Τίνα Ζαχαριάδου
10-01-2012, 12:19 PM
Κυρία Τίνα όπως πάντα έχετε και έναν καλό λόγο να μου πείτε όπως και τότε στο θέμα ποσειδώνας σύνοδος κρόνος. Γι αυτό σας αγαπώωωωωω
Παρακινούμενη από αυτή τη μικρή πρόταση της Lena Dim που όμως λέει τόσα πολλά κι από δεκάδες άλλα ποστ και μηνύματα, νιώθω πως οφείλω να σας πω κάποια πράγματα και κυρίως στις μαθήτριες μου. Αγαπούσα κι αγαπώ την αστρολογία πάρα πολλά χρόνια, τόσα πολλά και τόσο βαθιά που αν για κάποιο λόγο έπρεπε να τη στερηθώ θα ήταν σαν να έπρεπε να στερηθώ τον αέρα που αναπνέω. Το τελευταίο διάστημα και λίγο πριν το τελευταίο μου άρθρο άρχισα να νιώθω άβολα «μαζί της». Οι προβλέψεις άρχισαν να χαλούν τη ψυχολογία μου, όχι γιατί δεν «έβγαιναν» αλλά γιατί οι υποθέσεις και τα σενάρια ήταν τόσα πολλά που με κούρασαν.
Οι δύσκολοι πλανητικοί σχηματισμοί, η απαισιοδοξία και η καταστροφολογία είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε κοσμικό, δεν ήταν το φόρτε μου. Πάντα έβρισκα κάτι θετικό και αισιόδοξο να πω για τους δύσκολους σχηματισμούς ακόμη και στα δύσκολα γεγονότα που καλούμουν εγώ η ίδια να αντιμετωπίσω, έβλεπα πάντα φως. Εκνευριζόμουν αφάνταστα όταν διάβαζα τις δυσοίωνες προβλέψεις των αστρολόγων, στεναχωριόμουν και θύμωνα όταν διάβαζα μίζερα, απαισιόδοξα ποστ ή κατά την υποκειμενική μου κρίση, ατυχίες που μόνο ως ατυχίες δεν μπορούσα να χαρακτηρίσω. Αναρωτιόμουν γιατί είναι τόσο πολλοί εκείνοι που έβλεπαν τις ασχήμιες της ζωής και τόσο λίγοι εκείνοι που έβλεπαν τις ομορφιές της και ακόμη πιο λίγοι εκείνοι που έβλεπαν το μεγαλείο της Αστρολογίας.
Πάντα πίστευα πως η Αστρολογία εξυψώνει τον άνθρωπο μέσα από τη γνώση του εαυτού του. Πάντα πίστευα πως ήμουν καλός άνθρωπος και καλή αστρολόγος γι αυτό προσπαθούσα να μεταδώσω την αισιοδοξία μου, την αγάπη μου για την αστρολογία και τις γνώσεις μου όπου και σε όποιον τις χρειάζονταν. Φαντάζομαι πως τα παρακάτω που θα διαβάσετε όχι μόνο θα σας απογοητεύσουν αλλά θα με βλάψουν και ως επαγγελματία, όμως στην παρούσα φάση λίγο με νοιάζει (εώς καθόλου) η επαγγελματική μου πορεία. Έχασα την αισιοδοξία μου, νιώθω απογοητευμένη και ανίκανη κάθε φορά που εκθέτει κάποιος τον πόνο του να «βγω» να τον στηρίξω για να βοηθηθεί.
