενδιέφερε να διαβάσεις και το Όνειρο ενός γελοίου-αν δεν απατώμαι για τον τίτλο..πάνε χρόνια που το διάβασα ή τρελού...χμ...τεσπά του Ντοστογιέφσκι...έχουν πολλά κοινά

[dorian]

Η τρέλα με τα βιβλία μου ήρθε μετά το λύκειο, μέχρι τότε θυμάμαι να είχα διαβάσει ελάχιστα... Έχω μια αδυναμία στην επιστημονική φαντασία και στα μυθιστορήματα, χωρίς να αποκλείω τις υπόλοιπες κατηγορίες. Η σειρά της Dragonlance είναι από τις καλύτερες του είδους κατά τη γνώμη μου. Το Μαγικό Βουνό του Thomas Mann εκπληκτικό, μόνο που έφτασα μέχρι τη μέση για να καταλάβω πόσο καλό ήταν (κάτι που συμβαίνει συχνά). Τα βιβλία του Terry Pratchett πολύ έξυπνα γραμμένα. Και το "θα φτύσω στους τάφους σας" απαίσιο, το μόνο βιβλίο που δε θα ήθελα να ξαναδιαβάσω. Επίσης πολύ ωραία τα μεσαιωνικά μυθιστορήματα της Kate Sedley. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι και ο Κόμης Δράκουλας, ίσως φταίει που είχε σκληρό εξώφυλλο και αυτή τη χαρακτηριστική μυρωδιά των παλιών βιβλίων...
Ο Edgar Allan Poe έγραφε ωραία ποιήματα, δε θα μπορούσα δυστυχώς να πω το ίδιο για τα διηγήματά του! Α, και ο Oscar Wilde, ειδικά το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι και το φάντασμα των Κάντερβιλ αν θυμάμαι καλά τον τίτλο!

[komisa]

Αδελφοί Καραμαζώφ,Εγκλημα και ΤιμωρΪα,Λουντέμης ολα,αρχαίοι τραγικοί,Ζατέλη όλα,Μαρκές και το κορυφαίο του 20ου αι. για μένα Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο και πολλα-πολλά άλλα.Κάθε ένα και ένας ΄νέος κόσμος

[friary]

Από τα βιβλία που σημάδεψαν τα εφηβικά μου χρόνια και πιθανόν να βοήθησαν στη διαμόρφωση χαρακτήρα και απόψεων, ήταν η Ναυτία του Σαρτρ, το δεύτερο φύλο της Σιμόν Ντε Μποβουάρ και βιβλία του Λόμπσαν Ράμπα.
Μεγαλύτερη, με βοήθησε πολύ σε δύσκολες στιγμές, Ο Προφήτης του Χαλίλ Γκιμπραν και μεγάλη εντύπωση μου έκανε με τις αποκαλύψεις του, το Ανθρωπος & Επιστήμη του Γ. Αϋφαντή.

Απο τα λογοτεχνικά που μου άρεσαν πάρα πολύ, όταν ήμουν νεότερη είναι το "Οσα παίρνει ο Ανεμος" που το έχω διαβάσει ολόκληρο 6!!! φορές. Τα άπαντα σχεδόν του Μπορίς Βιάν (μάλλον είναι must στην εφηβεία να διαβάζεις το "Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους" και άλλα τέτοια χαριτωμένα), το Ντέμιαν του Ερμαν Εσσε (κι σε αυτόν το χαρισματικό συγγραφέα παίζουν σχεδόν τα άπαντα). Η "Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού" της Λιλής Ζωγράφου, είναι καταπληκτικό. Πανέξυπνο βιβλίο που μου άρεσε πάρα πολύ είναι το "Θείο Βρέφος" του Πασκάλ Μπρυκνέρ. Πολύ καλό βρήκα και το "Και με το φως του Λύκου επανέρχονται", της Ζατέλη.

Αυτά είναι τα βιβλία που μου έκαναν πιο πολύ εντύπωση, αν και υπάρχουν πολλά ακόμη, λογοτεχνικά, με τα οποία πέρασα ωραίες στιγμές.

Πάντως, πέρα απο τη λογοτεχνία, ή τα βιβλία με διδακτικό περιεχόμενο, η ποίηση πιστεύω ότι μπορεί να κάνει θαύματα στο μυαλό μας και στην ψυχή μας και πραγματικά να συγκλονίσει. Με λίγες λέξεις, λέει τόσα πολλά και αφήνει ακόμη περισσότερα να εννοηθούν.

[kirki1!]

Καλησπέρα και από μένα,
θεωρώ τον Καζαντζάκη από τους κορυφαίους λογοτέχνες και όλα του τα έργα έχουν κάτι μοναδικό.Επίσης Ρίτσος , Ελύτης,Βάρναλης, Καβάφης με την Ιθάκη που σε κάνει να αγαπάς τη ζωή με τα όλα της και να θες να την στίψεις....

Προτείνω και το άρωμα του ονείρου νομίζω είναι του Τομ Ρόμπινς για ένα αξέχαστο μαγευτικό ταξίδι.....

[T_Chameleon]

Δεν είμαι πολλή τον βιβλίων αλλά έχω διαβασει λίγα αυτό που με συγκλόνισε ήταν το πορτρέτο του Dorian grey...Και οι Ναΐτες Ιππότες αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

[alegra]

Απ' ότι βλέπω, οι περισσότεροι πάνω κάτω, τα ίδια βιβλία διαβάζουμε και μας έχουν κάνει εντύπωση. Συμφωνω με πολλά απο τα προαναφερόμενα και θα ήθελα να προσθέσω ένα παραμύθι το οποίο με συγκίνησε ιδιαίτερα. Λέγεται "Το Δέντρο που έδινε".
Ιδιαίτερα βιβλία που μου έχουν προσφέρει εμπειρίες και έχουν βοηθήσει μέσα απο τα μάτια των συγγραφέων τους να δω πράγματα, είναι το Junky του Ούίλιαμ Μπάροουζ και η Αλίκη στη χώρα του LSD.
Θα ήταν παράληψη να μην αναφέρω και τον Καρυωτάκη που με την βαθύτατα πεσιμιστική του ιδιοσυγκρασία, με είχε κάνει να δακρύωσω.

[Κασσιόπη]

Όντως, πολύ ωραίο θέμα.

Και από ότι είδα παρατέθηκαν πολλοί, διάφοροι και ενδιαφέροντες τίτλοι. Για κάποιους έχω συγκεκριμένη άποψη, για άλλους όχι (ακόμη - ή έτσι θέλω να πιστεύω).

Δεν έχω συγκλονιστεί πολλές φορές από βιβλία και δεν είναι κάτι που νομίζω πως μπορεί να συμβεί συχνά. Γι' αυτό ίσως και πολλοί απάντησαν με τίτλους που διάβασαν από μια ηλικία και μετά. Σαφώς υπάρχουν πολλά βιβλία που μπορεί να μας αρέσουν αρκετά, αλλά σίγουρα δεν έρχεται κανείς αντιμέτωπος κάθε μέρα με μια συγκλονιστική εμπειρία.
Από την άλλη, το συγκλονιστικό μπορεί να έχει και καλή και ανάποδη, ανάλογα με το πόσο ευερέθιστος μπορεί να είναι κανείς (στην περίπτωσή μου, έχει συμβεί και η ανάποδη).

Πιο συγκεκριμένα, με συγκλόνισαν τα βιβλία του Τζόναθαν Κόου "Τι ωραίο πλιάτσικο!" και " Το σπίτι του ύπνου". Το πρώτο για το σύνολο του περιεχομένου του, το βιτριολικό του χιούμορ, τον πανέξυπνα και ολοκληρωμένα διατυπωμένο πολιτικό του λόγο, την απίστευτα οργανωμένη δομή του, όπου και η κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία και ως παζλ στο τέλος συμπληρώνονται τα πάντα, την αδιόρατα τρυφερή ματιά του επάνω στους ήρωες του που αποφεύγει το κλισέ του "αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά τους" και τα συναφή. Το δεύτερο, γιατί, αφενός εμπεριέχει, όχι τόσο ολοκληρωμένα βέβαια, όλα τα παραπάνω, και αφετέρου γιατί αποτελεί την πιο λιτή, ουσιαστική, ρεαλιστική και ταυτόχρονα απίστευτη, ιστορία αγάπης που έχω υπόψη μου.
Γενικώς, μου αρέσουν όλα τα κείμενα του συγκεκριμένου συγγραφέα.

Επίσης, αν και με πολλές εκπεφρασμένες απόψεις της δεν συμφωνώ, μου άρεσαν κάτι παραπάνω από αρκετά τα μυθιστορήματα της Σώτης Τριανταφύλλου "Το εργοστάσιο των μολυβιών" και "¶λμπατρος".

Από την ανάποδη με έχουν συγκλονίσει, ως συγγραφείς, ο Τομ Ρόμπινς, κυρίως για την επιτήδευμένη άνεσή του, που εν τέλει δεν μπορεί να καλύψει ούτε την αμερικανιά του, ούτε τη χυδαιότητα που κάποιες φορές του παραξεφεύγει, και ο Πάολο Κοέλο για την ρηχότητα και την ιδεαλιστική ψευτοπνευματικότητα που εν τέλει μεταφράζεται σε ένα βιβλίο στην καθισιά.
Η τσατίλα που ένιωθα κάθε φορά που τελείωνα κάποιο βιβλίο τους, δεν περιγράφεται.

Και για να κλείσω, φυσικά με συγκλόνισε, όπως και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους από το 1848 που γράφτηκε, το βιβλίο που περίμενα πολλά χρόνια για να φτάσω στην κατάλληλη ηλικία να το διαβάσω.
Το, κατά τον "πλανητάρχη" Bush, πιο επικίνδυνο βιβλίο στον κόσμο.

[starfish]

Το "Κομμουνιστικο μανιφεστο" εννοεις; Η "Το Κεφαλαιο";

Συμφωνω μαζι σου για τον Ρομπινς, αν και 1 βιβλιο του πιστευω, ξεχωριζε απο τον σωρο : "Το αρωμα του ονειρου".... αν και δεν θα το εκρινα ως συγκλονιστικο!:blink:

[Κασσιόπη]

Το "Κομμουνιστικο μανιφεστο" εννοεις; Η "Το Κεφαλαιο";

Συμφωνω μαζι σου για τον Ρομπινς, αν και 1 βιβλιο του πιστευω, ξεχωριζε απο τον σωρο : "Το αρωμα του ονειρου".... αν και δεν θα το εκρινα ως συγκλονιστικο!:blink:

Το "Κομμουνιστικό μανιφέστο". Το "Το Κεφάλαιο" δεν έχω ακόμη τα φόντα να το διαβάσω. :embarrest

Για το "Το άρωμα του ονείρου", ομολογώ πως έχω ακούσει και από άλλους πως ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του Ρόμπινς, αλλά δεν έχω αποτολμήσει ακόμη να το διαβάσω. Με τον συγκεκριμένο, ξέρεις, έχω καεί στο χυλό... :laugh:

[Fotini Christodoulou]

Θα διαφωνήσω ως προς τον Ρόμπινς , αν και πράγματι όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο (ηταν το Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν απο ζεστά κλίματα )δεν μου αρεσε καθόλου και μάλλον σοκαρίστηκα και λίγο(αρης στην Παρθένο βλέπετε:toung: ).
Θεωρώ πως τα πρώτα του βιβλία ήταν και τα καλύτερα.Κι αυτό το λέω γιατί στην δευτερη προσπάθεια να κατανοήσω την γραφή του και το ύφος του διάβασα το Βίλλα ικόγκνιτο και το Ακόμη και οι καουμπόυσσες μελαγχολούν.Εκεί άρχισα να μπαίνω κάπως στο νόημα.Όμως θεωρώ οτι τα καλύτερα του είναι το Αρωμα του ονείρου και ο Χορός των 7 πέπλων.Στο δευτερο ειδικά , τα χωνει και στο κατεστημένο και στις αμερικανιές και στους πολέμους και σε όλα.
Γενικώς έχει ελαφρυντικά ο Ρομπινς.Η γενιά του ήταν γενιά της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών καθως και της σεξουαλικής απελυθερωσης.Αρα ως ενα βαθμό είναι λογικό αυτά, να αποτυπώνονται στον τρόπο γραφής του.

[alegra]

Πήρα για τις διακοπές μου το "Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν απο καυτά κλίματα", του Ρόμπινς, μετα απο ένθερμη διαφήμιση φίλης. Ελπίζω να μην υποστώ ήττα, εκεί στην ερημιά που θα 'μαι :worried:

[alegra]

Πετυχημένο timing ... :bigsmile:

[Fotini Christodoulou]

Πήρα για τις διακοπές μου το "Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν απο καυτά κλίματα", του Ρόμπινς, μετα απο ένθερμη διαφήμιση φίλης. Ελπίζω να μην υποστώ ήττα, εκεί στην ερημιά που θα 'μαι :worried:

Πιστευω θα γελάσεις:bigsmile:Μέσα σε όλα τα τρελά που γράφει ,γράφει και μερικά πολύ όμορφα πράγματα.Ελπίζω να μην είσαι ντροπαλη και κοκκινήσεις γιατί τα λέει λίγο μπρουτάλ;):toung::laugh:

[alegra]

Μια χαρά τότε... εγώ και η ντροπή (η διανοητική) δεν έχουμε σχέσεις :toung:

[Fotini Christodoulou]

Μια χαρά τότε... εγώ και η ντροπή (η διανοητική) δεν έχουμε σχέσεις :toung:

Τοτε πιστευω έχεις την ιδανική παρέα για την παραλία:bigsmile:
Και φυσικά τις εντυπώσεις όταν επιστρέψεις;)

[Κασσιόπη]

Θα διαφωνήσω ως προς τον Ρόμπινς , αν και πράγματι όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο (ηταν το Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν απο ζεστά κλίματα )δεν μου αρεσε καθόλου και μάλλον σοκαρίστηκα και λίγο(αρης στην Παρθένο βλέπετε:toung: ).
Θεωρώ πως τα πρώτα του βιβλία ήταν και τα καλύτερα.Κι αυτό το λέω γιατί στην δευτερη προσπάθεια να κατανοήσω την γραφή του και το ύφος του διάβασα το Βίλλα ικόγκνιτο και το Ακόμη και οι καουμπόυσσες μελαγχολούν.Εκεί άρχισα να μπαίνω κάπως στο νόημα.Όμως θεωρώ οτι τα καλύτερα του είναι το Αρωμα του ονείρου και ο Χορός των 7 πέπλων.Στο δευτερο ειδικά , τα χωνει και στο κατεστημένο και στις αμερικανιές και στους πολέμους και σε όλα.
Γενικώς έχει ελαφρυντικά ο Ρομπινς.Η γενιά του ήταν γενιά της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών καθως και της σεξουαλικής απελυθερωσης.Αρα ως ενα βαθμό είναι λογικό αυτά, να αποτυπώνονται στον τρόπο γραφής του.

Εδώ μυρίζομαι υποστήριξη στο καρκινίστικο μπλοκ!! :cheesy::laugh:

Και μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες στην αστρολογία, γιατί το "Ακόμη και οι καουμπόυσσες μελαγχολούν" το βρήκα άθλιο βιβλίο. Λεω να κάνουμε και μια ψοφοφορία για να δούμε ποια ζώδια προτιμούν ποιους συγγραφείς. :cheesy:

Για το "Ο χορός των 7 πέπλων" δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, δεν το έχω διαβάσει.

Γενικότερα όμως, όσον αφορά τα ελαφρυντικά που επισήμανες, Φωτεινή, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσον αποτελούν όντως ελαφρυντικά. Κι αυτό με τη λογική πως δεν ισχύει με τόση καθολικότητα η επιρροή ενός ρεύματος. Με αυτή τη λογική, πρέπει να δικαιολογήσουμε όλη τη σαβούρα που κυκλοφορεί στις μέρες μας όσον αφορά το γραπτό λόγο, επειδή η δική μας η γενιά είναι η , κατά γενική ομολογία, η γενιά απολιτικ. Δεν νομίζω πως πάει έτσι ακριβώς.

[Fotini Christodoulou]

Εδώ μυρίζομαι υποστήριξη στο καρκινίστικο μπλοκ!! :cheesy::laugh:

Και μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες στην αστρολογία, γιατί το "Ακόμη και οι καουμπόυσσες μελαγχολούν" το βρήκα άθλιο βιβλίο. Λεω να κάνουμε και μια ψοφοφορία για να δούμε ποια ζώδια προτιμούν ποιους συγγραφείς. :cheesy:

Για το "Ο χορός των 7 πέπλων" δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, δεν το έχω διαβάσει.

Γενικότερα όμως, όσον αφορά τα ελαφρυντικά που επισήμανες, Φωτεινή, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσον αποτελούν όντως ελαφρυντικά. Κι αυτό με τη λογική πως δεν ισχύει με τόση καθολικότητα η επιρροή ενός ρεύματος. Με αυτή τη λογική, πρέπει να δικαιολογήσουμε όλη τη σαβούρα που κυκλοφορεί στις μέρες μας όσον αφορά το γραπτό λόγο, επειδή η δική μας η γενιά είναι η , κατά γενική ομολογία, η γενιά απολιτικ. Δεν νομίζω πως πάει έτσι ακριβώς.

