Χρήστος Παΐζης
02-10-2011, 03:31 PM
Θα πρέπει ευθύς εξαρχής να τονίσουμε πως η Ωριαία Αστρολογία αποτελεί μια πανάρχαια τεχνική πρόβλεψης γεγονότος που, όμως, διαφοροποιείται άρδην από όλες τις άλλες τεχνικές πρόβλεψης της Κλασικής Αστρολογίας, Δυτικής (Τροπικής) ή Ινδικής (Αστρικού Ζωδιακού).
Το βασικότερο σημείο διαφοροποίησης εντοπίζεται στο ότι όλες οι τεχνικές πρόγνωσης απαιτούν γνώση του γενέθλιου ωροσκοπίου, ακόμα και με ακρίβεια δευτερολέπτου (ειδικά στην Ινδική) και αν δεν είναι γνωστή η απόλυτα ακριβής ώρα ή πρέπει να κάνει ο αστρολόγος «διόρθωση», που πάντα θα είναι επισφαλής ή οι προβλέψεις αναγκαστικά θα περιοριστούν σε ένα γενικό εντοπισμό των τάσεων του ωροσκοπίου με βάση κυρίως τις διελεύσεις (ωροσκόπια επιστροφής ή πρόοδοι δεν θα είναι δυνατόν να γίνουν, μιας κι εκεί απαιτείται η ακριβής ώρα).
Αντίθετα, στη λεγόμενη «Ωριαία Αστρολογία» το ωροσκόπιο, αν είναι γνωστό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον αστρολόγο επιβοηθητικά, αλλά και αν δεν υπάρχει, πάλι «απάντηση» μπορεί να δοθεί. Γιατί Ωριαία Αστρολογία είναι εκείνη η αστρολογική τεχνική που, για ένα συγκεκριμένο και σαφές ερώτημα που διατυπώθηκε σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καταστρώνει ένα χάρτη του ουρανού εκείνης της στιγμής και με βάση αυτό το χάρτη προσπαθεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα. Είναι δηλαδή ένα «σύστημα αστρομαντείας», όπως έγραψε και ο Άλαν Λίο στο «Λεξικό Αστρολογίας». «Τρελό» ίσως αναλογισθούν πολλοί, «Τσαρλατανισμός» ίσως πουν κάποιοι άλλοι, «Εκπληκτικό», ίσως πουν κάποιοι που, πιθανόν, έχουν αποκτήσει εμπειρία του συστήματος.
Και ακριβώς αυτή είναι η κατάλληλη λέξη: «σύστημα». Γιατί η Ωριαία Αστρολογία, όπως και όλη άλλωστε η Αστρολογία, είναι ένα σύστημα, ένα διαρθρωμένο Όλο που αποτελείται από προτάσεις αλληλένδετες με δομή αυστηρή και εξειδικευμένες τεχνικές. Τόσο αυστηρές μάλιστα, που αν ο αστρολόγος τις παραβλέψει εμπιστευόμενος πιθανές ή υποθετικές «διαισθητικές» του δυνάμεις, κινδυνεύει να αποτύχει.
Η Αστρολογία ως σύστημα έχει αυστηρά επιστημονική δομή μιας και ακολουθεί την πορεία παρατήρηση - υπόθεση - πείραμα - θεωρία που ακολουθούν οι πειραματικές επιστήμες. Πράγματι ο αστρολόγος-ερευνητής παρατηρεί πως μία π.χ. όψη Χ παράγει Ψ αποτελέσματα. Οδηγείται σε μία υπόθεση λοιπόν του τύπου «η όψη Χ μπορεί να παράγει Ψ κάτω από κάποιους όρους» και μετά, πειραματικά, προσπαθεί να ελέγξει την υπόθεση σε μεγάλο δείγμα (γι' αυτό και σήμερα η Αστρολογία χρειάζεται τη Στατιστική, όπως και κάθε άλλωστε πειραματική επιστήμη, κοινωνική, ανθρωπιστική, φυσική ή βιολογική). Αν η υπόθεση δεν διαψευσθεί (η απόλυτη επαλήθευση είναι αδύνατη γιατί δεν μπορούν να ελεγχθούν όλες οι περιπτώσεις), τότε παίρνει ισχύ θεωρίας, μέχρι να διαψευσθεί.
Η διάψευση δεν ισχύει μόνο στην Αστρολογία, είναι μοίρα κάθε Επιστήμης μιας και «ετεή γαρ ουδέ ίδμεν, εν βυθώ γαρ η αλήθεια», όπως έλεγε και ο Δημόκριτος. Φυσικά υπάρχει και η άποψη πως η Αστρολογία είναι δοσμένη γνώση και οι προτάσεις της είναι αποτέλεσμα λογικής παραγωγής από κάποια πρωταρχικά αξιώματα, άποψη που βλέπει το αστρολογικό σύστημα ως μαθηματικό όλο μη εμπειρικό, που η αλήθεια του είναι δοσμένη με εξω-εμπειρικό τρόπο, αλλά έχει εφαρμογή και στην πράξη, όπως ακριβώς γίνεται και με τα Μαθηματικά (εφαρμοσμένα).
