Η απώθηση της οδύνης με τη βοήθεια της Αστρολογίας

[Χρήστος Άρχος]

Η αναγκαιότητα της οδύνης και η ψευδαίσθηση του "δρόμου" του λιγότερου δύσκολου με τη βοήθεια της "αστρολογίας"

Αυτές τις ημέρες γιορτής της αγάπης και της συναισθηματικής ζεστασιάς, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις και ερωτήματα μου γύρω από την αστρολογία και τον τρόπο χρήσης της σε περιπτώσεις που το άτομο είναι γεμάτο πόνο, οργή και κατάθλιψη, είναι δηλαδή γεμάτο οδύνη. Στα επαγγέλματα κοινωνικής προσφοράς, όποια και αν είναι αυτά, πιστεύω ότι η στιγμή που όλοι όσοι εργαζόμαστε σε αυτά, η πιο δύσκολη είναι αυτή που έρχεται σε εμάς ένας άνθρωπος απογοητευμένος γεμάτος από πόνο και θλίψη είτε από μία επαγγελματική αποτυχία, αλλά ποιο συχνά μετά από μία ερωτική αποτυχία η και τον χαμό κάποιου πολύ κοντινού του προσώπου.


Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου: Η απώθηση της οδύνης με τη βοήθεια της Αστρολογίας (http://php56.astrowin3.org/forum/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%C E%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%AF%CE%B1-149/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%AF%CE%B1%CF%82-12931/)

[Αγγελικη]

Να ειστε καλα ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΟ!!!
Υποθετω, οτι εκτος απο την Αστρολογια, εχετε εντρυφησει και στα μονοπατια της Ψυχολογιας και της Κοινωνιολογιας!
Και παλι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!
Καλες γιορτες και σας ευχομαι, ο,τι απο τα βαθη της ψυχης σας επιθυμειτε :)

[Fotini Christodoulou]

Συγχαρητηρια και απο μένα!
θα συμφωνησω με την Αγγελικη!

Οχι απλα ενα αρθρο,αλλα μια καινουργια για πολλους απο εμας οπτικη,για την ίδια την ζωη που εμπεριέχει και το στοιχειο του θανατου και της αναγεννησης!
Αλλαξε για παντα, ο τροπος που εβλεπα τον Πλούτωνα!

Να είστε καλα και αναμένω την συνέχεια των αρθρογραφήσεων σας με πολυ ενδιαφέρον!

[Kouneli]

Καταπληκτικό !!!!

Καλογραμμένο άρθρο, σου δημιουργεί έντονο προβληματισμό και πραγματικά χρειάζεται μέρες που είναι !!!!

[xrysalenia]

Συγχαρητήρια. Υπέροχο άρθρο - υπέροχη δουλειά !!!!

[panther]

"Η οδύνη λοιπόν αν μη τι άλλο είναι μία θετική διαδικασία που μας βοηθά να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο, είναι το μοναστήρι της ψυχικής μας ζωής εκεί που πρέπει να συναντήσουμε τους προσωπικούς μας αγγέλους και δαίμονες και ανάλογα μέσα από αυτή τη μάχη να εξελιχθούμε προς το καλό η το κακό."

Κε Άρχο, το άρθρο σας είναι πάρα πολύ καλό αλλά ιδιαίτερα η παραπάνω φράση με άγγιξε πραγματικά.
Παρόλα αυτά, ήθελα να ρωτήσω το γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και εγκαταλείπουν πριν καν προσπαθήσουν.
Ποιά όψη δηλώνει κάτι τέτοιο?

[sagimoon]

Με το κείμενό σας αυτό, μας δώσατε την δυνατότητα να σκευτούμε λίγο βαθύτερα, να σταθούμε λίγο πιο ψηλά, και ίσως να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί.

Ευχαριστούμε από καρδιάς. Αισθανόμαστε ήδη τυχερότεροι που σας έχουμε κοντά μας. Η χαρά των Χριστουγέννων ας είναι δίπλα σας πάντα.

[starfish]

Κυριε Αρχο
το αρθρο σας αυτο ειναι βαλσαμο στις πληγες της ψυχης.
Ευχαριστουμε

[Χρήστος Άρχος]

Και πάλι να σας ευχηθώ χρόνια πολλά και ότι επιθυμείτε. Σας ευχαριστώ για τα καλά σαςσχόλια αλλα θα ήθελα να απαντήσω και στη φίλη Panther στην ερωτησή της γιατί κάποιοι δεν τα καταφέρνουν και αν υπάρχει κάποια όψη που να το υποδηλώνει.

Σίγουρα δεν μας κάνουν οι όψεις αποτυχημένους η επιτυχημένους αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους ουσιαστικά είναι το κατά πόσο έχουμε δουλέψει με τον εαυτό μας και αν μπορούμε να δούμε μέσα απο κάθε κρίση στη ζωή μας τον ίδιο μας τον εαυτό και να τον διοωρθόσουμε, είναι λοιπόν θέμα προσωπικής ανάπτυξης και τίποτα παραπάνω. Γι' αυτό και ο αστρολόγος δεν είναι απλά για να λέει τη μοίρα αλλά να βοηθά τον άνθρωπο να εξελίσσεται.

[Αγγελικη]

Για αυτό και ο αστρολόγος δεν είναι απλά για να λέει τη μοίρα αλλά να βοηθά τον άνθρωπο να εξελίσσεται.

Δεν θα γινω ποτε Αστρολογος, γιατι δεν μ΄ενδιαφερει να λεω τη μοιρα στους ανθρωπους και γιατι δεν εχω τις δυνατοτητες.
Μεσα απο την Αστρολογια και την Ψυχολογια, προσπαθησα αρχικα να κατανοησω τη συμπεριφορα των αλλων (παντα μετα απο αποριες που μου δημιουργουνταν απο αρνητικα γεγονοτα).
Στη συνεχεια, αποφασισα οτι δεν πρεπει να προσπαθω να κατανοησω μονο τους αλλους, αλλα πρωτιστως, τον ιδιο μου τον εαυτο!!!
Τα λαθη μου και πως θα επρεπε να τα διορθωσω.
Ηταν πολυ δυσκολο να παραδεχτω αυτα που ειδα, οπως επισης και να τα διορθωσω!
Ομως προσπαθω ακομη...
Γιατι οταν αλλαξα τον εαυτο μου, ειλικρινα, αλλαξαν και οι σχεσεις μου προς το καλυτερο.
Στην ουσια, δεν αλλαξα τον εαυτο μου...απλως, τον βρηκα!!
Να ειστε καλα κυριε Αρχο!!