Λές τελικά οι Καρκίνοι να έχουμε τόσο κακό γούστο στα βιβλία;:unsure::laugh:

Το ελαφρυντικά μέσα σε εισαγωγικά.Αναζητώντας το γιατί γράφει με τόσο περίεργο τρόπο - εγω σε καμία περιπτωση δεν θεωρώ οτι είναι σαβούρα παντως- βρήκα αυτό το γεγονός.Προσωπικά μου αρέσει και ο τρόπος που γράφει,τον θεωρώ ακομπλεξάριστο, μου αρέσουν και τα θέματα του και το χιούμορ του και όλα - τουλάχιστον στα 2 βιβλία που προανέφερα.
Δεν λεω σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για αριστουργήματα φυσικά, αλλά πάντως για μένα πολύ ευχάριστα αναγνώσματα.:bigsmile:

[Κασσιόπη]

Λές τελικά οι Καρκίνοι να έχουμε τόσο κακό γούστο στα βιβλία;:unsure::laugh:

Το ελαφρυντικά μέσα σε εισαγωγικά.Αναζητώντας το γιατί γράφει με τόσο περίεργο τρόπο - εγω σε καμία περιπτωση δεν θεωρώ οτι είναι σαβούρα παντως- βρήκα αυτό το γεγονός.Προσωπικά μου αρέσει και ο τρόπος που γράφει,τον θεωρώ ακομπλεξάριστο, μου αρέσουν και τα θέματα του και το χιούμορ του και όλα - τουλάχιστον στα 2 βιβλία που προανέφερα.
Δεν λεω σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για αριστουργήματα φυσικά, αλλά πάντως για μένα πολύ ευχάριστα αναγνώσματα.:bigsmile:

'Οχι, βασικά αναφέρομαι στο γεγονός πως ο Τομ Ρόπινς είναι Καρκίνος. Και με πολλά στοιχεία στον Καρκίνο, από ότι θυμάμαι.

[starfish]

Λές τελικά οι Καρκίνοι να έχουμε τόσο κακό γούστο στα βιβλία;:unsure::laugh:

Το ελαφρυντικά μέσα σε εισαγωγικά.Αναζητώντας το γιατί γράφει με τόσο περίεργο τρόπο - εγω σε καμία περιπτωση δεν θεωρώ οτι είναι σαβούρα παντως- βρήκα αυτό το γεγονός.Προσωπικά μου αρέσει και ο τρόπος που γράφει,τον θεωρώ ακομπλεξάριστο, μου αρέσουν και τα θέματα του και το χιούμορ του και όλα - τουλάχιστον στα 2 βιβλία που προανέφερα.
Δεν λεω σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για αριστουργήματα φυσικά, αλλά πάντως για μένα πολύ ευχάριστα αναγνώσματα.:bigsmile:

Για το θεμα αυτο θα πρεπει να γινει μια ενδελεχης ερευνα!!:toung::toung:
**Ομως ειναι απο τα βιβλια που σε συγκλονισαν;
Για να πω την αληθεια, οταν διαβασα τον Τρυποκαρυδο [προ αμνημονευτων χρονων..] με ταρακουνησε με το υφος, το στυλ, το χιουμορ που τα χρησιμοποιησε ως εργαλεια για να πει πραγματα.
Μεχρι τοτε για τους "σοβαρους" κι "ευαισθητους" αναγνωστες, το χιουμορ ηταν κατι που προσβαλε σοβαρα την σοβαροτητα και την ευαισθησια τους!! Οποτε η εκδοση στα ελληνικα του βιβλιου αυτου ήταν κατι σαν κεραυνος εν αιθρια! Ασε που οσοι τον ειχαμ(ν)ε ανακαλυψει αισθανομασταν και πιο ψαγμενοι...:toung::toung:

[Βασιλης Παπαδολιας]

To μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Τιμ Ρόμπινς είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας...

[Fotini Christodoulou]

'Οχι, βασικά αναφέρομαι στο γεγονός πως ο Τομ Ρόπινς είναι Καρκίνος. Και με πολλά στοιχεία στον Καρκίνο, από ότι θυμάμαι.

[Off topic- Αμάν!!!Τελικά όντως κάτι συμβαίνει.Αγαπημένος αρχιτέκτων ο Γκαουντί -Καρκίνος,αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ -ωροσκόπος Καρκίνος και τώρα και ο Ρομπινς;;;;!μα τι γίνεται;;;;;;:nuts:]

Τωρα μόλις σκεφτόμουν οτι οι συνειρμοί που κάνει ο Ρομπινς ειναι Καρκινίστικοι:laugh::cheesy:ξεκι� �ά απο το κολιμπρί και καταλήγει...χμμμ:cheesy:

[Κασσιόπη]

To μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Τιμ Ρόμπινς είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας...

Το ζήτημα της πρωτοτυπίας είναι άλλο μεγάλο θέμα. Και μάλλον είναι και κάπως υποκειμενικό, ανάλογα με τις εμπειρίες που έχει κανείς, τόσο σχετικά με τα αναγνώσματά του, όσο και γενικότερα.

[nanstenka]

Μήπως θα μου πει κανείς τι ζώδιο είναι η Ζατέλη????:toung:

[starfish]

Μήπως θα μου πει κανείς τι ζώδιο είναι η Ζατέλη????:toung:
Το ερωτημα σου ειναι off topic!!
Μην παρασυρεσαι απο την roadrunner [:toung:]!!!

[nanstenka]

Όχι σοβαρά ίσως ο χαρακτηρισμός 'συγκλονιστικό' δεν ταιριάζει στον Ρόμπινς και δυστυχώς δεν έχω διαβάσει παρά μόνο το ¶ρωμα ενώ έχω στα υπόψη τις Καουμπόισες και τον Τρυποκάρυδο...οπότε δεν ξέρω για το χυλό...γιαουρτάκι έφαγα μόνο, μια χαρά δροσερό το βρήκα :bigsmile: και ενδιαφέρον..εμενα μ' αρεσουν οι επιρροές του κι ας ταιριάζουν σε μιαν άλλη εποχή και κυρίως το ονειρικό κομμάτι με τραβάει γενικώς...λέτε επειδή είμαι Καρκίνος??:cheesy: Βίβα πατζαροφαγίαση!!!

Η αλίκη στη χώρα του LSD δεν με συγκλόνισε σε καμμία περίπτωση..Υπερβολικά καταθλιπτικό το βρήκα.και γι' αυτό τείνω να το διαγράψω από τη μνήμη μου..:embarrest

'Οσο για τη Σώτη τί να πει κανείς γι' αυτό το τέρας παραγωγικότητας???/Το εργοστάσιο των μολυβιών μου άρεσε πολύ....ωστόσο σε γενικές γραμμές είναι τόσο βαθιά ιστορικά τα βιβλία της και στηρίζονται σε τέτοια έρευνα που θα έλεγα ότι ναι είναι ενδιαφέροντα αλλά δεν βρίσκω κ'απου αυτή την προσωπική σφραγίδα που θα με έκανε να την ξεχωρίσω .....

Έχω και μετακόμιση!!!σι για

[nanstenka]

Το ερωτημα σου ειναι off topic!!
Μην παρασυρεσαι απο την roadrunner [:toung:]!!!
:embarrestΚαλά...επανέρχομαι στην τάξη αλλά αφού στην κατηγορία οφ τόπικ θέματα δεν βρίσκομαι???:toung:
Όχι μόνο οφ αλλά και αναπάντητο...:sad2:

[Κασσιόπη]

Επίσης, ξέχασα να πω - προσπάθησα να κάνω διόρθωση στο κείμενό μου, αλλά φαίνεται πέρασε αρκετή ώρα - πως στο "Σπίτι του ύπνου" του Κόου, δίνω και το παράσημο του καλύτερου φινάλε!! Χεχε!

[starfish]

Η αλίκη στη χώρα του LSD δεν με συγκλόνισε σε καμμία περίπτωση..Υπερβολικά καταθλιπτικό το βρήκα.και γι' αυτό τείνω να το διαγράψω από τη μνήμη μου..:embarrest


Κατι τετοια βιβλια μπορεις να τα χαρακτηρισεις καταθλιπτικα, αλλα ο κοσμος που περιγραφουν να ειναι τοσο σκοτεινος και ανελπιδος, που συγκλονιζουν. Και πολυ περισσοτερο επειδη ειναι υπαρκτος! Ο Μπουκοφσκι, π.χ. [τουλαχιστον στις Ιστοριες καθημερινης τρελας], ειναι εως και απωθητικος. Κι ομως ανθωπινος με τον δικο του τροπο.
Δεν ειναι μονο ροζ η ζωη...

[nanstenka]

Επίσης, ξέχασα να πω - προσπάθησα να κάνω διόρθωση στο κείμενό μου, αλλά φαίνεται πέρασε αρκετή ώρα - πως στο "Σπίτι του ύπνου" του Κόου, δίνω και το παράσημο του καλύτερου φινάλε!! Χεχε!

Ποιές εκδόσεις? Έχω ξανακούσει να μιλούν γι΄αυτό το βιβλίο και τώρα μου έχεις κινήσει την περιέργεια..μάλλον είναι η ώρα του

;)

[nanstenka]

Κατι τετοια βιβλια μπορεις να τα χαρακτηρισεις καταθλιπτικα, αλλα ο κοσμος που περιγραφουν να ειναι τοσο σκοτεινος και ανελπιδος, που συγκλονιζουν. Και πολυ περισσοτερο επειδη ειναι υπαρκτος! Ο Μπουκοφσκι, π.χ. [τουλαχιστον στις Ιστοριες καθημερινης τρελας], ειναι εως και απωθητικος. Κι ομως ανθωπινος με τον δικο του τροπο.
Δεν ειναι μονο ροζ η ζωη...

Αυτό εγω το ξέρω καλά...ίσως γι αυτό

[starfish]

Αυτό εγω το ξέρω καλά...ίσως γι αυτό

Παω πασο!....

[Κασσιόπη]

Ποιές εκδόσεις? Έχω ξανακούσει να μιλούν γι΄αυτό το βιβλίο και τώρα μου έχεις κινήσει την περιέργεια..μάλλον είναι η ώρα του

;)

Εκδόσεις Πόλις. Καλή ανάγνωση. ;)

[Λευκή]

Επίσης, ξέχασα να πω - προσπάθησα να κάνω διόρθωση στο κείμενό μου, αλλά φαίνεται πέρασε αρκετή ώρα - πως στο "Σπίτι του ύπνου" του Κόου, δίνω και το παράσημο του καλύτερου φινάλε!! Χεχε!
μόνο φινάλε ; :cry::cry:

Αυτό με την Αλίκη στη χώρα του LSD έχει να κάνει με ναρκομανείς αν κατάλαβα καλά; Δεν το έχω διαβάσει και μου κινήσατε την περιέργεια.Πάντως καλό θα ήταν τέτοια θέματα να μην τα διαγράφουμε απ την μνήμη μας(αν και αυτή η επιθυμία μάλλον δείχνει πως σε συγκλόνισε πολύ περισσότερο απ όσο λες ;) ),μια και πρόκειται για καταστάσεις άκρως πραγματικές και θλιβερές.Όπως είναι,έτσι θα πρέπει να περιγράφονται ,με όλη τους τη σκληρότητα ώστε να λειτουργούν σαν παράδειγμα προς αποφυγήν κι όχι προς μίμηση μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έχουν ανάγκη να τις ωραιοποιούν.

[starfish]

μόνο φινάλε ; :cry::cry:

Αυτό με την Αλίκη στη χώρα του LSD έχει να κάνει με ναρκομανείς αν κατάλαβα καλά; Δεν το έχω διαβάσει και μου κινήσατε την περιέργεια.Πάντως καλό θα ήταν τέτοια θέματα να μην τα διαγράφουμε απ την μνήμη μας(αν και αυτή η επιθυμία μάλλον δείχνει πως σε συγκλόνισε πολύ περισσότερο απ όσο λες ;) ),μια και πρόκειται για καταστάσεις άκρως πραγματικές και θλιβερές.Όπως είναι,έτσι θα πρέπει να περιγράφονται ,με όλη τους τη σκληρότητα ώστε να λειτουργούν σαν παράδειγμα προς αποφυγήν κι όχι προς μίμηση μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έχουν ανάγκη να τις ωραιοποιούν.

Προφανως αυτο το βιβλιο το λατρευει!!
[οσο μπορει να λατρεψει ενα βιβλιο μια Αιγοκερινα!:toung::toung::love:]

Καλα καταλαβες! Κι εγω το εχω διαγραψει απ τη μνημη μου. Θυμαμαι μονο το εξωφυλλο της εκδοσης που ειχα...:cry: και την αισθηση της ασφυξιας που μου ειχε προκαλεσει...:cry:

[Κασσιόπη]

Προφανως αυτο το βιβλιο το λατρευει!!
[οσο μπορει να λατρεψει ενα βιβλιο μια Αιγοκερινα!:toung::toung::love:]
:

Επ, επ, τι θέλει να πει ο ποιητής;;; :cheesy::laugh:

Είπαμε, ο Αιγόκερως συγκλονίζεται από τα βιβλία. Και από την καλή, και από την ανάποδη... ;):nuts:

[starfish]

Επ, επ, τι θέλει να πει ο ποιητής;;; :cheesy::laugh:

Είπαμε, ο Αιγόκερως συγκλονίζεται από τα βιβλία. Και από την καλή, και από την ανάποδη... ;):nuts:

:laugh::toung: Οταν ρωτησα τον ποιητη μου ειπε με παιχνιδιαρικο υφος, ο,τι η εποχη σηκωνει πειραγμα και παιχνιδι...:nuts::nuts::toung::toung:
Αλλα τροπαια απο την αναποδη εχεις να μοιραστεις μαζι μας; :nuts:

[Κασσιόπη]

:laugh::toung: Οταν ρωτησα τον ποιητη μου ειπε με παιχνιδιαρικο υφος, ο,τι η εποχη σηκωνει πειραγμα και παιχνιδι...:nuts::nuts::toung::toung:
Αλλα τροπαια απο την αναποδη εχεις να μοιραστεις μαζι μας; :nuts:


Χεχε! :laugh: Καλώς ομίλησε ο ποιητής!! :cheesy:

Έχω, έχω, αλλά είπα να μην το μπαχαλέψω εντελώς το θέμα! :laugh::nuts:

[starfish]

Χεχε! :laugh: Καλώς ομίλησε ο ποιητής!! :cheesy:

Έχω, έχω, αλλά είπα να μην το μπαχαλέψω εντελώς το θέμα! :laugh::nuts:

Βιβλιοφιλικη συζητηση κανουμε! Ενταξει, δεν θα πιασουμε την τρεχουσα μαζικη ροζ+κατι παραγωγη, αλλά τα βιβλια για τα οποια, ειχες προσδοκιες που ακυρωθηκαν...:worried:

[Κασσιόπη]

Βιβλιοφιλικη συζητηση κανουμε! Ενταξει, δεν θα πιασουμε την τρεχουσα μαζικη ροζ+κατι παραγωγη, αλλά τα βιβλια για τα οποια, ειχες προσδοκιες που ακυρωθηκαν...:worried:

Η τρέχουσα μαζική ροζ + κάτι παραγωγή, είναι ένα φαινόμενο που κερδίζει έδαφος, δυστυχώς κατ' εμέ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός πως πλέον υφίσταται και αναγνωρίζεται ο όρος "γυναικεία παραφιλολογία", στο ευρύτερο πεδίο του οποίου συγκαταλέγονται τίτλοι από σοβαρούς εκδοτικούς οίκους.

Από εκεί και πέρα, όσον αφορά συγκεκριμένους τίτλους, θυμάμαι πως ένα μεγαλομεσαίας κλάσης σοκ είχα υποστεί όταν διάβαζα τον "Κήπο της Εδέμ" του Χέμινγουει. Βέβαια, ήμουν και σε μικρή ηλικία τότε - πάει μια δεκαετία - κι ακόμη πιστεύω πως το πιο πιθανό είναι πως εγώ κάτι δεν κάταλαβα καλά.

Αλλά ότι έχω μείνει με την απορία, είναι γεγονός... :unsure:

Κάποια στιγμή θα αποπειραθώ να το ξαναδιαβάσω πάντως.

[august-10]

Διαβάστε τη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση !! Συγκλονιστικό !!:bigsmile:

[laziali]

Μου έχουν δώσει μια λίστα με ένα σωρό βιβλία, με καλές κριτικές, τα οποία κάποια στιγμή πρέπει να διαβάσω. Μόλις βρω τη λίστα, θα σας την παραθέσω, να μου πείτε γνώμες!

[starfish]

Από εκεί και πέρα, όσον αφορά συγκεκριμένους τίτλους, θυμάμαι πως ένα μεγαλομεσαίας κλάσης σοκ είχα υποστεί όταν διάβαζα τον "Κήπο της Εδέμ" του Χέμινγουει. Βέβαια, ήμουν και σε μικρή ηλικία τότε - πάει μια δεκαετία - κι ακόμη πιστεύω πως το πιο πιθανό είναι πως εγώ κάτι δεν κάταλαβα καλά.

Αλλά ότι έχω μείνει με την απορία, είναι γεγονός... :unsure:

Κάποια στιγμή θα αποπειραθώ να το ξαναδιαβάσω πάντως.

Εχω καταληξει στο συμπερασμα πως, πρεπει να υπαρχει το σωστο timing ακομη και στο διαβασμα ενος βιβλιου. Υπαρχουν εργα που για να τα διαβασουμε ειναι απαραιτητο να εχουμε εκτος απο περιεργεια, εμπειριες, ωριμοτητα και ανοιχτο μυαλο. Το ιδιο πιστευω ισχυει και για την μουσικη.

[kritikia]

Εχω καταληξει στο συμπερασμα πως, πρεπει να υπαρχει το σωστο timing ακομη και στο διαβασμα ενος βιβλιου. Υπαρχουν εργα που για να τα διαβασουμε ειναι απαραιτητο να εχουμε εκτος απο περιεργεια, εμπειριες, ωριμοτητα και ανοιχτο μυαλο. Το ιδιο πιστευω ισχυει και για την μουσικη.

Συμφωνώ απολύτως!! Μου έχει τύχει να διαβάσω ξανά βιβλίο μετά από 4 χρόνια και να αντιληφθώ κάποια νοήματα του διαφορετικά από ότι την πρώτη φορά..

