kdimelis
14-06-2007, 10:50 AM
«ΧΗΛΕΡΣ» τους ονομάζουν οι ασθενείς και το Αγγλοσαξονικό τους όνομα αυτό (HEAL - HEALER - HEALTH = θεραπεύω, θεραπευτής, υγεία) ακούγεται πολύ συχνά στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, από θεραπευμένους και μη.
Αλλά στο βάθος τους, τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως ακολουθούν καμιά καινούργια επιστήμη που είναι άγνωστη στη Δύση μας;
Ή χρησιμοποιούν καμιά εξωπλανητική μυστηριώδη μέθοδο που τους δίδαξαν εξελιγμένα όντα εξωγήινα;
Ούτε το ένα βέβαια συμβαίνει, ούτε το άλλο. Οι Φιλιππινέζοι σημερινοί θεραπευτές (Οι Χήλερς), απλούστατα επαναφέρουν την παμπάλαια τέχνη της Εσωτερικής Θεραπευτικής, αυτήν πού. χρησιμοποιούσαν οι αρχαιότατοι πολιτισμοί, ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός, παράγωγα του Μεσογειακού Πολιτισμού που έδωσαν οι Προέλληνες Δραβίδες, πολλές χιλιάδες χρόνια προ Χριστού (βλέπε τη μελέτη μου, Δραβίδες οι Προέλληνες του Αιγαίου).
Η τεχνική αυτή των χειροθεραπευτών, με το εσωτερικό της βάθος, άκμαζε την εποχή εκείνη τόσο πολύ, ώστε επιτελούσε θαύματα, αυτά που οι σημερινοί, της λογικής οι οπαδοί τα λένε παραμύθια.
Από αυτή την Εσωτερική γραμμή που παρακάτω θα σας αναλύσω, προήλθαν τα Αιγυπτιακά ιεροθεραπευτήρια και τα Ελληνικά Ασκληπιεία και Αμφιαράεια τα οποία θεράπευαν στην εποχή τους κάθε νόσο.
Ώστε οι σημερινοί Φιλιππινέζοι χειροθεραπευτές, είναι στην εποχή μας, ό,τι υπήρξαν άλλοτε οι Έλληνες Ζάκοροι ιερείς, που έκαναν αληθινά θαύματα στα Ασκληπιεία και στα Αμφιαράεια. (Βλέπε ειδικές μελέτες μου Ασκληπιεία και Αμφιαράεια. Η θεραπεία των Προαιώνων. Μαγνητοθεραπεία. Εκτόπλασμα και άλλα).
Τι όμως χρησιμοποιούν τώρα οι Χήλερς για την πραγματοποίηση αυτών των θρυλικών θεραπειών τους;
Την εσωτερική θεραπευτική, όπως σας έγραψα πιο πάνω. Την άλλη όψη δηλαδή της τωρινής εξωτερικής θεραπευτικής, της κλασσικής ιατρικής της εποχής μας.
Αυτή η εσωτερική θεραπευτική, είναι η αρχαιότατη Ελληνική θεραπευτική μέθοδος, αυτή που καθιέρωσε ο δοξασμένος μαθητής του Κενταύρου Χείρωνα, ο ανυπέρβλητος στα κατορθώματα Ασκληπιός και μέσα σ' αυτή μυήθηκε ο Ιπποκράτης (στην Πυραμίδα την επτακλιμακωτή της Ζάκαρας, στην Αίγυπτο), πατέρας της σημερινής ιατρικής, που παρακάτω θα μνημονεύσω το αθάνατο πιστεύω του για τους χυμούς του ανθρωπίνου σώματος (έσω και έξω εκκρίσεις). Αλλά θα με ρωτήσετε. Τι ήταν τέλος πάντων αυτή η Εσωτερική Θεραπευτική;
Ήταν και είναι και θα παραμένει πάντοτε η ίδια η αναλλοίωτη χρησιμοποίηση για θεραπεία των εσωτερικών δυνάμεων κάθε ανθρώπου, που κατάλληλα εκπαιδευμένοι, μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν η για τον εαυτό τους η για άλλους συνανθρώπους , επιτυχέστατα.
Μπορούν οι άνθρωποι λοιπόν να χρησιμοποιήσουν ανώτερες εσωτερικές δονήσεις, που σχηματίζονται σε ιδιαίτερες εκστασιακές στιγμές και να τις μεταδώσουν σε αρρωστημένους συνανθρώπους, να τους επαναφέρουν τις εσωδονήσεις τους, που βρίσκονται πεσμένες και δεν εισέρχονται κανονικά στο σώμα τους, από τα όργανα τους η από την ψυχική τους αναστάτωση.
Αυτές οι δονητοενέργειες ονομάζονται πολλές φορές Μαγνητισμός (Παράκελσος και Μεσμέρ), Εντελέχεια (Αριστοτέλης) Αείζωο Πυρ (Ηράκλειτος), Είδος και Μορφή (Πυθαγόρας) κ.τ.λ.
Οι αρχαιότεροι Έλληνες , ονόμασαν τη δύναμη αύτη, ΔΙΑ, γιατί μέσα της περιέχει τα δύο διαφοροσυστατικά που την αποτελούν (Δυισμός), το άρρεν και το θήλυ, τη θέση και αντίθεση, το θετικό και τον αρνητικό δυναμισμό, τα ¶ρτια και περιττά του Πυθαγόρα αριθμοσυσταστικά, που σαν ένα κεραυνό στα χέρια του κρατά και τον εξαποστέλλει, όπου παρατηρεί τη δυσαρμονία να εμφανίζεται μέσα στην τελειότητα και αρμονία.