Νιώθω ανίκανη όχι γιατί στα μάτια μου έχασε την αίγλη της η Αστρολογία αλλά γιατί χάθηκα εγώ η ίδια κάτω από το βάρος των δύσκολων επιρροών που δέχεται το ωροσκόπιο μου τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει ένας πλανήτης στο ωροσκόπιο μου που να μην προσβάλλεται. Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας, Πλούτωνας έχουν στήσει χορό κι εγώ βαρέθηκα να τους κανακεύω για να μου δείξουν το καλό και όμορφο πρόσωπο τους. Έχω σταματήσει καιρό τώρα να διαβάζω το ωροσκόπιο μου γιατί δεν θέλω να ξέρω. Για την ακρίβεια από την περίοδο που παρουσιάστηκε το πρόβλημα της υγείας του παιδιού μου σταμάτησα να κοιτώ τα ωροσκόπια μας. Το κακό είναι βέβαια πως τα γνωρίζω απ’ έξω κι έτσι είναι εύκολο να καταλαβω πως θα επηρεαστούμε οικογενειακώς από τις διελεύσεις και όλα τα πλανητικά φαινόμενα.
Διαβάζω τις θετικές ιδιότητες των δύσκολων πλανητών και το θετικό κλίμα που προσπαθούν κάποιοι να μεταφέρουν ώστε να σας δώσουν το κίνητρο να συνεχίσετε γιατί έτσι πρέπει κι εγώ αυτή τη στιγμή δεν βρίσκω τίποτα θετικό σε κανέναν πλανήτη και σε κανέναν σχηματισμό. Διάβαζα κάπου τα καλά του Ποσειδώνα κι αυτή την στιγμή αν μπορούσα να τον "πνίξω" με τα ίδια μου τα χέρια για να αφήσει τη Σελήνη μου ν' αναπνεύσει, θα το έκανα ευχαρίστως. Όσο για τον Πλούτωνα, μέχρι ν' αφήσει ήσυχους τον Ήλιο και τον Άρη, δεν έχω λόγια.
Τις τελευταίες ημέρες είδα με τα μάτια μου τον απόλυτο σωματικό πόνο που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος εξαιτίας της κακής ψυχολογικής του κατάστασης κι εγώ που δεν ευχήθηκα ποτέ το κακό κανενός, που δεν ευχήθηκα ποτέ για κανέναν ζωντανό οργανισμό να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, προσευχόμουν με τις ώρες, να «φύγει» για να λυτρωθεί. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου, όχι επειδή προσευχήθηκα να «φύγει» αλλά επειδή δεν κατάφερα να κάνω πράξη όλα όσα διδάσκω και πρεσβεύω τα τελευταία χρόνια. Εξακολουθώ να αγαπώ και να πιστεύω στην Αστρολογία όμως πλέον δεν πιστεύω σε εμένα και υπό αυτές τις συνθήκες δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω κανέναν και να του προσφέρω όλα όσα μπορούσα κατά το παρελθόν.
Λυπάμαι που απογοητεύω όσους με αγαπούν και με στηρίζουν τα τελευταία χρόνια όμως πρέπει να σας «αφήσω». Μέχρι να συνέλθω και να πειστώ πως είμαι σε θέση να στηρίξω την Αστρολογία και εσάς που την αγαπάτε, δεν μπορώ να είμαι επαγγελματίας αστρολόγος. Για να είναι σε θέση κάποιος να σας συμβουλέψει θα πρέπει να είναι ο ίδιος σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Μέσα μου αυτή τη στιγμή βλέπω μόνο σκοτάδι και τίποτα περισσότερο. Δεν μπορώ και δεν θέλω, να αρθρογραφήσω, να απαντήσω σε καμιά σας αστρολογική απορία και βασικά δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα και σε κανέναν. Θέλω να ξαναβρώ τον άνθρωπο που ήμουν λίγο καιρό πριν και μετά την αστρολόγο, γι αυτό αποχωρώ από το σάιτ ως επαγγελματίας και παραμένω ως μέλος για να μπορώ να σας διαβάζω. Σας ευχαριστώ πολύ όλους κι εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Και τώρα που έβγαλα από πάνω μου το βάρος της ταμπέλας του αστρολόγου, θα μου επιτρέψετε να συνοδέψω έναν πολυαγαπημένο μου και πραγματικά βασανισμένο άνθρωπο στην τελευταία του κατοικία……
Gothic Music - Requiem for the Nameless Dead - YouTube (http://www.youtube.com/watch?v=l331DVe--zk)
Παρακινούμενη από αυτή τη μικρή πρόταση της Lena Dim που όμως λέει τόσα πολλά κι από δεκάδες άλλα ποστ και μηνύματα, νιώθω πως οφείλω να σας πω κάποια πράγματα και κυρίως στις μαθήτριες μου. Αγαπούσα κι αγαπώ την αστρολογία πάρα πολλά χρόνια, τόσα πολλά και τόσο βαθιά που αν για κάποιο λόγο έπρεπε να τη στερηθώ θα ήταν σαν να έπρεπε να στερηθώ τον αέρα που αναπνέω. Το τελευταίο διάστημα και λίγο πριν το τελευταίο μου άρθρο άρχισα να νιώθω άβολα «μαζί της». Οι προβλέψεις άρχισαν να χαλούν τη ψυχολογία μου, όχι γιατί δεν «έβγαιναν» αλλά γιατί οι υποθέσεις και τα σενάρια ήταν τόσα πολλά που με κούρασαν.