[mastixa]

Κάθε σκέψη αυτού του άρθρου με εκφράζει απόλυτα γιατί πιστεύω βαθιά στην αξία του πόνου για την προσωπική ανάπτυξη...Ευχαριστώ για το τόσο μεστό και περιεκτικό σε θέσεις και στάσεις άρθρο σας που όταν αυτές μπορούν να γίνουν αξίες ζωής μας δίνουν και γαλήνη και ισσοροπία και τελικά αυτό που είναι απίστευτο......είναι τότε που γλυκαίνει ο πόνος.....
Νάστε καλά.....

[panther]

"Μεσα απο την Αστρολογια και την Ψυχολογια, προσπαθησα αρχικα να κατανοησω τη συμπεριφορα των αλλων (παντα μετα απο αποριες που μου δημιουργουνταν απο αρνητικα γεγονοτα).
Στη συνεχεια, αποφασισα οτι δεν πρεπει να προσπαθω να κατανοησω μονο τους αλλους, αλλα πρωτιστως, τον ιδιο μου τον εαυτο!!!
Τα λαθη μου και πως θα επρεπε να τα διορθωσω.
Ηταν πολυ δυσκολο να παραδεχτω αυτα που ειδα, οπως επισης και να τα διορθωσω! Ομως προσπαθω ακομη... Γιατι οταν αλλαξα τον εαυτο μου, ειλικρινα, αλλαξαν και οι σχεσεις μου προς το καλυτερο. Στην ουσια, δεν αλλαξα τον εαυτο μου...απλως, τον βρηκα!!"


Τώρα τι να πω??? Η Αγγελική με κάλυψε απόλυτα!! Ιδιαίτερα το τελευταίο!

[Χρήστος Άρχος]

Ήθελα να θυμηθούμε αυτό το άρθρο γιατι οι γιορτές δεν μας βρίσκουν πάντα όλους ευτυχισμένους:
είθε κάθε πόνος σας να σπείρει μία μεγάλη χαρά στο μέλλον σας.
Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου οι δυσκολίες σας να είναι και οι τελευταίες.

[Κοραλλία Μόζορα]

Εξαιρετικό το άρθρο σου, Χρήστο. Ευχαριστούμε! Το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί θέτει πολύ ουσιαστικούς προβληματισμούς σχετικά με τον ρόλο του αστρολόγου αλλά φυσικά και τον ρόλο της οδύνης.

Να σε ρωτήσω κάτι, σκόπιμα παράλειψες τον Ποσειδώνα; Πιστεύεις ότι δεν σχετίζεται με την οδύνη;

[pigasos]

Σε ευχαριστούμε Χρήστο για το άρθρο σου αυτό. Μου άρεσε πάρα πολύ. Πέρασα και εγώ από το στάδιο της οδύνης, μίας οδύνης που χρειάστηκε χρόνια για να την μετατρέψω σε κάτι θετικό. Έψαχνα μέσα από την αστρολογία για τις αιτίες που μου προκάλεσε τόσο πόνο και βρήκα πως η διέλευση του Πλούτωνα από τον πρώτο μου οίκο μου έδωσε ισχυρά μαθήματα επιβίωσης αλλά και μεταμόρφωσης. Πλέον καταλαβαίνω καλύτερα τον εαυτό μου και ξέρω που είναι τα όρια μου. Ακόμη και σε αστρολόγο μίλησα για τον πόνο μου αλλά αυτός μου προκάλεσε περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα. Δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Βασικά ήταν λάθος μου να πω ένα τόσο ευαίσθητο θέμα σε έναν άγνωστο άνθρωπο. Και αυτό το λάθος μου το πλήρωσα. Μπόρεσα όμως να ξαναβρώ τον εαυτό μου και την αισιοδοξία μου με τη βοήθεια της οικογένειας μου.

Χρόνια πολλά και καλά! Καλή χρονιά να έχουμε!:D

[maria76]

Δεν το είχα δει αυτό το άρθρο και μου άρεσε πάρα πολύ!
Δεν ενθουσιάστηκα βέβαια που ο γιος μου έχει ένα εξάγωνο Ηλίου-Πλούτωνα(με μεγάλη ανοχή),κληρονόμησε τη Σελήνη μου στο Σκορπιό,και έχει τον Πλούτωνα στον 7ο οίκο του.Προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά όταν κοιτάζω ωροσκόπια αγαπημένων μου,αλλά αν κάτι είναι..ανησυχητικό,δεν γίνεται να μην το σκέφτεσαι.
Εγώ όπως ανέφερα έχω μια σκορπίσια Σελήνη,και Ουρανό,και Βέρτεξ στον 5ο οίκο μου.Ο Πλούτωνας κατοικεί στον 4ο οίκο μου.
Ως τώρα δεν κατάφερα να έχω τη σχέση που θα ήθελα με τον μπαμπά μου,τον οποίο αγαπώ,αλλά μ'έχει επηρεάσει άσχημα ανά τα χρόνια σε πολλά πράγματα,και είναι πάντα πολύ κυριαρχικός με όλα.Αυτό κανονικά δεν θα μ'ενοχλούσε,αλλά συνήθως οι άνθρωποι που θέλουν να τα ελέγχουν όλα δεν ακούν τι τους λες,οπότε και αισθάνομαι ότι δεν με ξέρει καθόλου,μιλάμε και μαλώνουμε και πάει λέγοντας..για χρόνια αυτό,με διαλλείματα χαρούμενων στιγμών φυσικά.Οπότε ναι,ζω μια κρίση με την γένέθλια θέση του Πλούτωνα στο πατρικό μου..
Ο 5ος οίκος μου τώρα,άλλο δράμα!Η συναισθηματική μου ζωή από πάντα,όλο κάπου έχανε..κι έχει να κάνει και ο Ουρανός μ'αυτό,αλλα και η ψαρίσια Αφροδίτη μου που εξιδανίκευε και μετά έσπαγε τα μούτρα της..Βέβαια εννοείται πως όποτε χώριζα,άλλος άνθρωπος!Σα να χώριζα πιο πριν στο μυαλό μου μέσα,και όταν στ'αλήθεια γινόταν,ήμουν ανακουφισμένη!
Ελπίζω λοιπόν,αυτά τα παιχνίδια που έχει παίξει στο μυαλό μου και σε ψυχολογικό επίπεδο το Πλουτώνιο στοιχείο του 5ου μου στις σχέσεις,να μην το ζήσω και στη σχέση με το παιδί μου...για να δούμε,αν και πολύ το φοβάμαι.:love:

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Λοιπόν Χρήστο μου καλημέρα και χρόνια σου πολλά,

Αν υπάρχει κάτι που έχω θαυμάσει σε εσένα από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα είναι γενικά η οξυδέρκεια σου, και φυσικά το γεγονός πως παρότι είσαι τόσο νέος ακόμα, έχεις καταφέρει τόσα πολλά. Ειδικότερα στο να μας συγκινείς κάθε φορά με την εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη πένα σου ότι και εάν αυτή γράφει.