[august-10]

Συμφωνώ απολύτως!! Μου έχει τύχει να διαβάσω ξανά βιβλίο μετά από 4 χρόνια και να αντιληφθώ κάποια νοήματα του διαφορετικά από ότι την πρώτη φορά..

Πάντως τη ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ τη διάβασα μια φορά στα 16 μου , μια στα 23 μου και μια τώρα στα 34 και με έχει συγκλονίσει το ίδιο.Έντονα συναισθήματα , άψογη περιγραφή απλή και σαφής από τον Καραγάτση, θα μπορούσε κανείς να ζει στιγμές του βιβλίου την ώρα που το διαβάζει.

[Κασσιόπη]

Εχω καταληξει στο συμπερασμα πως, πρεπει να υπαρχει το σωστο timing ακομη και στο διαβασμα ενος βιβλιου. Υπαρχουν εργα που για να τα διαβασουμε ειναι απαραιτητο να εχουμε εκτος απο περιεργεια, εμπειριες, ωριμοτητα και ανοιχτο μυαλο. Το ιδιο πιστευω ισχυει και για την μουσικη.

Συμφωνώ ως προς αυτό. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς κάτι που ως γενικότερο νόημα να μην τον καλύψει καθόλου και ξαφνικά, μετά από καιρό, το ίδιο γραπτό να τον συγκλονίσει. Σε κάποια επιμέρους ζητήματα, είναι εύκολο, αλλά μόνο ως προς αυτά. Νομίζω δηλαδή πως, όσον αφορά τη λογοτεχνία τουλάχιστον, η καθολική "αλλαγή πλεύσης" είναι κάπως δύσκολη. Τουλάχιστον, δεν έχει συμβεί σε μένα προσωπικά.

Εντούτοις, νομίζω πως αυτό μπορεί να γίνει κάλλιστα στη μουσική.

[august-10]

Συμφωνώ ως προς αυτό. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς κάτι που ως γενικότερο νόημα να μην τον καλύψει καθόλου και ξαφνικά, μετά από καιρό, το ίδιο γραπτό να τον συγκλονίσει. Σε κάποια επιμέρους ζητήματα, είναι εύκολο, αλλά μόνο ως προς αυτά. Νομίζω δηλαδή πως, όσον αφορά τη λογοτεχνία τουλάχιστον, η καθολική "αλλαγή πλεύσης" είναι κάπως δύσκολη. Τουλάχιστον, δεν έχει συμβεί σε μένα προσωπικά.

Εντούτοις, νομίζω πως αυτό μπορεί να γίνει κάλλιστα στη μουσική.

H μουσική είναι και λίγο μόδα !! Αν βγει ένα καινούργιο άκουσμα σίγουρα θα έχει κάποιο ενδιαφέρον και στα κέντρα διασκέδασης και τα media λίγο πολύ μας την επιβάλλουν.Ενώ η λογοτεχνία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
:bigsmile:

[Fotini Christodoulou]

Θα συμφωνήσω με την starfish καθώς κι εμένα και στα βιβλία αλλά και στην μουσική, αλλά και σε όποια τέχνη, μου συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Υπήρξαν βιβλία τα οποία διαβασα και αδιαφόρησα ή δεν μου άρεσαν και διαβάζοντάς τα σε διαφορετική στιγμή και ηλικία αλλαξα άποψη
.Επίσης έχω παρατηρήσει με κάποια βιβλία, αυτό που είπε και κάποια άλλη φίλη, ότι δηλαδή διαβάζοντάς τα σε διαφορετικές ηλικίες και κάτω απο διαφορετικές συνθήκες , μου έδωσαν διαφορετικά πράγματα- εξίσου σημαντικά πάντα.

[Δ.Μέλλος]

H μουσική είναι και λίγο μόδα !! Αν βγει ένα καινούργιο άκουσμα σίγουρα θα έχει κάποιο ενδιαφέρον και στα κέντρα διασκέδασης και τα media λίγο πολύ μας την επιβάλλουν.Ενώ η λογοτεχνία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
:bigsmile:Δεν θα το έλεγα. Και η έκδοση ενός βιβλίου, πια, όπως και η προώθησή του εντάσσονται σε μηχανισμούς που δεν έχουν κριτήριο την ποιότητα ή την οποιαδήποτε αξία, λογοτεχνική ή άλλη. Βλέπουμε μόδες και στα βιβλία. Όπως και και να έχει όμως, το "ψάξιμο" στον σωρό μπορεί να δώσει διαμαντάκια, είτε μουσικά είτε λογοτεχνικά.
φιλικά :bigsmile:

[starfish]

Καποτε, σχεδον οποιο βιβλιο διαβαζα ηταν ενας καινουριος κοσμος!
[Τοτε ακομη δεν ειχε συμβει αυτη η εκρηξη στην βιβλιοπαραγωγη, η αν θελετε, τα συνορα ηταν διακριτα! Ροζ λογοτεχνια εκδ. Βιπερ Νορα και Αρλεκιν, παραλογοτεχνια Εκδ. Bell κλπ. ]
Ωστοσο δεν ηταν ολοι κοσμοι θελκτικοι ή "προσβασιμοι"! Οποτε, ή παρατουσα το ταξιδι απο την αρχη [σπανια] ή συνεχιζα ακομη κι αν με απωθουσε, ελπιζοντας να καταλαβω. Βιβλια που τοτε με εξεπληξαν, εχει συμβει να τα ξαναδιαβασω μετα απο χρονια και να μου φανουν σχεδον αδιαφορα. Το αντιθετο εχει συμβει ελαχιστες φορες. [Ωστοσο μου εχει συμβει στην μουσικη: π.χ. Οταν ημουν πιτσιρικα, καπου στα 12, απορουσα πως θεωρουσαν τραγουδιστη τον Χατζη! Μου φαινοταν παραφωνος και αυτο μ εκανε να μην ακουω τα τραγουδια του, παρ ολο που μου αρεσαν οι στιχοι και η μουσικη τους. :embarrest:embarrest
Πολυ αργοτερα εκανα στροφη 180°. Τωρα τον θεωρω συγκλονιστικο ερμηνευτη...]

[Κασσιόπη]

Έχω την εντύπωση πως ο καθένας κρίνει τα βιβλία - ή και τη μουσική - κατά πρώτο λόγο βάσει του προσωπικού του συστήματος αξιών και, κατά δεύτερο, από τη φάση στην οποία βρίσκεται, υπό την έννοια του ποια συγκεκριμένα ερεθίσματα και ερμηνείες έχει την τάση να δεχτεί, ασχέτως αν αυτά όντως θίγονται από ένα κείμενο ή ένα μουσικό κομμάτι.

Και δεν διαφωνώ πως οι φάσεις μπορεί να ποικίλουν και να εμπεριέχουν εντελώς αντικρουόμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ωστόσο το προσωπικό σύστημα αξιών - έστω και εξελισσόμενο με τα χρόνια - αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα σχετικά με τις επιλογές και τις κρίσεις.

Προσωπικά, έχω μία εμμονή με τα κυρίως θέματα των βιβλίων και το βάθος των εννοιών, τα οποία διαχωρίζω από την επέκταση ενός θέματος και των συναφών εννοιών του σε πλάτος. Εκεί κρίνω και την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ενός βιβλίου που με συγκλονίζει ή με συγκινεί ή μου αρέσει κι ενός που μου κάνει μια περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστη παρέα. Πρόκειται για μια παράμετρο που ανατρέπεται δύσκολα.

Κι αυτό πολλές φορές ανεξάρτητα από τις κριτικές που συνοδεύουν το κείμενο, με τις οποίες άλλες φορές μπορεί να συμφωνώ, άλλες πάλι όχι, κάτι που νομίζω συμβαίνει στους περισσότερους αναγνώστες.

[kritikia]

Κι αυτό πολλές φορές ανεξάρτητα από τις κριτικές που συνοδεύουν το κείμενο, με τις οποίες άλλες φορές μπορεί να συμφωνώ, άλλες πάλι όχι, κάτι που νομίζω συμβαίνει στους περισσότερους αναγνώστες.

Ποτέ δεν με επηρέασαν οι κριτικές για να διαβάσω ένα βιβλίο, να ακούσω ένα δίσκο ή να δω μια ταινία. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους κριτικούς και την δουλειά τους νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις άποψη για ένα βιβλίο, δίσκο ή ταινία είναι να έχεις προσωπική επαφή.

[august-10]

Ποτέ δεν με επηρέασαν οι κριτικές για να διαβάσω ένα βιβλίο, να ακούσω ένα δίσκο ή να δω μια ταινία. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους κριτικούς και την δουλειά τους νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις άποψη για ένα βιβλίο, δίσκο ή ταινία είναι να έχεις προσωπική επαφή.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!

[nanstenka]

Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα σε αυτό! Και γενικά για την όποια μορφή τέχνης.Δεν σνομπάρω σε καμμία περίπτωση τη δουλειά των κριτικών και πολλές φορές μια κατεύθυνση ή μια οπτική είναι πολύ χρήσιμη για τον προσωπικό πλέον 'διάλογο' αλλά η τέχνη είναι ελεύθερη και αυτή είναι η ομορφιά και η πεμπτουσία της.Ευτυχώς!Είναι τόσο προσωπική όσο και πανανθρώπινη.

Όσο για την προσέγγιση σε ένα έργο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας πιστεύω πως μπορεί να ποικίλλει αλλά όχι ουσιαστικά και σ' αυτό θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με την φίλη Κασσιόπη.παρότι βρίσκεται σε άρρηκτη σύνδεση με την πνευματική και διανοητική ωριμότητα. Μια διαδικασία που εγώ τουλάχιστο την θεωρώ συνεχώς εν κινήσει και χωρίς τέλος...Ωστόσο νομίζω ότι μεγάλο ρόλο παίζει και η ' συνειδητότητα' σ' αυτό που μπορεί να σχετίζεται φυσικά με την ωριμότητα αλλά μπορεί να είναι απλά συγκυριακή.Και στο βαθμό που η συγκυρία επηρεάζει το πόσο συνειδητά αντιλαμβανόμαστε ένα έργο οι αποκλίσεις είναι συχνές και ίσως δικαιολογημένες.

Μόδα στα βιβλία?Φυσικά! Παντού.Δεν παύει να είναι προιόν! ¶λλα όπως έλεγε κι ο Γουέλς ' η μόδα είναι ένα είδος ασχήμιας τόσο αφόρητο, που αναγκαζόμαστε να την αλλάζουμε κάθε 6 μήνες'Σωστός?:bigsmile:

[nanstenka]

Ουπς!Ο Γουάιλντ

[Agxos]

βιβλια που εχω διαβασει και μου κλεισαν το ματι ειναι Ζερμιναλ του ζολα και η αρχη του ταυτοσημου Δημουλιδου!αν και εχω διαβασει αρκετα βιβλια θα ελεγα δεν υπηρξε καποιο που να με συνταραξει και να θελω να το ξαναδιαβασω... ισως ο ιουδας φιλουσε υπεροχα ενα ligt θα το χαρακτηριζα βιβλιο με αρκετο χιουμορ αλλα για πιο μικρες ηλικιες...καπου στα 16 το χα διαβασει!

[alegra]

Κοντεύω να τελειώσω τους "Αγριεμένους ανάπηρους..." και για μια φορά ακόμη, επιβεβαιώνω πως ο Ρόμπινς είναι πανέξυπνος τύπος. Το βιβλίο σε κρατάει σε ενδιαφέρον, πέραν μερικών περιπτώσεων που το παρατραβάει στο χάσιμο.

Οσο για την Αλίκη στη χώρα του LCD, δεν ξέρω κατα πόσο, τώρα με όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε, προκαλούσε την ίδια εντύπωση. Οπως και να χει όμως, εμένα με συγκλονίζει η ωριμότητα της γραφής και της σκέψης της πρωταγωνίστριας.

[Fotini Christodoulou]

Κοντεύω να τελειώσω τους "Αγριεμένους ανάπηρους..." και για μια φορά ακόμη, επιβεβαιώνω πως ο Ρόμπινς είναι πανέξυπνος τύπος. Το βιβλίο σε κρατάει σε ενδιαφέρον, πέραν μερικών περιπτώσεων που το παρατραβάει στο χάσιμο.

Χαίρομαι που σου άρεσε τελικά!Ακριβώς την΄ίδια άποψη έχω κι εγώ:bigsmile:

[skorpion]

Ενα πολυ ωραιο βιβλιο που διαβασα τωρα τελευταια ειναι το Εξατομικευση και Παγκοσμιοποιηση η νεα συμβολικη ταξη, του Παπαμηχαηλ, δευτερος τομος, εκδοσεις University Studio Press.
Ειναι βιβλιο που μας εδωσαν απο το πανεπιστημιο αλλα που δεν εξεταζεται στην εξεταστικη και δεν εχει αμεση σχεση με το μαθημα που κανουμε, ειναι περισσοτερο για να δωσει εναυσμα για προβληματισμο και κριτικη σκεψη.
Επιχειρει μια αναλυση της σχεσης μεταξυ των πολιτισμικων επιπτωσεων της παγκοσμιοποιησης και της ιδεολογικης εξατομικευσης των δυτικων κοινωνιων... Επιχειρει μια κριτικη προσεγγιση των μεθοδων και των συνεπειων της Νεας συμβολικης Ταξης, τοσο στο επιπεδο της επιστημονικης ερευνας στο χωρο των κοινωνικων επιστημων, οσο και σε εκεινο των καθημερινων ιδεολογιων.

[Maroulita]

Ενδιαφέρον... Ίσως να μου φανεί χρήσιμο το βιβλίο για τη διπλωματική μου... Να 'σαι καλά Μαρία!! :)

[Μητσάκος]

Ενα πολυ ωραιο βιβλιο που διαβασα τωρα τελευταια ειναι το Εξατομικευση και Παγκοσμιοποιηση η νεα συμβολικη ταξη, του Παπαμηχαηλ, δευτερος τομος, εκδοσεις University Studio Press.
Ειναι βιβλιο που μας εδωσαν απο το πανεπιστημιο αλλα που δεν εξεταζεται στην εξεταστικη και δεν εχει αμεση σχεση με το μαθημα που κανουμε, ειναι περισσοτερο για να δωσει εναυσμα για προβληματισμο και κριτικη σκεψη.
Επιχειρει μια αναλυση της σχεσης μεταξυ των πολιτισμικων επιπτωσεων της παγκοσμιοποιησης και της ιδεολογικης εξατομικευσης των δυτικων κοινωνιων... Επιχειρει μια κριτικη προσεγγιση των μεθοδων και των συνεπειων της Νεας συμβολικης Ταξης, τοσο στο επιπεδο της επιστημονικης ερευνας στο χωρο των κοινωνικων επιστημων, οσο και σε εκεινο των καθημερινων ιδεολογιων.

και μετά τι έγινε? :unsure:

[skorpion]

Διαβασε το και πες μου να δω αν συμφωνουμε:toung:

[Ιφιγένεια]

Εγώ το καλύτερο μακράν βιβλίο που έχω διαβάσει είναι το Brave New World του Aldous Haxley... συγνώμη για τον αγγλικό τίτλο, αλλά το είχα διαβάσει όταν έδινα για proficiency...
Ο συγγραφέας έβλεπε ΠΟΛΛΛΛΥΥΥΥΥ μπροστα!!! Το συνιστώ ανεπιφύλακατα...
Μετά μου αρεσαν κάποια βιβλία του Ντοστογιέφσκυ(μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφει αυτός ο ανθρωπος...)...
Προσφατα βιβλία έχω μόνο για μετασχηματιστές και γεννήτριες :) Δεν ξέρω αν σας κάνουν!!! :)

[Μαρία_Δ]

Το πορτραίτο του Dorian Grey..που πριν λίγες μέρες το τελείωσα και πραγματικά το θεωρώ εκπληκτικό...

[panther]

Δύο βιβλία που πραγματικά με συγκλόνισαν και κατά τη διάρκεια που τα διάβαζα αλλά μου έχουν μείνει μέχρι και τώρα χαραγμένα στην μνήμη μου, είναι
το Ποτέ χωρίς την κόρη μου, των Μπέτι Μαχμουντί & Ουίλιαμ Χόφερ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την προσπάθεια μιας γυναίκας (στην περίπτωσή μας μιας Αμερικανίδας), η οποία παντρεύεται κάποιον Ιρανό, ο οποίος ζούσε στην Αμερική και εργαζόταν ως μεγαλογιατρός και στην προσπάθειά του να γυρίσει ο ίδιος στην πατρίδα του αλλά να πάρει μαζί του την γυναίκα και την κόρη του, τις κρατά αιχμάλωτες εκεί. Δείχνει την προσπάθεια της γυναίκας αυτής να λύσει τα δεσμά του άντρα της και την σκλαβιά της χώρας στην οποία ζουν και που η γυναίκα θεωρείται κατώτερη και άβουλο ον. Περιγράφει τον αγώνα αυτής της γυναίκας και όλα τα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο της, να φύγει από την Τεχεράνη πεζή και να φτάσει στην Τουρκία, για να βρει την Αμερικανική Πρεσβεία και να μπορέσει να γυρίσει πίσω στη πατρίδα με την κόρη της.

