AIDS: Μάστιγα και τιμωρία;

[friary]

AIDS εστί…

Το Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, η επιστημονική ονομασία του AIDS, προκαλείται από τον ιό HIV και θεωρείται η μάστιγα του προηγούμενου αιώνα. Εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1981, -παρΆ όλο που αρκετοί άνθρωποι είχαν πεθάνει μέχρι τότε από άγνωστη αιτία- σε ομοφυλόφιλους άνδρες νεαρής ηλικίας, οι οποίοι ανέπτυξαν, την ίδια χρονική περίοδο, ασυνήθιστες μολύνσεις και λοιμώξεις. Τότε κανείς δεν γνώριζε τί προκαλούσε αυτή την ασθένεια. 'Έκτοτε, η επιστήμη απέδειξε ότι ο ιός της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV) είναι η αιτία του AIDS, μιας ασθένειας που έγινε απειλητική από την αρχή της εμφάνισής της.



Διαβάστε το

AIDS: Μάστιγα και τιμωρία; | αστρολογια ζώδια (http://www.horoscope.gr/aids-%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/)

[kiaRRa]

Καιρός να αφυπνιστούμε και να σοβαρευτούμε όλοι. Με την υγεία μας αλλά και των γύρω μας δεν παίζουμε! Συγχαρητήρια

[ninja]

Συγχαρητήρια. Την μεγάλη ελευθερία την πληρώνουμε! Ενημέρωση, πρόληψη και σεβασμός θα πρέπει να προέχει. Ισως η λύση να είναι όντως " η καταδίκη " σε εναν μοναδικό έρωτα.

[skorpion]

Ακουσε κανεις την εκπομπη του Ευαγγελατου για τα προφυλακτικα?!!!?

[Marina 7771]

Συγχαρητήρια και από μένα.:clapping:
Είναι όντως μεγάλο πρόβλημα το AIDS, κυρίως για τις τριτοκοσμικές χώρες, όπου αφανίζονται καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι, αλλά και η Δύση δεν πάει πίσω.
Καλό είναι να έχουμε τον κίνδυνο πάντα στο μυαλό μας, και να μην το θυμόμαστε μια φορά τον χρόνο,στην παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS.;)

[*Astropeleki*]

Εκτός από εξαιρετικό άρθρο, είναι και πολύ συγκινητικό! :love:

Δυστυχώς η ασθένεια αυτή έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις που αποτελεί πλέον πανδημία. Υπάρχουν κάποια φάρμακα, τα οποία αν δίνονται σε σωστές ποσότητες και με εναλλακτικούς τρόπους, μπορούν να επιβραδύνουν λίγο την πορεία της ασθένειας. Επίσης το εμβόλιο που παρασκευάζουν για την καταπολέμηση του ιού πιθανόν να αργήσει γιατί εμφανίζονται προβλήματα γενετικής ποικιλομορφίας που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων στελεχών του ιού.

Το ζητούμενο είναι ότι πρέπει να προσέχουμε λίγο παραπάνω τον εαυτό μας και να παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις. Προσωπικά θεωρώ εξίσου καλό (αν και ίσως ακουστεί λίγο περίεργο), όταν δύο άνθρωποι είναι πλέον μαζί, να κάνουν κάποιες γενικές εξετάσεις. Τώρα το αν μολυνθεί κάποιος με μετάγγιση αίματος, που πλέον έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις, τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για την ανευθυνότητα των "ειδικών", στους οποίους εμπιστευόμαστε την υγεία μας.

[fillenia]

Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α

:clapping:

[Fotini Christodoulou]

Συγχαρητήρια και από μένα!:clapping: :clapping: :clapping:
Γραμμένο άψογα,με ευαισθησία αλλά και ρεαλισμό!

Είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας!

[panther]

Α Ψ Ο Γ Ο:clapping:PerfectPerfect

[konbern]

APLA EKSAIRETIKO!!! :clapping:

[e k]

Αναγκαία δυστυχώς η υπενθύμιση και πολύ καλό το άρθρο, αν και μάστιγα δεν είναι η ίδια η ασθένεια αλλά η έλλειψη ενημέρωσης.

[gwrgina25]

AIDS εστί....
Θάνατος λόγω αδιαφορίας...


Συγχαρητήρια και από μένα :clapping:
Πραγματικά το AIDS αποτελεί μάστιγα στην εποχή μας !
Ευτυχώς όμως τα τελευταία χρόνια χάρη στην εύρεση νέων φαρμακευτικών αγωγών έχει μειωθεί αισθητά ο θάνατος των ασθενών!
Στις τριτοκοσμικές χώρες το πρόβλημα παραμένει...Εκεί βέβαια στο έτος 2006 εν όψη 2007 ακόμη πεθαίνουν από την πείνα:sad2:

[friary]

:embarrest
Χαίρομαι που όλοι ευαισθητοποιηθήκαμε με αυτό το άρθρο. Ελπίζω να καταφέρουμε να κάνουμε και πράξη την άπαραίτητη προτροπή για ασφαλές sex. Δυστυχώς εκείνη την ώρα...... συνήθως αδιαφορούμε :worried:

[Maroulita]

Μαίρη, και από μένα συγχαρητήρια. :clapping: Η προσέγγιση και οι πληροφορίες που μοιράστηκες μαζί μας ήταν συγκλονιστικά αφοπλιστικές. Πρέπει τέτοια κείμενα και τέτοια θέματα να μας συνταράζουν κανονικά κάθε μέρα, γιατί αν το 'χουμε "ακατοίκητο" και δεν φροντίζουμε τους γύρω μας και τον ίδιο μας τον εαυτό, δεν αποκλείεται να πάρουμε και μεις το "χρίσμα" είτε είμαστε στον τρίτο κόσμο είτε στον "πρώτο". Μιας και η πράξη του έρωτα ενέχει πλέον αυτόν τον κίνδυνο, ας κάνουμε αυτό που πρέπει. Είναι ίσως από τα λίγα "πρέπει" τα οποία θα πρέπει να τηρούμε...

