ΦΟΒΟΣ (απόσπασμα από ένα ημερολόγιο)

[diml]

στις: 14 Μαΐου, 2006, 22:24:19

Ένα ολόγιομο φεγγάρι έπεφτε στα γαλαζοπράσινα νερά της αγαπημένης θάλασσας. Είχα καθίσει εκείνο το βράδυ του καλοκαιριού στην χρυσή, φιλόξενη αμμουδιά. Κι εκείνη σιγούσε, ίσα που ανάσαινε, λες και ήξερε, λες και είχε γίνει μια συνομωσία χωρίς λέξεις, χωρίς λόγια, χωρίς αναπνοές....
Μόνο με την ηχώ των κουρασμένων βημάτων.
Και περίμενε, περίμενε την καταιγίδα της ψυχής. Ήταν σίγουρη πως θα ξεσπάσει και ήταν έτοιμη. Έτοιμη να αντικρούσει, να υπομείνει, να ακούσει, να σιωπήσει, να παρηγορήσει.......
Και ήταν τόσο ήρεμη!!!!!!!!
Ήθελε να αφουγκραστεί, να αφουγκραστεί με προσοχή όλα αυτά που θα επακολουθούσαν. Ήθελε μετά να ξεπλύνει το δηλητήριο, αυτό που θα στάλαζε με κάθε δάκρυ, με κάθε βρωμερή αναπνοή απ' τα τσιγάρα....marlboro lights μαλακό, σε ένα πακέτο τσαλακωμένο, ανοιγμένο από πάνω ολόκληρο.....

- Μα γιατί ανοίγεις έτσι τα τσιγάρα σου?? απορία φίλων και γνωστών....
- Είναι η πίκρα, λέω εγώ, η πίκρα που δεν θέλω να την βλέπω μισή..
την θέλω ολόκληρη για να την πολεμήσω.......

Η θάλασσα δεν με ρώτησε.....
Ήξερε!!!!!! ήταν μέρος της δικής μας συνομωσίας.....

Σταμάτησε ο χρόνος θαρρείς εκεί, σ' εκείνη την θάλασσα,
εκείνο το μαγιάτικο βράδυ κάπου ανάμεσα σε Ιτιά και Γαλαξίδι...

Η Αξιοπρέπεια πιο ισχυρή απ' τον φόβο...
τι συναίσθημα κι αυτό!!!!!


Φόβος για ποιόν??
Φόβος για τι???

Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι.... έτσι είπα σ' αυτό που με κυβερνά, έτσι πίστεψα, έτσι αποφάσισα!!!
Και εκείνη σιωπηλά συμφώνησε, και με επιβράβευσε...
με επιβράβευσε με έναν παφλασμό, μια ηδονική στιγμή μοναξιάς όπου είχα τελείως ξεχάσει την παρουσία της και ήρθε να μου την δηλώσει...
"Είμαι εδώ για σένα ", μου είπε με λάγνο τρόπο, παρασυρμένο ίσως από την δική μου τσιτωμένη μορφή, μορφή με πεταμένες φλέβες, και μάτια κόκκινα που έρχονταν σε αντίθεση με το πράσινο φυσικό τους χρώμα ....

Σηκώθηκα, κόλλησε η χρυσή αμμουδιά πάνω μου, σα να ήθελε να με ακολουθήσει. Δεν έκανα καμία κίνηση να την διώξω από πάνω μου. Είχε γίνει φίλη, φίλη καλή, σιωπηλή, ένα με μένα...

Και πήρα τον δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο, το κρύο και αφιλόξενο δωμάτιο του hotel, όπου εκεί παίχτηκε και η τελευταία πράξη........


Αλλά τώρα είμαι εδώ ανακτώντας τις χαμένες μου αναπνοές............




Πόσο άραγε δρα καταλυτικά στην ζωή μας ο φόβος; Πόσο γίνεται τροχοπέδη και δεν μας επιτρέπει να προχωράμε. Να προχωράμε με βάση αυτών που το ένστικτό μας επιτάσσει, αυτό η ψυχή μας λαχταρά να κάνουμε κι εμείς αντί να προχωράμε , να στέκουμε εκεί αναποφάσιστοι.
Σαν σε ένα σταυροδρόμι, όπου όλοι οι δρόμοι να είναι ανοιχτοί κι εμείς να στέκουμε εκεί στην μέση του χωρίς την παραμικρή ένδειξη θάρρους για βήματα μπροστά.
Και όταν έλθει όμως εκείνη η ώρα της συνειδητοποιημένης απόφασης πόσο ανάλαφροι γινόμαστε !!

Σε πόσους άραγε από εμάς έχει γίνει ο φόβος ανασταλτικός παράγοντας για τις επιλογές μας και τις αποφάσεις μας?