Αξίζει να προσθέσουμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αληθινή ιστορία και είναι πραγματικά είναι τέλειο. Είναι ίσως το μόνο βιβλίο που με έκανε να νοιώσω πάρα μα πάρα πολύ τυχερή που είμαι Ελληνίδα και ζω ελεύθερη. Το συνιστώ και εγώ ανεπιφύλακτα. Perfect

[panther]

κια μου στις μάγισσες της σμύρνης δεν έφταιγε κάτι άλλο εκτός απ το βιβλίο που είναι πολύ κακογραμμένο:bigsmile: ούτε εγω μπόρεσα να το διαβάσω.Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον άρχοντα των δαχτυλιδιών αλλά για άλλον λόγο,είχε πολλά ονόματα και ζαλιζόμουν :embarrest Γενικά πρώτα η εικόνα και μετά η περιγραφή "δεσμεύει"κάπως τη φαντασία....Μόνο το μη μου λες αντίο παρόλο που δεν έλεγε τίποτα από λογοτεχνικής σκοπιάς κατάφερε να γλιτώσει απ την εικόνα.Το συμπάθησα γιατί μιλούσε για τη Θράκη και σκεφτόμουν τα δικά μου καθώς το διάβαζα :embarrest

Έχω διαβάσει το "Οι μάγισσες της Σμύρνης αλλά το θεωρώ πολύ μέτριο. Δλδ, δεν θα το ξανα διάβαζα με τίποτα. Βαρέθηκα ταμάλα! Τυχερό ήταν που δεν το πέταξα.

Γενικά, μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν ένταση, δράση και σε κρατάνε σε αγωνία, αν λοιπόν, ξεκινήσω κάποιο και το βαρεθώ ... δυστυχώς, το σταματάω και ξεκινάω άλλο!

Βέβαια, αυτό έπαθα κάποτε με το "Ευτυχώς, που δεν γεννήθηκα όμορφη" του Κώστα Καρακάση. Στην αρχή βαρέθηκα μέχρι αηδίας αλλά στην πορεία αποδείχθηκε πολύ καλό βιβλίο. Και μετά το "Οχτώ" που το θεωρώ κορυφή, είναι το 2ο καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει.

[Λευκή]

Γενικά, μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν ένταση, δράση και σε κρατάνε σε αγωνία, αν λοιπόν, ξεκινήσω κάποιο και το βαρεθώ ... δυστυχώς, το σταματάω και ξεκινάω άλλο!

Διάβασε το "τι ωραίο πλιάτσικο" του Τζόναθαν κόου τότε να πάθεις την πλάκα σου:toung::bigsmile
Βλέπω πάντως πως τις περισσότερες προτιμήσεις τις συγκεντρώνουν τα μυθιστορήματα.

[skorpion]

Ενδιαφέρον... Ίσως να μου φανεί χρήσιμο το βιβλίο για τη διπλωματική μου... Να 'σαι καλά Μαρία!! :)

Μακαρι να βοηθησα:love::love::love:

[skorpion]

Το ποτε χωρις τη κορη μου το χω διαβασει καλο ειναι αλλα επειδη ετυχε να πεσουν στα χερια μου αρκετα τετοια βιβλια το χω ψιλοβαρεθει το θεμα....

Και μενα μ αρεσουν πιο πολυ τα μυθηστορηματα και τα μυθηστορηματα με ιστορικες αναφορες ή στοιχεια οπως τα Ματωμενα χωματα...

[Basilakis]

Πολύ ωραίο βιβλίο ήταν ο Κώδικας του Παρθενώνα αλλά και Η Αδελφότητα της Ιεράς Σινδόνης.
Θα συμφωνήσω με την panther ότι το Οχτώ είναι υπέροχο βιβλίο

[panther]

Το ποτε χωρις τη κορη μου το χω διαβασει καλο ειναι αλλα επειδη ετυχε να πεσουν στα χερια μου αρκετα τετοια βιβλια το χω ψιλοβαρεθει το θεμα....

Και μενα μ αρεσουν πιο πολυ τα μυθηστορηματα και τα μυθηστορηματα με ιστορικες αναφορες ή στοιχεια οπως τα Ματωμενα χωματα...


Πολύ καλά μυθιστορήματα με ιστορικές αναφορές γράφει η συγγραφέας του ΟΧΤΩ Katherne Neville.:bigsmile:

[CALCIDICA]

Βιβλία που μας συγκλόνισαν και εξακολουθούν να μας συγκλονίζουν και να αναγιγνώσκονται ξανά διαφορετικά σύμφωνα με τις νέες εμπειρίες. "Αλεξανδρινό Κουαρτέτο" του Λ. Ντάρελ, "ο Σίσσυφος" του Καμύ, "Πανούκλα" του Καμύ, "Η Γέννηση της Τραγωδίας" του Νίτσε, "ο Επαναστατημένος ¶νθρωπος" του Ντοστογιέφσκυ και βέβαια, Καβάφης, Σεφέρης, Έλιοτ, Πωλ Ελυαρ και Διδώ Σωτηρίου. Πρέπει ωστόσο να προσθέσω και το θέατρο του παραλόγου με κυριώτερο τον Μπέκετ και το "Περιμένοντας τον Γκοντό" χωρίς να εξαιρώ τις "Δούλες" του Ζαν Ζενέ και τον "Κύκλο με την Κιμωλία' του Μπρεχτ.

:love::embarrest:unsure:

[skorpion]

Πολύ καλά μυθιστορήματα με ιστορικές αναφορές γράφει η συγγραφέας του ΟΧΤΩ Katherne Neville.:bigsmile:

Δεν το χω διαβασει το 8 αλλα θα το κανω μαλλον γιατι εχει πολλους οπαδους απ οτι βλεπω!

Αν και μεχρι τωρα δεν εχω διαβασει καλυτερο σ αυτο το ειδος απο τα ματωμενα χωματα της Διδω Σωτηριου φαντασου οτι θυμαμαι και τιτλο και συγγραφεα πραγμα σπανιο για μενα

μολις το διαβασω (to 8 ) θα πω εντυπωσεις!

[Βασιλης Παπαδολιας]

"ο Σίσσυφος" του Καμύ

Ο Σίσυφος του Καμύ γίνεται και πολύ ωραίο θεατρικό με αυτοσχεδιασμό και παιχνίδια status... Δεν ξέρω αν έχετε ασχοληθεί...

[starfish]

Δεν το χω διαβασει το 8 αλλα θα το κανω μαλλον γιατι εχει πολλους οπαδους απ οτι βλεπω!

Αν και μεχρι τωρα δεν εχω διαβασει καλυτερο σ αυτο το ειδος απο τα ματωμενα χωματα της Διδω Σωτηριου φαντασου οτι θυμαμαι και τιτλο και συγγραφεα πραγμα σπανιο για μενα

μολις το διαβασω (to 8 ) θα πω εντυπωσεις!

Μαρια το Οχτω δεν εχει καμμια σχεση με τα Ματωμενα χωματα. Το δευτερο ειναι ενα συγκλονιστικο μυθιστορημα, σιγουρα το ξερεις μια και το εχεις διαβασει. Το Οκτω ειναι κατι για να περνας απλως την ωρα σου. Προσωπικα δεν ανηκω στους φαν.
Ωραιοτατα ιστορικα μυθιστορηματα εχει γραψει ο Μικα Βάλταρι, πολλα απο τα οποια εχουν εκδοθει στην Ελλαδα. :bigsmile:

[CALCIDICA]

Αγαπητέ Βασίλη

Αν εννοείς αν έχω ασχοληθεί με το θέατρο και αυτοσχεδιασμούς η απάντηση είνχι ναι. Συμφωνώ ότι ο Σίσυφος μπορεί να γίνει πολύ ωραίο θεατρικό όπως το είπες αν και δεν το έχω σκεφτεί ποτέ ως τώρα

¶ννα


Γεια χαρά!!:bigsmile:

Κατά το στιχάκι και όλα τα αγαπημένα ευκαιρία :idea:να μιλήσουμε και για λογοτεχνία!!

Θα μ' ενδιέφερε πολύ να μάθω τα βιβλία που σας συγκλόνισαν, που σας άλλαξαν, που σας έκαναν να δείτε τη ζωή διαφορετικά, που σας έπλασαν ή απλά σας συνόδεψαν ευχάριστα, κοινώς τα βιβλία που αγαπήσατε!!:love::love:

Και ξεκινώ λέγοντας...καθώς η λίστα θα μπορούσε να είναι ανεξάντλητη...

Η Ασκητική του Καζαντζάκη γιατί με άλλαξε,άπαντα της Ζυράννας Ζατέλη και ιδίως το πρώτο μέρος του Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους γιατί το βίωσα και γιατί λατρεύω το σύμπαν της, Το 1984 του Όργουελ, Το άρωμα του ονείρου του Ρόμπινς , Σιντάρτα του Έσσε, τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, Η μικρά Αγγλία της Καρυστιάνη, η Βραδύτητα του Κούντερα είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Με τη Ζατέλη όμως έχω τρέλλα. Φυσικά και αλλα πολλά πάντα υποκειμενικά, πάντα συνδεδεμένα με τη ζωή μας...Θα επανέλθω;)


Ο Σίσυφος του Καμύ γίνεται και πολύ ωραίο θεατρικό με αυτοσχεδιασμό και παιχνίδια status... Δεν ξέρω αν έχετε ασχοληθεί...

[kphssa]

Ευτυχως που στη Λογοτεχνια δεν ειμαστε μονογαμικοι και μας εχουν 'αγγιξει' πολλα βιβλια. Αν και δεν μπορω να διαλεξω ευκολα θα αναφερω τρια βιβλια της γερμανικης λογοτεχνιας (τη γνωριζω καλυτερα μονο γιαυτο το λογο).
Ο Ναρκισσος και ο Χρυσοστομος του Χερμαν Εσσε. Το βιβλιο δειχνει την εσωτερικη παλη του ανθρωπου με τους πολλους εαυτους του και την υπερβαση του μεσω της Τεχνης. Ενα δευτερο βιβλιο παλι του Εσσε ειναι Το παιχνιδι με τις γυαλινες χαντρες. /Das Glasperlenspiel ( Δεν ειμαι σιγουρη πως ακριβως εχει μεταφραστει στα ελληνικα) Πιστευω οτι ειναι το καλυτερο του βιβλιο. Σε αυτο δειχνει ο Εσσε το οραμα ενος τελειου κοσμου και γιατι πρεπει να καταρρευσει.
Και ενα τριτο βιβλιο απο την Ινγκεμποργκ Μπαχμαν/Ingeborg Bachmann. Η Οντινε φευγει= Undine geht
Η οδυνη μιας γοργονας που συμβολιζει την Τεχνη και την Αγαπη. Φευγει στο τελος και χανεται στο βυθο της θαλασσας γιατι ο Ανθρωπος την εχει προδωσει.

[εφη ταδε-ταδε εφη]

Το άρωμα του ονείρου (Ρομπινς )είναι από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει...αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα (Ρόμπινς),γενικά όλα του τα βιβλία έχουν τόση πλάκα όσο και νόημα...Συμφωνώ για τη Μεγάλη Χείμερα,τον Καπετάν Μιχάλη,η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι...ο δρόμος του ειρηνικού Πολεμιστή και τα ταξίδια του Σωκράτη, πολύ καλά (δεν θυμάμαι το όνομα του συγγραφέα,είναι του ίδιου),ταξίδι στο Ιξτλάν και η Διδαχή του Δον Χουάν (Καστανέντα) φοβερά βιβλία(!!!!) και βέβαια με αυτά που άνοιξαν διάπλατα οι ορίζοντες είναι η Πολιτεία,Συμπόσιο,Φαίδων (Πλάτωνας)¨Οργανον (Αριστοτέλης )...εκεί μέσα βρίσκεις τους θυσαυρούς του κόσμου!!!και ο Χάρυ Πόττερ (θα τον ξέχναγα)!!!!!:crazy:

[GEN Y]

Εχω μια απορία. Εμένα τα βιβλία που με "συγκλόνισαν" τα διάβασα και όταν ήμουν σε μικρή ηλικία και κάποια ελάχιστα όταν πια είχα μεγαλώσει κάμποσο. Από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι πολύ δύσκολα θα με "συγκλονίσει" ένα βιβλίο. Βλέπω όμως ότι οι περισσότεροι/ες που ποστάρουν αναφέρουν βιβλία που διαβάστηκαν από μια ηλικία και μετά. Σε μικρότερη ηλικία δεν είχαν διαβάσει κάτι συγκλονιστικό?


Θα συμφωνήσω απόλυτα, και επειδή τα βιβλία που μου αρέσουν είναι πάρα πολλά θα εστιάσω σε αυτά που διάβασα σε μικρότερη ηλικία που ίσως μου έκαναν και τη μεγαλύτερη εντύπωση.

Πρωτίστως όλη η ελληνική μυθολογία, είναι απίστευτο το πόσο η δυτική λογοτεχνία έχει βασιστεί και επηρεαστεί απο τους ελληνικούς μύθους... Τα ταξίδια του Σεβάχ του Θαλασσινού, Τα παραμύθια του ¶ντερσεν κ των αδελφών Γκριμ καθώς και τα βιβλία της ¶στριντ Λίντγκρεν -αν το γράφω σωστά- (Σουηδέζα συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας ).

[ioni]

ΑΡΚΑΣ
μου τον σύστησε ο γιος μου ο Σπύρος αγόρασα σχεδόν όλα του τα βιβλία
η ΧΑΜΙΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ για μένα το καλύτερο ,σε πολλά βλέπω εμένα με τα παιδια μου, και τ'άλλα δεν πάνε πίσω.

[*Astropeleki*]

ioni μου, όντως ο ΑΡΚΑΣ και συγκεκριμένα Οι Χαμηλές Πτήσεις, είναι κορυφαίο βιβλίο! Αυτός ο σπουργιτάκος, ο Πούλης, όπως τον έχει ονομάσει η αδελφή μου, έχει απάντηση για το κάθετι και αυτός ο δύσμοιρος πατέρας είναι πολύ....δύσμοιρος που του έτυχε ένα τέτοιο παιδί!!! :lol: :lol:
Εδώ ταιριάζει να πούμε, κάνε παιδιά, να δεις καλό!!!! :lol: :lol:

[ioni]

Μην το λες.......... με τέσσερα κάτι ξέρω

[ioni]

Μην το λες με τέσσερα........:bigsmile:κάτι ξέρω
και με απόψεις:laugh:και με γνώμες σαν τουπούλη που λέει και η αδελφή σου:embarrest:wacko:

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ]

στην τρυφερη ηλικια των 5 ετων μου πηρε η μαμα μου την χιονατη με τους 7 νανους στην αρχη κοιτουσα τις εικονες μεχρι να μαθω διαβαζω [ενα και μοναδικο παραμυθι δεν υπηρχε η πολυτελεια για αλλο]αργοτερα γυρω στα 10 διαβασα την καλυβα του μπαρμπα-Θωμα στην εφηβεια μου διαβασα ολα του Λουντεμη με συκλονισε οπως και πολλους φανταζωμαι το ΄΄οδος Αβυσσου αριθμος μηδεν΄΄μου αρεσε επισης πολυ το ΄χαμογελα ρε τι σου ζητανε! ' 'και το ΄΄καλα εσυ σκοτωθηκες νωρις''του Χρονη Μισιου. Ενα καταπληκτικο βιβλιο που διαβασα τελευταια ειναι ο Μπρουτζινος Καβαλαρης ειναι υπεροχο! ειναι μοναδικο!

[moutro28]

Γεια σας!

Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία που τα συνιστώ ανεπιφύλακτα (χωρίς σειρά προτίμησης)


Ο τελευταίος πειρασμός - Νίκος Καζαντζάκης
Η αγάπη άργησε μια μέρα - Λιλή Ζωγράφου
Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν - Μιχάλης Καραγάτσης
Το "10" - Μιχάλης Καραγάτσης
Χαμένη Ανοιξη - Στρατή Τσίρκα
Η φοβερά προστασία - Γιώργος Μανιώτης
Ο μαύρος αγγελος - Μίκα Βαλτάρι
Μικρές Ατιμίες - Πάνος Καρνέζης
Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει - Πάολο Κοέλο
Ο Αφρός των Ημερών - Μπορίς Βιαν
Στο δρόμο - Τζακ Κέρουακ

[ryssa]

Η Μοναξια Απο Χώμα.....

απλά, συγκλονιστικό.!!!!!
κάθε φορα που το διαβαζω ανακαλύπτω νέα συναισθήματα....

[VAFIKOS]

τσεχωφ, παιδια! ο,τιδηποτε!!!
κατι που με συγκινει βαθια οσες φορες κι αν το διαβασω ειναι το μονογραμμα του ελυτη ( ειδικα αφιερωμενο σ' αυτους που αγαπησαν και αγαπηθηκαν πολυ...:love:)

[skorpio]

Τελευταία διάβασα ένα βιβλίο που το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον: "Το Μυστικό" της Rhonda Burn.Αφορά τη δύναμη της σκέψης και το πώς μπορούμε να πετύχουμε οτιδήποτε βάλουμε στόχο,απλά και μόνο επειδή το θέλουμε πολύ.

Ένα άλλο που πραγματικά με έκανε να δώ με άλλο μάτι την ψυχολογία είναι το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε" του Irvin Yalom.Ένας γιατρός πήρε το ρόλο του ασθενή για να μπορέσει να τον βοηθήσει να ξεπεράσει κάποια προβλήματα και κατέληξε να βοηθηθεί και ο ίδιος!(Ασθενής=Νίτσε κ γιατρός= Γιόζεφ Μπρόιερ ο οποίος ήταν καθηγητής του γνωστού μας Φρόυντ!).