Σε κάθε περίπτωση, είτε δεχθούμε τον εμπειρικό-επαγωγικό είτε τον παραγωγικό-θεωρητικό χαρακτήρα της Αστρολογίας, ένα είναι σίγουρο: πως είναι σύστημα με τεχνικές αυστηρές και πως η μελέτη ενός αστρολογικού χάρτη δεν μπορεί να γίνει με κανένα τυφλοσούρτη, αλλά με συνδυασμό πολλών στοιχείων και γι' αυτό η οποιαδήποτε κρίση πρέπει να είναι αποτέλεσμα βασανιστικής μελέτης.
Ας πούμε, όμως, πως κάποιος γνωρίζει όλες τις παραμέτρους που εμπίπτουν σε μια αστρολογική περίπτωση. Σημαίνει πως μπορεί να εκφράσει κρίση ή, πολύ περισσότερο, να κάνει πρόβλεψη;
Σίγουρα όχι! Είναι σαν κάποιος να ξέρει πολλές λέξεις μιας ξένης γλώσσας που τις έμαθε από λεξικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί και να μιλήσει την γλώσσα!
Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να μπορεί να επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα της αστρολογικής θεωρίας πριν εκφράσει κρίση και αυτή η επεξεργασία είναι κάτι που αποκτάται με την τριβή π.χ. όσο πιο πολλές ασκήσεις λύνει κάποιος, τόσο πιο εύκολα εφαρμόζει την θεωρία και την αφομοιώνει. Όμως, πάντα αυτό που λέμε ταλέντο θα παίζει και εδώ το ρόλο του. Η διαίσθηση θα είναι απαραίτητη για την τελική κρίση, την τελική απόφαση του δεδομένου είτε για ζήτημα διαγνωστικό (χαρακτήρα) είτε για πρόβλεψη. Όμως, αυτή η διαίσθηση δεν πρέπει να είναι η αυθαίρετη ψυχο-λογιστική έκφραση ενός «μου φαίνεται», αλλά να πατά γερά στα δεδομένα της αστρολογικής θεωρίας και μετά από βασανιστικό έλεγχο αυτών των δεδομένων, να εξάγεται «εξαίφνης», όπως έλεγε ο Πλάτων, αλλά όχι αυθαίρετα η κρίση. Ο αστρολόγος αφού συλλέξει, επεξεργαστεί και μορφοποιήσει, τότε μιλά.
Από τα παραπάνω φαίνεται πως ο αστρολόγος, όπως και ο μουσικός, είναι και επιστήμονας και καλλιτέχνης. Επιστήμονας, γιατί βασίζεται σε αρχές δεδομένου συστήματος, που πρέπει να το κατέχει, καλλιτέχνης γιατί η τελική κρίση είναι αποτέλεσμα όχι μόνο λογικών δυνάμεων, αλλά ευρύτερων ψυχο-πνευματικών. Πάνω απ' όλα όμως, ο αστρολόγος δεν πρέπει να ξεχνά πως το κάθε ωροσκόπιο είναι ένα όλο και πως το όλο είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του. ʼλλωστε «η γνώση των μερών του σώματος, που είναι η Ανατομία, έξω από την ζώσα ύπαρξη θεωρημένη, είναι βέβαιο πως δεν είναι πραγματική», όπως έγραψε ο Hegel.
Η εξονυχιστική γνώση κάθε αστρολογικού δεδομένου χωρίς ένταξή του στο Όλο, που είναι ο χάρτης, θα είναι μία αποτυχία. «Αν καταστραφεί το Όλο, δεν υπάρχουν ούτε χέρια, ούτε πόδια», έγραψε ο Αριστοτέλης. Και αν κομματιάσουμε το χάρτη χωρίς να συνθέσουμε τα κομμάτια, τότε ίσως κάνουμε τη χειρότερη εξυπηρέτηση στην Αστρολογία π.χ. φαντασθείτε να ερμηνεύει κάποιος μία Σελήνη στον έβδομο οίκο, σε τρίγωνο με Ουρανό, σύνοδο με Πλούτωνα, ημιεξάγωνο με Αφροδίτη κ.ά., αποσπασματικά, χωρίς ολοκληρωμένη σύνθεση.
Αφού, λοιπόν, είδαμε την επιστημονική και την καλλιτεχνική φύση της Αστρολογίας, ας γυρίσουμε στο θέμα μας, την Ωριαία. Πώς, λοιπόν, θα έλεγε κάποιος δουλεύει η Ωριαία; Τι την κάνει δυνατή; Ποιες είναι οι θεωρητικές της βάσεις;
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΩΡΙΑΙΑΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ
Η Ωριαία βασίζεται σε δύο πολύ γνωστές αρχές, κοινά παραδεκτές από τους αστρολόγους, όποια τεχνική και αν χρησιμοποιούν. Όχι, όμως, μόνο από αυτούς, αλλά και με μεγάλο αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται με τη Μεταφυσική και την Ψυχανάλυση. Οι αρχές αυτές είναι:
Αρχή της συγχρονικότητας (ή συγχρονότητας): η αρχή αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στο έργο του Καρλ Γιουνγκ δέχεται πως κάθε γεγονός που συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή έχει τις ιδιότητες αυτής της στιγμής.