Οι Ινδοί και κυρίως οι σωστοί απόγονοι · των προγόνων μας Δραβίδων, Νοτιοϊνδοί, ονόμασαν αυτή τη διπλοδύναμη Πράνα.
Εμείς οι Έλληνες όμως, δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε ούτε να εκθαμβωνόμαστε για κάθε εσωτερική καινούργια αποκάλυψη. Ακόμη και στις μέρες μας, γίνονται ολόγυρα μας, στον τόπο μας, στην Ελλάδα, παρόμοια εσωτερικά φαινόμενα, που τα γνωρίζουμε σαν Αναστενάρια (Γίνονται κάθε χρόνο, στις 21 Μαΐου. Βλέπε την 11η μελέτη μου, ΤΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ) .
Όπως σ' αυτά (τα Αναστενάρια) κυριαρχεί η εσωτερική διαχυμένη δύναμη, το εκτόπλασμα, που περιλούει το φυσικό μας σώμα (του Αναστενάρη) ώστε να μη καεί από τη φωτιά με την τεράστια θερμότητα, όταν επάνω της περιπατεί γυμνόποδας και χοροπηδώντας. Αυτή τη δύναμη ακριβώς χρησιμοποιούν οι σημερινοί θεραπευτές Φιλιππινέζοι, όπως την χρησιμοποιούσαν απαράλλακτα οι προγονοί μας Έλληνες ιεροθεραπευτές, οι Ζάκοροι ιερείς, που επί χιλιάδες χρόνια θεράπευαν το γένος μας.
Στην ειδική μελέτη μου αριθ. 8, το εκτόπλασμα, λεπτομερέστατα αναλύω τα σχετικά με τη δραστηριότητα του εκτοπλάσματος, όπως οι τωρινοί καιροί γυρεύουν. Στο επόμενο δε τεύχος θα γράψω ένα άρθρο επεξηγηματικό για το εκτόπλασμα.
Τώρα θα γράψω μερικά, όσα ο χώρος του περιοδικού μου επιτρέπει για τους σημερινούς Ζακόρους ιερείς τους χειροθεραπευτές της Μανίλα και ιδιαίτερα για τη μέθοδο του Πλάσιντο.
Ο φημισμένος χειροθεραπευτής εσωτεριστής Πλάσιντο, μας βεβαιώνει με τη χρησιμοποιούμενη . μέθοδο του, αυτά που οι προαιώνες γνώριζαν κι αυτά που προσωπικά έχω διδάξει στην Αθήνα επί ολόκληρες δεκαετίες.
Αυτά βεβαία τα γνώριζαν και τα παρακολουθούσαν οι ειδικοί ερευνητές, που σπούδαζαν στην Ανατολή, στις Ινδίες, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στις Φιλιππίνες και σε άλλες της Ασίας χώρες. Να περίπου τι συμβαίνει.
Ο χειροθεραπευτής - χειροπλάστης, πρέπει να συλλέγει από την άφθονη ολόγυρα του διαχυμένη Παντοδύναμη αυτή, που οι Ζάκοροι αποκαλούσαν Ροή Ζωής, το Μαγνητισμό η την Πράνα, με τον ανάλογο τρόπο που εκπαιδεύτηκε, ίσως με συγκεντρωτικό Διαλογισμό, ο Πλάσιντο εννοώ, και να την αποβάλλει - διαχέει την Πρωτοδύναμη αυτή σε μια στιγμή που επιβάλλεται θεραπεία συνανθρώπου, όταν ξανά συγκεντρωθεί, αδιάφορο αν είναι ώρα νύκτας η μέρας η ακόμη βρίσκεται μονάχος του με ασθενή η βρίσκονται πολλοί ολόγυρα του.
Η συγκεντρωμένη αυτή δυναμοενέργεια, στέλλεται με τη δύναμη της σκέψης του, εκεί που ο άρρωστος πονεί, υποφέρει και νοσεί. Εκεί ακριβώς έχουν σχηματισθεί εμπόδια ροής της Παντοδύναμης δυναμοενέργειας, από παγιοποιημένες, στερεοποιημένες, χαμένες αχρησιμοποίητες δυνάμεις, που πρέπει οπωσδήποτε να εξουδετερωθούν. Μόλις τοποθετήσει τα ακροδάκτυλα του ο θεραπευτής στο μέρος που νοσεί, γίνονται πάντοτε δυο δουλειές, δύο φάσεις θεραπείας.
Η πρώτη φάση, είναι να διεισδύσει η μαγνητική ροή, να ξεριζώσει την παγοποιημένη άχρηστη δύναμη (όγκους διάφορους, θρόμβους, σαρκώματα, πέτρες, λιπώματα, εκβλαστήσεις, νεοπλάσματα κ.λ.π.)