[Coconut]

Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο αυτό άρθρο.

[Λίλιαν Σίμου]

Ένα θαυμάσιο άρθρο για ένα πολύ λεπτό ζήτημα, με πολλές προεκτάσεις!
Συγχαρητήρια κι από εμένα:clapping:

φιλικά
Λίλιαν Σίμου

[salamandra]

Συγχαρητήρια για το άρθρο σου.
Με αγάπη…
Μαίρη.

[Yolanda]

Συγχαρητήρια!

Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι απο εμάς που σου δώσαμε τα συγχαρητήρια με κεφαλαία ή έγχρωμα γράμματα, θα δεχόμασταν σήμερα να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε έναν φορέα? Να συνάψουμε μια ερωτική-αισθηματική σχέση μαζί του?
Αντε, να κοιμηθούμε μόνο στο ίδιο κρεββάτι ή να δοκιμάσουμε κάτι απο το πηρούνι του? Πολυ θα ήθελα να ακούσω ειλικρινείς απαντήσεις, τόσο, όσο ειλικρινή ήταν τα "συγχαρητήρια".

[friary]

Συγχαρητήρια!

Αναρωτιέμαι όμως, πόσοι απο εμάς που σου δώσαμε τα συγχαρητήρια με κεφαλαία ή έγχρωμα γράμματα, θα δεχόμασταν σήμερα να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε έναν φορέα? Να συνάψουμε μια ερωτική-αισθηματική σχέση μαζί του?
Αντε, να κοιμηθούμε μόνο στο ίδιο κρεββάτι ή να δοκιμάσουμε κάτι απο το πηρούνι του? Πολυ θα ήθελα να ακούσω ειλικρινείς απαντήσεις, τόσο, όσο ειλικρινή ήταν τα "συγχαρητήρια".


Yolanda, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα και απλά. Το θέμα είναι όμως να αφυπνηστούμε και να μπει μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας πέρα από το "μακριά δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να βλέπω".
Η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν διάφορα προβλήματα υγείας που στους υπόλοιπους δημιουργούν απέχθεια, όπως μπορεί να είναι ακόμη και η σχιζοφρένεια, είναι σημάδι γενικότερης παιδείας και πολιτισμού και μάλλον η πατρίδα μας έχει μια μικρή έλλειψη. Σιγά σιγά όμως, αν μπει ο σπόρος της διαφορετικής σκέψης μέσα μας, του ανοιχτού μυαλού και του ακομπλεξισμού, μπορούμε να σύρουμε λιγάκι την καθισμένη βάρκα του μυαλού και της ψυχής μας προς τα βαθιά καθαρά νερά.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλους με ελπίδα για ένα φωτεινότερο αύριο. :xmas-smiley-031:

[Yolanda]

Yolanda, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα και απλά. Το θέμα είναι όμως να αφυπνηστούμε και να μπει μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας πέρα από το "μακριά δεν θέλω να ξέρω, δεν θέλω να βλέπω".
Η συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που έχουν διάφορα προβλήματα υγείας που στους υπόλοιπους δημιουργούν απέχθεια, όπως μπορεί να είναι ακόμη και η σχιζοφρένεια, είναι σημάδι γενικότερης παιδείας και πολιτισμού και μάλλον η πατρίδα μας έχει μια μικρή έλλειψη. Σιγά σιγά όμως, AN μπει ο σπόρος της διαφορετικής σκέψης μέσα μας, του ανοιχτού μυαλού και του ακομπλεξισμού, μπορούμε να σύρουμε λιγάκι την καθισμένη βάρκα του μυαλού και της ψυχής μας προς τα βαθιά καθαρά νερά.

Είναι πολύ γλυκός και ευγενής ο τρόπος σου και το εκτιμώ πολύ.
Ομως, η τακτική αυτή του να περιμένουμε να μπεί μια διαφορετική άποψη μέσα στο μυαλό μας, (αλήθεια, αυτό πώς το φαντάζεσαι να γίνεται?, απο πού θα "μπεί" αν δεν ανοίξουμε την πόρτα"?), του να αποδίδουμε αλλού την συμπεριφορά μας (στο σύστημα παιδείας, πολιτισμού), και το να βολευόμαστε εκ νέου πάνω σε ένα ΑΝ (μπεί ο σπόρος), σαν να είμαστε άμοιροι των επιλογών μας, είναι που μας κρατάει εδώ που είμαστε δίχως ντροπή.
Βρίσκω όλο αυτό το σκεπτικό μια καλή δικαιολογία για να γυρίσουμε από το άλλο πλευρό να κοιμηθούμε με ήσυχη συνείδηση, αφού το καθήκον το κάναμε, δώσαμε τα συγχαρητήριά μας στην φίλη για το άρθρο της.

Εμείς δημιουργήσαμε τα πράγματα έτσι όπως είναι.
Εχουμε την ελευθερία των επιλογών. Αν σήμερα θελήσουμε να μπεί ένα τέλος, στην πείνα, στην περιθωριοποίηση των αρρώστων και σε ό,τι άλλο, αυτό θα γίνει.

Βρισκόμαστε ΟΛΟΙ στην ριζική αιτία των συνθηκών που υπάρχουν, οι οποίες δημιουργουν τον περιθωριωποιημένο ασθενή, τον ληστή, τον πεινασμένο.
Ας δηλώσουμε έμπρακτα ότι έχουμε επίγνωση για το μερίδιο ευθύνης μας. Από σήμερα. Από Τώρα.

[Maroulita]

Σίγουρα δεν αφήνεται στην άκρη η ατομική ευθύνη του καθενός από εμάς, αλλά για να μπορέσει ο καθένας μας να αφυπνιστεί και να "δράσει" με τον όποιο τρόπο, πρέπει να δίνεται συνεχώς το ερέθισμα. Γιατί όπως και να το κάνουμε και για να είμαστε ρεαλιστές, πολλές φορές "αποκοιμιόμαστε" και ακόμα πιο πολλές φορές πέφτουμε σε λύθαργο, οπότε πάντα πρέπει να υπάρχει κάτι ή κάποιος που να μας τσιγκλά. Το αποτέλεσμα είναι δεδομένο μόνο όταν υπάρχει πομπός και δέκτης και αναμφισβήτητα το μήνυμα. Είναι καθαρά διαλεκτική η σχέση.