Αρχή της αναλογίας: είναι το περίφημο αξίωμα του Ερμή του Τρισμέγιστου «όπως πάνω, έτσι και κάτω» που σημαίνει πως ο πλανητικός μακρόκοσμος είναι αλληλένδετος με τον ανθρώπινο μικρόκοσμο.
Με βάση αυτές τις αρχές, ένα γεγονός, μια ερώτηση που δημιουργείται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα πρέπει να συνδέεται με αυτή τη στιγμή (αρχή συγχρονικότητας).
Γιατί το ερώτημα βγήκε τώρα και όχι πριν ή μετά. ʼρα, λοιπόν, αφού στιγμή και ερώτηση συνδέονται, τότε μήπως αν κάνουμε ακτινογραφία της στιγμής πάρουμε απάντηση στην ερώτηση;
Πώς θα γίνει όμως η ακτινογραφία της στιγμής; με βάση της αρχή του Ερμή του Τρισμέγιστου, ο πλανητικός μακρόκοσμος μπορεί να δώσει απάντηση. Καταστρώνουμε, λοιπόν, ωροσκόπιο στιγμής και αν τα άστρα θέλουν, θα έχουμε απάντηση.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό το «θέλουν»;
Εδώ, πρέπει να τονίσουμε πως κάθε ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί από την Ωριαία, υπάρχουν πολλοί κανόνες απαγορευτικοί, που ο αστρολόγος πρέπει με σχολαστικότητα να τηρήσει, αν δεν θέλει την αποτυχία.
Με τους κανόνες αυτούς θα ασχοληθούμε συνοπτικά παρακάτω, τώρα θέλουμε να δούμε κάτι πιο βασικό: γιατί τα άστρα να μη θέλουν να απαντήσουν;
Αυτό γίνεται γιατί η ερώτηση μπορεί να είναι βιαστική, επιπόλαιη και όχι αποτέλεσμα έντονης αναστάτωσης, βαθιάς επιθυμίας. Μπορεί επίσης ο αστρολόγος να μην μπορεί εύκολα να απαντήσει, γι' αυτό τα άστρα φροντίζουν να δώσουν σημάδια απαγορευτικά.
Το βέβαιο είναι, πως στην Ωριαία παίζει καθοριστικό ρόλο η ειλικρίνεια του ερωτώντος, η αγωνία του, η ετοιμότητά του. Γιατί, αν κατά βάθος δε θέλει να μάθει, πάλι τα «σοφά άστρα» θα φροντίσουν να μην πάρει απάντηση.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΩΡΙΑΙΑΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ:
Οι βασικότερες διαφορές μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
Δεν απαιτείται γνώση του γενέθλιου ωροσκοπίου. Καλό, όμως, είναι να το έχουμε υπόψη μας, έστω και χωρίς ώρα και, κατ' επέκταση, οικοθεσία, γιατί συχνά στον ωριαίο χάρτη έχουμε στοιχεία αστρολογικά του ερωτώντος, κάτι που δείχνει πως ο χάρτης είναι έγκυρος, αν τηρούνται και άλλοι όροι.
Η Ωριαία Αστρολογία χρησιμοποιεί μόνο τους 7 παραδοσιακούς πλανήτες (δηλ. Σελήνη, Ήλιο, Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο), και όχι τους εξωκρόνιους. Φυσικά, κάποιοι σύγχρονοι αστρολόγοι προσπαθούν να ενσωματώσουν και αυτούς στην Ωριαία, όμως είναι πολύ δύσκολο (π.χ. πρέπει τα πρόσωπα, τα όρια, ακόμα και οι πλανητικές ώρες να περιλάβουν και τους 10 πλανήτες. Όμως, αυτό σημαίνει επανάσταση, άρδην αλλαγή του συστήματος. Ίσως πρέπει να γίνει. Όμως, μην ξεχνάμε, πως θα πρέπει τότε να αλλάξουν σχεδόν τα πάντα στο σώμα της Ωριαίας. Το να χρησιμοποιούμε τους εξωκρόνιους, απλά συμβουλευτικά, πιστεύω ότι είναι το καλύτερο.)
Η Ωριαία διακρίνει ημερήσια και νυχτερινά ωροσκόπια και κάνει χρήση της πλανητικής ώρας. Γενικά, χρησιμοποιεί όλο το θησαυρό της αρχαιοελληνικής αστρολογικής γνώσης που κυρίως βρίσκεται στην «Τετράβιβλο» του Πτολεμαίου. (Κλήρους, ηλιοστασιακά σημεία, αρσενικούς και θηλυκούς πλανήτες και ζώδια, τριπλότητες, ποιότητες, πρόσωπα, όρια κλπ.)
Η Ωριαία απαντά σε μία συγκεκριμένη ερώτηση, ενώ τα άλλα συστήματα πρόβλεψης πιάνουν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο (π.χ. 1 μήνα η Σεληνιακή Επιστροφή ή 1 χρόνο η Ηλιακή Επιστροφή), αλλά συνολικά, όλους τους τομείς. Η Ωριαία μπορεί και να απαντά σε άλλα θέματα έξω από την κύρια ερώτηση, αλλά δεν είναι και σίγουρο.