Μπράβο σου και να είσαι πάντα άξιος να μας δίνεις επιφοίτηση με τα ωραία σου θέματα με τα οποία εμπλουτίζεις και τις γνώσεις αλλά και τις αστρολογικές θεωρήσεις και τις αντιλήψεις μας επί του θέματος αστρολογία.

Αγαπώ εξαιρετικά και έχω τρελή αδυναμία σε όλους τους νέους και όλα μα όλα τα παιδιά του κόσμου. Έχοντας η ίδια ζήσει ποικίλες κακουχίες, οδύνες και σχεδόν υπερβαίνουσες κάθε φαντασία grand-guignol περιπέτειες με έναν βαρύγδουπο Πλούτωνα στο ζώδιο του Λέοντα στον 5ο οίκο και σκληρές όψεις, - εσύ ξέρεις τι ζόρι είναι αυτό – αν κάτι με θλίβει θανάσιμα, είναι η οδύνη των παιδιών.

Με τρία παιδιά εγώ η ίδια –και τα τρία με Πλούτωνα στον Ζυγό στον 12ο οίκο σε διαφόρων σκληρών όψεων παραλλαγές ο καθένας τους – δεν με νοιάζουν πια οι οδύνες που έζησα εγώ η ίδια και ως παιδί και ως ενήλικας και ως μητέρα αλλά και ως αστρολόγος – όσο οι θανάσιμες οδύνες που ζουν τα παιδιά μου και οσονούπω η εγγονή μου Ιχθύς, με Δία /Κριό/11ος τετράγωνο Πλούτωνα /Αιγόκερω 8ος .

Με αφορμή λοιπόν το υπέροχο άρθρο σου αλλά και της δικής μου από πρώτο χέρι οδυνηρής εμπειρίας, και λόγω γιορτών να απευθύνω ένα μήνυμα αισιοδοξίας κυρίως – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι εξαιρώ τα υπόλοιπα παιδιά όλου του κόσμου – στους νέους της γενιάς 1971-1983.

Από την άλλη, απευθύνω εντελώς μα εντελώς καλοπροαίρετα και την έκκληση μου σε όλους τους γονείς, να μάθουν να ακούν πίσω από τις λέξεις των παιδιών τους που ανήκουν σε αυτή την γενιά.

Να μην ξεχνούν ότι είναι η γενιά που με έναν Πλούτωνα στο ζώδιο του Ζυγού, και που ειδικά αυτοί, καλούνται να είναι εκείνοι οι οποίοι θα πληρώσουν το τίμημα της τόσο ανισόρροπης και άνευ ίχνους ειρηνικής και δίκαιης κοινωνικής, επαγγελματικής και κοινωνικής μεταχείρισης και που με μόνο εφόδιο που του έχει απομείνει, είναι το αμυδρό φως κάποιας ουσιώδους εξομάλυνσης για τους ίδιους πόσο μάλλον για τα δικά τους παιδιά ύστερα από πολλά – πολλά χρόνια.

Αδυνατώ δε, να μην σταθώ στην πολυαγαπημένο παιδί που λέγεται Κάτια, που επίσης με Πλούτωνα στο Ζυγό, δεν βρέθηκε κανείς μα κανείς –έλεος πια – να καταλάβει στο ελάχιστο έστω, ότι είναι άνισο και κοινωνικά και ηθικά να της καταλογίζεται και δη δημόσια, ότι ψειρίζει την μαϊμού, και ότι κάποιοι αιτήθηκαν να αποχωρήσει από το Myhoroscope, ως ενοχλητική και ανεπιθύμητη;

Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο –και σε αυτό συνέβαλαν τα υπέροχα λόγια του άρθρου σου Χρήστο μου, για να αποτολμήσω να το εκφράσω δημόσια – ειδικά για εκείνους που ασχολούνται με την αστρολογία, ότι για ένα άτομο που επίσης με την οξυδέρκεια του, την ανιδιοτέλεια και την τόση εθελοντική του δουλειά μας χάρισε υπέροχες και πρωτότυπες αστρολογικές εκφάνσεις, αντί να στάζουν όσο περισσευούμενο δηλητήριο και δη μέρες γιορτών που είναι, να σταθούν λιγάκι παραπάνω και να ακούσουν όλα όσα λέγονται πίσω από τις λέξεις της;

Επί ευκαιρία του δικού σου άρθρου Χρήστο μου, να τονίσω πως η Κάτια και η προσωπικότητα της – ένα άλλο παιδί της γενιάς που προανέφερα – πραγματικά δεν χρειάζεται ούτε την υπεράσπιση μου, ούτε την φιλική ή μητρική συμπαράσταση μου, ούτε καν την μνεία αυτής της για εμένα ανάρμοστης καταγγελίας ειδικά από ανθρώπους που μιλούν και τάσσονται υπέρ της σοφίας της αστρολογίας.

Το αν στέκομαι σε αυτό το δυσάρεστο συμβάν, οφείλεται πίστεψέ αποκλειστικά στην δική σου σοφή τοποθέτηση. Όχι μόνο για το τι εστί πλανητικά πόσο μάλλον επί πραγματικού ή οδύνη οιουδήποτε ανθρώπου, αλλά για τα λάθη πολλών από εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε αστρολόγοι.

Εμάς που δημόσια βγαίνουμε και κηρύττουμε ευθαρσώς την σοφία της αλλά από την άλλη πολλοί από εμάς, δεν μπαίνουμε καν στον κόπο και αντί επί της ουσίας αστρολογικά σκεφτόμενοι, γινόμαστε σκωπτικοί για οποιοδήποτε λόγο απέναντι σε οποιοδήποτε άτομο, πόσο μάλλον τα παιδιά αυτής της γενιάς.

Είναι αυτό πιστεύω ένα γλαφυρό παράδειγμα όχι μόνο για τους γονείς αυτών των παιδιών, αλλά και των εργοδοτών τους, της άνισης χώρας που καταντήσαμε να ζούμε αλλά και να έχουμε οδηγηθεί σε ανελέητη θλίψη και κατάθλιψη.

Που και εκείνα και όλοι μας, ζούμε την οδύνη μας ο καθένας με τον τρόπο του, λες και είμαστε παιδιά ενός κατώτατου δαίμονα και εμείς πολύ καλά ξέρουμε, ότι λέγεται Πλούτωνας στον Αιγόκερω.