Εχω την άποψη ότι το κατά πόσο "ανοιχτή" είναι η πόρτα του μυαλού, της καρδιάς και της ψυχής μας είναι κυρίως θέμα παιδείας, καλλιέργειας και πολιτισμού. Συνεπώς, διαφωνώ ότι με το να θίγουμε αυτό το θέμα είναι σαν να βολευόμαστε και να αποδίδουμε αλλού τη συμπεριφορά μας. Η συμπεριφορά μας διαμορφώνεται από όλους τους φορείς παιδείας, οπότε η όποια αλλοτρίωση υπάρχει από τα ίδια τα ανθρωπιστικά μας ιδεώδη είναι καθαρά θέμα παιδείας.


Εμείς δημιουργήσαμε τα πράγματα έτσι όπως είναι.
Εχουμε την ελευθερία των επιλογών. Αν σήμερα θελήσουμε να μπεί ένα τέλος, στην πείνα, στην περιθωριοποίηση των αρρώστων και σε ό,τι άλλο, αυτό θα γίνει.

Βρισκόμαστε ΟΛΟΙ στην ριζική αιτία των συνθηκών που υπάρχουν, οι οποίες δημιουργουν τον περιθωριωποιημένο ασθενή, τον ληστή, τον πεινασμένο.
Ας δηλώσουμε έμπρακτα ότι έχουμε επίγνωση για το μερίδιο ευθύνης μας. Από σήμερα. Από Τώρα.

Μ' αρέσει αυτός ο ιδεαλισμός, τον συμμερίζομαι κι εγώ. Η ατομική ευθύνη του καθενός μας είναι το πρωτεύον. Αλλά πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές, γιατί δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά και το τί πρέπει να κάνουν τα συλλογικά όργανα και φορείς.

[Yolanda]

. Γιατί όπως και να το κάνουμε και για να είμαστε ρεαλιστές, πολλές φορές "αποκοιμιόμαστε" και ακόμα πιο πολλές φορές πέφτουμε σε λύθαργο, οπότε πάντα πρέπει να υπάρχει κάτι ή κάποιος που να μας τσιγκλά.

Μ' αρέσει αυτός ο ιδεαλισμός, τον συμμερίζομαι κι εγώ. Η ατομική ευθύνη του καθενός μας είναι το πρωτεύον. Αλλά πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές, γιατί δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά και το τί πρέπει να κάνουν τα συλλογικά όργανα καιφορείς.


Να μας τσιγκλά? Δεν θα ήταν αρκετό το συνταρακτικό αίσθημα της συμπόνοιας και το ανεπτυγμένο αίσθημα προσωπικής ευθύνης να μας τσιγκλίσει? Θέλουμε κάποιον έξω απο εμάς να μας τσιγκλάει? Γι αυτό ο κόσμος μας είναι έτσι όπως είναι.
Γιατί μεταθέτουμε την βελτίωση του κόσμου μας, έξω απο εμάς. Οταν δεν προχωράει κάτι, το ρίχνουμε σε αυτόν που ξέχασε να έρθει να μας τσιγκλίσει!
Γιατί πάντα κάποιος άλλος θα είναι αρμοδιότερος απο εμάς για να βελτιώσει τον δικό μας κόσμο

Μας έχουν διδάξει πως τα πάντα είναι περιστασιακά και πως τα πάντα εξαρτώνται απο κάτι, στο οποίο εμείς δεν έχουμε λόγο. Αυτό είναι λάθος!
'Εφτασε η ώρα να αλλάξουμε ριζικά το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας
'Εφτασε η ώρα να αναδυθούμε από τις μικρότητες των καθημερινών
δραμάτων και γεγονότων και να
αρχίσουμε να συνδεόμαστε με το υψηλότερο
δράμα που συντελείται!

"Αυτός ο ιδεαλισμός σας αρέσει και τον συμμερίζεστε". Πώς?

Το τι πρέπει να κάνουν τα συλλογικά όργανα και οι φορείς είναι δική τους δουλειά.
Η δική μας δουλειά είναι που πρέπει να μας ενδιαφέρει, να μας απορροφά ολοκληρωτικά και όταν συμβαίνει αυτό με Επίγνωση του ρόλου μας πάνω στη γή, αποκλείεται να πέσουμε στο λήθαργο.
Μπορεί να μη φτάνει ΜΟΝΟ η προσωπική μας προσπάθεια όπως λέτε (αν και η προσωπική μου φιλοσοφία αντιτίθεται), όμως ας την δώσουμε. Ας δώσουμε το μερτικό μας τουλάχιστον.
Διότι αν ρεαλισμός (που τόσο τον επικαλείστε) είναι το να βλέπει κανείς τα πράγματα όπως έχουν, συνειδησιακή οκνηρία είναι το να επαναπαύεται στον τίτλο του "ρεαλιστή" και
Ανθρωπισμός, είναι το σύνολο των επιλογών και δράσεων του Ανθρώπου να αλλάξει με επιμονή και μόχθο τα πράγματα που πληγώνουν την ατομική και συλλογικη συνείδηση.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη, εάν η συζήτηση ξέφυγε απο το θέμα του θρέντ.
Ομως εξακολουθώ να ρωτώ: Ποιός θα αγκάλιαζε έναν οροθετικο σήμερα?
Ποιός θα έκανε δεσμό μαζί του? Ποιός θα τον φιλοξενούσε?
Καταλάβατε? ε?
Τίνος δουλειά είναι να ξεπεραστούν αυτοί οι φόβοι?