Όταν ένα ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί (δηλαδή, ο χάρτης δώσει σημάδι απαγόρευσης), τότε για το ίδιο ερώτημα μπορούμε να κάνουμε ξανά χάρτη μετά από μερικούς (3 περίπου) μήνες. Στις άλλες τεχνικές πρόγνωσης, δεν υπάρχει, βέβαια, τέτοιος περιορισμός.
Οι άλλες τεχνικές, μπορούν να χρησιμοποιούν διάφορα συστήματα οικοθεσίας (π.χ. ισομετρικό, Placidus, Koch κ.α.). Στην Ωριαία συνίσταται η χρήση του συστήματος Regiomontanus που ο «πατέρας» της Ωριαίας W. Lilly χρησιμοποιούσε, γιατί το θεωρούσε πιο αποτελεσματικό.
Στην Ωριαία οι πλανήτες και οι κλήροι βαθμολογούνται σύμφωνα με έναν πίνακα του William Lilly. Αυτό δείχνει πόσο «τεχνική» είναι η Ωριαία.
Η ταχύτητα των πλανητών παίζει καθοριστικό ρόλο στην απάντηση, αν δηλ. είναι εκείνη τη στιγμή ο πλανήτης γρήγορος ή αργός, κάτι που στις άλλες τεχνικές πρόβλεψης δεν παίζει σημαντικό ρόλο.
Στην Ωριαία οι εκλείψεις που γειτνιάζουν με τη χρονική στιγμή της ερώτησης παίζουν ρόλο στην απάντηση, στις άλλες τεχνικές πρόβλεψης οι εκλείψεις αφ΄ εαυτές χρησιμοποιούνται για πρόβλεψη (οι εκλείψεις σε ατομικό χάρτη αντιμετωπίζονται ως διελεύσεις από τα σημεία του χάρτη, πολύ μάλιστα δυναμικά), ενώ στην Ωριαία συνυπολογίζονται, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζονται).
Ο ρόλος των απλανών στην Ωριαία είναι πολύ πιο καθοριστικός από ότι σε άλλες μορφές πρόβλεψης. Όμως και εκεί δεν υποτιμόνται π.χ. αν ο προχωρημένος Ήλιος βρεθεί σε σύνοδο με τον Algol στις 26ο Ταύρου, σίγουρα ο αστρολόγος θα κρούσει κώδωνα κινδύνου, αν κι άλλα στοιχεία συνηγορούν για κίνδυνο και δεν υπάρχει υποστήριξη.
Χρησιμοποιεί εξαντλητικά τους λεγόμενους παράγωγους οίκους π.χ. σε ερώτηση για οικονομικά συζύγου θα εξετάσουμε τον 8ο οίκο, μιας και είναι ο 2ος (οικονομικά) από τον 7ο (σύζυγος).
Συνοπτικά, αυτά είναι τα βασικά σημεία διαφοροποίησης της Ωριαίας από τις άλλες τεχνικές πρόγνωσης. Για περισσότερα, μπορεί κάποιος να καταφύγει σε κλασικά έργα Ωριαίας, όπως η «Christian Astrology» του William Lilly.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
Όμως, ας αναφερθούμε επιγραμματικά και στα απαγορευτικά σημάδια ενός ωριαίου χάρτη που, όταν τα δει ο αστρολόγος ή θα πρέπει να διστάσει να τον ερμηνεύσει ή να τον απορρίψει αμέσως και να ξαναρωτήσει μετά από 3 -περίπου- μήνες για το ίδιο θέμα ή να προχωρήσει πολύ διστακτικά. Φυσικά, θα αναφερθούμε όχι σε όλα, αλλά στα βασικά:
Ωροσκόπος σε πρώτες ή τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου.
Κρόνος στον 1ο ή στον 7ο οίκο.
Σελήνη στις τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου.
Σελήνη «κενής πορείας», δηλ. αν η Σελήνη πριν φύγει από το ζώδιο που βρίσκεται δεν κάνει καμία σημαντική όψη με άλλον πλανήτη. Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντα απόλυτα αποτρεπτικό, υπάρχουν και εξαιρέσεις π.χ. αν η Σελήνη βρίσκεται σε καλό γι' αυτήν ζώδιο ή δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο στην απάντηση (πάντα βέβαια η Σελήνη στην Ωριαία είναι σημαντική, αλλά αν οι δείκτες της ερώτησης μπορούν να κάνουν και χωρίς τη Σελήνη, τότε μπορούμε να παραβλέψουμε την κενή πορεία της).
Η πλανητική ώρα δεν συμφωνεί, δεν είναι συμβατή με τον Ωροσκόπο (αυτό σημαίνει πως πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πλανητικές ώρες και βέβαια, ποτέ να μην ξεχνάμε να αφαιρούμε τη θερινή ώρα!).
Επιγραμματικά αυτή είναι η Ωριαία Αστρολογία.
Οι πλανήτες είναι κάποια σημάδια και η Ωριαία αυτά προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει. Τα σημάδια ενέχουν πάντα τον κίνδυνο της πλάνης, όμως, γι' αυτό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή: και αυτός που ρωτά πρέπει να ξέρει τι θέλει και να εκφράζεται σωστά, αλλά και ο αστρολόγος να βαδίζει με «λογισμό και με όνειρο».