Και αστυνομικά,πολλά αστυνομικά τρελαίνομαι γι΄αυτά!!!:wacko:

[aries engineer]

"O Ξένος", του Αλμπερ Καμύ και ενα το οποιο επαθα σοκ οταν το διαβασα..εκανα μια εβδομαδα να συνελθω ..ηταν ο "Αγιος Ζιγκολο" του Πασκαλ Μπρυκνερ..:love:

[GIRL]

¨οι θλιμένες π......ς της ζωής μου" του Μάρκες

και ένα παραμύθι που όσες φορές στη ζωή μου έχανα κάτι που αγαπούσα παντα το διάβαζα και νομίζω θα το διαβάσω πολλές φορές ακόμα

¨ο μικρός πρίγκιπας¨ του Εξιπερί

[black moon]

O γλάρος-Ιωνάθαν Λίβινγκστον,
Οι αλήτες-Μαξίμ Γκόργκι,
Το υπόγειο-Ντοστογιέφσκι,
Οι αναλφάβητοι του έρωτα κ'
Οι παραχαράκτες της ευτυχίας-Εύη Ομηρόλη
και
Οι πύλες της φωτιάς-Στήβεν Πρέσφιλντ

[lenianti]

Αυτά που ξεχώρισα..

Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα - Πάολο Κοέλιο

Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει - Πάολο Κοέλιο

Η Φόνισσα - Αλεξανδρος Παπαδιαμάντης

Χωρίς στεφάνι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Γέρμα - Φρ. Λόρκα

Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους - Φρ. Ένγκελς

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ]

ακουσα εχθες στην τηλεοραση οτι ΄΄Τα ματωμενα Χωματα ΄΄ της Διδω Σωτηριου θα γυριστει σε σιριαλ με πρωταγωνιστρια την μεγαλη μας ηθοποιο Αννα Συνοδινου
Με εκτιμηση Δεσποινα Κουκι

[voulatain]

Exω αγαπησει και θαυμασει καμποσα βιβλια θα αναφερω το τελευταιο που ξεχωρισα και θα το προτεινα ειναι το ''Εγχειριδιο Βλακειας'' του Δ.Χαριτοπουλου ''Αρκει να σωσω τη ψυχη μου και το λογο μου''Ν.Βρεττακος

[voulatain]

Διευκρινηση-Αρκει να σωσω...το λογο μου-ειναι μια εκφραση απο το βιβλιο του Βρεττακου ΄΄Αποχαιρετισμος΄΄ και οχι τιτλος βιβλιου.

[aries engineer]

Αυτά που ξεχώρισα..

Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα - Πάολο Κοέλιο

Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει - Πάολο Κοέλιο

Η Φόνισσα - Αλεξανδρος Παπαδιαμάντης

Χωρίς στεφάνι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Γέρμα - Φρ. Λόρκα

Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους - Φρ. Ένγκελς


Λοιπον...αν και τον Κοελιο τον θεωρω μεγιστο παπαρ*λογο,το βιβλιο του στις οχθες του ποταμου πιεδρα καθισα και εκλαψα,οντως με εκανε να κλαψω..Μπραβο!Μπραβο!:bigsmile:

[aries engineer]

Exω αγαπησει και θαυμασει καμποσα βιβλια θα αναφερω το τελευταιο που ξεχωρισα και θα το προτεινα ειναι το ''Εγχειριδιο Βλακειας'' του Δ.Χαριτοπουλου ''Αρκει να σωσω τη ψυχη μου και το λογο μου''Ν.Βρεττακος


Θα σου προτεινα και το "Ημων των Ιδιων" του Χαριτοπουλου...Αλλα και ενα βιβλιο το οποιο τελειωσα μολις χθες..και ειναι απο τις πιο καλογραμμενες αυτοβιογραφιες που εχω διαβασει..ειναι του ενος και μοναδικου Κωνσταντινου Τζουμα..το "Ως εκ θαυματος"..περιμενω πως και πως και το δευτερο μερος...:love::love::love:

[friary]

Θα σου προτεινα και το "Ημων των Ιδιων" του Χαριτοπουλου...Αλλα και ενα βιβλιο το οποιο τελειωσα μολις χθες..και ειναι απο τις πιο καλογραμμενες αυτοβιογραφιες που εχω διαβασει..ειναι του ενος και μοναδικου Κωνσταντινου Τζουμα..το "Ως εκ θαυματος"..περιμενω πως και πως και το δευτερο μερος...:love::love::love:

χα κι εγώ αυτό διαβάζω (ΤΖΟΥΜΑ) :bigsmile:

[angelaki]

χα κι εγώ αυτό διαβάζω (ΤΖΟΥΜΑ) :bigsmile:

Δεν θα το πιστέψετε, σήμερα το αγόρασα!!! Πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!:bigsmile:

[friary]

Ο Τζούμας είναι Verneigung



:respect:

[voulatain]

Θα σου προτεινα και το "Ημων των Ιδιων" του Χαριτοπουλου...Αλλα και ενα βιβλιο το οποιο τελειωσα μολις χθες..και ειναι απο τις πιο καλογραμμενες αυτοβιογραφιες που εχω διαβασει..ειναι του ενος και μοναδικου Κωνσταντινου Τζουμα..το "Ως εκ θαυματος"..περιμενω πως και πως και το δευτερο μερος...:love::love::love:

Ευχαριστω, θα φροντισω να τα διαβασω το συντομοτερο

[voulatain]

Η Μοναξια Απο Χώμα.....

απλά, συγκλονιστικό.!!!!!
κάθε φορα που το διαβαζω ανακαλύπτω νέα συναισθήματα....

Το διαβασα πριν μερικα χρονια και συμφωνω μαζι σου:bigsmile:

[ZorZeta]

Ο Ματίας και ο Διάβολος του Gerald Messadie.
Ο έφηβος Ματίας επικαλείται το Διάβολο για να του φέρει πίσω την χαμένη του αγάπη. Ετσι ο Διάβολος του κάνει ένα φοβερό δώρο: την ικανότητα να δίνει ζωη σε ότι ζωγραφίζει. Στο πέρασμα όμως των χρόνων μέσα απο ένα ατέλειωτο κυνήγι της ανάζήτησης της αγάπης, ο Ματίας το μόνο που ανακαλύπτει είναι η πολυπλοκότητα αυτού του αισθήματος μια και ο ιδιος αναπλάθεται συνέχεια για να συνεχίσει την αναζήτηση.
Τελευταία το διάβασα και πραγματικά μου άρεσε παρα πολύ. Δεν το άφηνα απο τα χέρια μου.

[CERES57]

Γεια σας.......οντως ωραιο θεμα. Λατρευω τα βιβλια ψυχολογιας και αυτα με πραγματικες ιστοριες ψυχοθεραπειας. ΤονIRVIN YALOM (Οταν εκλαψε οΝιτσε, Ο δημιος του ερωτα κ.λ.π.) Απο λογοτεχνια θεωρω τον ΡΗΙLLIP ROTH εξοχως ευφυη, συγκινητικο και ανθρωπινο (το ανθρωπινο στιγμα. Ο καθηγητης του ποθου κ.λ.π.). Αγαπημενη μου και η ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ.....το ταξιδι που λεγαμε.....

[kiaRRa]

Εγώ μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Έκο την έχω. Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία και ποτέ δεν μπόρεσα να αποφασίσω ποιο μου αρέσει περισσότερο. Βέβαια κλίνω να απαντήσω για το " Νησί της προηγούμενης ημέρας".:bigsmile:

[getzaki]

Να ζεις ν΄αγαπάς και να μαθαίνεις..
Αυτό το βιβλίο με ταρακούνησε σαν άνθρωπο. Μετά απ΄αυτό έκανα 180ο στροφή στη ζωή μου.. Κοιμάμαι, ξυπνάω, σκέφτομαι, περπατάω και αναπνέω διαφορετικά πλέον..
Τώρα που γνώρισα την αγάπη, ξέρω ότι Ζω...

[lenianti]

Να ζεις ν΄αγαπάς και να μαθαίνεις..
Αυτό το βιβλίο με ταρακούνησε σαν άνθρωπο. Μετά απ΄αυτό έκανα 180ο στροφή στη ζωή μου.. Κοιμάμαι, ξυπνάω, σκέφτομαι, περπατάω και αναπνέω διαφορετικά πλέον..
Τώρα που γνώρισα την αγάπη, ξέρω ότι Ζω...΄

Χρειάζομαι κι εγω ένα ταρακουνηματάκι.. Ποιός είναι ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου;;

[friary]

΄

Χρειάζομαι κι εγω ένα ταρακουνηματάκι.. Ποιός είναι ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου;;

Λέο Μπουσκάλια

[getzaki]

΄

Χρειάζομαι κι εγω ένα ταρακουνηματάκι.. Ποιός είναι ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου;;

Λεο Μπουσκάλια ναι.. Να το πάρεις.. Δεν είναι και ακριβο.. με ένα μπλέ, παίρνεις και ρέστα..
Να το διαβάσεις.. ισως όμως και να εθιστείς όπως κι εγώ.. το διάβασα 15-20 φορές..
Καλή αρχή!!!!!!

[lenianti]

Λεο Μπουσκάλια ναι.. Να το πάρεις.. Δεν είναι και ακριβο.. με ένα μπλέ, παίρνεις και ρέστα..
Να το διαβάσεις.. ισως όμως και να εθιστείς όπως κι εγώ.. το διάβασα 15-20 φορές..
Καλή αρχή!!!!!!


Ευχαριστώ! Θα το πάρω όπωσδηποτε..:bigsmile::bigsmile:

[silvestro]

Αχ!! αυτα τα βιβλια!Ποσο δυσκολο ειναι να διαλεξει κανειs ενα μικρο μεροs μιαs μεγαληs Αγαπηs..Γι'αυτο θ'αναφερθω σ'αυτα που ''σημαδεψαν'' την παιδικη ψυχη μου.Ηταν 'Ο γυροs του κοσμου σε 80 μερεs' του Βερν,καπου στα εννεα μου χρονια,που μου ανοιξε την ''ορεξη'' για τιs μετεπητα περιπετειεs στη ζωη μου..,και το αλλο ηταν το 'Ενα παιδι μετραει τ'αστρα' του Λουντεμη,γυρω στα δωδεκα,οπου στα επομενα 2 χρονια μπορει να το διαβασα και 5 φορεs,παντα κλαιγονταs σε καποια σημεια.
Απο τοτε κυλησε πολυ Νερο και πολλεs σελιδεs πασηs φυσεωs γυρισαν...

[white diamond]

ενας απο τους αγαπημενους μου ειναι οσκαρ γουαιλντ...γιατι τα λεει εξω απο τα δοντια

ο de profundis το καλυτερο του (ισως)...

"ο ερωτας στα χρονια της χολερας" απο τον μαρκεζ....για το συναισθημα και τις εικονες

γιαλομ- "οταν εκλαψε ο νιτσε" για το νεο παραθυρο που μου ανοιξε..

και το τελευταιο που διαβασα ηταν η βιογραφια του τζειμς ντην...σε μια προσπαθεια να καταλαβω τον επαναστατη μεσα μου!

[leoma]

"Το Χειρόγραφο της Σαραγόσα" του Γιαν Ποτότσκι (18ος αιώνας) - ένα "κλασικό παράδειγμα συρταρωτού μυθιστορήματος, ένα πραγματικό καλειδοσκόπιο όπου τα πεπρωμένα διαφόρων ηρώων διασταυρώνονται ή καθρεφτίζονται το ένα στο άλλο ... ο καθρέφτης ενός κόσμου με πολλαπλές προοπτικές, αξίες, θρησκευτικές πεποιθήσεις και φιλοσοφικές δοξασίες ... ένα διαχρονικό μυθιστόρημα που υπερβαίνει πραγματικά την εποχή του." (από το οπισθόφυλλο)

Πραγματικά είναι αφηγήσεις μέσα σε αφηγήσεις και διαδραματίζεται στην Ισπανία μετά την Ανακατάληψή της από τους Μαυριτανούς. Ο συγγραφέας ήταν πραγματικά ένας μυστήριος Πολωνός ευγενής με γαλλική παιδεία και με πολυσχιδή δραστηριότητα που ταξίδευε πολύ και έκανε πολλές εθνολογικές, ιστορικές και γλωσσολογικές έρευνες στην Ευρώπη, τη Βόρειο Αφρική και την Ασία.

Το έχω διαβάσει τέσσερις φορές...

[flame]

:cheesy:Πάολο Κοέλο έχει μια φρέσκια ματιά στα πράγματα, αλλά διαβάζω και σύγχρονους Ελληνες συγγραφείς αλλα και παλιούς όπως ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Τσιφόρος, ο Ξενόπουλος, ο Αλέκος Σακελλάριος

[leoma]

Σήμερα πρωτοδιάβασα αυτό το θέμα και μ' αρέσει!!! Βλέπω πολλούς να λένε για το ΟΚΤΩ της Κάθριν Νέβιλλ - θυμάμαι ότι μου άρεσε κι εμένα όταν το είχα διαβάσει. Αυτή έβγαλε κι ένα άλλο με τίτλο Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. Το έχει διαβάσει κανείς -- είναι κι αυτό καλό; Όσον αφορά τον Ίρβιν Γιάλομ, είναι καταπληκτικός (αφού είναι και ΔΙΔΥΜΟΙ :bigsmile:) -- εκτός από το ΝΙΤΣΕ καλό είναι και το ΝΤΙΒΑΝΙ και Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ.

Κι όσο για ιστορικά μυθιστορήματα (:love:) συνιστώ τον ΙΟΥΛΙΑΝΟ του Γκορ Βιντάλ και το ανεπανάληπτο Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΕΧΘΗΚΕ ΤΟΝ ΙΑΚΩΒΟ ΒΩΒΟ του Πωλ Μπέντλεϋ που περιγράφει πολύ γλαφυρά και με το κλασικό εγγλέζικο φλέγμα τα γεγονότα της 4ης σταυροφορίας και την άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204, ένα μεγάλο βιβλίο που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα..

Φιλιά σε όλους τους βιβλιοφάγους!
Perfect

[GIRL]

μιας και η flame αναφέρθηκε σε Ελληνες συγγραφείς θυμηθηκα τον Τσιφόρο και το βιβλίο του Η Ελληνική Μυθολογία,ενα απο τα ωραιότερα χιουμοριστικά και ταυτόχρονα διδακτικά βιβλία

[xry45]

Το "ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ" του Αλέξη Σταμάτη. Μυθιστόρημα με ενδιαφέρουσες αναζητήσεις ... και ανακαλύψεις
"υπαρχουν καποιοι συγγραφεις που καταγραφουν τη ζωη σ ενα βιβλιο.Κι αλλοι που μεσα απο ενα βιβλιο αποκαλυπτουν την ουσια της ζωης.Κανεις δεν πινει ποτο στο Μπαρ Φλωμπερ.Δεν ειναι στεκι.Ειναι το αρωμα μιας μοιραιας συναντησης."Ενα συγλονιστικο μυθιστορημα.....συμφωνω αξιζει πραγματικα...Και ο Πετρος Μαρκαρης ειναι εξαιρετικος..

[ΜΙΚΡΟ]

Αναφέρω τα δύο τελευταία που διάβασα πρόσφατα.
ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ της Πασχαλίας Τραυλού και
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ της Μάρως Βαμβουνάκη

[Γεράκι]

Καλησπέρα σε όλους. Ωραίο θέμα!!!! Εντάξει είπαμε αστρολογία αστρολογία αλλά και μια ποικιλία δεν βλάπτει.
Εγώ βασικά πιστεύω ότι τα παιδιά επειδή παραδειγματίζονται από τους γονείς, πολλές φορές κάνουν ότι και αυτοί. Σαν παιδί και εγώ έβλεπα την μητέρα μου να διαβάζει διάφορα βιβλία. Αναρωτιόμουν λοιπόν τι γράφουν αυτά τα βιβλία και τα διάβαζε με τόσο ζήλο. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα διαβάσει βιβλίο εξωσχολικό.
Το πρώτο βιβλίο που με εντυπωσίασε τόσο ώστε νόμιζα ότι το ζούσα…. Που όταν άρχιζα να διαβάζω τις σελίδες του μεταφερόμουν σε άλλο κόσμο ήταν η Τζέην Έυρ. Έκτοτε νομίζω διάβασα αρκετά βιβλία. Περισσότερο με τραβούσαν βιβλία μεταφυσικά, αστρολογίας, ποίησης, φιλοσοφικά.
Ανάμεσα τους διακρίνω:
Όσα παίρνει ο άνεμος
Αστροβιοχημική ιατρική ΙΙ «Εξερευνώντας τα μυστικά της Χημείας της Ζωής»
‘11 Λεπτά του’’ Πάολο Κοέλο
Η κραυγή του Αετού
Έχω και μια αδυναμία στα λεξικά. Μ αρέσει να μαθαίνω λέξεις
Και βέβαια δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τα ποιήματα του πολυαγαπημένου μου ποιητή του Καβάφη. Με πρώτο στη λίστα
Την Ιθάκη
Η Πόλις
Περιμένοντας τους βάρβαρους
Τρώες


:bigsmile:

[chandramani]

Ασκητική του Καζατζάκη.

[Γεράκι]

:bigsmile:Βλέπω αγαπητοί συνταξιδιώτες του myhoroscope διαβάζοντας τις δημοσιεύσεις σας στο θέμα αυτό ότι σχεδόν όλοι έχουμε συγκλονιστεί από κάποιο βιβλίο. Μπορεί και να υπήρξε ένας μεγάλος σταθμός και μια αφορμή για την εξέλιξη της συνείδησής μας διαβάζοντας τις σελίδες των αγαπημένων μας βιβλίων. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω και ένα μικρό βέβαια βιβλίο του Πάολο Κοέλο αλλά μεγάλο σε περιεκτικότητα. Είναι το «εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός». Το έχω διαβάσει άπειρες φορές. Όταν βρίσκομαι σε δύσκολες στιγμές πάντα το συμβουλεύομαι. Είναι ένας οδηγός για μένα με νόημα και περιεχόμενο συμβολικό.