[Maroulita]

Μάλλον δεν έγινα κατανοητή. Η μόνη μου ουσιαστική αντίρρηση ήταν ότι το γεγονός ότι η στάση που ο καθένας μας έχει είναι καθαρά θέμα παιδείας και αυτό δε δηλώνει βόλεμα όταν το αναφέρουμε. Γιατί ακόμα και το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης που αναφέρετε καλλιεργείται. Κατά τα άλλα, αυτό που τόνισα -χωρίς να υποβιβάζω την ατομική μας ευθύνη- είναι ότι για να υπάρξει αποτέλεσμα, πρέπει να υπάρξει συλλογικότητα και χρειάζονται και οι φορείς.

Για πείτε μου αν σε σχολική τάξη έχει πραγματοποιηθεί ποτέ μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, αν ένα 17χρόνο παιδί π.χ. γνωρίζει τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, αν γνωρίζει τι σημαίνει Σύνδρομο Ανοσολογικής Ανεπάρκειας και οροθετικό άτομο, αν γνωρίζει τα συμπτώματα και το πώς πραγματικά μεταδίδεται. Ποιος θα του τα πει αυτά; Πώς να τα μάθει αυτά για να μην κάνει λάθη, αλλά και για να μην φοβηθεί και να μην αποκτήσει ρατσιστική συμπεριφορά; Γιατί όπως και να το κάνουμε και για να είμαστε ειλικρινείς όλοι μας φοβόμαστε, φοβόμαστε αυτό που δεν ξέρουμε. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ΜΜΕ και υπάρχει μία κάποια ενημέρωση.

Το θέμα για μένα δεν είναι απλά να νιώσουμε συμπόνοια. Αυτή η λέξη με παραπέμπει στον οίκτο και την λύπηση και δε νομίζω πως οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από αυτήν την ασθένεια (αλλά και οποιαδήποτε άλλη τόσο σοβαρή) το αξίζουν αυτό. Το θέμα είναι να ξέρουμε, να μαθαίνουμε, να ενημερωνόμαστε. Αλλά και αν τυχόν κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και δεν μπορούμε από μόνοι μας να αφυπνιστούμε, ναι να μας τσιγκλίσουν αυτοί που δεν κοιμούνται. Τόσο κακό είναι αυτό; Πιστεύω ότι προσφέρεται μεγάλο καλό έτσι.




"Αυτός ο ιδεαλισμός σας αρέσει και τον συμμερίζεστε". Πώς?

Το τι πρέπει να κάνουν τα συλλογικά όργανα και οι φορείς είναι δική τους δουλειά.
Η δική μας δουλειά είναι που πρέπει να μας ενδιαφέρει, να μας απορροφά ολοκληρωτικά και όταν συμβαίνει αυτό με Επίγνωση του ρόλου μας πάνω στη γή, αποκλείεται να πέσουμε στο λήθαργο.
Μπορεί να μη φτάνει ΜΟΝΟ η προσωπική μας προσπάθεια όπως λέτε (αν και η προσωπική μου φιλοσοφία αντιτίθεται), όμως ας την δώσουμε. Ας δώσουμε το μερτικό μας τουλάχιστον.
Διότι αν ρεαλισμός (που τόσο τον επικαλείστε) είναι το να βλέπει κανείς τα πράγματα όπως έχουν, συνειδησιακή οκνηρία είναι το να επαναπαύεται στον τίτλο του "ρεαλιστή" και
Ανθρωπισμός, είναι το σύνολο των επιλογών και δράσεων του Ανθρώπου να αλλάξει με επιμονή και μόχθο τα πράγματα που πληγώνουν την ατομική και συλλογικη συνείδηση.

Θέλετε να σας πω εγώ πώς τον συμμερίζομαι; Πρώτα απ’ όλα είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και στους άλλους, με ανοιχτά μάτια και αυτιά προς όλα και όλους. Και δεν τσιγκουνεύομαι των συναισθημάτων μου. Φτάνουν αυτά ή θέλετε κι άλλα; Συνειδησιακά οκνηρή δεν είμαι -όχι τουλάχιστον στο ποσοστό που μου καταλογίζετε- και προσπαθώ με τον τρόπο μου να κρατιέμαι ξύπνια. Πιστεύετε πως γενικά κάτι τέτοιο είναι εύκολο; Γιατί ναι, όλα στον κόσμο των ιδεών και των λόγων είναι εύκολα, αλλά στην πράξη πείτε μου τί γίνεται…

[Yolanda]

Γιατί ναι, όλα στον κόσμο των ιδεών και των λόγων είναι εύκολα, αλλά στην πράξη πείτε μου τί γίνεται…

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Γι αυτό και έκανα το αρχικό πόστ, αναρωτώμενη, πόσοι από εμάς που δηλώσαμε τόσο ωραία λόγια για το θέμα του θρέντ, περνάμε στην πράξη αποδεχόμενοι δίχως όρους τους οροθετικούς και τι θα κάνουμε σε περίπτωση που θα βρεθούμε κοντά τους? Ας μην μιλήσω για την περίπτωση να πάμε να τους συναντήσουμε το "Κέντρο Ζωής" όπου βρίσκονται όσοι εξ αυτών είναι σε δυσμενέστερη οικογενειακή και οικονομική κατάσταση απο τους υπόλοιπους.


σσ. Η συμπόνοια, συν+πονώ, όπως δείχνει το πρώτο συνθετικό της λέξης, δεν υποβιβάζει τον συμπονούμενο σε "θύμα" ώστε να προκύπτουν αισθήματα οίκτου.
Είναι μεγαλειώδες συναισθημα.

[aries engineer]

TΟ ΑΙDS ανακαλύφθηκε για να κληρονομήσουν οι λεσ... τον κοσμό!!!λίγο κυνικό,παραυτα δεν πιστεύω οτι απέχει πολύ απο την πραγματικότητα.....