Οι δύσκολοι πλανητικοί σχηματισμοί, η απαισιοδοξία και η καταστροφολογία είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε κοσμικό, δεν ήταν το φόρτε μου. Πάντα έβρισκα κάτι θετικό και αισιόδοξο να πω για τους δύσκολους σχηματισμούς ακόμη και στα δύσκολα γεγονότα που καλούμουν εγώ η ίδια να αντιμετωπίσω, έβλεπα πάντα φως. Εκνευριζόμουν αφάνταστα όταν διάβαζα τις δυσοίωνες προβλέψεις των αστρολόγων, στεναχωριόμουν και θύμωνα όταν διάβαζα μίζερα, απαισιόδοξα ποστ ή κατά την υποκειμενική μου κρίση, ατυχίες που μόνο ως ατυχίες δεν μπορούσα να χαρακτηρίσω. Αναρωτιόμουν γιατί είναι τόσο πολλοί εκείνοι που έβλεπαν τις ασχήμιες της ζωής και τόσο λίγοι εκείνοι που έβλεπαν τις ομορφιές της και ακόμη πιο λίγοι εκείνοι που έβλεπαν το μεγαλείο της Αστρολογίας.
Πάντα πίστευα πως η Αστρολογία εξυψώνει τον άνθρωπο μέσα από τη γνώση του εαυτού του. Πάντα πίστευα πως ήμουν καλός άνθρωπος και καλή αστρολόγος γι αυτό προσπαθούσα να μεταδώσω την αισιοδοξία μου, την αγάπη μου για την αστρολογία και τις γνώσεις μου όπου και σε όποιον τις χρειάζονταν. Φαντάζομαι πως τα παρακάτω που θα διαβάσετε όχι μόνο θα σας απογοητεύσουν αλλά θα με βλάψουν και ως επαγγελματία, όμως στην παρούσα φάση λίγο με νοιάζει (εώς καθόλου) η επαγγελματική μου πορεία. Έχασα την αισιοδοξία μου, νιώθω απογοητευμένη και ανίκανη κάθε φορά που εκθέτει κάποιος τον πόνο του να «βγω» να τον στηρίξω για να βοηθηθεί.
Νιώθω ανίκανη όχι γιατί στα μάτια μου έχασε την αίγλη της η Αστρολογία αλλά γιατί χάθηκα εγώ η ίδια κάτω από το βάρος των δύσκολων επιρροών που δέχεται το ωροσκόπιο μου τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει ένας πλανήτης στο ωροσκόπιο μου που να μην προσβάλλεται. Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας, Πλούτωνας έχουν στήσει χορό κι εγώ βαρέθηκα να τους κανακεύω για να μου δείξουν το καλό και όμορφο πρόσωπο τους. Έχω σταματήσει καιρό τώρα να διαβάζω το ωροσκόπιο μου γιατί δεν θέλω να ξέρω. Για την ακρίβεια από την περίοδο που παρουσιάστηκε το πρόβλημα της υγείας του παιδιού μου σταμάτησα να κοιτώ τα ωροσκόπια μας. Το κακό είναι βέβαια πως τα γνωρίζω απ’ έξω κι έτσι είναι εύκολο να καταλαβω πως θα επηρεαστούμε οικογενειακώς από τις διελεύσεις και όλα τα πλανητικά φαινόμενα.