:bigsmile::bigsmile::bigsmile:

[Joca]

Το τελευταιο της Χρυσας Δημουλιδου - Σουιτα στον Παραδεισο φοβερο, πολυ προοδευτικο, φερνει τα πανω κατω, μεσα στο κλιμα της εποχης.
Το φιλι του δρακου,
Τον αντρα σου κερατωνε και μαγια μην του κανεις,
Αντρες ευχαριστω δεν θα παρω
Να ζεις να αγαπας και να μαθαινεις του Λεο Μπουσκαλια παρα πολυ καλο
Πολλα βιβλια αυτοβοηθειας οπως
Καν το κι ας φοβασαι της Susan Jeffers
Να κινεις τα δικα σου νηματα του Wayne Dyer(το αγαπημενο μου) οπως το Πιστεψε το και θα το δεις
Ο Γλαρος Ιωναθαν Λιβινγκστον του Richard Bach
Πως να χαρειτε τη ζωη σας του Norman Vincent Peale
Η δυναμη του υποσυνειδητου του Joseph Murphy
Βαλτε ταξη στη σκεψη σας της Dawna Walter.Το 2008 για την ελληνικη γλωσσα,πολυ καλο.
Αμεση Εκπληρωση του Deepak Chopra για τη δυναμη της συγχρονικοτητας
Πολλα βιβλια του Οσσο οπως το Ταξιδι προς τα μεσα
Το βιβλιο του εγω κλπ.
Επισης και ο Αλχημιστης του Κοελο πολυ καλο

[ioni]

και τα Εντεκα λαπτα του Κοέλο ειναι πολύ ωραίο
'οπως και Γεννημένοι νικητές του Sieger

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ]

Το σπιτι διπλα στο ποταμι ,φ α ν τ α σ τ ι κ ο !!!!!!!! της Λενα Μαντα οπως και ενα αλλο δικο της Το βαλς με τους Δωδεκα Θεους'

[lena]

Αγαπητή Δέσποινα, αφού σου άρεσαν αυτά τα δύο της Λένας Μαντά μην παραλείψεις να διαβάσεις το "Θεανώ, η λύκαινα της Πόλης". Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές και ιστορικά σωστές!

[athinoula85]

'' Η μαγισσα του Πορτομπελο '' του Παουλο Κοελιο
Βασικα ειναι καιρος που εχει βγει αυτο το βιβλιο , αλλα καποια στιγμη που ειχα βρεθει σε ενα βιβλιοπωλειο , ενω ημουν χωρις την κολλητη μου , ειδα το βιβλιο αυτο και σκεφτηκα να της κανω ενα μικρο δωρακι - μ αρεσει να κανω αυθορμητα δωρα - γιατι ειναι και τρελαμενη με τον Κοελιο . Βεβαια εγω δεν μπηκα στον κοπο να διαβασω την υποθεση κτλ κτλ , μου εφτανε μονο που της αγοραζα ενα δημιουργημα του Κοελιο και φυσικα το ποσο θα χαιροταν ..
Καποια στιγμη οταν διαβαζε το βιβλιο διπλα μου , παρατηρησα οτι καπου στο βιβλιο αναφερεται το ονομα Αθηνά και μου ειπε πως την πρωταγωνιστρια του βιβλιου την ελεγαν Αθηνά . Το ειχε και καημο να διαβασω λιγο Κοελιο . Και αγορασα λοιπον την '' Μαγισσα του Πορτομπελο '' . . . Δεν μπορω να πω , εχει εναν ιδιαιτερο τροπο να γραφει ο Κοελιο , αλλα ωραιο .!!! :bigsmile:

Και ενα αλλο βιβλιο που το αγορασα στο πλοιο , αντε για να γελασει λιγο το χειλακι μου βρε αδερφε :laugh:και να περασει και η ωρα , γιατι το να εισαι 8 ωρες εν πλω δεν ειναι και λιγο - ε καπως επρεπε να περασει και η ωρα :toung: ..............
ΛΕΓΕΤΑΙ : '' WHY MEN MARRY Bitches '' της Sherry Argov !!! Δεν μπορω να πω ειχε ενδιαφερον . Λεγονται πολλες αληθειες ...:nuts:

Και ενα τελευταιο ....
Ενα μυθιστορημα το οποιο κρατουσε το ενδιαφερον μου μεχρι και την τελευταια σελιδα , ενα μυστηριο το οποιο λυθηκε μονο στην 575η σελιδα του βιβλιου . Ονομαζεται '' Ηλέκτρα '' της Βικυ Στουφη . :love:

[nanstenka]

Ένα μυθιστόρημα όσο και ένας συγγραφέας που προτείνω ανεπιφύλακτα...Το μ.Χ του Βασίλη Αλεξάκη κι όσοι πιστοί ή άπιστοι:cheesy: προσέλθετε...Πραγματικά ιδίαίτερα ενδιαφέρον

[libraD]

Εμένα το βιβλίο που με έχει συγκλονήσει γενικά στη ζωή μου και πάντα όταν το ξαναδιαβάζω κλαίω (γιατί τα καλά βιβλία ξαναδιαβάζονται άνετα) είναι τα 'Ανεμοδαρμένα Ύψη" της Έμιλυ Μπροντέ...Τόσο έντονα και καταπιεσμένα συναισθήματα!!!Απλά καταπληκτικό...:love:

[white diamond]

έχω αδυναμία στον γιάλομ...και έχω διαβάσει σχεδόν ότι έχει γράψει...
ο κοέλο μου άρεσε πιο παλιά...τώρα μου φαίνεται πολυ μια απο τα ίδια..σαν να μην νιωθει αυτα που γραφει...αν και εχω διαβασει και πολλα δικα του...
δεν ξερω...μεγαλωνοντας αρχισαν να μου αρεσουν πιο "ωμα" βιβλια...σαν αυτά της Βιρτζινια Γουλφ...και του Όσκαρ Γουαιλντ...
ένα που διαβασα σχετικά πρόσφατα ήταν η βιογραφια της Βιρτζινια Γουλφ...και το "ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας"...
κάποιο άλλο που μου είχε κάνει αίσθηση ήταν για τη ζωη του Τζειμς Ντιν..
ένας πραγματικός επαναστάτης χωρίς αιτία..ένα αγρίμι μέσα σ'ενα κλουβί....

[xry45]

ο κοελο με κουρασε αρκετα...νομιζω οτι εκλεισα τον κυκλο μου μαζι του..ειδικα το τελευταιο του βιβλιο μια επαναληψη..Συμφωνω απολυτα καλη μου w.diamond...ο Γιαλομ ειναι εξαιρετικος...Προτεινω Μαρκαρη και Τατσοπουλο:bigsmile:

[white diamond]

σεβαστη η άποψη όσων αγαπούν τα βιβλία του..το τελευταιο που διαβασα ηταν τα "έντεκα λεπτα"και ένιωσα ότι απλά γράφει για τα λεφτα και τη φημη-δεν έχω διαβάσει τα νέα βιβλία του...αλλά όσο μεγαλώνω...θέλω βιβλία που να έχουν να πουν κάτι πραγματικό....η Βιρτζίνια Γουλφ διαχειρίζεται τόσο όμορφα τον πόνο...δεν ξέρω αν έχεις δει την ταινία "οι ώρες" ..ειναι εκπληκτικη...έχει σχέση με τη συγγραφεα...
:bigsmile::love:

κρατάω στα υποψιν τις προτάσεις σου!

[xry45]

Εκπληκτικη ταινια....και παλι θα συμφωνησω:embarrest..εμενα μου αρεσει πολυ και ο Θεμελης τωρα τελευταια κατι εχω παθει και διαβαζω μονο Ελληνες...

[white diamond]

έλληνες δεν έχω διαβάσει πολυ...αν και θέλω να διαβάσω κάποια στιγμη τα των αρχαίων!
για να σου πω την αληθεια τους νεοελληνες δεν τους εχω σε πολυ εκτιμηση...ειχα διαβασει ένα βιβλιο προσφατα...δεν θυμαμαι δυστυχως τιτλο (τοσο πολυ μ'αρεσε!)
σαν διασταυρωση άρλεκιν και αγκαθα κρίστι ήταν..απορω πώς πήρε το οκ για να εκδοθει...μεταξυ μας...όλοι καταλαβαινουμε ότι παιζονται διαφορα...

πάντως θα χω υποψη μου αυτους που αναφερεις μιας κι έχουμε τα ίδια γούστα!!:nuts::love:

[athinoula85]

Πολλες φορες μπορει να διαβαζουμε ενα βιβλιο και να μην κατανοουμε και πολυ το περιεχομενο του , για αυτο και λεμε - α δεν μ αρεσε , ξενερωσα , χαλια ειναι πως το διαβαζεις αυτο ?
Μπορει να μην αρεσει πλεον ο Κοελιο και οπως ειπε και η white diamond σεβαστες οι αποψεις εκεινων που τον θαυμαζουν ή τον διαβαζουν .
Οπως καλλειστα καποιος δεν θελει να διαβασει real stories . . ή να διαβασει ιστορικους οι οποιοι αμφισβητουν την χρονολογια της ιστοριας . . .
Anyway . . .

[white diamond]

athinoula δεν κρινουμε ...σιγουρα ο καθενας έχει τα δικα του γουστα και τα δικα του αποτυπωματα...
και ολοι ειμαστε σαφως σε διαφορετικες φασεις της ζωης μας...
σε άλλους θα αρέσει το Α σε άλλους το Β...:bigsmile:

[athinoula85]

athinoula δεν κρινουμε ... Ειπα εγω οτι κρινετε ? :blink: Εσεις δεν ειπατε οτι δεν σας αρεσει και οτι σας εχει κουρασει ο Κοελιο και και και . . . .
Τεσπα απλα ειπα την αποψη μου , τιποτα παραπανω , τιποτα παρακατω :bigsmile:

[xry45]

Oλα..ειναι σχετικα οταν πρωτοδιαβασα τον Αλχημηστη ξετρελαθηκα και για αυτο διαβασα και τα υπολοιπα...μπορει να διαβασω και παλι Μαρκαρη που τωρα τον θεωρω εγω εξαιρετικο και να "ξενερωσω"..τελικα την μαγισσα την αφησα εγω athinoula την επιασε η φιλη μου και κολλησε αγρια...:love::love:

[starfish]

Oλα..ειναι σχετικα οταν πρωτοδιαβασα τον Αλχημηστη ξετρελαθηκα και για αυτο διαβασα και τα υπολοιπα...μπορει να διαβασω και παλι Μαρκαρη που τωρα τον θεωρω εγω εξαιρετικο και να "ξενερωσω"..τελικα την μαγισσα την αφησα εγω athinoula την επιασε η φιλη μου και κολλησε αγρια...:love::love:

Κι εγω θεωρω τον Μαρκαρη εξαιρετικο!!:bigsmile: Εχει εναν απιστευτο τροπο να ξεμπροστιαζει τον μικροαστισμο της νεοελληνικης κοινωνιας χωρις φανφαρες και μεγαλοστομιες... ησυχα, σχεδον σιωπηλα και σχεδον με τρυφεροτητα. Και χωρις να χανει τον φανερο στοχο, που ειναι να γραψει μια καλη αστυνομικη ιστορια.
** Εγω τα τελευταια χρονια εχω κυριολεκτικα κολλησει με τα βιβλια της Ουρσουλα Λε Γκεν και ειδικα με το "Επος της Γαιοθαλασσας"!! Το ξαναδιαβαζω καθε τοσο.:nuts: Αποτελειται απο 6 αυτονομους μικρους τομους και εχει κερδισει μια σειρα βραβειων για βιβλια φαντασιας. Αν και χρησιμοποιει αυτον τον φανταστικο κοσμο απλως ως προφαση για να μιλησει για την δυναμη και την ομορφια της φυσης, τα διλληματα και την πολυπλοκοτητα του ανθρωπινου γενους και για την αποδοχη του διαφορετικου.
Επισης με εχει καταγοητευσει ο Αλαιν ντε Μποττον με την γραφη του. Φερνει την φιλοσοφια εκει που θα επρεπε να βρισκεται εξ αρχης: διπλα στον ανθρωπο. Διαβαστε την "Μικρη φιλοσοφια του Ερωτα" π.χ. και θα καταλαβετε, αν και, και τα υπολοιπα βιβλία του που εχουν μεταφραστει στα ελληνικα [Πως ο Προυστ μπορει ν αλλαξει την ζωη σας και τουλαχιστον ενα ακομη που μιλαει για τα ταξιδια] ειναι εξ ισου ενδιαφεροντα χωρις να γινεται καθολου κουραστικος ή μεγαλοστομος!

[ioni]

απο έλληνες Ζαχαρίας Παπαντωνίου αν και μπορεί να ακολυγετε παιδικό ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ για εμένα ειναι ένα βιβλίο μοναδικό όπως και τα διηδημά του
απο ξένη λογοτεχνεία ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ οταν το διαβασα για πρώτη φορα μου φάνηκε η αρχή του βαρετή μα δεν βαριέσε να το διαβάζεις
Καραγάτης και Σουρής μου αρέσουν προπάντων ο δεύτερος επίκαιρος

[Vasso7]

Εχω μια αδυναμια στους Ελληνες συγγραφεις γιατι σ αυτους βρισκω συναισθημα, ποιοτητα
και φαντασια. Αγαπημενη η Χρυσα Δημουλιδου. Εχω διαβασει ολα της τα βιβλια, το ενα καλυτερο απ το αλλο ειδικα το τελευταιο της ΣΟΥΙΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Ειπισης τα
-Δακρυσμενα Φεγγαρια και Ολα χαθηκαν στη βροχη της Καλης Καρατζα
-Απλα σ αγαπω, Γιαννης και Μαρινα Αλεξανδρου
και αλλα πολλα

[ioni]

το ΣΟΥΙΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ το πήρε η αδελφή μου και μου είπε ότι ειναι πολύ καλό περιμένω να το τελειώση για να το πάρω αν μου αρέσει και εμένα θα το αγοράσω όπως διάβασε το βιβλίο του γ.παπαμηχαήλ και ενώ ήθελα να το πάρω δεν................

[xry45]

Τα βιβλια που θα με συγκλονιζουν περισσοτερο για 8 μηνες περιπου...
θα ειναι τα παιδικα!!!
Αυτα θα διαβαζω καθε μερα...
Ειμαι ενας βατραχος μικρουλης ο Εμανουηλ Α.Μπακακουλης.
Στης καμηλοπαρδαλης την μυτη.
Ασε με να φαω μια ντοματα.
Ρουνι ρουνι το υπουλο κακο γουρουνι.
και αλλα πολλα...καλο ειναι να τα διαβαζουμε ολοι μας καμια φορα...:love:

Προτεινω το καλυτερο των παιδιων και το δικο μου φυσικα....
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ...του Σελ Σιλβερσταιν..ενα τρυφερο και παραβολικο παραμυθι για ολες τις ηλικιες...αξιζει πραγματικα.

:love:

[aries engineer]

Τα βιβλια που θα με συγκλονιζουν περισσοτερο για 8 μηνες περιπου...
θα ειναι τα παιδικα!!!
Αυτα θα διαβαζω καθε μερα...
Ειμαι ενας βατραχος μικρουλης ο Εμανουηλ Α.Μπακακουλης.
Στης καμηλοπαρδαλης την μυτη.
Ασε με να φαω μια ντοματα.
Ρουνι ρουνι το υπουλο κακο γουρουνι.
και αλλα πολλα...καλο ειναι να τα διαβαζουμε ολοι μας καμια φορα...:love:

Προτεινω το καλυτερο των παιδιων και το δικο μου φυσικα....
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ...του Σελ Σιλβερσταιν..ενα τρυφερο και παραβολικο παραμυθι για ολες τις ηλικιες...αξιζει πραγματικα.

:love:


Kαλα,που με πηγες τωρα.....το θυμασαι το ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ????????Τι κλαμα που ειχα ριξει..οχι βεβαια το κλαμα που εριχνα με την Καντυ Καντυ..:love::love:


-Νεα προταση."Ολα σου τα εμαθα ,μα ξεχασα μια λεξη" Μπουραντας -εκδοσεις Πατακη...ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!:nuts:

[ζουπιαρα]

Γειά σας κι από μένα...Εγώ ως κλασικό Τοξοτάκι μεγάλωσα διαβάζοντας τον λατρεμενο "παραμυθά" Ιούλιο Βέρν και πολλά από τα βιβλία του με συγκλόνισαν πραγματικά...αλλά στα πιό πρόσφατα από αυτά που έχω διαβάσει θα ξεχώριζα τον Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο και το βιβλίο Κώδικας Ντα Βίντσι. Αν έχετε να προτείνετε κάτι καλό είμαι πάντα πρόθυμη να ανακαλύψω τον μαγικό κόσμο ενός άλλου βιβλίου...γιατί το κάθε βιβλίο μας ταξιδεύει με τον δικό του μοναδικό τρόπο...!

Φιλιά!

[Μητσάκος]

Εγώ διάβαζα στις διακοπές μόνο τα μαθήματά μου (ηλιακή επιστροφή :cheesy: ) και δεν είχα χρόνο παρά μόνο για το βιβλίο με τίτλο "Γεμάτοι Ζωή" από τις "Εκδόσεις Αβγό" με τιμή 18 ευρώ κι 320 σελίδες
Δεν πρόκειται για λογοτεχνικό βιβλίο αλλά για βιβλίο εκλαϊκευμένης γενετικής και βιολογίας -αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Εμένα μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο απλός, άμεσος και κατανοητός τρόπος παρουσίασης των θέσεων και των αντιθέσεων που υπάρχουν σχετικά με τις αντιλήψεις γύρω από το τι θεωρείται ασθένεια και ποιος είναι ο ρόλος της, αλλά και για πολλά άλλα σχετικά με την εξέλιξη των ειδών καθώς και σκέψεις για τη μετάλλαξη η οποία έχει επέλθει στον τρόπο σκέψης του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου.
Σας μεταφέρω από το οπισθόφυλλό του:

"Αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες ως τους εχθρούς μας, τα μικρόβια και τις μολύνσεις ως πράγματα που πρέπει να καταπολεμήσουμε. Μήπως έχει έρθει καιρός να αναθεωρήσουμε αυτές τις απόψεις; Σε αυτό το έξυπνο και γοητευτικό βιβλίο η εξελικτική βιολόγος Μάρλεν Ζουκ μας κάνει να ξανασκεφτούμε τα ένστικτά μας, καθώς ισχυρίζεται ότι οι ασθένειες είναι οι σύντροφοί μας και όχι οι αντίπαλοί μας.

Από τις πρώτες μέρες της ζωής στη Γη, όταν τα παράσιτα υποκίνησαν τη δημιουργία πολύπλοκων μορφών ζωής, οι αρρώστιες εξελίχθηκαν παράλληλα με εμάς κι έγιναν όχι μόνο μέρος της φύσης αλλά και ουσιαστικές για την υγείας μας.

Αντλώντας από τις πιο πρόσφατες έρευνες και τις πιο ασυνήθιστες μελέτες, η Ζουκ εξηγεί το ρόλο των ασθενειών σε ένα συναρπαστικό εύρος από θέματα: Γιατί οι άντρες πεθαίνουν πιο νωρίς από τις γυναίκες; Γιατί μας ελκύουν οι σύντροφοί μας; Γιατί τα αρσενικά πτηνά δεν έχουν πέος; Γιατί παθαίνουμε – όπως και τα έντομα, τα πουλιά, τα γουρούνια, οι αγελάδες, οι κατσίκες, ακόμα και ορισμένα φυτά – αφροδήσια νοσήματα; Γιατί υπάρχει το σεξ, αντί να πολλαπλασιαζόμαστε μόνοι μας γεννώντας αντίγραφα του εαυτού μας, όπως κάνουν κάποιες σαύρες; Και πώς η μανία με την καθαριότητα μας καθιστά περισσότερο άρρωστους;

Χρησιμοποιώντας τη δική της έρευνα στην φυλετική επιλογή, καθώς και μια σειρά από καταπληκτικές ιστορίες από τον φυσικό κόσμο, η Ζουκ μας κάνει να δούμε τα τρομακτικά παράσιτα με άλλο μάτι."

Εγώ σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα :bigsmile:

[pecora nera]

Σε ένα από τα πρώτα post αυτού του θέματος ο Μητσάκος έθεσε σωστά το ζήτημα του "... μας συγκλόνισαν".

Όσο πιο μικρός σε ηλικία είσαι τόσο πιο εύκολα "συγκλονίζεσε" από ένα βιβλίο.

Το αγαπημένο μου βιβλίο μικρή, ήταν το "Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" της Σαρλότ Μπροντέ. 11 φορές το έχω διαβάσει σε διαφορετικές ηλικίες ως τα 12 (η τελευταία φορά) μου άρεσε πολύ και η "Τζέην Έϋρ" της ίδιας συγγραφέως που το είχα πάρει ακριβώς επειδή ήταν δικό της αφού είχα διαβάσει το πρώτο.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όμως, είχα και για Ιούλιο Βερν φυσικά :bigsmile:αλλά και για τους "Μυστικούς 7" που ήταν συναρπαστικά !!!

Αστυνομικά παλιά του πατέρα μου (κάτι ΒΙΠΕΡ) όλα και ακόμα και σήμερα διαβάζω μετά μανίας κάποια έξυπνα αστυνομικά και ψυχολογικά αστυνομικά όπως αυτά που γράφει η κορυφαία Πατρίτσια Χάϊσμιθ. Ανεπιφύλακτα τα συνιστώ όλα της και ιδιαίτερα ένα από τα πρώτα της που είχε δημοσιευθεί σε συνέχειες σε εφημερίδα το "Δυο ξένοι στο ίδιο τρένο" πολύ έξυπνη πλοκή, συναρπαστική !!

Επίσης από την βιβλιοθήκη των γονιών μου είχα διαβάσει ένα βιβλίο -που ήταν σαν εγκυκλοπαίδεια θυμάμαι σε μέγεθος- "Ναύαρχος Νέλσων και Λαίδη Χάμιλτον" αληθινή και γνωστή ερωτική ιστορία. Το καλό σ'αυτό το βίβλιο είναι ότι πέρα από τη διήγηση της ερωτικής τους ιστορίας (που είναι πολύ συγκινητική, για Ποσειδώνιους !!:cheesy:) αναφέρει πάρα πολλά ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία της εποχής καθώς και με κάθε λεπτομέρεια τη γνωστή μάχη του Τραφάλγκαρ.

Μια και είμαστε σε αστρολογικό site, πρόσφατα πήρα -και διαβάζω- "το κλειδί του ωροσκοπίου σας" του ¶λαν Λίο και το βρίσκω πάρα πολύ καλό, βοηθητικό και κατανοητό για το επίπεδο μου στην αστρολογία (ας πούμε αρχάρια ή μισό σκαλάκι πιο πάνω από αρχάρια).

[flame]

Όλα τα βιβλία μια καλή εμπειρία και ο κάθε συγγραφέας έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται.
Πόσοι από μας έχουν διαβάσει αρχαίους Έλληνες συγγραφείς όπως Σοφοκλή,Πλάτωνα, Αισύλο αλλά και Αριστοφάνη.:cheesy:
Αν δεν έχετε επιχειρήσει ακόμη σας προτείνω να δοκιμάσετε γιατί και θα περάσετε καλά αλλα είναι και αυτούσια η Ελληνική Ιδιοσυγκρασία και θα καταλάβετε ότι είναι τόσο σύγχρονα!!! Και διεθνή...
Προσωπικά λατρεύω τις κωμωδίες του Αριστοφάνη γιατί έχουν πολύ γέλιο και απίστευτη πλοκή.(Εκκλησιάζουσες, Αχαρνείς, Βάτραχοι, Ορνιθες):bigsmile:

Για παιδικά βιβλία συνήθως ψάχνω παλιά ασυνήθιστα παραμύθια όπως ο Κυανοπωγωνας , η χρυσοχέρα μυλωνου, τα δώδεκα αδέλφια,αλλά και παραμύθια του Δροσίνη του Παπαδιαμάντη και λατρευώ τον Τριβιζα.......''η Πουπου και η Καρλότα είναι το αγαπημένο μου. :bigsmile:

[starfish]

Λοιπον, τρεις ακομη τιτλοι που δεν με συγκλονισαν ΑΛΛΑ, με ξαφνιασαν, με συγκινησαν, μ εκαναν να γελασω:
1. Eγω ελπιζω να την βολεψω
2. Ο Θεος μας επλασε τζαμπα
3. Ο Ρωμιος και η Ιουλιετα αραβωνιαστηκαν απο κατω
Συλλογες μαθητικων εκθεσεων παιδιων του δημοτικου, απο το Αρζανο της Νοτιας Ιταλιας
Επιμελεια του δασκαλου τους Μαρτσελο ντ' Ορτα, Εκδοσεις Γνωση

[white diamond]

The Last Lecture....by Randy Pausch

[ονειρο4]

φανταστικα βιβλια απο αυτα που διαβασα ηταν -η εβδομη μαστιγα-,-ο ταφος του Αλεξανδρου-, οι εναρετοι-:laugh::laugh:

[ioni]

ο αγαπημένο μου βιβλίο μικρή, ήταν το "Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" της Σαρλότ Μπροντέ. 11 φορές το έχω διαβάσει σε διαφορετικές ηλικίες ως τα 12 (η τελευταία φορά) μου άρεσε πολύ
φοβερό βιβλίο
τελείωσα το ΣΟΥΙΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΙΣΟ καλό να το διαβάσουν και αντρες στο 90% συνφωνώ με την συγραφέα

[dominia77]

Εννοείται ρωσική λογοτεχνία, και ελληνική κλασική λογοτεχνία, γιατί θα είναι ούτως ή άλλως είναι τα βιβλία που θα εδινα και στα παιδιά μου στο μέλλον.
Σίγουρα το 1984, Το εκκρεμές του Φουκώ, Ο μικρός πρίγκηπας κλπ.

Αυτη τη στιγμή, εχω κολλήσει με τα βιβλία της Παυλίνας Νάσιουτζικ.
Μιλάμε για μεγάλα νοήματα σερβιρισμένα με τρελό χιούμορ.
Διαβάστε το "Κάψτε τα νυφικά" και το "Μύκονος Μπλουζ".

[ArgouenVampire]

ahmmm ok ta vivlia pou diavasa kai den bwresa pote na vgalw apo to mualo mou htan ta e3hs
Twilight--->istoria erwta enws vrukolaka kai enws anthrwpou.....kai omws apo ena tetoio vivlio perneis polla munhmata.opws oti h diaforetikotita den paizei kanena apolutos rolo otan theleis kati polu.
filisa lathos vatraxo----> h istoria mias gunaikas pou gurnaei pisw sthn ellada meta ton thanato ths korhs ths apo narkwtika.H eirwnia einai pws 3erei oti autos pou skotwse ths korh ths prwkeite na padreftei thn eterothalh adelfh ths.h ekdikhsh einai ena piato pou twgetai kruo allwste
Alximisths---> 3erw 3erw ti tha peite...eleos me ton Ghoelio omws afto to vilio mou anoi3e ta matia.kai xairomai idiaitera pou to diavasa se mikrh hlikia.Mou edwse na katalavw pws auta pou zhtame sth zwh mas einai brwsta mas kai mas kounane to xeri.....Den ta vlepoume omws giati apo fush mas oi anthrwpoi eimaste ligo apesiodw3oi kai nomizoume pws o theos euxaristietai na mas vlepei na upoferoume.
Epeidh genika eimai vivliofagos exw diavasei para polla vivlia.prwstoparon auta thumamai huhuhu an thumithw kati allo tha to postarw :D

[ArgouenVampire]

Εννοείται ρωσική λογοτεχνία, και ελληνική κλασική λογοτεχνία, γιατί θα είναι ούτως ή άλλως είναι τα βιβλία που θα εδινα και στα παιδιά μου στο μέλλον.
Σίγουρα το 1984, Το εκκρεμές του Φουκώ, Ο μικρός πρίγκηπας κλπ.

Αυτη τη στιγμή, εχω κολλήσει με τα βιβλία της Παυλίνας Νάσιουτζικ.
Μιλάμε για μεγάλα νοήματα σερβιρισμένα με τρελό χιούμορ.
Διαβάστε το "Κάψτε τα νυφικά" και το "Μύκονος Μπλουζ".

dominia twra diavazw to kapste ta nufika.h arxh einai ligo periergh.....ekei pou mhlaei gia paron 3afnika antrexei sto parelthon kai meta pali paron :weird: einai omws euxaristo.

[Maroulita]

Γεια σου ArgouenVampire,
αν μπορείς, θα σε παρακαλούσα να γυρίσεις το πληκτρολόγιο στα ελληνικά γιατί τα γκρικλις είναι για πολλούς δύσκολα στην ανάγνωση! :)

[ArgouenVampire]

Γεια σου ArgouenVampire,
αν μπορείς, θα σε παρακαλούσα να γυρίσεις το πληκτρολόγιο στα ελληνικά γιατί τα γκρικλις είναι για πολλούς δύσκολα στην ανάγνωση! :)

polu euxaristos na to kanw alla opws eipa kai sthn arxh logw dusle3ias sta ellhnika den tha katalavainei kaneis tpt :cry:

[Maroulita]

polu euxaristos na to kanw alla opws eipa kai sthn arxh logw dusle3ias sta ellhnika den tha katalavainei kaneis tpt :cry:

Δεν πειράζει! Δεν κόβουμε κεφάλια για τα ορθογραφικά! :bigsmile:

[ArgouenVampire]

Δε μηλς για οργογραφικα λα8οι.......

[dominia77]

dominia twra diavazw to kapste ta nufika.h arxh einai ligo periergh.....ekei pou mhlaei gia paron 3afnika antrexei sto parelthon kai meta pali paron :weird: einai omws euxaristo.

Στην ουσία αφηγείται η μητερα τα κατορθώματα της κόρης και ταυτόχρονα ανατρεχει σε δάφορα γεγονότα του παρελθόντος, για να αποκωδικοποιηθεί η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα τους.
Υπάρχουν και άλλα 2 εργα της, με παρόμοιο θεμα.

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ]

ahmmm ok ta vivlia pou diavasa kai den bwresa pote na vgalw apo to mualo mou htan ta e3hs
Twilight--->istoria erwta enws vrukolaka kai enws anthrwpou.....kai omws apo ena tetoio vivlio perneis polla munhmata.opws oti h diaforetikotita den paizei kanena apolutos rolo otan theleis kati polu.
filisa lathos vatraxo----> h istoria mias gunaikas pou gurnaei pisw sthn ellada meta ton thanato ths korhs ths apo narkwtika.H eirwnia einai pws 3erei oti autos pou skotwse ths korh ths prwkeite na padreftei thn eterothalh adelfh ths.h ekdikhsh einai ena piato pou twgetai kruo allwste
Alximisths---> 3erw 3erw ti tha peite...eleos me ton Ghoelio omws afto to vilio mou anoi3e ta matia.kai xairomai idiaitera pou to diavasa se mikrh hlikia.Mou edwse na katalavw pws auta pou zhtame sth zwh mas einai brwsta mas kai mas kounane to xeri.....Den ta vlepoume omws giati apo fush mas oi anthrwpoi eimaste ligo apesiodw3oi kai nomizoume pws o theos euxaristietai na mas vlepei na upoferoume.
Epeidh genika eimai vivliofagos exw diavasei para polla vivlia.prwstoparon auta thumamai huhuhu an thumithw kati allo tha to postarw :D
Θελω να διαβασω αγαπημενη συνονοματη Δεσποινα τι γραφεις ,αλλα εβγαλα τα ματια μου και δεν καταλαβα και τιποτα......:nuts:μεχρι να διαβασω τι λεει μια λεξη ξεχναω την αλλη:laugh:
φιλικα Δεσποινα- κουκι

[konstantina318]

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ του james redfield..
Βέβαια είναι λίγο παλιό,1993-94,αλλά είναι ενα απίστευτο βιβλίο!Ο συγγραφέας μέσα απο μια ιστορία περιπέτειας, μιλάει για ένα αρχαίο χειρόγραφο που βρέθηκε στα δάση του Περού,το οποίο περιέχει 9 Επιγνώσεις-κλειδιά,για την ίδια τη ζωή.
Αναλύει αυτές,αρχίζοντας απο τις συμπτώσεις που εμφανίζονται στη ζωή μας,στα συναπαντήματα που εμείς τα θεωρούμε τυχαία,ενώ είναι όλα κατά κάποιο τρόπο προγραμματισμένα να συμβούν,και όλα μεταφέρουν κάποιο μήνυμα για μας,αρκεί να μάθουμε να το ερμηνεύουμε..

[Vasso7]

Το τελευταιο βιβλιο που μου αρεσε πολυ ηταν το Βαλς με 12 θεους της Λενας Μαντα.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!! Perfect

[ZOELINA]

Ποτε χωρις την κορη μου, Τα δακρυα του Θεου, Τα δακρυα των αγγελων, Θεανω η λυκαινα της Πολης, Ο Ζορμπας, Ο τυρρανος, Ανεμοδαρμενα Υψη, Ο αλχημιστης, Εχεις τη δυναμη και πολλα πολλα αλλα.... πιστευω οτι καθε αξιολογο βιβλιο εχει κατι να μας δωσει...

[xry45]

Ποτε χωρις την κορη μου, Τα δακρυα του Θεου, Τα δακρυα των αγγελων, Θεανω η λυκαινα της Πολης, Ο Ζορμπας, Ο τυρρανος, Ανεμοδαρμενα Υψη, Ο αλχημιστης, Εχεις τη δυναμη και πολλα πολλα αλλα.... πιστευω οτι καθε αξιολογο βιβλιο εχει κατι να μας δωσει...
Zoelina
Θα συμφωνησω μαζι σου για τον Ζορμπα,τα Ανεμοδαρμενα υψη...τον Αλχημιστη..οντως εξαιρετικα...:love::love:

Αλλα το Θεανω η λυκαινα της Πολης...:unsure:
Προσωπικη μου αποψη παντα εκφραζω, χωρις διαθεση κριτικης και εννοειται στα πλαισια φιλικης κουβεντας...αλλα αναρωτιεμαι..
Τι το αξιολογο εχει το συγκεκριμενο βιβλιο ?

:bigsmile:

[elpiniki]

Καλησπέρα:bigsmile:. Χρόνια Πολλά σε όλους:love::love:

Πολλά ήταν τα βιβλία που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
Ενδεικτικά θα αναφέρω: "Εγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι, 'Ανθρωποι και ποντίκια" του Στάινμπεκ, "Το λάθος" του Σαμαράκη,
"Η μητέρα του σκύλου" του Μάτεση,
"Το κοστούμι στο χώμα" της Καρυστιάννη, "Το Νο 31328" του Βενέζη,
"Η Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη", " Ο μικρός πρίγκηπας" του Σαιντ Εξυπερύ, "Ασκητική" του Καζαντζάκη, "Τα ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου....
Βιβλία του Φιλιπ Ροθ, του Εκο, του Φώκνερ, του Ξανθούλη, του Καραγάτση, όλα της Ζατέλη, της Καρυστιάννη ....και όλα της Βαμβουνάκη:love:
Θεωρώ τον Κοέλο και τον "Αλχημιστή" του υπερεκτιμημένους.... αυτή είναι η προσωπική μου αποψη...
Τώρα διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Θέμελη "Οι αλήθειες των άλλων".
Και ναι.... ντρέπομαι αλλά το κάνω....:bigsmile: τα καλοκαίρια διαβάζω Αντρέα Καμιλέρι και Μάρκαρη.:bigsmile::toung::bigsmile:

[toniats]

Εμένα τα βιβλία με συγκλόνισαν όταν άρχισα να μαθαίνω ανάγνωση. Η αλήθεια είναι πως ήμουν ένα παιδί κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα, γιαυτό διάβαζα, διάβαζα... Κάντε ένα Forum με το θέμα "παιχνίδια που μας συγκλόνισαν", εμένα, περισσότερο από κάθε βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου, με συγκλόνισαν "τα μήλα", παιχνίδι με μπάλα είναι αυτό, όταν το πρωτόπαιξα, προτοετής φοιτήτρια στην αυλή του Αϊ Δημήτρη στη Θεσσαλονίκη. Και φοβάμαι πως πολλά παιδιά είναι τώρα στη θέση μου.