Της κρίσης που εξαιτίας του ζούμε, και που συνέθλιψε τόσο κακόβουλα, τα όνειρα τις ελπίδες και τις προσδοκίες ειδικά των παιδιών όλου του κόσμου, να καταρρακώνονται λεπτό προς λεπτό, ώστε πολλά από αυτά, με μία βαλίτσα μόνο υπό μάλης και με συντετριμμένη καρδιά καταλήγουν απαξιωμένοι φυγάδες και εκδιωχθέντες από οικογένεια, φίλους πατρίδα αλλά και από το ιστολόγιο του Myhoroscope; Απορώ και θλίβομαι βαθύτατα.

Βαθιά μου πίστης είναι λοιπόν, πώς αν κάτι οφείλουμε πρώτα από όλα προς τον εαυτό μας και σε αυτό που θέλουμε να υπηρετούμε και που ενδελεχώς υποτίθεται πασχίζουμε εμείς να μεταφέρουμε τις ερμηνείες των πλανητικών επιρροών σε αυτούς που μας εμπιστεύονται τον πόνο τους, είναι το να δείξουμε την συμπόνια και την κατανόηση μας, ουχί όμως την οργή μας!

Νομίζω πως μόνο ο τρυφερός και ζεστός και γεμάτος θαλπωρή εναγκαλισμός για την βαθύτερη ψυχική και πνευματική πενία - μια λιγότερη ορατή και πιο εσωτερική πραγματικότητα -, η οποία όμως πηγάζει από τις επίμονες, ανεκπλήρωτες, και αμετακίνητες συναισθηματικές συγκρούσεις όλων μας, χωράει σε ετούτο τον τόπο, αλλά και σε ετούτο το ιστολόγιο που κατόπιν κόπων και βασάνων μας φιλοξενεί όλους ο κ. Σωκράτης Παπαγεωργίου και οι βοηθοί του.

Ζητώντας ευθύς εξαρχής μια μεγάλη συγγνώμη για την κατάχρηση χώρου και χρόνου ας θυμηθούμε εξάλλου πως η είσοδος του Ποσειδώνα που κοντοζυγώνει μετά την έλευση του νέου έτους θα ζητήσει από εμάς όλους να ενυδατώσουμε επιτέλους την πνευματικά άνυδρη καρδιά μας.

Τότε, ναι τότε, δεν θα πρέπει με τίποτε να παραβλέψουμε την αποκαρδιωτικά κλειστή από τα εν πολλοίς άσκοπα ταξίδια της ψυχή μας που διψά για ανθρώπινη ενότητα , και που τώρα λόγω Πλούτωνα στο ζώδιο του Αιγόκερω αιμορραγεί ακατάπαυστα, και αναπόφευκτα.

Ειδικά τώρα, που η ψυχή μας βιώνει την τραγική της στέρηση σαν κατάθλιψη, και στον αντίποδα της, εμείς οι διατεινόμενοι και ως ειδικοί των εσωτερικών καταβολών κάθε ανθρώπου ας γίνουμε λίγο πιο συνετοί. Ας σταθούμε προπάντων στις άδηλες κραυγές κάθε νέου που διαβαίνει το κατώφλι της ιστοσελίδας του Myhoroscope.

Ας κατανοήσουμε ότι πολλοί από αυτούς, ανήμποροι να γεμίσουν το οντολογικό τους κενό μόνο με λόγια και ανώφελες συνταγές, περιμένουν μέσα από τις δικές μας πράξεις, τα γεμάτα θαλπωρή και ζεστασιά λόγια μας, την ειλικρινή μας ΑΓΑΠΗ και φυσικά την αμέριστη ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ μας, ακόμα και όταν κάποιοι από εμάς ψειρίζουν ίσως την μαϊμού, οφείλουμε αν μη τι άλλο να ακούσουν από εμάς κάτι πιο ανθρώπινο, και όχι ότι είναι ενοχλητικοί και ανεπιθύμητοι !

Αλλωστε, προς τι η επισήμανση ενός Ποσειδώνα ή ενός Πλούτωνα αν εμείς δεν είμαστε σε θέση να αποφύγουμε τα στραβά και ανάποδα τους και αντί αυτού να σταθούμε στην βαθύτερη σοφία τους; Γιατί αν πράγματι κάποιος ήταν όντως ενοχλητικός και ανεπιθύμητος να μην σκεφτούμε εμείς πρώτα, τους λόγους της δικής μας ενόχλησης ώστε να κερδίσουμε λίγη παραπάνω επίγνωση για τον εαυτό μας;

Αγκαλιάζω με συμπάθεια και αισθήματα θαλπωρής νοερά όλους μα όλους ανεξαιρέτως, και εύχομαι η καινούρια χρονιά να μας χαρίσει πολύ σύνεση και πληθωρική συμπόνια. Όλοι μα όλοι κουβαλάμε ο καθένας μας το δικό του σταυρό.

Φιλικά,

Χρυσάνθη

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Αδυνατώ δε, να μην σταθώ στην πολυαγαπημένο παιδί που λέγεται Κάτια, που επίσης με Πλούτωνα στο Ζυγό, δεν βρέθηκε κανείς μα κανείς –έλεος πια – να καταλάβει στο ελάχιστο έστω, ότι είναι άνισο και κοινωνικά και ηθικά να της καταλογίζεται και δη δημόσια, ότι ψειρίζει την μαϊμού, και ότι κάποιοι αιτήθηκαν να αποχωρήσει από το Myhoroscope, ως ενοχλητική και ανεπιθύμητη;


Αγαπητή Χρυσάνθη την επόμενη φορά που θα με "πιάσει" η πένα σου, ενημέρωσου καλύτερα...μίλα λίγο με την Κάτια και έπειτα βγες δημόσια να μου ασκήσεις κριτική και μάλιστα σε άρθρο άλλου αστρολόγου. Θα αποφύγω να σχολιάσω όλα τα υπόλοιπα που έγραψες γιατί δεν είσαι ενημερώμενη επί του θέματος, από σεβασμό στον Χρήστο και φυσικά γιατί με πετυχαίνεις στις καλές μου και δεν ανοίγω το στόμα μου μέρες που είναι.

Πάντως είναι κρίμα να εκτίθεσαι κατά αυτόν τον τρόπο, αν ήθελες να εκφέρεις την άποψη σου για το δυσάρεστο συμβάν, ας το έκανες κάτω από το δικό σου άρθρο και όχι κάτω από του Χρήστου.