Η δεύτερη φάση συνίσταται να αποστειρώσει την περιοχή, να επαναφέρει την κανονική ροή της Πρωτοδύναμης (Πράνας), ώστε ξανά να αναπλασθούν τα ακρωτηριασμένα κύτταρα, να ξαναπάρουν τη διδόμενη ζωή με τη ροή οι ασθενικοί ιστοί, να πάρει όλη η περιοχή νέα ζωντάνια, αφού θα καταστραφούν οι ιοί, τα μικρόβια και όλα τα παράσιτα, ώστε να ανατείλει και πάλι η χαρμόσυνη αυγή της Θείας αρμονίας και υγείας.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι η αρρώστεια είναι η πρόσκαιρη διακοπή ροής της Πρωτοδύναμης Πράνας .Μόλις αυτή αρχίσει πάλι να ποτίζει με τη διέλευση της τα κύτταρα και όλα τα άλλα του φυσικού οργανισμού όργανα, επαναφέρεται η ζωή και πολλές φορές η νεότητα.
Να γιατί ο πρωτομάστορας της τωρινής ιατρικής, που σπούδασε στα Αιγυπτιακά ιεροδιδακτήρια και στα Ελληνικά Αμφιαράεια και Ασκληπιεία, ο Ιπποκράτης ο Κώος, διακήρυξε τότε, ότι Αρρώστεια είναι η ανισομερής μίξη των χυμών που βγαίνουν από το σώμα μας. Σάλιο, βλέννα, ιδρώτας, ούρα, χολή κίτρινη και μαύρη, αίμα και σπέρμα.
Όταν οι χυμοί αυτοί, τα υγρά δυναμικά, τα πλουτισμένα με μαγνητισμό - Πράνα - Πρωτοδύναμη, δεν έχουν μέσα στο βάθος τους την ισόποση δυναμοενέργεια, δεν έχουν δηλαδή ισόποσες δονήσεις - περιεχόμενα, παρουσιάζεται η αρρώστεια.
Εάν αυτό δεν γίνεται ισόποσα, κάτι μέσα στο σώμα μας δεν πάει καλά. Ο διχασμός της Πρωτοδύναμης, δεν γίνεται σωστά στα φυσικά του όρια, όπως το σχέδιο προβλέπει. (Αρνητικός - Θετικός δυναμισμός). Όταν π.χ. εισάγεται μια μεγαλύτερη ποσότητα από το θετικό περιεχόμενο της Πράνας, τότε απότομα και αυτόματα πολλαπλασιάζεται η θετική μαγνητική παράταξη, κυριαρχεί αμέσως το συμπαθητικό μας σύστημα και βασιλεύει πάνω στο φυσικό μας σώμα της Σπονδυλικής Στήλης η αγριάδα.
Αντίθετα, όταν η εισροή της δύναμης παρουσιάζεται αδύνατη στη θετική πλευρά και φέρνει μέσα μας αρνητικά δυναμικά κύματα, τότε κυριαρχεί το Παρασυμπαθητικό, τραβά τα πάντα, αδένες, νεύρα, Πάγκρεας και βασιλεύει πάνω στο νικημένο συμπαθητικό, που περιμένει την ευκαιρία να δαμάσει ξανά το παρασυμπαθητικό μας σύστημα.
Πρέπει η μίξη των χυμών λοιπόν κατά τον Ιπποκράτη, να γίνεται σχολαστικά ισόποσα και για τα δυο δυναμικά καλπάζοντα ρευστά.
Όταν αυτό συμβαίνει σαν τη δικαιοσύνη παρουσιάζεται, η Γαλήνη της ψυχής...
Αυτό κατορθώνεται με την εσωτερική φιλοσοφία, το Διαλογισμό, τη Γιόγκα, τις. θρησκείες και προ παντός με τη γνωστή μας ΠΙΣΤΗ.
Τώρα πως ο θεραπευτής ελέγχει και παρακολουθεί ανά στιγμή όλη τη διεργασία που ο ίδιος συνειδητά η ασυνείδητα εκτελεί την ώρα που θεραπεύει τα αρρωστημένα μέρη.
Όλοι τους βλέπουν μια πετσέτα πάνω στον άρρωστο. Τα χρώματα που έχει είναι άσπρο η άσπρο με μαύρες διασταυρωμένες γραμμές κάνοντας τετραγωνίδια, όπως της Ντάμας. Πολλές φορές όμως μπορεί η πετσέτα να έχει και άλλους χρωματισμούς, ανάλογα με τη ψυχοσύνθεση του θεραπευτή, που θέλει να συντονίζεται με τον κραδασμό του χρώματος της.
Μόλις πρόκειται να επέμβει ο θεραπευτής, πρέπει απαραίτητα να προσευχηθεί, να προετοιμάσει τη διάσπαση του, να αρχίσει να εκστασιάζεται. Αυτό με μια συνέχεια κινήσεων θα το πετύχει. Τώρα είναι μισοσυνεπαρμένος - εκστασιασμένος, Αφού βρίσκεται μπροστά στον άρρωστο. Τα μάτια του πέφτουν πάνω στην πετσέτα και γίνεται ο διχασμός της εξωτερικής προσωπικότητας. Σχάζεται ελαφρά, τόσο όσο να γίνονται ορισμένες διεργασίες.