[Maroulita]

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Γι αυτό και έκανα το αρχικό πόστ, αναρωτώμενη, πόσοι από εμάς που δηλώσαμε τόσο ωραία λόγια για το θέμα του θρέντ, περνάμε στην πράξη αποδεχόμενοι δίχως όρους τους οροθετικούς και τι θα κάνουμε σε περίπτωση που θα βρεθούμε κοντά τους? Ας μην μιλήσω για την περίπτωση να πάμε να τους συναντήσουμε το "Κέντρο Ζωής" όπου βρίσκονται όσοι εξ αυτών είναι σε δυσμενέστερη οικογενειακή και οικονομική κατάσταση απο τους υπόλοιπους.

σσ. Η συμπόνοια, συν+πονώ, όπως δείχνει το πρώτο συνθετικό της λέξης, δεν υποβιβάζει τον συμπονούμενο σε "θύμα" ώστε να προκύπτουν αισθήματα οίκτου.
Είναι μεγαλειώδες συναισθημα.

Δίκιο έχετε ως προς τη σημασία της λέξης, απλά προσωπικά της έχω δώσει αρνητικό φορτίο και αποφεύγω να τη χρησιμοποιώ σαν λέξη. Βέβαια η ίδια η πράξη μετρά, εδώ που τα λέμε...

Τώρα ως προς αυτά που αναρωτηθήκατε... πραγματικά φαίνεται σαν να είναι δύσκολο κανείς να απαντήσει, γιατί η θεωρία απέχει από την πράξη μακράν... Να σας πω την αλήθεια, επειδή προσωπικά δε μου έχει τύχει, παραδέχομαι ότι θα αισθανόμουν μία αμηχανία. Και αυτή η αμηχανία δεν πηγάζει από οίκτο, περιφρόνηση ή ό,τι άλλο, αλλά επειδή πραγματικά δεν ξέρω τί θα έπρεπε εκείνη την ώρα να πω ή να κάνω, για να μη θίξω την προσωπικότητα και την κατάστασή του. Πραγματικά δεν ξέρω...



TΟ ΑΙDS ανακαλύφθηκε για να κληρονομήσουν οι λεσ... τον κοσμό!!!λίγο κυνικό,παραυτα δεν πιστεύω οτι απέχει πολύ απο την πραγματικότητα.....

Τί εννοείς βρε aries engineer; :weird: Θα μπορούσες να μας το αναπτύξεις;

[Alien1]

TΟ ΑΙDS ανακαλύφθηκε για να κληρονομήσουν οι λεσ... τον κοσμό!!!λίγο κυνικό,παραυτα δεν πιστεύω οτι απέχει πολύ απο την πραγματικότητα.....

Χεχεχεχεχε :bigsmile: :laugh:

The Αttack of the lesbians
με υποτιτλο "Τhey spread the disease to inherit earth"

Re συ καλη ιδεα για Β-movie
Α ρε μα ποιος ειμαι, κατι ιδεες τρομερες που μου ερχονται ωρες ωρες :D

Α ναι sorry η βασικη ιδεα δικια σου ητανε

[friary]

Θα παρακαλούσα να μην ξεφεύγαμε από το θέμα. Το να αναπτύσουμε σενάρια είναι διασκεδαστικό, αλλά όταν γίνονται πάνω σε μια σοβαρή συζήτηση ανάμεσα σε ανθρώπους που πραγματικά βιώνουν πόνο με τον πόνο των άλλων ανθρώπων, δεν είναι τιμητικό γι' αυτούς. Τώρα αν το γυναικείο φύλο τείνει να επικρατήσει γενετικά, αυτό δεν καθιστά τις γυναίκες ομοφυλόφιλες. Και όπως είναι γνωστό αγαπητή aries engineer, το AIDS δεν κοιτά φύλο.

Πέραν τούτου, αγαπητή Yolanda, χίλια δίκια έχεις, αλλά κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του προτεραιότητες και κάνει τις επιλογές του στη ζωή. Πάντα σ' αυτόν τον κόσμο που ζούμε υπήρχε και θα υπάρχει πόνος, βία, θάνατος, αδιαφορία, έγκλημα με ή χωρίς τιμωρία. Ο καθε ένας ιεραρχεί τις προτεραιότητές του στη ζωή και πορεύεται ανάλογα. Αλλος με στόχο, άλλος χωρίς, άλλος κατα τύχη, άλλος με πρόγραμμα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν ούτε να ευαισθητοποιηθεί, ούτε να πάει να αγκαλιάσει τους πεινασμένους, άρρωστους και αδικημένους αυτής της ζωής. Επειδή το AIDS είναι μια ασθένεια που προκαλείται με την σεξουαλική επαφή, δεν σημαίνει πως πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη δραματικότητα, από ότι σε κάποια άλλη ασθένεια ή άλυτο πρόβλημα ζωής. Με αυτή την προοπτική, θα έπρεπε να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για την πείνα και την ανέχεια στον 3ο Κόσμο,για τους Πολέμους, για τον αιματοκυλισμένο θρησκευτικό φανατισμό, για τον κοινωνικό, φυλετικό ρατσισμό, για τις απαράδεκτες συνθήκες στις οποίες όχι μόνο υποχρεούμαστε να ζούμε αλλά γινόμαστε κοινωνοί και συμμέτοχοι.
Και που είναι η αγκαλιά που δίνουμε στα ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά, στους ηλικιωμένους, στους Καρκινοπαθείς που τρέχουν συνέχεια στα νοσοκομεία και γενικά σε άνθρωπους που υποφέρουν.
Το θέμα της συμπόνιας είναι γενικό και αφορά όλους όσους υποφέρουν. Και η αντιμετώπισή του απο κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Δεν έχουν έρθει όλοι οι άνθρωποι για να προσφέρουν. Αυτοί που έχουν και μπορούν να δώσουν αγάπη στον πλησίον οποιοδήποτε κι αν είναι το πρόβλημά του και το κάνουν έμπρακτα είναι ευλογημένοι. Δεν μπορούμε όμως να εκβιάσουμε κανέναν να δώσει κάτι που δεν μπορεί ή δεν θέλει. Τι λες?