Χρήστο μου δεν έχω προλάβει ακόμη να διαβάσω το άρθρο σου, είμαι σίγουρη όμως πως θα μου αρέσει!!:love:

[katiakiss]

Έχει μέρες που διάβασα το άρθρο του Χρήστου και βρίσκω την προσέγγιση ενδιαφέρουσα, καθώς και την θεματολόγια, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα κλισέ. Μου προκαλεί έκπληξη η απουσία του Ποσειδώνα από τους συσχετισμούς και τον συνειρμικό δρόμο που ακολούθησε, αλλά φαντάζομαι ότι θα πρέπει να βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό.

Ζητώ επίσης συγνώμη από τον Χρήστο για την άσχετη παρέμβαση, αλλά θεώρησα σωστό να επέμβω λέγοντας τόσο στην Χρυσάνθη, όσο και στην Τίνα ότι θα ήταν καλό να μην γραφτεί ούτε μία επιπλέον γραμμή για το συμβάν. Δεν είναι σωστό και δίκαιο για κανέναν. Ούτε για εσάς, που σαν επαγγελματίες κάνετε την δουλειά σας και προσφέρετε τις υπηρεσίας σας με τον καλύτερο τρόπο που μπορείτε, ούτε για μένα που κάνω το κέφι μου.

Ας μείνουμε στο πνεύμα μιας εορταστικής άφεσης , γιατί αύριο είναι μια καινούργια μέρα και μεθαύριο μια καινούργια χρονιά.

[Χρήστος Άρχος]

Σας ευχαριστώ όλους για τα πολύ καλά σας λόγια σχετικά με το άρθρο. Θα προσπαθήσω να απαντήσω κατά σειρά παλαιότητας δημοσίευσης του σχολίου :)

1) Κοραλλία ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου. Ο λόγος που ο Ποσειδώνας δεν μπήκε στην οδύνη είναι γιατί δεν γίνεται ποτέ προσπάθεια να απωθηθεί. Η Οδύνη του Ποσειδώνα έχει μία καλοδεχούμενη σε ένα βαθμό αποδοχή και ηθελημένη θυσία που δεν έχει σκοπό το υποκείμενο να σωθεί από την οδύνη του. Η οδύνη του Ποσειδώνα αποτελεί ένα μαρτύριο που έχει σκοπό και αυτόβουλα το άτομο οδηγεί το σταυρό του στο λόφο της σταύρωσης του. Για αυτό το λόγο και δεν μπήκε στο συγκεκριμένο άρθρο μιας και δεν ζητάτε ποτέ η απώθηση του Πόνου όταν έχει Ποσειδώνια χαρακτηριστικά αλλά εν αντιθέση είναι και καλοδεχούμενη μιας και είναι στοιχείο της διαμόρφωσης της ταυτότητας του ατόμου, νομίζω σε αυτό απαντώ και στην Κάτια που την ευχαριστώ και εκείνη για τα πολύ όμορφα της λόγια. (όσοι θέλουν να διαβάσουν για τη Ποσειδώνια οδύνη μπορούν να διαβάσουν τα άρθρα της αντίθεσης Ήλιου - Ποσειδώνα, των Ανεκπλήρωτων ερώτων και του Άρθρου σχετικά με την όψη Ποσειδώνα - Αφροδίτης θαύμα και απελπισμένοι έρωτες που έχουν δημοσιευτεί στο myhoroscope.gr)

2) Αγαπητό μέλος Πήγασος σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας τα συναισθήματα σου και τις σκέψεις σου. Είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε απο τα λάθη μας απλά θα ήθελα να πω ότι επειδή μας πρόδωσε ένας άνθρωπος δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους οπότε δεν θα ήθελα να περιορίσεις τη ζωή σου σε μία μοναχική σιωπή αλλά απλά πια να μάθεις να εμπιστεύεσε τους σωστούς ανθρώπους και όχι να μην εμπιστεύεσε κανέναν. Να είσαι καλά και πάλι σε ευχαριστώ πολύ και με τιμά η συναισθηματική σου ομολογία! Σε ευχαριστώ πολύ και να έχεις καλές γιορτές.

3) Μαρία τα παιδιά μας ακόμη και σε απλό βιολογικό επίπεδο πέρνουν στοιχεία απο εμάς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς δεν είμαστε ικανοί να τα βοηθήσουμε να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος. Νομίζω πως σαν Μάνα είσαι η πλέον ικανή να βοηθήσεις το παιδί σου να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Θα πω και κάτι και όχι τόσο ρομαντικό αλλά ισχύει, η ανάγκη της βιολογικής σου ταυτότητας που θα πρέπει να επιβιώσει στο μέλλον καθότι το εγωιστικό γονίδιο αυτό θέλει σε ένα βαθμό έχει αν μη τι άλλο πρωταρχικό σκοπό στην συνέχιση της βιολογίας της οικογένειας σου να βοηθήσεις την εξέλιξη σου (το παιδί σου) να μπορέσει να ξεπεράσει ότι μπορεί να φοβάσαι. Νομίζω λίγη πίστη θα σε βοηθήσει καθώς και δύναμη που απο ότι κατάλαβα την έχεις.

4) Χρυσάνθη σε ευχαριστώ πολύ ειλικρινά για τα όμορφα σχόλια σου θα σταθώ στο ότι είναι σημαντικό οι οικογένειες να στηρίξουν τα παιδιά τους αλλά και στο ότι εμείς ως αστρολόγοι πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά να αλλάξουν τη ζωή τους και να τα βοηθήσουμε.

Για το θέμα της Κάτιας ειλικρινά δεν ξέρω ακόμη τι έχει γίνει απο ότι κατάλαβα μετά Χρυσάνθη κάτι έγινε μεταξύ Τίνας και Κάτιας και μάλλον είναι και παρεξήγηση. Θα ήθελα να πω ότι με αγάπη και κατανόηση ειδικά αυτές τις μέρες όλα λύνονται και πως πρέπει να υπάρχει πίστη στο ότι κανείς δεν είναι κακοπροαίρετος απλά με τον δικό του τρόπο προσπαθεί να βοηθήσει.
Να πω μόνο όμως πως θα ήταν καλύτερο προσωπικές νύξεις που δεν έχουν αστρολογικό ενδιαφέρον να μην παρουσιάζονται στην αθρογραφία όχι μόνο τη δική μου αλλά γενικώς καθότι νομίζω ότι δεν είναι σωστό ούτε για τους αναγνώστες που μας κάνουν τη τιμή να μας διαβάζουν ούτε όμως και για το myhoroscope, οι διαφωνίες σε αστρολογικό επίπεδο νομίζω πρέπει να παρουσιάζονται πάντα καθότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό και νομίζω όλοι εδώ ξέρουν ότι κάτι τέτοιο το στηρίζω, αλλά σε προσωπικό επίπεδο σχόλια δεν ξέρω αν βοηθάνε κάπου. Παρόλα αυτά σας καταλαβαίνω και νομίζω ότι με συζήτηση και κατανόηση όλα λύνονται ας γίνουμε οι αστρολόγοι οι πρώτοι στο παράδειγμα της αλλαγής για μία νέα εποχή.