Στην αρχή υψώνει τα μάτια του, τους βολβούς του ψηλά και στην στιγμή αρχίζει να λειτουργεί ο τρίτος οφθαλμός, που βρίσκεται ανάμεσα στα δυο μάτια, όπου ο υποθάλαμος και η υπόφυση. Η υπόφυση παραχωρεί δυνάμεις που συγκεντρώνει ο αδένας της αυτός που βρίσκεται ανάμεσα στους δυο μετωπικούς λοβούς, ώστε να λειτουργεί το τρίτο μάτι, πράγμα που γίνεται στην προκειμένη μας περίπτωση με το θεραπευτή Πλάσιντο.
Μόλις αυτό αρχίζει να σκορπά ακτίνες, παραμερίζουν της πετσέτας τα τοιχώματα, διαγράφονται της επιδερμίδας τα δίκτυα και εμφανίζεται το σώμα σε διαφάνεια μπροστά στα μάτια του θεραπευτή. Ανάγλυφα τα νεύρα και οι ιστοί, οι μυς, τα κύτταρα σαν όμορφα νησάκια παρουσιάζονται μέσα σε κύματα ρεύματα θάλασσας που είναι το αίμα στη συνεχή και αδιάκοπη κυκλοφορία του.
Προτείνει τα δάκτυλα των δυο χεριών του ανάλογα και στέλνει ελικοειδείς ακτίνες φωτιάς και δύναμης, μαγνητισμού - Πράνας. Αρχίζει να εξετάζει και να παρατηρεί το σάρκωμα - εμπόδιο - τοίχωμα. Όταν αντιληφθεί πώς γρήγορα δε διαλύεται από τις ακτίνες που εκχέουν τα δάκτυλα του, καθένα και μια κατηγορία δύναμης, γρήγορα ανασκαλίζει ολόγυρα τις σάρκες, βγάζει το εμπόδιο πού έχει σχήμα στερεό και μοιάζει με κοκκαλάκι και στη συνέχεια αποστειρώνει την περιοχή, ανοίγει δρόμο για τη ροή πάνω στα νεύρα, στις αρτηρίες, τις γειτονικές, στις φλέβες και δυναμώνει την παλμοδονητική ενεργεία με το δικό του τον παλμό, της Πράνας του και του δικού του αίματος. Η παλμοδόνηση της Πράνας έχει διαφορετική ένταση από την παλμοδόνηση του αίματος του ανθρώπου. Μέσα σε χρόνο πολύ ελάχιστο, έσκαψε με τις μαγνητικές ακτίνες του τα πάντα, έκλεισε τα ανοιγμένα διαστήματα Ανάμεσα στα κύτταρα με το εκτόπλασμα του και ξέρει με ασφάλεια τι έκανε και τι π έτυχε. Όταν η εκτοπλασματική ροή του σταματήσει και τούτο γίνεται στην ώρα που η πληγή του άρρωστου κλείνεται, αμέσως πέφτουν οι βολβοί των ματιών του χαμηλά, αποσυνδέεται το υποσυνείδητο από το συνειδητό, γυρίζει η περιστρεφόμενη γέφυρα και αποσμίγει τον εγκέφαλο με το αιθερικό του θεραπευτή σώμα, ενώ αναλαμβάνει αυτόματα τον έλεγχο του φυσικού του σώματος η συνείδηση, παρουσιάζοντας την εγρήγορση στο μεγαλείο της, με ένα χαμόγελο ασυναίσθητο του θεραπευτή στον άρρωστο του.
Πολλές φορές ο ίδιος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιλαμβάνεται τις πιο πάνω περιγραφόμενες διεργασίες του έσω είναι του, για να βρεθεί στο διχασμό, να παραλάβει τη διοίκηση του το υποσυνείδητο του και να επανέλθει πάλι στο τέλος της επέμβασης του, στην αρχική κατάσταση της φυσικής ζωής του.
Όμως εδώ θα πρέπει να μνημονεύσω και μια μεσολαβούσα τρίτη κατάσταση, που είναι ολοκληρωτικά αφημένη στα χέρια του ασθενή.
Λέγεται ψυχική βοήθεια η ψυχική αντίδραση του θεραπευομένου.
Όταν αφήσει την περιοχή του πόνου του χαλαρωμένη, τότε θα τρέξει το ρευστό του χειροθεραπευτή, ελεύθερο για να γιατρέψει. Όμως πολλές φορές ο άρρωστος, για λόγους που άλλοτε θα γράψω, αντιδρά και σφίγγει με μανία το πονεμένο - αρρωστημένο σημείο του σώματος του. Τότε φέρνει μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια στο θεραπευτή και αναγκάζεται να ρίξει από τα χέρια του η από το μέτωπο του (Τρίτο Μάτι) ακτίνες εκτοπλάσματος ώστε να ΕΓΚΟΙΜΙΣΕΙ (μέθοδος αρίστης θεραπείας στα Αμφιαράεια και Ασκληπιεία) τον υποψήφιο για θεραπεία δύσκολο πελάτη του.
Αυτόν θα τον ξυπνήσει, μόλις του αφαιρέσει τη μαγνητική επίδραση που του προμήθευε πριν από λίγο. Εδώ η δυσκολία στο θεραπευτή είναι να κάνει θεραπεία με εγκοίμιση, όταν ο ίδιος βρίσκεται στην εγρήγορση και όχι στην αυτοϋπνώτιση. Γι αυτό ο ίδιος ο θεραπευτής Πλάσιντο συμβουλεύει. Με 10% δυνάμεις προχωρώ εγώ, ζητώντας από τον άρρωστο να διαθέσει 90% δυνάμεις εσωτερικής πίστης.