Πάνω απ' όλα, όμως, χρειάζεται σεβασμός. Όχι μόνο προς τον ερωτώντα, αλλά προς το Σύμπαν, τα σημάδια του οποίου πασχίζει να αποκρυπτογραφήσει.
Το βασικότερο σημείο διαφοροποίησης εντοπίζεται στο ότι όλες οι τεχνικές πρόγνωσης απαιτούν γνώση του γενέθλιου ωροσκοπίου, ακόμα και με ακρίβεια δευτερολέπτου (ειδικά στην Ινδική) και αν δεν είναι γνωστή η απόλυτα ακριβής ώρα ή πρέπει να κάνει ο αστρολόγος «διόρθωση», που πάντα θα είναι επισφαλής ή οι προβλέψεις αναγκαστικά θα περιοριστούν σε ένα γενικό εντοπισμό των τάσεων του ωροσκοπίου με βάση κυρίως τις διελεύσεις (ωροσκόπια επιστροφής ή πρόοδοι δεν θα είναι δυνατόν να γίνουν, μιας κι εκεί απαιτείται η ακριβής ώρα).
Αντίθετα, στη λεγόμενη «Ωριαία Αστρολογία» το ωροσκόπιο, αν είναι γνωστό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον αστρολόγο επιβοηθητικά, αλλά και αν δεν υπάρχει, πάλι «απάντηση» μπορεί να δοθεί. Γιατί Ωριαία Αστρολογία είναι εκείνη η αστρολογική τεχνική που, για ένα συγκεκριμένο και σαφές ερώτημα που διατυπώθηκε σε μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καταστρώνει ένα χάρτη του ουρανού εκείνης της στιγμής και με βάση αυτό το χάρτη προσπαθεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα. Είναι δηλαδή ένα «σύστημα αστρομαντείας», όπως έγραψε και ο Άλαν Λίο στο «Λεξικό Αστρολογίας». «Τρελό» ίσως αναλογισθούν πολλοί, «Τσαρλατανισμός» ίσως πουν κάποιοι άλλοι, «Εκπληκτικό», ίσως πουν κάποιοι που, πιθανόν, έχουν αποκτήσει εμπειρία του συστήματος.
Και ακριβώς αυτή είναι η κατάλληλη λέξη: «σύστημα». Γιατί η Ωριαία Αστρολογία, όπως και όλη άλλωστε η Αστρολογία, είναι ένα σύστημα, ένα διαρθρωμένο Όλο που αποτελείται από προτάσεις αλληλένδετες με δομή αυστηρή και εξειδικευμένες τεχνικές. Τόσο αυστηρές μάλιστα, που αν ο αστρολόγος τις παραβλέψει εμπιστευόμενος πιθανές ή υποθετικές «διαισθητικές» του δυνάμεις, κινδυνεύει να αποτύχει.
Η Αστρολογία ως σύστημα έχει αυστηρά επιστημονική δομή μιας και ακολουθεί την πορεία παρατήρηση - υπόθεση - πείραμα - θεωρία που ακολουθούν οι πειραματικές επιστήμες. Πράγματι ο αστρολόγος-ερευνητής παρατηρεί πως μία π.χ. όψη Χ παράγει Ψ αποτελέσματα. Οδηγείται σε μία υπόθεση λοιπόν του τύπου «η όψη Χ μπορεί να παράγει Ψ κάτω από κάποιους όρους» και μετά, πειραματικά, προσπαθεί να ελέγξει την υπόθεση σε μεγάλο δείγμα (γι' αυτό και σήμερα η Αστρολογία χρειάζεται τη Στατιστική, όπως και κάθε άλλωστε πειραματική επιστήμη, κοινωνική, ανθρωπιστική, φυσική ή βιολογική). Αν η υπόθεση δεν διαψευσθεί (η απόλυτη επαλήθευση είναι αδύνατη γιατί δεν μπορούν να ελεγχθούν όλες οι περιπτώσεις), τότε παίρνει ισχύ θεωρίας, μέχρι να διαψευσθεί.
Η διάψευση δεν ισχύει μόνο στην Αστρολογία, είναι μοίρα κάθε Επιστήμης μιας και «ετεή γαρ ουδέ ίδμεν, εν βυθώ γαρ η αλήθεια», όπως έλεγε και ο Δημόκριτος. Φυσικά υπάρχει και η άποψη πως η Αστρολογία είναι δοσμένη γνώση και οι προτάσεις της είναι αποτέλεσμα λογικής παραγωγής από κάποια πρωταρχικά αξιώματα, άποψη που βλέπει το αστρολογικό σύστημα ως μαθηματικό όλο μη εμπειρικό, που η αλήθεια του είναι δοσμένη με εξω-εμπειρικό τρόπο, αλλά έχει εφαρμογή και στην πράξη, όπως ακριβώς γίνεται και με τα Μαθηματικά (εφαρμοσμένα).
Σε κάθε περίπτωση, είτε δεχθούμε τον εμπειρικό-επαγωγικό είτε τον παραγωγικό-θεωρητικό χαρακτήρα της Αστρολογίας, ένα είναι σίγουρο: πως είναι σύστημα με τεχνικές αυστηρές και πως η μελέτη ενός αστρολογικού χάρτη δεν μπορεί να γίνει με κανένα τυφλοσούρτη, αλλά με συνδυασμό πολλών στοιχείων και γι' αυτό η οποιαδήποτε κρίση πρέπει να είναι αποτέλεσμα βασανιστικής μελέτης.