[Lena_P]

Κύριε Άρχο, να δηλώσω πως πονάει το μυαλό μου κάθε φορά που διαβάζω άρθρο σας.

Ενδεικτικά, μία μόνο παράγραφος μου δημιούργησε επτά ερωτήματα. 7!! Τα έχω σημειωμένα όλα (19 το πλήθος και μάλλον φιλοσοφικά παρά άρτια αστρολογικά) και θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τη ροή της συζήτησης..

Έχω κατά νου, το γενέθλιο χάρτη ως έναν ταξιδιωτικό με τη διαδρομή που τείνει ο κάτοχος να διανύσει. Υποθέτω πως δίδεται ένα περιθώριο επιλογής (δε θα ήθελα να πιστεύω σε ένα άκραν προδιαγεγραμμένο μέλλον) στο να ακολουθηθούν ή όχι αυτές οι τάσεις ή έστω ένα περιθώριο επιλογής της έντασης ένδοσης σε αυτές..

Τί δυναμική θα δίνατε λοιπόν στην Επιλογή ως προς τη βίωση της Οδύνης;
Και κάτι που έχει απόλυτη (υποθέτω μόνο για μένα) σχέση με αυτό, τι θα αποτελούσε ένδειξη της "αναισθησίας" σε ένα χάρτη; Μιλάω για περιπτώσεις όπου η ικανότητα βίωσης της Οδύνης είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη.

[Χρήστος Άρχος]

Αγαπητή Lena πάλι σε ευχαριστώ πολύ για τα λεγόμενα σου. Η μεγαλύτερη χαρά κάθε αστρολόγου είναι το άρθρο του να γίνει πηγή προβληματισμού και ανάλυσης για περαιτέρω ανακάλυψη πραγμάτων που δεν εχουν ακόμη γίνει γνωστά.

Όντως ο γενέθλιος χάρτης είναι ένας χάρτης που καλούμαστε σε ένα βαθμό να ταξιδέψουμε αλλά να πούμε ότι σε ένα βαθμό δείχνει μόνο ένα προσχέδιο υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες που μπορούμε να καλύψουμε αυτή τη γνώση με το προοδευτικό ωροσκόπιο , το ωροσκόπιο κατευθύνσεων αλλά και το ωροσκόπιο αναδρομής.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι σε ένα βαθμό επιλέξουμε τις οδύνες που θα έχουμε αν κάποιο άτομο πρέπει να βιώσει οδύνες σε σχέση με τον Ουρανό, ο Ουρανός μπορεί να παρέχει άπειρα σενάρια οδύνης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει Ουράνια στοιχεία. Ας μου επιτραπεί ένα παράδειγμα λίγο χριστουγεννιάτικο :), εάν σας πω να μου κάνετε ένα γλυκό με βάση τη σοκολάτα υπάρχουν χιλιάδες γλυκά με βάση τη σοκολάτα. Η βάση όμως ότι και να κάνετε θα είναι σοκολάτα. Τώρα υπάρχει και πως θα χειριστούμε αυτή την οδύνη εδώ έχει να κάνει με το επίπεδο ανύψωσης της συνείδησης του ατόμου περισσότερο. Ένα άτομο που δεν έχει ψαχτεί δεν έχει ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό θα βιώσει την οδύνη με πολύ χειρότερους δυστυχώς τρόπους απο ότι ένα άλλο άτομο που λειτουργεί σε άλλα επίπεδα. Αυτό γιατί για παράδειγμα οι οδύνες των υπερβατικών πλανητών όταν έχουν να κάνουν με άτομα που είναι προσκολλημένα στην ύλη είναι δυσλειτουργικοί επειδή ακριβώς προσπαθούμε να τους λειτουργήσουμε με λανθασμένο τρόπο.

Τέλος δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αναίσθητοι άνθρωποι, υπάρχουν άνθρωποι πιθανών ευνουχισμένοι αλλά όχι αναίσθητοι, νομίζω ότι η αναισθησία αποτελεί τον μεγαλύτερο πόνο της ανθρώπινης ύπαρξης. Η απονεύρωση της ψυχικής μας ευαισθησίας μας καθιστά σχεδόν μηχανήματα και νομίζω ότι αποτελεί το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί. Όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει πραγματική αναισθησία πέρα ίσως απο βαριές περιπτώσεις βλάβης του προσθιαίου σημείου του εγκεφάλου που έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί μία συναισθηματική αναισθησία.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με την Ψυχολογία θα ξέρουν το παράδειγμα του Phineas Cage που σώθηκε ως εκ θαύματος απο χτυπήμα μεγάλου λοστού που διαπέρασε τον εγκέφαλο του και παρόλα αυτά μπόρεσε να συνεχίσει τη ζωή του. Αυτό όμως που παρατηρήθηκε επειδή ουσιαστικά διαλύθηκε ο μετωπιαίος λοβός του είναι η έλλειψη συναισθηματικής ανταπόκρισης και κατανόησης.
Σε αυτή τη περίπτωση αστρολογικά μπορούμε να δούμε την σοβαρή δυσλειτουργία της Σελήνης - Ερμής και Δϊα και πιο μετά του Ποσειδώνα στο χάρτη.
Επειδή όμως η ερώτηση σας είναι τρομερά ενδιαφέρουσα νομίζω ότι πρέπει να προετοιμάσω ένα άρθρο σχετικά με αυτό καθότι ζητά περισσότερο χώρο για απάντηση.
Σας ευχαριστώ όμως πολύ για την έμπνευση που έφερε η ερώτηση σας.

[Lena_P]

Ahm...