[Yolanda]

Πέραν τούτου, αγαπητή Yolanda, χίλια δίκια έχεις, αλλά κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του προτεραιότητες και κάνει τις επιλογές του στη ζωή. Πάντα σ' αυτόν τον κόσμο που ζούμε υπήρχε και θα υπάρχει πόνος, βία, θάνατος, αδιαφορία, έγκλημα με ή χωρίς τιμωρία. Ο καθε ένας ιεραρχεί τις προτεραιότητές του στη ζωή και πορεύεται ανάλογα. Αλλος με στόχο, άλλος χωρίς, άλλος κατα τύχη, άλλος με πρόγραμμα. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν ούτε να ευαισθητοποιηθεί, ούτε να πάει να αγκαλιάσει τους πεινασμένους, άρρωστους και αδικημένους αυτής της ζωής. Επειδή το AIDS είναι μια ασθένεια που προκαλείται με την σεξουαλική επαφή, δεν σημαίνει πως πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη δραματικότητα, από ότι σε κάποια άλλη ασθένεια ή άλυτο πρόβλημα ζωής. .
Το θέμα της συμπόνιας είναι γενικό και αφορά όλους όσους υποφέρουν. Και η αντιμετώπισή του απο κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Δεν έχουν έρθει όλοι οι άνθρωποι για να προσφέρουν. Αυτοί που έχουν και μπορούν να δώσουν αγάπη στον πλησίον οποιοδήποτε κι αν είναι το πρόβλημά του και το κάνουν έμπρακτα είναι ευλογημένοι. Δεν μπορούμε όμως να εκβιάσουμε κανέναν να δώσει κάτι που δεν μπορεί ή δεν θέλει. Τι λες?

Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους όσους συνομίλησαμε σε αυτό το θρέντ, για την ευγένειά σας.
Εχεις δίκιο ασφαλώς. Ο καθένας στο δρόμο του.
Επειδή όμως βρίσκομαι σε αυτό το φόρουμ, όπου υποθέτω πως το επίπεδο επίγνωσης και συνειδητότητας είναι κάπως υψηλό, ήθελα να ρωτήσω όσους εκφράζονται γενναιόδωρα, κατά πόσο αυτή η γενναιοδωρία ποτίζει και βαθύτερα στρώματά τους. Ετσι ξεκίνησε το θέμα...Με μια ερώτησή μου.
Εκανα δε αυτή την ερώτηση, με την ελπίδα πως θα την κάνει όποιος την διαβάσει, και στον εαυτό του.

Φυσικά δεν μπορούμε να ορίσουμε στον καθένα τι θα κάνει. Αλλοίμονο. Θα καταργούσαμε την ίδια την έννοια της ζωής του.
Ομως μπορούμε να δίνουμε μηνύματα για εναλλακτικές σκέψεις και δράσεις.
Για συνειδητότερη στάση.
Ας πούμε: Θεωρούμε ότι η πείνα που σκοτώνει 40.000 ανθρώπους τη μέρα στον πλανήτη, δεν είναι δικό μας θέμα και ότι δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε τίποτα γι αυτό.
Ομως, παρ' ό,τι λυπόμαστε, φέρνουμε νέους 50.000 ανθρώπους τη μέρα στον πλανήτη, για να αρχίσουν τη ζωή τους!
Τρελλό, ε?

[Maroulita]

Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους όσους συνομίλησαμε σε αυτό το θρέντ, για την ευγένειά σας.
Εχεις δίκιο ασφαλώς. Ο καθένας στο δρόμο του.
Επειδή όμως βρίσκομαι σε αυτό το φόρουμ, όπου υποθέτω πως το επίπεδο επίγνωσης και συνειδητότητας είναι κάπως υψηλό, ήθελα να ρωτήσω όσους εκφράζονται γενναιόδωρα, κατά πόσο αυτή η γενναιοδωρία ποτίζει και βαθύτερα στρώματά τους. Ετσι ξεκίνησε το θέμα...Με μια ερώτησή μου.
Εκανα δε αυτή την ερώτηση, με την ελπίδα πως θα την κάνει όποιος την διαβάσει, και στον εαυτό του.

Φυσικά δεν μπορούμε να ορίσουμε στον καθένα τι θα κάνει. Αλλοίμονο. Θα καταργούσαμε την ίδια την έννοια της ζωής του.
Ομως μπορούμε να δίνουμε μηνύματα για εναλλακτικές σκέψεις και δράσεις.
Για συνειδητότερη στάση.
Ας πούμε: Θεωρούμε ότι η πείνα που σκοτώνει 40.000 ανθρώπους τη μέρα στον πλανήτη, δεν είναι δικό μας θέμα και ότι δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε τίποτα γι αυτό.
Ομως, παρ' ό,τι λυπόμαστε, φέρνουμε νέους 50.000 ανθρώπους τη μέρα στον πλανήτη, για να αρχίσουν τη ζωή τους!
Τρελλό, ε?

Ναι, ίσως ακούγεται τρελό, αντιφατικό, ό,τι ό,τι... αλλά ποια λύση μπορεί να προταθεί; Να φτάσουμε στο άλλο άκρο; Να μην κάνουμε παιδιά (ειδικά στον ελλαδικό χώρο αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους...); Αυτά τα θέματα, των οποίων τα αίτια και οι παράμετροι είναι περιπλοκα συνδεδεμένα, μου φαίνεται πως δεν λύνονται με λύσεις των άκρων: ή κάνουμε ή δεν κάνουμε.
Π.χ. στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπως λέγονται κατ' ευφημισμόν πλέον οι χώρες του τρίτου κόσμου (:unsure: ), το AIDS, η πείνα και χίλιες δυο άλλες αρρώστιες και προβλήματα θερίζουν τους πληθυσμούς, για να μην αναφέρω πολέμους, εμφυλίους, αφανισμούς πληθυσμών κλπ.
Τί μπορεί να γίνει γι' αυτό; Ευτυχώς που κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις κάνουν κάποια πράγματα και ευτυχώς που υπάρχουν συνειδητοποιημένοι και χαρισματικοί επαγγελματίες και πάνω απ' όλα άνθρωποι που κάπως το παλεύουν. Πώς μπορεί να καταπολεμηθεί το AIDS, όταν δεν ξέρουν τί είναι το προφυλακτικό, όταν δεν έχουν στοιχειώδη υγειονομική περίθαλψη, όταν ακόμα και το νερό είναι είδος πολυτελείας; Από πού να αρχίσει κανείς, πραγματικά....

[Yolanda]

Εφερα ένα παράδειγμα που πήγε την ιστορία "μακριά" από εμάς...Ηθελα να δείξω, πώς η συνειδητή συμπεριφορά του καθένα μπορεί να επηρεάσει θετικά την ζωή σε όλο τον πλανήτη. Ομως, ας επιστρέψουμε στα κοντινά μας.

Ηθελα να πούμε, τι είναι ένας οροθετικός σήμερα.
Σε ένα προηγούμενο πόστ, ειπώθηκε πως μπροστά στον οροθετικό θα αισθανόταν κάποιος αμηχανία, προσπαθώντας να μη τον φέρει σε δύσκολη θέση, κάπως έτσι.

Ο Οροθετικός σήμερα, είναι ένας άνθρωπος που κινείται, εργάζεται, μετέχει κοιωνικών ωργανώσεων,σπουδάζει, ταξιδεύει, παντρεύεται και κάνει παιδιά.
Εχει έναν ιό στο αίμα, τον ιό hiv, ο οποίος μεταδίδεται με τη σεξουαλική πράξη και με τη μετάγγιση αίματος.
Παίρνει τα φάρμακά του, και επι δεκαετίες ζεί και βασιλεύει.
Το πορτραίτο του οροθετικού σήμερα, είναι άνδρας ή γυναίκα, νεαρός ή μεσήλιξ...Οροθετικός μπορεί κάλλιστα να είναι ο υπάλληλος της τράπεζας, ο δικηγόρος μας, η κυρία απέναντι με τα δύο παιδιά, ο παπούς του πιτσιρικά που μένει δίπλα, ο παπάς κάποιας ενορίας, ο ταχυδρόμος, η δασκάλα.

Εχει πρόσφατα μάλλιστα τροποποιηθεί ο νόμος, και ο οροθετικός σήμερα πηγαίνει
στρατό.

Οι φορείς της ηπατίτιδας, δεν είναι λιγότερο επικίνδυνοι (αντίθετα), κι όμως δεν προκαλούν τρόμο.
Ενας φορέας του ιού hiv, δεν είναι μια ασθένεια με πόδια. Ο άνθρωπος που έχει τον ιό, έχει ένα σωρό ποιότητες, χαρίσματα, ταλέντα, ιδιότητες, και έχει και έναν ιό στο αίμα ο οποίος δεν αποτελεί την ταυτότητά του. Δεν προσδιορίζεται απο τον ιό η ψυχή του ανθρώπου αυτού.
Δεν φτάνει που αντιμετωπίζει την ασθένειά του, έχει και την δική μας άγνοια να τον σκοτώνει πριν από αυτήν.
Αναγκάζουμε, εμείς οι υπόλοιποι, έναν ασθενή, να κυκλοφορεί σαν εγκληματίας. Να κρύβεται, φοβούμενος τις αντιδράσεις μας.
Ολοι είμαστε εν δυνάμει "θύματα" οποιασδήποτε κατάστασης σε αυτή τη ζωή.
Δεν αφορά μόνον τους άλλους ο ιός αυτός.

καλησπέρα σε όλους

[aries engineer]

Δίκιο έχετε ως προς τη σημασία της λέξης, απλά προσωπικά της έχω δώσει αρνητικό φορτίο και αποφεύγω να τη χρησιμοποιώ σαν λέξη. Βέβαια η ίδια η πράξη μετρά, εδώ που τα λέμε...

Τώρα ως προς αυτά που αναρωτηθήκατε... πραγματικά φαίνεται σαν να είναι δύσκολο κανείς να απαντήσει, γιατί η θεωρία απέχει από την πράξη μακράν... Να σας πω την αλήθεια, επειδή προσωπικά δε μου έχει τύχει, παραδέχομαι ότι θα αισθανόμουν μία αμηχανία. Και αυτή η αμηχανία δεν πηγάζει από οίκτο, περιφρόνηση ή ό,τι άλλο, αλλά επειδή πραγματικά δεν ξέρω τί θα έπρεπε εκείνη την ώρα να πω ή να κάνω, για να μη θίξω την προσωπικότητα και την κατάστασή του. Πραγματικά δεν ξέρω...




Τί εννοείς βρε aries engineer; :weird: Θα μπορούσες να μας το αναπτύξεις;

Μαρουλίτα μου είναι ενα τσιτάτο σχετικα γνωστο:bigsmile: οτι η ασθένεια αυτη ανακαλύφθηκε για να κληρονομησουν οι ομοφυλόφιλες γυναικες τον κοσμο....παρεπιπτόντως αυτα τα περι τιμωρίας ειναι προπαγανδα των χριστιανων για να ενοχοποιησουν αλλη μια φορα τον έρωτα...

[Dell Piero]

....παρεπιπτόντως αυτα τα περι τιμωρίας ειναι προπαγανδα των χριστιανων για να ενοχοποιησουν αλλη μια φορα τον έρωτα...