Ο νοών νοήτω...
Ν. Μαργιωρής
Αλλά στο βάθος τους, τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως ακολουθούν καμιά καινούργια επιστήμη που είναι άγνωστη στη Δύση μας;
Ή χρησιμοποιούν καμιά εξωπλανητική μυστηριώδη μέθοδο που τους δίδαξαν εξελιγμένα όντα εξωγήινα;
Ούτε το ένα βέβαια συμβαίνει, ούτε το άλλο. Οι Φιλιππινέζοι σημερινοί θεραπευτές (Οι Χήλερς), απλούστατα επαναφέρουν την παμπάλαια τέχνη της Εσωτερικής Θεραπευτικής, αυτήν πού. χρησιμοποιούσαν οι αρχαιότατοι πολιτισμοί, ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός, παράγωγα του Μεσογειακού Πολιτισμού που έδωσαν οι Προέλληνες Δραβίδες, πολλές χιλιάδες χρόνια προ Χριστού (βλέπε τη μελέτη μου, Δραβίδες οι Προέλληνες του Αιγαίου).
Η τεχνική αυτή των χειροθεραπευτών, με το εσωτερικό της βάθος, άκμαζε την εποχή εκείνη τόσο πολύ, ώστε επιτελούσε θαύματα, αυτά που οι σημερινοί, της λογικής οι οπαδοί τα λένε παραμύθια.
Από αυτή την Εσωτερική γραμμή που παρακάτω θα σας αναλύσω, προήλθαν τα Αιγυπτιακά ιεροθεραπευτήρια και τα Ελληνικά Ασκληπιεία και Αμφιαράεια τα οποία θεράπευαν στην εποχή τους κάθε νόσο.
Ώστε οι σημερινοί Φιλιππινέζοι χειροθεραπευτές, είναι στην εποχή μας, ό,τι υπήρξαν άλλοτε οι Έλληνες Ζάκοροι ιερείς, που έκαναν αληθινά θαύματα στα Ασκληπιεία και στα Αμφιαράεια. (Βλέπε ειδικές μελέτες μου Ασκληπιεία και Αμφιαράεια. Η θεραπεία των Προαιώνων. Μαγνητοθεραπεία. Εκτόπλασμα και άλλα).
Τι όμως χρησιμοποιούν τώρα οι Χήλερς για την πραγματοποίηση αυτών των θρυλικών θεραπειών τους;
Την εσωτερική θεραπευτική, όπως σας έγραψα πιο πάνω. Την άλλη όψη δηλαδή της τωρινής εξωτερικής θεραπευτικής, της κλασσικής ιατρικής της εποχής μας.
Αυτή η εσωτερική θεραπευτική, είναι η αρχαιότατη Ελληνική θεραπευτική μέθοδος, αυτή που καθιέρωσε ο δοξασμένος μαθητής του Κενταύρου Χείρωνα, ο ανυπέρβλητος στα κατορθώματα Ασκληπιός και μέσα σ' αυτή μυήθηκε ο Ιπποκράτης (στην Πυραμίδα την επτακλιμακωτή της Ζάκαρας, στην Αίγυπτο), πατέρας της σημερινής ιατρικής, που παρακάτω θα μνημονεύσω το αθάνατο πιστεύω του για τους χυμούς του ανθρωπίνου σώματος (έσω και έξω εκκρίσεις). Αλλά θα με ρωτήσετε. Τι ήταν τέλος πάντων αυτή η Εσωτερική Θεραπευτική;
Ήταν και είναι και θα παραμένει πάντοτε η ίδια η αναλλοίωτη χρησιμοποίηση για θεραπεία των εσωτερικών δυνάμεων κάθε ανθρώπου, που κατάλληλα εκπαιδευμένοι, μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν η για τον εαυτό τους η για άλλους συνανθρώπους , επιτυχέστατα.
Μπορούν οι άνθρωποι λοιπόν να χρησιμοποιήσουν ανώτερες εσωτερικές δονήσεις, που σχηματίζονται σε ιδιαίτερες εκστασιακές στιγμές και να τις μεταδώσουν σε αρρωστημένους συνανθρώπους, να τους επαναφέρουν τις εσωδονήσεις τους, που βρίσκονται πεσμένες και δεν εισέρχονται κανονικά στο σώμα τους, από τα όργανα τους η από την ψυχική τους αναστάτωση.
Αυτές οι δονητοενέργειες ονομάζονται πολλές φορές Μαγνητισμός (Παράκελσος και Μεσμέρ), Εντελέχεια (Αριστοτέλης) Αείζωο Πυρ (Ηράκλειτος), Είδος και Μορφή (Πυθαγόρας) κ.τ.λ.
Οι αρχαιότεροι Έλληνες , ονόμασαν τη δύναμη αύτη, ΔΙΑ, γιατί μέσα της περιέχει τα δύο διαφοροσυστατικά που την αποτελούν (Δυισμός), το άρρεν και το θήλυ, τη θέση και αντίθεση, το θετικό και τον αρνητικό δυναμισμό, τα ¶ρτια και περιττά του Πυθαγόρα αριθμοσυσταστικά, που σαν ένα κεραυνό στα χέρια του κρατά και τον εξαποστέλλει, όπου παρατηρεί τη δυσαρμονία να εμφανίζεται μέσα στην τελειότητα και αρμονία.