[kmakri]

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..τραγουδούσε κάποτε ο Παπακωνσταντίνου.Τραγούδι που άκουγα όταν ήμουν ακόμη έφηβη και ο κάθε στίχος άγγιζε βαθιά την ψυχή μου.
Φοβήθηκα αρκετά πράγματα στην μέχρι τώρα ζωή μου,αλλά με τον καιρό έπεισα τον ευατό μου πως ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου και να τον νικήσεις, είναι να σταθείς μπροστά και να τον κοιτάξεις ευθεία στα μάτια.
Όσο περνούσαν τα χρόνια έμαθα να κατευθύνω τον εαυτό μου όλο και ποιό αποτελεσματικά στην κατά μέτωπο επίθεση των φόβων μου.
Σε επαγγελματικό επίπεδο βούτηξα στα βαθιά και θεωρώ τον εαυτό μου νικητή.Υπήρξαν στιγμές που το συναίσθημα του φόβου με παρέλυε..
Σε προσωπικό επίπεδο γέννησα την πρώτη μου κόρη λουσμένη στον ιδρώτα που μου είχε προκαλέσει όχι ο πόνος του τοκετού αλλά ο φόβος του..
Σε συναισθηματικό επίπεδο ο φόβος της πιθανής καταστροφήςτης ψυχικής υγείας των παιδιών μου με κράτησε ακινητοποιημένη τέσσερα χρόνια σε μία σχέση που είχε λήξει..
Μέχρι πριν από ένα μήνα φοβόμουν ακόμη και να πω στον άνθρωπο που αγαπάω την λέξη <<σ' αγαπάω>>.
Αν ψάξουμε μέσα μας οι φόβοι μας είναι αναρίθμητοι..Το θέμα είναι πως μπορούμε να τους διαχειριστούμε , για να προχωράμε στην ζωή και να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.Να είμαστε ευτυχισμένοι..
Ίσως ο τρόπος που εγώ πολεμώ τους φόβους μου να οφείλεται στο ότι ανήκω στο ζώδιο των Διδύμων, έχω ωροσκόπο Τοξότη και ¶ρη στους Διδύμους.
Ίσως....


ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ

[Ζωή και Ζώδια]

Ίσως ο τρόπος που εγώ πολεμώ τους φόβους μου να οφείλεται στο ότι ανήκω στο ζώδιο των Διδύμων, έχω ωροσκόπο Τοξότη και ¶ρη στους Διδύμους.
Ίσως...

Δεν ξέρουμε για εσάς, εμάς όμως θα μας ενδιέφερε μια προσέγγιση που να συνάδει περισσότερο με τον χαρακτήρα της αγοράς αυτής, όπως για παράδειγμα της πιο πάνω παράθεσης από την αγαπητή Kmakri. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε, να μας πουν οι αγαπητοί μας αστρολόγοι ή όσοι ασχολούνται, αν υπάρχουν κάποιες αστρολογικές παράμετροι που υποδεικνύουν την έκφραση τέτοιων συναισθημάτων, ποια φώτα χαρακτηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές, αν κάποια ζώδια είναι πιο "φοβιτσιάρικα" (:cheesy: ) και άλλα.

[Fotini Christodoulou]

Αν και ερασιτεχνης(πιο ερασιτέχνης δεν γίνεται) θα έλεγα πώς σε κάθε ζωδιο υπαρχει διαφορετικός φοβος.
Παραδοσιακά ο Καρκίνος θεωρείται ο πιο φοβιτσιάρης του ζωδιακου:cheesy: .
Αλλά μάλλον εχει το όνομα επειδή το δείχνει περισσότερο η το παραδέχεται ανοιχτά.Ενας ζυγός μια και βλεπω αυτό το ζώδιο στο προφίλ σας θα φοβόταν να μεινει μόνος του :cheesy: ,ένας Αιγόκερος να δειξει αδυναμία,η να χασει τον ελεγχο,ενας Λεων να μην ειναι αρεστός/αγαπητος και να χασει το κοινό του και πολλά άλλα που θα μπορουσαμε να πουμε με βάση την φύση των ζωδίων αλλά σίγουρα θα ήταν λαθος να γενικευσουμε.:cheesy:

Το θέμα ειναι πολύ ιδιαιτερο πάντως και ξεφευγει από τα όρια της αστρολογίας.
Καθε ανθρωπος παλεύει με τα δικά του "φαντάσματα".:bigsmile:

[Toksotaki]

Οτι ετρεμα,φοβομουν απλα παρελυα και μονο στην ιδεα...μου εχει συμβει ηδη,σε αυτο το διαστημα:2004-2006(δεν ξερω αν φαινεται και αστρολογικα) Τιποτα δεν μπορει να με φοβισει πια ...τιποτα.Οσο για τον φοβο του καθε ζωδιου νομιζω οτι το θεμα θα ηταν εντελως γενικευμενο και αοριστο αν τειθονταν ετσι.Μπορουμε να δουμε απο την θεση του γενεθλιου Κρονου μας ποιο ειναι το σημειο στο οποιο νοιωθουμε ελλειψεις και κατ' επεκταση φοβομαστε ,αφου ως γνωστον αναλογα με την θεση του ζωδιου στο οποιο βρισκεται εκφραζει την <<ακαταλληλοτητα>>Ελπιζω να βοηθησα!:cheesy: