*Astropeleki*
08-05-2006, 02:07 PM
ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ
Στα τέλη του 1800 περίπου, ο Βρετανός καθηγητής John Tyndall, ειδικευμένος στη μοριακή φυσική, την ακουστική και την θερμική ακτινοβολία, πραγματοποίησε ένα ελάχιστα γνωστό πείραμα.
Ο Tyndall συγκέντρωσε σε έναν γυάλινο σωλήνα ατμούς από συγκεκριμένα οξέα, ιωδιούχα και νιτρικά άλατα. Εστρεψε οριζόντια τον σωλήνα έτσι ώστε ο άξονας του με τις παράλληλες ακτίνες ηλεκτρικού ή ηλιακού φωτός να έχουν κοινό σημείο πρόσπτωσης. Ρύθμισε το εστιακό κέντρο μέχρις ότου αντιδράσουν χημικά οι ατμοί. Σταδιακά, και προς έκπληξη του Tyndall, τα νέφη των ατμών άρχισαν να μαυρίζουν, και να μετασχηματίζονται σε τρισδιάστατες εικόνες με ζώα, φυτά αλλά και γεωμετρικά σχήματα, όπως σφαίρες, κύβοι, πυραμίδες. Στο πρώτο στάδιο του πειράματος, ο Tyndall εξεπλάγην βλέποντας ξαφνικά τα νέφη να στροβιλίζονται, να αλλάζουν και να παίρνουν τη μορφή της κεφαλής ενός ερπετού, το στόμα του να ανοίγει αργά και να προβάλλει ένα σχήμα σαν ψαλίδα που πήρε τελικά τη μορφή της γλώσσας. Η εικόνα αυτή εξασθένισε και αντικαταστάθηκε αυτή τη φορά από τη μορφή ενός ψαριού, με σπάραχνα, κεραίες, λέπια και μάτια.
Ο Tyndall, σχολιάζοντας την «ολοκλήρωση» της εικόνας, είπε: « Εμφανίστηκαν και οι δύο όψεις της μορφής του ζώου και ό,τι υπήρχε στη μία όψη, δισκοειδή και σπειροειδή σχήματα ή κουκκίδες, υπήρχε οπωσδήποτε και στην άλλη.
Αυτή η «διπλή όψη» υποστήριξε ο Tyndall ήταν που έκανε το πείραμα αξιόπιστο. Το γεγονός ότι κάθε «δίδυμη» λεπτομέρεια σε μια εικόνα έχει αναπαραχθεί πιστά, όπως π.χ. τα δυο μάτια, τα δυο αυτιά και άλλα, δηλώνει την σκοπιμότητα της παραγωγής και όχι την συμπτωματική εμφάνιση, όπως όταν βλέπουμε τα σύννεφα στον ουρανό να σχηματίζουν αδρές καρικατούρες γνωστών αντικειμένων.
Όσον αφορά το «εστιακό σημείο» των ακτινών, είναι δυνατόν, εφόσον ρυθμίσουμε τον συγχρονισμό τους που δημιουργεί τις συγκεκριμένες εικόνες, να μπορούμε να προεπιλέγουμε εσκεμμένα την αναπαραγωγή τους.
Οι επικριτές του Tyndall δραστηριοποιήθηκαν και επεσήμαναν ότι τα φαινόμενα μπορούσαν να εξηγηθούν εύκολα από την μηχανική δράση της ακτίνας, η οποία φυσιολογικά θα ανακάτευε τα μόρια του ατμού, διαμορφώνοντας σφαιρικά και επιμήκη σχήματα μια διαδικασία, που όπως είπαν είχε ήδη παρουσιαστεί από τον φυσικό Sir William Crookes. Ωστόσο, παρέλειψαν να αναφερθούν στην ακριβή απεικόνιση των λουλουδιών, βάζων, κοχυλιών, κεφαλών ερπετών και πολυάριθμων άλλων σχηματισμών που παρήχθησαν από το πείραμα.
Μήπως οι σκέψεις του ίδιου του Tyndall έκαναν παρεμβολές στο πείραμα ή όντως οι ατμοί συγκεκριμένων χημικών ενώσεων έχουν την τάση να παράγουν εικόνες; Μέχρι αυτή τη δεδομένη στιγμή κανείς δεν φαίνεται να το γνωρίζει.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο Tyndall, ήταν επιστήμονας με φήμη, συνεργάτης και Διευθυντής του Royal Institute, πρόεδρος του British Association και μαθητής και έμπιστος του Michael Faraday. Ήταν ένας σεμνός και χαρισματικός άνθρωπος, ευγενικής καταγωγής, του οποίου το συγγραφικό έργο, η έρευνα και οι διαλέξεις είχαν εκτιμηθεί πολύ από την επιστημονική κοινότητα. Δεν ήταν το είδος του ανθρώπου που φανταζόταν ανυπόστατα πράγματα.
Ένα άλλο πείραμα παρόμοιο με του Tyndall παρουσιάστηκε από τον Sir Thomas Browne, φυσικό και συγγραφέα του 17ου αιώνα. Ο Browne το ονόμασε, μεταξύ άλλων «Παλιγγενεσία … η επανα-ατομικότητα ενός αποτεφρωμένου φυτού...»
O Browne αφού αποτέφρωσε μέσω φρύξεως (μέθοδος για την εκδίωξη αερίου ή την οξείδωση μέρους της μάζας) ένα φυτό, ξεχώρισε τα άλατα από τη στάχτη και μετά από «ειδική ζύμωση» τα τοποθέτησε σε γυάλινο φιαλίδιο και έκανε τις ακόλουθες παρατηρήσεις: «…με την βοήθεια θερμότητας από κάρβουνα ή την φυσική θερμότητα ενός σώματος, θα εμφανιστεί το σχήμα και η ιδέα (του φυτού), που θα εξαφανιστούν ξαφνικά, εάν απομακρύνουμε την θερμότητα από το κάτω μέρος του φιαλιδίου».
Ένας μάρτυρας περιέγραψε το πείραμα όπως εκτελέστηκε σε ένα λουλούδι: «…έχοντας … μέσω φρύξεως αποχωρίσει τα άλατα από τις στάχτες (του φυτού) τα τοποθέτησε σε μια γυάλινη φιάλη όπου συνέβη μια χημική ένωση (αντίδραση) κατά την οποία, εξαιτίας της ζύμωσης πήραν μια γαλάζια και φασματοειδή απόχρωση. Αυτή η σκόνη που προήλθε από την θερμότητα, εκτινάχθηκε σχηματίζοντας τα αρχικά μέρη. Κατά την διαδικασία αλληλεπίδρασης, τα μέρη ενώνονται και καθώς το καθένα παίρνει την αρχική του θέση, διακρίνουμε σαφώς να εμφανίζονται, ο βλαστός, τα φύλλα και ο ανθός. . Αυτό που εμφανίζεται προοδευτικά μέσα από τις στάχτες είναι ένα ανοιχτόχρωμο φάσμα λουλουδιού. Η θερμότητα απομακρύνεται, η μαγική σκηνή τελειώνει σιγά σιγά μέχρις ότου το αντικείμενο επιστρέψει στο χάος του ιζήματος. Αυτό το λαχανικό-φοίνικας βρίσκεται κρυμμένο στις κρύες στάχτες του».
Το πνεύμα του Semyon Kirlian! Λόγος για φωτογράφηση φαντασμάτων και αερικών.
Φανταστείτε την επανάσταση που θα μπορούσαν να προκαλέσουν στην σύγχρονη επιστήμη αυτά τα πειράματα. Εάν επαληθευτούν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία μοναδική δυνατότητα πρόσβασης στις αποθήκες της φύσης σε «βιο-σχεδιαγράμματα» ή «ιδέες ζωής» πριν (και μετά) την ενσάρκωσή τους.
Παραδείγματος χάρη η Ιατροδικαστική επιστήμη. Οι καμένες αποδείξεις θα μπορούσαν να «αναστηθούν» οπτικά. Και στην Αρχαιολογία, οι παλιές στάχτες και ο άνθρακας που παραμένουν στα καμένα υπολείμματα θα μπορούσαν να μας δείξουν την πραγματική ζωή (και τον θάνατο) των ανθρώπων. Επίσης θα ήταν δυνατόν, μετά από κατάλληλη επεξεργασία, δείγματα από το δέρμα και τα κόκαλα από αιγυπτιακές μούμιες ή άλλους αρχαίους ανθρώπους να μας επέτρεπαν να κοιτάξουμε για άλλη μια φορά τα όμορφα σμιλεμένα χαρακτηριστικά της Νεφερτίτης ή εκείνο το απαράμιλλο ελληνικό χαμόγελο.
Ένα άλλο ενδιαφέρον παρόμοιας αξίας πείραμα με τα προαναφερθέντα, παρουσιάστηκε στη δεκαετία του 1940, και χρησιμοποίησε τον θάλαμο εκτόνωσης ατμών του Willson. O θάλαμος αυτός που γεμίζεται με αέριο ή ατμούς (συνήθως υδρατμούς), συνήθως χρησιμοποιείται για την αποτύπωση της διαδρομής των ατομικών και ενδοατομικών σωματιδίων.
Ο Δρ R.A. Watters, διευθυντής του Ιδρύματος Ψυχολογικής Ερευνας «William Bernard Johnston Foundation for Psychological Research» στο Ρένο της Νεβάδα, διατύπωσε την θεωρία ότι η ανθρώπινη ή ζωική ψυχή υπάρχει μέσα στον «ενδο-ατομικό χώρο ανάμεσα στα άτομα που συνιστούν τα ανθρώπινα κύτταρα». Αποφάσισε να επαληθεύσει την θεωρία του χρησιμοποιώντας τον θάλαμο.
Στο θάλαμο τοποθετήθηκε μια μεγάλη ακρίδα που θανατώθηκε με αιθέρα. Την στιγμή της θανάτωσης εκδηλώθηκε εκτόνωση υδρατμών που στη συνέχεια ξεγέλασαν την κάμερα που, με τη σειρά της, φωτογράφισε την υγροποιημένη εικόνα. Διεξήχθησαν περίπου 40 πειράματα με βατράχια και λευκά ποντίκια. Σύμφωνα με τον Watters, σε όλες τις δοκιμές με τον θάνατο του πειραματόζωου, ακόμα και μετά από ένα 8ωρο παρατήρησης, στο θάλαμο εμφανιζόταν ένα «φαινόμενο σκιάς» ίδιας με το σχήμα του πειραματόζωου. Ωστόσο, εάν το πειραματόζωο ανασταινόταν, δεν εμφανιζόταν η υγροποιημένη εικόνα στη φωτογραφία.
Φωτογράφιζε ο Watters τις ψυχές αυτών των πλασμάτων; Η ψυχή αποτυπώνεται ευκολότερα στο φιλμ καθώς αφήνει το σώμα (με κάποια μικρή ποσότητα της ύλης να παραμένει ακόμα) ή κάποια στιγμή αργότερα;
Ένας προκλητικά μικρός αριθμός πειραμάτων ενός Γάλλου επιστήμονα δείχνει καθαρά πόσο εύκολες είναι οι στιγμιαίες ανακαλύψεις και μετά πόσο εύκολα χάνονται στο σκοτάδι.
Το 1856 ο Dr. Jobard of Paris δήλωσε στον έκπληκτο Τύπο: «Εχω κάνει μια ανακάλυψη που με φοβίζει. Υπάρχουν δύο μορφές ηλεκτρικής ενέργειας: η πρώτη, πρωτογενής και τυφλή, παράγεται από την επαφή μετάλλων με οξέα, ενώ η άλλη είναι νοητική (κατά μια έννοια θεωρητική) και ενορατική : Την πρωτογενή την ακολούθησαν οι Jacobii, Bonelli και Moncal, ενώ την εγκεφαλική, οι Βois-Robert, Thilorier και Chevalier Duplanty. Η ηλεκτρική σφαίρα ή σφαιρική ηλεκτρική ενέργεια ή ο σφαιρικός ηλεκτρισμός (σφαιρικός φωτισμός) εμπεριέχει μια σκέψη η οποία δεν υπακούει στους νόμους του Νεύτωνα (βαρύτητα) και τον Mariotte προκειμένου να ακολουθήσει τις δικές της παραξενιές … στα ακαδημαϊκά χρονικά υπάρχουν χιλιάδες αποδείξεις για την ύπαρξη της εγκεφαλικής ηλεκτρικής «ενόρμησης» … αλλά τονίζω και πάλι, ότι στον εαυτό μου επιτρέπω να γίνεται αδιάκριτος. Λίγο ακόμα και θα σας είχα φανερώσει το κλειδί με το οποίο θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε το συμπαντικό πνεύμα.»
Ποιες άλλες εν δυνάμει συγκλονιστικές ανακαλύψεις βρίσκονται κρυμμένες και ξεχασμένες μέσα στους σκονισμένους τόμους των βιβλίων που βρίσκονται στα ράφια άσημων βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών;
Βιβλιογραφία
L’ Ami Des Sciences, March 2 1856, Page 56
Sir Thomas Browne, Works Vol II, London 1883
S.W. Tromp, Psychical Physics, London 1949
H.P. Blavatsky, Isis Unveiled, California 1950
Copyright 2000 by John Mount
********
Πρωτότυπος τίτλος: FORGOTTEN EXPERIMENTS
Συγγραφέας: John Mount
Μετάφραση: Ευδοκία Ξ. - Ομάδα Editors and Staff του myHoroscope.gr
(κατόπιν έγγραφης άδειας του συγγραφέως).
Στα τέλη του 1800 περίπου, ο Βρετανός καθηγητής John Tyndall, ειδικευμένος στη μοριακή φυσική, την ακουστική και την θερμική ακτινοβολία, πραγματοποίησε ένα ελάχιστα γνωστό πείραμα.
Ο Tyndall συγκέντρωσε σε έναν γυάλινο σωλήνα ατμούς από συγκεκριμένα οξέα, ιωδιούχα και νιτρικά άλατα. Εστρεψε οριζόντια τον σωλήνα έτσι ώστε ο άξονας του με τις παράλληλες ακτίνες ηλεκτρικού ή ηλιακού φωτός να έχουν κοινό σημείο πρόσπτωσης. Ρύθμισε το εστιακό κέντρο μέχρις ότου αντιδράσουν χημικά οι ατμοί. Σταδιακά, και προς έκπληξη του Tyndall, τα νέφη των ατμών άρχισαν να μαυρίζουν, και να μετασχηματίζονται σε τρισδιάστατες εικόνες με ζώα, φυτά αλλά και γεωμετρικά σχήματα, όπως σφαίρες, κύβοι, πυραμίδες. Στο πρώτο στάδιο του πειράματος, ο Tyndall εξεπλάγην βλέποντας ξαφνικά τα νέφη να στροβιλίζονται, να αλλάζουν και να παίρνουν τη μορφή της κεφαλής ενός ερπετού, το στόμα του να ανοίγει αργά και να προβάλλει ένα σχήμα σαν ψαλίδα που πήρε τελικά τη μορφή της γλώσσας. Η εικόνα αυτή εξασθένισε και αντικαταστάθηκε αυτή τη φορά από τη μορφή ενός ψαριού, με σπάραχνα, κεραίες, λέπια και μάτια.
Ο Tyndall, σχολιάζοντας την «ολοκλήρωση» της εικόνας, είπε: « Εμφανίστηκαν και οι δύο όψεις της μορφής του ζώου και ό,τι υπήρχε στη μία όψη, δισκοειδή και σπειροειδή σχήματα ή κουκκίδες, υπήρχε οπωσδήποτε και στην άλλη.
Αυτή η «διπλή όψη» υποστήριξε ο Tyndall ήταν που έκανε το πείραμα αξιόπιστο. Το γεγονός ότι κάθε «δίδυμη» λεπτομέρεια σε μια εικόνα έχει αναπαραχθεί πιστά, όπως π.χ. τα δυο μάτια, τα δυο αυτιά και άλλα, δηλώνει την σκοπιμότητα της παραγωγής και όχι την συμπτωματική εμφάνιση, όπως όταν βλέπουμε τα σύννεφα στον ουρανό να σχηματίζουν αδρές καρικατούρες γνωστών αντικειμένων.
Όσον αφορά το «εστιακό σημείο» των ακτινών, είναι δυνατόν, εφόσον ρυθμίσουμε τον συγχρονισμό τους που δημιουργεί τις συγκεκριμένες εικόνες, να μπορούμε να προεπιλέγουμε εσκεμμένα την αναπαραγωγή τους.
Οι επικριτές του Tyndall δραστηριοποιήθηκαν και επεσήμαναν ότι τα φαινόμενα μπορούσαν να εξηγηθούν εύκολα από την μηχανική δράση της ακτίνας, η οποία φυσιολογικά θα ανακάτευε τα μόρια του ατμού, διαμορφώνοντας σφαιρικά και επιμήκη σχήματα μια διαδικασία, που όπως είπαν είχε ήδη παρουσιαστεί από τον φυσικό Sir William Crookes. Ωστόσο, παρέλειψαν να αναφερθούν στην ακριβή απεικόνιση των λουλουδιών, βάζων, κοχυλιών, κεφαλών ερπετών και πολυάριθμων άλλων σχηματισμών που παρήχθησαν από το πείραμα.
Μήπως οι σκέψεις του ίδιου του Tyndall έκαναν παρεμβολές στο πείραμα ή όντως οι ατμοί συγκεκριμένων χημικών ενώσεων έχουν την τάση να παράγουν εικόνες; Μέχρι αυτή τη δεδομένη στιγμή κανείς δεν φαίνεται να το γνωρίζει.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο Tyndall, ήταν επιστήμονας με φήμη, συνεργάτης και Διευθυντής του Royal Institute, πρόεδρος του British Association και μαθητής και έμπιστος του Michael Faraday. Ήταν ένας σεμνός και χαρισματικός άνθρωπος, ευγενικής καταγωγής, του οποίου το συγγραφικό έργο, η έρευνα και οι διαλέξεις είχαν εκτιμηθεί πολύ από την επιστημονική κοινότητα. Δεν ήταν το είδος του ανθρώπου που φανταζόταν ανυπόστατα πράγματα.
Ένα άλλο πείραμα παρόμοιο με του Tyndall παρουσιάστηκε από τον Sir Thomas Browne, φυσικό και συγγραφέα του 17ου αιώνα. Ο Browne το ονόμασε, μεταξύ άλλων «Παλιγγενεσία … η επανα-ατομικότητα ενός αποτεφρωμένου φυτού...»
O Browne αφού αποτέφρωσε μέσω φρύξεως (μέθοδος για την εκδίωξη αερίου ή την οξείδωση μέρους της μάζας) ένα φυτό, ξεχώρισε τα άλατα από τη στάχτη και μετά από «ειδική ζύμωση» τα τοποθέτησε σε γυάλινο φιαλίδιο και έκανε τις ακόλουθες παρατηρήσεις: «…με την βοήθεια θερμότητας από κάρβουνα ή την φυσική θερμότητα ενός σώματος, θα εμφανιστεί το σχήμα και η ιδέα (του φυτού), που θα εξαφανιστούν ξαφνικά, εάν απομακρύνουμε την θερμότητα από το κάτω μέρος του φιαλιδίου».
Ένας μάρτυρας περιέγραψε το πείραμα όπως εκτελέστηκε σε ένα λουλούδι: «…έχοντας … μέσω φρύξεως αποχωρίσει τα άλατα από τις στάχτες (του φυτού) τα τοποθέτησε σε μια γυάλινη φιάλη όπου συνέβη μια χημική ένωση (αντίδραση) κατά την οποία, εξαιτίας της ζύμωσης πήραν μια γαλάζια και φασματοειδή απόχρωση. Αυτή η σκόνη που προήλθε από την θερμότητα, εκτινάχθηκε σχηματίζοντας τα αρχικά μέρη. Κατά την διαδικασία αλληλεπίδρασης, τα μέρη ενώνονται και καθώς το καθένα παίρνει την αρχική του θέση, διακρίνουμε σαφώς να εμφανίζονται, ο βλαστός, τα φύλλα και ο ανθός. . Αυτό που εμφανίζεται προοδευτικά μέσα από τις στάχτες είναι ένα ανοιχτόχρωμο φάσμα λουλουδιού. Η θερμότητα απομακρύνεται, η μαγική σκηνή τελειώνει σιγά σιγά μέχρις ότου το αντικείμενο επιστρέψει στο χάος του ιζήματος. Αυτό το λαχανικό-φοίνικας βρίσκεται κρυμμένο στις κρύες στάχτες του».
Το πνεύμα του Semyon Kirlian! Λόγος για φωτογράφηση φαντασμάτων και αερικών.
Φανταστείτε την επανάσταση που θα μπορούσαν να προκαλέσουν στην σύγχρονη επιστήμη αυτά τα πειράματα. Εάν επαληθευτούν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία μοναδική δυνατότητα πρόσβασης στις αποθήκες της φύσης σε «βιο-σχεδιαγράμματα» ή «ιδέες ζωής» πριν (και μετά) την ενσάρκωσή τους.
Παραδείγματος χάρη η Ιατροδικαστική επιστήμη. Οι καμένες αποδείξεις θα μπορούσαν να «αναστηθούν» οπτικά. Και στην Αρχαιολογία, οι παλιές στάχτες και ο άνθρακας που παραμένουν στα καμένα υπολείμματα θα μπορούσαν να μας δείξουν την πραγματική ζωή (και τον θάνατο) των ανθρώπων. Επίσης θα ήταν δυνατόν, μετά από κατάλληλη επεξεργασία, δείγματα από το δέρμα και τα κόκαλα από αιγυπτιακές μούμιες ή άλλους αρχαίους ανθρώπους να μας επέτρεπαν να κοιτάξουμε για άλλη μια φορά τα όμορφα σμιλεμένα χαρακτηριστικά της Νεφερτίτης ή εκείνο το απαράμιλλο ελληνικό χαμόγελο.
Ένα άλλο ενδιαφέρον παρόμοιας αξίας πείραμα με τα προαναφερθέντα, παρουσιάστηκε στη δεκαετία του 1940, και χρησιμοποίησε τον θάλαμο εκτόνωσης ατμών του Willson. O θάλαμος αυτός που γεμίζεται με αέριο ή ατμούς (συνήθως υδρατμούς), συνήθως χρησιμοποιείται για την αποτύπωση της διαδρομής των ατομικών και ενδοατομικών σωματιδίων.
Ο Δρ R.A. Watters, διευθυντής του Ιδρύματος Ψυχολογικής Ερευνας «William Bernard Johnston Foundation for Psychological Research» στο Ρένο της Νεβάδα, διατύπωσε την θεωρία ότι η ανθρώπινη ή ζωική ψυχή υπάρχει μέσα στον «ενδο-ατομικό χώρο ανάμεσα στα άτομα που συνιστούν τα ανθρώπινα κύτταρα». Αποφάσισε να επαληθεύσει την θεωρία του χρησιμοποιώντας τον θάλαμο.