Οι Ινδοί και κυρίως οι σωστοί απόγονοι · των προγόνων μας Δραβίδων, Νοτιοϊνδοί, ονόμασαν αυτή τη διπλοδύναμη Πράνα.
Εμείς οι Έλληνες όμως, δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε ούτε να εκθαμβωνόμαστε για κάθε εσωτερική καινούργια αποκάλυψη. Ακόμη και στις μέρες μας, γίνονται ολόγυρα μας, στον τόπο μας, στην Ελλάδα, παρόμοια εσωτερικά φαινόμενα, που τα γνωρίζουμε σαν Αναστενάρια (Γίνονται κάθε χρόνο, στις 21 Μαΐου. Βλέπε την 11η μελέτη μου, ΤΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ) .
Όπως σ' αυτά (τα Αναστενάρια) κυριαρχεί η εσωτερική διαχυμένη δύναμη, το εκτόπλασμα, που περιλούει το φυσικό μας σώμα (του Αναστενάρη) ώστε να μη καεί από τη φωτιά με την τεράστια θερμότητα, όταν επάνω της περιπατεί γυμνόποδας και χοροπηδώντας. Αυτή τη δύναμη ακριβώς χρησιμοποιούν οι σημερινοί θεραπευτές Φιλιππινέζοι, όπως την χρησιμοποιούσαν απαράλλακτα οι προγονοί μας Έλληνες ιεροθεραπευτές, οι Ζάκοροι ιερείς, που επί χιλιάδες χρόνια θεράπευαν το γένος μας.
Στην ειδική μελέτη μου αριθ. 8, το εκτόπλασμα, λεπτομερέστατα αναλύω τα σχετικά με τη δραστηριότητα του εκτοπλάσματος, όπως οι τωρινοί καιροί γυρεύουν. Στο επόμενο δε τεύχος θα γράψω ένα άρθρο επεξηγηματικό για το εκτόπλασμα.
Τώρα θα γράψω μερικά, όσα ο χώρος του περιοδικού μου επιτρέπει για τους σημερινούς Ζακόρους ιερείς τους χειροθεραπευτές της Μανίλα και ιδιαίτερα για τη μέθοδο του Πλάσιντο.
Ο φημισμένος χειροθεραπευτής εσωτεριστής Πλάσιντο, μας βεβαιώνει με τη χρησιμοποιούμενη . μέθοδο του, αυτά που οι προαιώνες γνώριζαν κι αυτά που προσωπικά έχω διδάξει στην Αθήνα επί ολόκληρες δεκαετίες.
Αυτά βεβαία τα γνώριζαν και τα παρακολουθούσαν οι ειδικοί ερευνητές, που σπούδαζαν στην Ανατολή, στις Ινδίες, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στις Φιλιππίνες και σε άλλες της Ασίας χώρες. Να περίπου τι συμβαίνει.
Ο χειροθεραπευτής - χειροπλάστης, πρέπει να συλλέγει από την άφθονη ολόγυρα του διαχυμένη Παντοδύναμη αυτή, που οι Ζάκοροι αποκαλούσαν Ροή Ζωής, το Μαγνητισμό η την Πράνα, με τον ανάλογο τρόπο που εκπαιδεύτηκε, ίσως με συγκεντρωτικό Διαλογισμό, ο Πλάσιντο εννοώ, και να την αποβάλλει - διαχέει την Πρωτοδύναμη αυτή σε μια στιγμή που επιβάλλεται θεραπεία συνανθρώπου, όταν ξανά συγκεντρωθεί, αδιάφορο αν είναι ώρα νύκτας η μέρας η ακόμη βρίσκεται μονάχος του με ασθενή η βρίσκονται πολλοί ολόγυρα του.
Η συγκεντρωμένη αυτή δυναμοενέργεια, στέλλεται με τη δύναμη της σκέψης του, εκεί που ο άρρωστος πονεί, υποφέρει και νοσεί. Εκεί ακριβώς έχουν σχηματισθεί εμπόδια ροής της Παντοδύναμης δυναμοενέργειας, από παγιοποιημένες, στερεοποιημένες, χαμένες αχρησιμοποίητες δυνάμεις, που πρέπει οπωσδήποτε να εξουδετερωθούν. Μόλις τοποθετήσει τα ακροδάκτυλα του ο θεραπευτής στο μέρος που νοσεί, γίνονται πάντοτε δυο δουλειές, δύο φάσεις θεραπείας.
Η πρώτη φάση, είναι να διεισδύσει η μαγνητική ροή, να ξεριζώσει την παγοποιημένη άχρηστη δύναμη (όγκους διάφορους, θρόμβους, σαρκώματα, πέτρες, λιπώματα, εκβλαστήσεις, νεοπλάσματα κ.λ.π.)