Χριστιανών; Ορθόδοξων; Καθολικών; Προτεσταντών; Γενικότερα πιστών; Διοικούσας Εκκλησίας; Τι εννοείς;
Δεν αισθάνθηκα ως Ορθόδοξος Χριστιανός προπαγανδιστής πάντως :toung:

[aries engineer]

To σιγουρο ειναι παντως οτι όλοι:xmas-smiley-031: , τριβουν τα χερακια τους:bigsmile:

[raingirl]

Όσες απόψεις και να ακουστούν και ότι και να ειπωθεί αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο θέμα είναι πολλοί μα πολλοί λίγοι,
οι υπόλοιποι το θυμόμαστε σε συγκεκριμένες ημερομηνίες (π.χ. την Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS).
Υπάρχουν άτομα τα οποία κυκλοφορούν δίπλα μας που είναι οροθετικά και δεν το γνωρίζουμε και τους "φερόμαστε" & "συμπεριφερόμαστε" φυσιολογικά.
Τι αλλάζει αν γνωρίζουμε το γεγονός ότι είναι οροθετικά και έχουμε μια σωστή και πλήρη ενημέρωση για τον τρόπο μετάδοσης του ιού, σας πληροφορώ πώς τίποτα
ως προς την συμπεριφορά αλλά ναι σίγουρα δεν θα φάμε απο το ίδιο πιρούνι με αυτόν τον άνθρωπο και δεν θα πιούμε απο το ίδιο ποτήρι γιατί θα φοβόμαστε.
Γνώστο άτομο στην Ελλάδα το 1993 νοσηλευθόταν στο τμήμα λοιμόξεων του Ν. Ευαγγελισμός από τον συγκεκριμένο ιό και οι συμπεριφορά των νοσηλευτών ήταν λές και είχαν να κάνουν με λεπρό, μπαίνανε στο δωμάτιο του με μάσκα - ποδιές μια χρήσης χειρουργικές και γάντια.
Επίσης γνωστή δημοσιογράφος στην ελλάδα είναι οροθετική έδω και είκοσι χρόνια, φέτος έκδοσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για το AIDS, αν κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει και να ενημερωθεί άς το διαβάσει, σίγουρα θα εκπλαγεί και θα έχει πολλά να εισπράξει!!

[skorpion]

για να ειμαι ειλικρινης σχεση μαλλον δε θα εκανα αν και ξερω ατομο που εκανε αλλα να τον/την αγκαλιαζα και να ειχα γενικα απολυτως φυσιολογικες αντιδρασεις και συμπεριφορα το χω κανει και δεν εχω προβλημα.

[Deodonus]

Πολύ καλό άρθρο και γενικά καλή ιδέα το αναίβασμά του στο φόρουμ και ο γενικός προβληματισμός.

Αλήθεια, θα "φοβόμουν" έναν οροθετικό; Και ναι και όχι. Σχέση με έναν οροθετικό (ολοκληρωμένη κλπ) όχι, δεν θα έκανα. Όμως, όλα τα άλλα που συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο "φιλία", δεν νομίζω ότι θα είχα πρόβλημα να τα κάνω: αγκαλιές, συζητίσεις, καφέδες (ναι, υπάρχουν περιπτώσεις που διόχνουν οροθετικούς από καφέ ή τους σερβίρουν σε πλαστικό ποτήρι) κλπ. Και λέω "δεν νομίζω" γιατί, κακά τα ψέματα, άλλο να το λες και άλλο να σου'ρθει να το κάνεις και να το αποδείξεις. (offtopic: ¶σε δε που έχω ωροσκόπο σκορπιό, οι οποίοι, απ'όσο ξέρω, είναι "μαγνήτες" για ό,τι αφροδησιακό τριγυρνάει! :P )

Να κάνω μια μικρή επιπρόσθεση στο άρθρο, ότι όπως το aids δεν κοιτά φύλο, κοινωνική τάξη κλπ, δεν κάνει και διακρύσεις μεταξύ ομοφυλόφιλων και εταιροφυλόφιλων. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι ο ομοφυλόφιλοι έχουν "περισσότερες πυθανότητες" να κολλήσουν ή, ακόμα χειρότερα, ότι οι πιο πολλοί έχουν. Τα ποσοστά μεταξύ ομοφ/λων και εταιρ/λων φορέων είναι τα ίδια. Αυτή η πεπήθιση ίσως πηγάζει στο ότι, καθώς οι ομοφυλόφιλοι ήταν στο περιθώριο, ε τους "ενεδύσαμε και διάφορες αρνητικές ποιότητες", δεν ξέρω για ποιό λόγο (να τρομάξουμε τα παιδιά μας? ίσως...). Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι τα πρώτα άτομα που διαγνώστικε ο ιός ήταν ομοφυλόφιλοι. Ακόμα και το γεγονός ότι οι (λίγο) περισσότερες διαγνώσεις αφορούν ομοφυλόφιλους, δεν αποτελεί "δικαιολογία", δεδομένου ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι (παραδόξως?) πολύ πιο ενημερωμένοι επί του θέματος και κάνουν τακτικά εξαιτάσεις, ενώ οι "straight" απαξιούν ή τέλος πάντων δεν νιάζονται.

Αυτά για το "υπ'όψην". Δεν είναι ανάγκη να έχεις "περίεργη σεξουαλική ζωή" για να κολήσεις, μπορεί να συμβεί την οποιαδήποτε ώρα από το οποιοδήποτε άτομο, το οποίο μάλιστα μπορεί να μην ξέρει κάν ότι είναι φορέας. Για αυτό προσοχή!

Και να μην ξεχνιόμαστε:
Καλές γιορτές σε όλους! :)

[innerlight]

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση και αρκετά σφαιρική.
Η απορία μου είναι, γιατί η λέξη "τιμωρία" στον τίτλο?
Με εκτίμηση

[Δείμων]

...με ερωτηματικό :)

[kiaRRa]

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση και αρκετά σφαιρική.
Η απορία μου είναι, γιατί η λέξη "τιμωρία" στον τίτλο?
Με εκτίμηση

Γιατί αναρωτιόμαστε αν αρκετές φορές αποτελεί συνέπεια της ανευθυνότητας κάποιων που έχουν τη νοοτροπία ότι τίποτα δεν τους αγγιζει!:weird:

[omorfia1]

Ούτε μάστιγα ούτε τιμωρία. Αν προσέχεις της σχέσεις σου και δεν είσαι φαν του σεξ για ένα βράδυ με αγνώστους δεν πρόκειται να σε αγγίξει.