Διαβάζω τις θετικές ιδιότητες των δύσκολων πλανητών και το θετικό κλίμα που προσπαθούν κάποιοι να μεταφέρουν ώστε να σας δώσουν το κίνητρο να συνεχίσετε γιατί έτσι πρέπει κι εγώ αυτή τη στιγμή δεν βρίσκω τίποτα θετικό σε κανέναν πλανήτη και σε κανέναν σχηματισμό. Διάβαζα κάπου τα καλά του Ποσειδώνα κι αυτή την στιγμή αν μπορούσα να τον "πνίξω" με τα ίδια μου τα χέρια για να αφήσει τη Σελήνη μου ν' αναπνεύσει, θα το έκανα ευχαρίστως. Όσο για τον Πλούτωνα, μέχρι ν' αφήσει ήσυχους τον Ήλιο και τον Άρη, δεν έχω λόγια.
Τις τελευταίες ημέρες είδα με τα μάτια μου τον απόλυτο σωματικό πόνο που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος εξαιτίας της κακής ψυχολογικής του κατάστασης κι εγώ που δεν ευχήθηκα ποτέ το κακό κανενός, που δεν ευχήθηκα ποτέ για κανέναν ζωντανό οργανισμό να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, προσευχόμουν με τις ώρες, να «φύγει» για να λυτρωθεί. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου, όχι επειδή προσευχήθηκα να «φύγει» αλλά επειδή δεν κατάφερα να κάνω πράξη όλα όσα διδάσκω και πρεσβεύω τα τελευταία χρόνια. Εξακολουθώ να αγαπώ και να πιστεύω στην Αστρολογία όμως πλέον δεν πιστεύω σε εμένα και υπό αυτές τις συνθήκες δεν είμαι σε θέση να βοηθήσω κανέναν και να του προσφέρω όλα όσα μπορούσα κατά το παρελθόν.
Λυπάμαι που απογοητεύω όσους με αγαπούν και με στηρίζουν τα τελευταία χρόνια όμως πρέπει να σας «αφήσω». Μέχρι να συνέλθω και να πειστώ πως είμαι σε θέση να στηρίξω την Αστρολογία και εσάς που την αγαπάτε, δεν μπορώ να είμαι επαγγελματίας αστρολόγος. Για να είναι σε θέση κάποιος να σας συμβουλέψει θα πρέπει να είναι ο ίδιος σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Μέσα μου αυτή τη στιγμή βλέπω μόνο σκοτάδι και τίποτα περισσότερο. Δεν μπορώ και δεν θέλω, να αρθρογραφήσω, να απαντήσω σε καμιά σας αστρολογική απορία και βασικά δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα και σε κανέναν. Θέλω να ξαναβρώ τον άνθρωπο που ήμουν λίγο καιρό πριν και μετά την αστρολόγο, γι αυτό αποχωρώ από το σάιτ ως επαγγελματίας και παραμένω ως μέλος για να μπορώ να σας διαβάζω. Σας ευχαριστώ πολύ όλους κι εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Και τώρα που έβγαλα από πάνω μου το βάρος της ταμπέλας του αστρολόγου, θα μου επιτρέψετε να συνοδέψω έναν πολυαγαπημένο μου και πραγματικά βασανισμένο άνθρωπο στην τελευταία του κατοικία……
Gothic Music - Requiem for the Nameless Dead - YouTube (http://www.youtube.com/watch?v=l331DVe--zk)