Η δεύτερη φάση συνίσταται να αποστειρώσει την περιοχή, να επαναφέρει την κανονική ροή της Πρωτοδύναμης (Πράνας), ώστε ξανά να αναπλασθούν τα ακρωτηριασμένα κύτταρα, να ξαναπάρουν τη διδόμενη ζωή με τη ροή οι ασθενικοί ιστοί, να πάρει όλη η περιοχή νέα ζωντάνια, αφού θα καταστραφούν οι ιοί, τα μικρόβια και όλα τα παράσιτα, ώστε να ανατείλει και πάλι η χαρμόσυνη αυγή της Θείας αρμονίας και υγείας.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι η αρρώστεια είναι η πρόσκαιρη διακοπή ροής της Πρωτοδύναμης Πράνας .Μόλις αυτή αρχίσει πάλι να ποτίζει με τη διέλευση της τα κύτταρα και όλα τα άλλα του φυσικού οργανισμού όργανα, επαναφέρεται η ζωή και πολλές φορές η νεότητα.
Να γιατί ο πρωτομάστορας της τωρινής ιατρικής, που σπούδασε στα Αιγυπτιακά ιεροδιδακτήρια και στα Ελληνικά Αμφιαράεια και Ασκληπιεία, ο Ιπποκράτης ο Κώος, διακήρυξε τότε, ότι Αρρώστεια είναι η ανισομερής μίξη των χυμών που βγαίνουν από το σώμα μας. Σάλιο, βλέννα, ιδρώτας, ούρα, χολή κίτρινη και μαύρη, αίμα και σπέρμα.
Όταν οι χυμοί αυτοί, τα υγρά δυναμικά, τα πλουτισμένα με μαγνητισμό - Πράνα - Πρωτοδύναμη, δεν έχουν μέσα στο βάθος τους την ισόποση δυναμοενέργεια, δεν έχουν δηλαδή ισόποσες δονήσεις - περιεχόμενα, παρουσιάζεται η αρρώστεια.
Εάν αυτό δεν γίνεται ισόποσα, κάτι μέσα στο σώμα μας δεν πάει καλά. Ο διχασμός της Πρωτοδύναμης, δεν γίνεται σωστά στα φυσικά του όρια, όπως το σχέδιο προβλέπει. (Αρνητικός - Θετικός δυναμισμός). Όταν π.χ. εισάγεται μια μεγαλύτερη ποσότητα από το θετικό περιεχόμενο της Πράνας, τότε απότομα και αυτόματα πολλαπλασιάζεται η θετική μαγνητική παράταξη, κυριαρχεί αμέσως το συμπαθητικό μας σύστημα και βασιλεύει πάνω στο φυσικό μας σώμα της Σπονδυλικής Στήλης η αγριάδα.
Αντίθετα, όταν η εισροή της δύναμης παρουσιάζεται αδύνατη στη θετική πλευρά και φέρνει μέσα μας αρνητικά δυναμικά κύματα, τότε κυριαρχεί το Παρασυμπαθητικό, τραβά τα πάντα, αδένες, νεύρα, Πάγκρεας και βασιλεύει πάνω στο νικημένο συμπαθητικό, που περιμένει την ευκαιρία να δαμάσει ξανά το παρασυμπαθητικό μας σύστημα.
Πρέπει η μίξη των χυμών λοιπόν κατά τον Ιπποκράτη, να γίνεται σχολαστικά ισόποσα και για τα δυο δυναμικά καλπάζοντα ρευστά.
Όταν αυτό συμβαίνει σαν τη δικαιοσύνη παρουσιάζεται, η Γαλήνη της ψυχής...
Αυτό κατορθώνεται με την εσωτερική φιλοσοφία, το Διαλογισμό, τη Γιόγκα, τις. θρησκείες και προ παντός με τη γνωστή μας ΠΙΣΤΗ.
Τώρα πως ο θεραπευτής ελέγχει και παρακολουθεί ανά στιγμή όλη τη διεργασία που ο ίδιος συνειδητά η ασυνείδητα εκτελεί την ώρα που θεραπεύει τα αρρωστημένα μέρη.
Όλοι τους βλέπουν μια πετσέτα πάνω στον άρρωστο. Τα χρώματα που έχει είναι άσπρο η άσπρο με μαύρες διασταυρωμένες γραμμές κάνοντας τετραγωνίδια, όπως της Ντάμας. Πολλές φορές όμως μπορεί η πετσέτα να έχει και άλλους χρωματισμούς, ανάλογα με τη ψυχοσύνθεση του θεραπευτή, που θέλει να συντονίζεται με τον κραδασμό του χρώματος της.
Μόλις πρόκειται να επέμβει ο θεραπευτής, πρέπει απαραίτητα να προσευχηθεί, να προετοιμάσει τη διάσπαση του, να αρχίσει να εκστασιάζεται. Αυτό με μια συνέχεια κινήσεων θα το πετύχει. Τώρα είναι μισοσυνεπαρμένος - εκστασιασμένος, Αφού βρίσκεται μπροστά στον άρρωστο. Τα μάτια του πέφτουν πάνω στην πετσέτα και γίνεται ο διχασμός της εξωτερικής προσωπικότητας. Σχάζεται ελαφρά, τόσο όσο να γίνονται ορισμένες διεργασίες.
Στην αρχή υψώνει τα μάτια του, τους βολβούς του ψηλά και στην στιγμή αρχίζει να λειτουργεί ο τρίτος οφθαλμός, που βρίσκεται ανάμεσα στα δυο μάτια, όπου ο υποθάλαμος και η υπόφυση. Η υπόφυση παραχωρεί δυνάμεις που συγκεντρώνει ο αδένας της αυτός που βρίσκεται ανάμεσα στους δυο μετωπικούς λοβούς, ώστε να λειτουργεί το τρίτο μάτι, πράγμα που γίνεται στην προκειμένη μας περίπτωση με το θεραπευτή Πλάσιντο.