Με το μαλακό τα άρθρα κε. Άρχο.. Το θέμα είναι να μπορούμε να σας προλαβαίνουμε.. :o

Μου θυμίσατε για κάποιο λόγο την κάθαρση που επεδίωκε η αρχαία τραγωδία... Ο θεατής που παρακολουθεί το έργο της τραγωδίας θα το βιώσει προφανώς πιο έντονα από τους εμπειρότερους και εφόσον αντιληφθεί την έννοιά της θα καθαρθεί.. no?
Με την ίδια λογική, ο πιο έμπειρος θεατής θα ακολουθήσει την ίδια διαδικασία με πιο συνοπτικές ίσως διαδικασίες...
Τι συμβαίνει όμως με τον άπειρο που μεν αντιλαμβάνεται το έργο μα αδυνατεί να το βιώσει; Επέρχεται ποτέ η κάθαρση;

Και στο κάτω κάτω.. ποιο θα είναι το νόημα ή το 'κέρδος' της Οδύνης εδώ; (Με εξαίρεση βεβαίως το εισιτήριο διαρκείας σε τρελογιατρό... :) )

[Χρήστος Άρχος]

Δυστυχώς αγαπητή Lena υπάρχουν πολλά, μα πάρα πολλά άτομα που δεν θα έρθει ποτέ στη ζωή τους η κάθαρση. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν απο την αρχή του πλανήτη μέχρι και σήμερα και δυστυχώς έχασαν το τρένο. Θυμηθείτε ότι είμαστε κοντά στα 7 δις και ακόμη το πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει απο την αρχή της ιστορίας μέχρι και σήμερα. Για παράδειγμα όσοι ζούσαν το 1900 πια δεν υπάρχουν είναι μία ανάμνηση ανήκουν στην εποχή τους και η εποχή τους ανήκει. Έτσι και εμείς θα αποτελέσουμε ένα κομμάτι της ιστορίας που θα μας ανήκει το 2012 και το 2012 θα ανήκει εμάς. Πολλοί δυστυχώς φεύγουν και απο αυτούς δεν έρχεται πάντα η κάθαρση. Εκτός ίσως αν πάμε σε υλιστικές προσεγγίσεις οπότε και ο θάνατος φέρνει πάντα την κάθαρση καθότι διαλύει την ύλη και την μετατρέπει σε κάτι καινούριο!
Το κέρδος της οδύνης είναι η εξέλιξη :), δείτε το καθαρά εξελικτικά, οι οδύνες είναι πόνοι που προέρχονται απο την αποτυχία του οργανισμού να ανταπεξέλθουν σε δυσκολίες. Όσοι μάθουν απο αυτό εξελλίσονται προοδεύουν μεταφέρουν τις γενετικές πληροφορίες και άλλα στο μέλλον, επίσης κερδίσουν περισσότερο στην κοινωνία άρα και πέρνουν με το μέρος τους μερίδες του κόσμου μέχρι να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα που χρειάζεται για μία οποιαδήποτε αλλαγή. Αν δεν επιβιώσεις της οδύνης ουσιαστικά αποτελείς μία βιολογική και πνευματική αποτυχία και δεν μπορείς να συνεχίσεις στο μέλλον. Σκληρά πράγματα η αλήθεια είναι αλλά αυτό είναι το παιχνίδι της εξέλιξης

[Κοραλλία Μόζορα]

Χρήστο μου, πραγματικά το άρθρο σου είναι τροφή για μεγάλες και ουσιαστικές συζητήσεις και προβληματισμούς. Κι αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές εδώ στο σάιτ γιατί δίνουν σε όλους μας πνευματική χαρά.

Συμφωνώ πολύ με μια άποψη σου που έγραψες αλλού για τον Ποσειδώνα, ότι ο Ποσειδώνας δεν είναι ακριβώς οι ψευδαισθήσεις μας. Σ' ένα μεταφυσικό επίπεδο, πιστεύω ότι η ζωή και η πραγματικότητα του καθενός μας είναι η προβολή του περιεχομένου του νου μας (κυρίως του ασυνειδήτου νου μας) πάνω στον κόσμο. Κι αυτό πιστεύω ότι είναι η λειτουργία του Ποσειδώνα.

Σ' ένα ψυχολογικό επίπεδο, πιστεύω ότι ο Ποσειδώνας είναι οι φαντασιακές εικόνες που σχηματίζουμε ασυνείδητα από τον τρόπο που βιώνουμε τις εμπειρίες στο περιβάλλον μας στην παιδική μας ηλικία και πριν την διαμόρφωση της λογικής. Βιώνουμε τον κόσμο μέσα από τον σχηματισμό φαντασιακών εικόνων τις οποίες αργότερα προβάλλουμε ασυνείδητα και τις βιώνουμε ως εμπειρίες της ζωής μας. Σαν μια ταινία που αποτυπώνεται στο φιλμ και μετά προβάλλεται στην οθόνη της ζωής μας.

Έτσι, ο Ποσειδώνας δεν ανήκει στην σφαίρα της συνείδησης, είναι πίσω από την συνείδηση και κινεί τα νήματα των εμπειριών μας. Γι' αυτό και η οδύνη από τις δυσάρεστες φαντασιακές εικόνες είναι θολή, υποβόσκουσα και ακαθόριστη, υπάρχει αλλά δεν ξέρουμε τον λόγο, την αιτία και από πού προέρχεται. Αυτό μπορεί να το προβάλουμε ως μια ανάγκη να επωμιστούμε ένα μαρτύριο. Η οδύνη όμως είναι πραγματική και βιώνεται ως τέτοια μ' ένα Ποσειδώνα. Βιώνεται όμως ως μια ακαθόριστη θλίψη, ως ένα ψυχικό ανικανοποίητο, ως ένα εσωτερικό μαρτύριο.

Ταυτόχρονα πιστεύω ότι ο Πλούτωνας έχει άμεση εσωτερική σχέση με τον Ποσειδώνα. Ο Πλούτωνας είναι η διεργασία, η κρίση που θα φέρει μια τέτοια τραυματική φαντασιακή εικόνα στην επιφάνεια και φυσικά μας δίνει την δυνατότητα να την συνειδητοποιήσουμε και να την θεραπεύσουμε. Ο Πλούτωνας δεν είναι τα ίδια τα ψυχικά μας τραύματα, τα ψυχικά μας τραύματα είναι ο Ποσειδώνας. Ο Πλούτωνας είναι η ικανότητά μας να τα φέρνουμε στην συνείδηση, να τα διαχειριζόμαστε και να τα επιλύουμε μέσω των κρίσεων που προκαλεί.

[Χρήστος Άρχος]

Πολύ ωραίο το σχόλιο σου Κοραλλία και τροφή και για περαιτέρω αναλύσεις. Μου θύμησες επίσης το λεγόμενο "σκοτάδι της ψυχής" που είναι η κατάθλιψη πνευματικού χαρακτήρα που οδηγεί σε μία ολική μεταμόρφωση το άτομο οπότε και το εσωτερικό μαρτύριο του ατόμου αποτελεί το δρόμο για την πνευματική του ανέλιξη και μεταμόρφωση και ίσως εδώ είναι και η ουσία ότι πράγματι όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Ποσειδώνας είναι σε άμεση σύνδεση με τον Πλούτωνα.