Ας πούμε, όμως, πως κάποιος γνωρίζει όλες τις παραμέτρους που εμπίπτουν σε μια αστρολογική περίπτωση. Σημαίνει πως μπορεί να εκφράσει κρίση ή, πολύ περισσότερο, να κάνει πρόβλεψη;
Σίγουρα όχι! Είναι σαν κάποιος να ξέρει πολλές λέξεις μιας ξένης γλώσσας που τις έμαθε από λεξικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί και να μιλήσει την γλώσσα!
Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να μπορεί να επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα της αστρολογικής θεωρίας πριν εκφράσει κρίση και αυτή η επεξεργασία είναι κάτι που αποκτάται με την τριβή π.χ. όσο πιο πολλές ασκήσεις λύνει κάποιος, τόσο πιο εύκολα εφαρμόζει την θεωρία και την αφομοιώνει. Όμως, πάντα αυτό που λέμε ταλέντο θα παίζει και εδώ το ρόλο του. Η διαίσθηση θα είναι απαραίτητη για την τελική κρίση, την τελική απόφαση του δεδομένου είτε για ζήτημα διαγνωστικό (χαρακτήρα) είτε για πρόβλεψη. Όμως, αυτή η διαίσθηση δεν πρέπει να είναι η αυθαίρετη ψυχο-λογιστική έκφραση ενός «μου φαίνεται», αλλά να πατά γερά στα δεδομένα της αστρολογικής θεωρίας και μετά από βασανιστικό έλεγχο αυτών των δεδομένων, να εξάγεται «εξαίφνης», όπως έλεγε ο Πλάτων, αλλά όχι αυθαίρετα η κρίση. Ο αστρολόγος αφού συλλέξει, επεξεργαστεί και μορφοποιήσει, τότε μιλά.
Από τα παραπάνω φαίνεται πως ο αστρολόγος, όπως και ο μουσικός, είναι και επιστήμονας και καλλιτέχνης. Επιστήμονας, γιατί βασίζεται σε αρχές δεδομένου συστήματος, που πρέπει να το κατέχει, καλλιτέχνης γιατί η τελική κρίση είναι αποτέλεσμα όχι μόνο λογικών δυνάμεων, αλλά ευρύτερων ψυχο-πνευματικών. Πάνω απ' όλα όμως, ο αστρολόγος δεν πρέπει να ξεχνά πως το κάθε ωροσκόπιο είναι ένα όλο και πως το όλο είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του. ʼλλωστε «η γνώση των μερών του σώματος, που είναι η Ανατομία, έξω από την ζώσα ύπαρξη θεωρημένη, είναι βέβαιο πως δεν είναι πραγματική», όπως έγραψε ο Hegel.
Η εξονυχιστική γνώση κάθε αστρολογικού δεδομένου χωρίς ένταξή του στο Όλο, που είναι ο χάρτης, θα είναι μία αποτυχία. «Αν καταστραφεί το Όλο, δεν υπάρχουν ούτε χέρια, ούτε πόδια», έγραψε ο Αριστοτέλης. Και αν κομματιάσουμε το χάρτη χωρίς να συνθέσουμε τα κομμάτια, τότε ίσως κάνουμε τη χειρότερη εξυπηρέτηση στην Αστρολογία π.χ. φαντασθείτε να ερμηνεύει κάποιος μία Σελήνη στον έβδομο οίκο, σε τρίγωνο με Ουρανό, σύνοδο με Πλούτωνα, ημιεξάγωνο με Αφροδίτη κ.ά., αποσπασματικά, χωρίς ολοκληρωμένη σύνθεση.
Αφού, λοιπόν, είδαμε την επιστημονική και την καλλιτεχνική φύση της Αστρολογίας, ας γυρίσουμε στο θέμα μας, την Ωριαία. Πώς, λοιπόν, θα έλεγε κάποιος δουλεύει η Ωριαία; Τι την κάνει δυνατή; Ποιες είναι οι θεωρητικές της βάσεις;
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΩΡΙΑΙΑΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ
Η Ωριαία βασίζεται σε δύο πολύ γνωστές αρχές, κοινά παραδεκτές από τους αστρολόγους, όποια τεχνική και αν χρησιμοποιούν. Όχι, όμως, μόνο από αυτούς, αλλά και με μεγάλο αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται με τη Μεταφυσική και την Ψυχανάλυση. Οι αρχές αυτές είναι:
Αρχή της συγχρονικότητας (ή συγχρονότητας): η αρχή αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στο έργο του Καρλ Γιουνγκ δέχεται πως κάθε γεγονός που συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή έχει τις ιδιότητες αυτής της στιγμής.
Αρχή της αναλογίας: είναι το περίφημο αξίωμα του Ερμή του Τρισμέγιστου «όπως πάνω, έτσι και κάτω» που σημαίνει πως ο πλανητικός μακρόκοσμος είναι αλληλένδετος με τον ανθρώπινο μικρόκοσμο.