Μόλις αυτό αρχίζει να σκορπά ακτίνες, παραμερίζουν της πετσέτας τα τοιχώματα, διαγράφονται της επιδερμίδας τα δίκτυα και εμφανίζεται το σώμα σε διαφάνεια μπροστά στα μάτια του θεραπευτή. Ανάγλυφα τα νεύρα και οι ιστοί, οι μυς, τα κύτταρα σαν όμορφα νησάκια παρουσιάζονται μέσα σε κύματα ρεύματα θάλασσας που είναι το αίμα στη συνεχή και αδιάκοπη κυκλοφορία του.
Προτείνει τα δάκτυλα των δυο χεριών του ανάλογα και στέλνει ελικοειδείς ακτίνες φωτιάς και δύναμης, μαγνητισμού - Πράνας. Αρχίζει να εξετάζει και να παρατηρεί το σάρκωμα - εμπόδιο - τοίχωμα. Όταν αντιληφθεί πώς γρήγορα δε διαλύεται από τις ακτίνες που εκχέουν τα δάκτυλα του, καθένα και μια κατηγορία δύναμης, γρήγορα ανασκαλίζει ολόγυρα τις σάρκες, βγάζει το εμπόδιο πού έχει σχήμα στερεό και μοιάζει με κοκκαλάκι και στη συνέχεια αποστειρώνει την περιοχή, ανοίγει δρόμο για τη ροή πάνω στα νεύρα, στις αρτηρίες, τις γειτονικές, στις φλέβες και δυναμώνει την παλμοδονητική ενεργεία με το δικό του τον παλμό, της Πράνας του και του δικού του αίματος. Η παλμοδόνηση της Πράνας έχει διαφορετική ένταση από την παλμοδόνηση του αίματος του ανθρώπου. Μέσα σε χρόνο πολύ ελάχιστο, έσκαψε με τις μαγνητικές ακτίνες του τα πάντα, έκλεισε τα ανοιγμένα διαστήματα Ανάμεσα στα κύτταρα με το εκτόπλασμα του και ξέρει με ασφάλεια τι έκανε και τι π έτυχε. Όταν η εκτοπλασματική ροή του σταματήσει και τούτο γίνεται στην ώρα που η πληγή του άρρωστου κλείνεται, αμέσως πέφτουν οι βολβοί των ματιών του χαμηλά, αποσυνδέεται το υποσυνείδητο από το συνειδητό, γυρίζει η περιστρεφόμενη γέφυρα και αποσμίγει τον εγκέφαλο με το αιθερικό του θεραπευτή σώμα, ενώ αναλαμβάνει αυτόματα τον έλεγχο του φυσικού του σώματος η συνείδηση, παρουσιάζοντας την εγρήγορση στο μεγαλείο της, με ένα χαμόγελο ασυναίσθητο του θεραπευτή στον άρρωστο του.
Πολλές φορές ο ίδιος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιλαμβάνεται τις πιο πάνω περιγραφόμενες διεργασίες του έσω είναι του, για να βρεθεί στο διχασμό, να παραλάβει τη διοίκηση του το υποσυνείδητο του και να επανέλθει πάλι στο τέλος της επέμβασης του, στην αρχική κατάσταση της φυσικής ζωής του.
Όμως εδώ θα πρέπει να μνημονεύσω και μια μεσολαβούσα τρίτη κατάσταση, που είναι ολοκληρωτικά αφημένη στα χέρια του ασθενή.
Λέγεται ψυχική βοήθεια η ψυχική αντίδραση του θεραπευομένου.
Όταν αφήσει την περιοχή του πόνου του χαλαρωμένη, τότε θα τρέξει το ρευστό του χειροθεραπευτή, ελεύθερο για να γιατρέψει. Όμως πολλές φορές ο άρρωστος, για λόγους που άλλοτε θα γράψω, αντιδρά και σφίγγει με μανία το πονεμένο - αρρωστημένο σημείο του σώματος του. Τότε φέρνει μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια στο θεραπευτή και αναγκάζεται να ρίξει από τα χέρια του η από το μέτωπο του (Τρίτο Μάτι) ακτίνες εκτοπλάσματος ώστε να ΕΓΚΟΙΜΙΣΕΙ (μέθοδος αρίστης θεραπείας στα Αμφιαράεια και Ασκληπιεία) τον υποψήφιο για θεραπεία δύσκολο πελάτη του.
Αυτόν θα τον ξυπνήσει, μόλις του αφαιρέσει τη μαγνητική επίδραση που του προμήθευε πριν από λίγο. Εδώ η δυσκολία στο θεραπευτή είναι να κάνει θεραπεία με εγκοίμιση, όταν ο ίδιος βρίσκεται στην εγρήγορση και όχι στην αυτοϋπνώτιση. Γι αυτό ο ίδιος ο θεραπευτής Πλάσιντο συμβουλεύει. Με 10% δυνάμεις προχωρώ εγώ, ζητώντας από τον άρρωστο να διαθέσει 90% δυνάμεις εσωτερικής πίστης.
Ο νοών νοήτω...
Ν. Μαργιωρής