Νομίζω ότι οι τρεις υπερβατικοί που γνωρίζουμε καλά αποτελούν 3 πολύ καλά συνδεδεμένους κύκλους. Ο Ουρανός είναι αυτός που σπάει το τσόφλι του προσωπικού μας κόσμου έτσι όπως δομείται απο τον Κρόνο, ο Ποσειδώνας μετά μας φέρνει στην πνευματική αποκάλυψη για να έρθει στην συνέχεια η προσωπική μεταμόρφωση και η διαχείρησης του "θελήματος".

Εδώ ίσως να κάνουμε και την κριτική μας στην λεγόμενη εξελικτική αστρολογία του Jeff Green που τόσο μονοσήμαντα προσπαθεί να αποτυπώσει τη σπουδαιότητα του Πλούτωνα.

[Κοραλλία Μόζορα]

Μου άρεσε πολύ η φράση σου "ο Ουρανός είναι αυτός που σπάει το τσόφλι του προσωπικού μας κόσμου"! Σ' ευχαριστώ, Χρήστο.

[katiakiss]

Εδώ ίσως να κάνουμε και την κριτική μας στην λεγόμενη εξελικτική αστρολογία του Jeff Green που τόσο μονοσήμαντα προσπαθεί να αποτυπώσει τη σπουδαιότητα του Πλούτωνα.Χρήστο, έχεις δίκιο σχετικά με την ειδοποιό διαφορά στον τρόπο που βιώνεται ο Ποσειδώνας και η ηθελημένη επιλογή της μαρτυρικής οδύνης στην οποία υποβάλλεται το υποκείμενο κάτω από την επιρροή του.
Νομίζω ότι αυτό γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο αν αναλογιστούμε ότι μία από τις λανθάνουσες εκφάνσεις του Ποσειδώνα είναι η αυτολύπηση, ενώ του Πλούτωνα η αυτοκαταστροφή.
Στις αρχές του καλοκαιριού, μια συζήτηση στο φόρουμ ξεκίνησε από τον Ποσειδώνα και κατέληξε πάλι στον Πλούτωνα, στις διαφορές τους και στους τρόπους που επιδρούν αυτοί οι δύο πλανήτες στη ζωή μας. Αυτό αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι η ανάγκη της εμβάθυνσης και της κατανόησης, οδηγεί τους μελετητές στην σύμβαση του κατακερματισμού και της μεμονωμένης μελέτης του κάθε πλανήτη ξεχωριστά, ενώ στην ουσία είναι πάντα ένα γρανάζι ενός μηχανισμού που δεν μπορεί να σταθεί και να λειτουργήσει απομονωμένα.
Βρίσκω τη δουλειά του Jeff Green αρκετά μονοσήμαντη ως προς την βαρύτητα που δίνει στον Πλούτωνα, αλλά αν ασκούσα την κριτική μου θα έλεγα ότι διαβάζοντάς το, το κέρδος είναι μεγαλύτερο από τον αποπροσανατολισμό. Νομίζω ότι έχουμε να ωφεληθούμε πολύ από αυτή την «παράλογη» διόγκωση της «εμμονής» του κάθε συγγραφέα με το θέμα που τον εμπνέει να ασχοληθεί ενδελεχώς. Με την προϋπόθεση πάντα ότι διαθέτουμε το υπόβαθρο και το κριτήριο να απομονώσουμε το ωφέλιμο από το ακραίο.

[Χρήστος Άρχος]

Κάθε τι Κάτια μπορεί να σου αποφέρει σημαντικές πληροφορίες σε σχέση με την αστρολογία ένα βιβλίο ακόμη και αόριστο να είναι κάτι θα έχει να προσφέρει.
Η κριτική μου όμως ως προς την εξελικτική αστρολογία κατά Green είναι ότι είναι περισσότερο μία θρησκεία με πιστεύω και θεωρήσεις παρά μία πραγματική αστρολογία όπως τουλάχιστον πρέπει να είναι. Στο κάτω κάτω η αστρολογία δεν μπορεί να είναι μία προσκολλημένη θεώρηση στα πιστεύω ενός ανθρώπου. Η μονοσήμαντη ερμηνεία για εμένα δεν έγκειτε μόνο στο ότι επικεντρώνεται στον Πλούτωνα αλλά ότι και η ερμηνεία του Πλούτωνα είναι μονοσήμαντη.. Η αστρολογία είναι παγκόσμια και πρέπει να είναι λειτουργική ανεξαρτήτως δόγματος και η εξελικτική αστρολογία αποτελεί ένα δόγμα παρά μία αστρολογική θεώρηση. Προσωπικά θεωρώ ακόμη και την λέξη εξελικτική ιδιαίτερα αδόκιμη καθότι η έννοια της εξέλιξης έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος απο αυτό που υπαινίσσετε η αστρολογία του Jeff Green παρόλα αυτά σίγουρα αν κάποιος τη μελετήσει έχει κάτι να κερδίσει και θα συμφωνήσω με το ότι το βασικό είναι σε κάθε τι ο καθένας να μπορεί να βρει τι είναι το σωστό και να το ξεχωρίσει απο το λάθος.

[Lena_P]

Με αφορμή το νέο σας άρθρο και σε σχέση με το παρόν, αναρωτιόμουν, που θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε την Οδύνη μέσω τρίτων;

Θέλω να πω.. ένα βίωμα - όχι απαραίτητα δικό μας αλλά ενός ατόμου με τον οποίο συνδεόμαστε στενά στο διάστημα που αυτό βιώνει (ή όχι) την Οδύνη - που είναι σε θέση να αφήσει το αποτύπωμά του επάνω στην εξέλιξή μας, θα μπορούσε να φανεί μέσω των χαρτών;

[sior]

Σιγουρα η σημαντικοτερη βοηθεια σε δυσκολες περιοδους ειται δικες μας ειται δικων μας ανθρωπων ειναι η πιστη στο θειο μεσω μιας θρησκειας η οχι . Η αστρολογια κατα την γνωμη μου εχει μεγαλη συνεισφορα στο θεμα . πριν λιγες μερες με ρωτησε ενας φιλος που περνα μια δυσκολη περιοδο στην ζωη του να του βρω σαν ερασιτεχνης αστρολογος μιαν ελπιδα μια ευνοικη οψη στο κοντινο μελον . ειναι η περιπτωση του πνιγμενου που πιανεται απ>τα μαλια του . Το πλεονεκτημα της αστρολογιας ειναι οτι δινει μια ελπιδα σ>αυτη την ζωη στο ορατο μελον και οχι αοριστα μετα θανατον . οι ανθρωποι αρπαζονται απεγνωσμενα απο μια υποσχεση για καλιτερες μερες (και εμου συνπεριλαμβανομενου ) σε σημειο να ειναι το μοναδικο πραγμα μερικες φορες που τους κραταει