Με βάση αυτές τις αρχές, ένα γεγονός, μια ερώτηση που δημιουργείται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα πρέπει να συνδέεται με αυτή τη στιγμή (αρχή συγχρονικότητας).
Γιατί το ερώτημα βγήκε τώρα και όχι πριν ή μετά. ʼρα, λοιπόν, αφού στιγμή και ερώτηση συνδέονται, τότε μήπως αν κάνουμε ακτινογραφία της στιγμής πάρουμε απάντηση στην ερώτηση;
Πώς θα γίνει όμως η ακτινογραφία της στιγμής; με βάση της αρχή του Ερμή του Τρισμέγιστου, ο πλανητικός μακρόκοσμος μπορεί να δώσει απάντηση. Καταστρώνουμε, λοιπόν, ωροσκόπιο στιγμής και αν τα άστρα θέλουν, θα έχουμε απάντηση.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό το «θέλουν»;
Εδώ, πρέπει να τονίσουμε πως κάθε ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί από την Ωριαία, υπάρχουν πολλοί κανόνες απαγορευτικοί, που ο αστρολόγος πρέπει με σχολαστικότητα να τηρήσει, αν δεν θέλει την αποτυχία.
Με τους κανόνες αυτούς θα ασχοληθούμε συνοπτικά παρακάτω, τώρα θέλουμε να δούμε κάτι πιο βασικό: γιατί τα άστρα να μη θέλουν να απαντήσουν;
Αυτό γίνεται γιατί η ερώτηση μπορεί να είναι βιαστική, επιπόλαιη και όχι αποτέλεσμα έντονης αναστάτωσης, βαθιάς επιθυμίας. Μπορεί επίσης ο αστρολόγος να μην μπορεί εύκολα να απαντήσει, γι' αυτό τα άστρα φροντίζουν να δώσουν σημάδια απαγορευτικά.
Το βέβαιο είναι, πως στην Ωριαία παίζει καθοριστικό ρόλο η ειλικρίνεια του ερωτώντος, η αγωνία του, η ετοιμότητά του. Γιατί, αν κατά βάθος δε θέλει να μάθει, πάλι τα «σοφά άστρα» θα φροντίσουν να μην πάρει απάντηση.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΩΡΙΑΙΑΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ:
Οι βασικότερες διαφορές μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
Δεν απαιτείται γνώση του γενέθλιου ωροσκοπίου. Καλό, όμως, είναι να το έχουμε υπόψη μας, έστω και χωρίς ώρα και, κατ' επέκταση, οικοθεσία, γιατί συχνά στον ωριαίο χάρτη έχουμε στοιχεία αστρολογικά του ερωτώντος, κάτι που δείχνει πως ο χάρτης είναι έγκυρος, αν τηρούνται και άλλοι όροι.
Η Ωριαία Αστρολογία χρησιμοποιεί μόνο τους 7 παραδοσιακούς πλανήτες (δηλ. Σελήνη, Ήλιο, Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο), και όχι τους εξωκρόνιους. Φυσικά, κάποιοι σύγχρονοι αστρολόγοι προσπαθούν να ενσωματώσουν και αυτούς στην Ωριαία, όμως είναι πολύ δύσκολο (π.χ. πρέπει τα πρόσωπα, τα όρια, ακόμα και οι πλανητικές ώρες να περιλάβουν και τους 10 πλανήτες. Όμως, αυτό σημαίνει επανάσταση, άρδην αλλαγή του συστήματος. Ίσως πρέπει να γίνει. Όμως, μην ξεχνάμε, πως θα πρέπει τότε να αλλάξουν σχεδόν τα πάντα στο σώμα της Ωριαίας. Το να χρησιμοποιούμε τους εξωκρόνιους, απλά συμβουλευτικά, πιστεύω ότι είναι το καλύτερο.)
Η Ωριαία διακρίνει ημερήσια και νυχτερινά ωροσκόπια και κάνει χρήση της πλανητικής ώρας. Γενικά, χρησιμοποιεί όλο το θησαυρό της αρχαιοελληνικής αστρολογικής γνώσης που κυρίως βρίσκεται στην «Τετράβιβλο» του Πτολεμαίου. (Κλήρους, ηλιοστασιακά σημεία, αρσενικούς και θηλυκούς πλανήτες και ζώδια, τριπλότητες, ποιότητες, πρόσωπα, όρια κλπ.)
Η Ωριαία απαντά σε μία συγκεκριμένη ερώτηση, ενώ τα άλλα συστήματα πρόβλεψης πιάνουν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο (π.χ. 1 μήνα η Σεληνιακή Επιστροφή ή 1 χρόνο η Ηλιακή Επιστροφή), αλλά συνολικά, όλους τους τομείς. Η Ωριαία μπορεί και να απαντά σε άλλα θέματα έξω από την κύρια ερώτηση, αλλά δεν είναι και σίγουρο.
Όταν ένα ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί (δηλαδή, ο χάρτης δώσει σημάδι απαγόρευσης), τότε για το ίδιο ερώτημα μπορούμε να κάνουμε ξανά χάρτη μετά από μερικούς (3 περίπου) μήνες. Στις άλλες τεχνικές πρόγνωσης, δεν υπάρχει, βέβαια, τέτοιος περιορισμός.