Ως συνήθως είμαι εκτός θέματος. :wacko:
Το βιβλίο που με συγκλόνισε είναι η "Γκέμα", η πνευματική διαθήκη του Λιαντίνη. Σε αυτό το βιβλίο βρίσκεται σε ψήγματα όλη η σοφία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Σε αυτό το βιβλίο βρίσκεται και η σύγχρονη φιλοσοφια όπως την αντιλήφθηκε, ένας υπέροχα εγκεφαλικός ακαδημαϊκός.
Κατά τη γνώμη μου σε αυτό το βιβλίο βρίσκεται επίσης και το προσωπικό δράμα του Λιαντίνη.
Ας το εντοπίσω στις ελλείψεις του, ο Λιαντίνης δεν θέλησε να γνωρίσει σε βάθος μια υπέροχη σύγχρονη επιστήμη, τη μόνη που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να δει το προσωπικό του κενο χωρίς να φοβηθεί (ή για να είμαι ειλικρινής "χωρίς να αφεθεί στο φόβο" γιατί όλοι όσοι το είδαν φοβήθηκαν). Διαβάζοντας την Γκέμα διαισθανόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πήρε χαμπάρι από Ψυχολογία. Τουτέστιν η αυτογνωσία του ήταν μια αποτίμηση της μόρφωσης και των γνώσεων που απέκτήσε διαβάζοντας βιβλία που τον συγκλόνιζαν. ¶ρα δεν είχε και πολλούς λόγους να συνεχίσει τη ζωή του.

Γιαυτό πιστεύω ότι το έργο συγγραφέων-ψυχοθεραπευτών όπως ο Γιαλομ είναι μια προσφορά στην ανθρωπότητα, το κομμάτι της τουλάχιστον που έχει τη δυνατότητα ν' ανοίγει κανα βιβλίο.

Και επειδή εγώ είμαι μεγάλη γυναίκα (σε ηλικία -42 ετών), η ψυχολογία μπόρεσε να με οδηγήσει στην μεγαλη και αρχαια επιστήμη, τη μήτρα όλων των γνώσεων, την Μεταφυσική. Διαβάζοντας Μπλαβάσκι μπόρεσα να πάρω απαντήσεις, τις πρώτες απαντήσεις που χρειαζόμουν -η μετενσάρκωση εξηγεί ευπρεπώς το χάλι της ανθρωπότητας-. Διαβάζοντας Αιβανχωφ, στη συνέχεια, βρήκα ένα στέρεο φιλοσοφικό υπόβαθρο, για να μην βουτήξω στο κενο της ατομικότητας.

Και ακόμα κρατάω. Τώρα όμως πάω να παίξω....κυνηγητό με τα παιδιά μου.... καλό σας ταξίδι, στα βιβλία, στα παιχνίδια, όπου αγαπάτε...:bigsmile::love::cheesy:

[tavrina]

Καλησπέρα σας,
τοβιβλίο είναι κατα την γνώμη μου, η ποιό καλή συντροφιά που μπορεί να σε ταξιδέψει παντού, να σε κάνει να ξεφύγεις, να ξεχαστείς, να χαλαρώσεις, να δεις τη ζωή διαφορετικά, να μάθεις, να συγκινηθείς, να φανταστείς. Αρκεί βέβαια ο συγγραφές του να καταφέρει να σε κρατήσει. Όλα τα είδη έχουν κάτι να προσφέρουν, ότι κάνει το μυαλό μας να σκεφτεί είναι κέρδος...:bigsmile::bigsmile:
Εμένα μερικά από όλα τα βιβλία που με συγκλόνησαν είναι :love::
Ποτέ χωρίς την κόρη μου, Πουλημένες, αυτά τα δύο είναι πραγματικές ιστορίες με συνταρακτικά γεγονότα.
Πέρα απο το Αιγαίο, Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη, Πρόβα νυφικού, Ο μεγάλος Θυμός, Μαριάνα, Η κόρη του Νείλου, Το κάστρο, και τόσα άλλα που θα γράφω μέρες.. ένα βιβλίο ακόμα που ξεχώρισα είναι ο Αλχιμιστής που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, αν δεις το νόημα του. Πάντος συγγραφείς όπως : Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, Καραγάτσης, Καριωτάκης, Δέλτα κ.α. όλο το συγγραφικό τους έργο αξίζει πολλά

Απο ποιητές ξεχωρίζουν οι :Βάρναλης, Σεφέρης, Βαλαωρίτης, Ελύτης, Καβάφης, Ρίτσος. Παλαμάς, Σολωμός, Δημούλα Κική, Εγγονόπουλος κ.α.
Σταματάω..γιατί θα συνεχίζω να γράφω...:bigsmile::bigsmile:
Ελπίζω όλοι να διαβάζουμε βιβλία και ειδικά να το περάσουμε στα παιδιά, εμένα η μαμά μου αυτό έκανε.:embarrest:embarrest

[xry45]

Καλησπέρα:bigsmile:. Χρόνια Πολλά σε όλους:love::love:

Πολλά ήταν τα βιβλία που έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη μου.
Ενδεικτικά θα αναφέρω: "Εγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι, 'Ανθρωποι και ποντίκια" του Στάινμπεκ, "Το λάθος" του Σαμαράκη,
"Η μητέρα του σκύλου" του Μάτεση,
"Το κοστούμι στο χώμα" της Καρυστιάννη, "Το Νο 31328" του Βενέζη,
"Η Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη", " Ο μικρός πρίγκηπας" του Σαιντ Εξυπερύ, "Ασκητική" του Καζαντζάκη, "Τα ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου....
Βιβλία του Φιλιπ Ροθ, του Εκο, του Φώκνερ, του Ξανθούλη, του Καραγάτση, όλα της Ζατέλη, της Καρυστιάννη ....και όλα της Βαμβουνάκη:love:
Θεωρώ τον Κοέλο και τον "Αλχημιστή" του υπερεκτιμημένους.... αυτή είναι η προσωπική μου αποψη...
Τώρα διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Θέμελη "Οι αλήθειες των άλλων".
Και ναι.... ντρέπομαι αλλά το κάνω....:bigsmile: τα καλοκαίρια διαβάζω Αντρέα Καμιλέρι και Μάρκαρη.:bigsmile::toung::bigsmile:

Ο Μαρκαρης ειναι εξαιρετικα αγαπημενος...:love:
Προτεινω ξανα το Μπαρ Φλωμπερ του Αλεξη Σταματη...
Ελπινικη διαβασε το...και θελω σχολια..

:love:

[elpiniki]

Ο Μαρκαρης ειναι εξαιρετικα αγαπημενος...:love:
Προτεινω ξανα το Μπαρ Φλωμπερ του Αλεξη Σταματη...
Ελπινικη διαβασε το...και θελω σχολια..

:love:

Υπόσχομαι να το διαβάσω.... κυρία:bigsmile::toung:
Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας:bigsmile: (μετά θα εξεταστώ κιόλας):bigsmile:

Ευχαριστώ πολύ Χλύθα:love::love: Θα το διαβάσω και θα το σχολιάσουμε:love: Φιλάκια:love::love:

[malnti]

Τα βιβλία είναι μια περιπέτεια που μπορείς να τη ζήσεις ανα πάσα στιγμή.
Λατρέυω τον Πρέσφιλντ, τον Μανφρέντι, τον Κοελιο αλλά αν το καλοσκεφτώ τα βιβλία που με συγκλόνισαν μέχρι τα 30 μου είναι:
Ο μικρός πρίγκιπας, ο Αλχημιστής, το ¶ρωμα του Ονείρου (ρομπινς) και ο Μέγας Αλέξανδρος (μανφρεντι)

[aries engineer]

BLUE TREE Λευκο κοτσυφι..αγαπημενος Μιμης Ανδρουλακης...μια Σκορπισια αναλυση του καπιταλισμου..:toung:Το συνιστω ανεπιφυλακτα!!!:bigsmile::bigsmile:

[popininja]

Διάβασα και διαβάζω πολλά.
Στην εφηβεία μου όμως μαγεύτηκα από τα
''Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά'' του Μουρσελά, το '¶ρωμα'' του Ζίσκιντ, ''Το χρώμα του φεγγαριού΄΄
της Αλκυόνης Παπαδάκη και με το ''Και με το Φως του Λύκου επανέρχονται'' της Ζ. Ζατέλη.
Τα τελευταία χρόνια με άγγιξε ''Το νησί'' της V. Hislop.
Διαχρονική αξία πάντως ο Μίλαν Κούντερα και η Αβάσταχτη Ελαφρότητά του....:love:
Καλοκαίρι έρχεται -εποχιακά τουλάχιστον- καλή εποχή για ανάγνωση
σε χαλαρούς ρυθμούς.
Καλές αναγνώσεις...

[joya.ts]

Εξαιρετικός και με ασύγκριτο χιούμορ συγγραφέας για μένα είναι ο Τομ Ρομπινς. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω βιβλία του, αλλά μπορώ ανεπιφύλακτα να προτείνω σε όλους το "¶ρωμα του Ονείρου"

Αυτός όμως που πραγματικά αισθάνομαι ότι μου "έδειξε" έναν ουσιαστικό δρόμο, είναι ο Eckhart Tolle με το βιβλίο του "Η δύναμη του Τώρα" (δεν έχω λόγια...)

:love:

[miron]

Καλησπερα σας...Δεν ξερω τι μπορω να γραψω,εχω εκπλαγει,απ αυτα που δεν εχω διαβασει..εμενα οτι εχω διαβασει με συγλονισε..λατρευω τα παραμυθια του Νασρετιν -Χοτζα..Το πρωτο βιβλιο που αγορασα οταν δουλεψα,την αστρολογια των Παρκερ..ολα τα παραμυθια του Αντερσεν..Λατρευω Τσιφορο(η μυθολογια του ειναι εμπειρια) ,Σουρη..Αλλα δεν θα ξεχασω ποτε οταν μυρισα..ξεφυλλισα,εναν τομο <Δι`απλασης τ`ων πα`ιδων> ηταν απ'τις ποιο αξεχαστες εμπειριες που ειχα ..Ο Κοελο ειναι συναρπαστικος στον πολεμιστη του φωτος...Εμειρια ειναι και η σειρα <των παιδιων της γης>..μπεστ σελερ , η συνεχεια του οσα παιρνει ο ανεμος.. Ο Πτολεμαιος...Και οσα βιβλια μου εχει κανει ο γυιος μου ..και η νουνα του ..παντα μου εχω στοχο 12 βιβλια τον καθε χρονο..και ετσι θα αδικησω ολα αυτα που εχω διαβασει..πολυ ωραιο το θεμα σας..βρηκα τιτλους που θα επιλεξω να διαβασω..ευχαριστω πολυ..

[Χρυσάνθη]

Το ''Μην πέφτεις από τη βουνοκορφή'' (Dont fall off the mountain) εκδόσεις Κάκτος της Σίρλευ Μακλαίην,....αξεπέραστο!!! Γεμάτο περιπέτειες ταξίδια προσωπικές αναζητήσεις, γραμμένο με πολύ χιούμορ και αμεσότητα.
''Ο γλάρος Ιωνάθαν'', ένα συμβολικό βιβλίο για την ελευθερία...
''Οι Μεγάλοι Μύστες'' του Έντουαρντ Σιρέ,...υπέροχη γλώσσα και μεγάλα νοήματα,..
''Ο τυφλός μουσικός'' που το διάβασα όλο σε μία νύχτα και ένιωσα σα να είχα μεταφυσική εμπειρία, τόσο πολύ ταυτίστηκα... όταν το ξαναδιάβασα βέβαια δεν μου έκανε και μεγάλη εντύπωση,... κάτι περίεργο έγινε εκείνη την νύχτα...
''Ο δρόμος του μπλε φεγγαριού'' ...δημοτικό ήμουν ακόμα το θυμάμαι.... εξαίσιο παραμύθι..
Τα συστήνω ανεπιφύλακτα!

[taurine]

Αγαπημένο θέμα, που μπορεί και να αποκαλύπτει πολλά για τις αστρο-αναγνωστικές προτιμήσεις μας.

Σε ηλικία 9-10 ετων,ο μπαμπάς μας πήρε εμενα και την αδελφή μου από το χέρι και μας πήγε στην περίφημη Εκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, διαβάζαμε ελληνική μυθολογία και συλλέγαμε τα τευχη από τις Εκδόσεις Στρατίκη (αν θυμάστε) με την υπέροχη εικονογράφηση. Μετά θυμάμαι μας έφερε την πεντάτομη του μεγάλου Κακριδή.

*************Ο μπαμπάς Υδροχόος με ωρ. Τοξότη, αλλα αρκετά συντηρητικός και υπερπροστατευτικός (Σεληνη στον καρκίνο):bigsmile:***************

Δυο τεράστιες τσάντες γεματες βιβλία μας περίμεναν εκείνο το καλοκαίρι για να τις "καταπιούμε".
Βενέζης,Μυριβήλης,Διδώ Σωτηριου,Aγγελος Τερζάκης, Πηνελόπη Δέλτα, Λουντέμης.

Με μάγεψε η Παναγιά η Γοργόνα του Μυριβήλη αρχικά, κι ακόμη και τώρα, τολμω να το κατατάξω στο τοπ 10 της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Βιβλίο - σταθμός στα παιδικά μου χρόνια, υπήρξαν τα Ψηλά Βουνά του Παπαντωνίου.Το διαβάζω και στην κόρη μου σιγά σιγά...:toung:

Ακολούθησε ο Μεγας Καζαντζάκης, ξεχώρισα τον Καπετάν-Μιχάλη.
Αργότερα η Ευγενία Φακίνου με την Αστραδενή και ο Λουντέμης,κλπ.

Βυθίστηκα στην όμορφη γραφή της Μαρίας Ιορδανίδου με την τετραλογία της, αρχής γενομένης από τη Λωξάντρα. Τα έχω διαβάσει 3-4 φορές το καθενα.:blink:

Στα νεανικά μου χρόνια έκανα στροφή στην ξένη λογοτεχνία,διάβασα το 1984 του Οργουελ, το εκκρεμές του Φουκώ, και το εριξα στο Λεό Μπουσκάλια και τις αναζητήσεις του. Ασχολήθηκα με τον Στάινμπεκ, το Μάρξ, γνώρισα το Σαιξπηρ, (λάτρεψα τα σονετα του),το Μαρκήσιο Ντε Σαντ με την αρρωστημένη αλλά πανέξυπνη πένα του.

Την περίοδο της Ολυμπιάδας, κλεισμένη σε ένα κλουβάκι 1χ1 διάβαζα τις νύχτες με ένα φακό στα κρυφά Ανδρουλάκη. Και λέω κρυφα, γιατί αν με έπαιρνε γραμμη ο επόπτης θα είχα τραβήγματα. Η γυναίκα της 8ης μερας και η Μν, μου πήραν τα μυαλά! Ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία, είναι μια κινητη εγκυκλοπαίδεια πολιτιστικής γνώσης, είναι απλά ..τέλειος! Συγκλονίστηκα... Μετά από τον Ανδρουλάκη, διάβασα την Αποκάλυψη του Ιωάννου σε μετάφραση Σεφέρη... μου χρειαζόταν για να συνέλθω!

Μετά ασχολήθηκα με τη ροζ γυνακεία λογοτεχνία, Δημουλίδου, Μαντά, Νάσιουτζικ κλπ, γιατί ήταν διασκεδαστικά, εύπεπτα και δεν με προβλημάτιζαν! Ημουν και έγκυος στην κόρη μου τότε και ήθελα ανάλαφρα αναγνώσματα.

Αυτη τη στιγμή διαβάζω τις ερωτικές επιστολές του Νίκου Εγγονόπουλου στη γυναίκα του "Λενούλα", όπως την αποκαλούσε... Ο γνήσιος, ανεπιτήδευτος ρομαντισμός... Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ακόμη κι αν δεν είστε ερωτευμενοι, ίσως ερωτευθείτε.

Τέλος, το βιβλίο που πραγματικα με συγκίνησε, μου βούρκωσε τα μάτια, και με έκανε να σκεφτω πόσο τυχερή είναι η γενια μας που δεν έζησε τον πόλεμο,τη ναζιστική κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό,είναι η ΕΛΕΝΗ του Νίκου Γκατζογιάννη ή Nick Gage, όπως τον αποκαλούν τωρα στην Αμερική...
Αν αντέχει η ψυχή σας και αν μπορείτε να κάνετε αυτό το ταξίδι, τότε να το διαβάσετε για να νιώσετε πόσο τυχεροί είμαστε όλοι μας.
Δεν κυκλοφόρησε πολύ και δεν πολυδιαφημίστηκε διότι τα "μεγάλα" συμφέροντα δεν αντεχαν να σπρώξουν τόσες αλήθειες στο αναγνωστικό κοινό... Μάλιστα ειχε απαγορευθεί η κυκλοφορία του πριν από 20 περίπου χρόνια όταν οι σοσια-ληστρικές μας κυβερνήσεις ξεκίνησαν την επιχείρηση-κουκούλωμα εθνική συμφιλίωση...
Αυτά από εμένα...