Στο θάλαμο τοποθετήθηκε μια μεγάλη ακρίδα που θανατώθηκε με αιθέρα. Την στιγμή της θανάτωσης εκδηλώθηκε εκτόνωση υδρατμών που στη συνέχεια ξεγέλασαν την κάμερα που, με τη σειρά της, φωτογράφισε την υγροποιημένη εικόνα. Διεξήχθησαν περίπου 40 πειράματα με βατράχια και λευκά ποντίκια. Σύμφωνα με τον Watters, σε όλες τις δοκιμές με τον θάνατο του πειραματόζωου, ακόμα και μετά από ένα 8ωρο παρατήρησης, στο θάλαμο εμφανιζόταν ένα «φαινόμενο σκιάς» ίδιας με το σχήμα του πειραματόζωου. Ωστόσο, εάν το πειραματόζωο ανασταινόταν, δεν εμφανιζόταν η υγροποιημένη εικόνα στη φωτογραφία.
Φωτογράφιζε ο Watters τις ψυχές αυτών των πλασμάτων; Η ψυχή αποτυπώνεται ευκολότερα στο φιλμ καθώς αφήνει το σώμα (με κάποια μικρή ποσότητα της ύλης να παραμένει ακόμα) ή κάποια στιγμή αργότερα;
Ένας προκλητικά μικρός αριθμός πειραμάτων ενός Γάλλου επιστήμονα δείχνει καθαρά πόσο εύκολες είναι οι στιγμιαίες ανακαλύψεις και μετά πόσο εύκολα χάνονται στο σκοτάδι.
Το 1856 ο Dr. Jobard of Paris δήλωσε στον έκπληκτο Τύπο: «Εχω κάνει μια ανακάλυψη που με φοβίζει. Υπάρχουν δύο μορφές ηλεκτρικής ενέργειας: η πρώτη, πρωτογενής και τυφλή, παράγεται από την επαφή μετάλλων με οξέα, ενώ η άλλη είναι νοητική (κατά μια έννοια θεωρητική) και ενορατική : Την πρωτογενή την ακολούθησαν οι Jacobii, Bonelli και Moncal, ενώ την εγκεφαλική, οι Βois-Robert, Thilorier και Chevalier Duplanty. Η ηλεκτρική σφαίρα ή σφαιρική ηλεκτρική ενέργεια ή ο σφαιρικός ηλεκτρισμός (σφαιρικός φωτισμός) εμπεριέχει μια σκέψη η οποία δεν υπακούει στους νόμους του Νεύτωνα (βαρύτητα) και τον Mariotte προκειμένου να ακολουθήσει τις δικές της παραξενιές … στα ακαδημαϊκά χρονικά υπάρχουν χιλιάδες αποδείξεις για την ύπαρξη της εγκεφαλικής ηλεκτρικής «ενόρμησης» … αλλά τονίζω και πάλι, ότι στον εαυτό μου επιτρέπω να γίνεται αδιάκριτος. Λίγο ακόμα και θα σας είχα φανερώσει το κλειδί με το οποίο θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε το συμπαντικό πνεύμα.»
Ποιες άλλες εν δυνάμει συγκλονιστικές ανακαλύψεις βρίσκονται κρυμμένες και ξεχασμένες μέσα στους σκονισμένους τόμους των βιβλίων που βρίσκονται στα ράφια άσημων βιβλιοπωλείων και βιβλιοθηκών;
Βιβλιογραφία
L’ Ami Des Sciences, March 2 1856, Page 56
Sir Thomas Browne, Works Vol II, London 1883
S.W. Tromp, Psychical Physics, London 1949
H.P. Blavatsky, Isis Unveiled, California 1950
Copyright 2000 by John Mount
********
Πρωτότυπος τίτλος: FORGOTTEN EXPERIMENTS
Συγγραφέας: John Mount
Μετάφραση: Ευδοκία Ξ. - Ομάδα Editors and Staff του myHoroscope.gr
(κατόπιν έγγραφης άδειας του συγγραφέως).