Οι άλλες τεχνικές, μπορούν να χρησιμοποιούν διάφορα συστήματα οικοθεσίας (π.χ. ισομετρικό, Placidus, Koch κ.α.). Στην Ωριαία συνίσταται η χρήση του συστήματος Regiomontanus που ο «πατέρας» της Ωριαίας W. Lilly χρησιμοποιούσε, γιατί το θεωρούσε πιο αποτελεσματικό.
Στην Ωριαία οι πλανήτες και οι κλήροι βαθμολογούνται σύμφωνα με έναν πίνακα του William Lilly. Αυτό δείχνει πόσο «τεχνική» είναι η Ωριαία.
Η ταχύτητα των πλανητών παίζει καθοριστικό ρόλο στην απάντηση, αν δηλ. είναι εκείνη τη στιγμή ο πλανήτης γρήγορος ή αργός, κάτι που στις άλλες τεχνικές πρόβλεψης δεν παίζει σημαντικό ρόλο.
Στην Ωριαία οι εκλείψεις που γειτνιάζουν με τη χρονική στιγμή της ερώτησης παίζουν ρόλο στην απάντηση, στις άλλες τεχνικές πρόβλεψης οι εκλείψεις αφ΄ εαυτές χρησιμοποιούνται για πρόβλεψη (οι εκλείψεις σε ατομικό χάρτη αντιμετωπίζονται ως διελεύσεις από τα σημεία του χάρτη, πολύ μάλιστα δυναμικά), ενώ στην Ωριαία συνυπολογίζονται, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζονται).
Ο ρόλος των απλανών στην Ωριαία είναι πολύ πιο καθοριστικός από ότι σε άλλες μορφές πρόβλεψης. Όμως και εκεί δεν υποτιμόνται π.χ. αν ο προχωρημένος Ήλιος βρεθεί σε σύνοδο με τον Algol στις 26ο Ταύρου, σίγουρα ο αστρολόγος θα κρούσει κώδωνα κινδύνου, αν κι άλλα στοιχεία συνηγορούν για κίνδυνο και δεν υπάρχει υποστήριξη.
Χρησιμοποιεί εξαντλητικά τους λεγόμενους παράγωγους οίκους π.χ. σε ερώτηση για οικονομικά συζύγου θα εξετάσουμε τον 8ο οίκο, μιας και είναι ο 2ος (οικονομικά) από τον 7ο (σύζυγος).
Συνοπτικά, αυτά είναι τα βασικά σημεία διαφοροποίησης της Ωριαίας από τις άλλες τεχνικές πρόγνωσης. Για περισσότερα, μπορεί κάποιος να καταφύγει σε κλασικά έργα Ωριαίας, όπως η «Christian Astrology» του William Lilly.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
Όμως, ας αναφερθούμε επιγραμματικά και στα απαγορευτικά σημάδια ενός ωριαίου χάρτη που, όταν τα δει ο αστρολόγος ή θα πρέπει να διστάσει να τον ερμηνεύσει ή να τον απορρίψει αμέσως και να ξαναρωτήσει μετά από 3 -περίπου- μήνες για το ίδιο θέμα ή να προχωρήσει πολύ διστακτικά. Φυσικά, θα αναφερθούμε όχι σε όλα, αλλά στα βασικά:
Ωροσκόπος σε πρώτες ή τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου.
Κρόνος στον 1ο ή στον 7ο οίκο.
Σελήνη στις τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου.
Σελήνη «κενής πορείας», δηλ. αν η Σελήνη πριν φύγει από το ζώδιο που βρίσκεται δεν κάνει καμία σημαντική όψη με άλλον πλανήτη. Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντα απόλυτα αποτρεπτικό, υπάρχουν και εξαιρέσεις π.χ. αν η Σελήνη βρίσκεται σε καλό γι' αυτήν ζώδιο ή δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο στην απάντηση (πάντα βέβαια η Σελήνη στην Ωριαία είναι σημαντική, αλλά αν οι δείκτες της ερώτησης μπορούν να κάνουν και χωρίς τη Σελήνη, τότε μπορούμε να παραβλέψουμε την κενή πορεία της).
Η πλανητική ώρα δεν συμφωνεί, δεν είναι συμβατή με τον Ωροσκόπο (αυτό σημαίνει πως πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πλανητικές ώρες και βέβαια, ποτέ να μην ξεχνάμε να αφαιρούμε τη θερινή ώρα!).
Επιγραμματικά αυτή είναι η Ωριαία Αστρολογία.
Οι πλανήτες είναι κάποια σημάδια και η Ωριαία αυτά προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει. Τα σημάδια ενέχουν πάντα τον κίνδυνο της πλάνης, όμως, γι' αυτό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή: και αυτός που ρωτά πρέπει να ξέρει τι θέλει και να εκφράζεται σωστά, αλλά και ο αστρολόγος να βαδίζει με «λογισμό και με όνειρο».
Πάνω απ' όλα, όμως, χρειάζεται σεβασμός. Όχι μόνο προς τον ερωτώντα, αλλά προς το Σύμπαν, τα σημάδια του οποίου πασχίζει να αποκρυπτογραφήσει.